Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

-    nieprawidłowe w zakresie uznania, że Wnioskodawcy nie będący stroną postepowania, dokonując sprzedaży Nieruchomości, nie będą działać w charakterze podatników VAT i w konsekwencji dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT,

-    prawidłowe w zakresie uznania, że sytuacji, w której Sprzedający zostaną uznani za podatników podatku od towarów i usług, to transakcja o której mowa we wniosku będzie opodatkowana właściwą stawką podatku od towarów i usług.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 28 października 2024 roku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący skutków podatkowych dostawy nieruchomości, wpłynął 28 października 2024 r. Uzupełnili go Państwo pismem z 7 stycznia 2025 r. (wpływ: 7 stycznia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania – (...),

2. Zainteresowani niebędący stroną postępowania – (...), (...).

Opis zdarzenia przyszłego

Zainteresowani niebędący stroną postępowania (dalej również jako: „Sprzedający”) na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej są współwłaścicielami niezabudowanej nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę gruntu o nr (...) położonej w (...), przy ul. (...), o powierzchni (...) ha, dla której Sąd Rejonowy dla (...) w (...),Wydział Ksiąg prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) (dalej: „Nieruchomość”).

Nieruchomość jest objęta ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „(...)” przyjętego uchwałą Rady Miasta (...) z (...) r. (przeznaczonymi pod zabudowę mieszkaniową) i w rejestrze gruntów oznaczona jest symbolem R – grunty orne.

Sprzedający (jako osoby nieprowadzące działalności gospodarczej) nabyli przedmiotową Nieruchomość w (…) lipca 2010 r. od osoby prywatnej, nie odliczając w związku z powyższym podatku od towarów i usług (Sprzedający przy nabyciu zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych). Działka była użytkowana przez właścicieli w głównej mierze do celów rekreacyjnych. Ponadto Sprzedający użyczyli nieodpłatnie również Nieruchomość na cele budowlane spółce działającej pod nazwą (...) (dalej: „Spółka”) z siedzibą w (...) (dalej o Spółce w dalszej części wniosku). Użyczenie to nastąpiło począwszy od listopada 2020 r. i ten stan faktyczny trwa do dnia dzisiejszego.

Jeden ze Sprzedających ((...)) w okresie od (…) października 2003 r. do końca maja 2019 r. był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z najmem lokali usługowych.

Sprzedający wskazują ponadto, że są wyłącznymi udziałowcami ((...) w udziale wynoszącym 15%, zaś (...) w udziale wynoszącym 85%) spółki działającej pod nazwą (...) (dalej: „Spółka”) z siedzibą w (...), która z kolei jest właścicielem działek sąsiadujących z Nieruchomością należącą do Sprzedających, tj.:

a)zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu o numerach (...), (...)o pow. (...) ha, o sposobie korzystania Bi – inne tereny zabudowane,

b)zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o numerze (...) o pow. (...) ha, o sposobie korzystania Bi – inne tereny zabudowane

-zwanych dalej łącznie: Nieruchomościami Spółki.

Dla Nieruchomości oraz Nieruchomości Spółki (zwanych dalej: Zbywanymi Nieruchomościami) zostały wydane:

-decyzja o warunkach zabudowy z (...) r. wydana na rzecz Spółki (dalej: „Decyzja WZ”);

-decyzja Prezydenta Miasta (...) o pozwoleniu na rozbiórkę (dwóch budynków parterowych z instalacjami wewnętrznymi na działkach gruntu (...) oraz (...)) oraz o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę inwestycji mieszkaniowej z (…) r. (dalej: „Decyzja PnB”) wydana na rzecz Spółki.

Spółka jest również właścicielem praw autorskich do projektów architektonicznych budynków mieszkalnych jakie miałby zostać zrealizowane na podstawie ww. PnB (dalej: „Prawa Majątkowe”). Dla potrzeb realizacji inwestycji planowanej na Zbywanych Nieruchomościach, Spółka uzyskała również opinie i informacje techniczne dotyczące możliwości przyłączenia do sieci, tj.:

a)informację techniczną o możliwości przyłączenia do sieci wodno-kanalizacyjnej z (…) r.,

b)informację techniczną o możliwości przyłączenia do miejskiej sieci ciepłowniczej z (…) r.

-zwane dalej: Dokumentacją.

W dniu (…) r., Sprzedający zawarli z Zainteresowanym będącym stroną postępowania (dalej również: „Kupującym”; zaś łącznie Sprzedający i Kupujący będą określani jako „Strony”) przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości (dalej: „Umowa Przedwstępna”) na podstawie której Sprzedający oraz Kupujący zobowiązali się zawrzeć umowę sprzedaży (dalej: „Umowę Przyrzeczoną”) na mocy której Sprzedający sprzedadzą Kupującemu wolne od jakichkolwiek obciążeń lub roszczeń prawo własności Nieruchomości, co nastąpi w terminie 7 dni od dnia spełnienia się warunków (ostatniego z nich) wskazanych w Umowie Przedwstępnej, jednak nie później niż do 31 października 2024 r. (o ile spełnią się ww. warunki). Sprzedający z Kupującym ustalili jednak, że Kupujący zainteresowany jest nabyciem jednocześnie:

a)wyłącznie wszystkich Zbywanych Nieruchomości, tj. Nieruchomości należącej do Sprzedających jak również Nieruchomości Spółki,

b)Praw Majątkowych,

c)udziałów w Spółce.

Z tych względów Kupujący zawarł 4 października 2024 r. przedwstępną umowę nabycia Nieruchomości Spółki, przy czym przedmiotowa transakcja nie jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, lecz Kupujący wystąpił wraz ze Spółką z odrębnym wnioskiem wspólnym o wydanie takiej interpretacji podatkowej.

W Umowie Przedwstępnej Strony ustaliły także, że:

a)w przypadku gdyby z jakiegokolwiek powodu niemożliwym było nabycie którejkolwiek z działek gruntu wchodzących w skład Zbywanych Nieruchomości, Kupujący zwolniony jest z zobowiązania nabycia pozostałych działek gruntu,

b)w przypadku gdyby z jakiegokolwiek powodu niemożliwym było nabycie Nieruchomości, Decyzji PnB i Decyzji WZ oraz wszystkich udziałów w Spółce, Sprzedający zwolniony jest ze zobowiązania do zbycia pozostałych praw,

c)Sprzedający przedstawią przy zawarciu Umowy Przyrzeczonej zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach wydane przez właściwe organy podatkowe, potwierdzające brak zaległości wobec Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, a także zaświadczenie o niezaleganiu w opłatach składek na rzecz ZUS.

Strony w treści Umowy Przedwstępnej uzgodniły również, że Kupujący uprawniony będzie w terminie do dwóch miesięcy od podpisania aktu tj. do dnia 8 października 2024 r., do przeprowadzenia zwyczajowego audytu technicznego, podatkowego a także analizy stanu faktycznego i prawnego Nieruchomości (dalej: „Due Diligence”). W związku z powyższym strony ustaliły, że:

1)wszelkie czynności i prace związane z Due Diligence zostaną wykonane przez, Kupującego na jego wyłączny koszt i ryzyko, w tym bez prawa do zaciągania zobowiązań dotyczących Sprzedających i/lub Nieruchomości oraz bez prawa do dochodzenia od Sprzedających zwrotu jakichkolwiek wydatków poniesionych przez Kupującego przy wykonywaniu wspomnianych czynności i prac związanych z Due Diligence,

2)na żądanie Kupującego, Sprzedający niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 5 dni roboczych od dnia przedstawienia takiego żądania przez Kupującego, udzielą żądanych informacji i przedłożą Kupującemu wskazane przez Kupującego posiadane przez nich informacje i dokumenty dotyczące Nieruchomości (o ile Sprzedający będą w ich posiadaniu) oraz ich stanu faktycznego, prawnego, podatkowego i technicznego, a także niezbędne upoważnienia, zgody itp., jakie będą niezbędne do prawidłowego i skutecznego przeprowadzenia czynności i prac w ramach Due Diligence,

3)najpóźniej do dnia 18 października 2024 r., Kupujący zobowiązany był złożyć Sprzedającemu oświadczenie o wyniku Due Diligence; przy czym w przypadku braku złożenia takiego oświadczenia, w powyższym terminie, przyjmuje się, że wynik Due Diligence był negatywnym.

Na wezwanie Kupującego, Sprzedający udzielił pełnomocnictw osobom wskazanym przez Kupującego do m.in.:

1)przejrzenia akt ksiąg wieczystych Nieruchomości i ksiąg macierzystych,

2)dostępu do innych dokumentów, akt i postępowań (w tym sądowych i administracyjnych) dotyczących Nieruchomości, Decyzji PNB, Decyzji WZ, występowania w imieniu Sprzedającego przed organami, urzędami, sądami powszechnymi w celu uzyskania dokumentów i informacji dotyczących Nieruchomości, potrzebnych do przeprowadzenia Due Diligence.

Sprzedający zobowiązali się także, że:

a)przy zawarciu Umowy Przyrzeczonej przedstawią zaświadczenia, o których mowa powyżej,

b)stan prawny oraz stan faktyczny Nieruchomości do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej nie ulegnie zmianie, z wyjątkiem ujawnienia w księdze wieczystej roszczeń i praw Kupującego wynikających z Umowy Przedwstępnej,

c)Sprzedający ani osoba lub osoby trzecie pochodzące z podmiotów powiązanych kapitałowo lub osobowo ze Sprzedającymi nie dokonają żadnych obciążeń Nieruchomości, skutkujących wpisami w działach III lub IV ksiąg wieczystych lub wzmiankami o złożeniu wniosków o dokonanie takich wpisów, z wyjątkiem obciążeń wynikających z niniejszej Umowy na rzecz Kupującego,

d)żadna osoba nie dokona ingerencji w stan prawny Nieruchomości oraz żadna osoba działająca na zlecenie Sprzedających, nie dokona ingerencji w stan faktyczny Nieruchomości, uniemożliwiający lub w sposób szczególnie utrudniający Kupującemu ich wykorzystanie na budownictwo mieszkaniowe,

e)w terminie do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej w stosunku do Nieruchomości nie zostanie wydane żadne prawomocne orzeczenie sądowe lub ostateczna decyzja administracyjna albo inny wykonalny akt władzy publicznej, zakazujące zbycia lub zabudowy Nieruchomości.

Sprzedający w Umowie Przedwstępnej oświadczyli, że:

a)nie będą zawierać umów najmu, dzierżawy lub innych umów upoważniających osoby trzecie do posiadania lub korzystania z Nieruchomości w całości lub w części,

b)do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej na Nieruchomości nie zostaną poczynione żadne nakłady przez osoby trzecie działające w imieniu lub na rzecz lub za wiedzą Sprzedających, których rozliczenie mogłoby obciążać Kupującego, jak również żadne osoby trzecie nie wystąpią z roszczeniami o rozliczenie nakładów, jak również nie ma powodu, by jakiekolwiek osoby trzecie miały wystąpić do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej i po jej zawarciu, z roszczeniami o rozliczenie nakładów i na dzień zawarcia Umowy Przyrzeczonej brak będzie podstaw do wystąpienia z takimi roszczeniami,

c)z Nieruchomością lub jakiejkolwiek jej częścią nie są związane żadne niewykonane przez Sprzedających zobowiązania, w szczególności wynikające z decyzji, postanowień lub zaleceń wydanych przez organy administracji publicznej oraz organy sądowe (arbitrażowe),

d)prawo własności Nieruchomości nie jest przedmiotem prawa pierwszeństwa w nabyciu, umownego prawa pierwokupu lub odkupu, jak również nie podlega innym ograniczeniom w rozporządzaniu, a Sprzedający nie złożyli żadnej wiążącej oferty w tym zakresie,

e)prawo własności Nieruchomości nie jest przedmiotem toczącego się ani grożącego postępowania egzekucyjnego i zabezpieczającego i nie zachodzą żadne przesłanki natury faktycznej lub prawnej, które mogłyby spowodować skierowanie do nich egzekucji lub objęcia postanowieniem w przedmiocie zabezpieczenia,

f)Nieruchomość nie jest przedmiotem innego postępowania w tym wywłaszczeniowego, podziałowego, scaleniowego, ani nie jest przedmiotem żadnych niewykonanych zobowiązań wynikających z decyzji administracyjnych lub orzeczeń sądu, które byłyby kierowane do Sprzedających,

g)nie otrzymali od jakiegokolwiek organu ochrony środowiska zawiadomienia o karach, decyzjach lub zgłoszeniach, które odnosiłyby się do Nieruchomości,

h)na Nieruchomości nie znajdują się stanowiska archeologiczne, a znajdujące się na niej zabudowanie (nieujawnione w ewidencji gruntów i budynków) nie są objęte żadną z form ochrony konserwatorskiej,

i)dołożą wszelkich starań, by do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej nie wystąpiło ryzyko obciążenia nieruchomości hipoteką przymusową i nie widzą powodów wystąpienia takiego ryzyka,

j)nie są w żaden sposób ograniczeni w rozporządzaniu Nieruchomością,

k)ww. oświadczenia zostaną odpowiednio powtórzone w Umowie Przyrzeczonej.

Zawarcie Umowy Przyrzeczonej nastąpi pod warunkiem, że zostaną spełnione łącznie wszystkie następujące warunki w terminie do 31 października 2024:

a)złożenie przez Kupującego oświadczenia (w terminie do 18 października 2024 r.) o wyniku pozytywnym badania Due Diligence Nieruchomości, oraz

b)zbycie przez Sprzedających wszystkich udziałów Spółki na rzecz innej spółki kapitałowej lub na rzecz innego podmiotu zaakceptowanego pisemnie, uprzednio przez Kupującego,

c)złożenie oświadczenia podmiotu, który uzyskał Decyzję PnB oraz Decyzję WZ w treści Umowy Przyrzeczonej lub osobno z podpisem notarialnie poświadczonym o wyrażeniu zgody na przeniesienie ich na Kupującego,

d)wpisanie Spółki jako właściciela działek gruntu o numerach (...) i (...)w dziale II Księgi Wieczystej prowadzonej dla tych działek gruntu,

e)zawarcie z Kupującym przedwstępnej umowy sprzedaży Nieruchomości Spółki.

Warunki, o których mowa w pkt a), c-d) powyżej zostały zastrzeżone na korzyść Kupującego, co oznacza, iż Kupujący może domagać się zawarcia Umowy Przyrzeczonej pomimo braku ziszczenia się tych warunków, a Sprzedający nie mogą wówczas odmówić zawarcia Umowy Przyrzeczonej.

Sprzedający i Kupujący w Umowie Przyrzeczonej zobowiążą się nie podejmować działań (tak prawnych jak i faktycznych) zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, jak i za pośrednictwem jakichkolwiek podmiotów trzecich oraz nie dopuszczać się żadnych zaniechań, które mogłyby spowodować zablokowanie (uniemożliwienie), opóźnienie lub utrudnienie rozpoczęcia lub realizacji, w całości lub w jakiejkolwiek części inwestycji Kupującej lub inwestycji Sprzedających odpowiednio, w szczególności zobowiążą się do:

a)nieskładania (bezpośrednio lub za pośrednictwem jakichkolwiek podmiotów trzecich) w toku postępowań administracyjnych (zarówno przed organem I jak i II instancji) lub sądowo — administracyjnych (zarówno przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym jak i przed Naczelnym Sądem Administracyjnym) odwołań lub jakichkolwiek innych środków zaskarżenia przewidzianych przepisami prawa (zarówno zwyczajnych jak i nadzwyczajnych) od jakiejkolwiek decyzji administracyjnej (w szczególności: decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o zmianie pozwolenia na budowę lub pozwolenia na użytkowanie), postanowienia, uzgodnienia, opmu lub jakiegokolwiek innego aktu administracyjnego, które zostały lub/i będą uzyskiwane przez Kupującego w ramach realizacji inwestycji, a które mogłyby przeszkodzić, wstrzymać, wydłużyć lub uniemożliwić jej rozpoczęcie lub realizację,

b)niepowodowania (bezpośrednio lub za pośrednictwem jakichkolwiek podmiotów trzecich) opóźnień (w jakikolwiek sposób, w szczególności przez składanie jakichkolwiek zawiadomień, wniosków lub innego rodzaju oświadczeń) w jakimkolwiek postępowaniu (zarówno w administracyjnym jak i sądowo – administracyjnym) dotyczącym wydania jakichkolwiek decyzji administracyjnych lub innego rodzaju utrudnień postępowań administracyjnych lub sądowo administracyjnych związanych z decyzjami administracyjnymi, które będą uzyskiwane przez Kupującego w ramach realizacji inwestycji,

c)niepowodowania (bezpośrednio lub za pośrednictwem jakichkolwiek podmiotów trzecich) opóźnienia (w jakikolwiek sposób) daty, w której każda z decyzji administracyjnych uzyskiwana przez drugą Stronę w ramach realizacji inwestycji powinna stać się ostateczna,

d)nienakłaniania jakichkolwiek podmiotów trzecich do podjęcia jakichkolwiek działań lub zaniechań opisanych powyżej,

e)niepodejmowania jakichkolwiek innych działań mających na celu opóźnienie, utrudnienie, uniemożliwienie realizację inwestycji.

Strony ustaliły końcowo również:

a)prawo do odstąpienia Stron od Umowy w określonych przypadkach oraz

b)obowiązek zapłaty kary umownej Sprzedających na rzecz Kupującego (lub odwrotnie) – w ściśle określonych przypadkach.

Sprzedający nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, natomiast wynajmują w ramach najmu prywatnego, długoterminowego, sześć lokali mieszkalnych stanowiących ich współwłasność majątkową małżeńską. Sprzedający w ostatnich latach sprzedali również jedno z mieszkań, w których mieszkali od 2001 r., jak również lokal użytkowy wcześniej wynajmowany w ramach najmu prywatnego.

Niewykluczone że środki uzyskane ze zbycia Nieruchomości zostaną przeznaczone na nabycie innych nieruchomości, jednakże kwestia ta pozostaje wyłączenie w sferze rozważań Sprzedających a nie podejmowanych działań czy planów.

Kupujący jest osobą prawną, spółką prawa handlowego, zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, od wielu lat realizującym inwestycje deweloperskie w wielu miastach na terenie Polski, w tym również poprzez spółki celowe, w których Kupujący ma udziały/akcje bądź uczestniczy w podziale zysków tych podmiotów. Po nabyciu Nieruchomości przez Kupującego, zostanie ona przez niego wykorzystana do realizacji inwestycji mieszkaniowej (podobnie jak Nieruchomości Spółki), w ramach której Kupujący będzie realizował obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Stąd też Kupujący będzie wykorzystywał Nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo:

Sprzedający nie byli rolnikami ryczałtowymi oraz nie dokonywali/nie dokonują sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na gruncie będącym przedmiotem wniosku.

Sprzedający na przedmiotowej działce organizowali spotkania rodzinne (przy tzw. grillu), jak również uprawiali różne rośliny (nie w ramach działalności rolniczej), stąd ogólny opis we wniosku o wydanie interpretacji dotyczący wykorzystywania rekreacyjnego.

Stąd też Sprzedający nie wykorzystywali Nieruchomości do jakiejkolwiek działalności gospodarczej czy to opodatkowanej VAT, czy też zwolnionej z opodatkowania VAT.

Sprzedający w dacie zakupu Nieruchomości mieszkali w bliskim jej sąsiedztwie, stąd ponieważ dysponowali wolnymi środkami, zdecydowali o zakupie Nieruchomości. Sprzedający nie myśleli wówczas perspektywicznie o Nieruchomości i nie nabyli jej celem realizacji jakiejkolwiek inwestycji, w tym również o zbyciu Nieruchomości z zyskiem. Działka została więc zakupiona przez Sprzedających w celach rekreacyjnych.

Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji, z wnioskiem [o warunki zabudowy] wystąpiła Spółka, w celu uzyskania warunków zabudowy.

Sprzedający udzielili Kupującemu (a dokładniej kilku pracownikom Kupującego oraz prawnikom kancelarii prawnej współpracującej z Kupującym) wyłącznie pełnomocnictwa do badania prawnego oraz technicznego Nieruchomości. Kupujący dzięki pełnomocnictwu mógł przeanalizować zapisy księgi wieczystej pod kątem stanu prawnego Nieruchomości oraz przydatności Nieruchomości do realizacji projektu. Ponadto Sprzedający udzielili wyłącznie zgody na wejście na teren Nieruchomości, celem wykonaniu audytu technicznego w zakresie geologii dendrologii oraz sprawdzenia granic przez geodetę.

Sprzedający udzielili wyłącznie pełnomocnictwa do badania prawnego oraz technicznego Nieruchomości.

Sprzedający udostępnili Nieruchomość Spółce nieodpłatnie, zawierając w tym zakresie umowę pisemną w dniu (…) r. W ramach tej umowy Sprzedający udzielili Spółce prawa do dysponowania na cele budowlane (de facto w celu uzyskania dalszych zgód i pozwolenia na budowę).

Ponieważ użyczenie Nieruchomości było nieodpłatne, Sprzedający nie czerpali z tego tytułu żadnych pożytków.

Sprzedający nie poczynili i nie poczynią do momentu sprzedaży jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości.

Sprzedający nie podejmował jakichkolwiek działań marketingowych. Do Sprzedających zgłosił się pośrednik sprzedaży nieruchomości, z propozycją, że ma kogoś zainteresowanego zakupem Nieruchomości. Sprzedający nie wystawiali również żadnych ogłoszeń dotyczących chęci sprzedaży Nieruchomości.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług

1)   Czy prawidłowe jest stanowisko, że Wnioskodawcy niebędący stroną postepowania, dokonując sprzedaży Nieruchomości, nie będą działać w charakterze podatników VAT i w konsekwencji dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

2)   Czy prawidłowe jest stanowisko, iż w sytuacji w której Sprzedający zostaną uznani za podatników podatku od towarów i usług, to transakcja o której mowa we wniosku będzie opodatkowana właściwą stawką podatku bądź zwolniona od podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców do pytania 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...). Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 tego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika VAT wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Regulacje ustawy o VAT kładą nacisk przede wszystkim na ekonomiczne aspekty czynności, odrywając ją od jej skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego, wprowadzając jako kryterium decydujące o istnieniu działalności gospodarczej przede wszystkim stałość, ciągłość i zarobkowość wykorzystywania swego majątku. Z tego powodu podkreśla się, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odprzedaży (w celach handlowych). W każdym przypadku zatem istotne znaczenie powinien mieć zamiar nabycia przedmiotowych gruntów (które są później sprzedawane przez takiego nabywcę). Jeśli zamiarem nabycia nieruchomości jest późniejsze odprzedanie gruntów, to - zasadniczo - należałoby takiego sprzedawcę uznać za podatnika VAT w zakresie tych sprzedaży (tak w wyroku WSA w Białymstoku z 27 czerwca 2007 r., I SA/Bk 399/06, LEX nr 940160). Jeśli natomiast sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, to w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów nie powinien być traktowany jako podatnik VAT. Także gdy sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może i nie powinien być uznany za podatnika w tym zakresie (zob. także wyrok NSA z 12 stycznia 2010 r.,  FSK 1626/08, LEX nr 558842).

Co istotne, Polska nie skorzystała z możliwości określonej w art. 12 dyrektywy VAT (w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) i nie uznała w przepisach krajowych, że każdy sprzedawca okazjonalnie dokonujący dostawy terenu budowlanego działa jako podatnik. W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Brak zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT (zob. wyrok TSUE z 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-400/98 Breitsohl, EU:C:2000:304).

Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r. (sygn. I FSK 1986/16), dla oceny, czy dany podmiot sprzedając działki działa w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, istotne pozostają kryteria określone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą (dalej: Dyrektywa). Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej nie powinna świadczyć, iż działała ona w charakterze podatnika. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Jak wyjaśnił jednocześnie Trybunał inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym – jak podkreślił TSUE na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich (podobnie NSA w wyroku z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. I FSK 1076/16). Jak stwierdził WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 7 lipca 2020 r., sygn. I SA/Bd 76/20, przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności. Ocena podejmowanych działań powinna uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno.

W tym miejscu zaznaczyć należy również, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, po wydaniu orzeczeń TSUE w sprawach Trybunału C-180/10 i C-181/10 wykształciła się spójna linia orzecznicza, uwzględniająca wskazania płynące z tych orzeczeń. Na tej podstawie przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. To, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Z punktu widzenia możliwego zastosowania art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, istotny jest zakres czynności, jakie podmiot podejmuje w odniesieniu do nieruchomości i czy powoduje to zaangażowanie środków podobnych do tych jakie wykorzystują w tym celu podmioty zajmujące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami (wyrok WSA w Poznaniu z 20 kwietnia 2021 r., sygn. I SA/Po 832/20).

W kontekście powyższego, słusznie wskazuje się w orzecznictwie, iż dla oceny, czy konkretny podmiot sprzedający działki funkcjonuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, nie mają znaczenia same intencje, jakimi kieruje się ów podmiot nabywając i następnie sprzedając nieruchomość, ani jakie potrzeby są w ten sposób zaspokajane. Kluczowe znaczenie mają przede wszystkim obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy zawodowe, od tych, które mieszczą się w granicach zwykłego dysponowania majątkiem prywatnym (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2019 r. sygn. I FSK 987/17; podobnie w wyroku NSA z 6 lipca 2018 r., sygn. I FSK 1716/16).

Na profesjonalny obrót nieruchomościami może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Równocześnie oczywistym jest, że zwykłe wykonywanie przez właściciela prawa własności nie może samo z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Stąd też na dokonywanie sprzedaży gruntów w ramach działalności gospodarczej wskazują m.in. takie czynności jak: jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 kwietnia 2021 r. sygn. I SA/Wr 681/20).

W orzeczeniu z 4 kwietnia 2019 r. (sygn. I FSK 449/17) NSA uznając osobę fizyczną za podatnika VAT wskazał, iż „Skarżący wnosił o przekwalifikowanie działki z rolnej na budowlaną. Również podział działki nastąpił z inicjatywy podatnika. Następnie skarżący na własny koszt uzbroił przedmiotowe działki. Na przestrzeni 2004-2007 sprzedał 17 działek. Jednocześnie ustanowił służebność gruntową oraz przekazał grunty na rzecz gminy w celu wybudowania kanalizacji oraz linii energetycznej. Podatnik podejmował więc aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Zachowanie takie zasadnie zostało ocenione jako typowe działania handlowca, jednak z tych powodów, iż przedstawiało ono ciąg pewnych powtarzalnych zdarzeń/zachowań”. (Podobnie w wyroku z dnia 11 sierpnia 2021 r., sygn. I SA/Sz 486/21 oraz WSA w Gliwicach z dnia 12 maja 2021 r., sygn. I SA/Gl 1479/20).

Biorąc pod uwagę powyższą analizę regulacji ustawy o VAT oraz orzecznictwa sądowo – administracyjnego uznać należy, iż Wnioskodawcy niebędący stroną postępowania przy transakcji sprzedaży Nieruchomości nie będą działać w charakterze podatnika VAT, o czym świadczy fakt, iż Wnioskodawcy ci na przestrzeni lat w trakcie których są właścicielami Nieruchomości nie podejmowali indywidualnie żadnych aktywności zmierzających do zwiększenia jej wartości, w tym w szczególności nie dokonywali czynności przywoływanych w orzecznictwie i praktyce podatkowej jako świadczących o prowadzeniu działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Fakt, iż Sprzedający prowadzili negocjacje z Kupującym i działania celem jak najkorzystniejszej ceny i warunków sprzedaży Nieruchomości, udzielając dodatkowo Kupującemu pełnomocnictw do przeprowadzenia badań due dilligence, uzyskania odpowiednich zaświadczeń, dokumentów niezbędnych m.in. do weryfikacji stanu prawnego Nieruchomości, nie świadczy w ocenie Wnioskodawców, że przedmiotowe działania wykraczały poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym. Samo udzielenie tych pełnomocnictw miało na celu wyłączenie ułatwienie Kupującemu przeprowadzenie badań due dilligence.

Ponadto Sprzedający nie występowali indywidualnie z żadnymi wnioskami o wydanie decyzji administracyjnych, zgód lub pozwoleń związanych z Nieruchomością. W konsekwencji należy uznać, że Sprzedający nie podejmowali starań podobnych do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniu w sprawach połączonych C-180/10 i C-19, tj. nie wykazywali aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Na uwagę zasługuje fakt, że to nie Sprzedający, lecz Spółka (stanowiąca odrębny podmiot), której udziałowcami są Sprzedający uzyskała Decyzję WZ oraz Decyzję PnB i współpracowała z projektantem, który przygotował projekty architektoniczne budynków jakie mogą zostać zrealizowane na Nieruchomościach Zbywanych.

W efekcie uwzględniając orzecznictwo sądowo – administracyjne, zdaniem Wnioskodawców, Sprzedający (Wnioskodawcy niebędący stroną postepowania), dokonując sprzedaży Nieruchomości, nie będą działać w charakterze podatników VAT i w konsekwencji dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Istotnym jest również fakt, że Wnioskodawcy niebędący stroną postępowania nie dokonali w 2010 r. nabycia Nieruchomości w celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, jak również Nieruchomość nie stanowiła składnika takiej działalności tych Wnioskodawców.

Prawidłowość powyższej argumentacji potwierdza wiele interpretacji indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji

Skarbowej, w tym m.in. następujące interpretacje podatkowe:

a)Interpretacja z dnia 26 stycznia 2024 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.38.2024.3.MS;

b)Interpretacja z 24 września 2021 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.333.2021.2.DS;

c)Interpretacja z 23 września 2021 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.546.2021.1.MB;

d)Interpretacja z dnia 28 października 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.465.2019.2.AG;

e)Interpretacja indywidualna z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.179.2019.2.KO.

Z kolei w interpretacji 0114-KDIP4-3.4012.747.2022.4.JJ z dnia 3 kwietnia 2023 r., Dyrektor KIS wskazał: Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Pana sprzedaż nieruchomości będzie dostawą dokonywaną przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy. Wykonując opisane we wniosku czynności, podejmuje Pan działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniu w sprawach połączonych C-180/10 i C-19, tj. wykazuje Pan aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. W analizowanej sprawie udzielił Pan Kupującemu pełnomocnictwa do działania w swoim imieniu, m.in. do uzyskiwania od właściwych organów administracji rządowej i samorządowej wszelkich zaświadczeń, informacji, wypisów, wyrysów dotyczących stanu faktycznego i prawnego nieruchomości, do działania w sprawach związanych z uzyskaniem wszelkich warunków, opinii, pozwoleń, uzgodnień, zaświadczeń, decyzji niezbędnych w celu uzyskania pozwolenia na budowę na przedmiotowej nieruchomości. Czynności wykonywane na działkach będących przedmiotem sprzedaży zostały/zostaną wykonane przez Kupującego na podstawie udzielonego pełnomocnictwa w Pana imieniu.

Powyższe stanowisko potwierdza również linia orzecznicza sądów administracyjnych. Jak zauważył NSA, nawet podział nieruchomości w celu umożliwienia sprzedaży jest działaniem, które mieści się w zarządzie majątkiem prywatnym i może być w okolicznościach konkretnego stanu faktycznego uzasadniony, gdy podmiot jeszcze nie wie, czy sprzeda jedną nieruchomość, czy więcej (por. wyrok NSA z 9 maja 2014 r. I FSK 811/13, LEX nr 1504236). Sam podział gruntów wymaga podjęcia określonej czynności, jednakże jest niewystarczający do tego, aby uznać, że spełniona jest jedna z cech wykonywania działalności gospodarczej - wykonywanie jej w sposób zorganizowany (por. WSA we Wrocławiu, który w orzeczeniu z 10 czerwca 2016 r., I SA/Wr 235/16, LEX nr 2101112). Również zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży w prasie i Internecie nie świadczy automatycznie o konieczności uznania aktywności strony w zakresie obrotu nieruchomościami za zawodową. W przypadku takich ogłoszeń istotne znaczenie ma to, czy wykraczają one poza zwykłe formy ogłoszeń, czy przybierają postać reklamy, stanowiąc formę marketingu. Samo zamieszczenie ogłoszenia w prasie czy Internecie (środkach przekazu będących w powszechnym użyciu) bez wskazania, że miało ono cechy wykraczające poza zwykłe ogłoszenie (np. wielkość, grafikę, formułę) i wymagało większych od zwyczajowo przyjętych nakładów, nie pozwala na stwierdzenie, że osoba je zamieszczająca zachowuje się jak handlowiec (por. np. wyrok NSA z 9 maja 2014 r., I FSK 811/13, LEX nr 1504236).

Zatem skoro w świetle orzecznictwa, działania jak opisane powyżej nie świadczą o prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomości, to tym bardziej o takiej działalności nie może świadczyć aktywność o jeszcze bardziej okrojonym charakterze (zgodnie z wnioskowaniem a maiori ad minus jeżeli określona aktywność nie stanowi aktywności gospodarczej, to tym bardziej aktywność o mniejszym zakresie również nie może stanowić aktywności/działalności gospodarczej).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców do pytania 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której Sprzedający zostaną uznani za podatników podatku od towarów i usług (przy czym Sprzedający uważają że to stanowisko byłoby niezasadne), to transakcja, o której mowa we wniosku będzie opodatkowana właściwą stawką podatku od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotowa Nieruchomość pozostaje niezabudowana, lecz objęta jest ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „(...)” przyjętego uchwałą Rady Miasta (...) z dnia (...) r., określającymi przeznaczenie Nieruchomości pod zabudowę mieszkaniową.

Z tych względów sprzedaż Nieruchomości nie korzystałaby z żadnego ze zwolnień podatkowych określonych w art. 43 ustawy o VAT (art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT) i podlegałaby opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

-    nieprawidłowe w zakresie uznania, że Wnioskodawcy niebędący stroną postepowania, dokonując sprzedaży Nieruchomości, nie będą działać w charakterze podatników VAT i w konsekwencji dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT,

-    prawidłowe w zakresie uznania, że sytuacji, w której Sprzedający zostaną uznani za podatników podatku od towarów i usług, to transakcja o której mowa we wniosku będzie opodatkowana właściwą stawką podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionych przez Państwa okoliczności wynika, że Sprzedający – (...) oraz (...) na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej są współwłaścicielami niezabudowanej nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę gruntu o nr (...) położonej w (...).

Nieruchomość jest objęta ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „(...)” przyjętego uchwałą Rady Miasta (...) z (...) r. (przeznaczonymi pod zabudowę mieszkaniową) i w rejestrze gruntów oznaczona jest symbolem R – grunty orne.

Sprzedający użyczyli nieodpłatnie Nieruchomość na cele budowlane spółce działającej pod nazwą (...) (Spółka) z siedzibą w (...), w której to są wyłącznymi udziałowcami – (...) w udziale wynoszącym 15%, zaś (...) w udziale wynoszącym 85%.

Między innymi dla nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, tj. działki nr (...) została wydana decyzja o warunkach zabudowy z (...) r. na rzecz Spółki – czyli (...)

Sprzedający zawarli z Kupującym – (...) przedwstępną umowę sprzedaży wskazanej Nieruchomości.

Jednym z warunków zawarcia umowy przyrzeczonej dostawy działki nr (...) jest zbycie przez Sprzedających wszystkich udziałów Spółki (...)na rzecz innej spółki kapitałowej lub na rzecz innego podmiotu zaakceptowanego pisemnie uprzednio przez Kupującego.

Ponadto, na wezwanie Kupującego, Sprzedający udzielił pełnomocnictw osobom wskazanym przez Kupującego do m.in.:

1)przejrzenia akt ksiąg wieczystych Nieruchomości i ksiąg macierzystych,

2)dostępu do innych dokumentów, akt i postępowań (w tym sądowych i administracyjnych) dotyczących Nieruchomości, Decyzji PNB, Decyzji WZ, występowania w imieniu Sprzedającego przed organami, urzędami, sądami powszechnymi w celu uzyskania dokumentów i informacji dotyczących Nieruchomości, potrzebnych do przeprowadzenia Due Diligence.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje art. 535 ww. ustawy Kodeks cywilny. W myśl tego przepisu:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ww. ustawy Kodeks cywilny.

Art. 389 § 1 i § 2 ww. ustawy Kodeks cywilny wskazuje, że:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, istotne znaczenie ma również kwestia udzielenia pełnomocnictwa, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo Kodeksu cywilnego.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 ww. ustawy Kodeks cywilny, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy.

Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W odniesieniu do powyższego, należy w pierwszej kolejności zauważyć, że Sprzedający udostępnili nieodpłatnie Nieruchomość Spółce, w której posiadają łącznie 100% udziałów, zawierając w tym zakresie umowę pisemną w dniu 6 listopada 2020 r. Co istotne, w ramach tej umowy Sprzedający udzielili Spółce prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane – w celu uzyskania dalszych zgód i pozwolenia na budowę. Z wniosku wynika, że dla działki wydane zostały już warunki zabudowy, o które wystąpiła (...) Należy zauważyć, że czynności te nie stanowią klasycznego zarządzania majątkiem prywatnym. Omawiana nieruchomość utraciła wówczas status majątku osobistego. Fakt, że to właśnie Spółka (w której Sprzedający posiadają 100% udziałów), a nie Sprzedający osobiście uzyskali warunki zabudowy dla nieruchomości oraz, że Spółka będzie uzyskiwała dalsze zgody i pozwolenie na budowę nie oznacza, że działania te pozostają bez wpływu na sytuację prawną Sprzedających. Planowane oraz dokonane już czynności wykonane przez Spółkę wywołują skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawców. Spółka, dokonując ww. działań w celu realizacji zamierzonej przez Kupującego inwestycji uatrakcyjniła i uatrakcyjni przedmiotową nieruchomość, której Sprzedający są właścicielami. Działania te dokonywane są za pełną zgodą Sprzedających i wpływają generalnie na podniesienie atrakcyjności przedmiotowej działki jako towaru oraz wzrostu jej wartości. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania wymienionych czynności przez inny podmiot – w tym przypadku Spółkę czyli (...)

Kolejnym nietypowym działaniem w zakresie zarządu majątkiem prywatnym przy sprzedaży omawianej nieruchomości jest fakt, że jednym z warunków zawarcia umowy przyrzeczonej dostawy działki nr (...) jest zbycie przez Sprzedających wszystkich udziałów Spółki (...)na rzecz innej spółki kapitałowej lub na rzecz innego podmiotu zaakceptowanego pisemnie uprzednio przez Kupującego. Nie jest to typowa sytuacja, która ma miejsce przy klasycznej dostawie nieruchomości przez osoby fizyczne w zakresie gospodarowania majątkiem prywatnym. Sprzedający zobowiązali się do czynności nie mających ścisłego związku z dostawą omawianej nieruchomości, a wpisujących się w inną sferę działalności Sprzedających. Czynność ta nie wpisuje się więc w typowe zarządzanie majątkiem prywatnym.

Wskazać również należy, że Sprzedający udzielili Kupującemu (a dokładniej kilku pracownikom Kupującego oraz prawnikom kancelarii prawnej współpracującej z Kupującym) pełnomocnictwa do badania prawnego oraz technicznego Nieruchomości. Kupujący dzięki pełnomocnictwu mógł przeanalizować zapisy księgi wieczystej pod kątem stanu prawnego Nieruchomości oraz przydatności Nieruchomości do realizacji projektu. Sprzedający udzielili zgody na wejście na teren Nieruchomości, celem wykonania audytu technicznego w zakresie geologii dendrologii oraz sprawdzenia granic przez geodetę. O ile sam fakt udzielenia takiego pełnomocnictwa nie stanowi o działaniu jako podatnik VAT, o tyle w niniejszej sprawie czynność ta potraktowana jest jako ciąg zdarzeń do wcześniej wymienionych czynności wskazujących, że Sprzedający będą działać jako podatnicy przy dostawie działki nr (...).

Dokonując opisanych we wniosku czynności, Sprzedający podejmowali i podejmują działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniu w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Aktywność Sprzedających w przedmiocie zbycia przedmiotowej nieruchomości jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Sprzedających dostawa działki nr (...) będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Sprzedających za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT:

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 977 ze zm.):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy:

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Zgodnie z przedstawionymi okolicznościami sprawy, działka nr (...) jest objęta ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „(...)” przyjętego uchwałą Rady Miasta (...) z (...) r. (przeznaczonymi pod zabudowę mieszkaniową) i w rejestrze gruntów oznaczona jest symbolem R – grunty orne. Spółka Kupująca planuje wykorzystać nieruchomość w celu zrealizowania na niej inwestycji mieszkaniowej. W związku z tym Sprzedający udzielili Spółce prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Na Wniosek Spółki, dla omawianej nieruchomości – tj. działki nr (...) wydana została decyzja o warunkach zabudowy. Zatem omawiana działka nr (...) stanowi teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu Nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w  art. 43  ust.  1  pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w  oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w  art.  43  ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przenosząc powyższą analizę na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Sprzedający nie wykorzystywali Nieruchomości do jakiejkolwiek działalności gospodarczej czy to opodatkowanej VAT, czy też zwolnionej z opodatkowania VAT. Skoro działka nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej to nie możliwe jest również stwierdzenie że była wykorzystywana w działalności zwolnionej.

Oznacza to, że nie został spełniony jeden z warunków do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, co jest wystarczające do braku możliwości skorzystania z tego zwolnienia w ogóle.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż działki nr (...), będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy, a zatem będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla przedmiotu dostawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

(...) (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.