Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty wieloletniej podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na instalacje fotowoltaiczne.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina (dalej również jako: „Gmina”) jest jednostką samorządu terytorialnego oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5.09.2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 280), od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła wspólne rozliczanie podatku VAT wraz ze wszystkimi jednostkami budżetowymi i zakładem budżetowym (dalej jako: „jednostki organizacyjne”). Z dniem tym, zgodnie z art. 4 ww. ustawy, Gmina wstąpiła we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku VAT, prawa i obowiązki swoich jednostek organizacyjnych.

Jedną z jednostek organizacyjnych Gminy scentralizowanych dla celów VAT jest jednostka budżetowa, powołana, by adaptować Miasto do zmian klimatu. Zgodnie ze statutem, przedmiotem działalności jest organizowanie, koordynacja i prowadzenie spraw związanych z ochroną klimatu i adaptacją do skutków zmian klimatycznych, obejmujących m.in. realizację zadań związanych z wykorzystaniem energii odnawialnej oraz rozwojem energetyki rozproszonej.

W ramach swoich zadań prowadzi inwestycje polegające na montażu instalacji fotowoltaicznych na budynkach należących do Gminy. Podstawowymi elementami montowanych instalacji fotowoltaicznych są: inwerter, konstrukcja, panele fotowoltaiczne, korytka kablowe oraz kable. Zamontowane urządzenia nie ingerują w konstrukcję obiektu. Można je zatem zdemontować np. z dachu budynku, bez szkody dla substancji budowlanej i zamontować na innym obiekcie. Pozwala na to konstrukcja samej instalacji oraz sposób jej montażu.

Dla celów ewidencji księgowej środków trwałych, instalacje fotowoltaiczne nie zwiększają wartości początkowej budynków, na których są montowane, ale ujmowane są jako niezależne środki trwałe podlegające amortyzacji. Innymi słowy, instalacje fotowoltaiczne nie stanowią ulepszenia poszczególnych nieruchomości, na których są montowane.

W zależności od sposobu wykorzystywania przez Gminę budynków, na których zamontowano panele, podatek VAT wynikający z wydatków ponoszonych w związku z niektórymi z tych instalacji podlega odliczeniu częściowemu, tj. z wykorzystaniem tzw. prewspółczynnika VAT (o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT), a w niektórych przypadkach, także z zastosowaniem wskaźnika struktury sprzedaży (w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT).

Z uwagi na fakt, że wartość początkowa każdej z tych instalacji przekracza 15.000 zł, zobligowany jest do dokonywania tzw. „korekt wieloletnich” podatku naliczonego odliczonego w związku z tymi instalacjami, w trybie przewidzianym w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT.

Wątpliwości rodzi jednak, czy korekta ta winna być dokonywana w ciągu 10, czy też 5 lat od roku oddania poszczególnych instalacji do użytkowania.

Pytanie

Czy korekta wieloletnia podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na instalacje fotowoltaiczne winna być dokonywana w ciągu 5, czy 10 lat licząc od roku oddania danej instalacji do użytkowania?

Państwa stanowisko w sprawie

Korekta wieloletnia podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na instalacje fotowoltaiczne winna być dokonywana w ciągu 5 lat licząc od roku oddania danej instalacji do użytkowania.

UZASADNIENIE:

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt wieloletnich podatku naliczonego zostały określone w art. 90c i art. 91 ustawy o VAT.

Przepis art. 90c ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

Z art. 90c ust. 1 ustawy o VAT wynika zatem obowiązek korekty podatku odliczonego z wykorzystaniem tzw. prewspółczynnika VAT, z jednoczesnym wskazaniem, że w zakresie tej korekty zastosowanie znajdują przepisy art. 91 ust. 2-9 ustawy o VAT.

Podobnie obowiązek korekty podatku naliczonego dotyczy podatku naliczonego odliczonego z wykorzystaniem wskaźnika struktury sprzedaży, o czym stanowi art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, wskazując, że po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a lub 10c-10g, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10, 10a lub 10c-10g lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 3 ustawy o VAT, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Art. 91 ust. 2 ustawy o VAT wprowadza zatem szczególny tryb korekty względem wybranych składników majątku. Z uwagi na wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych, ustawa o VAT przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, przez 5 lat).

Aby zatem ustalić, której z tych korekt podlegają instalacje fotowoltaiczne montowane na budynkach należących do Gminy, należy ustalić, czy instalacje te powinny być traktowane jako nieruchomości (co oznaczałoby korektę wieloletnią prowadzoną przez 10 lat), czy też stanowią środki trwałe inne niż nieruchomości (co oznaczałoby korektę prowadzoną przez 5 lat).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wartość początkowa każdej z instalacji fotowoltaicznych montowanych przekracza 15.000 zł. Każda z tych instalacji traktowana jest dla celów ewidencji środków trwałych jako samodzielny środek trwały podlegający amortyzacji, którego wartość nie zwiększa wartości początkowej budynku, na którym instalacja jest zamontowana. Innymi słowy, instalacje te nie stanowią ulepszenia poszczególnych nieruchomości, na których są montowane.

W indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego powszechnie wyrażane jest stanowisko podatników, że instalacje fotowoltaiczne klasyfikowane są, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, pod symbolem 669 „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”, co oznacza, że instalacja stanowi odrębny środek trwały, który nie modyfikuje wartości budynku, na którym został zamontowany (zob. np. interpretacja nr 0112-KDIL2-2.4011.669.2023.3.MC z dnia 15.11.2023 r., czy też nr 0113-KDIPT2-1.4011.389.2019.1.DJD z dnia z 16.10.2019 r.).

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 13b rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15.03.2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE L z dnia 23.03.2011 r.) za nieruchomość uznaje się:

a)każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;

b)każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;

c)każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, takie jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;

d)każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

W punktach 87-89 Not wyjaśniających w sprawie unijnych przepisów o VAT w zakresie miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami, opublikowanych w 2015 (explanatory_notes_new_pl PDF (taxation-customs.ec.europa.eu)), Komisja Europejska sformułowała wskazówki jak należy rozumieć m.in. pkt c i d zacytowane powyżej, wskazując, że:

„Ocena czy elementy zainstalowane należy postrzegać jako elementy, bez których budynek lub konstrukcja byłyby niekompletne, będzie oczywiście uzależniona od charakteru budynku lub konstrukcji [punkt 87]. W związku z tym – aby uznać dany obiekt za nieruchomość – należy sprawdzić, czy w razie braku tych elementów (tj. jeżeli miałyby zostać usunięte) charakter budynku lub konstrukcji sam w sobie uległby zmianie w taki sposób, że obiekt nie mógłby pełnić funkcji, dla której został przeznaczony [punkt 88]. Elementy, sprzęt lub maszyny – nawet przymocowane do budynku lub konstrukcji – które nie tracą swojego indywidualnego charakteru lub integralności konstrukcyjnej, są jedynie sprzętem w budynku lub konstrukcji, które pozostaną kompletne nawet bez tych elementów. Niemniej jednak te elementy można byłoby uznać za nieruchomość, gdyby ich usunięcie doprowadziło do zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji, w których je zainstalowano, w rozumieniu art. 13b lit. d) [punkt 89]”.

W punktach 99-112 not wyjaśniających, wskazano natomiast, że: „Rzeczywiście decydującą rolę w stosowaniu art. 13b lit. d) odgrywać będzie fakt, czy usunięcie elementu zainstalowanego w trwały sposób w budynku lub konstrukcji spowodowałoby pewne uszkodzenie budynku lub konstrukcji.

Pojęcie „zainstalowane na stałe” odnosi się zatem do elementów, które zainstalowano, aby służyły określonemu celowi w budynku lub konstrukcji i w nich pozostawały lub nie były zmieniane. Jak wyjaśniono wcześniej, sprzęt, maszyna lub inny dowolny element mogą zostać zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, ale jeżeli chodzi o trwałość istotne jest, czy można je usunąć bez zniszczenia lub dokonania zmiany w budynku lub konstrukcji, w których je zainstalowano. W związku z tym należy wyjaśnić znaczenie pojęć „zniszczenie” i „zmiana”. Wszystko, co zostało przymocowane do budynku lub konstrukcji, a następnie odłączone od nich, z technicznego punktu widzenia jest tożsame ze zmianą. Niewielka szkoda lub zmiana nie są jednak wystarczające, aby art. 13b lit. d) miał zastosowanie. Aby tak było, budynek lub konstrukcja muszą ulec znacznej zmianie.

Zmiana będzie oczywiście nieistotna w przypadku elementów po prostu zawieszonych na ścianie, przybitych lub przykręconych do podłoża lub ścian, po usunięciu których na ścianie lub podłożu zostają jedynie łatwe do ukrycia lub naprawienia ślady (np. otwory montażowe). Ponadto dodatkowym wskaźnikiem może być pytanie, czy usunięcie danego elementu spowodowałoby uszkodzenie samego elementu, np. jeżeli po usunięciu element ten wymaga naprawy, traci wartość lub nie może już służyć żadnemu celowi lub do tego samego celu. W związku z tym, aby art. 13b lit. d) miał w danym przypadku zastosowanie, mocowanie danego elementu do budynku lub konstrukcji powinno być na tyle solidne, by powstała całość, która pełni określoną funkcję niezależną od budynku i której usunięcie spowodowałoby znaczne uszkodzenie budynku lub konstrukcji oraz ewentualnie samego usuwanego elementu”.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Gminy, panele fotowoltaiczne przymocowane do budynku w sposób umożliwiający ich demontaż bez spowodowania uszkodzenia czy to budynku, czy samych paneli, czyli w sposób nieskutkujący brakiem możliwości ich dalszego użytkowania, nie mogą być traktowane jako stanowiące nieruchomość dla celów VAT.

Prowadzi to zatem do wniosku, że korekta podatku naliczonego dotyczącego instalacji fotowoltaicznych, powinna być dokonywana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w ciągu 5- letniego okresu, licząc od roku, w którym poszczególne instalacje zostały oddane do użytkowania.

Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Przykładowo w interpretacji nr 0113-KDIPT1-1.4012.746.2023.2.MSU z dnia 16.01.2024 r., stwierdzono, że: „Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro - jak Państwo wskazali - instalacje fotowoltaiczne stanowią odrębne środki trwałe i nie są ulepszeniem poszczególnych nieruchomości - nie zwiększą wartości poszczególnych nieruchomości, to korekta podatku naliczonego dotyczącego ww. instalacji, do odliczenia którego zastosowali Państwo prewspółczynnik na podstawie art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 2a ustawy, powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy, w ciągu 5-letniego okresu, licząc od roku, w którym ww. instalacje - jako odrębne środki trwałe - zostaną oddane do użytkowania”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 631 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Doprecyzowaniem powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy jest przepis art. 86 ust. 2a ustawy, zgodnie z którym:

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 90c i art. 91 ustawy.

Przepis art. 90c ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 90c ust. 2 i 3 ustawy:

Zatem z art. 90c ust. 1 ustawy wynika obowiązek korekty rocznej podatku naliczonego z jednoczesnym wskazaniem, że w zakresie tej korekty zastosowanie znajdą przepisy art. 91 ust. 2-9 ustawy.

Jak wynika z art. 91 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 3 ustawy:

W tym miejscu wskazania wymaga, że powołany wyżej przepis art. 91 ust. 2 ustawy, wprowadza szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

Jak wynika z opisu sprawy są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Scentralizowana dla celów VAT Państwa jednostka budżetowa w ramach swoich zadań prowadzi inwestycje polegające na montażu instalacji fotowoltaicznych na budynkach należących do Gminy. Podstawowymi elementami montowanych instalacji fotowoltaicznych są: inwerter, konstrukcja, panele fotowoltaiczne, korytka kablowe oraz kable. Zamontowane urządzenia nie ingerują w konstrukcję obiektu. Można je zdemontować, np. z dachu budynku, bez szkody dla substancji budowlanej i zamontować na innym obiekcie. Pozwala na to konstrukcja samej instalacji oraz sposób jej montażu. Instalacje fotowoltaiczne nie zwiększają wartości początkowej budynków, na których są montowane, ale ujmowane są jako niezależne środki trwałe podlegające amortyzacji. Innymi słowy, instalacje fotowoltaiczne nie stanowią ulepszenia poszczególnych nieruchomości, na których są montowane. Wartość początkowa każdej z tych instalacji przekracza 15.000 zł W zależności od sposobu wykorzystywania przez Gminę budynków, na których zamontowano panele, podatek VAT wynikający z wydatków ponoszonych w związku z niektórymi z tych instalacji podlega odliczeniu częściowemu, tj. z wykorzystaniem tzw. prewspółczynnika VAT (o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT), a w niektórych przypadkach, także z zastosowaniem wskaźnika struktury sprzedaży (w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT).

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro – jak Państwo wskazali - instalacje fotowoltaiczne nie zwiększają wartości początkowej budynków, na których są montowane, ale ujmowane są jako niezależne środki trwałe podlegające amortyzacji, nie stanowią ulepszenia poszczególnych nieruchomości, na których są montowane, to korekta podatku naliczonego dotyczącego ww. instalacji, do odliczenia którego zastosowali Państwo  prewspółczynnik (o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT), a w niektórych przypadkach, także wskaźnik struktury sprzedaży (w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy, w ciągu 5-letniego okresu, licząc od roku, w którym ww. instalacje - jako odrębne środki trwałe - zostały oddane do użytkowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Wydając niniejszą interpretację, przyjąłem jako element stanu faktycznego wskazane przez Państwa okoliczności, że  wartość instalacji fotowoltaicznych nie zwiększy wartości poszczególnych nieruchomości, instalacje fotowoltaiczne stanowią odrębne środki trwałe, a nie są ulepszeniem już istniejących. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.