Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 listopada 2024 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 30 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z importem towarów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Informacje wstępne - model działania Grupy (…)

Wnioskodawca, (…) Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” „A.” lub „Spółka”) jest spółką prawa polskiego, posiadającą na terytorium Polski siedzibę działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

A. jest częścią globalnej grupy kapitałowej (…) Group (dalej jako: „Grupa”), której przedmiotem działalności gospodarczej jest (…).

Spółka specjalizuje się w recyklingu (...) metalowych oraz ceramicznych - zarówno samochodowych, jak i wykorzystywanych w zakładach przemysłu chemicznego i petrochemii (segment SAC - spent automotive catalyst). W ramach tego segmentu, ze zużytych (...) odzyskiwane są metale z grupy platynowców (PGM - Platinum group metals), tj. platyna, pallad oraz rod.

Spółka przetwarza (…) w swoim zakładzie (wkłady ceramiczne są mielone do odpowiedniej frakcji) w celu uzyskania monolitu. Spółka handluje również monolitem zebranym i przetworzonym (z postaci (...)) przez inne podmioty, który kupuje, a następnie sprzedaje na rzecz kontrahentów. Spółka sprzedaje bezpośrednio monolit albo też odzyskane z niego metale szlachetne. W tym drugim przypadku, wyspecjalizowane podmioty (huty) dokonują na zlecenie Spółki przetworzenia monolitu w celu odzyskania metali z grupy PGM. Huty są więc usługodawcami w stosunku do Spółki.

Sprzedaż metali szlachetnych przetworzonych przez hutę z monolitu przybiera formę sprzedaży niefizycznej. Spółka nie dokonuje w takiej sytuacji dostawy konkretnej fizycznej postaci metalu szlachetnego odzyskanego przez hutę z monolitu np. sztaby, ale wydaje danej hucie polecenie dokonania zapisu na tzw. koncie metalowym prowadzonym przez daną hutę na rzecz klientów Spółki. Konto metalowe zakłada, że klientowi przysługuje tytuł do określonej ilości metalu spełniającego ściśle określone kryteria, ale jego tytuł nie jest przypisany do konkretnej fizycznej postaci metalu szlachetnego, tzw. unallocated metal account. Metale zapisane na koncie metalowym mogą być przedmiotem dalszego niefizycznego obrotu ale dają też klientom Spółki możliwość żądania od danej huty lub rafinera fizycznego wydania metalu, na zasadach określonych między daną hutą, a klientem Spółki, zatem Spółka nie dokonuje fizycznej dostawy towaru (metali) na rzecz klientów.

W momencie dokonania zapisu na koncie metalowym klienta prowadzonym przez daną hutę lub rafinerię, umowa między klientem a Spółką jest uznana za wykonaną, a wszelkie ryzyka związane z utratą metali zapisanych na koncie metalowym regulują umowy zawarte między klientami a daną hutą prowadzącą konto metalowe. Co istotne, w momencie rozpoczęcia procesu przetwórczego w hucie następuje fizyczne „zmieszanie” monolitu dostarczonego przez Spółkę z monolitem znajdującym się już w piecu danej huty, a dostarczonym przez inne podmioty, dlatego po zakończeniu procesu nie jest możliwe precyzyjne określenie, z czyjego monolitu powstał metal (w formie np. sponge, sztabki lub innej). Z tej perspektywy istotny jest zatem zapis na koncie metalowym.

W związku z powyższym, kluczowe dla funkcjonowania procesu opisanego powyżej jest precyzyjne określenie wartości monolitu kupowanego przez Spółkę, która zależy od ilości metali szlachetnych w nim zawartych, która jest różna w zależności od tego z jakiego rodzaju (...) pochodzi monolit oraz aktualnych notowań metali szlachetnych. Wstępne określenie zawartości metali w monolicie jest dokonywane za pomocą spektrometru fluorescencji rentgenowskiej XRF. Natomiast precyzyjne określenie ilości wartości wymaga badania laboratoryjnego z wykorzystaniem spektrometrii plazmowej ICP.

W związku z dynamicznym rozwojem Grupy podjęta została decyzja o wybudowaniu w Polsce huty, która pozwoli Grupie na samodzielną realizację procesu zmierzającego do przetworzenia monolitu do postaci metali szlachetnych. Huta została wybudowana przez spółkę powiązaną (dalej: „Usługodawca powiązany”). Zakład Usługodawcy powiązanego docelowo pozwoli na całościowe przetworzenie monolitu i uzyskanie metali, które będą zapisywane na kontach metalowych jego klientów. W początkowej fazie działania zakładu Grupa będzie jednak współpracować z niepowiązanymi hutami. W zakładzie Grupy będzie odbywać się początkowy etap przetworzenia monolitu do postaci tzw. filter cake, który następnie będzie wysyłany w celu dokonania dalszych etapów obróbki do innych niepowiązanych podmiotów w Unii Europejskiej albo poza Unią Europejską, które końcowo będą dokonywać zapisów na kontach metalowych na zasadzie opisanej powyżej. Docelowo jednak konta metalowe będą prowadzone przez Usługodawcę powiązanego będącego właścicielem huty.

Niezależnie od powyższego należy podkreślić, że rynek (…) jest rynkiem dostawców, którzy mają silną pozycję negocjacyjną i z uwagi na niewystarczającą podaż surowca oczekują praktycznie natychmiastowej zapłaty za dostarczony (…) w sytuacji, w której możliwość faktycznego zbycia odzyskanych metali jest możliwa dopiero po zrealizowaniu skomplikowanych procesów metalurgicznych co, łącznie z transportem, zajmuje ok. 3-6 miesięcy. Z tego powodu kluczowe dla działalności w tym segmencie jest zapewnienie odpowiedniego wysokiego poziomu środków obrotowych.

Nowy model biznesowy

Sytuacja objęta niniejszym wnioskiem dotyczy przyszłego modelu biznesowego Spółki, który zakłada opisane poniżej działania i transakcje.

W celu zwiększenia przychodów, Spółka stale negocjuje z kontrahentami lepsze warunki handlowe, które pozwoliłby na dokonywanie dużych zakupów monolitu minimalizując jednocześnie wysokość angażowanego kapitału obrotowego. W ramach tego scenariusza, Spółka będzie nabywać monolit od powiązanych lub niepowiązanych podmiotów, a następnie będzie zawierać umowy, w wyniku których będzie sprzedawać zawarte w nim metale szlachetne na rzecz swoich klientów.

Co istotne, umowy zawierane przez Spółkę, najczęściej pod prawem obcym, których dotyczy przedmiotowy wniosek, będą bezpośrednio stanowić, że tytuł do metali przechodzi na klientów Spółki, mimo braku przejścia własności i posiadania monolitu. Wspomniany tytuł do metali oznacza uprawnienie do uzyskania w przyszłości (po zakończeniu rafinacji) zapisu na koncie metalowym, przypisane tylko i wyłącznie klientowi Spółki. W takiej sytuacji przejście tytułu do metali nastąpi w możliwie jak najkrótszym odstępie czasu od momentu kupna monolitu przez Spółkę. Przejście tytułu do metali będzie jednocześnie skorelowane z zapłatą ceny przez klienta. Z perspektywy klienta przejście tytułu do metali jest kluczowe bowiem pozwala mu wykazać aktywo w postaci metali, które są odpowiednio zabezpieczone (Spółka zawiera stosowne umowy ubezpieczenia). Co również istotne, zawierane przez Spółkę umowy stanowią lub będą stanowić, że mimo formalnego przejścia tytułu do metali, wszelkie ryzyka związane z utratą monolitu (w którym metale są zawarte) na różnych etapach jego przerobu bądź rafinacji, w tym również w wyniku działania siły wyższej, obciążają Spółkę.

W ramach tego modelu Spółka będzie zawierać z Klientami umowy dotyczące sprzedaży metali szlachetnych z grupy PGM (pallad, platyna, rod) oraz w przyszłości również innych metali, które poddawane są procesom recyklingowym w ramach Grupy (…) zawartych w monolicie według następującego modelu biznesowego:

• Monolit zawierający w sobie metale będące przedmiotem przyszłej transakcji jest m.in. importowany przez Spółkę z państw trzecich i dopuszczany do obrotu w polskim urzędzie celnym.
• Dopuszczenie monolitu do obrotu w Polsce jest dokonywane przez Spółkę lub na jej rzecz przez przedstawiciela celnego. W związku z tym, Spółka zobowiązana jest do zapłaty należności celnych importowych i VAT importowego na terytorium Polski.
• Co do zasady, na moment dokonania importu monolit będzie własnością Spółki (z tym zastrzeżeniem, że tytuł do metali zostanie przeniesiony na rzecz klienta Spółki jak opisano powyżej, jeszcze zanim monolit dotrze do Polski).
• Po zaimportowaniu, monolit jest poddawany procesowi tzw. wytapiania (smelting) i rafinacji (refining) polegających na oddzieleniu metali od nieprzetworzonego materiału (tzw. waste) pozostającego w posiadaniu Wnioskodawcy.
• Smelting i refinig będzie przeprowadzany na zlecenie Spółki przez wyspecjalizowane podmioty niepowiązane lub inną spółkę z Grupy, na zasadzie opisanej powyżej, tj. docelowo całość procesu będzie odbywać się w Polsce w hucie prowadzonej przez spółkę powiązaną z Wnioskodawcą, jednak początkowo w Polsce odbywać będzie się tylko pierwsza część procesu, tj. wytapianie, a rafinacja będzie odbywać się innym niepowiązanym podmiocie lub podmiotach. W związku powyższym, w celu wykonania rafinacji Spółka będzie zlecać transport wstępnie przetworzonego monolitu (do postaci ferro alloy lub filter cake) z huty Usługodawcy powiązanego położonej w Polsce do rafinera w innym państwie UE albo poza UE. W przypadku transportu w ramach UE, Spółka będzie ją wykazywać dla celów VAT, jako nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i w tym celu Spółka zarejestruje się dla celów VAT w innym państwie członkowskim UE, w którym położona będzie rafineria.
• Wydzielone z monolitu metale będą przedmiotem późniejszej sprzedaży realizowanej przez Spółkę na rzecz Klientów. Co istotne, Spółka stoi na stanowisku, że z perspektywy przepisów o VAT, sprzedaż będzie mieć miejsce już po zakończeniu procesu wytapiania i rafinacji, w momencie dokonania odpowiedniego zapisu na koncie metalowym, bowiem wtedy dojdzie do przejścia na klienta ryzyk związanych z metalami szlachetnymi, które zostaną efektywnie oddzielone od odpadu. Przedmiotem sprzedaży nie jest natomiast odpad przetwarzany w procesie smeltingu i refiningu, który w zasadniczej części, zostanie w wyniku tych procesów zużyty (przestanie istnieć).

Sprzedaż na rzecz klientów realizowana w formie zbycia za pośrednictwem konta metalowego będzie podlegać opodatkowaniu VAT:

• docelowo, tj. w momencie, w którym cały proces, w tym rafinacja będzie odbywać się w kraju: w Polsce - zasadniczo sprzedaż ta jest traktowana przez Spółkę jako odpłatne świadczenie usług podlegające VAT na terytoriom kraju lub tzw. eksport usług,
• w początkowym okresie, tj. dopóki Usługodawca powiązany nie będzie wykonywać usługi rafinacji: w innym państwie członkowskim UE lub w państwie trzecim - zasadniczo dla celów VAT będzie ono traktowane dla celów VAT jako odpłatne świadczenie usług (zapis na koncie metalowym) poza terytorium kraju. W przypadku gdy rafinacja i zapis na koncie metalowym będą dokonywane w innym państwie UE, sprzedaż dokonywana przez Spółkę będzie dokumentowana fakturami z wykazanym numer NIP Spółki wydanym przez inne państwo członkowskie UE (świadczenie usług poza terytorium Polski).

Zgodnie z postanowieniami zawartych przez Spółkę umów, których dotyczy przedmiotowy wniosek - tytuł do metali zawartych w monolicie będzie przechodzić na Klientów po dokonaniu przez nich zapłaty za metale, które zostaną efektywnie odzyskane w przyszłości, na skutek przetworzenia monolitu. Natomiast do momentu zapisu metali na rachunku metalowym klienta, ryzyka związane z ewentualną utratą monolitu (ale także ferro alloy lub filter cake) zawierającego metale ciążą na Spółce, która ponosi również koszty transportu i ubezpieczenia materiału zawierającego metale (na różnych etapach przerobu i rafinacji).

Podsumowanie

1)Na moment importu, monolit jest własnością Wnioskodawcy ale tytuł do zawartych w nim metali - pomimo że nie zostały one jeszcze wytopione z monolitu zostały już przed importem przeniesione na rzecz klientów Wnioskodawcy.

2)Po imporcie monolit jest poddawany procesowi obróbki (refinering i smelting) w pierwszej kolejności na terytorium Polski, a następnie za granicą.

3)Po zakończeniu obróbki na terytorium Polski, wstępnie przerobiony monolit (w formie ferro alloy lub filter cake) jest transportowany do dalszej obróbki:

a.na terytorium innego państwa członkowskiego - przemieszczenie to jest przez Spółkę opodatkowane jako wewnątrzwspólnotowa dostawa własnych towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT z Polski do innego Państwa członkowskiego,

b.na terytorium państwa trzeciego - przemieszczenie to jest uznawane przez Spółkę jako niepodlegające VAT.

4)Monolit jest następnie przetwarzany odpowiednio w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim. Po zakończeniu wspomnianej przeróbki metale są zapisywane na tzw. koncie metalowym, którego mechanizm Spółka opisała powyżej. Przeniesienie prawa do metali za pośrednictwem konta metalowego jest przez Spółkę uznawane za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przy czym miejscem opodatkowania jest odpowiednio terytorium innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego - zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Pytanie

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu monolitu i zawartych w nim metali?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu monolitu i zawartych w nim metali.

I. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

a)Przepisy istotne w sprawie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, przedmiotem opodatkowania są:

1)odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 2 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, definiuje termin „import towarów” jako przywóz towarów z obszaru państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikiem z tytułu VAT wynikającego z importu towarów jest osoba zobowiązana do uiszczenia cła.

Zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje w momencie powstania długu celnego, z zastrzeżeniem postanowień zawartych w ust. 10a i 11.

Na podstawie art. 77 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. U. UE. L. 2013.269.1 z 2013.10.10, dalej: „UKC”), dług celny w przypadku przywozu towarów spoza Unii Europejskiej, które podlegają należnościom celnym, powstaje w momencie poddania tych towarów jednej z poniższych procedur celnych:

a)dopuszczenia do obrotu, w tym również na podstawie przepisów dotyczących końcowego przeznaczenia;

b)odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych.

Zgodnie z art. 77 ust. 2 UKC, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Definicja długu celnego, zawarta w art. 5 pkt 18 tegoż kodeksu, określa go jako obowiązek zapłaty określonej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, nałożony na konkretną osobę, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa celnego.

Na mocy art. 77 UKC, dłużnikiem celnym przy imporcie towarów jest osoba zgłaszająca, czyli ta, która dokonuje zgłoszenia celnego. W przypadku, gdy zgłoszenie jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego, dłużnikiem celnym staje się również osoba, na rzecz której zgłoszenie to jest składane. Definicja zgłaszającego, zgodnie z art. 5 ust. 15 Unijnego Kodeksu Celnego, odnosi się do podmiotu składającego zgłoszenie celne, w tym przywozową deklarację skróconą, lub osoby, w imieniu której zgłoszenie lub deklaracja są przedkładane.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku wskazanej w dokumencie celnym otrzymanym w wyniku odprawy celnej.

b)Analiza

Zasady ogólne

Mając na uwadze zacytowane powyżej przepisy, w ocenie Spółki:

Spółka - dokonując dopuszczenia do obrotu w Polsce monolitu zawierającego metale szlachetne - występuje w charakterze podatnika VAT z tytułu importu towarów. W związku z tym jest ona zobowiązana do zapłaty VAT importowego w związku z zaimportowaniem monolitu do Polski.

Zaimportowany przez Spółkę monolit będzie na rzecz Spółki poddany obróbce, w wyniku której odzyskane będą z niego metale, które będą przedmiotem odpłatnej dostawy towarów w formie WDT własnych towarów do innego państwa członkowskiego lub ich sprzedaży na rzecz klientów (za pośrednictwem konta metalowego).

Oznacza to, że w analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy importem monolitu i wynikającym z tej czynności VAT naliczonym, a czynnością opodatkowaną realizowaną następnie przez Spółkę jaką stanowi WDT własnych towarów w rozumieniu art 13 ust. 3 ustawy o VAT lub sprzedaż (odpłatne świadczenie usług) metali na rzecz Klientów.

Dla prawdziwości powyższego wniosku nie ma znaczenia, czy sprzedaż realizowana przez Spółkę na rzecz Klientów stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (przemieszczenie własnych towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT), czy odpłatne świadczenie usług poza terytorium kraju. W obydwu tych przypadkach istnieje bezpośredni związek pomiędzy importem towaru i wynikającym zeń VAT naliczonym a jedną z wyżej wymienionych czynności opodatkowanych stanowi podstawę do dokonania odliczenia VAT naliczonego wynikającego z dokonania importu towarów.

Należy również mieć na uwadze, iż przepisy o VAT nie uzależniają wprost prawa do odliczenia VAT naliczonego w związku z importem towarów od posiadania prawa własności importowanych towarów na moment dokonywania importu. Spółka jest jednak świadoma wybranego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), które dotyczy prawa do odliczenia VAT naliczonego w przypadku podmiotów nie będących właścicielem towaru na moment dokonywania importu jeśli dochodzi do sprzedaży i tym samym transferu tytułu na Klienta przed importem tych towarów. W ocenie Spółki, orzecznictwo TSUE to, jak również odpowiednie interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: KIS) potwierdzają, iż w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszej interpretacji Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT importowego.

Orzecznictwo TSUE

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w postanowieniu z dnia 8 października 2020 r. w sprawie C-621/19 Weindel Logistik Service SR spol. s r.o., dotyczącym prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów. TSUE orzekł, że artykuł 168 lit. e) dyrektywy VAT musi być interpretowany w ten sposób, że wyklucza prawo do odliczenia VAT importowego w sytuacji, gdy podatnik nie ponosi kosztu importowanych towarów, który byłby odzwierciedlony w cenie (wartości) świadczonych przez niego dostaw opodatkowanych VAT.

TSUE potwierdził w tym wyroku dotychczasowe podejście zaprezentowane m.in. w wyroku w sprawie DSV Road (wyrok TSUE z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie C-187/14), gdzie wskazał on, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem, że importowane towary są wykorzystywane do celów związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych uznając przesłankę za spełnioną, koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku jest włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej (pkt 48 uzasadnienia wyroku).

Sama sprawa DSV dotyczyła nieprawidłowego zastosowania procedury celnego tranzytu, co skutkowało powstaniem zobowiązania celnego. DSV Road przeprowadziła eksport dwóch partii towarów w ramach procedury tranzytu zewnętrznego. Niestety, w wyniku pomyłki, w systemie celnym zainicjowano podwójne procedury tranzytu dla każdej z partii. Procedury te nie mogły zostać prawidłowo zakończone, ponieważ brakowało towaru, który można by przedstawić w urzędzie celnym. W rezultacie, powstał dług celny, a spółka DSV Road zobowiązana była do rozliczenia należnego podatku VAT. Ważne jest podkreślenie, że DSV Road nie pełniła roli importera (nabywcy) towarów, a jedynie ich przewoźnika. W przedstawionym stanie faktycznym, gdzie kluczowym aspektem było nieprawidłowe przeprowadzenie procedur celnych przez DSV Road, TSUE uznał, że organy podatkowe mają podstawy do pozbawienia DSV Road prawa do odliczenia VAT wynikającego z importu towarów. Trybunał zauważył, że wartość usługi transportowej zafakturowanej przez DSV Road nie obejmowała wartości przewożonych towarów oraz tym samym nie stanowiła elementu kształtowania ceny.

Jednocześnie podkreślił ograniczoną funkcję DSV Road, która nie była ani importerem, ani właścicielem towarów, lecz pełniła rolę podmiotu odpowiedzialnego za ich transport oraz procedury celne w ramach swojej podstawowej działalności transportowej. W efekcie, TSUE wskazał, że „artykuł 168 lit. e) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przepisom krajowym wykluczającym odliczenie podatku od wartości dodanej związanego z przywozem, do zapłaty którego zobowiązany jest przewoźnik, który nie jest ani importerem, ani właścicielem towarów, o których mowa, lecz który jedynie zapewnił wykonanie transportu i odprawę celną w ramach swej działalności przewozowej podlegającej podatkowi od wartości dodanej.”

W opinii Spółki, konkluzje sformułowane przez TSUE zarówno w wyroku w sprawie DSV jak i w wyroku w sprawie Weindel Logistic potwierdzają prawo Spółki do odliczenia VAT importowego związanego z importem monolitu. W obydwu orzeczeniach Trybunał wskazał, iż prawo do odliczenia nie może być zakwestionowane w przypadku, gdy koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku jest włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Z taką sytuacją mamy de facto do czynienia w niniejszym przypadku, w którym metale zawarte w monolicie będą przedmiotem zbycia stanowiącego czynność opodatkowaną VAT (WDT własnych towarów lub odpłatne świadczenie usług). WDT własnych towarów lub przeniesienie prawa do metalu za pośrednictwem konta metalowego uznawane przez Spółkę za odpłatne świadczenie usług opodatkowane VAT. Oznacza to, że wyłączenie z istnienia prawa do odliczenia VAT naliczonego o którym mowa w wyroku TSUE w sprawie DSV (i odpowiednio - Weindel Logistic) nie znajdzie zastosowania.

Z oczywistych względów można więc przyjąć że wartość monolitu będzie stanowić element ceny/ podstawy opodatkowania następującej po imporcie czynności opodatkowanej VAT, przy czym - z uwagi na kilkustopniowy proces przerobu monolitu - Spółka nie prowadzi dokładnych kalkulacji odnośnie tego jaki procent wartości monolitu znajduje odzwierciedlenie w finalnej cenie sprzedaży następującej po imporcie. W ocenie Spółki, posiadanie takich kalkulacji nie powinno wpływać na istnienie po stronie Spółki prawa do odliczenia VAT naliczonego, które w tym przypadku wynika z bezpośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym z tytułu importu towarów, a następującą po niej czynnością opodatkowaną VAT.

Stanowisko organów podatkowych

W świetle wydanych przez TSUE orzeczeń w sprawach DSV Road A/S oraz Weindel Logistik Service, organy podatkowe podzielają powyższe stanowisko.

Przykładowo, interpretacja indywidualna z dnia 13 października 2023 r. o sygn. 0112-KDIL1-3.4012.376.2023.2.MR dotycząca gotowych wyrobów (mebli), które są wytwarzane przy użyciu importowanych towarów oraz komponentów dostarczanych przez spółkę, a stają się następnie przedmiotem transakcji sprzedaży realizowanej przez spółkę na rzecz kontrahenta. Własność towarów nie zostaje przeniesiona ani na kontrahenta, ani na spółkę, ponieważ przysługuje podmiotom, które nabywają gotowe wyroby (meble). Spółka, wykorzystując dostarczone towary oraz inne komponenty pozyskane we własnym zakresie, produkuje meble.

Po zakończeniu procesu produkcyjnego, gotowe meble są transportowane z powrotem poza granice Unii Europejskiej. Wnioskodawca zaznaczył również, że koszt importowanych towarów nie jest bezpośrednio wliczany do kalkulacji ceny gotowych wyrobów. Niemniej jednak, wartość tych towarów ma wpływ na ostateczną wartość wyrobów gotowych oferowanych odbiorcy końcowemu, co z kolei oddziałuje na całkowity koszt ponoszony przez odbiorcę końcowego w procesie zakupu tych wyrobów. W takim stanie faktycznym Organ zgodził się z wnioskodawcą stwierdzając, że „Zatem, skoro importowane Towary są/będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane do czynności opodatkowanych, jednocześnie wartość importowanych Towarów wpływa/będzie wpływać na ostateczną wartość wyrobów gotowych sprzedawanych do odbiorcy końcowego i tym samym ma wpływ na całkowity koszt, który ponosi odbiorca końcowy w celu nabycia sprzedawanych przez Wnioskodawcę gotowych produktów, należy uznać, że Wnioskodawcy jako importerowi przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu Towarów, pomimo, że Towary nie stanowią/nie będą stanowić własności Wnioskodawcy.”

Interpretacja w swoim stanie faktycznym jest zbliżona do sytuacji Spółki: w obydwu przypadkach importowane towary nie są odsprzedawane w niezmienionym stanie ale są one przedmiotem przerobu i jako dopiero po tym procesie są one przedmiotem czynności opodatkowanej. Podobnie jak w analizowanym stanie faktycznym, wnioskodawca zacytowanej interpretacji wskazał, że wartość zaimportowanych towarów wpływa na cenę finalnego wyrobu przy czym nie prowadził w tym zakresie dokładnych analiz (często ich prowadzenie nie jest możliwe z uwagi na poziom skomplikowania procesu produkcyjnego). W ocenie Spółki, zacytowana interpretacja potwierdza stanowisko Spółki.

Podobnie, w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2021 r., o sygnaturze 0111-KDIB3- 3.4012.674.2020.1.PJ, organ podatkowy potwierdził prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu maszyn należących do innych podmiotów, które były wykorzystywane przez importera do produkcji wyrobów betonowych. Importer nie stawał się właścicielem tych maszyn, a ich wartość nie była bezpośrednio wliczana do ceny usług oferowanych przez importera. Organ stwierdził, że „Zaimportowane maszyny są przez Wnioskodawcę wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Istnieje zatem związek między zapłatą podatku naliczonego a czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi z użyciem zaimportowanych towarów do czynności przez Wnioskodawcę. Wobec powyższego Wnioskodawcy będzie przysługiwało, pod warunkiem posiadania dokumentów celnych z których wynika kwota podatku naliczonego, prawo do odliczenia tego podatku od podatku należnego.”

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 13 sierpnia 2021 r., o sygnaturze 0112-KDIL1-3.4012.189.2021.2.JK, gdzie organ podatkowy potwierdził prawo do odliczenia VAT z tytułu importu części pieca, który w momencie importu był własnością innej spółki, a w dalszym etapie był wykorzystywany przez importera do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.

Prawidłowość przedstawionego stanowiska została także potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.55.2020.1.PJ, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że polska spółka, pełniąca rolę importera towarów wykorzystywanych w działalności opodatkowanej VAT, ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu tych towarów w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymała dokument celny, nawet jeśli w momencie dokonania importu nie posiadała prawa do dysponowania tymi towarami jak właściciel.

Przedstawione stanowisko zostało również potwierdzone w kolejnych interpretacjach indywidualnych, które konsekwentnie utrzymują linię orzeczniczą umożliwiającą odliczenie VAT w sytuacjach, gdy importowane towary lub usługi są wykorzystywane do celów działalności opodatkowanej, nawet jeśli importer nie jest ich właścicielem:

• z dnia 1 sierpnia 2022 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.318.2022.1.RM;
• z dnia 26 lipca 2022 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.194.2022.2.MR;
• z dnia 1 lipca 2021 r. 0112-KDIL1-3.4012.215.2021.1.JK.

Konkluzje

W kontekście działalności Spółki i na gruncie analizy wcześniej przytoczonych przepisów należy podkreślić, że importowany monolit jest kluczowy dla procesu odzyskania metali szlachetnych, w nim zawartych, których dotyczy sprzedaż. Bez importu monolitu Spółka nie byłaby w stanie sprzedawać metali, gdyż w celu ich odzyskania z monolitu konieczne jest poddanie monolitu procesom przetopu i rafinacji.

W związku z tym, istnienie bezpośredniego związku pomiędzy importem monolitu a realizowanymi na późniejszym etapie czynnościami opodatkowanymi jest w analizowanym stanie faktycznym bezsprzeczne.

Nawiązując, również do rozstrzygnięć dokonanych przez TSUE oraz artykułu 168 lit. e) dyrektywy VAT należy podkreślić, iż tezy w nich zawarte zasadniczo potwierdzają istnienie po stronie Wnioskodawcy prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu monolitu zawierającego metale szlachetne.

W ocenie Spółki fakt, iż do przeniesienia tytułu do metali dochodzi przed importem monolitu nie zmienia powyższych konkluzji odnośnie istnienia po stronie Spółki prawa do odliczenia VAT naliczonego od importu monolitu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1, 4 i 5 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. (...).

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy czym, usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Natomiast związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi, od tego bowiem zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu tym podatkiem w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1)Ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. W tym celu ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast w myśl art. 28b ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast według art. 2 pkt 7 ustawy:

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Przy czym, według art. 13 ust. 3 ustawy:

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powołany art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza więc pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W takim przypadku dostawca pełni jednocześnie rolę nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Stosownie do art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy:

Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy, przemieszczenia towarów nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) w przypadku, gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego UE usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac a następnie są z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy:

W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Jednocześnie, w myśl art. 19a ust. 9 ustawy:

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy:

Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Ponadto, w myśl art. 5 pkt 15, 18, 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10 października 2013 r. str. 1 ze zm.) - zwanym dalej UKC:

• „zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;
• „dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;
• „dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Stosownie do art. 77 UKC:

1)Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

a)dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;

b)odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

2)Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

3)Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)

Według art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Zatem, zgodnie z powołanym art. 86 ustawy, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym - stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku naliczonego wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Jednocześnie, w myśl art. 168 lit. e) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.):

Jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, który jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

Oznacza to, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku VAT należnego lub zapłaconego w związku z importem towarów do państwa członkowskiego, w którym przeprowadza on transakcje podlegające opodatkowaniu w zakresie, w jakim te (importowane) towary są wykorzystywane do celów tych opodatkowanych transakcji.

Ponadto na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy:

Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą:

1)dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, innych niż te, do których stosuje się zwolnienie, o którym mowa w art. 113b ust. 1, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami;

2)(uchylony)

3)dostawy towarów, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16.

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się m.in. do podatników, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby - hipotetycznie - w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej (Grupa), która zajmuje się m.in. odzyskiwaniem metali z grupy platynowców (platyna, pallad oraz rod) ze zużytych (...). W celu pozyskania monolitu, Spółka przetwarza (…) w swoim zakładzie lub też kupuje monolit od innych podmiotów, a następnie sprzedaje kontrahentom. Oprócz monolitu, Spółka sprzedaje odzyskane z niego metale szlachetne - w tym przypadku zleca przetworzenie monolitu wyspecjalizowanym podmiotom (hutom). Sprzedaż metali szlachetnych przetworzonych przez hutę z monolitu ma formę zapisu na tzw. koncie metalowym prowadzonym przez daną hutę na rzecz klientów Spółki.

Wniosek dotyczy przyszłego modelu biznesowego Spółki, który zakłada, że Spółka będzie nabywać monolit, a następnie będzie sprzedawać zawarte w nim metale szlachetne z grupy PGM (w przyszłości również inne metale) swoim klientom. Transakcja będzie przebiegała w ten sposób, że Spółka będzie importowała monolit z państw trzecich i będzie jego właścicielem na moment dokonania importu. Przy czym, tytuł do metali zostanie przeniesiony na rzecz klienta Spółki (poprzez zapis na koncie metalowym) zanim monolit dotrze do Polski. Zaimportowany monolit poddawany jest obróbce, która ma na celu odzyskanie metali szlachetnych. Metale wydzielone z monolitu, Spółka będzie sprzedawała Klientom.

W momencie rozpoczęcia procesu przetwórczego, w hucie następuje fizyczne zmieszanie monolitu dostarczonego przez Spółkę z monolitem znajdującym się już w piecu dostarczonym przez inne podmioty, co powoduje, że po zakończeniu procesu nie jest możliwe precyzyjne określenie, z czyjego monolitu powstał metal (w formie np. sponge, sztabki lub innej). W związku z tym, istotny jest zapis na koncie metalowym i precyzyjne określenie wartości monolitu kupowanego przez Spółkę, która zależy od ilości zawartych w nim metali szlachetnych.

Usługodawca powiązany (Spółka powiązana z Wnioskodawcą) wybudował w Polsce hutę, która pozwoli Grupie na samodzielne przetwarzanie monolitu do postaci metali szlachetnych i docelowo pozwoli na całościowe przetworzenie monolitu i uzyskanie metali, które będą zapisywane na kontach metalowych jego klientów. Docelowo, Usługodawca powiązany będzie prowadził konta metalowe. Natomiast w początkowej fazie, w zakładzie Grupy będzie odbywał się początkowy etap przetworzenia monolitu do postaci tzw. filter cake. Następnie produkt ten będzie wysyłany do innych niepowiązanych podmiotów w UE lub w państwie trzecim w celu dokonania dalszych etapów obróbki. Podmioty te będą dokonywać zapisów na kontach metalowych.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy powzięli Państwo wątpliwości dotyczące prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu monolitu i zawartych w nim metali.

Jak wskazano, kwestia prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów uregulowana została w art. 86 ustawy, zgodnie z którym podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym, kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego. Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika.

Spółka wskazała, że monolit zawierający metale będące przedmiotem przyszłej transakcji jest importowany przez Spółkę z państw trzecich i dopuszczany do obrotu w polskim urzędzie celnym. Dopuszczenie monolitu do obrotu w Polsce jest dokonywane przez Spółkę lub na jej rzecz przez przedstawiciela celnego. Spółka zobowiązana jest do zapłaty należności celnych importowych i VAT importowego na terytorium Polski.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że nabycie monolitu stanowi import towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 7 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy. Jednocześnie, skoro na Spółce ciążył obowiązek uiszczenia cła, Spółka jest podatnikiem z tytułu importu towarów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie z wniosku wynika, że monolit będący przedmiotem dokonanego przez Spółkę importu, poddawany jest czynnościom, które mają na celu odzyskanie metali szlachetnych, tj. procesowi tzw. wytapiania (smelting) i rafinacji (refining), który polega na oddzieleniu metali od nieprzetworzonego materiału (tzw. waste) pozostającego w posiadaniu Wnioskodawcy. Wytapianie i rafinacja będzie przeprowadzany na zlecenie Spółki przez wyspecjalizowane huty. Docelowo całość procesu będzie odbywać się w Polsce w hucie prowadzonej przez Usługodawcę powiązanego z Wnioskodawcą. Jednakże, w początkowym okresie, wytapianie będzie odbywać się w Polsce, natomiast rafinacja w innym niepowiązanym podmiocie/podmiotach. W celu wykonania rafinacji, Spółka będzie zlecać transport wstępnie przetworzonego monolitu (do postaci ferro alloy lub filter cake) z huty Usługodawcy powiązanego z terytorium Polski do rafinera w innym państwie UE albo poza UE. Metale wydzielone z monolitu będą przedmiotem późniejszej sprzedaży realizowanej przez Spółkę na rzecz Klientów, po zakończeniu procesu wytapiania i rafinacji. Przy czym, Spółka nie dokonuje dostawy metalu szlachetnego odzyskanego przez hutę z monolitu w fizycznej postaci np. sztaby, lecz poprzez zapis na tzw. koncie metalowym prowadzonym przez daną hutę na rzecz klientów Spółki (sprzedaż następuje w momencie dokonania odpowiedniego zapisu na koncie metalowym). W momencie dokonania zapisu na koncie metalowym, na klienta przejdą ryzyka związane z metalami szlachetnymi oddzielonymi efektywnie od odpadu.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że w przypadku gdy Spółka będzie transportowała towar (monolit) z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE, w celu jego obróbki mającej na celu odzyskanie metali szlachetnych przeznaczonych do sprzedaży, Spółka powinna rozpoznać w Polsce wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Natomiast transakcja, w ramach której Spółka przetransportuje monolit z Polski na terytorium państwa trzeciego w celu przetworzenia, będzie stanowić dla Spółki czynność, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Jednocześnie, skoro, Spółka nie dokonuje na rzecz klientów sprzedaży towarów w fizycznej postaci, np. sztabki, należy uznać, że sprzedaż realizowana przez Spółkę stanowi świadczenie usług. Zgodnie bowiem z powołanym art. 8 ust. 1 ustawy, każde zachowanie, które nie jest dostawą towarów stanowi świadczenie usług. Jednocześnie miejsce opodatkowania ww. usług należy ustalić, zgodnie z art. 28b ustawy.

Zatem w przypadku usług świadczonych na rzecz podatników posiadających siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, miejscem opodatkowania usług będzie terytorium Polski zaś w przypadku gdy nabywcą usług objętych wnioskiem będzie podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej w państwie trzecim, miejscem opodatkowania usług będzie terytorium tego państwa trzeciego. Natomiast w przypadku, gdy usługobiorcą usług świadczonych przez Spółkę będzie podatnik posiadający siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim UE, miejscem opodatkowania usług będzie terytorium tego państwa członkowskiego. Przy czym, należy zauważyć, że Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce i jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT, zatem dokonując sprzedaży usług na podstawie art. 28b ustawy, Spółka powinna posługiwać się polskim numerem identyfikacji podatkowej.

Odnosząc się do kwestii związanej z prawem do odliczenia podatku naliczonego należy zauważyć, że Spółka będzie dokonywać importu towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy (import monolitu) i będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy. Importowany towar będzie podlegał odpowiedniej obróbce, w celu pozyskania metali szlachetnych, które następnie będą przedmiotem dokonywanej przez Spółkę sprzedaży. Jak wskazano, wywóz towaru (monolitu) do huty/rafinerii zlokalizowanej w innym niż Polska państwie członkowskim UE, będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, natomiast sprzedaż towarów (metali szlachetnych) uzyskanych z importowanego monolitu będzie stanowić opodatkowane świadczenie usług. Przy tym, Spółka wskazała, że wartość importowanego monolitu zależy od ilości zawartych w nim metali szlachetnych. Natomiast ilość metali szlachetnych zawartych w monolicie zależy od rodzaju (...) z jakiego pochodzi monolit oraz od aktualnych notowań metali szlachetnych. Powyższe pozwala przyjąć, że koszt poniesiony przez Spółkę na zakup monolitu będzie miał wpływ na wynagrodzenie Spółki za sprzedaż metali szlachetnych (zapis na koncie metalowym), tj. będzie istniał związek pomiędzy importem towarów (monolitu) a wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi.

Zatem skoro importowany towar (monolit) będzie przez Państwa - zarejestrowanego podatnika VAT czynnego wykorzystywany do czynności opodatkowanych i jednocześnie koszt importowanego towaru będzie miał wpływ na należne Państwu wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, należy uznać, że będą Państwo mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu importu monolitu i zawartych w nim metali wynikającego z otrzymanego dokumentu celnego.

Tym samym, stanowisko, z którego wynika, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu monolitu i zawartych w nim metali jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.