Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 grudnia  2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału we współwłasności. Uzupełniła go Pani pismem z 29 stycznia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A.A. (dalej: Wnioskodawczyni) jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Jest ona polskim rezydentem podatkowym.

Postanowieniem Sądu Rejonowego (...) Wnioskodawczyni nabyła spadek po siostrze B.B. w 1/4 części. Pozostałymi spadkobiercami B.B. byli C.C., D.D., F.F. W skład spadku po B.B. wchodziły:

1.nieruchomość rolna położona w (...) (dalej nieruchomość nr: 1),

2.mieszkanie położone w (...) (dalej nieruchomość nr: 2).

Na podstawie notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia (...), spadek po C.C. nabyli F.F., A.A. i D.D. po 1/3 części. W skład spadku po C.C. wchodziły:

1.udział we współwłasności nieruchomości nr: 1,

2.udział we współwłasności nieruchomości nr: 2,

3.nieruchomości rolne zabudowane położone w (...) (dalej nieruchomość nr: 3),

Umową o dział spadku z dnia 11 maja 2017 r. Wnioskodawczyni oraz pozostali spadkobiercy C.C. dokonali działu spadku w ten sposób, że nieruchomość nr: 3 została przeniesiona na własność D.D.

W dniu 28 grudnia 2017 r. aktem notarialnym (...) Wnioskodawczyni wraz z D.D. oraz F.F. zbyli udziały we współwłasności w nieruchomości nr: 1.

W dniu 22 maja 2022 r. aktem notarialnym (...) Wnioskodawczyni wraz z D.D. i F.F. sprzedali udziały we współwłasności nieruchomości nr: 2.

Notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia sporządzonym w dniu 11 sierpnia 2022 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek po D.D. w wysokości 1/2 wraz z siostrą F.F. W skład spadku wchodziły:

1.mieszkanie położone w (...) (dalej jako nieruchomość nr: 4),

2.nieruchomość nr: 3.

W dniu 22 listopada 2022 r. Wnioskodawczyni wraz z siostrą F.F. zbyły swoje udziały we współwłasności nieruchomości nr: 4 na podstawie aktu notarialnego (...) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Wszystkie z powyższych nieruchomości (nr: 1, 2, 4) zostały zbyte przez ich współwłaścicieli, którzy nie korzystali z usług profesjonalnych pośredników w obrocie nieruchomościami. Żaden ze współwłaścicieli powyższych nieruchomości nie prowadził działalności gospodarczej, ani nie był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nigdy nie zbywała innych nieruchomości ani udziału w nich. Nieruchomości nr: 1, 2, 4, zostały zbyte bez ponoszenia na nie nakładów, mających na celu zwiększenie atrakcyjności ich sprzedaży, takich jak podział działek, wydzielanie dróg, pozyskanie decyzji o warunkach zabudowy, zabieganie o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub ponoszenie na nie nakładów rzeczowych w postaci budowy budynków, czy nawet ogrodzenia. Mieszkania, ani budynki usytuowane na przedmiotowych nieruchomościach przed sprzedażą nie były remontowane. Poza zawarciem umowy dzierżawy zawartej z firmą X, nie były one także wynajmowane, ani dzierżawione. Na terenie miejscowości, w których położone są powyższe nieruchomości, nie zostały uchwalone miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.

Na dzień wystąpienia z wnioskiem o sporządzenie niniejszej interpretacji podatkowej Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką jedynie 1/2 udziału w nieruchomości nr: 3 wraz z siostrą F.F. Jest ona zabudowana budynkami mieszkalnym i gospodarczym, wybudowanymi i zasiedlonymi kilkadziesiąt lat temu.

W dniu 30 listopada 2023 r. Wnioskodawczyni wraz z F.F. zawarły umowę dzierżawy jednej z działek wchodzących w skład nieruchomości nr: 3 (dalej działka nr: 5) z firmą X wraz z aneksem do niej. Została ona zawarta na czas oznaczony - 3 miesięcy. Miała na celu weryfikację przydatności powyższej nieruchomości  do celów inwestycyjnych firmy X. Wysokość czynszu ustalono na kwotę 30,00 zł miesięcznie. Wnioskodawczyni wraz z F.F. wyraziły zgodę na dysponowanie przez firmę X działką nr: 5 na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń określonych szczegółowo w treści Umowy przedwstępnej.

Jednocześnie w dniu 30 listopada 2023 r. Wnioskodawczyni wraz z siostrą F.F. zawarły z firmą X warunkową umowę przedwstępną sprzedaży działki nr: 5 w formie aktu notarialnego. Firma X jest podatnikiem podatku VAT, prowadzi przede wszystkim działalność handlową prowadzoną w sklepach detalicznych. Zgodnie z powyższą umową Wnioskodawczyni wraz z F.F. zobowiązały się do sprzedaży działki nr: 5 firmie X. Jako cenę sprzedaży całości działki nr: 5 ustalono kwotę (...) zł netto.

Do zawarcia definitywnej umowy sprzedaży może dojść po spełnieniu licznych warunków określonych w umowie przedwstępnej, które pozwolą na zweryfikowanie firmie X atrakcyjności działki nr: 5 dla jej zamierzenia inwestycyjnego. Inicjatywa w zawarciu powyższej umowy dzierżawy oraz umowy przedwstępnej sprzedaży leżała po stronie firmy X. Wnioskodawczyni nigdy nie oferowała przedmiotowej działki do sprzedaży na żadnych z portali ogłoszeniowych ani w biurach pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej, firma X uprawniona jest do wystąpienia w imieniu Wnioskodawczyni oraz F.F. z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr: 5, pozwolenia na budowę, pozwolenia na rozbiórkę budynku, lokalizację zjazdu na nieruchomość, wycinkę drzew z nieruchomości, przeprowadzenia badań geologicznych, uzyskania warunków technicznych przyłączy, potwierdzenia charakteru nierolnego przedmiotowej działki poprzez wpisanie do ewidencji gruntów i budynków zmiany użytku rolnego, uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowo-usługowym. Wszystkie z powyższych czynności mają zostać wykonane przez firmę X. W ewidencji gruntów działka nr: 5 ujawniona jest jako grunty rolne zabudowane. Na przestrzeni ostatnich pięciu lat nie była ona wykorzystywana rolniczo.

W związku z zawarciem umowy przedwstępnej dla działki nr: 5 założona została osobna księga wieczysta, w której wpisano roszczenie firmy X o zakup nieruchomości.

Inicjatywa zawarcia zarówno umowy dzierżawy oraz umowy przedwstępnej leżała po stronie firmy X. Zarówno Wnioskodawczyni, jak i F.F. były przy zawarciu powyższych umów reprezentowane przez zstępnych. Koszty sporządzenia umowy przedwstępnej w formie aktu notarialnego zostały poniesione przez firmę X.

Po zbyciu działki nr: 5 Wnioskodawczyni będzie jedynie współwłaścicielką części nieruchomości nr: 3, pozostałych po oddzieleniu od niej działki nr: 5.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej, firma X uprawniona jest do wystąpienia w imieniu Wnioskodawczyni z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr: 5, pozwolenia na budowę, pozwolenia na rozbiórkę budynku, lokalizację zjazdu na nieruchomość, wycinkę drzew z nieruchomości, przeprowadzenia badań geologicznych, uzyskania warunków technicznych przyłączy, potwierdzenia charakteru nierolnego przedmiotowej działki poprzez wpisanie do ewidencji gruntów i budynków zmiany użytku rolnego, uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowo-usługowym. Upoważnienie do wykonania tych czynności zostało zawarte w pełnomocnictwie stanowiącym integralny element umowy przedwstępnej.

Pytanie

Czy sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału we współwłasności w działce nr: 5 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni nie będzie ona występować w charakterze podatnika podatku VAT, a zatem odpłatne zbycie udziału Wnioskodawczyni we współwłasności działki nr: 5 nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, o ile jest ona dokonana przez podatnika tego podatku (art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT).

Za podatnika podatku VAT uważa się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT).

Działalność gospodarcza na gruncie ustawy o VAT została zdefiniowana jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Obejmuje ona w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Zatem dostawa towarów będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, oraz działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Nie posiadają statusu podatnika podatku VAT osoby fizyczne w przypadku, gdy dokonują one przeniesienia własności nieruchomości stanowiących część majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie każdej dostawy gruntu przeznaczonego pod zabudowę za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego możliwe byłoby wyłącznie, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wyrok TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10). Zgodnie z powyższym przepisem państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, rozumianą jako wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, w szczególności jednej z następujących transakcji:

a)dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;

b)dostawy terenu budowlanego.

Skorzystanie przez państwo członkowie UE z powyższej możliwości może skutkować opodatkowaniem takich transakcji, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wymaga to jednak wprowadzenia do krajowego porządku prawnego regulacji stanowiących implementację art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT wyłącznie, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, opodatkowując te transakcje niezależnie od ich częstotliwości oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy. Warunkiem uznania sprzedawcy za podatnika podatku VAT w takiej sytuacji jest stwierdzenie, że transakcja sprzedaży nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Ustawa o VAT nie zawiera jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że państwo polskie skorzystało z uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, na podstawie którego za podatnika należy uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje dostawy terenu budowlanego, stanowiącego jego majątek prywatny.

W świetle polskiej ustawy o VAT nie jest natomiast podatnikiem tego podatku osoba fizyczna, dokonująca okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadząca zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. W ocenie Wnioskodawczyni zakres dokonanych przez nią czynności nie uzasadnia przyjęcia, jakoby miała ona prowadzić działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Warto w tym miejscu odwołać się do poglądu utrwalonego w orzecznictwie sądów administracyjnych, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Liczba i zakres dokonanych transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego.

Należy w tym miejscu odwołać się do rozległej argumentacji zawartej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07). W motywach powyższego judykatu został wyrażony pogląd, iż stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności jednorazowo, nawet w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, czyli jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Istotne jest to, czy z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Do czynności tych należą uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Powyższe stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego było wielokrotnie potwierdzane w kolejnych judykatach sądów administracyjnych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podejmie bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni nabyła wszystkie nieruchomości w wyniku spadkobrania. Inicjatywa zbycia działki nr: 5 leżała po stronie firmy X. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie zamierza podejmować żadnych profesjonalnych czynności związanych ze sprzedażą nieruchomości.

Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że brak jest przesłanek pozwalających uznać, iż planując sprzedaż działki nr: 5 Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT. W przedstawionym zdarzeniu nie działa ona jako handlowiec, a poziom jej aktywności nie ma charakteru działań profesjonalnych w zakresie obrotu nieruchomościami. Podejmowane i planowane przez nią czynności stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego. Całokształt okoliczności i ich zakres wskazuje bowiem, że będą to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości lub jej części będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawczyni sprzedając nieruchomość stanowiącą majątek prywatny będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

W konsekwencji, odnośnie zdarzeń przyszłych zbycia działki nr: 5 Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji nie będzie ona opodatkowana podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 i 22 ustawy:

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j.  Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”.

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza” na potrzeby podatku od towarów i usług zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy:

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:

Z art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego wynika:

Na mocy art. 108 Kodeksu cywilnego:

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Z wniosku wynika, że jest Pani osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Jest Pani współwłaścicielką działki nr 5. 30 listopada 2023 r. wraz z F.F. zawarła Pani umowę dzierżawy działki nr 5 z firmą X. Została ona zawarta na czas oznaczony - 3 miesięcy. Wysokość czynszu ustalono na kwotę 30,00 zł miesięcznie. Wraz z F.F. wyraziła Pani zgodę na dysponowanie przez firmę X działką nr 5 na cele budowlane w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń. 30 listopada 2023 r. wraz z siostrą F.F. zawała Pani z firmą X w formie aktu notarialnego warunkową umowę przedwstępną sprzedaży działki nr 5. Zgodnie z powyższą umową Pani wraz z F.F. zobowiązały się do sprzedaży działki nr 5 firmie X. Do zawarcia definitywnej umowy sprzedaży może dojść po spełnieniu licznych warunków określonych w umowie przedwstępnej, które pozwolą na zweryfikowanie firmie X atrakcyjności działki nr 5 dla jej zamierzenia inwestycyjnego. Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej, firma X uprawniona jest do wystąpienia w imieniu Pani oraz F.F. z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 5, pozwolenia na budowę, pozwolenia na rozbiórkę budynku, lokalizację zjazdu na nieruchomość, wycinkę drzew z nieruchomości, przeprowadzenia badań geologicznych, uzyskania warunków technicznych przyłączy, potwierdzenia charakteru nierolnego przedmiotowej działki poprzez wpisanie do ewidencji gruntów i budynków zmiany użytku rolnego, uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowo-usługowym. Upoważnienie do wykonania tych czynności zostało zawarte w pełnomocnictwie stanowiącym integralny element umowy przedwstępnej.