Temat interpretacji
Zmiana interpretacji indywidualnej
W związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 20 listopada 2023 r. Nr 0111-KDIB3-1.4012.596.2023.3.WN, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej[1] zmienia z urzędu[2] wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 lipca 2023 r. (data wpływu 8 sierpnia 2023 r.), uzupełnionym pismem z 28 września 2023 r. (data wpływu 29 września 2023 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest
–prawidłowe – w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej opłat dodatkowych, których zapłata będzie przekazywana przekazem pocztowym lub na rachunek bankowy (pytanie oznaczone nr 1)
–prawidłowe – w zakresie udokumentowania dla celów JPK_VAT opłat dodatkowych za parkowanie w przypadku braku obowiązku ewidencji tych opłat za pomocą kasy rejestrującej (pytanie oznaczone nr 2)
–nieprawidłowe – w zakresie obowiązku wystawienia faktur dokumentujących nałożenie opłat dodatkowych za parkowanie (pytanie oznaczone nr 3)
–nieprawidłowe – w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT z tytułu opłat dodatkowych za parkowanie (pytanie oznaczone nr 5)
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 sierpnia 2023 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek z 26 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, który dotyczy zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania opłat dodatkowych, których zapłata będzie przekazywana przekazem pocztowym lub na rachunek bankowy, dokumentowania dla celów ewidencji JPK_VAT opłat dodatkowych za parkowanie, obowiązku wystawienia faktur VAT dokumentujących nałożenie opłat dodatkowych za parkowanie oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu tych opłat.
Wniosek uzupełniono pismem z 28 września 2023 r. (wpływ 29 września 2023 r.) oraz pismem z 6 listopada 2023 r. – w odpowiedzi na wezwanie (wpływ tego samego dnia).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca (dalej również: Spółka) czynny podatnik VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania parkingami. Zleceniodawcami Spółki są duże sieci handlowe np. (…) właściciele obiektów handlowych oraz powierzchni parkingowych zlokalizowanych na terenie całego kraju. Sieci handlowe i właściciele parkingów (Zleceniodawcy) zawierają ze Spółką (zwaną w umowach Zarządzającym lub Wynajmującym) umowy o zarządzanie parkingiem dla aut osobowych, stanowiącym własność Zleceniodawcy.
W umowie o zarządzaniu parkingiem określone są między innymi obowiązki Zarządzającego (Wynajmującego) oraz jest określone miesięczne wynagrodzenie za zarządzanie.
Spółka po zamontowaniu niezbędnego oprzyrządowania tj. parkomatów i tablic informacyjnych, ma obowiązek dbania o stan techniczny urządzeń i parkingu oraz ma obowiązek przeprowadzania okresowej kontroli nad prawidłowością korzystania z parkingów. Zleceniodawcom zależy na dużej przepustowości parkingów zlokalizowanych przeważnie w atrakcyjnych lokalizacjach miejskich, tak aby kierowcy - potencjalni klienci sklepów mogli bez problemów zaparkować samochód, zrobić zakupy a w przyszłości chcieli ponownie odwiedzić sklep. Obowiązkiem Zarządzającego parkingiem tj. Spółki jest wywieszenie na parkingu w widocznym miejscu „Regulaminu Parkingu Niestrzeżonego” i „Cennika parkowania” a także egzekwowania przestrzegania zasad korzystania z parkingu, określonych w regulaminie.
Regulaminy parkingów mają na wszystkich obiektach jednolitą treść, zaakceptowaną przez Zleceniodawców - właścicieli parkingów.
Poprzez wjazd na parking klient korzystający z parkingu zawiera z Zarządzającym umowę najmu miejsca parkingowego na określonych w regulaminie warunkach. Opłata parkingowa stanowi czynsz należny Zarządzającemu z tytułu zawarcia umowy najmu. Wysokość czynszu zależna jest od czasu postoju pojazdu na parkingu i umieszczona jest na parkomacie i cenniku parkowania. Przykładowy cennik parkowania (stanowiący integralną część Regulaminu) określa, że pierwsze 90 minut parkowania jest bezpłatne, kolejne 60 minut kosztuje 2 zł, a po tym czasie każde kolejne rozpoczęte 60 minut kosztuje 4 zł. Wartości te na różnych parkingach nieznacznie się różnią. Klient powinien przewidzieć czas pobytu na parkingu już z chwilą wjazdu na parking. W każdym przypadku niezwłocznie po zaparkowaniu samochodu na parkingu, klient powinien zgodnie z regulaminem pobrać z parkomatu bilet na cały czas postoju tj. od momentu zaparkowania do momentu zwolnienia miejsca parkingowego i powinien umieścić bilet w widocznym miejscu za przednią szybą wewnątrz pojazdu. Przy założeniu, że pobyt na parkingu będzie dłuższy niż 90 minut, klient po wjeździe na parking powinien uiścić w parkomacie opłatę za parking, gotówką bądź przy użyciu karty kredytowej. Spółka nie zatrudnia parkingowych i nie pobiera żadnych opłat gotówkowych poza systemem parkomatu.
Przy założeniu, że wszyscy klienci przestrzegają „Regulaminu Parkingu Niestrzeżonego” przychodem Spółki za świadczone usługi zarządzania jest należność od Zleceniodawcy określona w umowie oraz opłaty wniesione do parkomatu.
Spółka zatrudnia w ramach umów cywilnoprawnych zleceniobiorców pełniących funkcję kontrolerów, którzy kilka razy dziennie, w godzinach funkcjonowania sklepu, sprawdzają przestrzeganie przez parkujących, zasad określonych w „Regulaminie Parkingu Niestrzeżonego”. W przypadku stwierdzenia braku biletu za szybą pojazdu lub przekroczenia czasu parkowania, kontrolerzy wystawiają „Wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej” - na wezwaniu podaje się numer wezwania, numer rejestracyjny pojazdu, lokalizację parkingu, datę i czas stwierdzenia naruszenia reguł regulaminu, numer kontrolera oraz pouczenie o możliwości wniesienia odwołania.
W „Regulaminie Parkingu Niestrzeżonego” w paragrafie [..] „kary umowne i odszkodowania” Zarządzający parkingami określił, że za brak ważnego biletu parkingowego należy się Spółce kara umowna (zwana również opłatą dodatkową) w wysokości 150 zł (w zależności od parkingu). Kwota ta ulega obniżeniu do 90 zł (w zależności od parkingu) w przypadku uiszczenia opłaty przelewem bankowym w ciągu 7 dni od daty wystawienia wezwania. Oryginał wezwania do uiszczenia kary, kontroler pozostawia na pojeździe w miarę możliwości na przedniej szybie pojazdu. Kopię potwierdzenia naliczenia opłaty dodatkowej zachowuje Zarządzający. W momencie wystawienia dowodu naliczenia opłaty dodatkowej, zarządzającemu - Spółce nieznana jest osoba fizyczna do której kierowane jest wezwanie - nie jest więc jednoznacznie określony nabywca świadczenia ani nie ma pewności, że kara zostanie uregulowana. Kara umowna nałożona na korzystającego z parkingu w sposób niezgodny z regulaminem, jest odszkodowaniem za nieuprawnione zajęcie miejsca parkingowego dla innego kierowcy, który chciałby zostać klientem sklepu czy parkingu i zastosować się do regulaminu parkowania. Wezwanie do uiszczenia opłaty dodatkowej wskazuje również numer rachunku bankowego na który powinna być uiszczona oraz termin od którego zależna jest też jej wysokość. Jeżeli opłacona zostanie we wskazanym terminie to opłata jest niższa a w przypadku opłacenia w terminie późniejszym jest wyższa.
Opłaty dodatkowe są traktowane przez Spółkę jako nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT, czego prawidłowość została potwierdzona uzyskaniem interpretacji indywidualnej z dnia XX 2022 r. (Znak pisma: XXX).
W dniu XX Spółka otrzymała zmianę ww. interpretacji (Znak sprawy: XXX), zgodnie z którą opłaty dodatkowe (kary) o których mowa wyżej powinny zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że po upływie terminu mocy ochronnej interpretacji indywidualnej z dnia XX 2022 (w przypadku Spółki będzie to 31.12.2023 r.) Spółka będzie zobowiązana do (zdarzenie przyszłe) opodatkowywania opłat dodatkowych, ujęcia i udokumentowania tych transakcji w ewidencji JPK zarówno w części ewidencyjnej jak i deklaracyjnej.
Uzupełnienie wniosku:
Pytanie 1: Czy zapłata za opłaty dodatkowe nakładane na klientów za złamanie Regulaminu parkowania w całości następuje wyłącznie za pośrednictwem poczty lub banku na Państwa rachunek bankowy?
Odpowiedź: Tak, dla klientów jest dostępna tylko opcja uregulowania opłat dodatkowych poprzez korzystanie z usług pocztowych lub dokonanie przelewu na nasz rachunek bankowy.
Pytanie 2: Czy z ewidencji i dowodów dokumentujących ww. transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy?
Odpowiedź: Tak, podczas wystawiania wezwania na parkingu generowany jest unikalny numer rachunku bankowego identyfikujący konkretny przypadek. Późniejsza wpłata pozwala jednoznacznie zidentyfikować wezwanie, którego ona dotyczy.
Pytanie 3: Czy z indywidualnego numeru wezwania do uiszczenia opłaty dodatkowej, zostawianego klientowi za wycieraczką samochodu jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczy?
Odpowiedź: tak, każde wezwanie jest opatrzone unikalnym numerem, a podczas jego wystawiania osoba kontrolująca uzupełnia konkretny powód wystawienia wezwania. Powód ten może dotyczyć np. braku uregulowanej opłaty parkingowej, przeterminowanego biletu parkingowego lub nieprawidłowego parkowania.
Pytanie 4: W jaki sposób kierowcy są informowani o Regulaminie, a także o egzekwowaniu nieprzestrzegania zasad korzystania z parkingu?
Odpowiedź: Regulamin parkingu jest widoczny przy wszystkich wjazdach na parking oraz przy każdym z dostępnych parkomatów. Dodatkowo w widocznych miejscach na terenie parkingu znajdują się tablice informacyjne, które informują Klienta o konieczności pobrania biletu parkingowego niezwłocznie po zaparkowaniu pojazdu oraz umieszczeniu go w widocznym miejscu, za przednią szybą w pojeździe. Na tablicach znajduje się także informacja o opłacie dodatkowej w przypadku braku takiego biletu.
Oznakowanie parkingu jak i Regulamin są uzgadniane z właścicielem/zarządcą terenu. Sposób wprowadzenia tych regulacji i oznakowania zostaje zweryfikowany przez Ministerstwo Cyfryzacji (jest to konieczne w celu udostępnienia danych z CEPiK). Został też wielokrotnie skontrolowany przez UOKiK oraz rzeczników konsumentów.
Pytanie 5: Jak dokumentowane będą opłaty dodatkowe, po uregulowaniu przez klienta kary umownej?
Odpowiedź: W systemie księgowym będą zaksięgowane wszystkie wpłaty z rachunku bankowego. Oprócz tego na koniec miesiąca wystawiony będzie dowód wewnętrzny na wszystkie wpłaty w danym miesiącu.
W systemie windykacyjnym będą dostępne wszystkie wezwania do zapłaty wraz z dokumentacją zdjęciową.
Pytanie 6: Czy są Państwo małym podatnikiem w rozumieniu art. 2 pkt 25 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2023, poz. 1570 ze zm.)?
Odpowiedź: W roku obrachunkowym 2023 Spółka utraci status małego podatnika zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023r., poz.1570 ze zm.)
Pytanie 7: Czy spełniają Państwo wszystkie warunki do stosowania „metody kasowej” w odniesieniu do dokonywanych przez Państwa dostaw towarów i świadczenia usług?
Odpowiedź: od czasu sformułowania pytania pytanie stało się nieaktualne – w roku obrachunkowym 2023 Spółka utraci status małego podatnika zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023r., poz.1570 ze zm.) w związku z czym nie będzie już mogła stosować „metody kasowej”.
Pytanie 8: Czy zawiadomią Państwo na piśmie naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który zamierzają Państwo zastosować „metodą kasową”?
Odpowiedź: od czasu sformułowania pytania pytanie stało się nieaktualne – w roku obrachunkowym 2023 Spółka utraci status małego podatnika zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023r., poz.1570 ze zm.) w związku z czym nie będzie już mogła stosować „metody kasowej”.
Pytanie 9: Czy mają miejsce przypadki, w których dane użytkownika pojazdu są obiektywnie niemożliwe do pozyskania z wykorzystaniem środków i metod, które są dostępne dla Państwa, i w takiej sytuacji opłaty dodatkowe nie są egzekwowane przez Państwa z uwagi na okoliczności uniemożliwiające ich skuteczny pobór?
Odpowiedź: Firma pozyskuje dane za pośrednictwem Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców (CEPiK). W celu zapewnienia poprawności danych, każde wystawione wezwanie jest dokładnie weryfikowane przez pracownika firmy. Jeśli wezwanie nie spełnia określonych kryteriów, które umożliwiają uzyskanie danych z CEPiK (np. błąd w wykonywaniu fotografii, błędnie wskazana marka pojazdu), to zostaje ono po pewnym czasie anulowane.
Ponadto zdarzają się sytuacje, kiedy CEPiK nie posiada informacji o właścicielu pojazdu, nie jest w stanie jednoznacznie określić właściciela na dzień wystawienia wezwania lub dostarcza dane osób zagranicznych. W każdym z tych przypadków, wezwanie również zostaje anulowane.
W takich przypadkach opłata dodatkowa może zostać uregulowana dobrowolnie przez użytkownika. Jeśli jednak nie ureguluje on jej dobrowolnie, firma nie ma możliwości pozyskania danych użytkownika pojazdu i kontynuowanie procedury windykacji jest niemożliwe.
Wskazali Państwo, że sformułowane we wniosku pytanie „Czy Spółka ma prawo do zastosowania metody kasowej (po spełnieniu wymaganych ustawą warunków) dla celów ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego?” oznaczone nr 4 „stało się nieaktualne, ponieważ w roku obrachunkowym 2023 Spółka utraci status małego podatnika zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 25 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.) w związku z czym nie będzie już mogła stosować „metody kasowej”.”
Pytania (oznaczone jak we wniosku)
1.Czy w związku z obowiązkiem opodatkowania opłat dodatkowych za parkowanie spółka zobowiązana będzie do ewidencjonowania tych opłat za pomocą kasy rejestrującej, mając na względzie fakt, że w momencie wystawienia wezwania nie jest jej znany odbiorca usługi a potencjalne uregulowanie opłaty dodatkowej następuje w odroczonym terminie (tj. nie jest płatne gotówką lub w formie bezgotówkowej w momencie wykonania usługi)?
2.Czy wystarczającym jest udokumentowanie dla celów ewidencji JPK_VAT opłat dodatkowych za parkowanie na podstawie zbiorczego dokumentu wewnętrznego agregującego naliczone opłaty dodatkowe za parkowanie wobec ewentualnego nie stosowania kasy rejestrującej?
3.W związku z faktem braku wiedzy co do podmiotu, któremu naliczana jest opłata dodatkowa za parkowanie w momencie jej naliczenia czy prawidłowym będzie podejście Spółki do kwestii obowiązku wystawienia faktury w momencie stwierdzenia, że opłata dodatkowa została naliczona dla podmiotu będącego podatnikiem VAT czynnym oraz braku wystawienia faktury w sytuacji niezwłocznego opłacenia przez klienta opłaty dodatkowej, kiedy to jego dane pozostają bez identyfikacji przez Spółkę?
4.Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu opłat dodatkowych za parkowanie?
Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku
Ad.1
Zdaniem Spółki nie jest ona zobowiązana do ewidencjonowania opłat dodatkowych nakładanych na klientów za złamanie regulaminu parkowania za pomocą kasy rejestrującej. W ocenie Spółki jest ona zwolniona z tego obowiązku na podstawie paragrafu 2.1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021r. w sprawie zwolnień z prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z dnia 8 grudnia 2021r., poz. 2442, zmiany: z 2022r, poz. 724, poz. 1368, poz. 2029, poz. 2242) z uwzględnieniem pkt 37 załącznika do rozporządzenia, który wskazuje na zwolnienie świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonywaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo - kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
Spółka spełnia warunki do zwolnienia określone w pkt 37 załącznika, gdyż nałożone opłaty dodatkowe wpłacane są wyłącznie na wskazany rachunek bankowy podatnika i są ściśle identyfikowane na podstawie indywidualnego numeru wezwania do uiszczenia opłaty dodatkowej, które zostawiane jest klientowi za wycieraczką samochodu w sytuacji złamania zasad wynikających z regulaminu parkowania.
Ad. 2
Zdaniem Spółki w sytuacji zwolnienia z obowiązku stosowania kasy rejestrującej wystarczającym jest udokumentowanie dla celów ewidencji JPK VAT opłat dodatkowych, o których mowa wyżej za pomocą zbiorczego dokumentu wewnętrznego (powiązanego z analitycznym wykazem nałożonych opłat dodatkowych) i wykazanie w ewidencji JPK na jego podstawie wysokości podstawy opodatkowania i podatku należnego w kwotach zbiorczych (stosownie do Rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019r., w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. z 18 października 2019 poz. 1988 z późn. zmianami) paragraf 10 ust. 1 pkt 9 lit. c), a także oznaczenie tej pozycji sprzedaży w ewidencji JPK symbolem „WEW” dowód wewnętrzny (stosownie do paragrafu 10 ust. 5 rozporządzenia, o którym mowa wyżej).
Ad. 3.
Zdaniem Spółki prawidłowym jest podejście, że w przypadku naliczenia opłaty dodatkowej podmiotowi będącemu czynnym podatnikiem VAT wystawienie faktury nastąpi dopiero po zidentyfikowaniu tego podmiotu. W sytuacji takiej data sprzedaży figurująca na fakturze będzie pochodzić z dnia naliczenia opłaty dodatkowej natomiast data wystawienia będzie momentem faktycznego wystawienia faktury, niezwłocznie po identyfikacji klienta, na którego nałożona została opłata dodatkowa. Spółka wypełni tym samym obowiązek wystawienia faktury wynikający z art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług Dz. U. z dnia 29 kwietnia 2004r. poz. 931 z późniejszymi zmianami. Czas potrzebny na identyfikację w CEPIK danych właściciela pojazdu, któremu naliczana jest opłata dodatkowa za parkowanie to 3 miesiące. W przypadku zatem zidentyfikowania właściciela pojazdu będącego podatnikiem VAT czynnym wystawienie faktury możliwe jest po upływie określonego wyżej czasu potrzebnego na identyfikację danych. Zdaniem Spółki prawidłowym jest również brak wystawienia faktury w sytuacji gdy opłata dodatkowa jest opłacona niezwłocznie i Spółka nie identyfikuje danych klienta a ten nie występuje z prośbą o wystawienie faktury. Takie opłaty traktowane są jakby zostały naliczone podmiotom nie będącym podatnikiem VAT czynnym. Dopiero w sytuacji gdy osoba obciążona opłatą dodatkową zwróci się z prośbą o fakturę, zostanie ona przez Spółkę wystawiona na podstawie danych uzyskanych od klienta (art. 106b ust. 3 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług Dz.U. z 29 kwietnia 2004r. poz. 931 z późniejszymi zmianami).
Ad. 5.
Zdaniem Spółki obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych wynikających z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z chwilą wykonania usługi, co w przedstawionych okolicznościach jest równoznaczne z momentem uiszczenia opłaty parkingowej.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej ustawą:
„Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zdaniem Spółki każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:
–w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
–świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.
W związku z otrzymaną w dniu XX zmianą interpretacji (Znak sprawy: XXX), zgodnie z którą opłaty dodatkowe (kary) powinny zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług, z uwagi na to że powinny być traktowane jako usługa, Wnioskodawca twierdzi, że momentem powstania obowiązku podatkowego jest chwila opłacenia opłaty dodatkowej. Dopóki bowiem nie zostanie ona opłacona, mamy sytuację kiedy kierowca:
–skorzystał z parkingu (w sposób naruszający jego regulamin)
–otrzymał wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej, ale go nie uregulował – usługa nie została więc opłacona.
Chwila opłacenia wezwania jest momentem, kiedy następuje odpłatne wyświadczenie usługi tj. realizacja świadczenia wzajemnego zatem wg Spółki to moment wykazania przychodu pod kątem podatku od towarów i usług.
Ocena stanowiska dokonana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 20 listopada 2023 r. Nr 0111-KDIB3-1.4012.596.2023.3.WN uznał stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku za:
–prawidłowe – w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania opłat dodatkowych, których zapłata będzie przekazywana przekazem pocztowym lub na rachunek bankowy;
–prawidłowe – w zakresie udokumentowania dla celów ewidencji JPK_VAT opłat dodatkowych za parkowanie;
–nieprawidłowe – w zakresie obowiązku wystawienia faktur VAT dokumentujących nałożenie opłat podatkowych za parkowanie;
–nieprawidłowe – w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu opłat dodatkowych za parkowanie.
Uzasadnienie zmiany interpretacji indywidualnej
Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef KAS stwierdza, że interpretacja indywidualna z 20 listopada 2023 r. Nr 0111-KDIB3-1.4012.596.2023.3.WN wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.
Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług[3] określają przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług[4].
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i w art. 8 ustawy o VAT.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy:
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust.1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:
podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu,
działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Wnioskodawca wskazał, że opłaty dodatkowe są traktowane przez Spółkę jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, czego prawidłowość została potwierdzona uzyskaniem interpretacji indywidualnej z XX 2022 r. (znak pisma: XXX).
Kolejno wskazano, że w dniu XXX Spółka otrzymała zmianę ww. interpretacji (znak sprawy: XXX), zgodnie z którą opłaty dodatkowe (kary) o których mowa we wniosku powinny zostać opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca wskazał, że oznacza to, że po upływie terminu mocy ochronnej interpretacji indywidualnej z XX 2022 (w przypadku Spółki będzie to 31.12.2023 r.) Spółka będzie zobowiązana do (zdarzenie przyszłe) opodatkowania opłat dodatkowych, ujęcia i udokumentowania tych transakcji w ewidencji JPK zarówno w części ewidencyjnej jak i deklaracyjnej.
W konsekwencji - mając na uwadze, wynikające z ww. zmiany interpretacji indywidualnej zobowiązanie Spółki do opodatkowania podatkiem VAT opłat dodatkowych, Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące zasadniczo:
•obowiązku ewidencjonowania ww. opłat za pomocą kasy rejestrującej,
•sposobu dokumentowania ww. opłat w ewidencji JPK_VAT
•obowiązku dokumentowania ww. opłat fakturami VAT
•określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu ww. opłat.
Szef KAS wskazuje co następuje.
Chcąc zadośćuczynić racjonalności i przejrzystości przedstawionej poniżej oceny stanowiska Wnioskodawcy, zdaniem Szefa KAS, zasadnym jest w pierwszej kolejności udzielenie odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 5.
Intencją Spółki było uzyskanie odpowiedzi na pytanie kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu opłat dodatkowych za parkowanie (pytanie oznaczone nr 5)
Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych wynikających z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT z chwilą wykonania usługi, co w przedstawionych okolicznościach jest równoznaczne z momentem uiszczenia opłaty parkingowej. Chwila opłacenia wezwania jest momentem, kiedy następuje odpłatne wyświadczenie usługi tj. realizacja świadczenia wzajemnego zatem wg Spółki to moment przychodu pod kątem podatku VAT.
Odnosząc się do powyższego Szef KAS wskazuje, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej przepisu wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.
Zauważyć jednak należy, że w art. 19a ust. 5 ustawy o VAT, ustawodawca w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla niektórych usług.
Na mocy art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług:
–telekomunikacyjnych,
–wymienionych w poz. 24-37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy,
–najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
–ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
–stałej obsługi prawnej i biurowej,
–dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
–z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.
W opisie sprawy wskazano m.in., że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania parkingami. Zleceniodawcami Spółki są duże sieci handlowe, właściciele obiektów handlowych oraz powierzchni parkingowych zlokalizowanych na terenie całego kraju. Sieci handlowe i właściciele parkingów (Zleceniodawcy) zawierają z Wnioskodawcą umowy o zarządzanie parkingiem dla aut osobowych, stanowiącym własność Zleceniodawcy. Wnioskodawca ma obowiązek dbania o stan techniczny urządzeń i parkingu oraz obowiązek przeprowadzania okresowej kontroli nad prawidłowością korzystania z parkingów. Obowiązkiem Spółki jako Zarządzającego parkingiem jest wywieszenie na parkingu w widocznym miejscu „Regulaminu Parkingu Niestrzeżonego” i „Cennika parkowania” a także egzekwowania przestrzegania zasad korzystania z parkingu, określonych w regulaminie. Regulaminy parkingów mają na wszystkich obiektach jednolitą treść, zaakceptowaną przez Zleceniodawców - właścicieli parkingów. Poprzez wjazd na parking klient korzystający z parkingu zawiera z Zarządzającym umowę najmu miejsca parkingowego na określonych w regulaminie warunkach. Opłata parkingowa stanowi czynsz należny Zarządzającemu z tytułu zawarcia umowy najmu.
Odnosząc się do usługi parkingowej, należy zauważyć, że charakter tego rodzaju usługi, polegającej na udostępnieniu miejsca parkingowego, pozostaje zbieżny z charakterem usług najmu czy usług o podobnym do najmu charakterze. Nie ma przy tym znaczenia czas tego parkowania, ani to, z jakiego powodu nałożono opłatę dodatkową.
Wskazać w tym miejscu należy, że dyrektywa VAT wprost posługuje się pojęciem „wynajmu miejsc parkingowych dla pojazdów”.
W art. 135 ust. 2 lit. b dyrektywy VAT, w Rozdziale 3 „Zwolnienia dotyczące innych czynności” wskazano:
Zwolnienie przewidziane w ust. 1 lit. l) nie obejmuje:
(…) b) wynajmu miejsc parkingowych dla pojazdów;
Powyższe potwierdza zatem, że analizowaną czynność - udostępnianie miejsc parkingowych – należy traktować jako usługę najmu czy usług o podobnym charakterze.
Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, poprzez wjazd na parking klient korzystający z parkingu zawiera z Zarządzającym umowę najmu miejsca parkingowego na określonych w regulaminie warunkach.
Zgodnie z art. 19a ust. 7 ustawy o VAT:
W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.
W świetle art. 19a ust. 8 ustawy o VAT:
Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:
1)dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;
2)dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.
Jak wynika z powołanych wyżej przepisów dla dostaw towarów i usług wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje w momencie wystawienia faktury z tytułu tych świadczeń. Natomiast, stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.
Zgodnie natomiast z art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT:
Fakturę wystawia się nie później niż:
(…)
4)z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.
W świetle powołanych powyżej regulacji dotyczących obowiązku podatkowego w podatku VAT, obowiązek ten w przypadku nieregulaminowego parkowania, skutkującego nałożeniem opłat dodatkowych za przekroczenie czasu parkowania, będzie powstawał na zasadach określonych dla usług najmu lub usług o podobnym charakterze.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w analizowanej sprawie, w związku z nieregulaminowym korzystaniem z miejsca parkingowego, mogą wystąpić dwie zasadnicze sytuacje, tj.:
1.po wjeździe na parking podatnik pobiera bilet parkingowy, a następnie przekracza czas parkowania (darmowego albo wcześniej opłaconego),
2.po wjeździe na parking podatnik nie pobiera biletu parkingowego.
Uwzględniając zatem powyższe, zasadniczo obowiązek podatkowy dla czynności opisanych we wniosku (udostępnianie/najem miejsc parkingowych) powinien powstawać w dacie wystawienia faktury – co wskazano powyżej.
Przy czym, jeżeli świadczenie będzie miało miejsce na rzecz podmiotów niebędących podatnikami podatku VAT, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą:
•upływu terminu płatności, lub
•wystawienia faktury – jeżeli podatnik zdecyduje się na wystawienie faktury takiemu podmiotowi (pomimo braku takiego obowiązku na gruncie przepisów o podatku VAT) i faktura ta zostanie wystawiona przed upływem terminu płatności. Wystawienie faktury po terminie płatności nie powoduje „ponownego” powstania obowiązku podatkowego.
Upływ terminu płatności powinien zostać przy tym określony zgodnie z przyjętymi przez podatnika zasadami dostępnymi dla nabywcy, np. określony regulamin parkowania pojazdu, który nabywca akceptuje, korzystając z usługi parkowania.
Jak wynika z opisu sprawy w „Regulaminie Parkingu Niestrzeżonego” w paragrafie [..] „kary umowne i odszkodowania” Wnioskodawca określił, że za brak ważnego biletu parkingowego należy się Spółce kara umowna (zwana również opłatą dodatkową) w wysokości 150 zł (w zależności od parkingu). Kwota ta ulega obniżeniu do 90 zł (w zależności od parkingu) w przypadku uiszczenia opłaty przelewem bankowym w ciągu 7 dni od daty wystawienia wezwania.
Podsumowując, w przypadku usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z dyspozycją art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, tj. w dacie wystawienia faktury.
Natomiast zgodnie z treścią art. 19a ust. 7 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku, gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.
W konsekwencji, odpowiadając na pytanie oznaczone nr 5 - stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy z tytułu opłat dodatkowych za parkowanie, Wnioskodawca powinien rozpoznać zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzecie w zw. z art. 19a ust. 7 ustawy o VAT.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 5 należy uznać za nieprawidłowe.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego czy w związku z faktem braku wiedzy co do podmiotu, któremu naliczana jest opłata dodatkowa za parkowanie w momencie jej naliczenia czy prawidłowym będzie podejście Spółki do kwestii obowiązku wystawienia faktury w momencie stwierdzenia, że opłata dodatkowa została naliczona dla podmiotu będącego podatnikiem VAT czynnym oraz braku wystawienia faktury w sytuacji niezwłocznego opłacenia przez klienta opłaty dodatkowej , kiedy to jego dane pozostają bez identyfikacji przez Spółkę (pytanie oznaczone nr 3).
Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowym jest podejście, że w przypadku naliczenia opłaty dodatkowej podmiotowi będącemu czynnym podatnikiem VAT wystawienie faktury nastąpi dopiero po zidentyfikowaniu tego podmiotu. W sytuacji takiej data sprzedaży figurująca na fakturze będzie pochodzić z dnia naliczenia opłaty dodatkowej natomiast data wystawienia będzie momentem faktycznego wystawienia faktury, niezwłocznie po identyfikacji klienta, na którego nałożona została opłata dodatkowa. Spółka wypełni tym samym obowiązek wystawienia faktury wynikający z art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług Dz. U. z dnia 29 kwietnia 2004r. poz. 931 z późniejszymi zmianami. Czas potrzebny na identyfikację w CEPIK danych właściciela pojazdu, któremu naliczana jest opłata dodatkowa za parkowanie to 3 miesiące. W przypadku zatem zidentyfikowania właściciela pojazdu będącego podatnikiem VAT czynnym wystawienie faktury możliwe jest po upływie określonego wyżej czasu potrzebnego na identyfikację danych. Zdaniem Spółki prawidłowym jest również brak wystawienia faktury w sytuacji gdy opłata dodatkowa jest opłacona niezwłocznie i Spółka nie identyfikuje danych klienta a ten nie występuje z prośbą o wystawienie faktury. Takie opłaty traktowane są jakby zostały naliczone podmiotom nie będącym podatnikiem VAT czynnym. Dopiero w sytuacji gdy osoba obciążona opłatą dodatkową zwróci się z prośbą o fakturę, zostanie ona przez Spółkę wystawiona na podstawie danych uzyskanych od klienta (art. 106b ust. 3 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług Dz.U. z 29 kwietnia 2004r. poz. 931 z późniejszymi zmianami).
Odnosząc się do powyższego Szef KAS wskazuje co następuje.
Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
Wnioskodawca jako podatnik VAT jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.
Z powyższego wynika, że ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.
Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy o VAT:
na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
a)czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,
b)czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,
1a)otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
a)przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,
b)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2)sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
–jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Zgodnie z powyższym, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Należy mieć jednak na uwadze, że obowiązek wystawienia faktury na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem) nie dotyczy m.in. czynności o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT – usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze.
Przy czym brak obowiązku wystawienia faktury na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem VAT) nie oznacza zakazu wystawienia takiej faktury.
Należy mieć jednak na uwadze przepisy dotyczące terminów wystawiania faktur.
Na podstawie art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT:
Fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.
Stosownie do art. 106g ust. 1 ustawy o VAT:
faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.
Informacje jakie powinna zawierać faktura wymienione są w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, i tak:
faktura powinna zawierać m.in.:
1)datę wystawienia;
2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9)cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10)kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11)wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12)stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
13)sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14)kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15)kwotę należności ogółem […].
W świetle przedstawionych okoliczności sprawy należy uznać, że skoro ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT wyłącznie w sytuacji gdy opłata dodatkowa została naliczona dla podmiotu będącego podatnikiem podatku VAT.
Natomiast, gdy opłata dodatkowa została naliczona dla podmiotu nie będącego podatnikiem VAT, to Wnioskodawca nie ma obowiązku do wystawienia faktury, jednak może ją wystawić w przypadku, gdy nabywca w odpowiednim terminie zwróci się z żądaniem jej wystawienia.
Łączna analiza powołanych powyżej norm prawnych – dotyczących zarówno obowiązku podatkowego (odp. na pyt. oznaczone nr 5) oraz dokumentowania sprzedaży - prowadzi do wniosku, że obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia m.in. usług najmu lub usług o podobnych charakterze powstaje z chwilą wystawienia faktury. Natomiast w sytuacji, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje nie później niż z chwilą upływu terminu płatności.
Wystawienie faktury po upływie terminu płatności nie powoduje „ponownego” powstania obowiązku podatkowego.
Natomiast w przypadku, gdy podatnik przed terminem zapłaty za usługę najmu wystawi fakturę VAT, obowiązek podatkowy powstaje w terminie wystawienia faktury.
Innymi słowy o tym, kiedy ma być rozliczony podatek należny z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę m.in. usług najmu decyduje moment wystawienia faktury, jednak nieprzekraczalnym terminem jest termin płatności za świadczoną usługę.
W analizowanej sprawie, jak wynika z opisu, zasady korzystania z usługi parkingowej zostały określone w regulaminie parkingu. W przypadku nieregulaminowego korzystania z miejsca parkingowego (stwierdzenia braku biletu za szybą pojazdu lub przekroczenia czasu parkowania) nakładana jest opłata dodatkowa. Informację o nałożonej opłacie dodatkowej korzystający z parkingu uzyskuje z pozostawionego „na pojeździe w miarę możliwości na przedniej szybie pojazdu” wezwania do uiszczenia (kary) opłaty dodatkowej. Poza numerem rachunku bankowego, na który należy dokonać wpłaty, wezwanie wskazuje także terminy płatności opłaty (od tego w jakim terminie opłata zostanie dokonana zależy jej ostateczna wysokość).
Odnosząc się zatem do wątpliwości przedstawionych w pytaniu oznaczonym nr 3, stwierdzić należy, że jeżeli po procedurze „poszukiwania” opisanej we wniosku, Wnioskodawca ustali, że opłata dodatkowa została naliczona dla podmiotu będącego podatnikiem VAT – obowiązany jest/będzie do wystawienia faktury, przy czym:
•jeżeli wystawienie faktury dla nabywcy usługi (podatnika VAT) nastąpi przed upływem terminu płatności za usługę, wówczas datą sprzedaży usługi będzie data wystawienia faktury
•gdy wystawienie faktury dla nabywcy usługi (podatnika VAT) nastąpi po upływie terminu płatności za usługę, wówczas datą sprzedaży usługi będzie data upływu terminu płatności za usługę.
Prawidłowym będzie natomiast brak wystawienia faktury w sytuacji gdy opłata dodatkowa będzie opłacona niezwłocznie i Wnioskodawca nie identyfikuje danych klienta a ten nie występuje z prośbą o wystawienie faktury.
Natomiast gdy opłata dodatkowa zostanie opłacona niezwłocznie, Wnioskodawca nie identyfikuje nabywcy usługi i nie wystawia faktury ale z żądaniem jej wystawienia wystąpi:
•podatnik - Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT
•osoba nie będąca podatnikiem VAT – Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktury przy czym może ją wystawić po spełnieniu warunków określonych art. 106b ust. 3 ustawy o VAT.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3, oceniając je całościowo, jest nieprawidłowe.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego czy w związku z obowiązkiem opodatkowania opłat dodatkowych za parkowanie Spółka zobowiązana będzie do ewidencjonowania tych opłat za pomocą kasy rejestrującej, mając na względzie fakt, że w momencie wystawienia wezwania nie jest jej znany odbiorca usługi a potencjalne uregulowanie opłaty dodatkowej następuje w odroczonym terminie (tj. nie jest płatne gotówką lub w formie bezgotówkowej w momencie wykonania usługi) (pytanie oznaczone nr 1).
Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do ewidencjonowania opłat dodatkowych nakładanych na klientów za złamanie regulaminu parkowania za pomocą kasy rejestrującej. Zwolnienie to przysługuje na podstawie paragrafu 2.1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021r. w sprawie zwolnień z prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z dnia 8 grudnia 2021r., poz. 2442, zmiany: z 2022r, poz. 724, poz. 1368, poz. 2029, poz. 2242) z uwzględnieniem pkt 37 załącznika do rozporządzenia, który wskazuje na zwolnienie świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonywaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo - kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
W ocenie Spółki spełnia ona warunki do zwolnienia określone w pkt 37 załącznika, gdyż nałożone opłaty dodatkowe wpłacane są wyłącznie na wskazany rachunek bankowy podatnika i są ściśle identyfikowane na podstawie indywidualnego numeru wezwania do uiszczenia opłaty dodatkowej, które zostawiane jest klientowi za wycieraczką samochodu w sytuacji złamania zasad wynikających z regulaminu parkowania.
Odnosząc się do powyższego Szef KAS wskazuje, że obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy o VAT.
W myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT
podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.
W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT:
podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani: wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:
a)w postaci papierowej lub
b)za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.
Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących[5].
Stosownie do § 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas:
ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym albo fakturze - rozumie się przez to dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży.
Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas:
podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12; zamiast paragonu fiskalnego podatnicy mogą wystawić fakturę przy użyciu kasy i wydać ją nabywcy.
Z powyższego wynika, że w momencie dokonania sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej powstaje obowiązek wydania paragonu nabywcy. Zatem sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby przekazać do dyspozycji nabywcy wydrukowany z kasy rejestrującej dokument potwierdzający sprzedaż, w momencie dokonania tej sprzedaży.
Powołane przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że w przypadku transakcji realizowanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, podatnik co do zasady zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a tym samym do dokumentowania każdej transakcji za pomocą paragonu fiskalnego, który musi wydać nabywcy towaru.
Z kolei na podstawie art. 111 ust. 8 ww. ustawy,
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. (...).
Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2022 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących[6].
Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kas rejestrujących zostało określone m.in. w § 2 ww. rozporządzenia.
Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia:
zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.
W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia,
w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.
Pod poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia, który stanowi wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, zostały wymienione czynności takie jak: świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych,
jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.
Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania o którym mowa m.in. w § 2 rozporządzenia nie stosuje się w przypadku dostawy towarów i usług, które zostały wymienione w § 4.
Aby zatem przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:
•świadczący usługę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem),
•z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła,
•przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.
Niespełnienie jednego z ww. warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.
W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że :
•z tytułu wniesienia opłaty dodatkowej dla klientów jest dostępna tylko opcja uregulowania jej poprzez korzystanie z usług pocztowych lub dokonanie przelewu na rachunek bankowy Spółki
•podczas wystawiania wezwania na parkingu generowany jest unikalny numer rachunku bankowego identyfikujący konkretny przypadek. Późniejsza wpłata pozwala jednoznacznie zidentyfikować wezwanie, którego ona dotyczy
•każde wezwanie jest opatrzone unikalnym numerem, a podczas jego wystawiania osoba kontrolująca uzupełnia konkretny powód wystawienia wezwania. Powód ten może dotyczyć np. braku uregulowanej opłaty parkingowej, przeterminowanego biletu parkingowego lub nieprawidłowego parkowania.
Z powyższego wynika, że warunki wymienione w poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia są/zostaną spełnione.
Odpowiadając zatem na pytanie oznaczone nr 1, stwierdzić należy, że - jeśli warunki wymienione w poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia są/zostaną spełnione - opłaty dodatkowe za parkowanie korzystają/ będą korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie zwolnień w zw. z poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za prawidłowe.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii czy wystarczającym jest udokumentowanie dla celów ewidencji JPK_VAT opłat dodatkowych za parkowanie na podstawie zbiorczego dokumentu wewnętrznego agregującego naliczone opłaty dodatkowe za parkowanie wobec ewentualnego nie stosowania kasy rejestrującej (pytanie oznaczone nr 2).
Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji zwolnienia z obowiązku stosowania kasy rejestrującej wystarczającym jest udokumentowanie dla celów ewidencji JPK VAT opłat dodatkowych, o których mowa wyżej za pomocą zbiorczego dokumentu wewnętrznego (powiązanego z analitycznym wykazem nałożonych opłat dodatkowych) i wykazanie w ewidencji JPK na jego podstawie wysokości podstawy opodatkowania i podatku należnego w kwotach zbiorczych (stosownie do Rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019r., w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. z 18 października 2019 poz. 1988 z późń. zmianami) paragraf 10 ust. 1 pkt 9 lit. c), a także oznaczenie tej pozycji sprzedaży w ewidencji JPK symbolem „WEW” dowód wewnętrzny (stosownie do paragrafu 10 ust. 5 rozporządzenia, o którym mowa wyżej).
Odnosząc się do powyższego, Szef KAS wskazuje co następuje.
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT:
podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.
Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy o VAT:
deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.
Stosownie do treści art. 99 ust. 11b ww. ustawy:
Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Natomiast zgodnie z art. 99 ust. 11c ww. ustawy:
deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
Na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT:
podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1)rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2)kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3)kontrahentów;
4)dowodów sprzedaży i zakupów.
Stosownie do art. 109 ust. 3b ustawy o VAT:
podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
Art. 109 ust. 8a ww. ustawy,
ewidencja, o której mowa w ust. 3, prowadzona jest w postaci elektronicznej przy użyciu programów komputerowych.
Art. 109 ust. 14 ustawy o VAT stanowi, że:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji.
Na podstawie ww. delegacji ustawowej zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 poz. 1988 ze zm.). W rozporządzeniu tym określony został szczegółowy zakres danych zawartych m.in. w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT.
Zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia,
ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego: wysokość podstawy opodatkowania i wysokość podatku należnego wynikające z następujących czynności podlegających opodatkowaniu, w odniesieniu do których istnieje obowiązek wystawienia przez podatnika faktury na podstawie przepisów ustawy, z uwzględnieniem oraz oznaczeniem korekt dokonanych zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy, z wyłączeniem faktur ujętych w ewidencji zgodnie z pkt 8 i pkt 9 lit. a:
a)dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 5%,
b)dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 7% albo 8%,
c)dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 22% albo 23%.
W myśl § 10 ust. 1 pkt 9 lit. c) ww. rozporządzenia,
ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego: wysokość podstawy opodatkowania i wysokość podatku należnego nieobjęte obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, z wyłączeniem faktur ujętych w ewidencji zgodnie z pkt 1-7
– wykazywane w wysokościach zbiorczych w podziale na stawki podatku oraz sprzedaż zwolnioną od podatku.
Natomiast w myśl § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia,
2.poza danymi, o których mowa w ust. 1, ewidencja zawiera następujące dane:
1)z faktur dokumentujących dokonanie przez podatnika czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i pkt 7 lit. a i b, oraz z faktur lub innych dokumentów związanych z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, o których mowa w ust. 1 pkt 3-5 i pkt 7 lit. c-e:
a)numer, za pomocą którego nabywca, dostawca lub usługodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, zapisywany poprzez wyodrębnienie kodu kraju oraz kodu cyfrowo-literowego,
b)imię i nazwisko lub nazwę nabywcy, dostawcy lub usługodawcy, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 7 lit. b,
c)numer odpowiednio faktury lub dokumentu albo faktury korygującej,
d)datę wystawienia odpowiednio faktury lub dokumentu albo faktury korygującej,
e)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury,
f)datę upływu terminu płatności w przypadku korekty dokonanej zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy lub datę uregulowania lub zbycia należności w przypadku korekty dokonanej zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy.
Stosownie do przepisu § 10 ust. 5 ww. rozporządzenia:
ewidencja zawiera następujące oznaczenia dowodów sprzedaży:
1)„RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;
2)„WEW” – dokument wewnętrzny;
3)„FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.
W przypadku braku obowiązku stosowania ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, sprzedaż taką co do zasady wykazuje się na podstawie zapisu zbiorczego oznaczanego „WEW”.
Jak wskazano w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 1, w analizowanej sprawie, przy spełnieniu określonych warunków, opłaty dodatkowe za parkowanie korzystają/będą korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie zwolnień w zw. z poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia.
Zatem jeżeli sprzedaż (naliczone dodatkowe opłaty za parkowanie) na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych nie podlega fiskalizacji za pomocą kasy rejestrującej, to transakcje takie powinny zostać ujęte w ewidencji w wysokościach zbiorczych na podstawie dokumentu wewnętrznego. W JPK_VAT z deklaracją do takiego dokumentu ma zastosowanie oznaczenie „WEW”.
Odpowiadając zatem na pytanie oznaczone nr 2, stwierdzić należy, że wystarczającym jest udokumentowanie dla celów ewidencji JPK_VAT opłat dodatkowych, za pomocą zbiorczego dokumentu wewnętrznego i wykazanie w ewidencji JPK_VAT na jego podstawie wysokości podstawy opodatkowania i podatku należnego w kwotach zbiorczych, a także oznaczenie tej pozycji sprzedaży w ewidencji JPK_VAT symbolem „WEW” stosownie do przepisu § 10 ust. 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za prawidłowe.
W konsekwencji dokonuję z urzędu zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej z 20 listopada 2023 r. Nr 0111-KDIB3-1.4012.596.2023.3.WN wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, gdyż stwierdzam jej nieprawidłowość.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania zmienianej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
•Szef Krajowej Administracji Skarbowej zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej:
może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.
•Na podstawie art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).
•Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcęw złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.
•Wskazuję, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
•Stosownie do art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej:
zastosowanie się przez wnioskodawcę do otrzymanej interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.
Przepis ustanawia tzw. zasadę nieszkodzenia, która pełni funkcję gwarancyjną (ochronną) interpretacji indywidualnej i której szczegółowa treść została uregulowana w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej.
•Skorzystanie z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej oznacza: brak odpowiedzialności z kodeksu karnego skarbowego, brak naliczania odsetek za zwłokę, oraz w przypadku, gdy zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się Wnioskodawcy do interpretacji oraz skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej - zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji.
•Z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej, która została zmieniona, Wnioskodawca może nadal korzystać w odniesieniu do rozliczeń podatkowych dokonywanych za okres do końca roku, kwartału następującego po kwartale lub miesiąca następującego po miesiącu (w zależności od okresu rozliczenia podatku), w którym doręczono Panu zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności (por. art. 14m § 2 Ordynacja podatkowa).
•Warunkiem skorzystania z ww. ochrony jest zastosowanie się Wnioskodawcy do interpretacji (art. 14k § 1 i art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej) oraz złożenie przez Wnioskodawcę wniosku, o którym mowa w art. 14m § 3 Ordynacji podatkowej, w trakcie trwania postępowania podatkowego. Organy podatkowe bowiem nie uwzględniają z urzędu interpretacji prawa podatkowego.
•Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej:
przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
•Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się przez Wnioskodawcę do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacja podatkowa).
•Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw[7] wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na zmianę interpretacji indywidualnej
Wnioskodawca ma prawo do zaskarżenia tej zmiany interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi[8]).
Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):
•w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00‑916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)
lub
•w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).
Skarga na pisemną interpretacji indywidualnej może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).
[1] Dalej: Szef KAS
[2] art. 13 § 2 pkt 4 oraz art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383), dalej: „Ordynacja podatkowa”.
[3] Dalej: „podatek VAT”
[4] Dz. U. z 2024 r., poz. 361 - w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania interpretacji indywidualnej: dalej: „ustawa o VAT”
[5] Dz. U. z 2021 r. poz. 1625 ze zm.), dalej: rozporządzenie w sprawie kas
[6] t. j. Dz. U. poz. 2442 ze zm.; dalej: rozporządzenie
[7] Dz. U. poz. 2193.
[8] Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.