Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2024 r., za pośrednictwem ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z 12 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozpoznania eksportu towarów opodatkowanego stawką VAT w wysokości 0%, w ramach transakcji łańcuchowej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej też: „Spółka”/„Spółka B”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością będącą czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z (…). Spółka dokonuje m.in. nabyć i odsprzedaży towarów - wyrobów stalowych.

Towary pochodzą z USA, ale też z Hiszpanii, Szwecji, Słowacji i innych państw unijnych i poza unijnych i są dostarczane do Indii, do nabywcy będącego podmiotem powiązanym ze Spółką. Towary dostarczane są na zasadach Incoterms CNF MUNDRA INDIA. Spółka odpowiedzialna jest zatem za dostarczenie towarów do portu przeznaczenia w Indiach. Nie występuje sytuacja, w której dostawa (przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel) na rzecz nabywcy z Indii następuje poza terytorium Indii (np. na terytorium Unii Europejskiej).

Spółka nie jest zarejestrowana na VAT w żadnym innym państwie, w tym również w Indiach.

Spółka ponosi koszt transportu towarów. Spółka otrzymuje ze spedycji fakturę za te usługi, a następnie wlicza ich koszt w cenę sprzedaży materiałów nabywcy indyjskiemu.

Spółka planuje rozszerzenie działalności, poprzez dokonywanie zakupu towarów na terytorium Polski i wysyłkę części towarów z Polski, na zasadach opisanych poniżej (dalej także: „Model”/„Schemat”/ „Model logistyczny”).

Planowane jest zatem, że w Modelu wystąpią 3 podmioty: A (polski dostawca), B (Spółka) i C (wspomniany nabywca z Indii).

W powyższym Modelu towar będzie transportowany od pierwszego podmiotu (A) do ostatniego (C), w związku z czym transakcja będzie stanowić transakcję łańcuchową dla potrzeb VAT. Wydanie towaru przez pierwszego dostawcę (A) bezpośrednio ostatecznemu nabywcy (C) oraz transport od podmiotu A do podmiotu C będzie mieć bowiem nieprzerwany charakter (ewentualne krótkotrwałe przerwy w transporcie powinny być ściśle związane z potrzebami organizacji transportu do miejsca docelowego).

Towary będą wysyłane/transportowane z terytorium Polski na terytorium Indii przez polskiego dostawcę (A), na którym będzie spoczywać w tym zakresie główny ciężar operacyjny. Organizatorem transportu będzie natomiast Spółka (B), przy czym Spółka (B) nie będzie dokonywała wywozu - wywozem będzie zajmować się polski dostawca (A). Potencjalnie mogą wystąpić sytuacje, w których także Spółka (A) będzie odpowiadać za pewne elementy organizacyjne. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami na podmiot z Indii (C) ze Spółki (B) nastąpi natomiast na terytorium Indii. Wnioskodawca (Spółka B) będzie przenosił prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na podmiot z Indii (C), po tym jak uprzednio nabył wyżej wskazane prawo w kraju rozpoczęcia transportu.

Mając powyższe na uwadze, Spółka powzięła wątpliwości w zakresie prawidłowego rozpoznania dostawy ruchomej w przedstawionej transakcji łańcuchowej, co z kolei przekłada się na zastosowanie stawki 0% VAT w eksporcie przez odpowiedni podmiot biorący udział w opisanym Modelu logistycznym.

Pytanie

Czy dostawa realizowana przez Spółkę będzie stanowić eksport i czy Spółka będzie uprawiona do zastosowania stawki 0% w eksporcie?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa realizowana przez Spółkę nie będzie stanowić eksportu, a w konsekwencji - Spółka nie będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w eksporcie. W przedstawionej sytuacji, w ocenie Wnioskodawcy, to pierwsza dostawa (od Spółki A do Spółki B), powinna być traktowana jako tzw. dostawa ruchoma, co z kolei przełoży się na to, że pierwsza dostawa będzie stanowić eksport i podmiot A (polski dostawca) będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% w eksporcie.

Uzasadnienie stanowiska

W ocenie Wnioskodawcy, aby ustalić, który podmiot w przedstawionym Modelu będzie mógł wykazać eksport towarów do Indii i zastosować stawkę 0% VAT, należy wskazać, która dostawa ma charakter dostawy „ruchomej”, do której przyporządkowuje się transport - tylko taka dostawa może być bowiem traktowana jako dostawa transportowa.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.

Z kolei według art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

• poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,
• następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Jak wynika z kolei z art. 22 ust. 2e pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku towarów, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez pierwszego dostawcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma).

Jak również wynika z powyższego, tylko ta dostawa, do której zostanie przyporządkowany transport ma charakter międzynarodowy. Przepisy ustawy nie precyzują jednak w jaki sposób należy rozumieć użyte w przywołanych regulacjach sformułowanie „przyporządkowanie” transportu do danej dostawy.

Jak wynika z kolei z interpretacji podatkowych, dla potrzeb identyfikacji dostawy ruchomej należy zbadać rzeczywistą aktywność operacyjną danego podmiotu, z czego wywodzi się np. wniosek, że reguły Incoterms niekoniecznie pozwalają na efektywne ustalenie miejsca opodatkowania poszczególnych dostaw dokonywanych w warunkach transakcji łańcuchowych (choć mogą stanowić pewnego rodzaju wskazówkę).

Przykładowo, DKIS w Interpretacji Indywidualnej z 2 września 2021 r. nr 0112-KDIL1- 3.4012.243.2021.2.MR, zgodził się z następującym stanowiskiem wnioskodawcy: „Niewątpliwe ustalenie z przewoźnikiem terminu i miejsca odbioru towarów i ich dostawy, rozmiary i ilość dostarczanych towarów, potwierdzenie dostępności towarów i ich gotowości do odbioru, uzgodnienie sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu oraz odpowiedzialność za przygotowanie i załadunek towarów stanowią zasadnicze elementy procesu przygotowania i organizacji transportu towarów, wypełniające przywołaną powyżej definicję „przyporządkowania”.

Jednocześnie przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”. Dlatego też przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów. Bez znaczenia dla organizacji/ przyporządkowania transportu pozostaje natomiast kwestia wyboru przewoźnika czy ponoszenia kosztów transportu. Kryterium przy ocenie tego, do której dostawy powinien zostać przyporządkowany transport jest to kto organizuje/zleca przedmiotowy transport, nie zaś kto wskazuje przewoźnika i jest obciążany kosztami transportu.

Należy przy tym zauważyć, że w przypadku transakcji łańcuchowej określenie miejsca, w którym dostawa towarów została dokonana powinno nastąpić w odniesieniu do tego, której dostawie należy przyporządkować transport. Uzgodnione warunki dostawy (np. Incoterms) mogą co prawda stanowić wskazówki przy określaniu, która dostawa w ramach transakcji łańcuchowej ma charakter „ruchomy”, nie mają one jednak decydującego znaczenia”.

W podobnym duchu wypowiedział się DKIS w Interpretacji Indywidualnej z 21 lutego 2024 r. - nr 0113-KDIPT1-2.4012.872.2023.2.JS, w której stwierdził, że: „W efekcie, tylko ta dostawa, do której zostanie przyporządkowany transport ma charakter międzynarodowy. Przepisy ustawy nie precyzują jednak w jaki sposób należy rozumieć użyte w przywołanych regulacjach sformułowanie „przyporządkowanie” transportu do danej dostawy. Zgodnie z definicją językową termin „przyporządkowanie” należy rozumieć jako „ustalenie relacji między czymś a czymś lub uczynienie zależnym od czegoś nadrzędnego” (internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl). Jednocześnie przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”.

Należy przy tym zauważyć, że w przypadku transakcji łańcuchowej określenie miejsca, w którym dostawa towarów została dokonana powinno nastąpić w odniesieniu do tego, której dostawie należy przyporządkować transport. Uzgodnione warunki dostawy (np. Incoterms) mogą co prawda stanowić wskazówki przy określaniu, która dostawa w ramach transakcji łańcuchowej ma charakter „ruchomy”, nie mają one jednak decydującego znaczenia.”

Problem związany z przyporządkowaniem transportu towarów w dostawie łańcuchowej był także przedmiotem rozstrzygnięcia przez WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 9 stycznia 2014 r., sygn. akt III SA/Gl 1684/13. W uzasadnieniu WSA powołał m.in. orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-430/09. W wyroku WSA wskazał, że z orzeczenia TSUE w sprawie C-430/09 (EuroTyre) wynika, że: „Jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy (...) następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową.”

W powyższym orzeczeniu uwarunkowano możliwość uznania pierwszej dostawy za ruchomą od faktu zbycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel przez drugiego dostawcę w kraju docelowym, po tym jak nabył wyżej wskazane prawo w kraju rozpoczęcia transportu. Jak bowiem wynika z przywołanego wyroku TSUE: „W okolicznościach takich jak rozpatrywane przez sąd krajowy, w którym pierwszy nabywca, który uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy warunek jest spełniony w rozpatrywanym przezeń sporze.”

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy, nie sposób uznać innej dostawy niż dostawy od polskiego dostawcy (A) na rzecz Spółki (B) za dostawę ruchomą, co z kolei prowadzi do wniosku, że to polski dostawca (A) będzie mógł zastosować stawkę 0% w eksporcie.

Rzeczywista aktywność operacyjna związana z transportem/wywozem, będzie bowiem spoczywać na polskim dostawcy (A). Podobnie, spełnione są warunki płynące z przywołanego powyżej wyroku TSUE, tj. odpowiednio następujące przeniesienie prawa do rozporządzania towarem (przeniesienie prawa do rozporządzania towarami na podmiot C ze Spółki B nastąpi na terytorium Indii). Dodatkowo, Wnioskodawca będzie przenosił prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, po tym jak uprzednio nabył wyżej wskazane prawo w kraju rozpoczęcia transportu.

W konsekwencji, jak wynika z powyższego, dostawa realizowana przez Spółkę nie będzie stanowić eksportu, a w konsekwencji - Spółka nie będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w eksporcie. W przedstawionej sytuacji, w ocenie Wnioskodawcy, to pierwsza dostawa (od Spółki A do Spółki B), powinna być traktowana jako tzw. dostawa ruchoma, co z kolei przełoży się na to, że pierwsza dostawa będzie stanowić eksport i podmiot A (polski dostawca) będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% w eksporcie, niezależnie od tego, kto widnieje jako nadawca (zgłaszający) w dokumencie celnym (bowiem okoliczność, kto widnieje jako nadawca (zgłaszający) w dokumencie celnym, sama w sobie nie przesądza o uznaniu danego podmiotu za dokonującego eksportu w rozumieniu ustawy o VAT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 1 i 5 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy:

Jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2a ustawy:

Na podstawie art. 22 ust. 2e ustawy:

Z kolei art. 22 ust. 3 ustawy wskazuje, że:

Zatem, w przypadku transakcji łańcuchowych, do których odnosi się art. 22 ust. 2 ustawy, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport) więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z powołanym art. 22 ust. 3 ustawy, wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Transakcja ruchoma będzie stanowić eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towaru po stronie dostawcy, natomiast po stronie nabywcy import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Należy również wskazać, że art. 22 ust. 2a ustawy nie ma zastosowania w sytuacji, gdy towar jest transportowany przez pierwszy lub ostatni podmiot w łańcuchu dostaw. W przypadku, gdy za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Jeżeli natomiast za transport towarów odpowiedzialny jest ostatni nabywca, wówczas transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej na rzecz tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka nabywa i odsprzedaje wyroby stalowe. Towary dostarczane są do Indii, do nabywcy, który jest podmiotem powiązanym ze Spółką. Zgodnie z przyjętymi zasadami Incoterms CNF MUNDRA INDIA, Spółka odpowiedzialna jest za dostarczenie towarów do portu przeznaczenia w Indiach, ponosi koszt transportu towarów, a następnie wlicza go w cenę materiałów sprzedanych indyjskiemu nabywcy. Spółka zamierza rozszerzyć działalność, tj. kupować towary na terytorium Polski i wysyłać je do Indii na opisanych zasadach (Model).

Przedstawione wątpliwości dotyczą ustalenia, czy dostawa realizowana przez Spółkę będzie stanowić eksport towarów opodatkowany stawką VAT 0%.

Opisane okoliczności wskazują, że dostawa towarów realizowana wg opisanego Modelu będzie stanowiła transakcję łańcuchową, w której będą uczestniczyły trzy podmioty, tj. polski dostawca (pierwszy podmiot w łańcuchu), Spółka (drugi podmiot w łańcuchu) oraz nabywca z Indii (trzeci podmiot w łańcuchu). Polski dostawca przeniesie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na Spółkę, a Spółka przeniesie to prawo na nabywcę z Indii. Natomiast towar będzie transportowany bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw, tj. od polskiego dostawcy do nabywcy spoza UE (Indie). Jednocześnie, podmiotem transportującym towar z Polski do Indii będzie pierwszy podmiot w łańcuchu. Jak Państwo wskazują, towary będą wysyłane/transportowane z Polski do Indii przez polskiego dostawcę i to na nim będzie spoczywać w tym zakresie główny ciężar operacyjny. Spółka nie będzie dokonywała wywozu towaru.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy uznać, że z uwagi na fakt, że transport towarów będzie wykonywany przez polskiego producenta (pierwszy podmiot w łańcuchu), zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 2e pkt 1 ustawy. Przepis ten w ogóle nie odnosi się do warunków dostawy, zatem należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie transport należy przypisać dostawie dokonanej przez polskiego producenta na Państwa rzecz. Tym samym, pierwszą transakcję w łańcuchu dostaw dokonywaną pomiędzy polskim producentem i Państwa Spółką, należy traktować - w oparciu o art. 22 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy - jak dostawę transgraniczną („ruchomą”), dokonaną i podlegającą opodatkowaniu w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. na terytorium Polski.

Natomiast kolejną dostawę towarów dokonaną pomiędzy Państwem i nabywcą z Indii należy uznać - stosownie do art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy - za dokonaną i opodatkowaną w miejscu zakończenia transportu, tj. na terytorium Indii. Oznacza to, że Spółka nie będzie zobowiązana do rozliczenia w Polsce podatku VAT z tytułu eksportu towarów.

Tym samym, stanowisko, z którego wynika, że dostawa realizowana przez Spółkę nie będzie stanowić eksportu, a w konsekwencji Spółka nie będzie uprawniona do zastosowania stawki VAT 0% przewidzianej dla eksportu jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Państwa, a nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych uczestników transakcji.

Ponadto, zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

W związku z powyższym, nienależną opłatę w kwocie 80 zł, uiszczoną 4 grudnia 2024 r., zwrócimy – stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – na rachunek bankowy, zgodnie z dyspozycją zawartą we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.