Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 5 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia miejsca świadczenia usług typu fulfillment oraz usług transportu towarów na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy, zgodnie z art. 28b ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Pan A (dalej: „Wnioskodawca”) jest osobą fizyczną zamieszkałą w Polsce, będącą polskim rezydentem podatkowym. Jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług typu fulfillment, które polegają głównie na przechowywaniu, magazynowaniu oraz obsłudze przyjęcia i wysyłki towarów należących do Jego zleceniodawców. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obejmują zasadniczo również takie czynności jak segregowanie towarów, pakowanie towarów i ich wysyłkę zgodnie ze zleceniami złożonymi przez zleceniodawcę oraz procesowanie, obsługę zwrotów towarów dokonanych przez klientów zleceniodawców.

Towary zleceniodawców są przechowywane, składowane, magazynowane w magazynach Wnioskodawcy zlokalizowanych na terytorium Polski. Wnioskodawca samodzielnie decyduje o umieszczeniu towarów danego zleceniodawcy w określonym magazynie lub części magazynu. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi w żaden sposób nie obejmują wynajmu magazynu, bądź jego części, czy też przeznaczenia określonej (konkretnej) powierzchni magazynowej na wyłączne potrzeby danego zleceniodawcy.

W trakcie świadczenia usług fulfillment Wnioskodawca samodzielnie decyduje o sposobie ich świadczenia, w szczególności Wnioskodawca określa:

-dni i godziny obsługi przesyłek – przyjęć i wysyłek towarów należących do zleceniodawców;

-miejsce składowania/magazynowania towarów zleceniodawców;

-miejsce i sposób obsługi towarów;

-sposób, miejsce i czas obsługi zwrotów towarów dokonanych przez klientów zleceniodawców.

Umowy ze zleceniodawcami mogą określać jednak na przykład maksymalny czas obsługi przesyłki zleceniodawcy (czas reakcji).

Wnioskodawca nie jest właścicielem towarów przechowywanych w Jego magazynach. Wszelkie czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w związku z przechowywanymi towarami są na zlecenie i zgodnie z instrukcjami przekazanymi przez zleceniodawców.

Wnioskodawca dokonuje także wysyłek towarów należących do zleceniodawców, zgodnie z otrzymanymi od nich instrukcjami (informacjami).

Na wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonych usług fulfillment składa się wynagrodzenie należne związane z wykonywaniem poszczególnych czynności wchodzących w skład usługi oraz ich ilości.

Występują również sytuacje, w których Wnioskodawca odrębnie obciąża zleceniodawców kosztami usług transportu towarów (przesyłek kurierskich, firm transportowych) związanych z obsługą towarów zleceniobiorców przechowywanych przez Wnioskodawcę. W takim przypadku obciążenie zleceniodawców z tytułu usług transportowych (przesyłek kurierskich) wykonywane jest na zasadzie refaktury, przy czym Wnioskodawca dolicza swoją marżę (tj. ustalony jest ze zleceniodawcami cennik usług kurierskich/transportowych na przesyłki do danego kraju docelowego, który obejmuje kwotę należną firmie kurierskiej/przewozowej oraz marżę Wnioskodawcy).

W przypadku świadczenia usług transportu towarów przez Wnioskodawcę nie zachodzą przypadki określone w art. 28f ust. 1a ustawy o VAT.

Powyżej opisane usługi są świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów/zleceniodawców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT.

Powyższe usługi były świadczone przez Wnioskodawcę przed złożeniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz przed wydaniem interpretacji indywidualnej na podstawie złożonego wniosku – co stanowi zaistniały stan faktyczny – a także będą świadczone po wydaniu i otrzymaniu przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej na podstawie złożonego wniosku – co stanowi zdarzenia przyszłe.

Pytania

1.Czy do usług typu fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy o VAT (pytanie w zakresie zaistniałego stanu faktycznego)?

2.Czy do usług typu fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy o VAT (pytanie w zakresie zdarzenia przyszłego)?

3.Czy do usług transportu towarów świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy o VAT (pytanie w zakresie zaistniałego stanu faktycznego)?

4.Czy do usług transportu towarów świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy o VAT (pytanie w zakresie zdarzenia przyszłego)?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1)do usług typu fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy o VAT;

2)do usług typu fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy o VAT;

3)do usług transportu towarów świadczonych przez Wnioskodawcę z na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy o VAT;

4)do usług transportu towarów świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n tejże ustawy.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy o VAT).

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 28b ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy o VAT).

Powyższe przepisy stanowią podstawową, ogólną zasadę ustalania miejsca opodatkowania usług świadczonych na rzecz podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT.

Jednocześnie w art. 28b ust. 1 wskazano zastrzeżenia – przepisy szczególne, które regulują zasady ustalania miejsca opodatkowania świadczenia poszczególnych rodzajów usług lub świadczenia tych usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT.

W związku z tym, należy rozważyć, czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, tj. usługi typu fulfillment, na które mogą składać się czynności wskazane w opisie stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, oraz usługi transportu towarów mieszczą się w wyjątkach przewidzianych w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT, czy też zastosowanie znajdzie zasada ogólna określona art. 28b ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, usługi typu fulfillment polegają głównie na przechowywaniu, magazynowaniu oraz obsłudze przyjęcia i wysyłki towarów należących do Jego zleceniodawców. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obejmują zasadniczo również takie czynności jak segregowanie towarów, pakowanie towarów i ich wysyłkę zgodnie ze zleceniami złożonymi przez zleceniodawcę oraz procesowanie, obsługę zwrotów towarów dokonanych przez klientów zleceniodawców.

Przepisy art. 28f ust. 1 ustawy o VAT, dotyczą sposobu ustalenia miejsca świadczenia usług transportu pasażerów – zatem, mając na uwadze opisane stany faktyczne/zdarzenia przyszłe, nie będą one miały zastosowania do usług transportu towarów oraz usług fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie, jak wskazano w opisie stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę usług nie zachodzą przypadki opisane w art. 28f ust. 1a ustawy o VAT – zatem, przepisy te także nie będą miały zastosowania do usług transportu towarów oraz usług fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę.

Przepisy art. 28g ust. 1 ustawy o VAT, dotyczą sposobu ustalania miejsca świadczenia usług wstępu na imprezy oraz usług pomocniczych do usług wstępu na imprezy – zatem, mając na uwadze opisane stany faktyczne/zdarzenia przyszłe, nie będą one miały zastosowania do usług transportu towarów oraz usług fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę.

Przepisy art. 28i ustawy o VAT, dotyczą sposobu ustalania miejsca świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych – zatem, mając na uwadze opisane stany faktyczne/zdarzenia przyszłe, nie będą one miały zastosowania do usług transportu towarów oraz usług fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę.

Przepisy art. 28j ust. 1 i 2 ustawy o VAT, dotyczą sposobu ustalania miejsca świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu – zatem, mając na uwadze opisane stany faktyczne/zdarzenia przyszłe, nie będą one miały zastosowania do usług transportu towarów oraz usług fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę.

Przepisy art. 28n ustawy o VAT, dotyczą sposobu ustalania miejsca świadczenia usług turystyki – zatem, mając na uwadze opisane stany faktyczne/zdarzenia przyszłe, nie będą one miały zastosowania do usług transportu towarów oraz usług fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę.

Przepisy art. 28e ustawy o VAT stanowią, iż miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Usługi fulfillment świadczone przez Wnioskodawcę obejmują głównie przechowywanie, magazynowanie oraz obsługę przyjęcia i wysyłki towarów należących do jego zleceniodawców. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obejmują zasadniczo również takie czynności jak segregowanie towarów, pakowanie towarów i ich wysyłkę zgodnie ze zleceniami złożonymi przez zleceniodawcę oraz procesowanie, obsługę zwrotów towarów dokonanych przez klientów zleceniodawców. O ile pozostałe elementy usług fulfillment w sposób oczywisty nie mieszczą się w zakresie usług związanych z nieruchomościami, rozważyć należy, czy magazynowanie, przechowywanie towarów zleceniodawców w magazynach Wnioskodawcy (które są zlokalizowane na terytorium Polski) będzie wystarczające do uznania usług fulfillment za „usługi związane z nieruchomościami”.

Przepis art. 28e ustawy o VAT, ma zastosowanie do usług mających za przedmiot nieruchomość jako taką (np. usługa rzeczoznawcy, który ma nieruchomość wycenić, bądź usługa budowlana), lub których istotnym elementem jest udostępnienie usługobiorcy powierzchni nieruchomości do swobodnego korzystania (np. najem powierzchni magazynowej). Tymczasem przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest obsługa procesu dystrybucji towarów należących do zleceniodawców, obejmująca w zależności od zapotrzebowania klientów szereg różnych (wskazanych w opisie stanu sprawy) czynności dotyczących powierzanych towarów o charakterze fizycznym (np. konfekcjonowanie/segregowanie zestawów towarów, przygotowanie do wysyłki. Czynności stricte związane z powierzchnią magazynową, tj. składowanie towarów, będą stanowiły zaledwie jeden z wielu elementów składowych usług fulfillment, które Wnioskodawca świadczy na rzecz zleceniodawców. W żadnym razie przedmiotem usług Wnioskodawcy nie jest i nie będzie udostępnienie (najem) powierzchni magazynowej zleceniodawcom do ich wyłącznego wykorzystania. To Wnioskodawca decyduje samodzielnie o umieszczeniu towarów danego zleceniodawcy w określonym magazynie lub części magazynu. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi w żaden sposób nie obejmują wynajmu magazynu, bądź jego części, czy też przeznaczenia określonej (konkretnej) powierzchni magazynowej na wyłączne potrzeby danego zleceniodawcy. W trakcie świadczenia usług fulfillment Wnioskodawca samodzielnie decyduje o sposobie ich świadczenia, w szczególności Wnioskodawca określa:

-dni i godziny obsługi przesyłek – przyjęć i wysyłek towarów należących do zleceniodawców;

-miejsce składowania/magazynowania towarów zleceniodawców;

-miejsce i sposób obsługi towarów;

-sposób, miejsce i czas obsługi zwrotów towarów dokonanych przez klientów zleceniodawców.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, świadczonych przez niego usług fulfillment nie da się zakwalifikować jako usług „związanych z nieruchomościami” w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT.

W konsekwencji, do usług tych Wnioskodawca jest uprawniony stosować zasady wynikające z art. 28b ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland sp. z o.o. W powołanym orzeczeniu Trybunał stwierdził, iż miejscem świadczenia kompleksowej usługi magazynowania, obejmującej przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek jest miejsce, w którym znajduje się nieruchomość, gdzie podatnik świadczy usługi jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości. Usługi opisane w przedmiotowym wyroku odpowiadają w swojej istocie usługom fulfillment świadczonym przez Wnioskodawcę.

TSUE wskazał, że: „jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie stosowania wskazanego art. 47 dyrektywy 2006/112 (zob. podobnie ww. wyrok w Inter-Mark Group, pkt 30). Należy zresztą wskazać, że w takim związku pozostają wszystkie usługi wymienione w tym przepisie. (...) W związku z tym, jak wskazała rzecznik generalna w pkt 35 opinii, aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112 konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością. Jednakże mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 25). Należy bowiem stwierdzić, że świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia. Z powyższego wynika, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości. Jeżeli musiałoby się okazać – jak wskazała rzecznik generalna w pkt 42 i 43 opinii – że np. usługobiorcy tego rodzaju usługi magazynowania nie mają jakiegokolwiek prawa wstępu do części nieruchomości, w której były magazynowane ich towary (...) wówczas usługa tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym nie może być objęta art. 47 dyrektywy 2006/112. W konsekwencji na zadane pytanie należy udzielić odpowiedzi, że art. 47 dyrektywy 2006/112 powinien być interpretowany w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte artykułem jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości”.

Wyrok TSUE ma istotne znaczenie dla oceny prawnopodatkowych skutków działalności Wnioskodawcy. TSUE dokonał w nim bowiem wykładni art. 44 i 47 Dyrektywy 2006/112/WE, które do polskiego systemu prawa zostały implementowane poprzez art. 28b i art. 28e ustawy o VAT. Co więcej, stan faktyczny sprawy, w której zapadł wyrok TSUE oraz działalność Wnioskodawcy są analogiczne.

Ponadto, w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady Unii Europejskiej nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE L z dnia 23 marca 2011 r. ze zm.; dalej: „Rozporządzenie”) w art. 31a ust. 3 lit. b) wskazano wprost, iż: pojęcie „usługi związane z nieruchomościami” nie obejmuje przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Zatem, mając na uwadze wskazany przepis Rozporządzenia oraz fakt, iż Wnioskodawca w żaden sposób nie przeznacza ani udostępnia do wyłącznego użytku przez zleceniodawcę części nieruchomości (magazynu) należy stwierdzić, że usługi fulfillment świadczone przez Wnioskodawcę nie mogą być kwalifikowane jako usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, tj., że usługi fulfillment nie mogą być uznane za usługi związane z nieruchomościami oraz nie dotyczą ich pozostałe wyłączenia (zastrzeżenia) wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że miejsce świadczenia usług fulfillment świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz podatników, o których mowa w art. 28a ustawy o VAT, powinno być ustalane na podstawie zasady ogólnej określonej w art. 28b ustawy o VAT. Zatem, miejscem świadczenia usług typu fulfillment, świadczonych na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT będzie miejsce, w którym w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniami określonymi w art. 28b ust. 2-4 ustawy o VAT.

W odniesieniu do odrębnego obciążania przez Wnioskodawcę zleceniodawców kosztami usług transportu towarów (przesyłek kurierskich, firm transportowych) związanych z obsługą towarów zleceniobiorców przechowywanych przez Wnioskodawcę, gdzie obciążenie to wykonywane jest na zasadzie refaktury, wskazać należy, że zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Wnioskodawca kupując usługi transportu towarów działa we własnym imieniu, lecz na rzecz jego zleceniodawców. Zatem, należy uznać, że obciążając zleceniodawców kosztami tych usług powiększonymi o marżę Wnioskodawcy – na zasadzie refaktury – Wnioskodawca sam świadczy te usługi.

Jednocześnie, mając na uwadze, że usługi kurierskie (transportu towarów) świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podatników (w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT) nie mieszczą się w wyjątkach (zastrzeżeniach) wskazanych w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT (w szczególności nie wystąpią przypadki określone w art. 28f ust. 1a tejże ustawy), należy stwierdzić, że miejsce świadczenia tych usług powinno być ustalane na podstawie zasady ogólnej określonej w art. 28b ustawy o VAT.

Zatem, miejscem świadczenia usług transportu towarów, świadczonych na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT będzie miejsce, w którym w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej z zastrzeżeniami określonymi w art. 28b ust. 2-4 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy:

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Przy czym, stosownie do art. 28f ust. 1a ustawy:

Natomiast, według art. 28e ustawy:

Przepis art. 28e ustawy – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące – determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości – jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził Rozporządzeniem Wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284, s. 1) zmianę do Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

Jednocześnie w myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011, ustęp 1 obejmuje w szczególności:

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011 ustęp 1 nie ma zastosowania do:

Zgodnie z przepisami rozporządzenia, za usługi związane z nieruchomością nie mogą być uznane usługi związane z przechowywaniem (magazynowaniem) towarów, jeżeli usługobiorcy nie przysługuje wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której przechowuje towar.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług i prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług typu fulfillment, które polegają głównie na przechowywaniu, magazynowaniu oraz obsłudze przyjęcia i wysyłki towarów należących do Pana zleceniodawców – podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy. Świadczone przez Pana usługi obejmują zasadniczo segregowanie towarów, pakowanie towarów i ich wysyłkę zgodnie ze zleceniami złożonymi przez zleceniodawcę oraz procesowanie, obsługę zwrotów towarów dokonanych przez klientów zleceniodawców. Towary zleceniodawców są przechowywane, składowane, magazynowane w Pana magazynach, zlokalizowanych na terytorium Polski. Samodzielnie decyduje Pan o umieszczeniu towarów danego zleceniodawcy w określonym magazynie lub części magazynu. Świadczone przez Pana usługi w żaden sposób nie obejmują wynajmu magazynu, bądź jego części, czy też przeznaczenia określonej (konkretnej) powierzchni magazynowej na wyłączne potrzeby danego zleceniodawcy. Nie jest Pan właścicielem towarów przechowywanych w magazynach, a wszelkie czynności podejmowane przez Pana w związku z przechowywanymi towarami, odbywają się na zlecenie i zgodnie z instrukcjami przekazanymi przez zleceniodawców. Ponadto dokonuje Pan także wysyłek towarów należących do zleceniodawców, zgodnie z otrzymanymi od nich instrukcjami (informacjami). Na Pana wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług fulfillment składa się wynagrodzenie należne związane z wykonywaniem poszczególnych czynności wchodzących w skład usługi oraz ich ilości. Występują również sytuacje, w których odrębnie obciąża Pan zleceniodawców kosztami usług transportu towarów (przesyłek kurierskich, firm transportowych) związanych z obsługą towarów zleceniobiorców przechowywanych przez Pana. W takim przypadku obciążenie zleceniodawców z tytułu usług transportowych (przesyłek kurierskich) wykonywane jest na zasadzie refaktury, przy czym dolicza Pan swoją marżę (tj. ustalony jest ze zleceniodawcami cennik usług kurierskich/ transportowych na przesyłki do danego kraju docelowego, który obejmuje kwotę należną firmie kurierskiej/przewozowej oraz Pana marżę).

W przypadku świadczenia usług transportu towarów przez Pana nie zachodzą przypadki określone w art. 28f ust. 1a ustawy o VAT.

Pana wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia miejsca świadczenia (opodatkowania) świadczonych przez Pana usług typu fulfillment oraz usług transportu towarów, na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że skoro samodzielnie decyduje Pan o umieszczeniu towarów danego zleceniodawcy w określonym magazynie lub części magazynu, a świadczone przez Pana usługi w żaden sposób nie obejmują wynajmu magazynu, bądź jego części, czy też przeznaczenia określonej (konkretnej) powierzchni magazynowej na wyłączne potrzeby danego zleceniodawcy, to w opisanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 28e ustawy.

Natomiast odnośnie usług transportu towarów świadczonych na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy – jak wskazał Pan we wniosku – nie zachodzą przypadki określone w art. 28f ust. 1a ustawy. Zatem w analizowanym przypadku nie znajdą zastosowania szczególne przepisy ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z ww. przepisu.

W konsekwencji, usługi typu fulfillment oraz usługi transportu towarów stanowią usługi, do których stosuje się ogólne zasady ustalania miejsca świadczenia wynikające z art. 28b ustawy (tj. są to usługi, do których nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n). Tym samym, ww. usługi są/będą opodatkowane w kraju siedziby zleceniodawców.

W związku z powyższym, do usług typu fulfillment oraz do usług transportu towarów, świadczonych przez Pana na rzecz odbiorców będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy, zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy (z zastrzeżeniami określonymi w art. 28b ust. 2-4 ustawy).

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, nr 2, nr 3 i nr 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.