Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii czy prawidłowym jest Państwa postępowanie polegające na tym, że w momencie zakupu przez klienta usług lub towarów w kasie (…), których kwota należności ogółem przekracza kwotę 450 zł albo 100 euro i podania przez niego w tym momencie danych jego działalności gospodarczej/spółki oraz numeru NIP za każdym razem rejestrują Państwo taką transakcję za pomocą kasy rejestrującej i wystawiają Państwo paragon fiskalny z numerem NIP klienta, zamiast od razu bezpośrednio wystawić fakturę na rzecz takiego podatnika VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT Spółka jest m.in. (…) i zajmuje się sprzedażą (…).

Tak jak w większości tego typu (…), opisane powyżej usługi i produkty sprzedawane są w m.in. w kasach biletowych (…), bądź (…), przy użyciu kasy fiskalnej, znajdujących się na jego terenie. Oznacza to, że model sprzedaży przypomina ten ze sklepów detalicznych – kupna biletu, powyżej opisanych usług i produktów nie poprzedzają żadnego rodzaju ustalenia biznesowe np. drogą mailową czy telefoniczną, a cały proces sprzedaży odbywa się na bieżąco „przy okienku”. Klientów (osób fizycznie dokonujących zakupu w kasach biletowych) jest często wielu dziennie, są oni obsługiwani na bieżąco jeden po drugim, a obsługa obiektu nie zna ich tożsamości przed podejściem przez nich do kasy biletowej. Sprzedaż odbywa się według standardowego modelu typowego dla większości obiektów sprzedaży detalicznej towarów bądź usług, co oznacza, że obsługa każdego z klientów zajmuje zwyczajowo maksymalnie kilka minut, a kasa biletowa nie jest miejscem na omawianie bardziej skomplikowanych kwestii biznesowych, finansowych czy dokumentacyjnych. Klientami Spółki są w zdecydowanej większości osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci), w związku z czym Spółka ewidencjonuje sprzedaż za pomocą kas rejestrujących. Jako, że zakup dokonywany jest przez daną osobę fizycznie obecną przy kasie biletowej, a obsługa nie zna jej tożsamości, w momencie podejścia klienta do kasy nie jest wiadome, czy zakupu dokonuje podatnik VAT (dopóki on sam tego wyraźnie nie ujawni) czy osoba niebędąca podatnikiem. W efekcie, standardową procedurą przy sprzedaży w kasach (…) jest ewidencjonowanie każdej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Niektórzy klienci, w momencie dokonywania zakupu, podają dane prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wraz ze swoim numerem identyfikacji podatkowej (NIP), w efekcie czego transakcja rejestrowana jest za pomocą kasy rejestrującej, a klienci otrzymują paragon fiskalny na którym znajduje się ich numer NIP. W późniejszym czasie tacy klienci często zwracają się z żądaniem wystawienia na nich faktury z uwzględnieniem ich danych jako podatników VAT, w tym z ich numerem NIP – tym samym, który znajduje się na paragonie.

Wyjaśniają Państwo ponadto, że poniższe pytanie odnosi się do paragonów, w przypadku których kwota należności ogółem przekracza kwotę 450 zł albo kwotę 100 euro.

Pytanie

Czy Spółka postępuje prawidłowo, gdy w momencie zakupu przez klienta usług lub towarów w kasie (…) i podania przez niego w tym momencie danych jego działalności gospodarczej/spółki oraz numeru NIP Wnioskodawca za każdym razem rejestruje taką transakcję za pomocą kasy rejestrującej i wystawia paragon fiskalny z numerem NIP klienta, zamiast od razu bezpośrednio wystawić fakturę na rzecz takiego podatnika VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka uważa, że postępuje prawidłowo, gdy w momencie zakupu przez klienta usług lub towarów w kasie (…) i podania przez niego w tym momencie danych jego działalności gospodarczej/spółki oraz numeru NIP za każdym razem rejestruje ona taką transakcję za pomocą kasy rejestrującej i wystawia paragon fiskalny z numerem NIP klienta, zamiast od razu bezpośrednio wystawić fakturę na rzecz takiego podatnika VAT.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („ustawa o VAT”) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Ze wskazanego przepisu jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została zrealizowana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W sytuacji, kiedy sprzedawca jest obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest paragon fiskalny.

Z kolei, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi natomiast art 106b ust. 3 ustawy o VAT – na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a)czynności, o których mowa w art 19a ust. 5 pkt 4,

b)czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4.

1a)otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1. jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1. z wyjątkiem:

a)przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4.

b)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2)sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy o VAT – w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy o VAT wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się numerem NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Stosownie zaś do art 106b ust. 6 ustawy o VAT – w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi więc w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów niż osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) podlega udokumentowaniu fakturą. Jednocześnie przepisy ustawy o VAT nie zabraniają jednak ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów.

Ze wskazanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku sprzedaży na rzecz innego podatnika VAT, co do zasady:

-istnieje obowiązek udokumentowanie transakcji za pomocą faktury VAT;

-nie ma obowiązku rejestracji takiej transakcji za pomocą kasy rejestrującej;

-nie jest jednak zabronione zaewidencjonowanie takiej transakcji za pomocą kasy rejestrującej, a gdy do takiej sytuacji dojdzie, fakturę z NIP można wystawić tylko w przypadku żądania nabywcy oraz gdy na paragonie dot. tej transakcji znalazł się numer NIP nabywcy.

Powyższe oznacza, że pomimo generalnego obowiązku dokumentowania sprzedaży na rzecz podatników VAT za pomocą faktur VAT, ustawodawca przewidział sytuacje (a w efekcie i możliwość) udokumentowania takiej transakcji pierwotnie za pomocą paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej, a dopiero później wystawienia do takiego paragonu faktury VAT (jeśli spełnione są przewidziane w ustawie warunki – żądanie nabywcy oraz numer NIP nabywcy na paragonie fiskalnym). Nie jest to sytuacja zabroniona przez przepisy, a szczegółowa regulacja art. 106b ust. 5 i ust. 6 ustawy o VAT, wskazująca jakie warunki muszą być spełnione być móc wystawić fakturę VAT z NIP nabywcy do wystawionego uprzednio paragonu, wyraźnie pokazują, że ustawodawca wprost przewidział możliwość wystawiania paragonów dla podatników, którzy w momencie sprzedaży ujawniają sprzedawcy swój status podatnika. Nie można bowiem wystawić faktury z NIP nabywcy jeśli na paragonie taki NIP się nie znalazł. Nie może więc chodzić o sytuacje, w których sprzedawca nie wie o tym. że nabywca nabywa towar /usługę w charakterze podatnika i dlatego najpierw traktuje go jak konsumenta (i rejestruje transakcję za pomocą kasy rejestrującej), a potem wystawia fakturę, gdy nabywa wiedzę o faktycznym statusie nabywcy. Wystawienie faktury z NIP nabywcy jest możliwe jedynie wtedy, gdy sprzedawca od początku znał numer NIP nabywcy, a więc wiedział, że ma do czynienia z podatnikiem VAT.

Skoro przepisy regulują sposób postępowania z fakturą do paragonu w takiej sytuacji to oznacza to, że umożliwiają wystawienie takiego paragonu nawet, gdy sprzedawca od początku wie, że dokonuje właśnie sprzedaży na rzecz podatnika VAT. Jest to rozumienie zgodne z wykładnią systemową oraz funkcjonalną – w przeciwnym przypadku wskazane powyżej przepisy dotyczące faktury wystawianej do paragonu na rzecz podatnika byłyby puste. Nie istniałaby bowiem sytuacja, w której mogłyby znaleźć zastosowanie. Możliwe byłoby wystawienie jedynie paragonu na rzecz konsumenta/rolnika ryczałtowego albo wystawienie faktury w momencie zidentyfikowania nabywcy jako podatnika VAT.

Na powyższe nie powinny mieć wpływu takie okoliczności jak częstotliwość dokonywania zakupu przez tego samego klienta, a przez to już możliwość wstępnego rozpoznania nabywcy przez obsługę obiektu, a także podanie przez nabywcę pełnych danych swojej działalności/spółki przed dokonaniem zakupu. Wystawienie paragonu z NIP zawsze oznacza świadomość sprzedawcy co do posiadania przez nabywcę statusu podatnika. Nie jest więc istotne, czy kwestia ta jest oczywista, jasna, pewna – nawet jeśli Wnioskodawca jako sprzedawca doskonale wie, że ma do czynienia z podatnikiem, ma prawo zarejestrować sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej (przepisy pozwalają mu na wystawienie takiego paragonu) i w taki sposób Wnioskodawca niejako automatycznie wchodzi w reżim art. 106b ust. 5 i 6 ustawy o VAT, które regulują szczególną procedurę wystawienia faktury w takiej sytuacji, poniekąd jako lex specialis w stosunku do ogólnych zasad wystawiania faktur

W opinii Wnioskodawcy nie istnieje więc sytuacja, w której zarejestrowanie transakcji za pomocą kasy rejestrującej i wystawienie paragonu fiskalnego z NIP nabywcy zamiast od razu faktury stanowiłoby błąd, gdyż przepisy nie określają takiej sytuacji. Przewidują one możliwość wystawienia paragonu z NIP nabywcy (a więc gdy Wnioskodawca ma świadomość, że dokonuje sprzedaży na rzecz podatnika), określają specjalną procedurę dot. wystawienia faktury w takiej sytuacji i nie wskazują żadnego wyjątku, kiedy takiego rozwiązania bezwzględnie nie można stosować.

Powyższe popiera również wykładnia celowościowa oraz reguła racjonalnego ustawodawcy. Każda wprowadzona norma prawna powinna posiadać ratio legis. W opinii Wnioskodawcy, wprowadzając możliwość wystawienia paragonu na rzecz podmiotu będącego podatnikiem, racjonalny ustawodawca chciał umożliwić sprawne prowadzenie działalności podmiotom prowadzącym masową, bezpośrednią (fizyczną) sprzedaż detaliczną głównie na rzecz konsumentów, a więc wszędzie tam, gdzie duże ilości ludzi obsługiwane są w różnego rodzaju punktach kasowych. Brak możliwości wystawienia na rzecz takich podmiotów paragonów i obowiązek wystawienia faktury wiązałby się z poważnymi utrudnieniami logistycznymi – zaburzałby on wymagany w takich miejscach automatyzm, komplikowałby wprowadzone w danej organizacji procedury, wydłużał czas obsługi klientów oraz mnożył ilość błędów. Wystawienie faktury jest procesem znacznie bardziej skomplikowanym i mniej zautomatyzowanym niż rejestracja sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. Każdorazowa konieczność pytania nabywcy o jego status, a następnie wprowadzanie jego pełnych danych do systemu fakturowego, sprawdzenie poprawności i druk faktury wydłużałyby proces obsługi i generowały olbrzymie kolejki Wymagałoby to też instalacji dodatkowych urządzeń i systemów w miejscu sprzedaży, a także dodatkowego wyszkolenia personelu, gdyż poprawne wystawienie faktury jest bardziej skomplikowane od rejestracji za pomocą kasy i wymaga szerszej wiedzy merytorycznej, a mniej oparte jest na prostej znajomości obsługi kasy rejestrującej. Bez umożliwienia wystawienia paragonu na rzecz przedsiębiorców duże punkty detaliczne jak np. sklepy wielkopowierzchniowe czy właśnie (…) nie mogłyby sprawnie funkcjonować. Przesunięcie samego fakturowania do odpowiedniego działu, zapewnienie obsługi tego procesu przez osoby do tego odpowiednio przeszkolone, a także ograniczenie liczby osób mogących wystawić w organizacji fakturę sprzyja również ograniczeniu liczby błędów, konieczności korekt, a także sprzyja obiegowi dokumentów i sprawnemu ewidencjonowaniu (proces fakturowania jest wtedy bardziej scentralizowany, a nie rozbity na wiele punktów kasowych, między którymi może być zaburzona odpowiednia komunikacja w odniesieniu do wystawienia danej faktury).

Powyższym wnioskom sprzyja również stanowisko Dyrektora KIS wyrażone w interpretacji z dnia 5 maja 2023 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.157.2023.1.MN: „(...) należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jak wcześniej wskazano ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu.

Należy zauważyć, że podatnik nie może dowolnie wybierać, czy dokonuje zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czy też występuje w charakterze konsumenta. To znaczy, jeżeli w momencie dokonywania zakupu dany podmiot występuje w charakterze konsumenta i nabywa określony towar jako konsument, wówczas nie ma możliwości późniejszej zmiany tego charakteru zakupu. Towar lub usługa nabyta na potrzeby osobiste lub prywatne nie może z czasem przekształcić się w zakup służący działalności gospodarczej z punktu widzenia VAT. Nabywca w momencie realizowania zakupów dokonuje ich kwalifikacji jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym bowiem momencie określa czy dokonuje zakupów działając w charakterze podatnika.

Jak zostało powołane powyżej, w chwili nabycia towarów i usług przez podatnika, wskazuje on w jakim charakterze dokonuje tego nabycia. Jeśli występuje on jako podatnik VAT, to przedstawia sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana – albo fakturą albo paragonem z numerem identyfikacji podatkowej pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

W przypadku gdy nabywca nie poda numeru NIP do czasu zakończenia rejestracji sprzedaży na kasie rejestrującej należy uznać, że nabywca dokonał zakupu jako konsument. Nabywca będzie mógł wystąpić o wystawienie mu faktury przez sprzedawcę, jednakże sprzedawca w takiej sytuacji powinien wystawić mu fakturę taką, jak dla konsumentów, więc bez podawania NIP nabywcy.

Powołany przepis art 106b ust 5 ustawy dotyczy szczególnego przypadku, gdy podatnik otrzymuje paragon fiskalny, a następnie żąda wystawienia do niego faktury. W takim przypadku wystawienie faktury zawierającej NIP jest możliwe tylko pod warunkiem, że na paragonie fiskalnym będzie numer NIP nabywcy.

Powyższe przepisy (art. 106b ust. 5 i 6) należy rozumieć w ten sposób, że jeśli dana transakcja została zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej i została udokumentowana paragonem, to me ma prawa do wystawienia faktury zawierającej NIP, który nie został ujawniony na paragonie”.

Powyższe stanowisko wyraźnie podkreśla, że możliwość wystawienia paragonu dla przedsiębiorcy nigdy nie wiąże się z niepewnością co do statusu nabywcy w momencie dokonywania transakcji. Nie chodzi o sytuacje, gdy nabywca jeszcze nie wie, w jakim charakterze kupuje. Stanowisko to podkreśla, że w momencie dokonywania zakupu status nabywcy musi być bezwzględnie określony i znany i jeśli nabywcą jest przedsiębiorca możliwości są dwie ścieżki: albo udokumentowanie transakcji fakturą albo paragonem z numerem identyfikacji podatkowej pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Wobec powyższego Wnioskodawca prosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 1b ustawy:

W ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy:

Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

a.w postaci papierowej lub

b.za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony, w tym przy użyciu systemu teleinformatycznego Szefa Krajowej Administracji Skarbowej pośredniczącego przy wydawaniu paragonów fiskalnych w postaci elektronicznej nabywcy, bez konieczności podawania jego danych osobowych.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1625 ze zm.) zwanego dalej „rozporządzeniem” oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 maja 2020 r. w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1849) zwanego „rozporządzeniem w sprawie kas on-line”.

Z § 2 pkt 16 rozporządzenia wynika, że:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym albo fakturze – rozumie się przez to dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia:

Podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12; zamiast paragonu fiskalnego podatnicy mogą wystawić fakturę przy użyciu kasy i wydać ją nabywcy.

Z § 19 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wynika, że:

Podatnicy, prowadząc ewidencję przy użyciu kasy on-line, wystawiają paragony fiskalne i paragony fiskalne anulowane w postaci papierowej i w postaci elektronicznej, z zastrzeżeniem § 12 i § 19a.

W myśl § 19a rozporządzenia:

Podatnicy, prowadząc ewidencję przy użyciu kas on-line, mogą wystawiać i wydawać nabywcy, za jego zgodą i w sposób z nim uzgodniony, paragon fiskalny lub fakturę w postaci elektronicznej. Jeżeli rozpoczęta sprzedaż nie zostanie dokonana, podatnik może wystawić paragon fiskalny anulowany lub fakturę anulowaną w postaci elektronicznej.

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia:

W przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1.imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;

2.numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;

3.numer kolejny wydruku;

4.datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;

5.oznaczenie ,,PARAGON FISKALNY'';

6.nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;

7.cenę jednostkową towaru lub usługi;

8.ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;

9.wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;

10.wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;

11.wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;

12.łączną wysokość podatku;

13.łączną wartość sprzedaży brutto;

14.oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;

15.kolejny numer paragonu fiskalnego;

16.numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;

17.numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy - na żądanie nabywcy;

18.logo fiskalne i numer unikatowy.

Zgodnie z § 22 pkt 24 rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 12 września 2021 r. w sprawie wymagań technicznych dla kas rejestrujących (Dz. U. z 2024 r. poz. 1654):

Kasa wystawia paragony fiskalne w postaci papierowej i w postaci elektronicznej albo zgodnie z wyborem użytkownika tylko w postaci elektronicznej zawierające w szczególności kolejno pozycje numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy, na żądanie nabywcy.

Również z treści § 3 ust. 1 pkt 24 załącznika nr 1 do rozporządzenia w sprawie kas on-line wynika, że:

Kasa wystawia paragony fiskalne w postaci papierowej i w postaci elektronicznej albo zgodnie z wyborem użytkownika tylko w postaci elektronicznej zawierające w szczególności kolejno pozycje numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy, na żądanie nabywcy.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz wyżej wymienionych podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1.czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a.czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b.czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a)otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a.przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2.sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy:

W przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy:

W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Ustawodawca nie nakłada natomiast na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz nabywców innych niż wymienionych w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT.

Natomiast w przepisie art. 106b ust. 5 ustawy, wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy, regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, że jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu i przedstawić sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana – albo fakturą VAT, albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Natomiast art. 106e ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2024 r.), wskazuje elementy faktury, dane, które faktura powinna zawierać. Zgodnie z brzmieniem ww. przepisu:

Faktura powinna zawierać m.in.:

3.datę wystawienia;

4.kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

5.imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

6.numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

7.numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

8.datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

9.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

10.miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

11.cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

12.kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

13.wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

14.stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

15.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

16.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

17.kwotę należności ogółem (...).

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy:

Faktura może nie zawierać w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Wskazany wyżej przepis art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, reguluje więc sytuację, w której dokument (paragon fiskalny), ewidencjonujący sprzedaż na kwotę nie wyższą niż 450 zł lub 100 euro brutto, niezawierający pełnych danych wskazanych w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, może być uznany za fakturę określaną w praktyce jako faktura uproszczona.

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że:

Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej:

1.do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon fiskalny w postaci papierowej dotyczący tej sprzedaży albo

2.pozostawia się w dokumentacji numer dokumentu oraz numer unikatowy kasy rejestrującej zawarte na paragonie fiskalnym w postaci elektronicznej.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W myśl art. 106h ust. 3 ustawy:

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji:

1.paragon fiskalny w postaci papierowej dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę albo

2.numer dokumentu oraz numer unikatowy kasy rejestrującej zawarte na paragonie fiskalnym w postaci elektronicznej.

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy:

Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i są Państwo m.in. (…) oraz zajmują się Państwo sprzedażą usług związanych z działalnością (…). Klientami Spółki są w zdecydowanej większości osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci), w związku z czym Spółka ewidencjonuje sprzedaż za pomocą kas rejestrujących. Niektórzy klienci, w momencie dokonywania zakupu, podają dane prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wraz ze swoim numerem identyfikacji podatkowej (NIP), w efekcie czego transakcja rejestrowana jest za pomocą kasy rejestrującej, a klienci otrzymują paragon fiskalny na którym znajduje się ich numer NIP. W późniejszym czasie tacy klienci często zwracają się z żądaniem wystawienia na nich faktury z uwzględnieniem ich danych jako podatników VAT, w tym z ich numerem NIP – tym samym, który znajduje się na paragonie.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy prawidłowym jest Państwa postępowanie polegające na tym, że w momencie zakupu przez klienta usług lub towarów w kasie (…), których kwota należności ogółem przekracza kwotę 450 zł albo 100 euro i podania przez niego w tym momencie danych jego działalności gospodarczej/spółki oraz numeru NIP za każdym razem rejestrują Państwo taką transakcję za pomocą kasy rejestrującej i wystawiają Państwo paragon fiskalny z numerem NIP klienta, zamiast od razu bezpośrednio wystawić fakturę na rzecz takiego podatnika VAT.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, należy ponownie wskazać, że przepisy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca dla takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Ponadto wskazać należy, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy nie ograniczają prawa do wystawienia faktury, a jedynie regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które uprzednio zostały zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Co więcej, powołane przepisy dotyczą szczególnego przypadku, gdy podatnik otrzymuje paragon fiskalny, a następnie żąda wystawienia do niego faktury.

Jak zostało wyjaśnione powyżej, w chwili nabycia towarów i usług przez podatnika, wskazuje on w jakim charakterze dokonuje tego nabycia. Jeśli występuje jako podatnik VAT, to przedstawia sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana – albo fakturą albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Podkreślenia wymaga również, że paragon dokumentujący sprzedaż do kwoty 450 zł brutto lub 100 euro, zawierający numer NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane dla faktury z wyłączeniem danych wskazanych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT, stanowi fakturę uproszczoną, traktowaną jak zwykła faktura. W takiej sytuacji podatnik dokonujący sprzedaży nie może z tytułu tej transakcji wystawiać dla nabywcy kolejnej faktury.

Jak już wyjaśniono przepis art. 106b ust. 5 ustawy dotyczy szczególnego przypadku, gdy podatnik otrzymuje paragon fiskalny, a następnie żąda wystawienia do niego faktury. W takim przypadku wystawienie faktury zawierającej NIP jest możliwe tylko pod warunkiem, że na paragonie fiskalnym będzie numer NIP nabywcy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, należy uznać, że w opisanej przez Państwa sytuacji mogą Państwo udokumentować sprzedaż dokonywaną na rzecz podmiotu będącego podatnikiem podatku VAT paragonem fiskalnym zawierającym NIP nabywcy, a następnie do wystawienia faktury z numerem NIP nabywcy do takiego paragonu fiskalnego (zamiast bezpośrednio wystawić fakturę na rzecz tego nabywcy).

Ponadto w analizowanej sprawie spełniony jest warunek wynikający z art. 106b ust. 5 ustawy, ponieważ – jak wynika z opisu sprawy - fakturę z numerem NIP nabywcy wystawiają Państwo do paragonu fiskalnego zawierającego NIP tego nabywcy.

Należy również wskazać, że w opisanym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, gdyż – jak Państwo wskazali – Państwa pytanie odnosi się do paragonów, w przypadku których kwota należności ogółem przekracza kwotę 450 zł albo kwotę 100 euro.

A zatem Państwa stanowisko, zgodnie z którym postępują Państwo prawidłowo, gdy w momencie zakupu przez klienta usług lub towarów w kasie (…) i podania przez niego w tym momencie danych jego działalności gospodarczej/spółki oraz numeru NIP za każdym razem rejestrują Państwo taką transakcję za pomocą kasy rejestrującej i wystawiają paragon fiskalny z numerem NIP klienta, zamiast od razu bezpośrednio wystawić fakturę na rzecz takiego podatnika VAT, należało uznać na prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Państwa. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.