Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania czynności wykonywanych w zamian za Opłatę za świadczenie usług, obowiązku rozpoznania importu usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. (dalej jako: Spółka, A., Wnioskodawca) należy do Grupy B., oferującej kompleksowe rozwiązania w zakresie (...). W skład Grupy wchodzi około 90 podmiotów na terytorium Japonii, Europy, Ameryki Północnej i Chin. A. pełni funkcje dystrybutora (...) do obróbki (...). Do oferowanych przez Spółkę produktów należą m.in. (...). Spółka świadczy również usługi związane z dystrybuowanymi (...), m.in. instalację, wstępny rozruch, szkolenie z obsługi urządzeń, serwis gwarancyjny i pogwarancyjny.

Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). A. jest czynnym podatnikiem VAT.

A. przez wiele lat współpracowała z węgierską spółką spoza Grupy (dalej jako: C.). W ramach współpracy C. prowadziła na Węgrzech dystrybucję (...), oprogramowania, narzędzi i części zamiennych produkowanych przez podmioty należące do Grupy B. i nabywanych od Spółki. C. była wyłącznym dystrybutorem produktów Grupy B. na Węgrzech. Oprócz działalności dystrybucyjnej, C. świadczyła także względem ww. towarów usługi takie jak instalacja, konserwacja czy serwis.

Grupa B. jest aktualnie w trakcie restrukturyzacji modelu biznesowego. Restrukturyzacja zakłada m.in. rezygnację z zewnętrznych dystrybutorów i sprzedaż produktów oraz świadczenie usług na rzecz klientów ostatecznych bezpośrednio przez podmioty z Grupy B. Celem tych działań jest m.in. maksymalizacja zysków poprzez skrócenie łańcucha dostaw do klienta końcowego. W związku z powyższym, w maju 2024 r. A. poinformowała C. o planowanym zakończeniu współpracy pomiędzy stronami. Po rozwiązaniu wcześniejszego porozumienia i współpracy z C., Spółka prowadzić będzie sprzedaż na rynku węgierskim bezpośrednio do klientów końcowych.

W wyniku prowadzonych negocjacji A. i C. ustaliły, że z tytułu zakończenia współpracy A. wypłaci C. wynagrodzenie (dalej jako: Opłata). Podstawą w tym zakresie będzie podpisywana obecnie pomiędzy stronami umowa o zakończeniu współpracy (termination agreement, dalej: Umowa). Zakończenie współpracy zakłada w szczególności zaprzestanie przez C. działalności dystrybucyjnej na Węgrzech w zakresie towarów A., nabywanych wcześniej przez C. od Wnioskodawcy i rozprowadzanych (sprzedawanych) przez C. na Węgrzech. Konsekwencją rezygnacji z dotychczasowego modelu współpracy jest również zaprzestanie przez C. z korzystania ze znaku towarowego Grupy B. oraz jakichkolwiek znaków graficznych czy logotypów podobnych lub wykorzystujących fragmenty logotypu lub znaku towarowego Grupy B. a także zaprzestanie korzystania z domeny „(…)”. W ramach Umowy, dla uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości, C. potwierdza i gwarantuje, że Opłata stanowi pełną zapłatę i zaspokojenie wszelkich roszczeń, jakie C. może mieć w związku z zakończeniem współpracy. Wszystkie te ustalenia miały (z perspektywy Spółki) na celu dążenie do niezakłóconego i płynnego wejścia Wnioskodawcy na rynek bezpośredniej dystrybucji towarów na Węgrzech. Temu samemu celowi służą przewidziane w Umowie pewne świadczenia dodatkowe w ramach Opłaty, tj. transfer do Spółki praw do domeny „(…)” oraz przekazanie Spółce przez C. aktualnych danych serwisowych dotyczących towarów sprzedawanych przez C. Opłata będzie udokumentowana fakturą wystawioną przez C.

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 1)

Czy czynności C. wykonywane w zamian za Opłatę stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako: ustawa o VAT), związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych, a tym samym Spółka ma obowiązek rozpoznania podatku należnego w trybie importu usług i równocześnie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności C. wykonywane w zamian za Opłatę stanowią świadczenie usług związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych (w przyszłości), a tym samym Spółka ma obowiązek rozpoznania podatku należnego w trybie importu usług i równocześnie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Uzasadnienie

W świetle art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się z kolei każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: (1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; (2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; (3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Uwzględniając treść art. 8 ust. 1 ustawy o VAT należy uznać, że pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie, jak i zaniechanie. Podobnie, zgodnie z art. 353 §2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 r., Nr 16, poz. 93, ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Z ww. przepisów wynika, że świadczeniem usług jest każde świadczenie - w tym zaniechanie lub powstrzymanie się od czegoś - które nie stanowi dostawy towarów, tj. nie powoduje przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Opłata wypłacana przez Spółkę obejmuje przede wszystkim płatność związaną z zakończeniem współpracy. Płatności w zakresie domeny i aktualnych danych serwisowych są uwzględnione w opłacie w celu skutecznego i sprawnego wejścia na rynek węgierski przez A. Dodatkowo, dla uniknięcia wątpliwości, C. w Umowie potwierdza, że Opłata stanowi pełną zapłatę i zaspokojenie wszelkich roszczeń, jakie C. może mieć w związku z zakończeniem współpracy.

Należy wskazać, że opłata za zakończenie współpracy i rozwiązanie umowy jest powszechnie uznawana w interpretacjach indywidualnych za opłatę tytułem świadczenia usług - tak m.in. Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.320.2023.3.MW czy interpretacji z dnia 3 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.409.2021.4.SR. Analogicznej oceny Dyrektor KIS dokonał w interpretacji z dnia 28 marca 2022 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.54.2022.2.RMA, w której uznał płatności tytułem porozumienia o zakończeniu współpracy, obliczone na bazie wynagrodzenia dotychczasowego zleceniobiorcy oraz jego premii uznaniowej, za wynagrodzenie za świadczenie usług opodatkowanych VAT.

Kwestia ta była również analizowana w orzecznictwie sądowym, m.in. w wyroku NSA z dnia 7 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 794/16, w którym NSA uznał opłatę za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu jako wynagrodzenie za świadczenie usługi, a tym samym za opodatkowaną VAT. Taka wykładnia jest jednolicie prezentowana w orzecznictwie NSA (por. m.in. wyroki z 22 marca 2017 r. sygn. akt I FSK 1283/15 czy z 11 maja 2017 r., sygn. akt I FSK 819/15). Podobne wnioski wynikają z orzeczenia TSUE z 15 grudnia 1993 r. w sprawie Lubbock Fine & Co. przeciwko Commissioners of Customs and Excise (C-63/92).

Jednocześnie, Opłata ma związek z przyszłymi czynnościami opodatkowanymi Spółki. Jej poniesienie umożliwi bezpośrednie, niezakłócone i płynne wejście na rynek węgierski, dzięki czemu będzie możliwe skuteczne sprzedawanie (...) na rzecz klientów węgierskich, świadczenie na ich rzecz usług i maksymalizacja zysków z tej działalności.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Spółki, Opłatę należy uznać za wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które Spółka powinna wykazać (na podstawie art. 28b ustawy o VAT) jako import usług, z tytułu którego zostanie wykazany podatek należny, a równocześnie Spółka będzie miała prawo odliczyć ten podatek jako VAT naliczony.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy o VAT. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku C-16/93 z dnia 3 marca 1994 r. pomiędzy R. J. Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W opinii Rzecznika Generalnego w sprawie C‑295/17 w pkt 34 czytamy: „Nie ma jednak znaczenia, w jaki sposób prawo krajowe traktuje opłatę wyrównawczą. Jak podkreśliły również Komisja i Portugalia podczas rozprawy, z punktu widzenia przepisów o VAT nie ma znaczenia, czy jest to roszczenie o odszkodowanie z tytułu deliktu czy kara umowna, ani czy jest to określane jako odszkodowanie, rekompensata czy wynagrodzenie. Ocena, czy płatność jest dokonywana w zamian za dostawę lub usługę, jest kwestią z zakresu prawa Unii, która musi być rozstrzygana odrębnie od oceny dokonywanej na mocy prawa krajowego”.

Zaś w pkt 56 Rzecznik wskazał: „Artykuł 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że zapłata kwoty ustalonej z góry w przypadku przedterminowego rozwiązania umowy powoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od wartości dodanej, jeżeli należy ją uznać za wynagrodzenie za już wykonane usługi i nie ogranicza się do naprawienia poniesionej szkody majątkowej.”

Opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Nadmienić należy, że w świetle art. 353 § 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej: „Kodeksem cywilnym”,

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu, polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również składać jednocześnie zachowania polegające na działaniu oraz na zaniechaniu.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Należy wskazać, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Przy czym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, czyli podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, tj. dokonuje odpłatnego świadczenia usług. Niemniej jednak powołany przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy. Jednocześnie, aby wystąpił import usług, miejsce świadczenia usługi nabywanej przez podatnika od podatnika zagranicznego musi znajdować się na terytorium Polski.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku świadczenia usług miejsce świadczenia decyduje o tym, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z opisu sprawy wynika, że posiadacie Państwo siedzibę na terytorium Polski, jesteście czynnym podatnikiem VAT. Należą Państwo do Grupy B., oferującej kompleksowe rozwiązania w zakresie (...), w której pełnicie funkcję dystrybutora (...). Spółka świadczy również usługi związane z dystrybuowanymi (...), m.in. instalację, wstępny rozruch, szkolenie z obsługi urządzeń, serwis gwarancyjny i pogwarancyjny.

Przez wiele lat współpracowaliście Państwo z węgierską spółką spoza Grupy (C.), która prowadziła na Węgrzech dystrybucję (...), oprogramowania, narzędzi i części zamiennych produkowanych przez podmioty należące do Grupy C. i nabywanych od Państwa Spółki. C. była wyłącznym dystrybutorem produktów Grupy B. na Węgrzech. Oprócz działalności dystrybucyjnej, C. świadczyła także względem ww. towarów usługi takie jak instalacja, konserwacja czy serwis.

W związku restrukturyzacją, mającą na celu maksymalizację zysków poprzez skrócenie łańcucha dostaw do klienta końcowego, w maju 2024 r. poinformowaliście Państwo C. o planowanym zakończeniu współpracy pomiędzy stronami. Po rozwiązaniu wcześniejszego porozumienia i współpracy z C., Spółka prowadzić będzie sprzedaż na rynku węgierskim bezpośrednio do klientów końcowych. W wyniku prowadzonych negocjacji Spółka i C. ustaliły, że z tytułu zakończenia współpracy wypłacicie C. wynagrodzenie (dalej jako: Opłata).

Podstawą w tym zakresie będzie podpisywana obecnie pomiędzy stronami umowa o zakończeniu współpracy. Zakończenie współpracy zakłada w szczególności zaprzestanie przez C. działalności dystrybucyjnej na Węgrzech w zakresie towarów A. oraz zaprzestanie korzystania przez C. ze znaku towarowego Grupy B. oraz jakichkolwiek znaków graficznych czy logotypów podobnych lub wykorzystujących fragmenty logotypu lub znaku towarowego Grupy B., a także zaprzestanie korzystania z domeny „(…)”. Opłata stanowi pełną zapłatę i zaspokojenie wszelkich roszczeń, jakie C. może mieć w związku z zakończeniem współpracy. W ramach Opłaty w umowie przewidziane zostały świadczenia dodatkowe, tj. transfer do Spółki praw do domeny „(…)” oraz przekazanie Spółce przez C. aktualnych danych serwisowych dotyczących towarów sprzedawanych przez C. Opłata będzie udokumentowana fakturą wystawioną przez C.

Państwa wątpliwości dotyczą uznania czynności wykonywanych w zamian za Opłatę za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust 1 ustawy o VAT, a tym samym obowiązku rozpoznania podatku należnego w trybie importu usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że z tytułu zakończenia współpracy, na podstawie zawartej „umowy o zakończeniu współpracy”, zamierzacie Państwo wypłacić spółce C. wynagrodzenie (Opłatę). Konsekwencją zawarcia umowy będzie zaprzestanie przez spółkę C. działalności dystrybucyjnej w zakresie produktów Grupy B. na terytorium Węgier oraz zaprzestanie wykorzystywania przez C. znaków towarowych, graficznych i domen Grupy B., za co otrzyma ona Opłatę. Spółka otrzyma także aktualne dane serwisowe dotyczące towarów sprzedawanych wcześniej przez C.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że jeżeli zaniechanie pewnych czynności za „zadośćuczynieniem” - co do której istnieje zgoda stron - przynosi wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi, takie działanie, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, powinno być uznane za usługę.

Tym samym można uznać, że w tym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem o charakterze wzajemnym, w którym zaprzestanie przez C. wykonywania działalności dystrybucyjnej na Węgrzech oraz zaprzestanie wykorzystywania znaków towarowych i graficznych Grupy B., a także transfer praw do domeny „(…)” oraz przekazanie przez C. aktualnych danych serwisowych dotyczących towarów sprzedawanych przez C. należy, na gruncie podatku VAT, traktować jako usługę. Zaniechanie świadczenia usług przez spółkę C., z tytułu którego otrzymuje ona wynagrodzenie, przynosi dla Państwa wymierne korzyści. Świadczona usługa będzie więc miała charakter odpłatny i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy.

Dla ww. świadczeń wykonywanych w ramach Opłaty nie będą miały zastosowania szczególne zasady ustalenia miejsca świadczenia usługi, o których mowa w art. art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. W opisanym we wniosku zdarzeniu zastosowanie znajdzie reguła ogólna ustalenia miejsca świadczenia usług wynikająca z art. 28b ust. 1 ustawy - tj. miejscem świadczenia ww. usługi będzie miejsce siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy (Spółki), tj. Polska.

Z wniosku wynika, że spełnione będą wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, tym samym Spółka, nabywając wskazaną we wniosku usługę, będzie podatnikiem zobowiązanym - na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy - do rozliczenia podatku z tytułu importu usług.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w kwestii odliczenia podatku naliczonego należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy:

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podkreślić należy, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zauważyć również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Zatem w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze.

W związku z tym, że nabyta przez Państwa usługa będzie związana z opodatkowaną działalnością Spółki, będą mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy podatku od towarów i usług. Jednocześnie Organ wskazuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.