Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów na podstawie posiadanych dokumentów. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

… Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest polską spółką z siedzibą w ... Jej głównym przedmiotem działalności jest (...). Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT) w Polsce. Spółka posiada również rejestrację w Polsce na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych i w związku z tym posiada ważny numer identyfikacyjny na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (numer VAT-UE).

Materiały produkowane przez Spółkę są przedmiotem sprzedaży na rzecz kontrahentów polskich i zagranicznych. Istotna część sprzedaży realizowana jest na rzecz podmiotów unijnych, posiadających siedzibę w różnych państwach członkowskich (dalej: Kontrahenci UE). W związku z tą sprzedażą, Wnioskodawca dokonuje wywozu towarów z Polski do innych krajów członkowskich. Wywóz (transport) jest realizowany w wykonaniu dostawy towarów dokonywanej przez Spółkę.

Kontrahenci UE będący nabywcami towarów sprzedawanych (dostarczanych) przez Wnioskodawcę są każdorazowo podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego kraju unijnego niż Polska i posiadają w związku z tym właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez inny kraj członkowski niż Polska.

Ww. transakcje są przez Spółkę traktowane i wykazywane w rozliczeniach z tytułu VAT (deklaracji/pliku JPK_V7 oraz informacji podsumowującej o transakcjach wewnątrzwspólnotowych) jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej: WDT). We właściwym rozliczeniu stosowana jest również stawka 0% VAT z uwagi na posiadane przez Wnioskodawcę w swojej dokumentacji dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem danego WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do danego nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Polski).

W większości przypadków pełne i jednoznaczne dowody dokonania WDT Spółka uzyskuje w relatywnie krótkim terminie. Zdarzają się jednak również sytuacje (zwłaszcza w odniesieniu do niektórych Kontrahentów UE), w których występują znaczne opóźnienia czasowe w tym zakresie. W związku z tym, Wnioskodawca planuje wprowadzenie nowej procedury dotyczącej zasad dokumentowania WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT. Procedura ta miałaby zastosowanie przede wszystkim do tych Kontrahentów UE, w odniesieniu do których występują wskazane powyżej opóźnienia czasowe, ale Spółka nie wyklucza też jej rozszerzenia na innych klientów unijnych. Ta nowa procedura będzie stosowana obok (niezależnie) od dotychczasowej, która opiera się na gromadzeniu podpisanych listów przewozowych CMR, oświadczeń z portali klienta, itd. (ta dotychczasowa procedura nie jest przedmiotem pytania w niniejszym wniosku i podawana jest jedynie jako element tła, w celu przedstawienia kompleksowego i pełnego opisu). Zgodnie z planowanym nowym podejściem, Spółka celem wykazania dostarczenia w ramach WDT towarów do Kontrahentów UE gromadzić będzie następujące dokumenty:

·faktura sprzedaży wystawiona na danego Kontrahenta UE zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (towarów będących przedmiotem dostawy ze strony Wnioskodawcy) bezpośrednio w treści takiej faktury lub jako dodatkowy dokument (załącznik),

·zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz danego Kontrahenta UE w danym okresie (dalej: Zestawienie). Zestawienie będzie przesyłane konkretnemu Kontrahentowi UE drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu rozliczeniowego, którego dotyczy (zasadniczo - okresu miesięcznego). Zestawienie może znajdować się bezpośrednio w treści wiadomości mailowej lub stanowić będzie osobny plik (załącznik) dołączony do takiej wiadomości.

W treści wiadomości mailowej z Zestawieniem (lub w treści Zestawienia stanowiącego odrębny plik dołączony do takiej wiadomości) przesłanej do Kontrahentów UE znajdzie się informacja, zgodnie z którą, w przypadku braku udzielenia przez Kontrahenta UE odpowiedzi potwierdzającej dostarczenie mu towarów objętych Zestawieniem lub w przypadku braku wniesienia uwag co do treści Zestawienia w określonym terminie od otrzymania Zestawienia, Spółka przyjmie, iż towary objęte Zestawieniem zostały danemu Kontrahentowi UE faktycznie dostarczone. Termin na potwierdzenie może się różnić w zależności od danego Kontrahenta UE i specyfiki branży, do której należy, ale w żadnym wypadku nie będzie krótszy niż 14 dni.

Jeżeli dany Kontrahent nie odpowie w określonym w wiadomości terminie, zastosowanie znajdzie instytucja tzw. milczącego potwierdzenia. Tym samym, informacje zawarte w Zestawieniu potraktowane zostaną przez Wnioskodawcę jako akceptacja stanu faktycznego przedstawionego w tym Zestawieniu, tj. jako potwierdzenie dostawy towarów w ramach WDT do danej lokalizacji znajdującej się na terytorium UE. Spółka zakłada, że będzie to dotyczyć tylko części Kontrahentów (pozostała część prześle potwierdzenia wprost, a nie dorozumiane).

Zestawienia (potwierdzone w sposób milczący) będą przez Wnioskodawcę co do zasady zgromadzone przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. W takim przypadku Spółka planuje ujmować tak potwierdzone dostawy jako WDT ze stawką 0% VAT (ścieżka „na bieżąco”). Może też się okazać, że dane potwierdzenia dostaw (którymi wcześniej Spółka nie dysponowała) zostaną zgromadzone po upływie terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. W takim przypadku Spółka planuje dokonanie korekty właściwej deklaracji podatkowej, poprzez ujęcie w niej tych WDT ze stawką 0% VAT (ścieżka „poprzez korektę”).

Transport (wywóz) towarów w ramach WDT dokonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahentów UE będzie każdorazowo realizowany przez podmiot trzeci - zewnętrzną firmę transportową lub bezpośrednio przez nabywcę z wykorzystaniem własnych środków transportu. Warunki dostawy (ustalane w oparciu o reguły Incoterms) są przy tym zróżnicowane w zależności od ustaleń z danym Kontrahentem UE. W każdym przypadku transport jest jednak związany z transakcją sprzedaży towarów dokonywaną przez Spółkę (transport następuje w wykonaniu dostawy).

WDT realizowane przez Wnioskodawcę będą każdorazowo wykazywane w zbiorczej informacji podsumowującej o transakcjach wewnątrzwspólnotowych (tzw. informacjach VAT-UE).

W momencie składania deklaracji (pliku JPK_V7), w którym Wnioskodawca będzie wykazywał ww. transakcje jako WDT, Spółka będzie zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Pytanie

Czy w odniesieniu do WDT realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahentów UE i dokumentowanych w sposób przedstawiony w ramach zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, tj. przy wykorzystaniu Zestawienia zaakceptowanego przez Kontrahentów UE w sposób dorozumiany (w formie tzw. milczącej akceptacji), znajdzie zastosowanie stawka 0% VAT, o której mowa w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, WDT dokumentowane w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem, tj. z wykorzystaniem Zestawienia oraz instytucji tzw. milczącego potwierdzenia ze strony Kontrahentów UE, mogą korzystać z opodatkowania stawką 0% VAT, o której mowa w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT. Przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają bowiem zamkniętego katalogu dokumentów (dowodów) możliwych do wykorzystania na potrzeby zastosowania stawki 0% VAT w WDT. W związku z tym, każdy dokument (dowód) - niezależnie od jego formy - potwierdzający jednoznacznie, że towar został w ramach WDT dostarczony do nabywcy z siedzibą w innym niż Polska kraju unijnym, powinien zostać uznany za wystarczający do zastosowania stawki 0% VAT.

Zgodnie z definicja zawartą w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT rozumie się wywóz towarów następujący w wykonaniu dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT, z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE. Regulacja ta znajduje zastosowanie m.in. pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT).

Jednocześnie, transakcje WDT podlegają, co do zasady, opodatkowaniu stawką 0% VAT (art. 42 ust. 1 ustawy o VAT), pod warunkiem łącznego spełnienia niżej wymienionych kryteriów:

1)podatnik VAT dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi,

2)podatnik VAT przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,

3)podatnik VAT składając deklarację podatkową, w której wykazuje to WDT, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dodatkowym warunkiem do zastosowania stawki 0% VAT jest złożenie poprawnej i zawierającej prawidłowe dane zbiorczej informacji podsumowującej o transakcjach wewnątrzunijnych, w której dane WDT zostanie przez podatnika wykazane (art. 42 ust. 1a ustawy o VAT).

Jednocześnie, jak wynika z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dodatkowym warunkiem formalnym umożliwiającym opodatkowanie WDT stawką 0% VAT jest dysponowanie przez dostawcę:

·dokumentami przewozowymi otrzymanymi od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju (z Polski), z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski) - w przypadkach, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), czyli podmiotowi zewnętrznemu oraz

·specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku.

Z dalszych regulacji (art. 42 ust. 11 ustawy o VAT), wynika jednak, że w przypadku braku możliwości jednoznacznego udowodnienia na podstawie ww. dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT faktu dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (Polski), dowodami wykorzystywanymi na potrzeby zastosowania stawki 0% VAT w WDT mogą być również inne dokumenty wskazujące, że do WDT rzeczywiście doszło, w szczególności:

·korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,

·dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,

·dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,

·dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (Polski).

Z konstrukcji ww. przepisu wynika, że wymieniony w treści tej regulacji katalog tzw. dokumentów pomocniczych wykorzystywanych na potrzeby WDT ma charakter otwarty. Oznacza to, że polski podatnik VAT ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej w innym państwie członkowskim również w oparciu o inne dokumenty niewymienione wprost w treści art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Takie podejście znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie sądowym. Jak wskazuje bowiem Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów z 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, przepisy wskazane w art. 42 ustawy o VAT powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, w świetle której „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”. W treści ww. uchwały, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody wymienione w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnego. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w tym przepisie, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie WDT.

W tej samej uchwale stwierdzono także wprost, że „(...) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.”

Odnosząc powyższe rozważania do opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, na wstępie wskazać należy, że dostawy realizowane przez Spółkę na rzecz Kontrahentów UE spełniają definicję WDT, o której mowa w art. 13 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Transakcje Spółki stanowią bowiem dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT. W związku z tymi dostawami dochodzi do wywozu sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów z terytorium kraju (z Polski) na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Innymi słowy, wywóz towarów (realizowany przez podmiot trzeci / zewnętrzny lub bezpośrednio przez nabywcę) jest dokonywany w wykonaniu dostawy towarów występującej po stronie Spółki. Kontrahenci UE są przy tym podatnikami od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w krajach innych niż Polska. W dalszej kolejności, należy przeanalizować, czy w odniesieniu do realizowanych przez Wnioskodawcę transakcji WDT może znaleźć zastosowanie stawka 0% VAT z uwagi na spełnienie warunków ustawowych wymienionych w art. 42 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej, Kontrahenci UE będący nabywcami towarów dostarczanych w ramach WDT przez Wnioskodawcę będą posiadali ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany im przez państwo członkowskie inne niż Polska. Wymóg z art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT będzie więc spełniony. WDT realizowane przez Spółkę na rzecz Kontrahentów UE będą również wykazywane w deklaracji (pliku JPK_V7) składanym przez Wnioskodawcę. W momencie składania tej deklaracji (pliku JPK_V7) Spółka będzie zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Wypełniona zostanie zatem również dyspozycja art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Spółka będzie również raportować realizowane przez siebie transakcje WDT z poszczególnymi Kontrahentami UE w tzw. informacji podsumowującej składanej za dany miesiąc. Informacja ta będzie zawierała wszystkie wymogi, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy o VAT. Tym samym spełniona będzie również przesłanka z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT.

Ostatnim wymogiem niezbędnym do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do WDT jest spełnienie wymogów dokumentacyjnych wskazanych z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w odniesieniu do transakcji sprzedażowych realizowanych na rzecz Kontrahentów UE. W ocenie Wnioskodawcy - biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - warunek ten również zostanie spełniony. Jak bowiem wskazano w treści wniosku, Spółka będzie dysponować kopią faktury uwzględniającą specyfikę poszczególnych sztuk ładunku (art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT). Dodatkowym dokumentem potwierdzającym dostarczenie towarów do Kontrahentów UE będzie Zestawienie.

Zdaniem Wnioskodawcy, Zestawienie należy w tym przypadku uznać za dokument, o którym mowa w art. 43 ust. 11 ustawy o VAT. Dotyczy to również przypadków, w których Kontrahenci UE nie odsyłają do Wnioskodawcy informacji zwrotnej w zakresie informacji zawartych w tym Zestawieniu, a z ustaleń między stronami będzie wynikać, iż brak odpowiedzi potwierdzającej dostarczenie towarów objętych Zestawieniem lub brak wniesienia uwag co do treści Zestawienia w określonym terminie równoznaczny będzie z akceptacją i potwierdzeniem realizacji dostaw objętych Zestawieniem.

Taki dokument ma bowiem jednakową moc dowodową jak zbiorcze potwierdzenie odbioru towarów formalnie potwierdzone / podpisane przez Kontrahenta UE. Należy bowiem wskazać, że ustalony przez strony termin na potwierdzenie otrzymania towarów każdorazowo daje Kontrahentowi UE możliwość dokonania szczegółowej weryfikacji danych zawartych w Zestawieniu oraz przedstawienie ewentualnych uwag co do jego treści. Nie ulega natomiast wątpliwości, iż każdy racjonalny przedsiębiorca zgłosiłby Spółce wszelkie zauważone braki w towarach mających być przedmiotem WDT dokonywanych na jego rzecz (udokumentowanych fakturami dostarczonymi Kontrahentom UE).

Należy w tym miejscu również podkreślić, iż niezgłoszenie przez Kontrahenta UE zastrzeżeń może być w ocenie Spółki postrzegane jako jego oświadczenie woli zgodne z ustaleniami stron oraz z informacją zawartą w wiadomości elektronicznej zawierającej Zestawienie (która stanowi, iż brak przekazania informacji zwrotnej oznacza w istocie potwierdzenie otrzymania towarów udokumentowanych fakturami, których numery wymienione zostały w zestawieniu). Wykładnia przepisów o oświadczeniu woli obowiązująca na gruncie prawa cywilnego wskazuje bowiem, że „bierne zachowanie podmiotu prawa cywilnego, brak jego aktywności (nazywany w doktrynie milczeniem) może być sposobem złożenia oświadczenia woli, jeżeli istnieją reguły znaczeniowe wiążące z nim sens w postaci woli wywołania skutku prawnego” (Gniewek E., Kodeks Cywilny. Komentarz, Legalis 2014).

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, Zestawienie przesyłane do Kontrahentów UE i niekwestionowane przez nich co do jego treści, wraz z otrzymaną wcześniej fakturą i specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (w formie odrębnego dokumentu lub zawartego bezpośrednio w treści faktury) powinny być uznane za dokumenty (dowody) potwierdzające, że towary będące przedmiotem WDT realizowanych na rzecz Kontrahentów UE zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahentów UE na terytorium innego państwa członkowskiego.

Stanowisko o możliwości wykorzystania tzw. milczącej akceptacji w odniesieniu do zbiorczych zestawień dostaw realizowanych w danym okresie na rzecz kontrahentów unijnych jako dokumentu wykorzystywanego na potrzeby udowodnienia dostarczenia towarów do nabywców i tym samym zastosowania stawki 0% VAT znajduje potwierdzenie w wielu pismach organów podatkowych - m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora KIS: z 12 sierpnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.303.2024.1.GK , z 24 kwietnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.35.2024.3.GK, z 16 marca 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.634.2021.3.PJ, z 31 sierpnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.304.2021.1.PC, z 24 maja 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.90.2021.1.ŁN, z 17 sierpnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.277.2020.1.ŁN, z 14 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.159.2020.1.MAZ, z 25 kwietnia 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.251.2018.1.WH, z 7 czerwca 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB.

Mając na uwadze wszystkie wskazane powyżej okoliczności, Wnioskodawca uważa, że przedstawiony przez niego w ramach opisu zdarzenia przyszłego sposób dokumentowania WDT w oparciu o fakturę zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz Zestawienie, którego potwierdzenie dokonywane będzie przez Kontrahentów UE w sposób dorozumiany, tj. w drodze tzw. milczącej akceptacji, będzie uprawniał Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do WDT realizowanych na rzecz Kontrahentów UE.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Z art. 13 ust. 1 ustawy wynika, że:

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej „rozporządzeniem 2018/1912”. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Przy czym, w myśl art. 42 ust. 12 ustawy:

Natomiast według art. 42 ust. 12a ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Należy zatem przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto wskazać należy, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację.

Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z 9 grudnia 2009 r. o sygn. I FSK 1388/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: “(...) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (...). Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (...) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (...)”.

Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym państwie członkowskim UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Zasadniczą kwestią jest zatem, aby posiadane przez Państwa dokumenty łącznie, jednoznacznie, potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo polską spółką, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce i głównym przedmiotem Państwa działalności jest tworzenie, produkcja i dystrybucja materiałów i zrównoważonych rozwiązań dla rynku budowlanego, motoryzacyjnego i przemysłowego. Posiadają Państwo również rejestrację w Polsce na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych i w związku z tym posiadają Państwo ważny numer identyfikacyjny na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (numer VAT-UE). Materiały produkowane przez Państwa są przedmiotem sprzedaży na rzecz kontrahentów polskich i zagranicznych. Istotna część sprzedaży realizowana jest na rzecz podmiotów unijnych, posiadających siedzibę w różnych państwach członkowskich. W związku z tą sprzedażą, dokonują Państwo wywozu towarów z Polski do innych krajów członkowskich. Wywóz (transport) jest realizowany w wykonaniu dostawy towarów dokonywanej przez Państwa. Kontrahenci UE będący nabywcami towarów sprzedawanych (dostarczanych) przez Państwa są każdorazowo podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego kraju unijnego niż Polska i posiadają w związku z tym właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez inny kraj członkowski niż Polska.

Planują Państwo wprowadzenie nowej procedury dotyczącej zasad dokumentowania WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT. Procedura ta miałaby zastosowanie przede wszystkim do tych Kontrahentów UE, w odniesieniu do których występują wskazane powyżej opóźnienia czasowe, ale nie wykluczają Państwo też jej rozszerzenia na innych klientów unijnych. Ta nowa procedura będzie stosowana obok (niezależnie) od dotychczasowej, która opiera się na gromadzeniu podpisanych listów przewozowych CMR, oświadczeń z portali klienta, itd. Zgodnie z planowanym nowym podejściem, celem wykazania dostarczenia w ramach WDT towarów do Kontrahentów UE gromadzić będą Państwo następujące dokumenty:

·faktura sprzedaży wystawiona na danego Kontrahenta UE zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (towarów będących przedmiotem dostawy ze strony Wnioskodawcy) bezpośrednio w treści takiej faktury lub jako dodatkowy dokument (załącznik),

·zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz danego Kontrahenta UE w danym okresie (dalej: Zestawienie). Zestawienie będzie przesyłane konkretnemu Kontrahentowi UE drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu rozliczeniowego, którego dotyczy (zasadniczo - okresu miesięcznego). Zestawienie może znajdować się bezpośrednio w treści wiadomości mailowej lub stanowić będzie osobny plik (załącznik) dołączony do takiej wiadomości.

W treści wiadomości mailowej z Zestawieniem (lub w treści Zestawienia stanowiącego odrębny plik dołączony do takiej wiadomości) przesłanej do Kontrahentów UE znajdzie się informacja, zgodnie z którą, w przypadku braku udzielenia przez Kontrahenta UE odpowiedzi potwierdzającej dostarczenie mu towarów objętych Zestawieniem lub w przypadku braku wniesienia uwag co do treści Zestawienia w określonym terminie od otrzymania Zestawienia, przyjmą Państwo, iż towary objęte Zestawieniem zostały danemu Kontrahentowi UE faktycznie dostarczone. Termin na potwierdzenie może się różnić w zależności od danego Kontrahenta UE i specyfiki branży, do której należy, ale w żadnym wypadku nie będzie krótszy niż 14 dni. Jeżeli dany Kontrahent nie odpowie w określonym w wiadomości terminie, zastosowanie znajdzie instytucja tzw. milczącego potwierdzenia. Tym samym, informacje zawarte w Zestawieniu potraktowane zostaną przez Państwa jako akceptacja stanu faktycznego przedstawionego w tym Zestawieniu, tj. jako potwierdzenie dostawy towarów w ramach WDT do danej lokalizacji znajdującej się na terytorium UE.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisane wyżej dokumenty posiadane przez Państwa w odniesieniu do transakcji WDT stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą upoważniały Państwa (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Tym samym Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.