Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek (data wpływu 7 listopada 2024 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒uznania planowanej dostawy nieruchomości na rzecz dzierżawcy za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku;

‒ustalenia podstawy opodatkowania planowanej dostawy nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina ... (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowej nr 1, położonej w … przy ul. …, obręb ewidencyjny …, identyfikator działki: …. Gmina nabyła nieruchomość nieodpłatnie na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego w … z 1991 r.

Nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przyjętym uchwałą Rady Miasta nr … z … r., z którego wynika, że nieruchomość jest położona na obszarze terenu zabudowy usługowej - usług sportu i rekreacji lub usług turystyki i wypoczynku (oznaczenie …) oraz częściowo na terenie dróg publicznych - dojazdowych (oznaczenie …) i ciągów pieszo-jezdnych (oznaczenie …).

Gmina na podstawie umowy dzierżawy z ... r. wydzierżawiła przedmiotową nieruchomość na rzecz podmiotu trzeciego - … sp. z o.o. na okres od 23 stycznia 2020 r. do 22 stycznia 2050 r., tj. na 30 lat. Przedmiot dzierżawy został oddany w dzierżawę jako grunt niezabudowany. Jednocześnie, w umowie dzierżawy dzierżawca został zobowiązany do zabudowy nieruchomości ... typu … wraz z budynkiem dedykowanym do obsługi klienta, w tym toaletami oraz niezbędną infrastrukturą techniczną.

Dzierżawca wykonał wskazane zobowiązanie poprzez zabudowanie nieruchomości ze środków własnych i bez udziału Gminy. ... została oddana do użytkowania w 2021 r. Powstałe na nieruchomości obiekty stanowią budynki i budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2024 r. poz. 725, ze zm.). Wszelkie nakłady na budowę ..., budynku obsługi klienta i niezbędnej infrastruktury zostały poniesione przez dzierżawcę. Dzierżawca wykorzystuje nieruchomość wraz posadowionymi na niej budynkami i budowlami nieprzerwanie do prowadzenia działalności gospodarczej.

Gmina wykazuje w swoich rozliczeniach VAT należny z tytułu dzierżawy nieruchomości na rzecz podmiotu trzeciego.

Dzierżawca wystąpił do Gminy z ofertą nabycia dzierżawionego gruntu w trybie art. 37 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2024 r. poz. 1145, ze zm.). Na podstawie uchwały Rady Miasta nr … z dnia 26 września 2024 r. została wyrażona zgoda na zbycie przez Gminę przedmiotowej nieruchomości w drodze bezprzetargowej na rzecz dotychczasowego dzierżawcy.

W konsekwencji, Gmina zamierza sprzedać nieruchomość na rzecz dotychczasowego dzierżawcy. W tym celu Gmina zleciła rzeczoznawcy majątkowemu wycenę majątku. W operacie szacunkowym rzeczoznawca ustali wartość rynkową nieruchomości, na którą składać się będzie wartość należącego do Gminy gruntu oraz wartość wzniesionych na tym gruncie przez dzierżawcę budynku i budowli. Gmina nie może ustalić ceny zbycia nieruchomości inaczej niż zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, a więc biorąc pod uwagę wartość gruntu wraz z jego częściami składowymi, w tym przypadku z budynkiem i budowlami i za taką cenę może nieruchomość sprzedać.

Dzierżawca ma prawo żądać zwrotu równowartości poniesionych nakładów i z takim żądaniem do Gminy wystąpił. W konsekwencji, Gmina zamierza zawrzeć w umowie sprzedaży nieruchomości zapis, zgodnie z którym równowartość nakładów dzierżawcy na budowle i budynek zostanie zaliczona na poczet ceny nieruchomości. W konsekwencji, dzierżawca będzie zobowiązany do uiszczenia na rzecz Gminy wyłącznie kwoty skalkulowanej jako różnica pomiędzy wynikającą z wyceny rzeczoznawcy wartością nieruchomości (gruntu oraz budynku i budowli) a wartością wzniesionych na tej nieruchomości budowli i budynku. Tym samym, w momencie dokonania sprzedaży nieruchomości nastąpi potrącenie wzajemnych wierzytelności Gminy i dzierżawcy.

Do momentu planowanej sprzedaży Gmina nie dokona rozliczenia należnych nakładów z dzierżawcą. Przedmiotem umowy dzierżawy jest tylko grunt. Umowa dzierżawy nieruchomości wygaśnie z mocy prawa, w momencie zawarcia przez Gminę z dzierżawcą umowy sprzedaży nieruchomości.

Zamiarem Gminy nie jest ani nie było korzystanie z budowli i budynku posadowionych przez dzierżawcę na nieruchomości, Gmina nigdy nimi nie dysponowała i nie ingerowała w prowadzoną przez dzierżawcę działalność gospodarczą. Planowana transakcja sprzedaży nieruchomości ma na celu przeniesienie prawa własności gruntu na dzierżawcę, tak by nadal mógł prowadzić działalność gospodarczą w posadowionych na tym gruncie obiektach. Gmina nie planuje / nie planowała podejmować żadnych działań w stosunku do budynku i budowli wzniesionych przez dzierżawcę, w szczególności nie planowała wykorzystywać ich do żadnego rodzaju prowadzonej działalności.

Gmina od momentu zawarcia umowy dzierżawy nie ponosiła żadnych nakładów na nieruchomość.

Ponadto, Gmina nie wykorzystywała / nie wykorzystuje nieruchomości do działalności podlegającej zwolnieniu z VAT.

Pytania

1.Czy planowana przez Gminę dostawa nieruchomości na rzecz dzierżawcy będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku?

2.Czy podstawę opodatkowania planowanej przez Gminę dostawy nieruchomości na rzecz dzierżawcy stanowić będzie wyłącznie wartość gruntu?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Planowana przez Gminę dostawa nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

2.Podstawę opodatkowania planowanej przez Gminę dostawy nieruchomości na rzecz dzierżawcy stanowić będzie wyłącznie wartość gruntu.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Ad 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium rozróżniającym działanie jednostki samorządu terytorialnego w charakterze organu władzy publicznej od działania w charakterze podatnika VAT jest to, czy organ ten działa jako organ władzy, czy też zachowuje się jak przedsiębiorca.

Gmina planuje dokonać na rzecz dzierżawcy sprzedaży nieruchomości, na której posadowione są wybudowane przez tego dzierżawcę budowle i budynek. Planowana dostawa nie będzie związana z realizacją zadań publicznych przez Gminę, lecz odbędzie się w ramach stosunku cywilnoprawnego, tj. na podstawie zawartej w tym zakresie umowy w formie aktu notarialnego. W konsekwencji, zdaniem Gminy, w zakresie planowanej transakcji sprzedaży ww. nieruchomości będzie ona występowała w charakterze podatnika VAT.

Analogiczne stanowisko zostało potwierdzone m.in. w:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) z 5 lipca 2018 r., sygn. 0113- KDIPT1-3.4012.388.2018.2.MJ, w której organ wskazał, że: „Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych)”,

-interpretacji indywidualnej DKIS z 10 lipca 2018 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.218.2018.1.JKU, w której organ stwierdził, że: „Ponadto, jak wynika z orzecznictwa TSUE, działalność podmiotów prawa publicznego powinna być wykonywana w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego. Natomiast jeżeli działają one na tych samych warunkach prawnych co prywatni przedsiębiorcy, nie wykonują takiej działalności jak organ władzy publicznej. Zatem, dokonując sprzedaży działki nr 52, Miasto działa jako podatnik i tym samym prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy. W konsekwencji transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W świetle prawa cywilnego, właściciel gruntu, na którym inny podmiot wybudował budynek, jest również właścicielem tego budynku. Niemniej jednak integralność gruntu i budynku na gruncie prawa cywilnego nie oznacza, że również na gruncie przepisów ustawy o VAT dostawę gruntu zabudowanego należy za każdym razem traktować jako transakcję nierozłączną. Nie można bowiem, zdaniem Gminy, utożsamiać prawa do rozporządzania towarami jak właściciel z prawem własności na gruncie prawa cywilnego. Jak stanowi przytoczony powyżej art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów (a więc czynność opodatkowaną VAT) rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy podkreślić, że wskazany przepis kładzie akcent na ekonomiczny charakter przeniesienia prawa do rozporządzania towarami, a nie odwołuje się do dysponowania prawem własności danych towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Decydujące znaczenie dla opodatkowania VAT ma bowiem ekonomiczna strona transakcji. Dlatego też podmiot, który posiada ekonomiczne władztwo nad towarami, może być uznany za podmiot dysponujący towarami jak właściciel.

Gmina jest właścicielem nieruchomości stanowiącej grunt, na którym znajdują się budowle i budynek wybudowane w 2021 r. przez dzierżawcę. Jednocześnie Gmina nie dokonała i do momentu sprzedaży nieruchomości nie dokona zwrotu na rzecz dzierżawcy wartości nadkładów, które zostały poniesione na ich budowę.

... wraz z budynkiem obsługi klientów i infrastrukturą techniczną została wybudowana i jest wykorzystywana przez dzierżawcę w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zamiarem Gminy nigdy nie było korzystanie z budynku i budowli czy też ingerencja w prowadzoną przez dzierżawcę działalność gospodarczą. Gmina jako właściciel gruntu nigdy w praktyce nie dysponowała budynkiem i budowlami wybudowanymi przez dzierżawcę. Tym samym należałoby uznać, że Gmina nigdy nie posiadała i nie będzie posiadała władztwa ekonomicznego nad tym budynkiem i budowlami. W aspekcie ekonomicznym i faktycznym to dzierżawca dysponował / dysponuje postawionymi przez siebie budowlami i budynkiem, podczas gdy trudno dopatrzyć się tak rozumianego prawa do rozporządzania tymże towarem przez Gminę.

W analizowanej sytuacji, w momencie zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości, z punktu widzenia prawa cywilnego na dzierżawcę formalnie przejdzie prawo własności budynku i budowli ze wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu. Niemniej jednak biorąc pod uwagę przepisy ustawy o VAT, nie wystąpi dostawa towarów, jakimi są budynek i budowle.

W ocenie Gminy, w świetle przepisów ustawy o VAT przedmiotem planowanej dostawy nieruchomości będzie wyłącznie sam grunt, a nie grunt wraz z posadowionymi na nim budowlami i budynkiem. Władztwo ekonomiczne nad budynkiem i budowlami znajdującymi się na nieruchomości przysługuje bowiem i będzie przysługiwało do chwili sprzedaży dzierżawcy, choć nie należało / nie należy do niego prawo własności.

Analogiczne stanowisko potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 września 2018 r., sygn. I FSK 1274/16, w którym wskazał, że: „W przypadku tym Gmina, jako jedynie ekonomiczny dysponent gruntów, nie dysponując w tej sytuacji możliwością rozporządzania posadowionym na nich pawilonem gastronomicznym, stanowiącym własność ekonomiczną dzierżawcy, nie mogła dokonać jego dostawy. Innymi słowy, Gmina jedynie w przypadku gruntów mogła dokonać przeniesienia prawa do rozporządzenia nimi jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u., nie mogąc tego uczynić w stosunku do znajdującego się na nich budynku (pawilonu gastronomicznego), którym nabywca dysponował już jak właściciel”.

Tożsame stanowisko zostało również potwierdzone przez DKIS m.in. w:

-interpretacji indywidualnej z 28 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.178.2021.1.IK, w której organ stwierdził, że: „W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, w ramach planowanej dostawy, nie dojdzie więc do przeniesienia prawa do rozporządzania ww. nakładami jak właściciel. W rozpatrywanej sprawie nastąpi bowiem sprzedaż wyłącznie prawa własności gruntu oznaczonego nr ewid...., a nie ww. nakładów, które stanowią odrębną ekonomiczną własność innego podmiotu, tj. dotychczasowego Dzierżawcy. Zatem w istocie ww. nakłady nie będą stanowiły przedmiotu dostawy, bowiem nakłady przed dniem sprzedaży nie będą w ekonomicznym posiadaniu Gminy. Pomimo, że z punktu widzenia prawa cywilnego na dzierżawcę formalnie przejdzie prawo własności gruntu wraz z naniesieniami, to jednak biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, w ramach planowanej transakcji nie wystąpi dostawa towarów w postaci naniesień posadowionych na gruncie, ponieważ to dzierżawca dysponuje nimi jak właściciel. W wyniku sprzedaży nieruchomości gruntowej, w odniesieniu do ww. nakładów, nie dojdzie więc do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, co oznacza, że nie zostanie spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy”;

-interpretacji indywidualnej z 15 października 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.524.2018.1.AP, w której organ wskazał, że: „Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji gdy budynek gospodarczy, posadowiony na przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie stanowi własności Gminy (zbywcy) - w świetle ustawy o podatku od towarów i usług – nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem sprzedaży będzie tylko sam grunt. Rozważając skutki podatkowe transakcji sprzedaży nieruchomości, należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę nieruchomości formalnie przejdzie prawo własności budynku gospodarczego (znajdującego się na działce Gminy) z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, jednak biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, nie wystąpi dostawa towaru jakim jest budynek gospodarczy”.

Mając na uwadze, że sprzedaż nieruchomości za wynagrodzeniem będzie wiązała się z przejściem prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel, przedmiotowa transakcja stanowić będzie po stronie Gminy odpłatną dostawę towarów, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Za teren budowlany w rozumieniu ustawy o VAT rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 33, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Biorąc pod uwagę brzmienie powyższych przepisów, stwierdzić należy, że zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych, które nie są przeznaczone pod zabudowę. Jednocześnie, zdaniem Gminy, pomimo, iż przedmiotem planowanej transakcji będzie de facto sam grunt, to na moment zawieranej transakcji stanowić on będzie teren zabudowany, ponieważ faktycznie będą się na nim znajdować budowle i budynek posadowione przez dzierżawcę. W konsekwencji, w ocenie Gminy, planowana transakcja dostawy nieruchomości nie będzie spełniała przesłanek do zastosowania wyżej opisanego zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Analogiczne stanowisko zaprezentował DKIS w interpretacji indywidualnej wydanej 14 września 2021 r., sygn. 0112- KDIL1-1.4012.520.2021.1.MB, w której potwierdził, że: „Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zamiana ww. działki nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w przedstawionej sytuacji grunt ten jest zabudowany budynkami posadowionymi przez Dzierżawcę gruntu”.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nieruchomość nie była / nie jest przez Gminę wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT. Mając ten fakt na uwadze, w ocenie Gminy, należy uznać, że planowana dostawa nieruchomości nie spełnia warunków do zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Do dostawy nieruchomości przez Gminę nie będą miały również zastosowania zwolnienia od VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, gdyż dotyczą one dostawy budynków, budowli lub ich części, a jak Gmina wskazała, w niniejszej sprawie nie dojdzie do dostawy przez Gminę ani budynku, ani budowli posadowionych na nieruchomości przez dzierżawcę.

W konsekwencji, w ocenie Gminy, przedmiotowa transakcja będzie stanowiła czynność opodatkowaną VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od VAT.

Ad 2.

Zgodnie z treścią art. 29a ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Podstawa opodatkowania, jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy o VAT nie obejmuje kwoty podatku należnego.

W myśl art. 29a ust. 7 tej ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1)        stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2)        udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3)        otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy o VAT).

Gmina pragnie wyjaśnić, że w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania ww. przepis, gdyż w jej ocenie - zgodnie ze stanowiskiem Gminy przedstawionym w zakresie odpowiedzi na pytanie 1 niniejszego wniosku - nie ma i nie będzie miała ona władztwa ekonomicznego nad budynkiem i budowlami posadowionymi na nieruchomości. W analizowanej sytuacji nie wystąpi dostawa towarów jakimi są budowle i budynek, lecz wyłącznie dostawa samego gruntu. W konsekwencji, w ocenie Gminy, podstawę opodatkowania transakcji VAT powinna stanowić wyłącznie wartość gruntu.

Tożsame stanowisko zostało również potwierdzone przez DKIS w następujących interpretacjach indywidualnych:

-z 26 listopada 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.733.2018.2.AD, w której DKIS wskazał, że: „W konsekwencji, skoro budynki letniskowe wraz z infrastrukturą zostały wzniesione bez udziału Gminy i stanowią własność dzierżawcy, to w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania będzie kwota należna obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy, a więc wyłącznie wartość gruntu, bowiem w odniesieniu do ww. naniesień (budynków wraz z infrastrukturą) nie występuje dostawa towaru, pomniejszona o kwotę podatku należnego”,

-z 12 stycznia 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.532.2020.2.AK, w której organ potwierdził, że: „Skoro więc ww. nakłady - jak wykazano powyżej, nie zostały poniesione przez Gminę a przez dotychczasowego dzierżawcę, tym samym podstawą opodatkowania będzie kwota należna obejmująca całość świadczenia należnego od Dzierżawcy. W szczególności podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy będzie wyłącznie wartość nieruchomości gruntowej o nr ewid. (...), bez uwzględniania wartości poniesionych przez dzierżawcę nakładów, pomniejszona o kwotę podatku należnego”,

-z 28 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.178.2021.1.IK, w której DKIS stwierdził, że: „Skoro więc ww. nakłady - jak wykazano powyżej, nie zostały poniesione przez Gminę a przez dotychczasowego Dzierżawcę, tym samym podstawą opodatkowania będzie kwota należna obejmująca całość świadczenia należnego od Dzierżawcy. W szczególności podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy będzie wyłącznie wartość nieruchomości gruntowej o nr ewid….., bez uwzględniania wartości poniesionych przez dzierżawcę nakładów, pomniejszona o kwotę podatku należnego”,

-z 14 czerwca 2023 r., sygn. 0112-KDIL3.4012.195.2023.1.NS, w której organ stwierdził, że: „(...) planowana dostawa Nieruchomości przez Gminę na rzecz Dzierżawcy będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Ponadto przedmiotem dostawy będzie w tym przypadku jedynie grunt, a podstawą opodatkowania będzie wyłącznie wartość gruntu.”

Konkludując, mając na uwadze, że Gmina nie posiada / nie będzie posiadała władztwa ekonomicznego nad budynkiem i budowlami znajdującymi się na nieruchomości, przedmiotem dostawy będzie sam grunt. Tym samym, podstawę opodatkowania dla planowanej dostawy nieruchomości przez Gminę na rzecz dzierżawcy będzie stanowić wyłącznie wartość gruntu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że:

Zatem, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Wobec powyższego, że z uwagi na fakt, że dostawa nieruchomości przez Państwa Gminę na podstawie umowy sprzedaży jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla czynności jej zbycia Państwa Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy:

W opisie sprawy, Państwa Gmina wskazała, że jest właścicielem nieruchomości gruntowej nr 1, którą na podstawie umowy dzierżawy z 23 stycznia 2020 r. wydzierżawiła na rzecz podmiotu trzeciego na okres od 23 stycznia 2020 r. do 22 stycznia 2050 r., tj. na 30 lat. Przedmiot dzierżawy został oddany w dzierżawę jako grunt niezabudowany. Jednocześnie, w umowie dzierżawy dzierżawca został zobowiązany do zabudowy nieruchomości .. wraz z budynkiem dedykowanym do obsługi klienta, w tym toaletami oraz niezbędną infrastrukturą techniczną. Dzierżawca wykonał wskazane zobowiązanie poprzez zabudowanie nieruchomości ze środków własnych i bez udziału Gminy. Wszelkie nakłady na budowę ..., budynku obsługi klienta i niezbędnej infrastruktury zostały poniesione przez dzierżawcę. Dzierżawca wykorzystuje nieruchomość wraz posadowionymi na niej budynkami i budowlami nieprzerwanie do prowadzenia działalności gospodarczej. Dzierżawca wystąpił do Gminy z ofertą nabycia dzierżawionego gruntu w trybie art. 37 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. W konsekwencji, Gmina zamierza sprzedać nieruchomość na rzecz dotychczasowego dzierżawcy. Do momentu planowanej sprzedaży Gmina nie dokona rozliczenia należnych nakładów z dzierżawcą. Przedmiotem umowy dzierżawy jest tylko grunt.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy planowana dostawa nieruchomości na rzecz dzierżawcy będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku oraz czy podstawę opodatkowania dostawy tej nieruchomości stanowić będzie wyłącznie wartość gruntu.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, w pierwszej kolejności zauważenia wymaga, że w myśl art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Zgodnie z brzmieniem art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jak wynika z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jak wynika z powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W myśl art. 694 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 676 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 678 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 705 Kodeksu cywilnego:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że roszczenie o zwrot nakładów ulepszających, jeżeli umowa przewiduje taki sposób rozliczenia przez wydzierżawiającego poniesionych przez dzierżawcę nakładów, powstaje w momencie zwrotu dzierżawionych nieruchomości, a nie w momencie zakończenia umowy, czy też zawarcia z najemcą umowy sprzedaży nieruchomości.

Dopiero wobec braku stosownych postanowień umowy miałyby zastosowanie powołane wyżej przepisy art. 676 i art. 705 Kodeksu cywilnego.

Jednocześnie należy zauważyć, że umowa dzierżawy wygasa z mocy prawa w sytuacji, gdy dochodzi do umowy kupna – sprzedaży dzierżawionego gruntu przez jego dzierżawcę. Zatem nie jest konieczne dla skuteczności nabycia gruntu uprzednie rozwiązanie czy zakończenie umowy dzierżawy (najmu).

Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami/budowlami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi. Jednocześnie wydzierżawiający jest właścicielem obiektów wzniesionych na wydzierżawianym gruncie. Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzecz najmowaną, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku najmu, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z art. 353¹ Kodeksu cywilnego.

Podkreślić należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak  właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy, nie należy utożsamiać z  prawem własności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów  prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu w  sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w  rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Zaznaczenia wymaga, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT z  przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do  postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Ponadto wskazania wymaga, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie  ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i  ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów wystarczy, że podmiot nabędzie tzw.  własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i  dysponowania uzyskanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne rozporządzanie nieruchomością nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył.

Zatem rozważając skutki podatkowe transakcji polegającej na dostawie gruntu na rzecz właściciela nakładów posadowionych na tym gruncie należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od  towarów i usług.

O ile jest oczywiste, że zbycie gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim budynków i/lub budowli, jako części składowych gruntu, to  bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakimi są  niewątpliwie budynki i/lub budowle w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro naniesienia (..., budynek obsługi klienta i niezbędna infrastruktura) znajdujące się  na gruncie Gminy zostały wybudowane przez dzierżawcę nieruchomości, a  dostawa nieruchomości gruntowej nastąpi na rzecz dzierżawcy nieruchomości oraz przed sprzedażą nieruchomości gruntowej pomiędzy Gminą a dzierżawcą nieruchomości nie dojdzie do  rozliczenia ww. nakładów, tj. Gmina nie zwróci dzierżawcy nakładów poniesionych na ww. naniesienia, to nie można uznać, że ww. nakłady w aspekcie ekonomicznym będą stanowiły własność Gminy.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, w ramach planowanej dostawy, nie dojdzie więc do  przeniesienia prawa do rozporządzania ww. nakładami jak właściciel. W rozpatrywanej sprawie nastąpi bowiem sprzedaż wyłącznie prawa własności gruntu, a nie ww. nakładów, które stanowią odrębną ekonomiczną własność innego podmiotu, tj. dzierżawcy nieruchomości. Zatem w istocie ww. nakłady nie będą stanowiły przedmiotu dostawy, bowiem nakłady przed dniem sprzedaży nie będą w ekonomicznym posiadaniu Gminy. Pomimo, że z punktu widzenia prawa cywilnego na dzierżawcę nieruchomości formalnie przejdzie prawo własności gruntu wraz  z  naniesieniami, to jednak biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o  podatku od towarów i usług, w ramach planowanej transakcji nie wystąpi dostawa towarów w postaci naniesień posadowionych na  gruncie, ponieważ to dzierżawca nieruchomości dysponuje nimi jak właściciel. W wyniku sprzedaży nieruchomości gruntowej, w odniesieniu do ww. nakładów, nie dojdzie więc do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, co oznacza, że nie zostanie spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy.

W rezultacie przedmiotem opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz dzierżawcy nieruchomości w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, będzie wyłącznie prawo własności nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr 1.

Skoro więc nakłady na wybudowanie ..., budynku obsługi klienta i niezbędnej infrastruktury nie zostały poniesione przez Gminę ani też nie zostały i nie zostaną rozliczone przed planowaną sprzedażą, to tym samym podstawą opodatkowania będzie kwota należna obejmująca całość świadczenia należnego od dzierżawcy działki nr 1, czyli  zgodnie z  art.  29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy będzie to wyłącznie wartość gruntu, bez  uwzględniania wartości poniesionych przez dzierżawcę nakładów na  wybudowanie ..., budynku obsługi klienta i niezbędnej infrastruktury.

Zauważenia wymaga, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od  towarów i usług może albo być opodatkowana albo zwolniona od tego podatku.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności lub zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub  świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi, że:

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Z powyższego wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z treści wniosku, na działce nr 1 znajduje się ..., budynek obsługi klienta i niezbędna infrastruktura, które stanowią budynki i budowle w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane wybudowane przez dzierżawcę nieruchomości.

Zatem działka oznaczona nr 1 nie stanowi gruntu niezabudowanego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym dostawa ww. działki nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, albowiem grunt mający być przedmiotem planowanej dostawy już jest terenem zabudowanym.

Jednocześnie należy wskazać, że ww. czynność nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż jak Państwa Gmina wskazała w opisie sprawy, Gmina nie wykorzystywała/nie wykorzystuje nieruchomości do działalności podlegającej zwolnieniu z podatku VAT. Ponadto działka nr 1 jest przedmiotem odpłatnej dzierżawy.

W rezultacie, w związku z brakiem możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do planowanej sprzedaży działki nr 1 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy należy stwierdzić, że ww. czynność sprzedaży działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, planowana dostawa nieruchomości przez Gminę na rzecz dzierżawcy będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Ponadto przedmiotem dostawy będzie w tym przypadku jedynie grunt, a podstawą opodatkowania będzie wyłącznie wartość gruntu.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 i pytania oznaczonego nr 2 uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazuję, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz  dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.