Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów na podstawie posiadanych dokumentów. Uzupełnili go Państwo pismem z 27 stycznia 2025 r. (wpływ 27 stycznia 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wprowadzenie

Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), będącej m.in. właścicielem sieci sklepów (…) prowadzących sprzedaż detaliczną na rynku. W ramach Grupy, Wnioskodawca odpowiedzialny jest za globalne zaopatrzenie spółek z grupy w produkty z asortymentu (…) (dalej łącznie jako: „Towary”).

W związku z rozpoczęciem działalności dystrybucyjnej na terytorium Polski, Wnioskodawca zarejestrował się w Polsce jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE (na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dostarcza towary m.in. do innych podmiotów z Grupy („Kontrahenci”), zlokalizowanych w innych państwach UE, t. j. do Austrii, Czech, Węgier, Włoch, Słowenii i Słowacji. Kontrahenci są zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w tych państwach UE i posługują się numerami nadanymi im przez te państwa UE dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W przypadku sprzedaży towarów do Kontrahentów, Towary są transportowane z Magazynu Wnioskodawcy zlokalizowanego w Polsce („Magazyn”) do magazynów/sklepów Kontrahentów zlokalizowanych w innych państwach członkowskich (ewentualnie magazynów prowadzonych na zlecenie Kontrahentów przez podmioty trzecie). Wnioskodawca traktuje opisywane transakcje jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT („WDT”) i wykazuje je odpowiednio w składanych przez siebie deklaracjach VAT oraz informacjach podsumowujących VAT-UE.

Wnioskodawca wdrożył wewnątrzgrupowy, dedykowany system (…), będący rozwiązaniem z zakresu analizy przedsiębiorstw i mobilności oferowanymi przez firmę (…) („System”). System funkcjonuje jako kompleksowe oprogramowanie do analizy biznesowej i zarządzania mobilnymi procesami firmowymi i jest używany zarówno przez Wnioskodawcę, jak i przez Kontrahentów. System jest połączony z systemem księgowym Wnioskodawcy (…).

Kontrahenci korzystają z tego samego co Wnioskodawca technicznego środowiska Grupy. Oznacza to, że wszystkie informacje dotyczące transakcji logistycznych są na bieżąco monitorowane i przekazywane za pomocą właściwych interfejsów do Systemu. System pozwala w szczególności na zbieranie, analizę i pobór danych dotyczących ruchu Towarów wysyłanych z Magazynu do poszczególnych Kontrahentów od momentu ich zwolnienia z Magazynu do momentu odbioru w sklepie/magazynie przez Kontrahenta w danymi kraju dostawy.

Wnioskodawca planuje wykorzystanie Systemu dla potrzeb dokumentowania WDT.

Sposób funkcjonowania Systemu i zbieranych przez niego informacji w odniesieniu do transportu Towarów z Magazynu i odbioru przez Kontrahenta

System umożliwia analizę dostaw Towarów załadowywanych do kontenerów albo na palety za pomocą tzw. numerów jednostki wysyłkowej [„(…)”]. (…) są to nadawane przy użyciu Systemu, wyłącznie raz, unikalne kody kreskowe. (…) oznaczany jest każdy kontener albo każda paleta podczas zwolnienia z Magazynu. Nie jest możliwe zwolnienie Towarów z Magazynu, jeśli nie są one oznaczone kodem - bez takiego oznaczenia Towary nie mogą zostać wysłane.

Dodatkowym oznaczeniem stosowanym w Systemie jest tzw. identyfikator wysyłki stosowany w przypadku, gdy kontenery/palety oznaczone kodem są łączone w celu ich wspólnego transportu (dalej: „Identyfikator wysyłki”). Łączenie ma miejsce np., gdy dostawa dla kilku zamówień sprzedaży ma być przetworzona dla tego samego Kontrahenta. Identyfikator wysyłki odnosi się więc do więcej niż jednego kontenera/palety z ich kodem, które to transportowane są do jednego (wspólnego) miejsca przeznaczenia.

Kody są konieczne do wystawienia faktury VAT - każda faktura wygenerowana przez (…) zawierać może tylko i wyłącznie towary, które już zostały załadowane na kontener albo paletę i w związku z tym oznaczone . Faktury sprzedaży wystawiane przez Spółkę zawierają też Identyfikator wysyłki, przy czym mogą odnosić się do więcej niż jednego Identyfikatora wysyłki, tj. mogą dotyczyć więcej niż jednej dostawy.

Proces odbioru Towarów po przyjeździe kontenerów/palet do właściwych sklepów/magazynów we wszystkich krajach jest jednolity, tj. potwierdzanie odbioru dostawy Towarów przebiega według jednej, ściśle określonej procedury.

Kluczowym elementem tej procedury jest zeskanowanie przez pracownika kodów kontenerów/ palet, które zostały przetransportowane z Magazynu i rozładowane z ciężarówki. Skanowanie jest pierwszą czynnością przy odbiorze Towarów i odbywa się zanim jeszcze rozpocznie się analiza i przetwarzanie Towarów, tj. w szczególności przed weryfikacją prawidłowości załadunku, przed przeliczeniem Towarów, weryfikacją ewentualnych uszkodzeń, itp.

Zdaniem Wnioskodawcy, skanowanie kodów przez Kontrahenta jest najlepszym możliwym dowodem potwierdzającym przybycie Towaru do ich miejsca przeznaczenia dla celów WDT, z uwagi na jego:

• Automatyzację - proces skanowania jest w pełni automatyczny, co skutkuje zminimalizowaniem ryzyka błędów, nie jest też możliwe zeskanowanie kodu przed przybyciem danego kontenera/ palety do Kontrahenta;
• Dokładność - istnieje możliwość identyfikacji liczby, wagi kontenerów/palet, ich pochodzenie oraz miejsce przeznaczenia, a nawet przypisanego spedytora i ciężarówkę; System zapisuje także daty i godziny wydania Towarów do transportu oraz dokładny czas i miejsce ich dostawy.

Powyższe zdaniem Wnioskodawcy wskazuje na istotną przewagę potwierdzania dostawy towarów do Kontrahenta za pomocą danych w prowadzonych do Systemu nad tradycyjną procedurą opartą o dokumenty CMR, które nie zapewniają dostępu do tak szczegółowych i precyzyjnych informacji.

Dane wygenerowane z systemu jako zbiorcze potwierdzenie dostaw Towarów

Wnioskodawca ma w każdym momencie możliwość wygenerowania z Systemu tzw. Raportu (…) (dalej: „Raport”). Raport zawiera następujące informacje:

• Oznaczenie Wnioskodawcy jako dostawcy;
• Oznaczenie Kontrahenta (nabywcy) - nazwa oraz numer VAT;
• Informacje o statusie dostawy: Kody, a także powiązane z nimi znaczniki czasu (data i czas wygenerowania Kodu w Magazynie oraz data i czas zeskanowania Kodu przez Kontrahenta) - dla kontenerów/palet, które zostały już dostarczone do miejsca przeznaczenia;
• Numer powiązanej faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę wraz z wyszczególnionym na niej Identyfikatorem wysyłki.

Wnioskodawca zaznacza, że Raport nie uwzględni dostaw kontenerów/palet, które nie zostały jeszcze dostarczone do miejsca przeznaczenia albo nie zostały odebrane przez Kontrahenta, np. ze względu na to, że wykryto brakujący kontener/paletę i Kontrahent zeskanuje kody dotyczące danej dostawy dopiero, kiedy wszystkie Towary są otrzymane; są to rzadkie przypadki występujące niekiedy wówczas, jeżeli dana dostawa odnosi się do dużego zamówienia, które zostało podzielone na osobne ciężarówki lub różne są daty wysyłki z Magazynu).

Dla pełnego zobrazowania stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, że Raport nie odnosi się do faktur wystawionych dla nabywców spoza Grupy (niestanowiących Kontrahentów), którzy nie są podłączeni do Systemu. W tych przypadkach, dostawa jest przez Wnioskodawcę dokumentowana w inny sposób niż za pomocą Raportu, dla zewnętrznych odbiorców jest przedstawiony w tradycyjny sposób, np. zbiorcze potwierdzenia odbioru lub dokumenty CMR.

Należy uznać, że Raport wyszczególnia dane wskazujące na istnienie licznych powiązań między (….), danymi dostępnymi w Systemie, wystawionymi fakturami sprzedaży a informacjami wymaganymi do zaraportowania dla celów VAT w deklaracji VAT oraz w informacjach podsumowujących. Wszystkie te informacje są w sposób zautomatyzowany i jednoznaczny ze sobą połączone, kompaktowo zebrane i przedstawione w Raporcie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca zakłada więc, że potwierdzeniem dokonania dostawy Towarów dla celów raportowania WDT w Polsce będą Raporty, które będą traktowane jako zbiorcze potwierdzenia dostawy.

Integralność oraz autentyczność pochodzenia Raportu

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy opis sposobu funkcjonowania i możliwości wykorzystania Systemu do zarządzania przepływem Towarów, w tymi szczegółowego monitorowania dostaw, jasno wskazuje na istnienie licznych powiązań oraz automatycznych przepływów informacji pomiędzy Systemem (używanym zarówno przez Wnioskodawcę, jak i jego Kontrahentów), systemem księgowym oraz wystawionymi fakturami sprzedaży. Wszystkie te elementy są zintegrowane i przejrzyście przedstawione w Raporcie. W szczególności System zapewnia, że wszystkie towary są dokładnie monitorowane i kontrolowane na każdym etapie dostawy. Dzięki dostępowi do Systemu możliwe jest szczegółowa przeanalizowanie całego procesu logistycznego dla danego Kodu oraz Identyfikatora wysyłki.

Jednocześnie stosowane procedury i rozwiązania techniczne, w opinii Wnioskodawcy, minimalizują ryzyko jakiejkolwiek ingerencji w treść danych czy tzw. błędu ludzkiego.

W uzupełnieniu wniosku, udzielili Państwo następujących odpowiedzi:

1)Czy w swej dokumentacji w związku z transakcjami, o których mowa we wniosku, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, posiadacie Państwo dowód w postaci specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy. Jeżeli nie, to czy posiadana przez Państwa faktura VAT zawiera dane identyfikujące towar (nazwa towaru, ilość oraz cena)?

Spółka potwierdza, że faktury VAT przez nią posiadane dokumentujące przedmiotowe dostawy zawierają szczegółowe dane identyfikujące towar (m.in. nazwa towaru, ilość oraz cena).

Faktury zawierają także Identyfikator (Identyfikatory) wysyłki, do którego przypisane są w Systemie odpowiednie Kody pozwalające na powiązanie faktury z informacjami w Systemie odnoszącymi się do konkretnych dostaw. Spółka zaznacza, że proces nadawania oraz skanowania i znaczenia Kodów Spółka opisała szczegółowo w treści wniosku.

Spółka wskazuje, że na podstawie funkcjonalności Systemu opartej o Kody niezależnie może także generować w Systemie odrębny dowód stanowiący specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, o której mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej.

2)Czy raporty stanowiące zbiorcze potwierdzenie dostaw posiadacie Państwo przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy?

Spółka wskazuje, że Raporty mogą być generowane przez Spółkę na żądanie. Spółka każdorazowo posiada Raporty stanowiące zbiorcze potwierdzenia dostaw przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Pytanie

Czy Raporty stanowiące zbiorcze potwierdzenia dostawy są wystarczającymi dowodami, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, a w konsekwencji, że Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT do takich transakcji, przy założeniu spełnienia pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Raporty stanowiące zbiorcze potwierdzenia dostawy są wystarczającymi dowodami, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, a w konsekwencji, że Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT do takich transakcji, przy założeniu spełnienia pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Od 1 stycznia 2020 r. w polskim porządku prawnym obowiązują nowe przepisy Rozporządzenia UE w zakresie dokumentowania wywozu towarów do innego kraju Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 45a ust. 1 Rozporządzenia UE do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/ 112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a)sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów’, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

b)sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

(i)pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów'; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków’ transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii)co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o który m mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

Ust. 3 powyższego artykułu precyzuje, że do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a)dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b)następujące dokumenty:

(i)polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii)dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii)poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Powyższe przepisy Rozporządzenia UE obowiązują bezpośrednio w polskim porządku prawnym, ale nie zastępują przepisów ustawy o VAT dotyczących dokumentowania WDT. Rozporządzenie UE określa dokumenty, których posiadanie gwarantuje domniemanie dostarczenia towarów do innego państwa Unii Europejskiej i pozwala na zastosowanie preferencyjnego opodatkowania takich dostawy bez względu na to, jakie wymogi dokumentacyjne są przewidziane w ustawodawstwie krajowym danego państwa członkowskiego. Przepisy te wyznaczają standard obowiązujący w całej Unii Europejskiej, kreując uprawnienie dla podatników dokonujących transakcji wewnątrzwspólnotowych. Nie należy ich interpretować jako zaostrzenie warunków dokumentacyjnych dla zastosowania preferencyjnego opodatkowania WDT przewidzianych przepisami krajowymi państw członkowskich.

Przepisy ustawy o VAT w zakresie wymogów dokumentacyjnych dla WDT obowiązują nadal, równolegle z przepisami Rozporządzenia UE. Podatnicy mają prawo zastosować się do przepisów Rozporządzenia UE w celu zagwarantowania sobie domniemania wywozu towarów, ale nie mają takiego obowiązku. Mogą zastosować 0% stawkę VAT dla WDT na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT.

Taką interpretację relacji przepisów krajowych do przepisów Rozporządzenia UE potwierdzają Noty wyjaśniające (ang. Explanatory notes), opublikowane w grudniu 2019 r. przez służby Komisji Europejskiej w odniesieniu do przepisów określanych ogólnie jako „2020 Quick Fixes”, obejmujących także nowe przepisy Rozporządzenia UE dotyczące dokumentowania WDT. Noty wyjaśniające wskazują wprost, że państwa członkowskie mogą ustalać we własnym prawie krajowy m inne, bardziej elastyczne domniemania w zakresie dowodzenia wywozu towarów. Wówczas podatnik może korzystać z domniemania przewidzianego przepisami Rozporządzenia UE lub przepisami krajowymi, w zależności od tego, które warunki podatnik spełni. Bardziej elastyczne krajowe przepisy w zakresie dokumentowania WDT mają ciągle zastosowanie. Sam fakt, że warunki zastosowania domniemania z Rozporządzenia UE nie są spełnione, nie oznacza automatycznie, że nie ma zastosowania zwolnienie z art. 138 Dyrektywy VAT. W takim przypadku dostawca musi udowodnić, że warunki dla zastosowania zwolnienia (w tym dotyczące transportu) są spełnione.

Potwierdziło to również Ministerstwo Finansów w „Komunikacie w sprawie implementacji dyrektywy 2018/1910, tzw. pakiet Quick Fixes”, opublikowanym na oficjalnej rządowej stronie internetowej. Fragment tego komunikatu brzmi:

„Rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 w art. 45a wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Sytuacja taka nie ulegnie zmianie po wejściu w życie ustawy implementującej prawo unijne.”

Dokumentowanie wywozu w WDT może więc odbywać się zgodnie z wymogami przepisów ustawy o VAT, na dotychczasowych zasadach. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. jest on uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT do realizowanych przez siebie WDT, na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT (przy założeniu spełnienia dodatkowych warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według 0% stawki VAT, pod warunkiem że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
• podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
• podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy' znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, tj.:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Jednocześnie, art. 42 ust. 11 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy przy tym podkreślić, iż katalog zastępczych dokumentów potwierdzających fakt dokonania WDT, określony w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, ma charakter otwarty, na co wskazuje wyrażenie „w szczególności”.

Brak dokumentu CMR nie będzie zatem okolicznością wyłączającą możliwość stosowania stawki VAT 0%. Dowody wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (dokumenty przewozowe) nie są bezwzględnie wymagane, bowiem podatnik ma możliwość potwierdzenia spełnienia przesłanek materialnoprawnych innymi dowodami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

W rozpatrywanym przypadku, takim dokumentem potwierdzającym jest, zdaniem Wnioskodawcy, Raport wygenerowany z Systemu Wnioskodawcy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, System umożliwia analizę dostaw towarów załadowywanych do kontenerów/na palety za pomocą wykorzystania unikalnych kodów kreskowych (…). Każdy kontener lub paleta oznaczony jest takim kodem podczas zwolnienia z magazynu. Oznaczenie jest niezbędne zarówno do rozpoczęcia transportu towarów, jak i do wystawienia faktury. Dodatkowo, w przypadku łączenia kontenerów lub palet do wspólnego transportu, stosowany jest identyfikator wysyłki. System zapisuje również daty i godziny wydania oraz dostawy Towarów. Raport generowany z systemu zawiera informacje o dostawcy, kontrahencie, statusie dostawy (kody i znaczniki czasu) oraz numer powiązanej faktury VAT. Raport nie uwzględnia dostaw, które nie zostały jeszcze dostarczone lub odebrane przez kontrahenta. W ten sposób możliwe jest bezpośrednie połączenie szczegółowych informacji o Towarach transportowanych w danym kontenerze/na palecie (takich, jak ilość, waga, wartość) ze znacznikami czasu dostępnymi przy wykorzystaniu Kodów oraz wystawioną fakturą sprzedażowy dot. danej transakcji WDT.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że znaczniki czasu są nadawane w sposób zautomatyzowany i sformalizowany, w szczególności proces odbioru towarów w sklepach lub magazynach obejmuje skanowanie kodów - jako pierwszy krok przed dalszą analizą i przetwarzaniem towarów. Tego rodzaju procedura może być zdaniem Wnioskodawcy najbardziej pewnym dowodem dostawy towarów, ponieważ proces odbywa się w sposób zautomatyzowany, co minimalizuje ryzyko błędów. Nie jest też możliwe przyjęcie Towarów bez zeskanowania Kodów ten jest zautomatyzowany i dokładny, minimalizując ryzyko błędów.

Raporty mogą być więc zdaniem Wnioskodawcy traktowane jako zbiorcze potwierdzenia dostawy dla celów raportowania WDT w Polsce, zapewniając automatyczne i jednoznaczne powiązanie danych w systemie (…) z informacjami wymaganymi do deklaracji VAT.

Fakt, że przepisy ustawy o VAT dopuszczają dowolną formę dokumentu, który potwierdzi wywóz i dostawę towarów dla celów zaraportowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów był wielokrotnie potwierdzany przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych w dawanych w tożsamych stanach faktycznych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2023 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.420.2023.1.JŚ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że „(...) przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza też przykładowo interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2022 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.462.2022.1.GK , w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „(...) wskazane zbiorcze potwierdzenie dostawy oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku umożliwiająca identyfikację towaru będącego przedmiotem dostaw znajdująca się na wystawionej fakturze stanowią dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) upoważniają Państwa do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów”. Wobec powyższego, organ podatkowy zgodził się z Wnioskodawcą, że dla potrzeb dokumentowania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy, może stosować system, w ramach którego potwierdzeniem dokonania dostawy będą wyłącznie zbiorcze potwierdzenia dostawy towarów.

Organ podatkowy uznał za prawidłowe takie podejście także w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.314.2021.2.RM , gdzie wskazano, że „(...) mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że wskazane zbiorcze potwierdzenie dostawy oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku umożliwiająca identyfikację towaru będącego przedmiotem dostaw znajdująca się na wystawionej fakturze stanowią dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) upoważniają Wnioskodawcę do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.”

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że analiza art. 42 ust. 3 oraz ust. 11 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, iż dla zastosowania stawki VAT 0% zasadniczo istotne jest, by podatnik posiadał jakiekolwiek dokumenty, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, które łącznie potwierdzają fakt dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy. W analizowanej sprawie przedstawiona przez Wnioskodawcę dokumentacja w formie Raportu niewątpliwie spełnia ten warunek.

Nie można przy tym zdaniem Wnioskodawcy uzależniać prawa do zastosowania preferencyjnej stawki VAT od posiadania dokumentów konkretnego rodzaju (przykładowo dokumentu CMR). W konsekwencji, brak posiadania dokumentu CMR nie wpływa w rozpatrywanym przypadku na uprawnienie do zastosowania stawki 0%, bowiem Wnioskodawca będzie w posiadaniu innej dokumentacji, o której mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, potwierdzającej w sposób jednoznaczny wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego.

Podobne stanowisko zaprezentował NSA w uchwale 7 sędziów z 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10). W uchwale tej Sąd stwierdził, że „w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy VAT, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 o.p., o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”. Dodatkowo sąd ten orzekł, że „(...) już z uwzględnieniem dokładnej analizy gramatycznej powyższych przepisów można stwierdzić, że dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 p.t.u., nie mają charakteru dowodów bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności - może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.”

Stanowisko to było wielokrotnie przywoływane w późniejszych orzeczeniach NSA:

• wyrok NSA z 17 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 358/17,
• wyrok NSA z 18 grudnia 2018 r., sygn. I FSK 39/17,
• wyrok NSA z 13 grudnia 2018 r., sygn. I FSK 40/17.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzają fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. System Wnioskodawcy pozwala na bieżąco monitorowanie dostaw i wygenerowanie Raportu, który za pomocą Kodów pokazuje przebieg danego transportu, jednoznacznie identyfikuje moment odbioru szczegółowo zidentyfikowanych Towarów, a także związek danej dostawy z konkretnymi fakturami VAT.

Ponadto, w opinii Wnioskodawcy, System zapewnia integralność oraz autentyczność pochodzenia Raportu. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, dane są bowiem otrzymywane, pobierane i przypisywane do danej faktury sprzedażowej wystawionej przez Wnioskodawcę w sposób zautomatyzowany (w szczególności dzięki zeskanowaniu unikalnego Kodu).

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, gromadzone przez Wnioskodawcę dane w Systemie, prezentowane w formie wygenerowanego z niego Raportu, mogą stanowić wystarczające dowody, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, a w konsekwencji, że Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT do takich transakcji - przy założeniu spełnienia pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej, będącej m.in. właścicielem sieci sklepów (…) prowadzących sprzedaż detaliczną na rynku (…). Wnioskodawca zarejestrował się w Polsce jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dostarcza towary m.in. do innych podmiotów z Grupy (Kontrahenci), zlokalizowanych w innych państwach UE, tj. Austrii, Czech, Węgier, Włoch, Słowenii i Słowacji. Kontrahenci są zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w tych państwach UE i posługują się numerami nadanymi im przez te państwa UE dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. W przypadku sprzedaży towarów do Kontrahentów, Towary są transportowane z Magazynu Wnioskodawcy zlokalizowanego w Polsce do magazynów/sklepów Kontrahentów zlokalizowanych w innych państwach członkowskich. Wnioskodawca traktuje opisywane transakcje jako WDT w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy i wykazuje je odpowiednio w składanych przez siebie deklaracjach VAT oraz informacjach podsumowujących VAT-UE. Wnioskodawca wdrożył wewnątrzgrupowy, dedykowany system (…). System ten jest połączony z systemem księgowym Wnioskodawcy. Kontrahenci także korzystają z tego systemu co Wnioskodawca. System ten pozwala w szczególności na zbieranie, analizę i pobór danych dotyczących ruchu Towarów wysyłanych z Magazynu do poszczególnych Kontrahentów od momentu ich zwolnienia z Magazynu do momentu odbioru w sklepie/magazynie Kontrahenta w danym kraju. Wnioskodawca planuje wykorzystanie Systemu dla potrzeb dokumentowania WDT. System umożliwia analizę dostaw Towarów załadowanych do kontenerów albo na palety za pomocą tzw. numerów jednostki wysyłkowej (Kody). Kody są nadawane przy użyciu systemu wyłącznie raz, unikalne kody kreskowe. Kodem oznaczany jest każdy kontener albo każda paleta podczas zwolnienia z Magazynu. Nie jest możliwe zwolnienie Towarów z Magazynu, jeśli nie są one oznaczone Kodem - bez takiego oznaczenia Towary nie mogą zostać wysłane. Dodatkowym oznaczeniem stosowanym w Systemie jest tzw. identyfikator wysyłki stosowany w przypadku, gdy kontenery/palety oznaczone Kodami są łączone w celu ich wspólnego transportu. Łączenie ma miejsce np. gdy dostawa dla kilku zamówień sprzedaży ma być przetworzona dla tego samego Kontrahenta. Identyfikator wysyłki odnosi się do więcej niż jednego kontenera/palety z ich Kodami, które to transportowane są do jednego (wspólnego) miejsca przeznaczenia. Kody są konieczne do wystawienia faktury VAT. Proces odbioru towarów po przyjeździe kontenerów/palet do właściwych sklepów/magazynów we wszystkich krajach jest jednolity. Kluczowym elementem jest zeskanowanie przez pracownika Kodów kontenerów/palet, które zostały przetransportowane z Magazynu i rozładowane z ciężarówki. Skanowanie jest pierwszą czynnością przy odbiorze Towarów i odbywa się zanim jeszcze rozpocznie się analiza i przetwarzanie Towarów. Nie jest możliwe zeskanowanie Kodu przed przybyciem danego kontenera/palety do Kontrahenta. System zapisuje daty i godziny wydania Towarów do transportu oraz dokładny czas i miejsce ich dostawy. Wnioskodawca ma w każdym momencie możliwość wygenerowania z Systemu tzw. Raportu, który to wyszczególnia dane wskazujące na istnienie licznych powiązań między (…), danymi dostępnymi w Systemie, wystawionymi fakturami sprzedaży a informacjami wymaganymi do zaraportowania dla celów VAT w deklaracji VAT oraz w informacjach podsumowujących. Wszystkie te informacje są w sposób zautomatyzowany i jednoznaczny ze sobą połączone, kompaktowo zebrane i przedstawione w Raporcie. Raporty będą traktowane jako zbiorcze potwierdzenia dostawy.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Raporty stanowiący zbiorcze potwierdzenie dostawy są wystarczającymi dowodami, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, a w konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1) Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

1. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

2. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b) następujące dokumenty:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1)Podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących

2)wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

-chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2)(uchylony),

3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4)(uchylony),

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Należy zatem przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto wskazać należy, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację.

Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z 9 grudnia 2009 r. o sygn. I FSK 1388/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: “(...) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (...). Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (...) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (...)”.

W opisie sprawy wskazaliście Państwo, że Wnioskodawca wdrożył wewnątrzgrupowy, dedykowany system (…). System ten pozwala w szczególności na zbieranie, analizę i pobór danych dotyczących ruchu Towarów wysyłanych z Magazynu do poszczególnych Kontrahentów od momentu ich zwolnienia z Magazynu do momentu odbioru w sklepie/magazynie Kontrahenta w danym kraju. Ponadto system ten jest połączony z systemem księgowym Wnioskodawcy. Wnioskodawca ma możliwość w każdym momencie wygenerowania z systemu tzw. Raportu. Raport zawiera oznaczenie Wnioskodawcy, Kontrahenta, informacje o statusie dostawy w tym data i czas zeskanowania Kody w Magazynie i przez Kontrahenta, numer faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę. Nie jest możliwe zeskanowanie Kodu przed przybyciem danego kontenera/palety do Kontrahenta. System zapisuje daty i godziny wydania Towarów do transportu oraz dokładny czas i miejsce ich dostawy. Raport taki nie uwzględnia dostaw kontenerów/palet, które nie zostały jeszcze dostarczone do miejsca przeznaczenia albo nie zostały odebrane przez Kontrahenta, np. ze względu na to, że wykryto brakujący kontener/paletę i Kontrahent zeskanuje Kody dotyczące danej dostawy dopiero, kiedy wszystkie Towary są otrzymane; są to rzadkie przypadki występujące niekiedy wówczas, jeżeli dana dostawa odnosi się do dużego zamówienia, które zostało podzielone na osobne ciężarówki lub różne są daty wysyłki z Magazynu. Ponadto Raport nie odnosi się do faktur wystawionych dla nabywców spoza Grupy (niestanowiących Kontrahentów), którzy nie są podłączeni do Systemu. W tych przypadkach, dostawa jest przez Wnioskodawcę dokumentowana w inny sposób niż za pomocą Raportu. Raport wyszczególnia dane wskazujące na istnienie licznych powiązań między system księgowym (…), danymi dostępnymi w Systemie, wystawionymi fakturami sprzedaży a informacjami wymaganymi do zaraportowania dla celów VAT w deklaracji VAT oraz w informacjach podsumowujących. Wszystkie te informacje są w sposób zautomatyzowany i jednoznaczny ze sobą połączone, kompaktowo zebrane i przedstawione w Raporcie. Ponadto każda faktura zawierać może wyłącznie towary, które już zostały załadowane na kontener albo paletę. Faktury sprzedaży wystawione przez Wnioskodawcę zawierają Identyfikator wysyłki (mogą dotyczyć więcej niż jednej wysyłki), pozwalający na powiązanie faktury z informacjami w systemie odnoszącymi się do konkretnych dostaw. Faktura zawiera również szczegółowe dane identyfikujące towar (m.in. nazwa towaru, ilość oraz cena). Ponadto na podstawie funkcjonalności Systemu opartej o Kody Spółka niezależnie może także generować w Systemie odrębny dowód stanowiący specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Spółka wskazuje, że każdorazowo, posiada Raporty stanowiące zbiorcze potwierdzenia dostaw przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że Raporty stanowiące zbiorcze potwierdzenie dostawy, stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, które potwierdzają że Towary zostały wywiezione z terytorium z Polski i dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. W konsekwencji upoważniają Państwa (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT).

Zatem Państwa stanowisko, zgodnie z którym raporty stanowią zbiorcze potwierdzenie dostawy są wystarczającymi dowodami, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, a w konsekwencji Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT, przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ustawy, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

Informujemy, że wydając interpretację nie przeprowadzamy postępowania dowodowego i opieramy się wyłącznie na elementach stanu przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność przemieszczania towarów z Polski do innego kraju mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.