Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT usług (...) refakturowanych na fundusze inwestycyjne. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Spółka Akcyjna (dalej: Wnioskodawca lub A. TFI SA lub TFI) jest towarzystwem funduszy inwestycyjnych działającym na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego i w oparciu o przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (ustawa z dnia 27 maja 2004 r. Dz. U. z 2023 r. poz. 681, t.j. z 12 kwietnia 2023 r., dalej: ustawa o funduszach inwestycyjnych). Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności TFI zarządza funduszami inwestycyjnymi.

W celu wsparcia prowadzenia swojej działalności w zakresie zarządzania funduszami, Wnioskodawca nabywa od B., podmiotu amerykańskiego, nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski, kompleksową usługę (…).

B. jest agencją informacyjną w zakresie światowych rynków kapitałowych oraz dostawcą profesjonalnych narzędzi informatycznych, algorytmów, prognoz, analiz i rekomendacji wykorzystywanych przez podmioty zarządzające aktywami finansowymi.

B. oferuje różne pakiety usług świadczonych drogą elektroniczną. W zależności od wykupionego pakietu ich zakres i cena znacząco od siebie odbiegają. Podstawowe pakiety zawierają głównie elementy informacyjne dotyczące aktualnych wycen aktywów, kursów akcji na giełdach światowych, kursów walut, itp.

Natomiast usługa (...) nabywana przez TFI jest usługą znacznie bardziej zaawansowaną i kompleksową. Służy ona do profesjonalnego wsparcia procesu zarządzania aktywami funduszy inwestycyjnych. Usługa ta bowiem wspiera zarządzających na wszystkich etapach procesu inwestycyjnego. Od analizy rynku, prognoz i projekcji finansowych prowadzących do rekomendacji co do zakupu danego instrumentu finansowego, zgodnie z przyjętą strategią inwestycyjną funduszu, w tym wskazanie korzystnego momentu zakupu, poziomu zaangażowania w danym momencie i dalszej strategii zwiększania lub utrzymywania zaangażowania, po rekomendacje wyjścia ze wskazanych inwestycji (aktywów), w tym również co do strategii sprzedaży, tj. momentu/okresu sprzedaży i jej wolumenu.

(...) w wersji zakupionej przez Wnioskodawcę jest usługą doradczą i informacyjną, polegającą na pozyskiwaniu, opracowywaniu i dostarczaniu aktualnych informacji ekonomicznych, danych, analiz gospodarczych, w tym giełdowych oraz informacji politycznych mających wpływ na światowe rynki kapitałowe. Dzięki tej usłudze TFI otrzymuje w czasie rzeczywistym komplet danych, analiz, prognoz i rekomendacji niezbędnych do świadomego podejmowania decyzji inwestycyjnych w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników finansowych w interesie swoich klientów. Dodatkowo w ramach usługi dostarczane są narzędzia niezbędne do efektywnego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia i dokumentowania działalności inwestycyjnej funduszy (…). TFI dzięki usłudze (...) otrzymuje m.in. informacje dotyczące:

a)rynku towarów (ropa, gaz, węgiel, produkty rolne, itp.);

b)instrumentów pochodnych (instrumentów opartych m.in. o stopy procentowe i kursy walut, obligacji zamiennych, instrumentów strukturyzowanych, itp.);

c)rynku akcji (akcji, indeksów, kontraktów terminowych, opcji, funduszy inwestycyjnych);

d)instrumentów o stałej stopie zwrotu (np. obligacji);

e)rynku walut (np. transakcji spot, FX swap);

f)cen towarów, akcji, instrumentów finansowych (w czasie rzeczywistym);

g)analiz zmienności ceny rynkowej, analiz statystycznych i porównawczych;

h)danych właścicielskich poszczególnych spółek;

i)prognoz (w tym prognoz dotyczących zysku) i rekomendacji dla poszczególnych spółek.

Dodatkowo, w ramach usługi TFI otrzymuje:

a)narzędzia niezbędne do efektywnego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia i dokumentowania działalności inwestycyjnej funduszy m.in. narzędzia umożliwiające bieżące monitorowanie ryzyka pozycji dla danego portfela w sposób dostosowany do charakterystyki funduszu i potrzeb zarządzającego, m.in. możliwość prezentacji portfela w różnych przekrojach (np. wg klasy aktywów, typu instrumentów, struktury geograficznej, struktury sektorowej itp.), możliwość doboru odpowiedniego zestawu wskaźników służących do oceny ryzyka konkretnej pozycji, możliwość tworzenia własnych wskaźników przy pomocy wbudowanych formuł/algorytmów, możliwość symulacji transakcji w celu oceny ich wpływu na profil ryzyka portfela;

b)platformę służącą wprowadzeniu zleceń, ich modyfikacji i alokacji dokonanych transakcji na poszczególne fundusze, z funkcją zachowania w pamięci sytemu wszelkich kroków i modyfikacji dokonanych przez zarządzających;

c)platformę pozwalającą na handel instrumentami finansowymi za pośrednictwem banków i biur maklerskich;

d)narzędzia służące monitorowaniu składu portfela inwestycyjnego oraz sugerujące jego skład zgodnie z polityką inwestycyjną danego funduszu, a także narzędzia pozwalające na porównanie składu portfela z benchmarkiem funduszu wraz z wykazaniem wpływu różnic pomiędzy nimi na wypracowaną stopę zwrotu;

e)narzędzia umożliwiające analizę wpływu poszczególnych składników portfela na wynik funduszu, zarówno na bazie danych historycznych, jak i bieżących notowań giełdowych;

f)narzędzia służące obliczaniu limitów inwestycyjnych, wskaźników ryzyka i efektywności zarządzania poszczególnymi portfelami, a także narzędzia umożliwiające optymalizację składu portfela według zadanych parametrów;

g)TFI pozyskuje od B. również narzędzia do komunikacji z innymi brokerami na rynku kapitałowym w postaci chatu (…).

Nabywane przez A. TFI usługi (...) dokumentowane są fakturami bez wykazanej kwoty podatku VAT. Na fakturach wyszczególnione są następujące pozycje:

• (…) (terminale - tj. opłata za subskrypcję usługi (...) uzależniona od liczby osób uprawnionych do korzystania z niej oraz okresu subskrypcji);
• (…) - opłata za narzędzia niezbędne do efektywnego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia i dokumentowania działalności inwestycyjnej funduszy, uzależniona od okresu subskrypcji;
• (…) (opłata za dostęp do sieci (…) - łącze, za pomocą którego przekazywana jest usługa (…) , poniesienie tej opłaty jest niezbędne do skorzystania z usługi (…), opłata ta uzależniona jest od okresu subskrypcji);
• w odrębnych pozycjach/fakturach B. znajdują się opłaty za dostęp do danych z poszczególnych rynków giełdowych (notowania) uzależnione od okresu subskrypcji (…) oraz opłaty za chat (…) wraz z archiwizacją danych chatu.

Z uwagi na fakt, że w świetle art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z dnia 13 marca 2024 r., dalej: ustawa o VAT) miejsce świadczenia (opodatkowania) usługi (...) na rzecz TFI znajduje się na terytorium Polski, TFI z tytułu nabycia usług (...) rozpoznaje import usług.

Zgodnie z uzyskanym wyrokiem NSA (sygn. I FSK 1028/16 z 23 kwietnia 2028 r.), a w ślad za nim interpretacją indywidualną Dyrektora KIS z 23 października 2018 r. (sygn. IPPP3/443-787/14/18- 5/S/IG), Wnioskodawca stosuje zwolnienie z VAT usług nabywanych od B.

Kompleksowa usługa (...) jest nabywana przez Wnioskodawcę we własnym imieniu (na fakturach zakupowych TFI widnieje jako nabywca), jednak usługi te są de facto zakupione na potrzeby funduszy i ich uczestników, którzy są ostatecznymi beneficjentami efektów wykorzystania usługi (…). Dzięki tej usłudze zarządzający mogą skutecznie zwiększać wartość jednostek uczestnictwa poszczególnych funduszy.

Obecnie Wnioskodawca planuje obciążanie kosztami zakupionej usługi (...) zarządzane przez TFI fundusze inwestycyjne, a konkretnie: C. Fundusz Inwestycyjny Otwarty (FIO) oraz D. Specjalistyczny Fundusz Inwestycyjny Otwarty (SFIO). Związane jest to z faktem, że Wnioskodawca uzyskał zgodę Komisji Nadzoru Finansowego na zmiany Statutów C. FIO i D. SFIO w zakresie katalogu kosztów, które mogą być pokrywane z aktywów funduszy w taki sposób, aby fundusze mogły partycypować m.in. w kosztach usług dostarczanych i świadczonych przez (…). Do dnia uzyskania zgody Komisji Nadzoru Finansowego nie było to możliwe z uwagi na fakt, że zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 18 ust. 2 pkt 14 ustawy o funduszach inwestycyjnych, zmiany statutów w zakresie rodzajów, maksymalnej wysokości, sposobu kalkulacji i naliczania kosztów obciążających fundusz inwestycyjny wymagają dla swej ważności uzyskania uprzedniego zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Zgodnie z ogłoszonymi przedmiotowymi zmianami Statutów koszty mieszczące się w dopuszczalnym rodzajowym katalogu kosztów mogą być pokrywane przez fundusze z Aktywów Funduszy lub zwracane TFI, jeżeli zostały poniesione przez TFI.

Tym samym, w miejsce dotychczas stosowanego modelu, w którym to TFI pokrywało w całości koszty usług świadczonych i dostarczanych przez (…), zostanie wprowadzony model, w którym zarządzane przez TFI fundusze będą mogły partycypować w istotnej części tych kosztów, przy czym nie jest to w żaden sposób powiązane ze zmianą charakteru i rodzaju usług świadczonych przez (...).

Powyższe zmiany w zakresie ponoszenia ww. kosztów są konsekwencją zmieniających się warunków rynkowych działalności prowadzonej przez towarzystwa funduszy inwestycyjnych w Polsce, a także coraz częściej stosowanych praktyk rynkowych polegających na dopuszczeniu możliwości obciążania zarządzanych funduszy uzasadnioną częścią kosztów, które dotychczas były pokrywane przez towarzystwa. Na początkowym etapie funkcjonowania rynku funduszy inwestycyjnych w Polsce zasadą było bowiem to, że towarzystwa funduszy inwestycyjnych pokrywały wszystkie lub zdecydowaną większość kosztów związanych z działalnością zarządzanych funduszy, w zamian zaś otrzymywały określone w statutach funduszy wynagrodzenie za zarządzanie. Dopiero wraz z rozwojem rynku towarzystwa funduszy inwestycyjnych zaczęły wprowadzać, po uzyskaniu odpowiednich zgód Komisji Nadzoru Finansowego, zmiany w statutach zarządzanych funduszy inwestycyjnych, rozszerzając w ten sposób dopuszczalne katalogi kosztów, które mogą obciążać ich aktywa i w efekcie są ponoszone bezpośrednio przez fundusze, lub zwracane towarzystwom, jeżeli zostały przezeń pokryte.

C. FIO jest funduszem inwestycyjnym otwartym z wydzielonymi Subfunduszami. Jego działalność jest regulowana na poziomie krajowym przez ustawę o funduszach inwestycyjnych, a na poziomie unijnym przepisami Dyrektywy UCITS (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe, dalej: Dyrektywa UCITS).

D. SFIO jest specjalistycznym funduszem inwestycyjnym otwartym z wydzielonymi Subfunduszami. Na poziomie krajowym podlega on również regulacjom ustawy o funduszach inwestycyjnych i konstrukcyjnie jest zbliżony do funduszy inwestycyjnych otwartych (stosuje się do niego też przez odpowiednie odesłanie większości przepisów dotyczących funduszy inwestycyjnych otwartych). Natomiast specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte odbiegają od ścisłego wzorca ustalonego w Dyrektywie UCITS, w związku z czym klasyfikuje się je jako alternatywne fundusze inwestycyjne. Wspólne dla całej Unii Europejskiej zasady zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, a zwłaszcza zasady działalności podmiotów zarządzających takimi funduszami, określone zostały w Dyrektywie ZAFI (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010), dalej: Dyrektywa ZAFI).

W planowanym modelu koszty usługi (...) zostaną przeniesione (refakturowane) niemal w całości na ww. zarządzane fundusze, z wyjątkiem: opłat za dostęp do notowań oraz opłat za archiwizację chatów. Ponadto, TFI planuje pozostawienie po swojej stronie kosztów odpowiadających kosztowi kilku terminali (…).

Refakturowanie ww. kosztów usługi (...) spowoduje, iż koszty tej usługi, w zdecydowanej większości, zostaną poniesione de facto przez uczestników funduszy: C FIO oraz D SFIO. Przy czym, refakturowanie ww. usług (...) na fundusze nie zmieni w żaden sposób ich charakteru, zakresu oraz rodzaju.

Pytanie

Czy opisane powyżej usługi (...) refakturowane przez Wnioskodawcę na fundusze inwestycyjne: C. Fundusz Inwestycyjny Otwarty oraz D Specjalistyczny Fundusz Inwestycyjny Otwarty, będą korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (dalej: podatku VAT)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy refakturowane przez niego na fundusze inwestycyjne: C Fundusz Inwestycyjny Otwarty oraz D. Specjalistyczny Fundusz Inwestycyjny Otwarty, usługi (...) będą podlegać zwolnieniu z podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, iż krajowe przepisy o VAT stanowią implementację przepisów unijnych, w tym w szczególności 112 Dyrektywy VAT (Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006.347.1 z dnia 11 grudnia 2006 r., dalej: 112 Dyrektywa VAT), w celu ustalenia warunków zastosowania zwolnienia do refakturowanej usługi (...), należy przeanalizować zarówno krajowe przepisy o VAT wraz z praktyką ich stosowania, jak i unijne przepisy wraz z dorobkiem orzeczniczym Trybunału Sprawiedliwości UE wskazującym sposób ich interpretacji, a często (jak w tym przypadku) wypracowującym wspólne, jednolite rozumienie pojęć użytych w przepisach 112 Dyrektywy VAT.

Krajowe regulacje.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT zwolnieniu podlegają „usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi”.

Dodatkowo, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b) ustawy o VAT zwolnieniu podlegają „usługi zarządzania portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,”.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa m.in. w ust. 1 pkt 12 ustawy nie mają zastosowania do czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa, usług w zakresie leasingu.

Z treści ww. przepisów wynika, że zastosowanie zwolnienia na gruncie krajowych przepisów uzależnione jest od spełnienia dwóch warunków, tj.:

a)świadczenie stanowi usługę, którą można zakwalifikować jako zarządzanie funduszami (zakres przedmiotowy zwolnienia);

b)usługa dotyczy funduszu inwestycyjnego, alternatywnego funduszu inwestycyjnego lub zbiorczego portfela papierów wartościowych w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych albo portfeli inwestycyjnych tych funduszy (zakres podmiotowy zwolnienia).

Zakres przedmiotowy zwolnienia.

Krajowy ustawodawca w obecnie obowiązujących przepisach o podatku VAT nie zdefiniował pojęcia usługi zarządzania funduszami, co ma swoje znaczenie prawne. Pojęcie to należy bowiem rozumieć zgodnie z jego autonomicznym, wspólnotowym znaczeniem, wypracowanym przez orzecznictwo TSUE, a wskazanym w art. 135 ust. 1 pkt g) 112 Dyrektywy VAT (a do końca 2006 roku, w art. 13 część B lit. d) pkt 6 Szóstej Dyrektywy VAT (Szósta dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, obowiązująca do końca 2006 r., zastąpiona 112 Dyrektywą VAT, dalej „Szósta Dyrektywa VAT”).

Zgodnie z brzmieniem art. 135 ust. 1 lit g) 112 Dyrektywy VAT: „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (...) g) zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie”.

Dla porządku należy zaznaczyć, iż dokonana przez Trybunał Sprawiedliwości UE wykładnia art. 13 część B lit. d) pkt 6 Szóstej Dyrektywy VAT odnosi się również do art. 135 ust. 1 lit. g) 112 Dyrektywy VAT, ponieważ, przepisy te zostały sformułowane w identyczny sposób i w związku z tym mogą zostać uznane za równoważne (por. tezy wyroku TSUE z 17 czerwca 2021 r., w sprawie C-59/20, DBKAG).

Uzasadnieniem dla konieczności zastosowania autonomicznych pojęć usług zarządzania funduszami na poziomie wspólnotowym jest „uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich”, a w tym przypadku zapewnienie spójności w stosowaniu zwolnienia z VAT we wszystkich państwach członkowskich (por. tezy wyroku TSUE z 4 maja 2006 r., w sprawie C-169/04 Abbey National).

Wyrok z 4 maja 2006 r., w tej sprawie C-169/04 (Abbey National) był okazją do wypracowania przez TSUE autonomicznej definicji pojęcia „zarządzanie” dla potrzeb omawianego zwolnienia. Trybunał uznał, iż transakcje objęte tym zwolnieniem są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. W tym zakresie odwołał się do przepisów prawa wspólnotowego odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (Dyrektywa UCITS). W efekcie Trybunał uznał, iż „art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej dyrektywy 85/611 w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania”.

Jednocześnie zakres omawianego zwolnienia nie powinien być ograniczony wyłącznie do czynności wymienionych w załączniku II Dyrektywy UCITS, przy czym każda czynność mająca podlegać zwolnieniu w ramach zarządzania funduszami musi: tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w owym pkt 6 (...) Świadczone usługi powinny zatem dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym, czy też technicznym, takie jak udostępnienie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy (zob. podobnie w odniesieniu do art. 13 część B lit. d) pkt 3 ww. wyrok w sprawie SDC, pkt 66) lub wyrok w sprawie C-275/11 GfBk (pkt 21).

Taki sposób wykładni przepisów dotyczących omawianego zwolnienia Trybunał kontynuował w kolejnym niezwykle istotnym wyroku z 7 marca 2013 r., w sprawie C-275/11 GfBk, gdzie dokonuje on dalszego doprecyzowania zakresu znaczenia pojęcia usług zarządzania funduszami. W tym przypadku sprawa dotyczyła możliwości zwolnienia z VAT usług doradczych i informacyjnych świadczonych na rzecz towarzystw funduszy inwestycyjnych. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że: „okoliczność, że usługi doradcze i informacyjne nie zostały wymienione w załączniku II do dyrektywy 85/611 zmienionej dyrektywą 2001/107, nie stanowi przeszkody w zaliczeniu ich do kategorii specyficznych usług objętych zakresem czynności »zarządzania« specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, ponieważ art. 5 ust. 2 dyrektywy 85/611 zmienionej dyrektywą 2001/107 sam wskazuje, że wyliczenie w omawianym załączniku «nie [jest] wyczerpujące»”.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w opinii Rzecznika Generalnego wydanej w sprawie C-169/04 Abbey National, który dodatkowo stwierdził: „Jeżeli usługi z zakresu administrowania, takie jak prowadzenie rachunkowości, obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu albo wycena aktywów, stanowią usługi specyficzne i wyodrębnione, uważam, że wspomniana ocena odnosi się tym bardziej do usługi jeszcze bardziej specyficznej, jaką jest usługa doradczo-informacyjna dotycząca zarządzania funduszem oraz kupna lub sprzedaży aktywów”.

W konsekwencji, zdaniem TSUE, usługi doradcze i informacyjne dotyczą specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem funduszami i jako takie stanowią usługi zarządzania korzystające ze zwolnienia z VAT, choćby były świadczone na rzecz TFI przez osoby trzecie.

Stanowisko to zostało podzielone również przez Dyrektora KIS w indywidualnej interpretacji z 23 października 2018 r. (sygn. IPPP3/443-787/14/18-5/S/IG) w stosunku do nabywanych przez Wnioskodawcę usług (...). W uzyskanej interpretacji zostały one ocenione jako odrębne usługi doradcze i informacyjne, wypełniające specyficzne i istotne funkcje dla usługi zarządzania funduszami i jako takie podlegające zwolnieniu z VAT. Interpretacja ta została wydana po uzyskaniu przez TFI korzystnego wyroku NSA (sygn. I FSK 1028/16 z 23 kwietnia 2018 r.).

Warto odnotować, iż kolejne orzeczenia TSUE, wydane po ww. wyroku NSA, w podobnych sprawach, dostarczają kolejnych wskazówek interpretacyjnych i wydają się wzmacniać stanowisko Wnioskodawcy co do możliwości zwolnienia z podatku VAT usług nabywanych od B.

W wyroku z 2 lipca 2020 r. w sprawie C-231/19 BlackRock - TSUE uznał usługę, świadczoną przez podmiot amerykański za pomocą platformy Aladdin, (podobną do usług (...), gdyż Aladdin dostarcza zarządzającym portfelami wyniki analiz rynkowych i monitorowania wyników i ryzyka, zapewniając wsparcie przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych, nadzoruje zgodność z przepisami i pozwala wdrażać decyzje dotyczące transakcji) za stanowiącą jedną, odrębną całość pomimo wielu elementów składowych. „W niniejszej sprawie, (...) z informacji przekazanych Trybunałowi, w szczególności na rozprawie, wynika, że wartość świadczenia usług rozpatrywanych w postępowaniu głównym polega, z punktu widzenia usługobiorców, na łącznym wykorzystaniu różnych funkcji platformy informatycznej Aladdin, w związku z czym wydaje się, że świadczenie to należy uznać, niezależnie od wielości elementów i czynności wykonywanych na rzecz tych usługobiorców, za nierozerwalne świadczenie gospodarcze.” Ponadto, ani organ podatkowy, ani sądy w toku instancji nie zakwestionowały zwolnienia usługi zarządzania świadczonej za pomocą platformy Aladdin ze względu na jej charakter. Nie wykazano też, że nie wypełnia ona specyficznych i istotnych funkcji usługi zarządzania. Natomiast Trybunał uznał, iż usługi świadczone na rzecz BlackRock za pośrednictwem platformy Aladdin powinny być opodatkowane, ponieważ spółka ta zarządza głównie funduszami, które nie są specjalnymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu 112 Dyrektywy VAT.

Co zostało potwierdzone w opinii Rzecznika Generalnego wydanej do ww. wyroku oraz w kolejnym orzeczeniu TSUE z 17 czerwca 2021 r. w sprawie C-59/20 DBKAG, w którym Trybunał przyznaje, że: „W szczególności w wyroku z dnia 2 lipca 2020 r., Blackrock Investment Management (C-231/19), w którym chodziło zwłaszcza o usługi monitorowania rentowności i ryzyka świadczone przez osobę trzecią na rzecz spółek zarządzających usługami za pośrednictwem platformy informatycznej, Trybunał nie wykluczył z góry tych usług z zakresu stosowania zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy VAT. (…) W ten sposób, jeżeli usługa taka jak przyznanie prawa do korzystania z oprogramowania jest świadczona wyłącznie w celu zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, a nie zarządzania innymi funduszami, może ona zostać uznana za „specyficzną” dla tego celu.”

Co więcej, w tym orzeczeniu, dotyczącym możliwości zwolnienia z VAT nabywanej licencji do korzystania z oprogramowania służącego do przeprowadzenia obliczeń istotnych dla zarządzania ryzykiem i dla pomiarów rentowności inwestycji przez zarządzających, Trybunał potwierdził, że jeżeli to specjalne oprogramowanie, (…) jest przeznaczone wyłącznie do wykonywania specyficznej i istotnej działalności związanej z zarządzaniem specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, (nawet jeśli jest stosowane na technicznej infrastrukturze spółki inwestycyjnej i może spełniać swoje funkcje tylko przy mającym drugorzędne znaczenie współdziałaniu wspomnianej spółki i z bieżącym zastosowaniem danych rynkowych dostarczanych przez tę spółkę) podlega zwolnieniu z VAT.

Warto zauważyć, iż Trybunał w tej sprawie odniósł się do również wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r., w sprawie C-2/95, (SDC EU:C:1997:278), w którym wskazano, że zwykłe usługi materialne lub techniczne, takie jak udostępnienie systemu informatycznego, nie były objęte zwolnieniem z VAT. „Niemniej jednak orzecznictwa tego nie można rozumieć w ten sposób, że należy z góry wykluczyć z zakresu stosowania zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. g) 112 dyrektywy VAT każdą usługę świadczoną przez osobę trzecią za pomocą systemu informatycznego na rzecz spółki zarządzającej. Jak Trybunał wyjaśnił bowiem w pkt 38 wyroku w sprawie SDC (C-2/95) fakt, iż dana usługa jest w całości wykonywana drogą elektroniczną, sam w sobie nie sprzeciwia się zastosowaniu zwolnienia do tej usługi.”.

Powyższe tezy wyroków TSUE Wnioskodawca w pełni podziela i prezentuje jako swoje stanowisko w niniejszej sprawie.

Podsumowując, decydujące znaczenie dla objęcia zwolnieniem usług nabywanych przez zarządzających od podmiotu trzeciego, za pomocą platformy internetowej (drogą elektroniczną), ma charakter nabywanych usług, tj. czy stanowią one odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla usługi zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu 112 Dyrektywy VAT. Warunki te, w ocenie Wnioskodawcy spełniają usługi doradcze i informacyjne nabywane przez TFI, gdyż dotyczą specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem funduszami i jako takie stanowią usługi zarządzania korzystające ze zwolnienia z VAT.

Zakres podmiotowy zwolnienia.

W ocenie Wnioskodawcy 112 Dyrektywa VAT pozostawia pewną przestrzeń dla Państw Członkowskich do zdefiniowania zakresu pojęcia specjalne fundusze inwestycyjne. Zgodnie z brzmieniem art. 135 ust. 1 lit. g) 112 Dyrektywy VAT: „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (...) g) zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie;”.

Jednocześnie Trybunał Sprawiedliwości wyznacza granice tych definicji wskazując, iż Państwa Członkowskie, przy definiowaniu pojęcia „specjalnych funduszy inwestycyjnych”, dla potrzeb stosowania zwolnienia przewidzianego na gruncie przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 112, muszą kierować się naczelnymi zasadami prawa wspólnotowego, w tym zasadą konkurencyjności, równości wobec prawa, jak również poszanowaniem celów wspólnego systemu podatku VAT, w tym w szczególności zasady neutralności podatkowej. Ponadto ramy tych definicji zakreślają unijne przepisy z zakresu nadzoru nad inwestycjami (Dyrektywa UCITS oraz Dyrektywa ZAFI jako koordynacja przepisów Państw członkowskich w celu zbliżenia warunków konkurencji między przedsiębiorstwami inwestycyjnymi na poziomie Unii, a jednocześnie w celu zapewnienia bardziej skutecznej i bardziej jednolitej ochrony posiadaczy jednostek uczestnictwa oraz ułatwienia przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania znajdującym się w jednym z państw członkowskich wprowadzenia do obrotu swoich jednostek uczestnictwa w innych państwach członkowskich).

W konsekwencji, zgodnie z wypracowanym orzecznictwem TSUE fundusze będące przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe w rozumieniu Dyrektywy UCITS stanowią specjalne fundusze inwestycyjne (Por. wyroki TSUE: C-595/13 w sprawie Fiscale Eenheid X NV, C-44/11 w sprawie Deutsche Bank; C-424/11 w sprawie Wheels Common Investment, a także C-464/12 w sprawie ATP PensionService). Ponadto, za specjalne fundusze inwestycyjne należy również uznać fundusze, które nie są przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w rozumieniu dyrektywy UCITS, lecz wykazują cechy identyczne z tymi przedsiębiorstwami i dokonują takich samych transakcji lub w każdym razie są na tyle podobne, że znajdują się z nimi w konkurencji (zob. wyroki TSUE: C-595/13 Fiscale Eenheid X NV, C-169/04 Abbey National, C-363/05 Morgan Fleming Claverhouse, C-424/11 Wheels Common Investment, a także C-464/12 ATP PensionService). Te inne rodzaje funduszy inwestycyjnych mogą zatem co do zasady korzystać ze zwolnienia, jeżeli państwa członkowskie również wobec nich przewidują szczególny nadzór państwowy.

Na tle powyższego orzecznictwa TSUE, polski ustawodawca zdecydował się objąć zwolnieniem usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych.

Ustawa o funduszach inwestycyjnych przewiduje dychotomiczny podział funduszy inwestycyjnych na fundusze inwestycyjne otwarte oraz alternatywne fundusze inwestycyjne, co wynika z implementacji prawa europejskiego z zakresu przedsiębiorstw wspólnego inwestowania. Prawodawca unijny wyodrębnił bowiem przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe regulowane Dyrektywą UCITS. W Polsce są to otwarte fundusze inwestycyjne. Natomiast pozostałe przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania uznał za alternatywne fundusze inwestycyjne, regulowane Dyrektywą ZAFI. W Polsce są to specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte oraz fundusze inwestycyjne zamknięte. Zarówno fundusze inwestycyjne jak i alternatywne fundusze inwestycyjne podlegają w Polsce szczególnemu nadzorowi państwowemu.

W konsekwencji, w świetle powyższych regulacji należy uznać, iż zarówno fundusz C (FIO) jako fundusz inwestycyjny otwarty, podlegający na poziomie regulacji UE Dyrektywie UCITS, jak i D (SFIO) jako specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty, podlegający regulacjom Dyrektywy ZAFI (oba z wydzielonymi subfunduszami), spełniają definicję specjalnych funduszy inwestycyjnych w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. g) 112 Dyrektywy VAT oraz są objęte zakresem zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12) lit. a) ustawy o VAT.

Wpływ modelu bezpośredniego obciążania funduszy kosztami usługi (...)na zastosowanie zwolnienia.

W ocenie Wnioskodawcy, na gruncie przepisów o VAT, model obciążania funduszy kosztami usługi (...), będzie traktowany jako „odsprzedaż” lub inaczej „refakturowanie” usług. Mechanizm ten został opisany w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT: w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

TFI dokonuje zakupu usług B. (w ramach importu usług) we własnym imieniu (na fakturach zakupowych widnieje jako nabywca), jednak usługi te są de facto zakupione na potrzeby funduszy i ich uczestników, którzy są ostatecznymi beneficjentami efektów wykorzystania usługi (...). Dzięki tej usłudze zarządzający mogą skutecznie zwiększać wartość jednostek uczestnictwa poszczególnych funduszy.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów usługi na inny podmiot jest świadczeniem usługi w tym samym zakresie.

W konsekwencji, w analizowanym przypadku pomimo wprowadzenia nowego modelu rozliczeń z funduszami charakter usługi nie ulegnie zmianie i dla potrzeb podatku VAT będzie ona nadal spełniać warunki do zastosowania zwolnienia. Różnica będzie sprowadzać się do uznania TFI za świadczącego usługi (...) na rzecz funduszy. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, na refakturach wystawionych przez TFI na fundusze, usługi w tym zakresie powinny zostać wykazane jako zwolnione z podatku VAT.

Co bardzo istotne, jako że wprowadzenie nowego modelu rozliczeń ekonomicznie oznacza obciążenie kosztami tych usług uczestników ww. funduszy, to zakwestionowanie możliwości zastosowania zwolnienia ich z VAT oznaczałoby naruszenie celu samego zwolnienia.

Należy bowiem przypomnieć, że Trybunał wskazywał wielokrotnie, że zwolnienie to ma na celu wspieranie dostępu drobnych inwestorów do rynku papierów wartościowych. Wspólne zarządzanie inwestycjami w ramach specjalnych funduszy inwestycyjnych daje bowiem tym ostatnim możliwość posiadania, pomimo skromnej inwestycji, zróżnicowanego portfela, który chroni ich przed ryzykiem związanym z wahaniem wartości papierów wartościowych i umożliwia im wspólne ponoszenie kosztów specjalistycznego zarządzania. W braku zwolnienia posiadacze jednostek uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania byliby opodatkowani w większym stopniu niż inwestorzy, a priori o większych rozmiarach, którzy bezpośrednio inwestują swoje pieniądze w papiery wartościowe i nie korzystają z usług zarządzania funduszami. Otóż zasada neutralności podatkowej sprzeciwia się temu, by przedsiębiorcy dokonujący tych samych transakcji byli traktowani odmiennie w dziedzinie poboru VAT (por. tezy wyroku TSUE z 17 czerwca 2021 r. w sprawie C-59/20, DBKAG oraz podobnie wyrok z 13 marca 2014 r. w sprawie C-464/12, ATP PensionService i przytoczone tam orzecznictwo).

W konsekwencji, ze względu na zachowanie tego samego charakteru usług przy ich refakturowaniu przez TFI na wskazane fundusze oraz ze względu na cel zwolnienia, w ocenie Wnioskodawcy, ewentualne zakwestionowanie zwolnienia z VAT refakturowanych usług stanowiłby naruszenie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) ustawy o VAT, jak i art. 135 ust. 1 lit. g) 112 Dyrektywy VAT.

Podsumowanie.

Decydujące znaczenie dla objęcia zwolnieniem z VAT usług nabywanych przez zarządzających od podmiotu trzeciego, za pomocą platformy internetowej, ma charakter tych usług, tj. czy stanowią one odrębną całość, czy są specyficzne i istotne dla usługi zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi oraz fakt świadczenia ich na rzecz specjalnych funduszy inwestycyjnych w rozumieniu 112 Dyrektywy VAT.

Usługi (...) spełniają te kryteria, co zostało potwierdzone m.in. przez Dyrektora KIS w indywidualnej interpretacji wydanej dla A. TFI z 23 października 2018 r. (sygn. IPPP3/443-787/14/18-5/S/IG). W uzyskanej interpretacji zostały one ocenione jako odrębne usługi doradcze i informacyjne, wypełniające specyficzne i istotne funkcje dla usługi zarządzania funduszami i jako takie podlegające zwolnieniu z VAT. Interpretacja ta została wydana po uzyskaniu przez TFI korzystnego wyroku NSA (sygn. I FSK 1028/16 z 23 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawcy znane są również inne, pozytywne indywidualne interpretacje w tym zakresie np. interpretacja DKIS z 30 października 2023 r. 0114-KDIP4-3.4012.324.2023.2.MKA.

Zarówno fundusz C FIO, podlegający na poziomie regulacji UE Dyrektywie UCITS, jak i D SFIO, podlegający regulacjom Dyrektywy ZAFI (oba z wydzielonymi subfunduszami), spełniają definicję specjalnych funduszy inwestycyjnych w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. g) 112 Dyrektywy VAT, w konsekwencji objęte są zakresem zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12) lit. a) ustawy o VAT.

Rozważany model bezpośredniego obciążania funduszy C. FIO oraz D. SFIO kosztami usługi (...), będzie traktowany jako „refakturowanie” usług dla potrzeb VAT i nie zmieni on charakteru analizowanych usług. Nadal będą to odrębne usługi doradcze i informacyjne, wypełniające specyficzne i istotne funkcje dla usługi zarządzania, świadczone na rzecz specjalnych funduszy inwestycyjnych w rozumieniu 112 Dyrektywy VAT.

Zachowanie zwolnienia ich z podatku VAT pozwoli zrealizować cel zwolnienia określony w przepisach 112 Dyrektywy VAT oraz orzecznictwie TSUE.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, który stanowi, że:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, kiedy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku, gdy podmiot nabywa usługę, a następnie odsprzedaje ją kontrahentowi w tzw. „stanie nieprzetworzonym”, uznawany jest za podatnika, który taką usługę świadczy.

Podkreślenia wymaga, że aby dana czynność - stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy - podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że są Państwo towarzystwem funduszy inwestycyjnych działającym na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego i w oparciu o przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i w ramach prowadzonej działalności zarządzają Państwo funduszami inwestycyjnymi. Nabywają Państwo od B., podmiotu amerykańskiego, nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski, kompleksową usługę (...).

(...) w wersji zakupionej przez Państwa jest usługą doradczą i informacyjną, polegającą na pozyskiwaniu, opracowywaniu i dostarczaniu aktualnych informacji ekonomicznych, danych, analiz gospodarczych, w tym giełdowych oraz informacji politycznych mających wpływ na światowe rynki kapitałowe. Dzięki tej usłudze otrzymują Państwo w czasie rzeczywistym komplet danych, analiz, prognoz i rekomendacji niezbędnych do świadomego podejmowania decyzji inwestycyjnych w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników finansowych w interesie swoich klientów. Dodatkowo w ramach usługi dostarczane są narzędzia niezbędne do efektywnego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia i dokumentowania działalności inwestycyjnej funduszy (…). Dzięki usłudze (...) otrzymują Państwo m.in. informacje dotyczące:

a)rynku towarów (ropa, gaz, węgiel, produkty rolne, itp.);

b)instrumentów pochodnych (instrumentów opartych m.in. o stopy procentowe i kursy walut, obligacji zamiennych, instrumentów strukturyzowanych, itp.);

c)rynku akcji (akcji, indeksów, kontraktów terminowych, opcji, funduszy inwestycyjnych);

d)instrumentów o stałej stopie zwrotu (np. obligacji);

e)rynku walut (np. transakcji spot, FX swap);

f)cen towarów, akcji, instrumentów finansowych (w czasie rzeczywistym);

g)analiz zmienności ceny rynkowej, analiz statystycznych i porównawczych;

h)danych właścicielskich poszczególnych spółek;

i)prognoz (w tym prognoz dotyczących zysku) i rekomendacji dla poszczególnych spółek.

Dodatkowo, w ramach usługi otrzymują Państwo:

a)narzędzia niezbędne do efektywnego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia i dokumentowania działalności inwestycyjnej funduszy m.in. narzędzia umożliwiające bieżące monitorowanie ryzyka pozycji dla danego portfela w sposób dostosowany do charakterystyki funduszu i potrzeb zarządzającego, m.in. możliwość prezentacji portfela w różnych przekrojach, możliwość doboru odpowiedniego zestawu wskaźników służących do oceny ryzyka konkretnej pozycji, możliwość tworzenia własnych wskaźników przy pomocy wbudowanych formuł/algorytmów, możliwość symulacji transakcji w celu oceny ich wpływu na profil ryzyka portfela;

b)platformę służącą wprowadzeniu zleceń, ich modyfikacji i alokacji dokonanych transakcji na poszczególne fundusze, z funkcją zachowania w pamięci sytemu wszelkich kroków i modyfikacji dokonanych przez zarządzających;

c)platformę pozwalającą na handel instrumentami finansowymi za pośrednictwem banków i biur maklerskich;

d)narzędzia służące monitorowaniu składu portfela inwestycyjnego oraz sugerujące jego skład zgodnie z polityką inwestycyjną danego funduszu, a także narzędzia pozwalające na porównanie składu portfela z benchmarkiem funduszu wraz z wykazaniem wpływu różnic pomiędzy nimi na wypracowaną stopę zwrotu;

e)narzędzia umożliwiające analizę wpływu poszczególnych składników portfela na wynik funduszu, zarówno na bazie danych historycznych, jak i bieżących notowań giełdowych;

f)narzędzia służące obliczaniu limitów inwestycyjnych, wskaźników ryzyka i efektywności zarządzania poszczególnymi portfelami, a także narzędzia umożliwiające optymalizację składu portfela według zadanych parametrów;

g)narzędzia do komunikacji z innymi brokerami na rynku kapitałowym w postaci chatu (…).

Nabywane przez Państwa usługi (...) dokumentowane są fakturami bez wykazanej kwoty podatku VAT. Na fakturach wyszczególnione są następujące pozycje:

• (…) (terminale - tj. opłata za subskrypcję usługi (...) uzależniona od liczby osób uprawnionych do korzystania z niej oraz okresu subskrypcji);
• (…) - opłata za narzędzia niezbędne do efektywnego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia i dokumentowania działalności inwestycyjnej funduszy, uzależniona od okresu subskrypcji;
• (…) (opłata za dostęp do sieci (…) - łącze, za pomocą którego przekazywana jest usługa (...), poniesienie tej opłaty jest niezbędne do skorzystania z usługi (...), opłata ta uzależniona jest od okresu subskrypcji);
• w odrębnych pozycjach/fakturach B. znajdują się opłaty za dostęp do danych z poszczególnych rynków giełdowych (notowania) uzależnione od okresu subskrypcji (np. (…)) oraz opłaty za chat (…) wraz z archiwizacją danych chatu.

Z uwagi na fakt, że miejsce świadczenie usługi (...) na Państwa rzecz znajduje się na terytorium Polski, z tytułu nabycia tych usług rozpoznają Państwo import usług.

Kompleksowa usługa (...) jest nabywana przez Państwa we własnym imieniu (na fakturach zakupowych widnieją Państwo jako nabywca), jednak usługi te są de facto zakupione na potrzeby funduszy i ich uczestników, którzy są ostatecznymi beneficjentami efektów wykorzystania usługi (...). Dzięki tej usłudze zarządzający mogą skutecznie zwiększać wartość jednostek uczestnictwa poszczególnych funduszy.

Planują Państwo obciążanie kosztami zakupionej usługi (...) zarządzanych przez Państwa funduszy inwestycyjnych (C. Fundusz Inwestycyjny Otwarty (FIO) oraz D. Specjalistyczny Fundusz Inwestycyjny Otwarty (SFIO)). Uzyskali Państwo zgodę Komisji Nadzoru Finansowego na zmiany Statutów C. FIO i D. SFIO w zakresie katalogu kosztów, które mogą być pokrywane z aktywów funduszy w taki sposób, aby fundusze mogły partycypować m.in. w kosztach usług dostarczanych i świadczonych przez (...). Zgodnie z ogłoszonymi przedmiotowymi zmianami Statutów koszty mieszczące się w dopuszczalnym rodzajowym katalogu kosztów mogą być pokrywane przez fundusze z Aktywów Funduszy lub zwracane Państwu, jeżeli zostały poniesione przez Państwa. W miejsce dotychczas stosowanego modelu, w którym to Państwo pokrywali w całości koszty usług świadczonych i dostarczanych przez (...), zostanie wprowadzony model, w którym zarządzane przez Państwa fundusze będą mogły partycypować w istotnej części tych kosztów, przy czym nie jest to w żaden sposób powiązane ze zmianą charakteru i rodzaju usług świadczonych przez (...).

W planowanym modelu koszty usług (...) zostaną przeniesione (refakturowane) niemal w całości na ww. zarządzane fundusze, z wyjątkiem: opłat za dostęp do notowań oraz opłat za archiwizację chatów. Planują Państwo pozostawienie po swojej stronie kosztów odpowiadających kosztowi kilku terminali (…).

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy usługi (...) refakturowane przez Państwa na ww. fundusze będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 8 ust. 2a ustawy, świadczenie usług ma również miejsce wówczas, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług.

W rozpatrywanej sprawie zostanie spełniony warunek wskazany w art. 8 ust. 2a ustawy. Należy bowiem stwierdzić, że mamy w tym przypadku do czynienia ze świadczeniem usług przez Państwa na rzecz funduszy inwestycyjnych, a konkretnie: C. Fundusz Inwestycyjny Otwarty oraz D. Specjalistyczny Fundusz Inwestycyjny Otwarty. Nabywają Państwo usługi (...) we własnym imieniu (na fakturach zakupowych widnieją Państwo jako nabywca), jednak usługi te są de facto zakupione na potrzeby funduszy i ich uczestników, którzy są ostatecznymi beneficjentami efektów wykorzystania ww. usług (...). Jak Państwo wskazali, w planowanym modelu koszty usług (...) zostaną przeniesione (refakturowane) niemal w całości na ww. zarządzane fundusze. Przy czym refakturowanie tych usług na fundusze nie zmieni w żaden sposób ich charakteru, zakresu ani rodzaju.

W tej sytuacji, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, przyjmuje się, że Państwo będą nabywali i wyświadczali usługę na rzecz ww. funduszy inwestycyjnych. Państwo będą występowali zatem w charakterze zarówno nabywającego usługi, jak i wyświadczającego usługi - na rzecz wymienionych funduszy inwestycyjnych.

W związku z powyższym, w odniesieniu do Państwa wątpliwości należy przeanalizować, czy nabywane przez Państwa usługi (...) refakturowane (w istocie świadczone) na rzecz C. Fundusz Inwestycyjny Otwarty oraz B. Specjalistyczny Fundusz Inwestycyjny Otwarty będą zwolnione od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku świadczenia usług, gdy jedna ze stron posiada siedzibę poza terytorium kraju, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

I tak, na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

1)ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 28b ust. 3 ustawy:

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - miejscem świadczenia usług, jest stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług. Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług - rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b)usługobiorcą jest:

- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Według art. 17 ust. 2 ustawy:

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Jak wynika z opisu sprawy, nabywają Państwo od B. - podmiotu amerykańskiego, nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, kompleksowe usługi doradcze i informacyjne. Z uwagi na to, że posiadają Państwo siedzibę na terytorium kraju, to zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem opodatkowania nabywanych przez Państwa usług świadczonych przez ww. podmiot amerykański - jest terytorium kraju, tj. Polski.

Wobec powyższego, usługi nabywane przez Państwa od B. stanowią import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy, z tytułu którego są Państwo podatnikiem, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy i to na Państwu ciąży obowiązek rozliczenia tych usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku. Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

a)czynności ściągania długów, w tym factoringu;

b)usług doradztwa;

c)usług w zakresie leasingu.

Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega wykładni rozszerzającej. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zwrócić należy uwagę na przepis art. 43 ust. 22 ustawy, zgodnie z którym:

Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku usług, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, świadczonych na rzecz podatników, i wybrać ich opodatkowanie, pod warunkiem że:

1) jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;

2) złoży naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne zawiadomienie o wyborze opodatkowania tych usług przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego rezygnuje ze zwolnienia.

Stosownie zaś do art. 43 ust. 23 ustawy:

Podatnik, o którym mowa w ust. 22, może, nie wcześniej niż po upływie 2 lat, licząc od początku okresu rozliczeniowego, od którego wybrał opodatkowanie usług, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku tych usług, pod warunkiem złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego zawiadomienia o rezygnacji z opodatkowania, przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego ponownie będzie korzystał ze zwolnienia.

Powyższe przepisy umożliwiają wybór opodatkowania określonych usług, które dotychczas obligatoryjnie korzystały ze zwolnienia od podatku - w tym m.in. właśnie usług zarządzania określonych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy - przy czym możliwość wyboru opcji opodatkowania dotyczy wyłącznie usług świadczonych na rzecz innych podatników, przy zachowaniu warunków określonych w art. 43 ust. 22 i 23 ustawy.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy, uzależnione jest od łącznego spełnienia dwóch warunków:

• przedmiotowego - świadczone usługi powinny być kwalifikowane jako usługi zarządzania, oraz
• podmiotowego - ww. usługi zarządzania powinny być świadczone w odniesieniu do funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych i zbiorczych portfeli papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia usług zarządzania. Jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 112, zgodnie z którym:

Państwa członkowskie zwalniają zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

W kontekście ww. przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE, TSUE wielokrotnie wskazywał, że jego wykładnia powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje. TSUE przypominał ponadto, że zwolnienia od podatku stanowią wyjątki od ogólnej zasady, zgodnie z którą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie usługi świadczone odpłatnie przez podatnika, wobec czego należy dokonywać ich ścisłej wykładni. Ponadto zauważono, że zwolnienia przewidziane w art. 13 Szóstej Dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny zostać zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE (m.in. w sprawach C-169/04, C-275/11, C-595/13) wynika, że celem zwolnienia od opodatkowania transakcji związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi, przewidzianego w art. 13 część B lit. d) pkt 6 Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE), jest w szczególności ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Celem pkt 6 tego przepisu jest zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe, a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Z powyższego wynika, że transakcje, których dotyczy to zwolnienie, są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. Zatem art. 13 część B lit. d) pkt 6 Szóstej Dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej Dyrektywy Rady 85/611/EWG z 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (85/611/EWG) w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania. Dyrektywa 85/611/EWG została zastąpiona dyrektywą 2009/65/WE z 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Dyrektywy 2009/65/WE:

Działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) obejmuje obowiązki, o których mowa w załączniku II.

Załącznik II do tej dyrektywy określa funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem. Są to odpowiednio:

- zarządzanie inwestycjami,

- administracja:

a) obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;

b) zapytania klientów;

c) wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);

d) monitorowanie przestrzegania uregulowań;

e) prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;

f) wypłata zysków;

g) emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;

h) rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);

i) prowadzenie ksiąg,

- wprowadzanie do obrotu.

Pod pojęciem przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi należy rozumieć przepisy ustawy z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1034 ze zm.) - dalej jako u.f.i., a także akty wykonawcze wydane na podstawie przepisów tej ustawy.

Zgodnie z art. 1 u.f.i.:

Ustawa określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające.

W myśl art. 38 ust. 1 u.f.i.:

Towarzystwem funduszy inwestycyjnych może być wyłącznie spółka akcyjna z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji na wykonywanie działalności określonej w art. 45 ust. 1 (zezwolenie na wykonywanie działalności przez towarzystwo).

Jak stanowi art. 39 ust. 1 u.f.i.:

Siedziba zarządu towarzystwa powinna znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 5 u.f.i. stanowi, że:

Siedzibą i adresem funduszu inwestycyjnego jest siedziba i adres towarzystwa będącego jego organem.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 9 u.f.i.:

Ilekroć w ustawie jest mowa o funduszu zagranicznym - rozumie się przez to fundusz inwestycyjny otwarty lub spółkę inwestycyjną, które uzyskały zezwolenie właściwego organu w państwie członkowskim na prowadzenie działalności zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 7 u.f.i.:

Ilekroć w ustawie jest mowa o państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo inne niż Rzeczpospolita Polska, które jest członkiem Unii Europejskiej.

U.f.i. wyraźnie rozróżnia zatem pojęcie „funduszu inwestycyjnego” oraz „funduszu zagranicznego”.

Zagraniczne alternatywne fundusze inwestycyjne zostały zdefiniowane w u.f.i. pod pojęciem „unijnego AFI”. Zgodnie z art. 2 pkt 10b u.f.i.:

Ilekroć w ustawie jest mowa o unijnym AFI - rozumie się przez to alternatywny fundusz inwestycyjny, który został zarejestrowany jako alternatywny fundusz inwestycyjny przez właściwy organ w państwie członkowskim lub uzyskał zezwolenie właściwego organu w państwie członkowskim na prowadzenie działalności jako alternatywny fundusz inwestycyjny, a w przypadku braku wymogu uzyskania zezwolenia lub rejestracji - prowadząc taką działalność, ma siedzibę na terytorium państwa członkowskiego.

Natomiast na potrzeby u.f.i. za alternatywny fundusz inwestycyjny uznaje się fundusze inwestycyjne typu „specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty” oraz „fundusz inwestycyjny zamknięty” (art. 3 ust. 4 pkt 2 u.f.i.) oraz alternatywną spółkę inwestycyjną (art. 8a ust. 1 u.f.i.).

Mając powyższe na uwadze, fundusze zagraniczne oraz unijne AFI nie mieszczą się w zakresie pojęciowym „fundusze inwestycyjne, alternatywne fundusze inwestycyjne (…) w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi”, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT.

Uwzględniając powyższe, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT mogą korzystać czynności zarządzania funduszami z siedzibą w Polsce. W konsekwencji, powyższe zwolnienie nie znajdzie zastosowania do funduszy mających siedzibę za granicą.

Działalność alternatywnych funduszy inwestycyjnych jest regulowana przepisami ww. ustawy z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Zgodnie z art. 2 pkt 10a u.f.i.:

Ilekroć w ustawie jest mowa o alternatywnym funduszu inwestycyjnym - rozumie się przez to instytucję wspólnego inwestowania, której przedmiotem działalności, w tym w ramach wydzielonego subfunduszu, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną, niebędącą funduszem działającym zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

W myśl art. 3 ust. 1 u.f.i.:

Fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 u.f.i.:

Fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 3 ust. 4 u.f.i.:

Fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako:

1)fundusz inwestycyjny otwarty;

2)alternatywny fundusz inwestycyjny: specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty albo fundusz inwestycyjny zamknięty.

Stosownie do art. 4 ust. 1 u.f.i.:

Towarzystwo tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi.

W myśl art. 4 ust. 1c u.f.i.

Zarządzanie specjalistycznym funduszem inwestycyjnym otwartym albo funduszem inwestycyjnym zamkniętym obejmuje co najmniej zarządzanie portfelem inwestycyjnym funduszu i ryzykiem.

Według art. 45 ust. 1 u.f.i.:

Przedmiotem działalności towarzystwa jest wyłącznie tworzenie funduszy inwestycyjnych otwartych lub funduszy zagranicznych, zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych.

Na podstawie art. 45 ust. 1a u.f.i.:

Za zezwoleniem Komisji towarzystwo może rozszerzyć przedmiot działalności o tworzenie specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych i funduszy inwestycyjnych zamkniętych, zarządzanie tymi funduszami, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, a także reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie unijnymi AFI, w tym wprowadzanie ich do obrotu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że wskazane usługi (...) będą świadczone na rzecz funduszu inwestycyjnego otwartego (FIO) oraz specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego (SFIO). Z uwagi na powołane przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych należy stwierdzić, że warunek podmiotowy do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w myśl art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy VAT należy uznać za spełniony.

W kwestii wyjaśnienia pojęcia „zarzadzania funduszem” w odniesieniu do przedmiotowej sprawy, należy również wskazać kolejne ugruntowane orzecznictwo TSUE (m.in. w sprawach C-8/03, Banque Bruxelles Lambert S.A. z 21 października 2004 r., C-169/04 z 4 maja 2006 r. w sprawie Abbey National plc., czy C-275/11 GfBk z 7 marca 2013 r.).

Z orzeczenia w sprawie C-8/03, Banque Bruxelles Lambert SA, wynika, że zwolnienie dotyczy tych transakcji, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi.

Doprecyzowania powyższej definicji dokonał TSUE w orzeczeniu z 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04, Abbey National. TSUE w tym wyroku, w pkt 26, 63 i 64, orzekł, że nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów, wchodzą w zakres pojęcia „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym. TSUE wyraźnie wskazał, że aby usługi te podlegały zwolnieniu od opodatkowania VAT, powinny tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi zarzadzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE.

W powyższym wyroku TSUE wskazał zatem na to, że zwolnienie wynikające z analizowanego przepisu dyrektywy 2006/112/WE ma charakter przedmiotowy, nie zaś podmiotowy. Oznacza to, że niezależnie od statusu i formy prawnej podmiotu świadczącego usługi na rzecz funduszu inwestycyjnego, jeśli czynności te jako kompleksowy zespół specyficznych dla funduszu świadczeń wpisywać się będą w zakres czynności, które podmiot bezpośrednio zarządzający funduszami wykonuje w ramach swojej działalności inwestycyjnej, to usługa taka powinna podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Natomiast przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE w orzeczeniu z 7 marca 2013 r. w sprawie C-275/11, GfBk, była kwestia możliwości zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT usług doradczych świadczonych przez GfBk na rzecz funduszu inwestycyjnego. W tej sprawie Trybunał rozważył kwestię możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT dla świadczenia usług doradztwa inwestycyjnego przez spółkę świadczącą usługi doradztwa giełdowego, które jednak nie mieściły się w katalogu funkcji wchodzących w skład zbiorowego zarządzania portfelem w rozumieniu Załącznika II do dyrektywy 2009/65/WE w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe. Jakie czynności wchodzące w skład zbiorowego zarzadzania portfelem zawiera Załącznik II Dyrektywy UCITS wymieniono powyżej. Trybunał w orzeczeniu tym podkreślił konieczność szerokiego interpretowania pojęcia czynności „zarządzania specjalnym funduszem inwestycyjnym” i stwierdził, że „okoliczność, że usługi doradcze i informacyjne nie zostały wymienione w załączniku II do dyrektywy 85/611, nie stanowi przeszkody w zaliczeniu ich do kategorii specyficznych usług objętych zakresem czynności „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy (...). Fakt, iż usługi doradcze i informacyjne świadczone przez osobę trzecią nie wiążą się z dokonaniem zmian w sytuacji prawnej lub finansowej funduszu również nie stoi na przeszkodzie objęciu ich pojęciem „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d)”.

W odniesieniu do analizowanej sprawy, szczególną uwagę należy zwrócić na wyrok TSUE z 2 lipca 2020 r., w sprawie Blackrock Investment Management (UK), C-231/19. W powyższym wyroku Trybunał orzekł, że artykuł 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że jedno świadczenie usług zarządzania realizowane poprzez platformę informatyczną należącą do usługodawcy będącego osobą trzecią na rzecz spółki zarządzającej funduszami, obejmujące zarówno specjalne fundusze inwestycyjne, jak i inne fundusze, nie jest objęte przewidzianym w tym przepisie zwolnieniem. Odwołując się do stanu faktycznego, analizowanego przez TSUE, należy wskazać, że z pkt 11-16 wyroku wynika, że BlackRock jest członkiem i przedstawicielem grupy podatkowej VAT z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie, do której należą spółki zajmujące się zarządzaniem funduszami. BlackRock zarządza zarówno specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, jak i innymi funduszami, przy czym te pierwsze nie stanowią większości zarządzanych funduszy, zarówno pod względem liczby, jak i wartości zarządzanych aktywów. Aby zarządzać wszystkimi tymi funduszami, BlackRock korzysta z usług BlackRock Financial Management Inc. (dalej BFMI), spółki prawa amerykańskiego należącej do tej samej grupy kapitałowej. Wspomniane usługi świadczone są za pośrednictwem tzw. platformy informatycznej Aladdin, na którą składają się sprzęt, oprogramowanie i zasoby ludzkie. Aladdin dostarcza zarządzającym portfelami wyniki analiz rynkowych i monitorowania wyników i ryzyka, zapewniając wsparcie przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych, nadzoruje zgodność z przepisami i pozwala wdrażać decyzje dotyczące transakcji. Zgodnie z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym jest to jedno i to samo świadczenie, niezależnie od zarządzanych środków.

W pkt 33 wyroku wskazano, że z postanowienia odsyłającego nie wynika, by w ramach usługi świadczonej przez platformę taką jak rozpatrywana w postępowaniu głównym możliwe było rozróżnienie między usługami głównymi a pomocniczymi. Analiza rynku, monitorowanie wyników, ocena ryzyka, kontrola zgodności z przepisami i usługi w zakresie realizacji transakcji są kolejnymi etapami świadczenia, które są na równi niezbędne do pomyślnego przeprowadzenia transakcji inwestycyjnych. W związku z tym takie świadczenie ma postać jednego świadczenia składającego się z różnych elementów o równoważnym znaczeniu.

W pkt 39 uzasadnienia powyższego wyroku TSUE wskazał, że zwolnienie, o którym mowa w art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, jest określone wyłącznie poprzez odniesienie do charakteru danego świadczenia, w tym przypadku zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi. Brzmienie tego przepisu nie pozwala zatem na rozdzielenie traktowania podatkowego jednego świadczenia w zależności od jego przeznaczenia.

Stosowanie jednej stawki w zależności od głównego przeznaczenia usług świadczonych za pośrednictwem platformy takiej jak Aladdin mogłoby bowiem prowadzić do tego, że zwolnienie dotyczące zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi zostałoby przyznane na inne fundusze. W takiej sytuacji podmiot zarządzający głównie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi mógłby korzystać ze zwolnienia dla całej swojej działalności w zakresie zarządzania funduszami, w tym funduszami innymi niż specjalne fundusze inwestycyjne. Taka konsekwencja byłaby sprzeczna ze ścisłym charakterem wykładni zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy VAT, podobnie jak innych zwolnień, o których mowa w tym samym ustępie, o czym przypomniano w pkt 22 niniejszego wyroku. Zatem w okolicznościach takich jak te rozpatrywane w postępowaniu głównym o traktowaniu podatkowym usług nie może rozstrzygać charakter większości funduszy zarządzanych przez daną spółkę. (pkt 44-46 powyższego wyroku).

Dodatkowo w pkt 47 Trybunał przypomniał, że aby usługi zarządzania świadczone przez osobę trzecią można było zakwalifikować jako transakcje podlegające zwolnieniu w rozumieniu tego przepisu, muszą one stanowić w globalnej ocenie odrębną całość oraz spełniać szczególne i istotne funkcje z zakresu zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi (podobnie wyroki: z 4 maja 2006 r., Abbey National, C-169/04, EU:C:2006:289, pkt 70, 71; z 7 marca 2013 r., GfBk, C-275/11, EU:C:2013:141, pkt 21).

Jak wskazano w pkt 48-51 uzasadnienia wyroku TSUE, rozpatrywana usługa była przeznaczona do zarządzania różnego rodzaju inwestycjami, a w szczególności może być wykorzystywana bez rozróżnienia do zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi oraz innymi funduszami. Dlatego też usługi tej nie można uznać za szczególną usługę zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi. W konsekwencji świadczenie usług takie jak to rozpatrywane w postępowaniu głównym nie spełnia przesłanek do zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE.

Należy również wskazać na opinię Rzecznika Generalnego Priita Pikamäego, który w pkt 65 stwierdził:

„Zważywszy, że zarządzanie funduszami innymi niż SFI nie jest objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112, zwolnienie, choćby częściowe, takiego świadczenia, z którego w przeważającej części korzystają fundusze inne niż SFI, nie jest zgodne ze wspomnianym celem, do którego osiągnięcia zmierza to zwolnienie. Ponadto przyznanie zwolnienia z tytułu świadczenia usług, z którego korzystają zarówno fundusze inne niż SFI, jak i SFI, prowadziłoby do odejścia od orzecznictwa przytoczonego w pkt 36 i 37 niniejszej opinii, które z uwagi na ten sam cel wymaga, aby usługi zarządzania świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią tworzyły odrębną całość, ocenianą globalnie, oraz pełniły szczególną i istotną funkcję w zarządzaniu SFI.”

I końcowo, w pkt 71 opinii wskazał:

„Pragnę jednak podkreślić, że w okolicznościach innych niż te, które zostały przedstawione Trybunałowi w niniejszej sprawie, rzeczone zwolnienie mogłoby ewentualnie zostać przyznane na rzecz usług świadczonych zarządzającemu funduszami przez osobę trzecią, pod warunkiem że usługodawca dostarczy szczegółowych danych umożliwiających organom podatkowym określenie w sposób precyzyjny i obiektywny usług świadczonych konkretnie na rzecz SFI. W takiej sytuacji bowiem usługi świadczone wyłącznie na rzecz SFI mogłyby być zwolnione na podstawie art. 135 ust. 1 dyrektywy 2006/112, pod warunkiem że podmiot świadczący usługi zarządzania funduszami (lub korzystający z tych usług w przypadku odwrotnego obciążenia) zdoła dostarczyć organom podatkowym takie dane, co z podatkowego punktu widzenia skutkowałoby tym, że podobne sytuacje są traktowane w sposób obiektywny. Ponieważ w niniejszej sprawie brak jest takich danych, sytuacja ta nie zachodzi i nie można przyznać zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112.”

Z powyższego orzeczenia TSUE oraz opinii rzecznika można wywieść, że sporne usługi świadczone za pośrednictwem platformy informatycznej nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, z uwagi na to, że mogły być wykorzystane przez usługodawcę do zarządzania nie tylko SFI, ale także innymi funduszami niebędącymi SFI, a nie z tego powodu, że nie spełniają one warunku uznania ich za usługi „zarządzania” w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 112.

Odnosząc się do przedmiotowej sprawy, usługi (...) nabywane przez Państwa od firmy B. polegają na pozyskiwaniu, opracowywaniu i dostarczaniu aktualnych informacji ekonomicznych, danych, analiz gospodarczych, w tym giełdowych oraz informacji politycznych mających wpływ na światowe rynki kapitałowe. Dzięki tej usłudze otrzymują Państwo w czasie rzeczywistym komplet danych, analiz, prognoz i rekomendacji niezbędnych do świadomego podejmowania decyzji inwestycyjnych w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników finansowych w interesie swoich klientów. Dodatkowo w ramach usługi dostarczane są narzędzia niezbędne do efektywnego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia i dokumentowania działalności inwestycyjnej funduszy.

W niniejszej sprawie, firma B. (tak jak podmiot zagraniczny w wyroku w sprawie C-231/19), dostarcza Państwu usługi dostępu do publicznych danych transakcyjnych w zakresie obrotu instrumentami finansowymi. Nabywają więc Państwo dostęp do informacji obejmujących m.in. w czasie realnym notowania na giełdach, dane i wskaźniki z różnych rynków finansowych itp. wykorzystywanych następnie w procesie świadczenia usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi, w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. W przedmiotowej sprawie świadczą Państwo usługi na rzecz funduszu inwestycyjnego otwartego (FIO) oraz specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego (SFIO). Dzięki nabywanym usługom od (…) otrzymują Państwo m.in. informacje dotyczące rynku towarów, instrumentów pochodnych, rynku akcji, instrumentów o stałej stopie zwrotu, rynku walut, cen towarów, akcji, instrumentów finansowych (w czasie rzeczywistym), analiz zmienności ceny rynkowej, analiz statystycznych i porównawczych, danych właścicielskich poszczególnych spółek oraz prognoz i rekomendacji dla poszczególnych spółek.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz wnioski płynące z powołanych powyżej przepisów jak również orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że spełnione będą - zarówno przesłanka podmiotowa jak i przedmiotowa - uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku. Nabywane usługi (...) mieszczą się w zakresie czynności zarządzania funduszami inwestycyjnymi wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy. W konsekwencji nabywane przez Państwa, a następnie refakturowane na fundusze inwestycyjne usługi (...)będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. artykułu.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.