Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupu samochodów, paliwa i wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodów.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 stycznia 2025 r. (wpływ).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Głównym przedmiotem działalności spółki jest (PKD: 43.22.Z) tj. wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w ramach której oferuje swoim klientkom usługi instalacji związanych z OZE na najwyższym poziome.

Wnioskodawczyni to firma specjalizująca się w instalacjach fotowoltaicznych, montażach i serwisach pomp ciepła oraz projektowaniu i budowie farm fotowoltaicznych. Firma prowadzi kompleksowe wdrożenia dla domów, firm, gospodarstw rolnych i gmin. W ramach dokonywanych instalacji zawierane są umowy z podmiotami, które wyrażają chęć instalacji OZE przez Wnioskodawczynię.

Spółka prowadzi swoją działalność na terenie całej Polski, w związku z czym zatrudnia pracowników koordynatorów ds. przetargów, kierowników ds. inwestycji, handlowców, koordynatorów ekip montażowych, dyrektorów ds. sprzedaży, którzy mają miejsce swojego zamieszkania oddalone od 30 do 300 km od miejsca siedziby spółki w miejscowości .... Spółka zapewnia ww. osobom środek transportu w postaci osobowych samochodów firmowych na potrzeby dojazdu do potencjalnych klientów celem pozyskiwania nowych zleceń, uczestnictwa w przetargach, koordynacji ekip montażowych, zapewniania osobistego kierownictwa nad ekipami montażowymi i wzrostu spółki.

Pracownicy po szkoleniu w spółce otrzymują samochód i rozpoczynają pracę. Po zakończonym dniu pracy wracają samochodem do swojego miejsca zamieszkania i tam parkują samochód. Parkowanie odbywa się w miejscu wskazanym w regulaminie wg zasad korzystania z samochodów służbowych. Miejscem tym jest parking strzeżony w pobliżu miejsca zamieszkania pracownika, w przypadku, braku takiego parkingu jest to miejsce postojowe znajdujące się w miejscu zamieszkania pracownika. Regulamin korzystania z samochodów służbowych posiada zapisy z których wynika, że samochód może być użytkowany tylko i wyłącznie do działalności gospodarczej spółki.

Do siedziby spółki pracownicy przyjeżdżają w zależności od potrzeb spółki lub pracownika.

Samochody posiadane przez podatników to pojazdy które nie są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Samochody posiadają zamontowany system GPS. W regulaminie korzystania z samochodów służbowych ustalono zasady wykluczające użycie samochodów do celów prywatnych pracownika. Działania zabezpieczające ich wykonanie to zaznajomienie pracowników z regulaminem. Spółka nadzoruje użytkowanie ww. samochodów wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Przejawia się to weryfikacją ewidencji przebiegu pojazdów, przez przełożonych i monitoringiem systemu GPS. Podatnik prowadzi ewidencję przebiegu samochodów, o której mowa w art. 86a ust. 7 VATU. Spółka złożyła naczelnikowi urzędu skarbowego informacje VAT-26 o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, w terminach przepisanych prawem.

Należy podkreślić, że pracownicy Podatnika wykonują czynności w głównej mierze terenowe, ich obecność codzienna w spółce jest niecelowa zarówno ze względów ekonomicznych, jak również z uwagi na odległość dzielącą pracownika od siedziby spółki. Nadto rejon pracy pracowników, za który są odpowiedzialni, znajduje się w przeciwnym kierunku od miejsca położenia siedziby spółki. Spółka nie posiada oddziałów zlokalizowanych bliżej miejsca zamieszkania pracowników.

Paliwo do danego samochodu faktycznie tankuje pracownik korzystający z danego samochodu. Płatność za paliwo dokonywana jest kartą flotową spółki, bądź za pieniądze pobrane z kasy spółki.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo:

1.Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT,

2.Zakresem pytania objęte są wydatki związane z zakupem paliwa oraz wydatkami eksploatacyjnymi ponoszonymi na samochody m.in. (zakup nowych opon, wymiana opon, serwis, naprawy aut, wydatki na usługi myjni oraz sprzątanie samochodów),

3.Faktury związane z nabyciem paliwa oraz wydatkami eksploatacyjnymi wystawiane są na dane Wnioskodawczyni t.j.: …,

4.Spółka wprowadziła następujące dokumenty, z których obiektywnie wynika, że samochody będą wykorzystywane jedynie do celów działalności gospodarczej oraz wykluczone jest wykorzystywanie pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą:

a.ewidencję przebiegu pojazdów,

b.regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych, w ramach których ustalono obowiązki pracownika/użytkownika samochodu,

c.wyposażono przedmiotowe samochody w system lokalizacji satelitarnej (GPS) – co potwierdzono dokumentem o montażu systemu GPS, posiadają historię przejazdów zarejestrowaną przez GPS,

d.wprowadzono procedury zawierające bezwzględny zakaz używania samochodów do jakichkolwiek celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, co jest usankcjonowane karami porządkowymi oraz może stanowić przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy o pracę.

5.Tak, Wnioskodawczyni wprowadziła procedury uniemożliwiające użytek samochodu do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej tj.:

a.Pracownik został zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu,

b.Samochody mają zamontowany system GPS, który wskazuje ilość przejechanych kilometrów oraz trasy, które muszą się pokrywać z ewidencją przebiegu pojazdu,

c.wprowadzono regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych, w ramach których ustalono obowiązki pracownika/użytkownika samochodu, w tym m.in. obowiązek parkowania samochodu po zakończonej jeździe na terenie wskazanym przez i uzgodnionym z Wnioskodawczynią, obowiązek oddania kluczyków wraz z dowodem rejestracyjnym po zakończeniu jazdy służbowej lub ustania stosunku pracy,

d.wprowadzono procedury o bezwzględnym zakazie używania samochodów do jakichkolwiek celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, co jest usankcjonowane karami porządkowymi oraz może stanowić przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy o pracę,

e.Wnioskodawczyni w regulaminie w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych zobowiązała się do potwierdzenia autentyczności wpisów dokonywanych przez pracowników.

6.Ilość zużytego paliwa jest weryfikowana w przypadku, gdy suma zużytego paliwa przez danego pracownika znacząco odbiega od dotychczasowego zużycia, wtedy następuje proces weryfikacji złożonych faktur VAT – tj. Wnioskodawczyni sumuje paliwo zakupione na dany samochód, następnie dzieli ilość paliwa przez ilość kilometrów, a uzyskany wynik mnożony jest przez sto – co daje średnie zużycie na 100 km, następnie wynik weryfikowany jest z innymi samochodami (czy wynik nie odbiega od normy),

7.Samochody wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni ma prawo do odliczania 100% naliczonego podatku od towarów i usługo od zakupu samochodów, od paliwa i innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku zabezpieczenia prawidłowości przeznaczania pojazdu do wykonywania podróży tylko i wyłącznie związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, tak jak dokonuje tego Wnioskodawczyni oraz w związku z brakiem uzasadnienia celowego i ekonomicznego dojazdów pracowników obsługujących rejony Polski znajdujące się w znaczącej odległości od siedziby Wnioskodawczyni, posiada ona prawo do odliczania 100% naliczonego podatku do towarów i usług od zakupu samochodów, paliwa i innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów. Pomimo iż, pracownicy korzystający z samochodów zaczynają i kończą dzień pracy w miejscu zamieszkania pracownika i nie odstawiają samochodu do siedziby firmy w .....

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. Nr 54, poz. 535) tj. z dnia 9 lutego 2024 r. (Dz.U. z 2024 r. poz. 361) dalej jako Ustawa o VAT. „W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku: 1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;2) należnego z tytułu: a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca, b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; 3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a; 4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 oraz art. 34”.

W art. 86a ust. 2 Ustawy o VAT wskazano, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:”1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych; 2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3; 3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów”.

Natomiast ustęp 3. Powołanego przepisu wyłącza zastosowania art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT gdy: „1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są: a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie; 2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika”.

Na podstawie art. 86a ust. 4 pkt 1 i 2 Ustawy o VAT ustawodawca przyjął, że : „Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: 1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub 2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne”.

W art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT przewidziane zostało ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego do wysokości 50% kwoty podatku naliczonego dotyczącego wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Przy czym art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a tej ustawy stanowi, że przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 cyt. Ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W związku z tym podkreślić należy, że żadne przepisy nie określają dokładnie, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w swojej firmie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Opisany w niniejszym wniosku sposób użytkowania pojazdów wyklucza możliwość użycia samochodów służbowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że sam fakt parkowania samochodów w miejscu zamieszkania pracownia (pracownika terenowego, który zdecydowaną większość swoich zadań wykonuje w terenie, w znacznej odległości od siedziby Wnioskodawczyni) nie może wskazywać na użytkowanie prywatne powierzonego środka w postaci samochodu osobowego. Jednoznacznie należy stwierdzić, że wykorzystanie samochodów służbowych do celów prywatnych zostało przez Wnioskodawczynię całkowicie wyeliminowane. Wnioskodawczyni stworzyła takie mechanizmy i wprowadziła takie zasad używania pojazdów, które dały maksymalną gwarancję wykorzystania ich wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika. Za takim stanowiskiem (cały czas aktualnym) opowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1180/15: "W sytuacji, gdy mamy do czynienia z "czynnikiem ludzkim" istnieje ryzyko użycia samochodu niezgodnie z jego deklarowanym dla celów podatkowych przeznaczeniem. Rzecz jednak w tym, aby ryzyko to jak najbardziej zminimalizować, a co za tym idzie wprowadzić zasady korzystania z pojazdu oraz zabezpieczenia gwarantujące ich przestrzegania, które wykluczą użycie auta w celach prywatnych".

Przyjęcie poglądu, że dochodzi do wykluczenia prawa do pełnego odliczenia podatkowego w razie stwierdzenia najmniejszej, potencjalnej choćby możliwości wykorzystania samochodów do użytku mieszanego, oznaczałoby w istocie wyłączenie stosowania art. 86a ust. 4 pkt 1 cyt. Ustawy o VAT. W tym zakresie akcent położyć należy raczej na gwarancjach, które daje podatnik, aby użytek prywatny został w maksymalnym stopniu wykluczony za takim sposobem rozumowania powyższych unormowania optuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 listopada 2020 r., w sprawie o sygn. akt I FSK 191/18.

Wnioskująca taką gwarancję faktycznie zapewniła wprowadzonymi w firmie regulacjami, w szczególności poprzez prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz wprowadzone regulaminu w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych, w ramach których ustalono obowiązki pracownika/użytkownika samochodu, w tym m.in. obowiązek parkowania samochodu po zakończonej jeździe na terenie wskazanym przez i uzgodnionym z Wnioskodawcą, obowiązek oddania kluczyków wraz z dowodem rejestracyjnym po zakończeniu jazdy służbowej, wyposażenie przedmiotowych samochodów w system lokalizacji satelitarnej (GPS), co umożliwia także ewidencjonowanie eksploatacji samochodów oraz dokonywanie rozliczenia tras. Ponadto, jak wynika z opisu stanu faktycznego wniosku, obowiązujące u Wnioskodawczyni procedury wprowadzają bezwzględny zakaz używania samochodów do jakichkolwiek celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, co jest usankcjonowane karami porządkowymi oraz może stanowić przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy o pracę. Wnioskodawczyni w regulaminie w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych zobowiązała się do potwierdzenia autentyczności wpisów dokonywanych przez pracowników.

Odnosząc się do zagadnienia garażowania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników w kontekście wpływu tej okoliczności na tzw. użytek mieszany pojazdów było już analizowane przez Naczelny Sąd Administracyjny, m.in. w wyrokach:

1.z dnia 6 marca 2017 r. sygn. akt I FSK 790/16,

2.z dnia 31 maja 2017 r., sygn. akt I FSK 1809/15,

3.z dnia 21 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1200/15,

4.z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 234/16,

5.z dnia 5 października 2017 r., sygn. akt I FSK 113/16

6.z dnia 11 marca 2020 r., sygn. akt I FSK 1470/17.

Wnioskodawczyni podziela ugruntowaną już linię orzeczniczą prezentowaną w powołanych wyżej orzeczeniach, w których podważono tezę, że dojazd z miejsca pracy do miejsca zamieszkania pracownika i z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, zawsze oznacza brak związku z działalnością gospodarczą pracodawcy, gdyż ułatwienia, które stąd wynikają dla pracownika nie są konsekwencją stosunku pracy.

Przenosząc powyższe na grunt stanu faktycznego opisanego we wniosku, należy dostrzec, że Wnioskodawczyni w ramach swojej działalności użytkuje samochody, które są wydawane do użytkowania zatrudnionym pracownikom/użytkownikom w celu umożliwienia im właściwej realizacji powierzonych obowiązków służbowych (praca pracowników, która odbywa się w terenie – poza siedzibą spółki,) w oddalonej lokalizacji. Wnioskodawczyni wskazuje, że w powyższym przypadku, zaparkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania jest uzasadnione koniecznością realizacji zadań służbowych i ze względu na oszczędność czasową w dotarciu do/z miejsc wykonywania pracy (spotkania z potencjalnymi klientami, kontrolą grup instalatorskich, uczestnictwem w przetargach) oraz uzasadnione koniecznością ekonomiczną. Nie ulega więc wątpliwości, że w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym zachodzi szczególna wyjątkowa sytuacja, która uzasadnia pozostawienie samochodu w miejscu zamieszkania pracownika.

Zaprezentowane stanowisko potwierdził również Naczelny Sąd administracyjny w wyroku z dnia 19 kwietnia 2023 r. wydanym w sprawie o sygn.. akt: I FSK 431/20, w którym to w tezie przytoczono, że: „Co do zasady wykorzystywanie samochodu służbowego w celu dojazdów do pracy pracownika wyklucza uznanie go za używany jedynie do celów działalności gospodarczej pracodawcy, gdyż obowiązkiem pracownika jest stawienie się o czasie w miejscu pracy. Jednak, gdy specyfika prowadzonej działalności wymusza na pracodawcy zapewnienie nieodpłatnego transportu pracownikom zachodzi inna sytuacja i wówczas zapewnienie takiego transportu może być traktowane jako związane z prowadzoną działalnością podatnika. Parkowanie samochodu poza siedzibą firmy nie oznacza automatycznie, że samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej”.

Również, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku 15 grudnia 2021 r. I SA/Op 376/21 wskazuje: „ Błędna jest ocena, że w każdym przypadku parkowanie samochodu spółki poza siedzibą firmy oznacza automatycznie, że samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Chodzi jedynie o to, by możliwość parkowania pojazdu poza siedzibą firmy była uzasadniona specyfiką prowadzonej działalności, określona została w wewnętrznych regulacjach obowiązujących u podatnika, zaś podatnik zapewnił odpowiednie mechanizmy kontroli przestrzegania wykorzystania tak postawionych do dyspozycji pracowników (użytkowników) pojazdów wyłącznie dla celów związanych z działalnością gospodarczą (wykonywaniem obowiązków służbowych)”.

Podsumowując, Podatnik stoi na stanowisku, że w stanie faktycznym opisanym w treści wniosku Wnioskodawczyni podjęła działania o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 Ustawy o VAT, a tym samym nie znajduje zastosowania ograniczenie określone w art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT, przez co Wnioskodawczyni ma prawo do odliczania 100% VAT od nabycia samochodów, paliwa i innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów, mimo że pracownicy korzystający z tych samochodów zaczynają dzień i kończą go w miejscu ich zamieszkania.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że stanowisko Wnioskodawczyni nie uległo zmianie w związku z dokonanym uzupełnieniem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podatnik posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy:

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Od wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy zasady przewidziano wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy:

Według art. 86a ust. 4 ustawy:

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy:

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy:

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy:

W art. 86a ust. 12 ustawy wskazano, że:

Należy podkreślić, że z regulacji art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Co do zasady, w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie „wyłącznie” należy rozumieć „tylko” oraz „jedynie”. Przy definiowaniu słowa „wyłącznie” mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie.

W przedmiotowej sprawie istotne są zwłaszcza przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdu samochodowego w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Co do zasady w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania, musi wykluczać jego użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu.

Zatem możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach, dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do wykonywania czynności służbowych, tym samym nie są wykorzystywane, choćby przejściowo, w inny sposób.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zatem podatnicy użytkujący samochody osobowe w działalności gospodarczej mają ograniczone prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na ich zakup, eksploatację i bieżące użytkowanie. W sytuacji, gdy przedsiębiorca zdecyduje się na pełne odliczenie VAT, jest zobowiązany wykazać, że pojazd jest użytkowany wyłącznie w celach prowadzonej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisana przez Państwa procedura nie wyklucza użycia przedmiotowych samochodów służbowych do celów niezwiązanych z Państwa działalnością gospodarczą. Mimo, że prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, wprowadzono regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych, w ramach których ustalono obowiązki pracownika/użytkownika samochodu, wyposażono przedmiotowe samochody w system lokalizacji satelitarnej (GPS) oraz wprowadzono procedury zawierające bezwzględny zakaz używania samochodów do jakichkolwiek celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, to jednak dopuszczenie możliwości parkowania samochodów służbowych przez pracowników w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników, a więc poprzez ich bezpośrednią dostępność, stwarza możliwość wykorzystania tych samochodów do celów prywatnych. Wprowadzenie przez Państwa regulaminu korzystania z pojazdów samochodowych, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Państwa stosownej procedury użytkowania tych pojazdów, która wykluczy ich potencjalne użycie do celów prywatnych. Wprowadzone przez Państwa zasady nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tych pojazdów. Dodatkowo, jak Państwo wskazali, ilość zużytego paliwa jest weryfikowana w przypadku, gdy suma zużytego paliwa przez danego pracownika znacząco odbiega od dotychczasowego zużycia, wtedy następuje proces weryfikacji złożonych faktur, zatem przypuszczają Państwo, że jest prawdopodobieństwo użycia samochodów do celów niezwiązanych z wykonywaniem obowiązków przez pracowników.

Podjęte przez Państwa działania, wykluczające użycie samochodów służbowych przez pracowników do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. uchwalenie ww. regulaminu, do którego przestrzegania są zobowiązani pracownicy; prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzony regulamin, monitoring systemu GPS, nie potwierdzają obiektywnie, że samochody służbowe o których mowa we wniosku, są wykorzystywane wyłącznie do prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, bez możliwości ich użycia do celów prywatnych, w sytuacji gdy są parkowane przez pracowników w pobliżu ich miejsca zamieszkania. Należy bowiem zauważyć, że samo parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania (przez rozpoczęciem i po zakończeniu wyjazdu służbowego), co do zasady, pozwala pracownikowi na potencjalne wykorzystanie samochodu do jego celów prywatnych. Przy czym - jak wyżej wskazano - użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Z uwagi na powyższe nie można uznać, że samochody osobowe parkowane w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej.

Tym samym, nie mają Państwo prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego dotyczącej wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, udostępnianymi pracownikom, w tym od zakupu paliwa oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z tymi samochodami, gdyż pojazdy o których mowa we wniosku nie spełniają warunków, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1.

W konsekwencji, przysługuje Państwu przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zakup samochodów, paliwa i wydatków związanych z eksploatacją przedmiotowych samochodów osobowych. Prawo to przysługuje z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa orzeczeń sądów wyjaśniam, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element Państwa argumentacji, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą stronę postępowania w konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.