Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

1 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości. Uzupełnili go Państwo pismem z 23 grudnia 2024 r. (wpływ 27 grudnia 2024 r.) oraz pismem z 29 stycznia 2025 r. (wpływ 31 stycznia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

1. B. spółka z o. o. spółka komandytowa,

(…)

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

2.A. A.,

(…)

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa („Kupujący”) planuje kupno nieruchomości gruntowej, składającej się z kilku działek.

Kupujący będzie w momencie zawarcia planowanej umowy sprzedaży zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i będzie spełniał ustawową definicję podatnika zawartą w artykule 15 ustawy o VAT.

Sprzedającym jest A.A., PESEL (…) („Sprzedający”). W dalszej części wniosku Sprzedający nazywany będzie również jako „Strona”.

Przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość obejmująca nieruchomość gruntową, składającą się z 4 działek ewidencyjnych o łącznym obszarze (…) ha, której właścicielem jest Sprzedający („Nieruchomość”).

W tym celu Strony zawarły już umowę przedwstępną sprzedaży, która była następnie zmieniana i aneksowana, w celu odzwierciedlenia ostatecznego zakresu planowanej transakcji. Kupujący planuje na Nieruchomości realizację inwestycji polegającej na budowie budynku lub budynków mieszkalnych wraz z garażem (lub garażami) podziemnym. Z uwagi na położenie oraz koncepcję planowanej inwestycji, Kupujący jest zainteresowany nabyciem Nieruchomości oraz dodatkowych nieruchomości od innych osób, będących stronami umowy przedwstępnej oraz planowanej umowy sprzedaży jako całości. Ze względu na pojawiające się wątpliwości, Sprzedający oraz Kupujący zdecydowali się wystąpić z wnioskiem wspólnym o wydanie interpretacji indywidualnej, w celu potwierdzenia traktowania opisanej powyżej transakcji dla celów podatku od towarów i usług („VAT”). Poniżej przedstawione zostały istotne informacje potrzebne do oceny przedmiotowej transakcji pod kątem opodatkowania VAT.

Okoliczności nabycia Nieruchomości przez Sprzedającego.

Sprzedający nabył Nieruchomość będąc żonatym na podstawie umowy znoszącej współwłasność nieruchomości udokumentowanej aktem notarialnym z 15 listopada 2006 r. Przed zniesieniem współwłasności był współwłaścicielem tej nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym z dnia 16 lutego 1979 r.

Nabycie własności Nieruchomości przez Sprzedającego nie było realizowane w ramach działalności gospodarczej. Nabyciu Nieruchomości nie towarzyszyły plany w zakresie działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, działalności deweloperskiej lub podobnej działalności.

Wykorzystanie Nieruchomości przez Sprzedającego.

W okresie posiadania część Nieruchomości była wykorzystywana do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Na części Nieruchomości znajduje się szklarnia, przechowalnia na owoce z chłodnią oraz sad owocowy, przy czym po zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży, za zgodą Sprzedającego, Kupujący wyciął sad w ramach przygotowywania terenu do planowanej inwestycji deweloperskiej. Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia innej działalności, nie stanowi i nie stanowiła ona środka trwałego w działalności gospodarczej lub towaru handlowego. Nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Sprzedający nie podejmował ponadto działań w celu ulepszenia lub uatrakcyjnienia Nieruchomości dla potencjalnych nabywców.

W szczególności, nie były wykonywane następujące działania:

• uzbrojenie terenu;
• ogradzenie działek;
• przygotowywanie przyłączy mediów;
•  inne inwestycje.

Kupujący nie podejmował i nie będzie podejmował w okresie do zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości powyższych działań. Po zawarciu umowy przedwstępnej, Kupujący podjął działania przygotowawcze w celu przystosowania Nieruchomości do realizacji planowej inwestycji deweloperskiej. Działania te obejmowały wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na budowę domków jednorodzinnych i uzyskanie takiej decyzji. Kupujący rozpoczął także postępowanie o wydanie warunków zabudowy („WZ”) na inwestycję mieszkaniową wielorodzinną, które zostało zawieszone. Kupujący planuje wystąpienie o wydanie nowej decyzji WZ na inwestycję mieszkaniową wielorodzinną. Kupujący uzyskał również decyzję o warunki techniczne na kanalizację i jest w trakcie uzyskiwania warunków technicznych na dostęp do wody. Kupujący uzyskał również decyzję środowiskową.

Należy podkreślić, iż powyższe działania były realizowane przez osoby wskazane przez Kupującego działające na podstawie pełnomocnictw udzielonych przez Sprzedającego. Czynności te były podejmowane z inicjatywy Kupującego, a Sprzedający wyraził na nie zgodę z uwagi na chęć realizacji transakcji. Koszty tych działań Kupujący poniósł na własny koszt.

Okoliczności sprzedaży Nieruchomości na rzecz Kupującego.

Podjęcie decyzji o sprzedaży Nieruchomości wyniknęło w głównej mierze z okazji, jaką było zainteresowanie Kupującego nabyciem odpowiedniej działki w określonej lokalizacji. Do zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży doszło, ponieważ jeden z sąsiadów przekazał Sprzedającemu informację, że Kupujący poszukuje odpowiedniej działki na tym terenie. Sprzedający nie podejmował działań o charakterze marketingowym lub sprzedażowym, takich jak:

• zaangażowanie profesjonalnego pośrednika w obrocie nieruchomościami,
• umieszczenie ogłoszenia w internetowych portalach specjalizujących się w ofertach nieruchomości,
• umieszczenie ogłoszenia w innych środkach przekazu,
• zamieszczenie fizycznych reklam na Nieruchomości lub w innym miejscu.

Środki finansowe, jakie Sprzedający uzyska w wyniku sprzedaży Nieruchomości będą powiększały jego majątek osobisty, nie ma planów, aby były one wykorzystane do rozwijania działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Status Sprzedającego

Sprzedający jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne. Sprzedający nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Przedmiotem działalności rolniczej Sprzedającego nie jest i nie była działalność w zakresie pośrednictwa lub obrotu nieruchomościami, działalność deweloperska lub remontowa itp. Sprzedający dokonał kilkanaście lat temu sprzedaży 2 posiadanych działek w sąsiedztwie sprzedawanej obecnie Nieruchomości.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Numery ewidencyjne działek będących przedmiotem sprzedaży to: 1, 2, 3, 4 o obszarze (…) ha położone w woj. (…), gminie (…), miejscowości (…), przy ul. (…).

Sprzedający Pan A. A. z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego, w którym wykorzystywane były sprzedawane działki był rolnikiem ryczałtowym.

Na dzień transakcji sprzedaży na Nieruchomości nie będzie znajdowała się szklarnia i nie będzie znajdowała się przechowalnia na owoce z chłodnią.

Kupująca Spółka nabywa działki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (działalność deweloperska).

Pytanie (pytanie oznaczone w uzupełnieniu do wniosku jako a)

Czy sprzedaż przez Sprzedającego (Zainteresowanego) Nieruchomości spowoduje, że Sprzedający (Zainteresowany) nabędzie status podatnika VAT i będzie zobowiązany naliczyć i odprowadzić podatek VAT z tytułu planowanej sprzedaży Nieruchomości?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, sprzedaż przez Sprzedającego Nieruchomości nie spowoduje, że Sprzedający nabędzie status podatnika VAT i Sprzedający nie będzie zobowiązany naliczyć i odprowadzić podatek VAT z tytułu planowanej sprzedaży Nieruchomości.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Niemniej, aby dana dostawa towarów podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ona wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w myśl którego działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, dana dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy będzie wykonana przez podmiot będący podatnikiem VAT i działający w takim charakterze w danej transakcji.

Zastosowanie powyższej zasady do transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne było i jest przedmiotem licznych interpretacji podatkowych oraz orzeczeń sądów. W praktyce określone zostały elementy charakteryzujące daną transakcję jak i okoliczności i sposób działania sprzedającego nieruchomości, które należy wziąć pod uwagę w celu oceny, czy w danej transakcji sprzedający działa jako podatnik VAT i czy stanowi ona dostawę towarów podlegającą podatkowi VAT.

Jak wynika z orzecznictwa, kluczowe jest ustalenie, czy sprzedający podejmował w związku ze sprzedażą działania charakterystyczne dla podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, czy też okoliczności wskazują, że sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym zakresie istotne jest orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał”) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie. Trybunał wskazał w nim, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same w sobie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, przywołując swoje wcześniejsze orzeczenie z 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust.

Ponadto, zdaniem Trybunału, sama liczba i zakres transakcji, a także dokonanie podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny nie są decydujące czy dana transakcja podlega VAT. Czynności takie mogą być bowiem podejmowane w ramach zarządzania majątkiem prywatnym.

Inaczej jest zdaniem Trybunału, jeśli sprzedający podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit 2 Dyrektywy 2006/112 zmienionej Dyrektywą 2006/138. Do działań takich mogą należeć przykładowo uzbrojenie terenu lub działania marketingowe.

Analizowane zagadnienie opodatkowania VAT sprzedaży działek było również wielokrotnie przedmiotem orzeczeń sądów krajowych.

W szczególności, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej „NSA”) wielokrotnie przywoływał kryteria określone w powyższym orzeczeniu Trybunału, a dodatkowo wskazywał bardziej szczegółowo również na inne elementy. Przykładowo, w wyroku z 27 maja 2014 r. (sygn. I FSK 774/13), NSA podkreślił m.in., iż „przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Przesłanka „stałości” działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12. dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza była wykonywana w sposób niesporadyczny (stały). Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz dla spożytkowania w celach prywatnych.”

NSA uznał ponadto w powyższym wyroku, iż liczba, zakres transakcji i dokonanie podziału gruntów przed sprzedażą nie są czynnikami decydującymi o kwalifikacji tych czynności dla celów podatku VAT. NSA wskazał również, że dana działalność może zostać uznana za profesjonalną poprzez podejmowanie zorganizowanych działań obejmujących np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Warto podkreślić, iż w przedmiotowym orzeczeniu NSA uznał, że aktywność sprzedającego polegająca na zbyciu gruntów szybko po ich nabyciu, uprzednim podziale na 16 działek oraz uzyskaniu decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy) w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym. Podobne stanowisko NSA wyrażał w wielu innych orzeczeniach (np. wyrok z 29 października 2007 r. sygn. I FPS 3/07, wyrok z 30 listopada 2011 r. sygn. I FSK 1684/11). W wyroku z 20 sierpnia 2020 r. (sygn. I FSK 2037/17) NSA podkreślił, iż pewne działania przygotowawcze mogą być wykonywane w ramach zarządu majątkiem prywatnym: Przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować działania przygotowawcze, np. w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wystąpić o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę, oraz inicjowania postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają podstaw do kwalifikowania, że są one typowe dla działań „handlowca”, tj. podatnika podatku od towarów i usług.

Odnosząc tezy formułowane w powyższych wyrokach do zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku, zdaniem Wnioskodawcy okoliczności planowanej sprzedaży Nieruchomości, w tym okoliczności nabycia Nieruchomości przez Sprzedającego jak i planowanej obecnie sprzedaży wskazują wyraźnie, iż Sprzedający nie podejmuje działań typowych dla handlowców lub innych podmiotów profesjonalnych zajmujących się obrotem nieruchomościami lub podobną działalnością. Wykonane przez niego działania mieszczą się w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym, określonym w orzecznictwie.

Również stanowisko wyrażane w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest spójne z orzecznictwem sądów w podobnych przypadkach.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 września 2023 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.367.2023.2.LK), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż: „Nie angażował Pan zatem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał Pan aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie podejmował również zorganizowanych działań marketingowych wykraczających poza poinformowanie znajomych i rodziny o chęci sprzedaży Nieruchomości. Prowadzona przez Pana działalność nie ma żadnego związku ze sprzedażą Nieruchomości będących przedmiotem niniejszego wniosku. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Pana działek, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia tychże działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).”

Analogicznie stanowisko zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 lipca 2023 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.303.2023.2.KP), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, iż: „Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż działek od nr 1/1 do nr 1/15 nie podlega/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku. Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek będzie wypełniać przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Nie podjął Pan również żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Tym samym w odniesieniu do sprzedaży działek od nr 1/1 do nr 1/15 nie będzie zachowywał się Pan jak handlowiec. Podział działek nie stanowi czynności, w myśl tez wynikających z wyroku TSUE C-180/10 i C-181/10 wystarczające do uznania, że w odniesieniu do sprzedaży wskazanych działek zachowa się Pan jak handlowiec.”

Podobne stanowisko wyrażane jest w wielu innych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (np. interpretacja z 3 listopada 2022 r. sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.511.2022.1.MK, interpretacja z 29 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.352.2020.2.MPU).

Podsumowanie.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy i Uczestnika, biorąc pod uwagę okoliczności przedmiotowej sprzedaży Nieruchomości oraz uwzględniając orzecznictwo Trybunału, sądów administracyjnych oraz indywidualne interpretacje podatkowe, planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego nie będzie stanowiła ich działania w charakterze podatników VAT prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Za takim stanowiskiem przemawiają w szczególności następujące fakty:

• nabycie Nieruchomości przez Sprzedającego nastąpiło wiele lat temu, w ramach majątku prywatnego i nie było związane z działalnością gospodarczą,
• nabyciu Nieruchomości nie towarzyszył cel lub plan ich dalszego zbywania lub prowadzenia działalności deweloperskiej, budowlanej lub podobnej,
• Nieruchomość nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani umów o podobnych charakterze,
• Sprzedający nie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w celu sprzedaży Nieruchomości, do kontaktu z Kupującym doszło w wyniku uzyskania informacji od sąsiada. Nie był zaangażowany profesjonalny podmiot zajmujący się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami,
• Sprzedający nie dokonywał żadnych ulepszeń lub inwestycji na Nieruchomości w celu ich uatrakcyjnienia dla potencjalnych nabywców,
• działania Sprzedającego nie mają charakteru ciągłego, powtarzalnego i zorganizowanego. Sprzedaż ma charakter jednorazowy i nie jest elementem planów lub gospodarczych Sprzedającego,
• opisana działalność Sprzedającego nie ma żadnego związku ze sprzedażą Nieruchomości,
• Sprzedający nie planuje wykorzystywania środków finansowych ze sprzedaży Nieruchomości Sprzedający do rozwijania działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, inwestycji deweloperskich lub podobnych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego powyżej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie gruntu traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie więc, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania sprzedaży 4 działek, które na moment sprzedaży będą niezabudowane o nr: 1, 2, 3, 4, istotne jest zatem, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży Sprzedający podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Sprzedającego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Sprzedający zamierza sprzedać 4 działki niezabudowanych o nr: 1, 2, 3, 4. Kupujący planuje na Nieruchomości realizację inwestycji polegającej na budowie budynku lub budynków mieszkalnych wraz z garażem (lub garażami) podziemnymi. Sprzedający zawarł ze Spółką umowę przedwstępną oraz udzielił Spółce pełnomocnictwa w zakresie przygotowania Nieruchomości pod inwestycję.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w wyniku sprzedaży Nieruchomości, Sprzedający nabędzie status podatnika podatku VAT i będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia tego podatku.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym działek) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w tej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Sprzedający podjął/podejmie w odniesieniu do sprzedaży działek wskazanych w opisie sprawy.

W tym miejscu, wskazać należy, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej. Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, istotne znaczenie ma również kwestia udzielonego przez Sprzedającego pełnomocnictwa do działania w Jego imieniu przez Kupującą Spółkę.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeku cywilnego:

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:

Na mocy art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 108 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 109 Kodeksu cywilnego:

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem, każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa, wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Jak wynika z okoliczności sprawy, Strony zawarły umowę przedwstępną sprzedaży. Po zawarciu umowy przedwstępnej, Kupujący podjął działania przygotowawcze w celu przystosowania Nieruchomości do realizacji planowej inwestycji deweloperskiej. Działania te obejmowały wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji. Kupujący uzyskał również decyzję o warunki techniczne na kanalizację i jest w trakcie uzyskiwania warunków technicznych na dostęp do wody. Powyższe działania były realizowane przez Kupującego na podstawie pełnomocnictw udzielonych przez Sprzedającego. Na podstawie udzielonego pełnomocnictwa pełnomocnik mógł swobodnie podejmować wszelkie czynności formalnoprawne w celu uzyskania jakichkolwiek wniosków, decyzji i pozwoleń w celu prawidłowego przygotowania przedmiotowych działek gruntu pod sprzedaż w związku z planową przez Kupującego inwestycją.

Należy wskazać, że po udzieleniu pełnomocnictwa, czynności wykonane przez pełnomocnika wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedającego jako mocodawcy, co wskazuje, że w celu zwiększenia możliwości sprzedaży Nieruchomości Sprzedający podejmie ww. działania w sposób zorganizowany. Stroną podejmowanych czynności będzie Sprzedający, a nie Spółka, bądź jej pełnomocnik – pełnomocnik nie działa we własnym, lecz w imieniu Sprzedającego. Nie ulega więc wątpliwości, że tak zakrojony zakres przygotowania do sprzedaży 4 działek gruntu o nr: 1, 2, 3, 4 wbrew Państwa twierdzeniu nie jest typowy dla działań podejmowanych przez osoby fizyczne w zakresie zarządzania majątkiem osobistym – prywatnym. Pełnomocnik dokonując wskazanych we wniosku działań, dokona uatrakcyjnienia działek stanowiącej do dnia sprzedaży nadal własność Sprzedającego. W opisanej sytuacji, do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej Nieruchomość będzie własnością Sprzedającego i będzie podlegała wielu czynnościom. W konsekwencji, mimo że w analizowanej sprawie działania dotyczące przygotowania działek do sprzedaży podejmuje pełnomocnik, to jednak efekty tych działań wywierają bezpośredni skutek dla Sprzedającego, tj. zmierzają do sprzedaży Nieruchomości i osiągnięcia pożytku z tego tytułu. Fakt, że pełnomocnik, działając na podstawie udzielonego pełnomocnictwa jest upoważniony w imieniu Sprzedającego do wszelkich czynności, które okazałyby się niezbędne do przygotowania przedmiotowej Nieruchomości pod sprzedaż – świadczy o przygotowaniu Nieruchomości pod inwestycję, czyli o wykorzystaniu Nieruchomości do celów zarobkowych. Tym samym wskazana powyżej aktywność Sprzedającego wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do sprzedaży Nieruchomości, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług sprzedając Nieruchomość, Sprzedający będzie działać jak podatnik podatku VAT. Dokonując sprzedaży ww. działek gruntu, Sprzedający nie będzie korzystał z prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym.

Podejmowane przez Sprzedającego działania i dokonywane czynności, wykluczają sprzedaż Nieruchomości w ramach zarządu majątkiem osobistym.

W efekcie należy stwierdzić, że sprzedaż 4 działek gruntu o nr: 1, 2, 3, 4 będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z wniosku wynika, że na moment sprzedaży działki nr 1, 2, 3, 4 będą objęta decyzją o warunkach zabudowy wydaną w oparciu o udzielone pełnomocnictwo, umożliwiającą zabudowę budynku lub budynków mieszkalnych wraz z garażem (lub garażami) podziemnymi. Tym samym, ww. działki będą stanowiły teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie ich sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że:

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak z wniosku wynika, Sprzedający – Pan A. A. nabył Nieruchomość na podstawie umowy znoszącej współwłasność Nieruchomości udokumentowanej aktem notarialnym. Przed zniesieniem współwłasności był Pan współwłaścicielem tej nieruchomości na podstawie umowy  sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym z dnia 16 lutego 1979 r. Nabycie Nieruchomości przez Sprzedającego nie było realizowane w ramach działalności gospodarczej. Nie można tym samym uznać, że Sprzedającemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

Tym samym, do sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4 nie będzie miał zastosowania również art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określony w tym przepisie niezbędny do zastosowania wskazanego zwolnienia.

Zatem należy stwierdzić, że sprzedaż działek nr 1, 2, 3, 4, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z  art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 bądź pkt 2 ustawy.

W efekcie odpowiadając na Państwa pytanie stwierdzić należy, że sprzedaż przez Sprzedającego Nieruchomości spowoduje, że Sprzedający nabędzie status podatnika VAT i będzie zobowiązany naliczyć i odprowadzić podatek VAT z tytułu planowanej sprzedaży Nieruchomości.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako a) uznaję za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa w uzasadnieniu własnego stanowiska wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 27 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 774/13, z 20 sierpnia 2020 r., sygn. akt I FSK 2037/17, z 30 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 1684/11, należy zaznaczyć, że każdy z wyroków zapada na gruncie unikalnego stanu faktycznego i w zasadzie wyłącznie do niego się ogranicza. Ocena omawianej kwestii, tj. skutków sprzedaży nieruchomości nie jest kwestią uniwersalną, dającą się odnieść do ogólnych okoliczności w analizowanych sprawach, lecz opiera się na wielu przesłankach podnoszonych wyżej przez organ podatkowy i powinna być dokonywana z punktu widzenia każdego odrębnego stanu faktycznego. Specyfika działalności podmiotów jest na tyle różnorodna, że niekiedy z pozoru nawet podobne okoliczności faktyczne nie spowodują analogicznych konsekwencji prawnopodatkowych, a tym samym nie mogą być tożsamo traktowane. Zatem z uwagi na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw, powołane przez Państwa orzeczenia sądowe, choć stanowią element argumentacji, to nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach osadzonych w innych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników na podstawie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez podatnika. Powołane interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawarte w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tutejszy Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w zakresie podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

B. spółka z o. o. spółka komandytowa (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.