Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2025 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy miejsca świadczenia usług kompleksowej obsługi serwisowej na rzecz zagranicznego kontrahenta. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. (dalej - „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność gospodarczą obejmującą świadczenie usług kompleksowej obsługi serwisowej flot pojazdów samochodowych. W zakres świadczonych usług w które wchodzi szerokorozumiana koordynacja procesu napraw i bieżącego utrzymania sprawności flot samochodowych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Klientami Wnioskodawcy są właściciele lub operatorzy flot samochodowych również będący czynnymi podatnikami na cele podatku VAT.

W ramach świadczenia usług przez Wnioskodawcę można wyodrębnić 5 podstawowych schematów transakcyjnych.

W ramach przypadku 1 Wnioskodawca świadczy usługi serwisowe na rzecz klienta (czynnego podatnika VAT) posiadającego siedzibę i miejsce prowadzenia działalności w Polsce. Klient jest firmą transportową wykonującą przewóz towarów w całości na terenie Polski w związku z czym Wnioskodawca otrzymuje zlecenie na usługę serwisową, którą ma wykonać na terenie Polski. Wnioskodawca w ramach usługi serwisowej nabywa od warsztatów usługi naprawy oraz dostarcza części na rzecz klienta. Klient jest fakturowany przez Wnioskodawcę za kompleksową usługę serwisową obejmującą zarówno czas pracy („robociznę”) jak i towary użyte podczas w trakcie świadczenia usługi serwisowej. Rozliczenie z klientem odbywa się w PLN.

W ramach przypadku 2 Wnioskodawca świadczy usługę serwisową na rzecz zagranicznej firmy transportowej (podatnika VAT-UE) zlokalizowanego w kraju UE. Klient wykonuje transport towarów na terenie Europy, w tym również przez terytorium Polski. Pojazdy klienta są cały czas w drodze. W ramach Przypadku 2 klient zleca Wnioskodawcy naprawę pojazdu na terenie Polski. Rozliczenie odbywa się w PLN lub w EUR. Wnioskodawca weryfikuje przed rozpoczęciem współpracy z klientem informacje dotyczące tego, czy klient posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terenie RP. Weryfikacja odbywa się poprzez otrzymanie wypełnionego przez klienta kwestionariusza w zakresie braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także poprzez sprawdzenie rejestracji klienta w rejestrach VAT EU i w polskim wykazie podatników VAT, a następnie poprzez ewentualne wyjaśnienie rozbieżności.

W ramach przypadku 3, Wnioskodawca realizuje usługi serwisowe na rzecz klienta z rejestracją VAT w Polsce, będącego firmą transportową. Klient wykonuje transport na terenie Europy, a jego pojazdy są cały czas w drodze. W ramach zlecenia Wnioskodawca świadczy usługę serwisową na rzecz klienta na terenie innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Rozliczenie z klientem za świadczenie usług odbywa się w PLN lub EUR.

W przypadku 4 usługi świadczone są przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznego kontrahenta z siedzibą na terenie innego niż Polska kraju UE. Klientem jest firma transportowa, wykonująca transport na terenie Europy. Klient zleca do Wnioskodawcy naprawę pojazdu na terenie Europy (nie w Polsce). W odróżnieniu od pozostałych wariantów, usługi warsztatowe nabywane są od zagranicznych podmiotów z wykorzystaniem części zamiennych nabywanych od podmiotów z grupy (...). Rozliczenie z klientem za wykonane usługi serwisowe odbywa się w EUR. Wnioskodawca weryfikuje przed rozpoczęciem współpracy z klientem informacje dotyczące tego, czy klient posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terenie RP. Weryfikacja odbywa się poprzez otrzymanie wypełnionego przez klienta kwestionariusza w zakresie braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także poprzez sprawdzenie rejestracji klienta w rejestrach VAT EU i w polskim wykazie podatników VAT, a następnie poprzez ewentualne wyjaśnienie rozbieżności.

W ramach przypadku 5 nie dochodzi do świadczenia kompleksowej usługi serwisowej, lecz nabycia przez klienta samych części lub materiałów eksploatacyjnych np. płynów do spryskiwaczy, w ramach kontynuacji usługi transportowej. Rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą a klientami za towary i materiały eksploatacyjne odbywałoby się w PLN lub EUR. Usługa serwisowa fakturowana jest na kontrahentów jako jedno świadczenie obejmujące zarówno wykonane usługi naprawcze jak i wykorzystane w tym procesie części zamienne.

We wspomnianych powyżej Przypadkach 2 i 4, w celu weryfikacji / ustalenia przez Wnioskodawcę czy klient posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności Wnioskodawca przekazuje klientowi do wypełnienia kwestionariusz zawierający następujące pytania:

1)Czy posiadają Państwo spółkę zależną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

2)Czy posiadają Państwo w Rzeczypospolitej Polskiej numer identyfikacji podatkowej na cele podatku od towarów i usług (VAT)?

3)Czy przechowują Państwo księgi rachunkowe lub inną dokumentację związaną z Państwa bieżącą działalnością na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

4)Czy posiadają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej własne zaplecze personalne (pracowników)?

5)Czy korzystają Państwo z zewnętrznego zaplecza personalnego (outsourcing pracowników) na terenie Rzeczypospolitej Polskiej?

6)Czy posiadają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałego przedstawiciela (agenta) uprawnionego do negocjowania lub zawierania umów w Państwa imieniu?

7)Czy posiadają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej własne zaplecze techniczne (magazyn, sprzęt techniczny, maszyny itp.)?

8)Czy korzystają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zaplecza technicznego (magazyn, sprzęt techniczny, maszyny itp.) dostarczanych przez podmiot zewnętrzny (w formie leasingu lub najmu)?

9)Czy wynajmują Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości (magazyny, powierzchnie biurową itp.)?

9.1Jeżeli tak, czy nieruchomości te dostosowane są do wymogów oraz specyfiki Państwa działalności?

10)Czy posiadają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności, o którym mowa w art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) NR 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej?”

Na każde z powyższych pytań klient może udzielić odpowiedzi twierdzącej „TAK” lub przeczącej „NIE”. Wnioskodawca nie będzie posiadał dodatkowej wiedzy na temat posiadania przez klienta stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski innej niż wynikającej z informacji przesłanych w wyniku wypełnienia formularza przez klienta. W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym pojawiło się następujące pytanie.

Pytanie

Czy w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę w ramach przekazanych na rzecz klientów zagranicznych kwestionariuszy samych odpowiedzi przeczących tj. odpowiedzi „NIE” oraz braku dodatkowej wiedzy Wnioskodawcy na temat posiadania przez klienta stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca, uzna, że klient zagraniczny nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności w związku z czym zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT miejscem świadczenia usług będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą (klient) posiada siedzibę działalności gospodarczej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę w ramach przekazanych na rzecz klientów zagranicznych kwestionariuszy samych odpowiedzi przeczących tj. odpowiedzi „NIE” oraz braku dodatkowej wiedzy Wnioskodawcy na temat posiadania przez klienta stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski Wnioskodawca będzie mógł uznać, że klient zagraniczny nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności związku z czym zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT i miejscem świadczenia usług będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą (klient) posiada siedzibę działalności gospodarczej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że jak stanowi art. 28a Ustawy o VAT:

„Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.”

Następnie, zgodnie z art. 28b ust. 1 i ust. 2 Ustawy o VAT:

1)„Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

2)W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.”

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT:

„Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.”

W przedmiotowym stanie faktycznym, z uwagi że kompleksowa usługi w zakresie naprawy są świadczone przez Wnioskodawcą (będącego czynnym podatnikiem VAT) na rzecz klienta będącego również podatnikiem w myśl art. 28a Ustawy o VAT, co do zasady miejsce świadczenia usług powinno być ustalane zgodnie z art. 28b ust. 1 i 2 Ustawy o VAT.

Dodatkowo dla usług serwisowych realizowanych przez Wnioskodawcą na rzecz klientów (podatników w myśl art. 28a Ustawy o VAT) nie znajdą zastosowania zasady szczególne dla ustalania miejsca świadczenia usług określone w art. 28e-28n Ustawy o VAT, w tym w szczególności nie znajdzie dedykowana dla usług realizowanych na rzecz konsumentów art. 28h Ustawy o VAT zgodnie z którym:

„W przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących podatnikami usług:

1)pomocniczych do usług transportowych, takich jak załadunek, rozładunek, przeładunek lub podobnych usług,

2)wyceny rzeczowego majątku ruchomego oraz na rzeczowym majątku ruchomym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane.”

W rezultacie, według zasad wywodzonych z przepisów przytoczonych powyżej, świadczenie kompleksowych usług serwisowych (na rzecz podatników) powinno być opodatkowane tylko w tym kraju, w którym siedzibę ma klient Wnioskodawcy będący podatnikiem.

Znajduje to potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 lipca 2021 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.282.2021.1.PK. „Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje zająć się świadczeniem usług serwisowych sprzętu na rzecz kontrahenta z Luksemburgu, będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28b ustawy o VAT. Podmiot ten nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, dla którego świadczone byłyby usługi Spółki. Dla usług serwisowych nie przewidziano szczególnych zasad określenia miejsca ich świadczenia. Zatem w tym przypadku w celu określenia miejsca świadczenia usług zastosowanie znajdzie wskazana zasada ogólna, a tym samym miejsce świadczenia usług serwisowych przez Wnioskodawcę będzie znajdowało się w kraju siedziby kontrahenta. Zatem usługa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium kraju.”

W rezultacie, zgodnie z art. 28b ust. 1 i 2 Ustawy o VAT dla finalnego ustalenia miejsca opodatkowania VAT w przypadku klientów zagranicznych decydujące znaczenie będzie miało to czy klient posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Z kolei w przedmiotowym stanie faktycznym zaznaczono, że w ramach Przypadków 2 i 4, objętych pytaniem skierowanym do interpretacji, klient Wnioskodawcy wypełnia specjalny kwestionariusz, w którym udziela odpowiedzi na pytania w zakresie poszczególnych okoliczności faktycznych, które potencjalnie wiążą się z możliwością powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności oraz oświadcza tym samym, że nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o sygnaturach C-190/95 (ARO Lease BV) oraz C-73/06 (Planzer Luxembourg): „Stałe miejsce prowadzenia działalności w kraju dla celów VAT”, tj. „Fixed establishment” jest dowolnym miejscem, innym niż siedziba działalności gospodarczej podatnika, charakteryzującym się wystarczającą stałością i odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, w celu umożliwienia odbioru i wykorzystywania usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.”

Z kolei w świetle stosunkowo nowych wyroków TSUE, tj. przykładowo C-333/20 (Berlin Chemie A. Menarini SRL) z dnia 7 kwietnia 2022 r. stwierdzono, że zaplecze techniczne i personalne nie może służyć jednocześnie do świadczenia i przyjmowania tych samych usług. W świetle wyroku C-232/22 (Cabot Plastics Belgium SA vs Państwo Belgii) z dnia 29 czerwca 2023 Trybunał stwierdził, że „podatnik będący usługobiorcą, którego siedziba działalności gospodarczej znajduje się poza Unią Europejską, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę podmiot świadczący dane usługi, pod względem prawnym odrębny od tego usługobiorcy, jeżeli nie posiada on tam odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, która może stanowić to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, i to nawet wówczas, gdy podatnik świadczący usługi wykonuje na rzecz tego podatnika będącego usługobiorcą, w wykonaniu wyłącznego zobowiązania umownego, usługi w postaci produkcji z materiałów powierzonych oraz szereg świadczeń akcesoryjnych lub uzupełniających, które przyczyniają się do działalności gospodarczej podatnika będącego usługobiorcą w tym państwie członkowskim.”

Dodatkowo w świetle wyroku C-533/22 (SC Adient Ltd & Co. KG vs Agenţia Naţională de Administrare Fiscală) z dnia 13 czerwca 2024 r. stwierdzono, że „nie można uznać, iż spółka będąca podatnikiem VAT, mająca siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, która korzysta z usług świadczonych przez spółkę mającą siedzibę w innym państwie członkowskim, posiada dla celów określenia miejsca świadczenia tych usług FE w tym ostatnim państwie członkowskim, z tego tylko powodu, że obie spółki należą do tej samej grupy lub że spółki te są ze sobą związane umową o świadczenie usług.”

W wyroku tym podkreślono również, że okoliczność, iż spółka będąca podatnikiem VAT, mająca siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, korzystająca z usług przetwarzania towarów świadczonych przez spółkę mającą siedzibę w innym państwie członkowskim, posiada w tym ostatnim państwie członkowskim strukturę, która uczestniczy w dostawie produktów gotowych uzyskanych w wyniku tych usług przetwarzania, ani to, że te czynności dostawy są dokonywane w przeważającej części poza tym ostatnim państwem członkowskim, czynności dokonywane w tym państwie podlegają zaś VAT, nie mają znaczenia dla wykazania do celów określenia miejsca świadczenia usług, że owa spółka posiada w tym państwie członkowskim FE. Ważną kwestią poruszoną w wyroku jest także to, że spółka będąca podatnikiem VAT, mająca siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, która korzysta z usług świadczonych przez spółkę z siedzibą w innym państwie członkowskim, nie posiada FE w tym ostatnim państwie członkowskim, jeżeli zaplecze personalne i techniczne, którym dysponuje ona w rzeczonym państwie członkowskim, nie jest odrębne od zaplecza, za pomocą którego świadczone są na jej rzecz usługi, lub jeżeli to zaplecze personalne i techniczne zapewnia jedynie wykonywanie czynności przygotowawczych lub pomocniczych.

Mając powyższe na uwadze w przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawca podjął wszystkie działania jakie można od niego racjonalnie oczekiwać w zakresie ustalenia, czy klient zagraniczny posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym w ramach kwestionariusza zadał następujące pytania:

1)Czy posiadają Państwo spółkę zależną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

2)Czy posiadają Państwo w Rzeczypospolitej Polskiej numer identyfikacji podatkowej na cele podatku od towarów i usług (VAT)?

3)Czy przechowują Państwo księgi rachunkowe lub inną dokumentację związaną z Państwa bieżącą działalnością na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

4)Czy posiadają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej własne zaplecze personalne (pracowników)?

5)Czy korzystają Państwo z zewnętrznego zaplecza personalnego (outsourcing pracowników) na terenie Rzeczypospolitej Polskiej?

6)Czy posiadają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałego przedstawiciela (agenta) uprawnionego do negocjowania lub zawierania umów w Państwa imieniu?

7)Czy posiadają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej własne zaplecze techniczne (magazyn, sprzęt techniczny, maszyny itp.)?

8)Czy korzystają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zaplecza technicznego (magazyn, sprzęt techniczny, maszyny itp.) dostarczanych przez podmiot zewnętrzny (w formie leasingu lub najmu)?

9)Czy wynajmują Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości (magazyny, powierzchnie biurową itp.)?

9.1. Jeżeli tak, czy nieruchomości te dostosowane są do wymogów oraz specyfiki Państwa działalności?

10)Czy posiadają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności, o którym mowa w art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) NR 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej?

W ocenie Wnioskodawcy, informacje pozyskiwane od klienta w formie oświadczeń wchodzących w skład kwestionariusza są wystraczającym dowodem na okoliczność będącą przedmiotem oświadczenia, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do przeprowadzenia we własnym zakresie śledztwa, czy aby na pewno klient zagraniczny np. wbrew oświadczeniom nie nabywa w Polsce usług magazynowania. Zdaniem Wnioskodawcy, wymaganie od polskich podatników podejmowania własnymi zasobami lub zlecaniem na zewnątrz wykonywania działań śledczych w celu ustalenia stopnia stałości zaplecza kadrowo-technicznego w stosunku do wszystkich klientów, było rażącym przekroczeniem w zakresie czynności weryfikacyjnych jakie można racjonalnie od podatnika wymagać w tym zakresie. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę w ramach przekazanych na rzecz klientów zagranicznych kwestionariuszy samych odpowiedzi przeczących tj. odpowiedzi „NIE” oraz braku dodatkowej wiedzy Wnioskodawcy na temat posiadania przez klienta stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski, Wnioskodawca będzie mógł uznać, że klient zagraniczny nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności związku z czym zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT miejscem świadczenia usług będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą (klient) posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) - zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka A. („Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą obejmującą świadczenie usług kompleksowej obsługi serwisowej flot pojazdów samochodowych. W zakres świadczonych usług wchodzi szeroko rozumiana koordynacja procesu napraw i bieżącego utrzymania sprawności flot samochodowych. Klientami Wnioskodawcy są właściciele lub operatorzy flot samochodowych również będący czynnymi podatnikami podatku VAT.

W ramach opisanego we wniosku przypadku nr 2 Wnioskodawca świadczy usługę serwisową na rzecz klienta będącego zagraniczną firmą transportową (podatnik VAT-UE) zlokalizowaną w kraju UE. Klient wykonuje transport towarów na terenie Europy, w tym również przez terytorium Polski. Pojazdy klienta są cały czas w drodze. W przypadku tym klient zleca Wnioskodawcy naprawę pojazdu na terenie Polski. Natomiast w ramach przypadku 4 usługi świadczone są na rzecz zagranicznego kontrahenta z siedzibą na terenie innego niż Polska kraju UE. Klient (firma transportowa) wykonuje transport na terenie Europy i zleca Wnioskodawcy naprawę pojazdu na terenie Europy (nie w Polsce). W tym przypadku usługi warsztatowe nabywane są od zagranicznych podmiotów z wykorzystaniem części zamiennych nabywanych od podmiotów z grupy (...). Przy czym Wnioskodawca każdorazowo weryfikuje przed rozpoczęciem współpracy z klientem (przypadek 2 i 4) informacje dotyczące tego, czy klient posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terenie RP. Weryfikacja odbywa się poprzez otrzymanie wypełnionego przez klienta kwestionariusza w zakresie braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także poprzez sprawdzenie rejestracji klienta w rejestrach VAT EU i w polskim wykazie podatników VAT, a następnie poprzez ewentualne wyjaśnienie rozbieżności. W celu weryfikacji / ustalenia przez Wnioskodawcę czy klient posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności Wnioskodawca przekazuje klientowi do wypełnienia kwestionariusz zawierający określone pytania m.in. „Czy posiadają Państwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności, o którym mowa w art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) NR 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej?”

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę w ramach przekazanych na rzecz klientów zagranicznych kwestionariuszy samych odpowiedzi przeczących tj. odpowiedzi „NIE” oraz braku dodatkowej wiedzy Wnioskodawcy na temat posiadania przez klienta stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca, uzna, że klient zagraniczny nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności związku z czym zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT miejscem świadczenia usług będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą (klient) posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości dotyczących określenia miejsca świadczenia wykonywanych usług, wskazać należy, że zgodnie z ogólną zasadą powołanego wcześniej art. 28b ust. 1 i 2 ustawy, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że klienci są podatnikami podatku VAT i posiadają siedzibę na terenie innego niż Polska kraju UE. Ponadto z informacji uzyskanych od klientów w kwestionariuszu wynika, że nie posiadają oni na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie wskazać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi serwisowe stanowią usługi do których stosuje się art. 28b ustawy (tj. są to usługi do których nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n). Zatem, odnosząc się do Państwa wątpliwości, w analizowanej sprawie miejsce opodatkowania usług serwisowych świadczonych przez Spółkę na rzecz klientów należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy. Tym samym usługi serwisowe nie są opodatkowane w Polsce. Ww. usługi są opodatkowane w kraju w którym podatnik będący usługobiorcą (klient) posiada siedzibę działalności gospodarczej.

W konsekwencji Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.