
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
3 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych nr 1, 2, 3 i działki zabudowanej nr 4. Uzupełnili go Państwo pismem z 9 stycznia 2025 r. (wpływ 28 stycznia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
24 września 2024 r. przed (…) notariuszem w (…) dokonano umowy sprzedaży pomiędzy A. A. i B. B., a spółką (…) sp. z o. o. Spółka kupiła od dwóch osób fizycznych działki orne nr: 1, 2, 3 i 4 o łącznej powierzchni (…) ha.
Działki położone są w miejscowości (…) i objęte są księgą wieczystą numer (…). Wszystkie działki są działkami ornymi. Działki zostały nabyte od osoby fizycznej, zakupione bez podatku od towarów i usług. Jedna z działek jest zabudowana. Jest to budynek parterowy, murowany, stan surowy zamknięty. Spółka nie zamierza go w żaden sposób ulepszać.
Zgodnie z dwoma informacjami otrzymanymi od Urzędu Miejskiego w (…) działki położone są na terenie objętym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z tym planem wszystkie działki ujęte zostały w obszary przeznaczone pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczone symbolami MN-15. Na chwilę obecną jednak są działkami rolnymi i nie zostały nigdy przez nikogo odrolnione, ani przez sprzedawcę, ani przez Spółkę, która nabyła te działki.
2 grudnia 2024 r. Spółka podpisała umowę przedwstępną na sprzedaż jednej z działek niezabudowanych.
Następne działki planuje sprzedać w przyszłości.
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
Działki niezabudowane to działki o nr: 1, 2, 3, działka z domem to działka nr 4. Budynek nie został oddany do użytku. Nie były ponoszone wydatki związane z ulepszeniem domu.
Pytanie
Czy Spółka sprzedając działki rolne objęte planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej ma obowiązek odprowadzić podatek od towarów i usług w wysokości 23%?
Państwa stanowisko w sprawie
Według pełnomocnika podatku od towarów i usług z tytułu takiej transakcji sprzedaży nieruchomości rolnej nie ma.
Sprzedawcy nie byli podatnikami podatku od towarów i usług. Były to dwie osoby fizyczne będące małżeństwem. Sprzedawały grunt orny. Z tytułu tej czynności nie były podatnikami podatku od towarów i usług i nie zapłaciły podatku do właściwego miejscowo urzędu skarbowego. Spółka kupiła nieruchomość bez podatku od towarów i usług. W międzyczasie w trakcie bycia właścicielem tych nieruchomości nie dokonała na tych gruntach żadnych zmian ani prawnych ani fizycznych. Nie użytkowała tego gruntu, nie dokończyła budowy domu, nie zmieniła w ewidencji gruntów przeznaczenia tych gruntów na inne niż rolne. Dom jest niedokończony i jest to stan wyłącznie surowy zamknięty. Zgodnie z przepisami nie można go zamieszkiwać. Sytuacja ta nie zmieni się aż do sprzedaży przedmiotowych nieruchomości rolnych.
Spółka nie odrolni tych nieruchomości ani nie dokona żadnych zmian prawnych oraz fizycznych. Do chwili sprzedaży nieruchomości te nadal będą nieruchomościami rolnymi, a dom będzie w stanie surowym zamkniętym.
W przypadku podatku od towarów i usług jak również każdego innego decyduje aktualny stan nieruchomości, a nie przyszły stan tej nieruchomości. Zgodnie z aktualnym stanem jest to nieruchomość rolna. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego kiedyś ta nieruchomość nie będzie nieruchomością rolną, ale na chwilę obecną nadal nieruchomością rolną pozostaje. Opodatkowanie zdarzeń przyszłych jest niemożliwe, ponieważ Spółka nie jest pewna zdarzeń przyszłych, że z całą pewnością wystąpią. Przecież plan zagospodarowania przestrzennego może się zmienić i to wielokrotnie. W takim przypadku okazałoby się, że Spółka opodatkowała sprzedaż działek rolnych, które miały stać się działkami budowlanymi według stawki 23%, jednak po jakimś czasie plan zagospodarowania przestrzennego zmieniono i stawka podatku była niewłaściwa.
Zgodnie z treścią ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowana jest sprzedaż towarów i usług. Towar z kolei wymieniony jest w umowie sprzedaży. Umowa sprzedaży nieruchomości zawsze musi mieć charakter aktu notarialnego. W każdym akcie notarialnym, który podpisze spółka sprzedawać ona będzie grunt rolny. Skoro więc z umowy sprzedaży wynikać będzie charakter towaru, nie może charakteru tego towaru zmienić plan zagospodarowania przestrzennego, który tylko wskazuje kierunek dalszych zmian gruntów ale nie dokonuje zmiany tych gruntów w definitywny sposób.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie zarówno gruntu jak też udziału w gruncie traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Należy wskazać, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek niezabudowanych nr 1, 2, 3 i działki zabudowanej nr 4, wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, gdyż Spółka nie posiada majątku prywatnego, a dysponuje wyłącznie majątkiem wykorzystywanym w działalności gospodarczej. W konsekwencji, transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.
Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, zgodnie z którym:
Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b).
W tym miejscu wyjaśnienia wymaga, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen, teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.
Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Jednocześnie, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130), zwanej dalej ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 1, 6 i 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W planie miejscowym określa się obowiązkowo:
1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania;
6) zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną nadziemną intensywność zabudowy, minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej, maksymalny udział powierzchni zabudowy, maksymalną wysokość zabudowy, minimalną liczbę i sposób realizacji miejsc do parkowania, w tym miejsc przeznaczonych do parkowania pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową, oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów;
9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Są nimi miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, natomiast w przypadku jego braku – decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.
Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do braku dla danego terenu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Tym samym zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie niezabudowanych gruntów wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.
Elementem, który determinuje zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym, jak już wcześniej wskazano, o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.
Zatem grunt budowlany to m. in. taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję „pod zabudowę”.
Zasady zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT nieruchomości zabudowanych zawarte są w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zgodnie z którym:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:
Ilekroć w przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a) wybudowaniu lub
b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:
a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.
Jeżeli natomiast nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla dostawy nieruchomości niezabudowanych i art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy dla dostawy nieruchomości zabudowanych, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
W świetle art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
- towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz
- przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:
W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu (działki) stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynku budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza sprzedaż działki niezabudowane nr: 1, 2, 3 oraz działkę zabudowaną nr 4. Działki położone są na terenie objętym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z tym planem wszystkie działki przeznaczone są pod zabudowę, jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczone symbolami MN-15. Na chwilę obecną jednak są działkami rolnymi. Budynek posadowiony na działce 4 nie został oddany do użytku. Jest to budynek parterowy, murowany, stan surowy zamknięty. Nie były ponoszone wydatki związane z ulepszeniem domu. Spółka po zakupie ww. nieruchomości ich nie użytkowała.
Państwa wątpliwości sprowadzają się do ustalenia, czy Spółka sprzedając działki rolne objęte planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej ma obowiązek odprowadzić podatek od towarów i usług.
Odnosząc się do zbycia przez Spółkę sprzedaży działek niezabudowanych nr: 1, 2, 3 wskazać należy, że działki te objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Tym samym, ww. działki stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem są terenem budowlanym zdefiniowanym w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie sprzedaż opisanych we wniosku działek niezabudowanych nr: 1, 2, 3 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki, że skoro działki nie zostały odrolnione i nadal są działkami rolnymi, które dopiero w przyszłości – po ich sprzedaży – staną się działkami budowlanymi. Z ww. przepisów ustawy jednoznacznie wynika, że zwolnienie od podatku uwarunkowane jest tym, czy na moment dostawy dla działek określony jest m. in. plan zagospodarowania przestrzennego i jakie jest przeznaczenie tych działek. Zatem to, że działki nie zostały odrolnione nie ma w tym przypadku znaczenia.
Z uwagi na fakt, że dostawa działek niezabudowane nr: 1, 2, 3 nie spełnia przesłanek do objęcia jej zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT wskazanej dostawy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Spółka wskazała, że kupiła działki od dwóch osób fizycznych. Transakcja zakupu działek nie była opodatkowana podatkiem VAT. Spółka po zakupie nie użytkowała działek. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro Spółka nie użytkowała działek, to nie można uznać że wykorzystywała je jedynie do celów działalności zwolnionej.
Tym samym, do sprzedaży działek niezabudowanych nr: 1, 2, 3 nie będzie miał zastosowania również art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie jest spełniony warunek określony w tym przepisie niezbędny do zastosowania wskazanego zwolnienia.
Zatem należy stwierdzić, że sprzedaż działek niezabudowanych nr: 1, 2, 3 będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 bądź pkt 2 ustawy, będzie więc opodatkowana właściwą stawką podatku VAT.
Odnosząc się do zbycia przez Spółkę działki nr 4 zabudowanej budynkiem należy wskazać, że w celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla ww. budynku zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do tego budynku miało miejsce pierwsze zasiedlenie, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że budynek będący przedmiotem sprzedaży nie został oddany do użytkowania. Z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika natomiast, że ze zwolnienia od podatku nie może korzystać dostawa budynku dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. W konsekwencji, dostawa wskazanego budynku znajdującego się na działce nr 4, nie będzie spełniała warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.
Wobec braku możliwości zastosowania zwolnienia dla dostawy budynku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy zbadać możliwość zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
Jak już wspomniano, z przytoczonego wyżej przepisu wynika, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą zostać spełnione dwa warunki, tj. brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków, budowli lub ich części oraz brak wydatków na ulepszenie, w stosunku do których sprzedający miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a w przypadku ponoszenia takich wydatków, muszą być one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Przy czym, aby dostawa budynku, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia z ww. przepisu oba warunki wskazane w tym przepisie muszą być spełnione łącznie.
Wskazaliście Państwo we wniosku, że działka zabudowana budynkiem została przez Spółkę nabyta od osoby fizycznej, bez podatku od towarów i usług. Ponadto nie były ponoszone wydatki związane z ulepszeniem domu od których Spółce przysługiwałoby prawo do odliczenia.
W związku z tym, z uwagi na to, że nie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu przedmiotowego budynku i nie ponosili Państwo wydatków na jego ulepszenie, to sprzedaż ww. budynku będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
Powyżej wskazano również, że grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki, budowle na nim posadowione. W konsekwencji – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również dostawa działki nr 4, na której ww. budynek jest posadowiony, będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
W efekcie odpowiadając na Państwa pytanie stwierdzić należy, że Spółka sprzedając działki rolne niezabudowane nr: 1, 2, 3 objęte planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej ma obowiązek odprowadzić podatek od towarów i usług według właściwej stawki, natomiast dokonując dostawy działki nr 4 zabudowanej domem korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
W związku z powyższym Państwa stanowisko w całości uznaję za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Ponadto zaznaczyć należy, że na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług.
Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS dotyczy stanu prawnego obowiązującego od 1 lipca 2020 r. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.
W konsekwencji interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie braku zwolnienia sprzedaży działek niezabudowanych nr: 1, 2, 3. Natomiast nie mogę ocenić, jaka stawka podatku VAT jest właściwa dla sprzedaży ww. nieruchomości, ponieważ zagadnienie to podlega zakresowi wiążących informacji stawkowych.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.