Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 29 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy działki nr (A) za dostawę zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, wpłynął 4 listopada 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(X.) (dalej: Wnioskodawca), zarejestrowana dla celów rozliczania podatku od towarów i usług jako czynny podatnik VAT od dnia (…) (…) (…) r., jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej, położonej przy ulicy (…) (…), w miejscowości (…), która stanowi działkę ewidencyjną nr (A) o pow. (…) ha, dla której Sąd Rejonowy w (…) (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (…) (dalej: Nieruchomość).

Na mocy § 1, pkt 4, lit. b, Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia (…) (…) (…) r. (Dz. U. z dnia (…) (…) (…) r. poz. (…)) w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania niektórym miejscowościom (…) (…), z dniem (…) (…) (…) r. nastąpiło włączenie do dotychczasowego obszaru gminy (…) obszaru obrębu ewidencyjnego (…), z gminy (…). Od tego czasu, Nieruchomość stanowi obszar administracyjny województwa (…), powiatu (…), gminy (…).

Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu z dniem (…) r., na mocy zawartej ze Skarbem Państwa umowy w formie aktu notarialnego, na którego podstawie dokonano właściwych wpisów do księgi wieczystej.

Działka jest w pełni uzbrojona (przy czym wszystkie media są obecnie odłączone/odcięte), posiada własne zejście (…) (niestanowiące części działki nr (A)), dostęp do drogi publicznej i infrastruktury technicznej, a jej teren pozostaje ogrodzony w granicach władania.

W ewidencji gruntów i budynków Nieruchomość oznaczona jest symbolem: Bp (zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy), który wskazuje na faktyczny sposób jej użytkowania.

Zgodnie z danymi ujawnionymi w dziale l i II księgi wieczystej na terenie Nieruchomości znajdowały się budynki ośrodka wczasowego stanowiące własność Wnioskodawcy. Niemniej, z inicjatywy Spółki, w efekcie uzyskania pozytywnych decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w (…) oraz (…) w zakresie pozwolenia na dokonanie robót rozbiórkowych znajdujących się na nieruchomości obiektów, w okresie od (…) r. do (…) r. przeprowadzone zostały prace rozbiórkowe niniejszego kompleksu. Od momentu zakończenia likwidacji grunt stanowi teren nieużytkowany (niezabudowany). Powyższe potwierdza przeprowadzona w dniu 19 października 2023 r. opinia szacunkowa, według której, stan zabudowania terenu nieruchomości przedstawia się następująco: „działka niezabudowana, miejscami widoczne pozostałości po dokonanej rozbiórce ośrodka wczasowego np.: kostka brukowa, wystające z ziemi kable, zieleń w postaci pojedynczych drzew, krzewów. Brak informacji w zakresie pozostałości fundamentów po zlikwidowanych budynkach i budowlach, elementów infrastruktury technicznej w gruncie”. Fundamenty budynków zostały trwale usunięte z gruntu przez Wykonawcę robót rozbiórkowych w ramach zawartej pomiędzy stronami umowy.

Obecnie, z uwagi na zmianę koncepcji gospodarczej związanej z użytkowaniem niniejszego terenu, Wnioskodawca planuje zbyć prawo wieczystego użytkowania Nieruchomości w procedurze przetargu. W ramach planowanej transakcji, Wnioskodawca zamierza przenieść na rzecz przyszłego nabywcy prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki o numerze ewidencyjnym (A) wraz z ogrodzeniem, nasadzeniami oraz doprowadzonymi do niej przyłączami wodnymi, kanalizacyjnymi oraz energetycznymi (stanowiącymi własność przedsiębiorstw dostarczających ww. media), jak również wszelkie inne prawa i obowiązki związane z posiadaniem tytułu prawnego do przedmiotowego gruntu - w zamian za zapłatę przez tego nabywcę ustalonej ceny.

Na tę okoliczność Wnioskodawca wystąpił do właściwego organu władzy lokalnej z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o ustanowionym dla przedmiotowej Nieruchomości miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz wnioskiem o udzielenie informacji w sprawie wydanych wobec tejże Nieruchomości decyzji o warunkach zabudowy.

W odpowiedzi na powyższe, Burmistrz Gminy i Miasta (..):

1)pismem z dnia (…) r., o nr (…), zaświadczył, że: „dla działki o numerze ewidencyjnym gruntów (A) położonej w obrębie ewidencyjnym miejscowości (…) brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego”,

2)pismem z dnia (…) r., o nr (…), udzielił informacji, iż: „według uzyskanych danych, w latach 2018-2024, nie wydano żadnych decyzji o warunkach zabudowy na przedmiotową działkę”.

W świetle zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca chce uzyskać potwierdzenie dotyczące prawidłowej interpretacji przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), dalej jako: „ustawa o VAT”, w zakresie możliwości skorzystania w przedmiocie planowanej sprzedaży ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Pytanie

Czy dostawa Nieruchomości w ramach opisanej transakcji korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, dostawa Nieruchomości w ramach opisanej Transakcji korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT: opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: (...)

6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT: ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zaś przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT doprecyzowuje, że: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego uznać należy, że nieruchomości gruntowe zasadniczo spełniają definicję towaru wskazaną w art. 2 pkt 6 ustawy, a sprzedaż prawa użytkowania gruntu traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Dla podmiotów zarejestrowanych dla celów podatku od towarów i usług jako czynni podatnicy VAT, sprzedaż takiej nieruchomości spełniać zatem będzie przesłanki wskazane w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, stanowiąc odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podstawowa stawka podatku wynosi 23%.

Niemniej, w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca ustanowił katalog czynności korzystających ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT wraz z zakresem i zasadami korzystania ze zwolnienia. Stosowanie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT: zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicję „terenów budowlanych” zawiera art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zgodnie z którym oznaczają one grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130): kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu, należy do zadań własnych gminy. Jednocześnie, jak stanowi art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej samej ustawy:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

A w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Powyższe oznacza, że zwolnienie wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania przy dostawie terenu niezabudowanego jedynie wówczas, gdy ten grunt niezabudowany został przeznaczony, wyłącznie na mocy bezpośrednio wskazanych w ustawie dokumentów planistycznych lub aktów administracyjnych, na cele budowlane.

Inne dokumenty lub dotyczące nieruchomości ewidencje (w tym np. ewidencja gruntów i budynków) nie mają znaczenia przy ustalaniu statusu i przeznaczenia gruntu.

Powyższe założenia potwierdził Minister właściwy do spraw Finansów Publicznych w interpretacji ogólnej o sygn. PT10/033/12/207/WLI/13/RD58639:

„Tym samym od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były, zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług”.

Co więcej, zgodnie z jednolitą linią interpretacyjną, dla celów VAT, za działkę niezabudowaną uznaje się teren, na którym nie znajdują się budynki ani budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725) dalej jako: „Prawo budowlane”.

Zgodnie z art. 3 pkt 2, pkt 3, pkt 3a oraz pkt 9 Prawa budowlanego - ilekroć w ustawie mowa jest o:

a)budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

b)budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

c)obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrom jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego;

d)urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Przy czym dla ustalenia tego statusu nie bierze się pod uwagę urządzeń sieciowych należących do przedsiębiorstwa sieciowego i stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, co potwierdza treść art. 49 § 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061): § 1. Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach m.in. w:

-interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2021 r., znak: 0114-KDIP1-1.4012.180.2021.2.MKA;

-interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.94.2020.2.MS;

-interpretacji indywidualnej z dnia 15 stycznia 2018 r., znak: 0114-KDIP1-3.4012.483.2017.2.MT.

Podsumowując, przedmiotem niniejszego wniosku jest sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, ogrodzonej w granicach władania, z pozostałościami po dokonanej rozbiórce ośrodka wczasowego w formie: kostki brukowej, wystających z ziemi kabli oraz zieleni w postaci pojedynczych drzew i krzewów, które to, w ocenie Wnioskodawcy, nie spełniają definicji budynku, budowli ani ich części, w myśl art. 3 pkt 2-3 Prawa budowlanego.

Co więcej, w świetle informacji pozyskanych od Burmistrza Gminy i Miasta (…), dla niniejszej Nieruchomości nie ustanowiono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, które wskazywałyby na jej budowlany charakter, czy przeznaczenie.

Uznać zatem należy, że przedmiotowa nieruchomość nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT lecz teren niezabudowany inny niż tereny budowlane, a tym samym jej sprzedaż w całości korzystać będzie ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zgodnie z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie nieruchomości stanowi dostawę towarów.

Dla gruntu niezabudowanego przewidziane jest zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Powyższe przepisy jednoznacznie wskazują, że zwolnienie od podatku, o którym mowa wart.43 ust.1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

Przy czym, badając możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w pierwszej kolejności należy mieć na uwadze czy nieruchomość - niezależnie od jej przeznaczenia – jest czy nie jest zabudowana.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” czy „urządzenia budowlanego”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy Prawo budowlane

Przepis regulujący definicję budowli stanowi domniemanie, iż obiekt podlegający regulacji prawu budowlanemu (powstały wtoku procesu budowlanego), który nie spełnia definicji budynku lub obiektu małej architektury stanowi budowlę.

Natomiast w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:

Z przepisu tego wynika, że obiekty, takie jak ogrodzenia lub place postojowe stanowią „urządzenia techniczne” wyłącznie, gdy związane z innym obiektem budowlanym znajdującym się na nieruchomości (budynkiem), w taki sposób, że zapewniają możliwość zgodnego z przeznaczeniem użytkowania tego budynku. Natomiast, jeżeli stanowią one jedyne obiekty na działce, to powinny zostać zakwalifikowane jako budowle w rozumieniu prawa budowlanego.

Słuszność tych wniosków, w szczególności odnośnie ogrodzenia, potwierdza liczne orzecznictwo sądów administracyjnych:

„Ogrodzenie działki już zabudowanej jest urządzeniem budowlanym, zaś niezabudowanej - obiektem budowlanym.” - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. II OSK 187/11.

„Ogrodzenie od strony miejsca publicznego stanowi budowę, o jakiej mowa w art. 30 ust. 1 pkt 3 p.b. Treść tego przepisu w związku z treścią art. 3 pkt 6 tego aktu prawnego przesądza, że wolą prawodawcy ogrodzenia zostały uznane za obiekty budowlane, gdyż tylko ich realizacja stanowi budowę w rozumieniu p.b.” - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 października 2009 r., sygn. II SA/Gl 628/08.

„Ogrodzenie jest urządzeniem budowlanym tylko wtedy, gdy nieruchomość jest zabudowana i pozostaje funkcjonalny związek między ogrodzeniem a obiektem budowlanym. Jeżeli więc nieruchomość posiada większą powierzchnię, niż jej teren zabudowany (działka budowlana) to ogrodzenie będzie tylko wtedy urządzeniem budowlanym, gdy będzie związane z zabudową, a nie z ogrodzeniem całej nieruchomości” - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2007 r., sygn. II SA/Kr 101/07.

Podobny wniosek wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lutego 2020 r., sygn. akt II OSK 1879/17, w którym czytamy „Urządzeniem budowlanym jest ogrodzenie zapewniające użytkowanie danego obiektu budowlanego, które bez tego obiektu nie spełniałoby swojej funkcji technicznej. Nie jest nim ogrodzenie działki niezabudowanej, będące samodzielną inwestycją niepowiązaną z innym obiektem budowlanym. Stanowi wówczas odrębny obiekt budowlany”.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka ma zamiar zbyć prawo użytkowania wieczystego działki nr (A) na której znajduje się ogrodzenie (oraz przyłącza do mediów należące do przedsiębiorstw dostarczające media). Znajdujący się na działce ośrodek wczasowy został wyburzony.

Zatem jedynym znajdującym się na działce obiektem (będący przedmiotem sprzedaży) jest ogrodzenie. Obiekt ten służy wyłącznie korzystaniu z niego samego (ogrodzenie nieruchomości), a nie innych obiektów budowlanych (budynków), gdyż na nieruchomości innych obiektów nie ma. Ogrodzenie znajdujące się na działce nr (A) nie jest funkcjonalnie związane z budynkiem bądź innym obiektem. Zatem znajdujące się na działce ogrodzenie spełnia wymogi definicji obiektu budowlanego zawartej w art. 3 pkt 1 prawa budowlanego, natomiast nie spełniają wymogów definicji urządzenia budowlanego, o której mowa wart. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, co potwierdza wskazane wyżej orzecznictwo sądowe. Tym samym, ogrodzenie znajdujące się na działce nr (A) nie stanowią urządzeń budowlanych, a budowle. Zatem działka ta jest nieruchomością zabudowaną budowlą w postaci ogrodzenia.

W konsekwencji, planowana sprzedaż działki nr (A) będzie stanowiła dostawę terenu zabudowanego, która nie może być objęty zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym planowana przez Państwa sprzedaż działki nr (A) nie będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania, stąd wszelkie inne kwestie nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 iart.54§ 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art.57aPPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.