Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie podatku od towarów i usług, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących (…). Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 stycznia 2025 r. (wpływ 22 stycznia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej która podlega (i na moment zaistnienia zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku będzie podlegać) w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Spółka prowadzi działalność w zakresie (…).

Wnioskodawca posiada (…) zakłady produkcyjne zlokalizowane w (…) oraz (…) (miejscowość w powiecie (…)). Jest (…).

Wnioskodawca jest (…). Z tego powodu (…). Celem Wnioskodawcy są (…).

W związku z powyższym od wielu lat Wnioskodawca angażuje się (...).

Wnioskodawca jest członkiem grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), która od (…) r. realizuje strategię ESG (ang. Environmental, Social and Corporate Governance - Środowisko naturalne, Społeczeństwo i Ład korporacyjny). W obecnych realiach gospodarczych zarządzanie biznesem z uwzględnieniem standardów ESG staje się normą. Realizacja strategii ESG w organizacji dotyka obszarów związanych z ochroną środowiska naturalnego, odpowiedzialnością społeczną i ładem korporacyjnym. Celem wdrożenia standardów ESG w Grupie jest (…). Coraz więcej firm wdraża standardy ESG nie tylko z powodu wymogów regulacyjnych (compliance), a także dlatego, że oczekują tego ich klienci, dostawcy, czy też pracownicy.

ESG stanowi kontynuację i rozszerzenie koncepcji CSR (ang. Corporate Social Responsibility - Społeczna Odpowiedzialność Biznesu), stanowiącej strategię zarządzania biznesem, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami.

Grupa, do której należy Wnioskodawca, swoją strategię ESG, którą realizuje również Wnioskodawca, opiera na (…):

·(…).

Wnioskodawca wskazuje przy tym, że działalność Grupy w zakresie realizacji ww. strategii ESG Grupy została (…)

Każdy z (…) strategii ESG Grupy zakłada realizację określonych celów. Jednym z obszarów wchodzących w skład „…” jest (…). W ramach realizacji tego celu Grupa, w tym Wnioskodawca:

·(…).

Spółka w związku ze wskazanych celem realizowanych w ramach wspomnianego (...) strategii ESG, od momentu wdrożenia strategii ESG w Grupie, zintensyfikowała swoje działania w obszarze (…). Spółka podejmowała różnorodne działania (…).

Spółka jako podmiot odpowiedzialny społecznie zamierza kontynuować swoje zaangażowanie (...) w ramach strategii ESG realizowanej przez Grupę.

(…)

Dodatkowo, w ramach działań związanych z ESG i CSR, Wnioskodawca uruchomił (…).(…).

(...) jest realizowany w (…):

·„(…).

(…) jest realizowany przez zewnętrzną firmę (podatnika VAT z siedzibą w Polsce). Firma ta zafakturuje Wnioskodawcę za swoje prace ((...)).

W uzupełnieniu wniosku udzielili Państwo następujących wyjaśnień:

Ad. 1

Wszystkie Inicjatywy oraz (…) wiążą się pośrednio z uzyskaniem przychodów przez Spółkę, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła. Jak wskazywała we wniosku Spółka, realizuje ona od lat wiele działań z zakresu CSR wobec (...). Działania związane z finansowaniem  (…) stanowią ich kontynuację. Działania te pozwolą (…). W związku z funkcjonowaniem (…) i  (…), Wnioskodawca będzie mógł dalej rozwijać (…).

W konsekwencji, działalność Spółki związana niewątpliwie wpłynie na (...).

Zatem celem ponoszonych wydatków dotyczących I (…) związanych z realizacją założeń CSR jest (…). Spółka chętnie dzieli się doświadczeniami oraz dobrymi praktykami, (...). Strategia biznesowa Spółki zakłada (…).

Wskazane we wniosku działania w zakresie CSR wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu i mogą przyczynić się do budowania (...). Większe zaufanie z kolei jest fundamentem tworzenia otoczenia, w którym Wnioskodawca podejmuje i może podejmować inicjatywy innowacyjne i rozwijać się.

Ad. 2

Dofinansowanie (…) zostanie zrealizowane ze środków własnych i nie zostanie w żaden sposób zwrócone Spółce.

Ad. 3

Oprócz korzyści wymienionych w ramach odpowiedzi na pytanie nr 1 powiązanych ze wzrostem konkurencyjności Spółki oraz budowaniem (...), Spółka wskazuje ponadto, że na materiałach związanych z realizacją Inicjatyw (w tym np. (...)) beneficjenci będą zobowiązani do wskazania, że zostały one ze środków (…). Z kolei w przypadku (…) we wszelkich  (…) (...). Działania związane z (…) i (…) będą również przekładać się na zwiększenie świadomości społeczności lokalnej w zakresie działań CSR prowadzonych przez Spółkę - w szczególności, zważywszy, że będzie to kolejne ze skoordynowanych działań Spółki spójnych z jej innymi działaniami CSR na rzecz lokalnej społeczności, które to działania realizowane są przez Spółkę już od wielu lat.

Ad. 4

Spółka będzie promowana w taki sposób, jak opisano w odpowiedzi na pytanie nr 3, tj. na materiałach związanych z realizacją Inicjatyw jak i (…).

Ad. 5

Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Ad. 6

Spółka zasadniczo nie prowadzi działalności usługowej. Spółka jest (…). Jest także (…). (…).

Sprzedaż wszystkich ww. wyrobów Spółka opodatkowuje VAT jako sprzedaż towarów. Incydentalnie Spółka można także świadczyć usługi, które podlegają opodatkowaniu VAT jako świadczenie usług.

Ad. 7

Tak, działalność gospodarcza Spółki jest prowadzona na warunkach konkurencyjnych. Spółka funkcjonuje (…).

Ad. 8

Bezpośrednim odbiorcą wytarzanych przez Spółkę produktów jest podmiot powiązany z Grupy, który prowadzi działalność dystrybucyjną (Spółka skoncentrowana jest wyłącznie na działalności produkcyjnej). Natomiast docelowym odbiorcą wytwarzanych przez Spółkę produktów, są podmioty z wielu branż przemysłu, w szczególności:

•           (…).

W każdym z ww. przemysłów wytarzane przez Spółkę produktu stanowią składnik niezbędny do produkcji dóbr wytwarzanych przez dany przemysł. Odnośnie do (…).

Jednakże zasadniczym docelowym odbiorcą produktów Spółki są podmioty prowadzące działalność produkcyjną w innych gałęziach przemysłu.

Ad. 9

Spółka bezpośrednio wpływa na (…). Podmioty te powiązane są gospodarczo ze Spółką, dostarczając jej surowce niezbędne do produkcji (np. (…)) lub usługi (np. (…)). Dla tych firm Wnioskodawca często jest (…). Zatem (…). Dodatkowo im większa jest skala działalności Spółki, tym większe przychody są w stanie osiągnąć jej lokalni dostawcy.

Spółka jest także (…). W konsekwencji od Spółki zależny jest (…).

Wnioskodawca jest świadomy (…). Z tego powodu (…).

W związku z powyższym od wielu lat Wnioskodawca angażuje się (...).

Realizowana przez Spółkę strategia społecznej odpowiedzi biznesu wpływa więc na wzrost jej konkurencyjności poprzez poprawę (...).

Spółka budując pozytywne i trwałe relacje zarówno z lokalnymi partnerami społecznymi, jak i biznesowymi przyczynia się do (...). Strategia biznesowa Spółki zakłada bycie podmiotem wrażliwym społecznie, uwzględnia wpływ Spółki na otoczenie, w którym funkcjonuje, jest częścią procesu zarządzania Spółką, które wykracza poza zakres typowych aktywności, przyczyniając się do pozytywnych zmian w otoczeniu.

Budowa (...) jest fundamentem tworzenia lokalnego (...), w którym działa Spółka, co pozytywnie przekłada się na jej działalność.

Ad. 10

Jedynym warunkiem formalnym jest posiadanie  (…). O przyjęciu do (...) decyduje (...). (...).

Ad. 11

Związek ten jest pośredni - (…) stanowi kolejną aktywność Spółki realizowaną przez Spółkę w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz lokalnej społeczności.

Ad. 12

(…) nie jest związany z profilem działalności Spółki. Nie będzie więc obejmować zagadnień z zakresu (…). Celem (...) jest (…). W ramach (…).

Ad. 13

(…) będzie nieodpłatny dla uczestników.

Działania Spółki związane z (...) polegały na zidentyfikowaniu potrzebny przeprowadzeniu  (…) z lokalnej społeczności. W dalszej kolejności Spółka szukała wykwalifikowanego dostawcy, z którym mogłaby przeprowadzić (...) - podmiotu posiadające stosowne kompetencje i doświadczenie w realizacji tego typu przedsięwzięć.(...).

Ad. 14

Spółka spodziewa się osiągnąć korzyści w zakresie (...).

Ad. 15

(…) przełoży się na cele (...). Stanowić będzie kontynuację działań Spółki w zakresie CSR na rzecz społeczności lokalnej.

Ad. 16

(…) nie będzie związany z promowaniem działalności Spółki. (...).

Ad. 17

W ramach (…) nie dojdzie do odpłatnego lub nieodpłatnego przekazania towarów.

Ad. 18

Tematyka  (…) nie ma związku z profilem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Celem (…) jest (…).

Ad. 19

Realizacja  (…), jako (...). Zwiększenie konkurencyjności Spółki na poziomie lokalnym w zamierzeniu Spółki ma przedkładać się na zwiększenie konkurencyjności na poziomie globalnym – docelowa kontrahenci Spółki mogą być bardziej zainteresowani nabyciem jej produktów mając świadomość, że Spółki prowadzi swoją działalność w sposób społecznie odpowiedzialny.

Ad. 20

Realizacja (...) wpływa na jej działalność w sposób pośredni. W związku z realizacją (...) jako kolejnej inicjatywy z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu zwiększa się zaufanie do Spółki ze strony społeczności lokalnej, co jest istotne z uwagi na istotną rolę spółki w lokalnej tkance gospodarczej. Zwiększenie konkurencyjności Spółki na poziomie lokalnym w zamierzeniu Spółki ma przedkładać się na zwiększenie konkurencyjności na poziomie globalnym - docelowi kontrahenci Spółki mogą być bardziej zainteresowani nabyciem jej produktów mając świadomość, że Spółka prowadzi swoją działalność w sposób społecznie odpowiedzialny.

Ad. 21

Poniesione wydatki, zarówno w zakresie (…) jak (…) nie wpływają na ceny oferowanych przez Spółkę towarów i usług.

Ad. 22

Realizacja (…) wpływa na wzrost sprzedaży opodatkowanej Spółki w sposób pośredni. W związku z realizacją (...) jako (...). Zwiększenie konkurencyjności Spółki na poziomie lokalnym w zamierzeniu Spółki ma przedkładać się na zwiększenie konkurencyjności na poziomie globalnym - docelowi kontrahenci Spółki mogą być bardziej zainteresowani nabyciem jej produktów mając świadomość, że Spółka prowadzi swoją działalność w sposób społecznie odpowiedzialny.

Ad. 23

Realizacja (…) wpływa na ostatecznych nabywców produktów Spółki, w tym nowych potencjalnych kontrahentów, w sposób pośredni. W związku z realizacją (...) jako(...). Zwiększenie konkurencyjności Spółki na poziomie lokalnym w zamierzeniu Spółki ma przedkładać się na zwiększenie konkurencyjności na poziomie globalnym - docelowi kontrahenci Spółki mogą być bardziej zainteresowani nabyciem jej produktów mając świadomość, że Spółka prowadzi w sposób społecznie odpowiedzialny.

Ad. 24

Realizacja (...) wpływa na konkurencyjność Spółki w sposób pośredni. W związku z realizacją (...). Zwiększenie konkurencyjności Spółki na poziomie lokalnym w zamierzeniu Spółki ma przedkładać się na zwiększenie konkurencyjności na poziomie globalnym – docelowi kontrahenci Spółki mogą być bardziej zainteresowani nabyciem jej produktów mając świadomość, że Spółka prowadzi w sposób społecznie odpowiedzialny.

Ad. 25

Podmioty, na których rzecz Spółka realizuje (…), to (…) . (...) nie są zobowiązani do wykonywania jakichkolwiek czynności na rzecz Spółki.

Ad. 26

Działalność prowadzona przez Spółkę jest wyłącznie działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Ad. 27

W związku z realizacją (…) Spółka nabywa usługi od zewnętrznego dostawcy (podmiotu mającego kompetencje i doświadczenie w przeprowadzaniu tego typu (...)). Dostawca realizuje zajęcia odbywające się w ramach (...).

Ad. 28

W związku z realizacją  (…) Spółka nabywa usługi od zewnętrznego dostawcy (podmiotu mającego kompetencje i doświadczenie w przeprowadzaniu tego typu (...)). Dostawca realizuje zajęcia odbywające się w ramach (...). Wydatki te będą związane z działalności Spółki pośrednio, jako wydatki w ramach strategii dotyczącej działań z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu.

Ad. 29

W związku z realizacją (...). Zwiększenie konkurencyjności Spółki na poziomie lokalnym w zamierzeniu Spółki ma przedkładać się na zwiększenie konkurencyjności na poziomie globalnym – docelowi kontrahenci Spółki mogą być bardziej zainteresowani nabyciem większej ilości produktów Spółki mając świadomość, że Spółka prowadzi w sposób społecznie odpowiedzialny.

Ad. 30

Nieponiesienie wydatków, zarówno w zakresie (…) jak i  (…), nie spowoduje dla Spółki utraty obrotu opodatkowanego VAT.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Czy wydatki poniesione przez Spółkę w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu, polegające na sfinansowaniu (...), będą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT oraz czy Wnioskodawca od ww. faktur dotyczących tego (...) wystawionych przez zewnętrzną firmę będzie mógł odliczyć VAT?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z 17 stycznia 2025 r.)

2.Wydatki poniesione przez Spółkę w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu, polegające na sfinansowaniu (...), będą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT oraz Wnioskodawca od ww. faktur dotyczących tego (...) wystawionych przez zewnętrzna firmę będzie mógł odliczyć VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest aby wydatek ten łącznie spełniał następujące przesłanki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty

·z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi

·w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Jednocześnie, wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W tym miejscu w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego należy szerzej omówić definicję CSR.

Najpowszechniejsza definicja CSR zawarta jest w opracowanej przez Międzynarodową Organizację Standaryzacyjną (ang. International Organization for Standarization, ISO) normie międzynarodowej PN-ISO 26000, zawierającej wytyczne dotyczące społecznej odpowiedzialności. CSR (ang. Corporate Social Responsibility) oznacza społeczną odpowiedzialność biznesu, tj. odpowiedzialność organizacji za wpływ podejmowanych decyzji i działań na społeczeństwo i środowisko. CSR jest koncepcją, według której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii, podczas podejmowania decyzji i działań, dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. CSR to odpowiedzialność organizacji za wpływ jej decyzji i działań na społeczeństwo i środowisko zapewniana przez przejrzyste i etyczne postępowanie, które:

·przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, w tym zdrowia i dobrobytu społeczeństwa;

·uwzględnia oczekiwania interesariuszy (osób lub grup, które są zainteresowane decyzjami lub działaniami organizacji);

·jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami postępowania;

·jest zintegrowane z działaniami organizacji i praktykowane w jej relacjach, które dotyczą działań organizacji podejmowanych w obrębie jej sfery oddziaływań;

·odpowiedzialnej oraz jej rzeczywiste działania w zakresie społecznej odpowiedzialności mogą mieć wpływ na:

-przewagę konkurencyjną;

-reputację organizacji;

-zdolność pozyskiwania i zatrzymywania pracowników, konsumentów, klientów, użytkowników;

-morale, zaangażowanie i wydajność pracowników;

-opinie inwestorów, właścicieli, darczyńców, sponsorów i społeczności finansowej oraz

-relacje organizacji z przedsiębiorstwami, instytucjami rządowymi, mediami, dostawcami, podobnymi organizacjami, klientami oraz społecznością, w obrębie której organizacja funkcjonuje.

Norma ISO 26000 zawiera wytyczne dotyczące odpowiedzialności społecznej w takich obszarach, jak: ład organizacyjny, prawa człowieka, praktyki z zakresu pracy, środowisko, uczciwe praktyki operacyjne, zagadnienia konsumencie, zaangażowanie społeczne i rozwój społeczności lokalnej. Obecnie, stosowanie praktyk CSR stanowi metodę reklamy, w szczególności w branżach, w których typowa reklama (zamieszczona w Internecie, telewizji, radiu) nie ma szerokiego zastosowania.

Definicję CSR znaleźć można także na stronie internetowej Polskiej Agencji Rozwoju Przemysłu. Według tej definicji to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Innymi słowy, odpowiedzialność biznesu to efektywna strategia zarządzania, która poprzez prowadzenie dialogu społecznego na poziomie lokalnym przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw na poziomie globalnym i jednocześnie kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Jak wskazuje Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, Spółka od lat realizuje wiele działań i inicjatyw z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) na rzecz (…). Działania te wpisują się w szczególności w realizowaną przez Grupę strategię ESG, która jest realizowana także przez Spółkę. W ramach tych działań, Spółka planuje (…), którego celem jest wspieranie Inicjatyw. (…) stanowić będzie kontynuację działań Spółki z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu związanych z zaangażowaniem Spółki w życie lokalnej społeczności z (…). Działalność (…) pozwoli zwiększyć rozpoznawalność priorytetów i działań społecznych Spółki, poszerzyć świadomość roli społecznej Spółki wśród mieszkańców (…), w tym w zakresie aktywnego uczestnictwa Spółki w zrównoważonym rozwoju (…). W związku z funkcjonowaniem (…), Wnioskodawca będzie mógł dalej rozwijać prowadzony już dialog i partnerską współpracę ze społecznością lokalną (…). W konsekwencji, działalność Spółki związana z (…) niewątpliwie wpłynie na poprawę dialogu społecznego na poziomie lokalnym, co przełoży się na poprawę wizerunku Spółki i wzrost konkurencyjności firmy na rynku globalnym, co pośrednio wpłynie na wielkość uzyskiwanych przez nią przychodów. Co więcej, beneficjenci dofinansowań realizujący Inicjatywy będą także zobowiązani do umieszczania na materiałach związanych z realizacją Inicjatywy w tym np. (…), co będzie również przekładowo na zwiększenie świadomości społeczności lokalnej w zakresie działań CSR prowadzonych przez Spółkę. W efekcie, wydatki ponoszone w związku z (…) spełniać będą warunek ich poniesienia w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów - w szczególności, zważywszy, że będzie to kolejne ze skoordynowanych działań Spółki spójnych z jej innymi działaniami CSR na rzecz lokalnej społeczności, które to działania realizowane są przez Spółkę już od wielu lat.

Wydatki te również nie będą objęte żadnych z przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, który zawiera katalog Wydatków niestanowiących kosztów podatkowych.

W szczególności wydatki te związane z (…) nie stanowią wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Za wydatki na reprezentację należy bez wątpienia uznać te koszty, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, w tym stworzenie dobrego obrazu jego firmy. Celem wydatków reprezentacyjnych jest więc wykreowanie pozytywnych relacji z obecnymi czy też potencjalnymi kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu.

Słowo „reprezentacja”, w rozumieniu omawianego przepisu ustawy o CIT stanowi więc działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec kontrahentów.

W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu, reputacji.

W ww. kontekście zauważyć należy, że jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego), celem (…) przez Wnioskodawcę jest (…). Powyższe działania Spółki niewątpliwie wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu, a nie reprezentacji. Celem działania (…) nie będzie budowanie pozytywnego wizerunku wobec swoich dostawców czy klientów. Wynika to przede wszystkim z tego, że działalność (…) nie będzie w żaden sposób skierowana do dostawców czy klientów Spółki. Takie podmioty nie będą mogły ani skorzystać z (…) ani w formie otrzymania dofinansowania na realizacje Inicjatywy ani być beneficjentem Inicjatywy zrealizowanej przez inne podmioty przy wsparciu (…). Celem (…) jest (...).

Zatem, wydatki związane z (…) zdaniem Spółki nie stanowią wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

W kontekście dofinansowań udzielanych przez (…), należy wskazać, że dofinansowania te nie będą stanowić także kosztów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów darowizny i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Podstawowym warunkiem uznania danej umowy za darowiznę jest to, aby obdarowany nie wykonał na rzecz darczyńcy jakiegokolwiek świadczenia, które byłoby dokonane w zamian za otrzymaną darowiznę. Wtedy można bowiem mówić o bezpłatnym (nieodpłatnym) charakterze świadczenia ze strony darczyńcy. Jeśli jednak obdarowany dokona jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, nie można już mówić o nieodpłatności, gdyż darczyńca uzyska jakiś ekwiwalent za swoją czynność. Forma tego ekwiwalentu nie ma przy tym znaczenia dla oceny, czy w konkretnej sprawie doszło do zawarcia umowy darowizny. Nie jest również istotne, czy świadczenie to nastąpi z chwilą zawarcia umowy darowizny, czy też w przyszłości. Istotne jest bowiem, czy świadczenie to ma związek z darowizną otrzymaną przez obdarowanego.

W świetle powyższego wskazać należy, że celem dofinansowywania Inicjatyw przez (…) nie będzie przysporzenie beneficjentów. Dofinansowania udzielane przez (…) nie będą bowiem powiększać majątków beneficjentów, a mają być przez nich wykorzystywane na realizację Inicjatywy, na którą dany beneficjent otrzymał dofinansowanie. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego), beneficjent musi przeznaczyć dofinansowanie na realizację Inicjatywy. W przypadku wykorzystania jej na inny cel, beneficjent zobowiązany będzie do jej zwrotu. Wnioskodawca i Inwestor celowo planują tak zorganizować funkcjonowanie (…), aby nie było możliwe wykorzystanie dofinansowań przez beneficjentów na realizację ich własnych prywatnych celów. Wspierane poprzez dofinansowanie będą jedynie Inicjatywy dotyczące (…). Dodatkowo beneficjent będzie musiał dokumentować realizację Inwestycji, w tym gromadzić rachunki, faktury i inne dokumenty potwierdzające prawidłowe wykorzystanie środków z dofinansowania, a także wykonać dokumentację zdjęciową. Z kolei po zakończeniu realizacji Inicjatywy beneficjent będzie zobowiązany do przedstawienia sprawozdania końcowego z jego realizacji, która ma zawierać ewidencję wykorzystania środków z dofinansowania.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe okoliczności uniemożliwiają uznanie dofinansowań za darowizny.

Możliwość zaliczania do kosztów podatkowych wydatków związanych z CSR potwierdza wieloletnia linia interpretacyjna organów podatkowych, w tym m.in. następujące interpretacje indywidualne:

·interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 lipca 2014 r., znak: ILPB3/423-200/14-2/PR,

·interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 sierpnia 2016 r., znak: IBPB-1-3/4510-690/16-2/JKT,

·interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 marca 2018 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.47.2018.1.BJ,

·interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 lipca 2020 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.186.2020.1.BD,

·interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 stycznia 2021 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.365.2020.6.SG,

·interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 listopada 2022 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.38.2022.2.KW,

·interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 marca 2023 r., znak: 0114-KDIP2-3.4010.36.2019.2.S/SP.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu polegające na dofinansowaniu opisanych Inicjatyw w związku z działalnością (…) stanowić będą koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT.

Powyższe uzasadnienie ma zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie również do sfinansowania przez niego (...) (…). Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu, polegające na sfinansowaniu (...), będą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT oraz Wnioskodawca od ww. faktur dotyczących tego (...) wystawionych przez zewnętrzną firmę będzie mógł odliczyć VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług w odniesieniu do prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących  (...). W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.

W myśl tego przepisu:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar/usługa mają służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. 

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast pośredni związek nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy występuje wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podkreślenia wymaga, że aby dana czynność – stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem licznych orzeczeń TSUE, m.in. wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National plc v. Commissioners of Customs & Excisie), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Participations SA v. Directeur region al des impots du Nord-Pas-de-Calats). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Podobny pogląd wyraził Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank. Trybunał nie miał w tej sprawie wątpliwości, że art. 2 Pierwszej Dyrektywy i art. 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika podatku VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa, było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. W uzasadnieniu tego wyroku Trybunał wyjaśnił, że w przypadku gdy podatnik dokonuje transakcji w odniesieniu do których podatek VAT podlega odliczeniu oraz transakcji nie dających podstaw do odliczenia podatku naliczonego, podatnik może dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego od towarów i usług przez niego nabytych w przypadku, gdy towary te pozostają w bezpośrednim związku z transakcjami sprzedaży podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy zauważyć, że w wyroku TSUE z 8 lutego 2007 r. C 435/05 w sprawie Investrand BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, (pkt 23) TSUE w pierwszej kolejności wskazał, że zgodnie z ustalonym orzecznictwem, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku, a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. ww. wyroki: w sprawie Midland Bank, pkt 24; w sprawie Abbey National, pkt 26; oraz wyrok z 3 marca 2005 r. w sprawie C 32/03 Fini H, Zb.Orz. str. 1599, pkt 26). Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów lub usług zakłada, iż wydatki poczynione celem ich nabycia stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzących prawo do jego odliczenia (zob. ww. wyroki: w sprawie Midland Bank, pkt 30, w sprawie Abbey National, pkt 28, jak i wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C 16/00 Cibo Participations, Rec. str. I 6663, pkt 31).

Następnie w pkt 24 wyroku TSUE wskazał, że prawo do odliczenia zostaje zatem również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług stanowią część jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią element cenotwórczy dla dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te w rzeczywistości zachowują bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika (zob. w szczególności ww. wyroki w sprawach Midland Bank, pkt 23 i 31 oraz Kretztechnik, pkt 36).

Ostatecznie jednak TSUE doszedł w tej sprawie do konkluzji, że artykuł 17 ust. 2 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że koszty usług doradczych, z których podatnik skorzystał w celu ustalenia kwoty wierzytelności stanowiącej część majątku jego przedsiębiorstwa i związanej ze sprzedażą akcji dokonaną w okresie, w którym nie był on jeszcze podatnikiem podatku VAT, z braku dowodów na to, że wyłączną przyczyną tych usług jest działalność gospodarcza w rozumieniu tej dyrektywy wykonywana przez podatnika, nie wykazują bezpośredniego i ścisłego związku z tą działalnością, a w konsekwencji nie uprawniają do odliczenia podatku VAT, który je obciąża.

W konsekwencji, z wyroku tego wynika, że aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT związek pomiędzy zakupami, a działalnością gospodarczą co do zasady powinien być bezpośredni, może być również pośredni jednak tylko gdy zakupy związane są z działalnością gospodarczą („wyłączną przyczyną tych usług jest działalność gospodarcza w rozumieniu tej dyrektywy wykonywana przez podatnika”). W przeciwnym wypadku koszty pośrednie nie wykazują bezpośredniego i ścisłego związku z tą działalnością, a w konsekwencji nie uprawniają do odliczenia podatku VAT, który je obciąża.

Przenosząc tezy płynące z powyższego orzeczenia C-435/05 na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że nie można zakładać, że w każdym przypadku ten związek pośredni zakupów uprawnia do odliczenia podatku. Oznacza to, że wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną, ale nie muszą.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność w zakresie (…). Są Państwo członkiem grupy kapitałowej, która od (…) r. realizuje strategię ESG (ang. Environmental, Social and Corporate Governance - Środowisko naturalne, Społeczeństwo i Ład korporacyjny), która to stanowi kontynuację i rozszerzenie koncepcji CSR. Realizacja strategii ESG w Państwa organizacji dotyka obszarów związanych z (…). Celem wdrożenia standardów ESG w Grupie jest zapewnienie, że dąży ona do odpowiedzialnego i zrównoważonego rozwoju.

W przedmiotowej sprawie Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących (...).

W tym miejscu należy wyjaśnić, że CSR (Corporate Social Responsibility), czyli społeczna odpowiedzialność biznesu (przedsiębiorstw) to koncepcja, według której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy.

Definicja tego pojęcia została określona w 2010 r. przez Międzynarodową Organizację Standaryzacyjną (ang. International Organization for Standarization, ISO). Według Normy PN-ISO 26000 („Guidance on social responsibility”) – „społeczna odpowiedzialność to odpowiedzialność organizacji za wpływ jej decyzji i działań na społeczeństwo i środowisko zapewniana poprzez przejrzyste i etyczne postępowanie które przyczynia się do zrównoważonego rozwoju w tym dobrobytu i zdrowia społeczeństwa; uwzględnia oczekiwania interesariuszy jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami postępowania oraz jest zintegrowane z działaniami organizacji i praktykowane w jej relacjach”.

Norma PN-ISO 26000 jest przeznaczona dla wszystkich organizacji: biznesowych, administracji rządowej i samorządowej oraz trzeciego sektora. Norma ta nie podlega certyfikacji, jest zbiorem praktyk i standardów dających możliwość dobrowolnego ich stosowania przez organizację. Każda organizacja może posługiwać się tą normą, jeżeli postępuje zgodnie z jej zasadami. Można wybrać te obszary, które dotyczą konkretnej organizacji i dostosować się do nich.

W części (3) dotyczącej rozumienia i charakterystyki społecznej odpowiedzialności (3.3) podano, że ponieważ społeczna odpowiedzialność dotyczy potencjalnego i rzeczywistego oddziaływania decyzji oraz działań podejmowanych przez organizację, to stałe, codzienne działania organizacji stanowią najważniejszy obszar, który należy wziąć pod uwagę. Zaleca się, aby społeczna odpowiedzialność była integralną częścią podstawowej strategii organizacji, z przypisanymi obowiązkami i rozliczalnością z nich na wszystkich właściwych poziomach organizacji. Zaleca się, aby było to odzwierciedlone w procesie decyzyjnym oraz uwzględnione w realizacji działań.

Filantropia (w tym kontekście rozumiana jako przekazywanie środków na cele charytatywne) może pozytywnie wpływać na społeczeństwo. Jednakże nie zaleca się, aby tego typu działania były stosowane przez organizacje jako substytut integrowania społecznej odpowiedzialności z działaniami organizacji (3.3.4).

W tym kontekście, społeczna odpowiedzialność biznesu, to przede wszystkim prowadzenie własnej działalności z uwzględnieniem kluczowych obszarów społecznej odpowiedzialności takich jak: ład organizacyjny, prawa człowieka, praktyki z zakresu pracy, środowisko, uczciwe praktyki operacyjne, zagadnienia konsumenckie oraz zaangażowanie społeczne i rozwój społeczności globalnej.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że chociaż pojęcie CSR, jako pewnego rodzaju jednolita struktura funkcjonuje (jest realizowane) w działalności biznesowej oraz jest dostrzegane na poziomie publicznym (zdefiniowanie pojęcia CSR przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną w normie ISO 26000 z 2010 r.) to jednak wypada podkreślić, że nie jest ono znane jako takie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Nie zostało ono w niej wymienione wprost, brak jest także innej konstrukcji prawnej, która pozwalałaby uznać tego rodzaju wydatki całościowo. To zaś prowadzi do wniosku, że nie jest możliwe, dokonywanie oceny wszystkich zagregowanych w strukturze CSR wydatków tak, jakby był to jeden wydatek. Jakkolwiek podejmowanie przez podatnika działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest z pewnością pożądane chociażby ze względu na uwzględniany przez firmę interes społeczny, nie oznacza to jednak, że we wszystkich tego typu inwestycjach przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR, gdyż jest to uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku.

Zatem, samo wskazanie przez podatnika, że wydatki ponoszone są w ramach CSR, nie jest wystarczające dla uznania, że związku z tym powinny one być traktowane jako pośrednio związane z wykonywaniem przez Spółkę działalności opodatkowanej. Nawet jeśli, zdaniem podatnika, działania podejmowane są w ramach przyjętej strategii biznesowej, które można przypisać do społecznej odpowiedzialność biznesu, to należy dokonać oceny, czy rzeczywiście efektem, a nie tylko celem działania realizowanego w związku z polityką CSR Spółki jest budowa jej pozytywnego wizerunku w otoczeniu lokalnym i biznesowym.

Co do zasady działania marketingowe przekładają się bezpośrednio na wizerunek firmy i pośrednio mogą wpływać na zwiększenie prowadzonej przez podatnika działalności opodatkowanej. Zauważyć należy, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. wyroki z 13 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1606/12, z 13 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 1420/16 oraz z 26 września 2018 r, sygn. akt II FSK 2500/16) wyjaśniono, że wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną. Jest to - jak podkreślono - koncepcja zarządzania przedsiębiorstwem, polegająca na świadomym, zrównoważonym działaniu zorientowanym nie tylko na zysk finansowy i aspekty ekonomiczne, ale także uwzględniającym potrzeby i wymagania szeroko pojętych interesów społecznych i ekologicznych w otoczeniu firmy.

Praktyki CSR są współcześnie uznaną metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, działających zwłaszcza w szczególnych branżach, w których typowa reklama (telewizyjna, radiowa, internetowa) nie ma szerokiego zastosowania.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1458/15 wskazał, że podejmowanie przez podatnika działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest z pewnością pożądane chociażby ze względu na uwzględniany przez firmę interes społeczny, nie oznacza to jednak, że we wszystkich tego typu inwestycjach przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR, gdyż jest to uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku. W każdej zatem konkretnej, wskazanej we wniosku sytuacji należy rozważyć czy podejmowane przez przedsiębiorcę czynności (zakupy, usługi) w ramach CSR mają związek z działalnością opodatkowaną i wpływ na powstanie obrotu.

Odpowiadając na Państwa pytanie w zakresie podatku od towarów i usług należy w stosunku do opisanych we wniosku wydatków ponoszonych w związku z  (...), przeanalizować, czy istnieje pomiędzy tymi wydatkami, a opodatkowaną działalnością gospodarczą Spółki związek uprawniający podatnika do odliczenia podatku naliczonego. Nie wszystkie bowiem wydatki ponoszone w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu zdefiniowanej jako koncepcja zarządzania przedsiębiorstwem polegająca na świadomym, zrównoważonym działaniu zorientowanym nie tylko na zysk finansowy i aspekty ekonomiczne, ale także uwzględniającym potrzeby i wymagania szeroko pojętych interesów społecznych i ekologicznych w otoczeniu firmy (vide: wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 1420/16) uprawniają podatnika do odliczenia podatku naliczonego. Prawo to jest bowiem uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku, a w szczególności charakteru poniesionego wydatku i profilu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Odnosząc się do Państwa działań związanych z ESG i CSR należy zwrócić uwagę, że uruchomili Państwo (…), (…). (...) . (…).(…) obejmuje (…). Celem (...) jest (…). Umiejętności te mają być (...)w procesie przygotowania się do (…).

(...) jest realizowany w (…):

•           „(…)”.

(…) dla (…) jest realizowany przez zewnętrzną firmę (podatnika VAT z siedzibą w Polsce). Firma ta zafakturuje Spółkę za swoje prace ((...)).

Odnosząc się do prawa do odliczenia VAT z faktur dotyczących (...), należy zauważyć, że realizacja przez Państwa ww. (…) nie ma powiązań z profilem prowadzonej przez Państwa działalności. Wydatki te nie wpływają na podniesienie obrotu Spółki.

Realizacja (…) nie wykazuje bezpośredniego i pośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi Spółki, tj. z profilem prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej. W opisie sprawy wskazali Państwo, że realizowany (...) nie jest związany z profilem działalności Spółki i nie będzie obejmował zagadnień np. (…). Wskazany przez Państwa obszar wpływu realizowanych działań stanowi niewątpliwie pozytywny element prowadzonej polityki w zakresie współdziałania i współpracy ze społecznością lokalną, ale nie można ich powiązać z czynnościami opodatkowanymi Spółki. Nie sposób zatem z faktu realizacji (…) wyprowadzić wniosku o wzroście sprzedaży opodatkowanej w Spółce prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie (…). Należy zauważyć, że projekt (…) jest skierowany do  ((…)), trudno więc mówić o chociażby pośrednim wpływie na odbiorców Państwa towarów. Ponadto, jak sami Państwo wskazali, poniesione wydatki na  (…) nie wpływają na ceny oferowanych przez Państwa towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie, w zestawieniu z charakterem i profilem działalności oraz specyficznym gronem kontrahentów Spółki (bezpośrednim odbiorcą wytwarzanych przez Państwa produktów jest podmiot z grupy, który prowadzi działalność dystrybucyjną, Państwo skupiają się wyłącznie na działalności produkcyjnej), trudno uznać wydatki ponoszone w związku z opisanym (…) dla (…) za wydatki związane z celami marketingowymi Spółki, które realnie promowałyby Spółkę i jej działalność (w szczególności wskazać należy, iż charakter realizowanego (...) nie jest spójny z profilem działalności Spółki oraz specyfiką kontrahentów), zatem kierunek podejmowanych działań, ich cel oraz odbiorca przemawiają za brakiem możliwości uznania ww. wydatków za wydatki marketingowe wpływające w tym konkretnym przypadku na działalność opodatkowaną Spółki. Należy zauważyć, iż sami wskazali Państwo w opisie sprawy, że (…) nie będzie związany z promowaniem działalności Spółki.

Podsumowując, wskazać należy, że z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, aby poniesione wydatki związane z realizacją (...) mogły mieć choćby pośredni wpływ na Państwa sprzedaż opodatkowaną. W opisanym przypadku brak jest związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami a działalnością opodatkowaną, który choćby w sposób pośredni wpływał na sprzedaż opodatkowaną Spółki.

Wskazać także trzeba, że nie wystarczy subiektywne przekonanie o wpływie poniesionego wydatku na osiągnięcie przyszłych obrotów opodatkowanych. Nawet jeśli, zdaniem podatnika, działania podejmowane są w ramach przyjętej strategii biznesowej można przypisać do społecznej odpowiedzialność biznesu, to należy mieć również na uwadze, że każdy wydatek powinien być rozpatrywany indywidualnie.

W tym miejscu raz jeszcze należy wskazać, że dla zaistnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego konieczny jest związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług generującymi podatek należny. Związek ten może być pośredni, ale konkretny, bezsporny i niebudzący wątpliwości. Ponadto wydatek musi mieć charakter cenotwórczy. W rozpatrywanej sprawie nie wykazali Państwo takiego związku. Przedstawione przez Państwa we wniosku wydatki, nie spełniają warunku związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług generującymi podatek należny, który to warunek jest niezbędny do zaistnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym, biorąc pod uwagę powołany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy oraz mając na uwadze fakt, że wydatki, o których mowa w analizowanej sprawie, nie wykazują związku z działalnością opodatkowaną Spółki, stwierdzić należy, że nie mają Państwo prawa do odliczenia VAT z faktur dotyczących (...). W opisanej sytuacji nie zostanie spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Państwa Spółkę.

A zatem, Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W tym miejscu Organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Ponadto, powołane przez Państwa interpretacje rozstrzygają wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.