Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży sukcesywnie łącznie 30 działek. Uzupełniła go Pani pismem z 8 stycznia 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym, a w jej małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej. Wnioskodawczyni jest obecnie na emeryturze, natomiast od końca lat 90-tych do 2019 r. w ramach działalności gospodarczej prowadziła sklep spożywczo-przemysłowy. Prowadzenie sklepu przejęła po małżonku, który w chwili obecnej jest rencistą. Wnioskodawczyni nabyła wraz z małżonkiem w 1984 r. działkę rolną z zabudowaniami, w tym budynkiem mieszkalnym, położoną w miejscowości ... o powierzchni .... ha. Od dnia nabycia działka ta stanowi miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni oraz jej małżonka. Grunty były wykorzystywane wyłącznie dla własnych potrzeb jako przydomowy ogródek, ponieważ jest to ziemia VI klasy pochodzenia mineralnego. Nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, ani też do innych czynności zarobkowych. Przedmiotowe działki są jedynie koszone raz w roku, aby utrzymać je w dobrej kondycji. Z tego tytułu Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem otrzymują od ARiMR dotacje z tytułu płatności obszarowych.

W 2024 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem podzieliła posiadaną nieruchomość na 11 działek z wydzieloną drogą, w tym 1 działką zabudowaną, będąca miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni i 10 działek niezabudowanych po około …m² każda. Droga musiała być wydzielona z uwagi na konieczność wyodrębnienia z całej działki lasu. Dla dwóch z wydzielonych działek Wnioskodawczyni uzyskała decyzje o warunkach zabudowy – na każdej możliwość zabudowy trzema budynkami mieszkalnymi. Decyzje te były konieczne dla dalszego podziału działek, co też uczyniono – działki te zostały podzielone na trzy mniejsze działki po około...m²  i mają zostać sprzedane. Wnioskodawczyni wystąpi o wydanie decyzji o warunkach zabudowy odnośnie tych 6 działek, aby kupujący mieli pewność, co do możliwości wykorzystania tych działek. Wnioskodawczyni zamierza w przyszłości dokonać podziału – po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy – pozostałych 8 działek na mniejsze działki po około …m² i następnie także dokonać ich sprzedaży. Przed sprzedażą również zamierza wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy odnośnie powstałych w ten sposób 24 działek, aby kupujący mieli pewność, co do możliwości wykorzystania tych działek. Wnioskodawczyni w celu zbycia powyższych nieruchomości nie będzie prowadziła szeroko zakrojonych działań marketingowych chcąc skorzystać z poczty pantoflowej, a w przypadku braku skuteczności takiego działania, skorzysta ze standardowych ogłoszeń w Internecie i banerów na ogrodzeniu nieruchomości, a w ostateczności z usług biura nieruchomości. W sytuacji, gdy na przedmiotowe działki nie będzie chętnych, Wnioskodawczyni doprowadzi na swój koszt wzdłuż wszystkich działek wodę i kanalizację. Wnioskodawczyni zamierza dokonać przedmiotowych sprzedaży w ramach zarządu prywatnym majątkiem i z tytułu tej czynności Wnioskodawczyni oraz małżonek nie będą działali jako podatnicy podatku VAT. Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na prywatne cele własne oraz swojej rodziny. Wnioskodawczyni nie posiadała i nie posiada obecnie innych nieruchomości, natomiast jej małżonek w lipcu 2023 r. sprzedał udział 4/12 w zabudowanej działce, która nabyta została przez niego w spadku po zmarłym w 1989 r. ojcu oraz po zmarłych (w 2019 r. oraz w 2021 r.) dwóch braciach.

Ponadto w uzupełnieniu wskazano:

Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nabyta w 1984 r. działka posiadała numer ewidencyjny: 1.

Nabyta w 1984 r. działka wykorzystywana była przez Wnioskodawczynię i jej małżonka do 1993 r. wyłącznie do upraw na potrzeby własne, jako przydomowy ogródek. Oprócz tego małżonkowie zamieszkiwali i nadal zamieszkują w budynku mieszkalnym położonym na tej działce.

Wnioskodawczyni oraz jej małżonek nie posiadają statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nabyta w 1984 r. działka do dnia podziału nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię oraz jej małżonka w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni oraz jej małżonek nie dokonywali sprzedaży z tej działki płodów rolnych opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wszystkie działki powstałe po podziale (będące przedmiotem przyszłej sprzedaży) nie są i do momentu ich sprzedaży nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię oraz jej małżonka.

Wszystkie działki powstałe po podziale (będące przedmiotem przyszłej sprzedaży) nie są i do momentu ich sprzedaży nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię oraz jej małżonka w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z działek powstałych po podziale nie są i nie będą sprzedawane przez Wnioskodawczynię oraz jej małżonka płody rolne opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Dotyczy to wszystkich działek powstałych po podziale i będących przedmiotem przyszłej sprzedaży.

Żadne z działek powstałych po podziale, będących przedmiotem przyszłych sprzedaży, nie są i nie będą do dnia ich sprzedaży udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy.

Do dnia sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie będzie dokonywała jakichkolwiek czynności (nakładów) w celu przygotowania ich do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała czynności mających doprowadzić wzdłuż wszystkich działek wody i kanalizacji. Nie będą wykonywane jakiekolwiek przyłącza, nie będą składane żadne wnioski w tym zakresie do właściwych organów. Działki nie będą grodzone. Nie będą wytyczane drogi, poza już wydzieloną wcześniej drogą nr 2, bez której niemożliwe było wydzielenie przedmiotowych działek. Odnośnie wszystkich działek będących przedmiotem przyszłych sprzedaży będą umieszczane wyłącznie ogłoszenia na portalach internetowych typu...itp. Wnioskodawczyni nie będzie korzystać z usług biura nieruchomości odnośnie przedmiotowych działek.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nie zamierzają zawierać z nabywcami umów przedwstępnych lub innych dokumentów, na podstawie których będą zobowiązani sprzedać działki. Dotyczy to wszystkich działek będących przedmiotem przyszłych sprzedaży.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem do dnia sprzedaży nie zamierzają udzielać pełnomocnictw osobom trzecim do dysponowania działkami bądź dokonywania czynności związanych z ww. działkami. Dotyczy to wszystkich działek będących przedmiotem przyszłych sprzedaży.

Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować żadnych czynności mających doprowadzić wzdłuż wszystkich działek wody i kanalizacji.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Czy dokonywana sukcesywnie sprzedaż łącznie 30 działek podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że sprzedaż łącznie 30 działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Transakcje przeprowadzone zostaną w ramach zarządu prywatnym majątkiem i nie można przypisać działaniom Wnioskodawczyni cech charakteryzujących sprzedaż nieruchomości w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Nabycie działki miało charakter prywatny, cel nabycia także miał charakter prywatny, a Wnioskodawczyni wykorzystywała nieruchomość wyłącznie prywatnie. Po upływie 40 lat od zakupu zmieniła się nie tylko sytuacja życiowa i rodzinna Wnioskodawczyni, ale również plany co do tej nieruchomości. Wnioskodawczyni nie potrzebuje posiadać nieruchomości o takiej powierzchni. Również rodzina Wnioskodawczyni nie ma zamiaru jej wykorzystywać w takim rozmiarze. Ostatecznie na jej części nadal jednak zamieszkiwać będzie Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem.

Dokonanie podziału działki podyktowane jest tym, iż nieruchomość ta miała zbyt dużą powierzchnię, aby w łatwy sposób znaleźć nabywcę. Na działki o powierzchni około …m² również trudno znaleźć nabywców wobec czego Wnioskodawczyni dokona na tych działkach dalszych podziałów, co jednak wymaga uzyskania odnośne każdej z tych działek decyzji o warunkach zabudowy. Nie można oczekiwać od osoby posiadającej nieruchomość o dużej powierzchni do bezcelowego ponoszenia wysokich kosztów jej utrzymania, skoro nie jest ona w chwili obecnej potrzebna w całości. Pozostała część nieruchomości byłaby nieużywana, generując jedynie niepotrzebne koszty. Dlatego został dokonany już podział na mniejsze działki, aby móc sprzedać prywatną część swojego majątku. Tutaj trzeba wskazać, że na części nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza nadal realizować prywatny cel mieszkaniowy. Powyższe wyraźnie wskazuje na podejmowanie działań wyłącznie w zakresie zwykłego zarządu własnym majątkiem prywatnym, a nie działań mających cechy charakteryzujących profesjonalistę działającego na rynku obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, czy też działalności deweloperskiej. Nieruchomość poza wykorzystywaniem dotychczas na cele prywatne nie była wykorzystywana w innym celu, np. nie była wynajmowana osobom trzecim i nie była na niej prowadzona działalność gospodarcza. Poza podziałem i wystąpieniem o warunki zabudowy nie były i nie będą podejmowane inne czynności, to jest nie będzie przeprowadzone utwardzenie dróg, nie będzie inwestycji w tą nieruchomość, nie zostaną wykonane na działkach przyłączenia mediów. Wnioskodawczyni nie będzie angażowała nadmiernych środków finansowych w celu zbycia nieruchomości, jak również nie będzie prowadziła działań marketingowych poza standardowymi ogłoszeniami w Internecie. Nie można wymagać, aby osoba posiadająca majątek w postaci nieruchomości o sporej powierzchni w ramach zarządu prywatnym majątkiem nie podejmowała żadnych czynności, które umożliwiałyby jej zbycie tej nieruchomości po cenie korzystnej. Nie sposób przecież uznać, że sprzedaż majątku prywatnego ma się odbyć po cenie niekorzystnej dla sprzedającego, tylko dlatego aby uniknąć uznania transakcji za podlegające pod ustawę o VAT. Podjęte przez Wnioskodawczynię działania były stosunkowo proste, nie wymagały nadzwyczajnej wiedzy i umiejętności, ani też większych środków finansowych.

Wspomniane działania nie wykraczają poza zwykłe gospodarowanie mieniem prywatnym przez osoby fizyczne. W odniesieniu do przedmiotowej sprawy brak jest profesjonalnych działań. Skala i charakter działań nie odbiegają też od standardowych działań w zakresie zwykłego zarządu własnym majątkiem prywatnym. Na uwadze trzeba mieć też bardzo długi okres czasu jaki upłynął od nabycia działki do podjęcia decyzji o jej podziale i sprzedaży, czego nie można uznać za typowe dla działalności gospodarczej. Uzyskane ze sprzedaży środki nie zostaną reinwestowane ponownie w nieruchomości, ale przeznaczone na cele prywatne Wnioskodawczyni i jej rodziny. Oceniając działalność osoby sprzedającej nieruchomości należy wziąć pod uwagę wszystkie etapy tej aktywności rozpatrując je w całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Przede wszystkim zaś powinno się uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym.

Specyfika posiadania nieruchomości o dużej powierzchni powoduje, że sprzedaż taka zawsze będzie długotrwała (lub wręcz niemożliwa z uwagi na brak kupców) i wiązała się z podziałem na mniejsze działki. Oczywistym jest, że podział nieruchomości jest konieczny, gdyż w takiej sytuacji łatwiej znaleźć kupców na mniejsze działki. A ponieważ na cele prywatne Wnioskodawczyni nie potrzebuje w chwili obecnej tak wielkich rozmiarów nieruchomości, dlatego też część działek zamierza sprzedać.

W sytuacji zaś, gdy działki nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, nie wykracza poza zarząd majątkiem prywatnym uzyskanie warunków zabudowy celem uzyskania możliwości dalszego podziału, a dodatkowo pozwala na uzyskanie wskazówki co do możliwego przeznaczenia tej działki i daje gwarancję, że teren nie jest np. zalewowy. Ma to przecież bardzo istotne znaczenie dla kupujących. Przeznaczenie działki, określające możliwy sposób jej wykorzystania, wpływa na wartość działki, przy czym uzyskanie informacji o tym przeznaczeniu, istotnej z punktu widzenia ceny sprzedaży, jest uzasadnione przy każdej transakcji sprzedaży i nie może być uznane za charakterystyczne tylko dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Tutaj trzeba dodatkowo wskazać, że na wielu działkach na obszarach, gdzie brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, nie można postawić domu mieszkalnego – wynika to często np. z ograniczonej przepustowości kanalizacji, co powoduje, że w danym momencie nie są wydawane decyzje o warunkach zabudowy. Zatem uzyskanie takiej decyzji odnośnie konkretnej działki daje pewność kupującemu, iż będzie się mógł na niej wybudować.

Istotne w niniejszej sprawie jest zatem, czy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży podejmowała będzie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca, usługodawcę. Wykorzystywanie składników majątku musi charakteryzować się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Liczba i zakres transakcji nie ma znaczenia, podobnie jak podział gruntu sam w sobie nie jest decydujący. Nie sposób przyjąć, że objęta wnioskiem nieruchomość nabyta została w celu jej odsprzedaży lub wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Podkreślić trzeba, że za realizację celu prywatnego uznać należy również zamieszkiwanie rodziny Wnioskodawczyni, co w przedmiotowej sprawie będzie miało miejsce na części nieruchomości. Powszechną praktyką są ogłoszenia w Internecie.

Brak jest nie tylko prawnych, ale i racjonalnych podstaw, aby przyjąć, że sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może wiązać się z działaniami zmierzającymi do uzyskania przez sprzedającego korzystnej ceny poprzez ustalenie wartości działki oraz udostępnienie informacji o sprzedaży szerokiemu kręgowi podmiotów. Wnioskodawczyni wskazuje na orzecznictwo sądowe potwierdzające powyższe stanowisko, iż przyszłe transakcje sprzedaży działek będące przedmiotem wniosku ocenić należy jako niemające cech pozwalających na uznanie ich za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Są to m.in. następujące wyroki: WSA z dnia 06.12.2023 r. sygn. akt I SA/Bd 451/23, WSA w Szczecinie z dnia 13.10.2022 r. sygn. akt I SA/Sz 357/22, NSA z dnia 27.04.2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Na mocy art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

W świetle art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Na mocy art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Na podstawie art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Według art. 36 § 1 oraz § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy. Jednakże jak wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności.

Z opisu sprawy wynika, że nie jest Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pani oraz Pani małżonek nie posiadają statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o VAT.

Nabyła Pani wraz z małżonkiem w 1984 r. działkę rolną z zabudowaniami, w tym budynkiem mieszkalnym, położoną w miejscowości ... o powierzchni .... ha. Od dnia nabycia działka ta stanowi miejsce zamieszkania Pani oraz Pani małżonka. Grunty były wykorzystywane wyłącznie dla własnych potrzeb jako przydomowy ogródek. Działka przed podziałem oraz działki powstałe po podziale do momentu ich sprzedaży, nie były/nie będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, ani też do innych czynności zarobkowych. Działka do dnia podziału, jak również działki powstałe po podziale, nie były/nie będą wykorzystywane przez Panią oraz Pani małżonka w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Pani oraz Pani małżonek nie dokonywali/nie będą dokonywać z działki przed podziałem jak również z działek powstałych po podziale sprzedaży płodów rolnych opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W 2024 r. wraz z małżonkiem podzieliła Pani posiadaną nieruchomość na 11 działek z wydzieloną drogą, w tym 1 działką zabudowaną, będąca Pani miejscem zamieszkania i 10 działek niezabudowanych. Dla dwóch z wydzielonych działek uzyskała Pani decyzje o warunkach zabudowy. Decyzje te były konieczne dla dalszego podziału działek, co też uczyniono – działki te zostały podzielone na trzy mniejsze działki i mają zostać sprzedane. Wystąpi Pani również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy odnośnie tych 6 działek, aby kupujący mieli pewność, co do możliwości wykorzystania tych działek. Zamierza Pani w przyszłości dokonać podziału – po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy – pozostałych 8 działek na mniejsze działki i następnie także dokonać ich sprzedaży. Przed sprzedażą również zamierza wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy odnośnie powstałych w ten sposób 24 działek, aby kupujący mieli pewność, co do możliwości wykorzystania tych działek.

Żadne z działek powstałych po podziale, nie są i nie będą do dnia ich sprzedaży udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy. Do dnia sprzedaży działek nie będzie Pani dokonywała jakichkolwiek czynności (nakładów) w celu przygotowania ich do sprzedaży. Jak wskazała Pani ostatecznie w uzupełnieniu, nie będzie Pani także podejmowała czynności mających doprowadzić wzdłuż wszystkich działek wody i kanalizacji. Nie będą wykonywane jakiekolwiek przyłącza, nie będą składane żadne wnioski w tym zakresie do właściwych organów. Działki nie będą grodzone. Nie będą wytyczane drogi, poza już wydzieloną wcześniej drogą nr 2, bez której niemożliwe było wydzielenie przedmiotowych działek. Odnośnie wszystkich działek będących przedmiotem przyszłych sprzedaży będą umieszczane wyłącznie ogłoszenia na portalach internetowych typu ... itp. Nie będzie Pani również korzystać z usług biura nieruchomości odnośnie tych działek.

Nie zamierza Pani wraz z małżonkiem zawierać z nabywcami umów przedwstępnych lub innych dokumentów, na podstawie których będą zobowiązani sprzedać działki. Nie zamierza Pani również wraz z małżonkiem do dnia sprzedaży udzielać pełnomocnictw osobom trzecim do dysponowania działkami bądź dokonywania czynności związanych z ww. działkami.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż przez Panią sukcesywnie łącznie 30 działek (będących przedmiotem wniosku), będących we współwłasności małżeńskiej, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia ww. działek, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa tych działek wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie będzie podejmowała Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku ze sprzedażą przez Panią sukcesywnie łącznie 30 działek, będących we współwłasności małżeńskiej, będzie występowała Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Działania podejmowane przez Panią należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, będzie korzystała Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania.

Zatem dokonując sukcesywnie sprzedaży 30 działek (będących przedmiotem wniosku), będących we współwłasności małżeńskiej, nie będzie działała Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji ww. sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem uznałem Pani stanowisko za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuję, że interpretacja indywidualna dotyczy tylko Pani i nie wywołuje skutków podatkowych dla Pani Małżonka.

Końcowo wskazuję, że w związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, natomiast dokonała Pani wpłaty w łącznej wysokości 80,00 zł, to kwota 40,00 zł stanowi nadpłatę podlegającą zwrotowi zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i zostanie zwrócona – stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – na rachunek bankowy wskazany we wniosku ORD-IN, zgodnie z Pani dyspozycją zawartą we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.