Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w odniesieniu do dzierżawy gruntów z przeznaczeniem na cele upraw ogrodniczych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Gmina (...) jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1465), do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

Gmina zawiera/będzie zawierała umowy dzierżawy, których przedmiotem są/będą nieruchomości gruntowe, stanowiące własność Gminy.

Część umów dzierżawy gruntów Gmina zawiera/będzie zawierała na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z przeznaczeniem na cele upraw ogrodniczych.

Ponadto dzierżawcami gruntu nie są rolnicy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnego gospodarstwa rolnego, działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Z umowy dzierżawy wynika, iż dzierżawca nie może bez zgody Gminy wznosić na dzierżawionych gruntach budynków oraz zmieniać przeznaczenia przedmiotu umowy.

Zatem dzierżawcy przedmiotowych gruntów obowiązani są/będą użytkować dzierżawioną nieruchomość wyłącznie dla celów określonych w umowie zgodnie z przeznaczeniem (tj. pod uprawę ogrodniczą). Umowy zawarte są/będą zarówno z osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej/rolniczej jak i z rolnikami.

Z ewidencji gruntów i budynków wynika, iż działki gruntu oznaczone są różnymi symbolami.

Najczęściej jest to rola klasy IV ,V lub VI (RIV, RV,RVI). Ale zdarzają się również inne oznaczenia np. B, DR, N, Bz, Bp. Na podstawie zapisów Zarządzenia Nr (...) Burmistrza (...) z 16 sierpnia 2023 r. w sprawie ustalenia wysokości stawek czynszu dzierżawnego za nieruchomości gruntowe wchodzące w skład gminnego zasobu nieruchomości, Gmina ustaliła roczną stawkę czynszu dzierżawnego za grunty o przeznaczeniu rolniczo-ogrodniczym dla działek o powierzchni do 0,2000 ha w wysokości 0,12 zł/m² oraz o przeznaczeniu rolniczym dla działek o powierzchni powyżej 0,2000 ha w wysokości 290 za 1 hektar niezależnie od użytku i klasy gruntu, do których został doliczony podatek od towarów i usług (VAT).

Pytanie

Czy Gmina powinna potraktować dzierżawę gruntów z przeznaczeniem na cele upraw ogrodniczych jako sprzedaż podlegającą ustawie o VAT, lecz korzystającą ze zwolnienia z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, niezależnie od tego, czy dzierżawca przedmiotowych gruntów jest/ będzie rolnikiem, czy też osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej/rolniczej, niezależnie od tego jak sklasyfikowany jest/będzie grunt w ewidencji gruntów?

Państwa stanowisko w sprawie

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 wskazanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powyższych przepisów wynika, że umowa dzierżawy, co do zasady, stanowi świadczenie usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Mając na uwadze powyższe w przypadku, gdy Gmina wykonuje/będzie wykonywała czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być traktowana, jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa/będzie działała de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

W związku z faktem, że dzierżawa przez Gminę nieruchomości gruntowych niewątpliwie stanowi umowę cywilnoprawną uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ), należy stwierdzić, że Gmina w przedmiotowej sytuacji działa/będzie działała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i w zakresie wykonywania ww. usług nie jest/nie będzie objęta wyłączeniem, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stawka podatku do dnia 31 grudnia 2024 r. wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z powyższych przepisów wynika, że dzierżawa nieruchomości gruntowych podlega zasadniczo opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej.

Jednakże przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Zarówno przepisy ustawy o VAT, jak i Rozporządzenia nie definiują jednoznacznie pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT zdefiniowana została „działalność rolnicza”, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 I 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się treścią powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który dzierżawca przeznacza na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Gmina zawiera/będzie zawierała umowy na dzierżawę nieruchomości gruntowych. Umowy zawarte są/będą zarówno z osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej/rolniczej jak i z rolnikami. Dzierżawcy gruntów są/będą obowiązani użytkować grunty wyłącznie dla celów określonych w umowie, tj. na cele upraw ogrodniczych.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w ocenie Gminy, dzierżawa przez Gminę gruntów z przeznaczeniem pod uprawę ogrodniczą korzysta/będzie korzystała ze zwolniona z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, niezależnie od tego czy dzierżawca jest rolnikiem, czy też osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, wykorzystującą produkty rolne pochodzące z uprawy gruntu jedynie na własne potrzeby. Wskazane zwolnienie z Rozporządzenia nie przewiduje bowiem dodatkowych warunków dla zwolnienia z VAT dzierżawy gruntu na cele rolnicze, w szczególności w zakresie statusu dzierżawcy.

Ponadto, w ocenie Gminy, dzierżawa przez Gminę gruntów z przeznaczeniem pod uprawę ogrodniczą korzysta/będzie korzystała ze zwolniona z VAT na podstawie ww. przepisów, Rozporządzenia, niezależnie od tego jak sklasyfikowany jest/będzie grunt w ewidencji gruntów.

W związku z powyższym, Gmina stoi na stanowisku, iż dzierżawa gruntu z przeznaczeniem na cele ogrodnicze jest opodatkowana sprzedaż podlegającą ustawie o VAT, lecz korzystającą ze zwolnienia z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę rozumie się każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania pod pojęciem usługi (świadczenia) rozumie się każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Jednak usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenia usług w świetle art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy wykonana jest przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zawiera/będzie zawierała umowy dzierżawy, których przedmiotem są/będą nieruchomości gruntowe, stanowiące własność Gminy. Część umów dzierżawy gruntów Gmina zawiera/będzie zawierała na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z przeznaczeniem na cele upraw ogrodniczych. Dzierżawcami gruntu nie są rolnicy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnego gospodarstwa rolnego, działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Dzierżawcy przedmiotowych gruntów obowiązani są/będą użytkować dzierżawioną nieruchomość wyłącznie dla celów określonych w umowie zgodnie z przeznaczeniem (tj. pod uprawę ogrodniczą). Umowy zawarte są/będą zarówno z osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej/rolniczej jak i z rolnikami.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy gruntów z przeznaczeniem na cele upraw ogrodniczych.

Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie natomiast publicznoprawną), dla tej czynności organ władzy publicznej (wydzierżawiający) występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z powyższych unormowań wynika, że odpłatne udostępnianie przez Gminę na podstawie umowy dzierżawy gruntów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 82 ust. 3 ustawy:

Na mocy § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 955 ze zm.):

Z powyższych przepisów wynika, że – co do zasady – dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przywołanego rozporządzenia wykonawczego do ustawy.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza.

W myśl art. 2 pkt 15 ustawy:

Posiłkując się zapisem powyższej definicji należy uznać, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Analiza powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że o zastosowaniu zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, decydować będzie wykorzystanie dzierżawionych gruntów na cele rolnicze. Bez znaczenia pozostaje status podatkowy dzierżawcy, jak również przeznaczenie wydzierżawianego gruntu wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub innych dokumentów wskazujących na jego przeznaczenie. Jedynym warunkiem, który pozwala na skorzystanie z ww. zwolnienia, jest cel, na jaki grunty te są wydzierżawiane.

W odniesieniu do dzierżawy nieruchomości gruntowej opisanej we wniosku znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że grunty będą dzierżawione w celu prowadzenia na nich działalności rolniczej w zakresie upraw ogrodniczych. Zatem należy uznać, że zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

W konsekwencji, w odniesieniu do dzierżawy opisanych gruntów Gmina może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia niezależnie od tego, czy dzierżawca przedmiotowych gruntów jest/będzie rolnikiem, czy też osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej/rolniczej oraz od tego jak sklasyfikowany jest/będzie grunt w ewidencji gruntów.

Decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia od podatku czynności dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystywanie przez niego gruntów na cele rolnicze, który w niniejszej sprawie jest wskazany jednoznacznie w zawartej umowie dzierżawy. 

Tym samym, Państwa stanowisko w sprawie uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego opisu sprawy. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

  1) z zastosowaniem art. 119a;

  2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.