Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 listopada 2024 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 18 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na podstawie posiadanych dokumentów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka A (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką prawa brytyjskiego, zarejestrowaną w Polsce jako czynny podatnik VAT. Spółka jest (...) dla różnych branż.

W ramach prowadzonej działalności na terytorium Polski Spółka dokonuje m.in. dostaw wewnątrzwspólnotowych oraz eksportu towarów do krajów trzecich (poza obszar celny Unii Europejskiej). Spółka dokonuje ponadto dostaw towarów (...), a także dostaw i zakupów lokalnych.

W toku swojej działalności gospodarczej, Spółka nawiązuje współpracę z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej (dalej: „UE”), zarejestrowanymi do celów rozliczania podatku od wartości dodanej (dalej: „Kontrahenci”). Spółka dokonuje na rzecz Kontrahentów wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: „WDT”), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Kontrahenci posiadają właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadane przez właściwe państwa członkowskie oraz zawierające dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Kontrahenci w ramach ww. transakcji posługują się wymienionymi numerami identyfikacyjnymi przekazując je Spółce. Ponadto, Wnioskodawca jest zarejestrowany na potrzeby rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych, a realizowane dostawy wykazuje w informacjach podsumowujących za stosowne okresy rozliczeniowe.

Miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE. Towary dostarczane w ramach WDT nie są nowymi środkami transportu w myśl przepisów o VAT.

Celem zastosowania stawki VAT 0% dla opisanych WDT, zgodnie z dyspozycją przepisu z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT Spółka gromadzi dokumenty mające potwierdzać, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska. Spółka gromadzi ww. dokumentację przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Dla potrzeb udokumentowania transakcji WDT Spółka dysponuje dokumentami, które mogą zostać pogrupowane w następujące zestawy:

1. Zestaw 1:

• faktura dokumentująca dokonanie WDT, zawierającą:
• dane nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
• numer i datę wystawienia faktury,
• adres wysyłki,
• nazwę/opis/kod towaru, a co za tym idzie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
• ilość towaru,
• numer zamówienia oraz dokumentu dostawy albo sprzedaży (tzw. Customer PO Reference/sales order),
• kwit wagowy zawierający:
• numer i datę wystawienia pomiaru,
• godzinę pomiaru,
• wskazanie kontrahenta, którego dotyczy pomiar,
• wskazanie towaru oraz jego masy brutto, tara i netto,
• wskazanie wystawiającego kwit wagowy oraz odbierającego,
• a także informacje dot. kierowcy i numeru rejestracyjnego pojazdu,
• Collection Note - dokument, zawierający wskazanie Spółki i Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, numer zamówienia, a także informacje dotyczące przewoźnika (kierowca, numery rejestracyjne pojazdu, osoba dokonująca załadunku wraz z datą i godziną załadunku) i podpis nabywcy z godziną i datą odebrania towaru.

2. Zestaw 2:

• faktura dokumentująca dokonanie WDT, zawierającą:
• dane nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
• numer i datę wystawienia faktury,
• adres wysyłki,
• nazwę/opis/kod towaru, a co za tym idzie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
• ilość towaru,
• numer zamówienia oraz dokumentu dostawy albo sprzedaży (Customer PO Reference/sales order),
• Goods receipt confirmation - oświadczenie Kontrahenta zawierające dane Spółki i Kontrahenta oraz informacje dotyczące zamówienia takie jak: jego numer, data dostawy i miejsce dostawy, a także posiadające podpis odbierającego towar (czasem z pieczątką Kontrahenta) i datę jego zamieszczenia pod dokumentem. Za pomocą tego dokumentu, i w nawiązaniu do odpowiedniego zamówienia, Kontrahent poświadcza podpisem odbiór towarów na terytorium innego niż Polska kraju UE.

Dokumenty pogrupowane w ramach ww. zestawów są przez Wnioskodawcę otrzymywane w formie skanów - za wyjątkiem faktur, które są wystawiane przez Spółkę.

W odniesieniu do poszczególnych transakcji Spółka najczęściej dysponuje również listami przewozowymi CMR, które są podpisane przez przewoźnika oraz odbiorcę towarów. Zdarzają się jednak sytuacje, w których dokument CMR nie zostanie przez Wnioskodawcę uzyskany lub też jest uzyskany, ale nie jest podpisany - wówczas Spółka dysponuje jedynie dokumentacją z jednego z ww. zestawów. W konsekwencji, przedmiotem niniejszego wniosku jest potwierdzenie prawidłowości stanowiska Spółki, zgodnie z którym gromadzone przez Spółkę wyszczególnione zestawy dokumentów - innych niż listy przewozowe CMR - będą uprawniać Spółkę do stosowania stawki VAT 0% dla WDT.

Wobec powyższego, Wnioskodawca powziął wątpliwości wobec możliwości stosowania stawki VAT 0% dla transakcji stanowiących WDT, na podstawie wyżej opisanej dokumentacji.

Pytanie

Czy w przypadku WDT, dla którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym w jednym z dwóch przypadków (Zestaw 1 i 2) wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym - w świetle art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT - Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania stawki VAT 0%?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku WDT, dla którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym w jednym z dwóch przypadków (Zestaw 1 i 2) wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym - w świetle art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT - Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania stawki VAT 0%.

UZASADNIENIE

1. Uwagi wstępne

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - z pewnymi zastrzeżeniami. Dodatkowo, dla zaistnienia WDT niezbędne jest wypełnienie przesłanek o charakterze podmiotowym wskazanych w przepisie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, tj. nabywca towarów jest:

• podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
• osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
• podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą,
• podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Kontrahenci są każdorazowo zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego, w którym otrzymują towary dostarczane przez Wnioskodawcę. Nadto, w ramach dostaw będących przedmiotem niniejszego wniosku, towary są każdorazowo dostarczane przez Spółkę z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Tym samym nie powinno ulegać wątpliwości, że analizowane dostawy stanowią WDT w myśl przepisu z art. 13 ustawy o VAT.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest zagadnienie dot. zastosowania stawki VAT 0% dla WDT realizowanych przez Wnioskodawcę.

2. Warunki dla zastosowania 0% stawki VAT w WDT

Należy podkreślić, że zasadniczo transakcje WDT podlegają opodatkowaniu VAT stawką 0%. Treść art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje przesłanki, które należy spełnić, by móc skorzystać z ww. preferencyjnej stawki, tj.:

• podatnik dokonał dostawy towarów na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi,
• podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
• podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dodatkowo, stawka 0% nie będzie mogła mieć zastosowania dla WDT jeżeli:

• podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1 (czyli nie złoży informacji podsumowującej), lub
• złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Do wymogów dokumentacyjnych Wnioskodawca odniesie się w dalszej części niniejszego uzasadnienia, niemniej już w tym miejscu zasadne jest podnieść, że stosowanie stawki 0% w przypadku WDT nie powinno być traktowane jako odstępstwo, a jako generalna zasada, dopiero od której ustawodawca przewidział wyjątek przy braku spełniania wymaganych przesłanek.

Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy o VAT, jeżeli warunek dotyczący posiadanej przez podatnika dokumentacji potwierdzającej dokonanie dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium innego państwa UE, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres miesięczny podatnik nie wykazuje danej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2. W konsekwencji, konstrukcja oraz usystematyzowanie przepisów z art. 42 ust. 1, 1a i 12 pkt 2 ustawy o VAT sugerują, że to ewentualne zastosowanie stawki krajowej jest wyjątkiem, który ma miejsce, gdy nie zostaną spełnione określone warunki, wynikające z powyższego przepisu.

Takie rozumienie zostało potwierdzone przez orzecznictwo krajowych sądów administracyjnych, w tym przez wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1220/11), który stwierdził, że „dostawy powinny być opodatkowane stawką 0%, która w kontekście WDT nie jest preferencyjna, lecz podstawowa”.

Jak wyjaśniono w opisie stanu faktycznego Kontrahenci, dla których Spółka dokonuje dostaw wewnątrzwspólnotowych, posiadają prawidłowy i ważny numer identyfikacyjny VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, przyznany przez właściwe państwo członkowskie. Dodatkowo, Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, a realizowane dostawy wykazuje w informacjach podsumowujących za stosowne okresy rozliczeniowe. W rezultacie zasadne jest stwierdzić, że warunki określone w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 1a są spełnione w analizowanym przypadku i tym samym rozstrzygnięcie w zakresie tych przesłanek pozostaje poza sferą zainteresowania Wnioskodawcy oraz niniejszego wniosku.

W związku z powyższym, aby ocenić, czy Spółka ma prawo do stosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do realizowanych dostaw, konieczna jest analiza spełnienia przez Wnioskodawcę warunku z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dotyczącego posiadania przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej wywóz towarów z terytorium Polski oraz ich dostarczenie do nabywcy (lub do miejsca przez niego wskazanego) na terytorium innego państwa członkowskiego.

Polskie regulacje dotyczące dokumentowania wywozu towarów poza granice kraju i ich dostarczenia do nabywcy w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej w ramach WDT zostały określone w art. 42 ust. 3-5 oraz ust. 11 ustawy o VAT. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie przypomnieć, że towary dostarczane przez Spółkę w ramach WDT nie są nowymi środkami transportu zgodnie z przepisami o VAT.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, tj.:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Dodatkowo, przepis z art. 42 ust. 4 statuuje, że w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

• imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
• adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
• określenie towarów i ich ilości;
• potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
• rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu-w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Jednocześnie, art. 42 ust. 11 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Warto zwrócić uwagę, że wyżej wymieniony wykaz tzw. dowodów uzupełniających, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jest katalogiem otwartym. Wskazuje na to zwłaszcza użycie sformułowania „w szczególności” w treści przepisu. Oznacza to, że podatnik ma możliwość potwierdzenia faktu dokonania WDT na rzecz innego podatnika również za pomocą innych dowodów niż te wymienione w wyżej przywołanych przepisach, o ile tylko będą one potwierdzać, że towary będące przedmiotem WDT zostały dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Podkreślone to zostało również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), w uchwale wydanej dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10). W powołanej uchwale poszerzony skład siedmiu sędziów NSA - odnosząc się do wykładni gramatycznej, celowościowej i prounijnej art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT - stwierdził, że „dla zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”. W tej samej uchwale NSA podniósł, że przepisy wskazane w art. 42 ustawy o VAT powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 Ordynacji Podatkowej, w świetle której „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”.

Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W tej samej uchwale stwierdzono także, iż „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż dla zastosowania stawki 0% VAT w kontekście dokonywanych transakcji WDT nie jest obligatoryjne posiadanie wszystkich dokumentów, o których stanowi art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Posiadanie jednego z wymienianych przez przepis wraz z innymi, wynikającymi z treści art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub innymi, łącznie, potwierdzać będą dostawę do Kontrahentów na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Należy przy tym zaznaczyć również, że zgodnie z dominującym w praktyce i orzecznictwie poglądem posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest konieczne do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT. Gdy faktura zawiera informacje wymagane w specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, takie jak, m.in., nazwa i ilość towarów, wówczas taka faktura pełnić będzie również funkcję specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Przedstawioną tezę potwierdził, przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2014 r. (ILPP4/443-117/14-2/BA), w której to wskazano, że „w związku z tym, że faktura jaką Spółka posiada w swojej dokumentacji zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez nią sporządzony oddzielnie”.

Należy mieć również na uwadze, że przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 11 ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. W konsekwencji, dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe przyjęły formę elektroniczną, bądź też były przesyłane w formie elektronicznej. Warto podkreślić, iż taki wniosek można wysnuć analizując wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: „WSA”) w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08), w którym Sąd stwierdził, iż: „z przywołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę papierową. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem”.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2015 r. (IBPP4/4512-191/15/EK), wskazał, iż: „zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodabniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu w formie elektronicznej, skanem czy faxem”.

W jednakowym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2012 r. (IPTPP2/443-624/11-7/JN) podnosząc, że: „Wskazać należy również, że prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest uzależnione od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona”.

Stanowisko to zostało także zaakceptowane w interpretacji indywidualnej z dnia 2 listopada 2009 r. (IBPP3/443-596/09/IK), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zaznaczył, że „dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju są: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów. Jeżeli te dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, istnieje możliwość stosowania dodatkowych dowodów, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy. Dokumenty te mogą być również przesłane faksem lub mailem, jeżeli łącznie z dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 pkt 1-3, potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2018 r. (0113-KDIPT1-2.4O12.348.2O18.1.KT) podnosząc, że „w dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi otrzymanemu z opisanego systemu śledzenia przesyłki. Tym samym zgromadzone przez Wnioskodawcę dowody - tj. wystawiona faktura VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, dokument transportowy, a w przypadku dokumentu przewozowego bez podpisu nabywcy, wydruk ze strony internetowej, na której znajduje się usługa „śledzenia” przesyłki, potwierdzający status otrzymania towarów przez nabywcę - na podstawie których można jednoznacznie uznać, ze towar został doręczony do miejsca docelowego poza terytorium Polski, łącznie uprawdopodabniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do odbiorcy znajdującego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Mając na uwadze powyższe, organy podatkowe konsekwentnie od wielu lat wskazują, że skan jest akceptowalną formą dokumentacji, o której mowa w art. 42 ustawy o VAT.

Znamienne jest jedynie by autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Tym samym nie powinno podlegać wątpliwości, że otrzymywane przez Spółkę skany dokumentów gromadzonych w ramach zestawów 1 i 2 stanowią dowód, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

3. Analiza dokumentacji gromadzonej przez Spółkę

W odniesieniu do transakcji stanowiących WDT i zastosowania stawki VAT 0%, Spółka, w ramach poszczególnych zestawów dokumentów, nie dysponuje międzynarodowym listem przewozowym CMR. Mając jednak na uwadze co podniesiono wyżej, z uwagi na katalog otwarty dowodów, określony w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, brak dokumentu CMR nie będzie okolicznością wyłączającą możliwość stosowania stawki VAT 0%.

Takie podejście podkreślił także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) w interpretacji indywidualnej z dnia 17 listopada 2022 r. (0114-KDIP1-2.4012.462.2022.1.GK): „(...) Nie można (...) uzależniać prawa do zastosowania preferencyjnej stawki VAT od posiadania konkretnych dokumentów (przykładowo dokumentu CMR). W konsekwencji, brak posiadania dokumentu CMR nie wpływa w rozpatrywanym przypadku na uprawnienie do zastosowania stawki 0%”.

3.1. Zestaw 1

Zestaw ten obejmuje trzy rodzaje dokumentów: faktura zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, kwit wagowy oraz dokument Collection Note, który oprócz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, zawiera także informacje o osobie odpowiedzialnej za załadunek, informacje o pojeździe (numer rejestracyjny pojazdu), numer zamówienia, a także podpis odbiorcy wraz z datami - stanowi on zatem potwierdzenie przez Kontrahenta, iż towary (identyfikowane poprzez podane w Collection Note numery zamówienia oraz specyfikację towarów) zostały do niego dostarczone. Oświadczenie to, w ocenie Spółki, spełnia tym samym przesłanki dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, a wraz z fakturą oraz kwitem wagowym stanowić będzie podstawę do zastosowania stawki VAT 0%.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, przedmiotowy dokument, tj. przesłany drogą elektroniczną skan podpisanego przez Kontrahenta Collection Note, mający charakter oświadczenia o odebraniu konkretnej partii towarów podpisanego przez Kontrahenta, wraz z fakturą i specyfikacją sztuk ładunku, ale również z dodatkowym dokumentem tj. kwitem wagowym potwierdzają jednoznacznie, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone na terytorium innego państwa członkowskiego. Zatem te dokumenty powinny zostać uznane za relewantne dla zastosowania stawki 0% w transakcjach WDT.

Prawidłowość podejścia Spółki w tym zakresie zostało potwierdzone m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

• W interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2017 r. (0111-KDIB3-3.4012.115.2017.1.PK), DKIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym „będąc w posiadaniu kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta bądź skanu zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta” będzie on uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.
• W interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2021 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.718.2020.2.JS) DKIS podniósł, że: „Spółka wskazała, że będzie w posiadaniu kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, faktury od przewoźnika towarów oraz zbiorczego poświadczenia odbioru przez nabywcę w formie e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail, zawierającego m.in. odniesienie do numeru dostawy, który pozwala na powiązanie z miejscem dostawy i fakturą za towar oraz datę dostawy. (...) Podobnie jak w poprzednim wariancie, zestawienie zrealizowanych dostaw będzie przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną. Kontrahent będzie odsyłał potwierdzenie dokonanych dostaw również drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail. (...) Tym samym, w ocenie Organu, opisany zestaw dokumentacji zgromadzonej w przypadku nr 7 potwierdzającej łącznie, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w UE pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca będzie uprawniony do opodatkowania WDT opisanej w wariancie siódmym stawką VAT w wysokości 0%. Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 7 należy zatem uznać za prawidłowe”.
• W interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2017 r. (0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB) DKIS zgodził się ze stanowiskiem Spółki, zgodnie z którym dokumentacja WDT w postaci: kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk załadunku oraz otrzymanego drogą elektroniczną zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów zawierającego wykaz faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz nabywcy w danym okresie, będącego oświadczeniem, iż towary zostały otrzymane przez nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego, podpisanym przez osobę upoważnioną przez nabywcę - jest wystarczająca do zastosowania stawki 0% dla WDT.
• W interpretacji indywidualnej z dnia 24 kwietnia 2024 r. (0114-KDIP1-2.4012.35.2024.3.GK), DKIS wskazał, iż „kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (zawartej w fakturze lub stanowiącej osobny dokument, tzn. załącznik do faktury) oraz otrzymanego drogą elektroniczną skanu zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów (przykładowo w formie PDF), zawierającego (i) wykaz faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie, (ii) oświadczenie, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego oraz (iii) podpis osoby upoważnionej ze strony Kontrahenta do potwierdzenia odbioru towarów (...) stanowią/stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie potwierdzają/będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w konsekwencji upoważniają/będą upoważniały (...) (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT)”.
• W interpretacji indywidualnej z dnia 19 lutego 2020 r. (0111-KDIB3-3.4012.470.2019.1.MK) DKIS wskazał, że dokumentacja zawierająca kopię faktury oraz „zestawienia zrealizowanych dostaw - wysłane samodzielnie przez nabywcę do Spółki (drogą elektroniczną bądź pocztą tradycyjną) lub wygenerowane przez Spółkę z portalu nabywcy (Spółka ma dostęp do systemu/portalu nabywcy i może monitorować, kiedy dane towary zostały otrzymane przez nabywcę, jak również pobrać potwierdzenia zrealizowanych dostaw). Przedmiotowe zestawienia zawierają m.in. numer faktury/delivery note, datę otrzymania towaru przez nabywcę i miejsce dostawy. Niektóre z zestawień otrzymanych od nabywców zawierają podpis lub pieczęć nabywcy, niektóre nie zawierają. Ponadto z zestawienia może wynikać bezpośrednio, co ono dokumentuje np. zestawienie zawiera adnotację, że dokument ten stanowi certyfikat/potwierdzenie otrzymania towarów lub może nie zawierać takiej informacji (w takim przypadku informacja ta wynika z wiadomości e-mail, do której zestawienie stanowi załącznik - Spółka w takiej sytuacji również gromadzi przedmiotowe wiadomości elektroniczne). Jednocześnie Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazał, że nabywcy w ww. zestawieniu zrealizowanych dostaw oświadczają, iż towary będące przedmiotem WDT (identyfikowane za pomocą podanych w tym zestawieniu numerów faktur/delivery note) zostały do niego dostarczone” uprawnia wnioskodawcę do zastosowania opodatkowania stawką VAT 0% (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT).
• W interpretacji indywidualnej z dnia 26 marca 2024 r. (0111-KDIB3-3.4012.47.2024.1.AW) DKIS potwierdził, iż „tabelaryczne zestawienia zrealizowanych transakcji na rzecz Kontrahenta i wysyłane przez Kontrahenta, także drogą elektroniczną - będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.
• W interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z dnia 3 września 2021 r. (0114-KDIP1-2.4012.462.2022.1.GK): „Zatem mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że wskazane zbiorcze potwierdzenie dostawy oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku umożliwiająca identyfikację towaru będącego przedmiotem dostaw znajdująca się na wystawionej fakturze stanowią dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) upoważniają Wnioskodawcę do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów”.

3.2. Zestaw 2

W ramach zestawu 2 Spółka otrzymuje od Kontrahenta Goods Receipt Confirmation, będący oświadczeniem, w treści którego zawarte jest potwierdzenie odbioru towaru przez Kontrahenta. Dodatkowo dysponuje fakturą zawierającą specyfikację towarów (jednakowo jak w przypadku zestawu 1). Jak wspomniano wcześniej, Goods Receipt Confirmation zawiera dane Spółki, takie jak nazwa, adres oraz numer NIP i dane Kontrahenta, będącego odbiorcą, takie jak nazwa firmy i jej adres. Oprócz wspomnianych, na dokumencie znajduje się również data dostawy, numer dostawy tj. delivery note, miejsce dostawy, informacja o osobie przewożącej towar oraz podpis odbierającego towar, w imieniu Kontrahenta, pieczęć i data sporządzenia podpisu.

Mając na uwadze powyższe informacje, a przede wszystkim datę i miejsce dostawy (wskazany jest dokładny adres firmy oraz miejsce dostawy w innym państwie członkowskim), dane Kontrahenta oraz numer dokumentu dot. dostawy (podany jako delivery note), Spółka potrafi wskazać, jakie konkretnie towary były przedmiotem transakcji WDT oraz jest w stanie powiązać dostawę tych towarów z fakturą.

Otrzymany dokument Goods Receipt Confirmation, który zawiera dane Spółki oraz dane pozwalające na jednoznaczną identyfikację wskazanych dostaw (tj. np. numer dokumentu powiązanego z dostawą), potwierdzony następnie przez Kontrahenta, jednoznacznie dowodzi, że dane towary zostały odebrane przez Kontrahenta w miejscu przeznaczenia. Umieszczenie podpisu/pieczęci na dokumencie zawierającym zestawienie dostaw niewątpliwie potwierdza/będzie potwierdzać, że do nabywcy dostarczono towary będące przedmiotem WDT.

Spółka pragnie podkreślić, iż konkluzja, zgodnie z którą za potwierdzenie otrzymania towarów będących przedmiotem WDT może być uznane stosowne oświadczenie nabywcy, została potwierdzona m.in. w:

• interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 24 kwietnia 2024 r. (0114-KDIP1-2.4012.35.2024.3.GK), gdzie za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, który dla realizowanych dostaw WDT oprócz kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (zawartej w fakturze lub stanowiącej osobny dokument) posiadał/będzie posiadał w swojej dokumentacji również oświadczenie przewoźnika (zawierające m.in. informację o odebraniu przez przewoźnika towarów wraz z pieczątką przewoźnika, miejsce rozładunku, datę dostawy, nr przewozowy), wskazujące, że towary będące przedmiotem WDT zostały przez przewoźnika wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do odbiorcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (tzn. dostarczone do Kontrahenta)

- w tym zakresie Spółka pragnie podkreślić, że oświadczenia, którymi dysponuje Wnioskodawca są podpisane zarówno przez przewoźnika, jak i też przez nabywcę. O ile zatem w wymienionej interpretacji uznane zostało, że pieczątka przewoźnika jest wystarczająca, tak w sytuacji Spółki taka dokumentacja - z uwagi na dodatkowo posiadanie podpisu/pieczątki nabywcy - posiada jeszcze silniejszą moc dowodową,

• interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 26 marca 2024 r. (0111-KDIB3-3.4012.47.2024.1.AW), w której organ podniósł, że „faktury (lub jej kopii) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenia odbioru towaru przez Kontrahenta, a w przypadku braku międzynarodowego listu przewozowego CMR lub braku podpisu na tym liście przez odbiorcę, gromadzicie/zamierzacie Państwo gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą dokonanie WDT w postaci potwierdzenia odbioru towarów otrzymywanego od Kontrahenta będzie uprawniała Państwa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy). (...) Należy zauważyć, że przedstawione przez Państwa dokumenty umożliwiają zidentyfikowanie towarów (faktura zawiera specyfikację towarów), wskazują adres dostawy (miejsce przeznaczenia) w innym kraju Unii Europejskiej, również w przypadku gdy jest inny niż adres Kontrahenta, a także zawierają potwierdzenie, że towary zostały dostarczone do Kontrahenta w danym państwie Unii Europejskiej innym niż Polska. Zatem posiadana dokumentacja opisana w Wariantach I-III będzie stanowiła dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które (jak wynika z opisu sprawy) łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż Spółka ma możliwość połączenia danego zamówienia z fakturą i potwierdzenia, zwłaszcza w postaci Goods Receipt Confirmation, że towary zostały dostarczone do Kontrahenta. Dokument przesłany do Spółki jest oświadczeniem podpisanym przez Kontrahenta i wskazuje, że towary będące przedmiotem WDT zostały dostarczone na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (tzn. dostarczone do Kontrahenta) w konkretnym terminie.

Mając na względzie przedstawioną argumentację, Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie powyżej wymienione formy potwierdzenia otrzymania towarów przez Kontrahenta, jednoznacznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju i tym samym wypełnia warunek określony w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, co z kolei przesądza o możliwości zastosowania stawki 0% dla WDT udokumentowanych w sposób wskazany w Zestawach 1 i 2.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1, 3 i 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka jest spółką prawa brytyjskiego, zarejestrowaną w Polsce jako czynny podatnik VAT. Spółka jest (...) dla różnych branż. W ramach prowadzonej działalności na terytorium Polski Spółka dokonuje m.in. dostaw wewnątrzwspólnotowych oraz eksportu towarów do krajów trzecich (poza obszar celny Unii Europejskiej). Spółka dokonuje ponadto dostaw towarów (...), a także dostaw i zakupów lokalnych. W toku swojej działalności gospodarczej, Spółka nawiązuje współpracę z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej, zarejestrowanymi do celów rozliczania podatku od wartości dodanej. Spółka dokonuje na rzecz Kontrahentów wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Kontrahenci posiadają właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadane przez właściwe państwa członkowskie oraz zawierające dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Kontrahenci w ramach ww. transakcji posługują się wymienionymi numerami identyfikacyjnymi przekazując je Spółce. Ponadto, Spółka jest zarejestrowana na potrzeby rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych, a realizowane dostawy wykazuje w informacjach podsumowujących za stosowne okresy rozliczeniowe. Miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE. Towary dostarczane w ramach WDT nie są nowymi środkami transportu w myśl przepisów o VAT. Celem zastosowania stawki VAT 0% dla opisanych WDT, zgodnie z dyspozycją przepisu z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT Spółka gromadzi dokumenty mające potwierdzać, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska. Spółka gromadzi ww. dokumentację przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Dla potrzeb udokumentowania transakcji WDT Spółka dysponuje dokumentami, które mogą zostać pogrupowane w następujące zestawy:

4. Zestaw 1:

• faktura dokumentująca dokonanie WDT, zawierającą:
• dane nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
• numer i datę wystawienia faktury,
• adres wysyłki,
• nazwę/opis/kod towaru, a co za tym idzie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
• ilość towaru,
• numer zamówienia oraz dokumentu dostawy albo sprzedaży (tzw. Customer PO Reference/sales order),
• kwit wagowy zawierający:
• numer i datę wystawienia pomiaru,
• godzinę pomiaru,
• wskazanie kontrahenta, którego dotyczy pomiar,
• wskazanie towaru oraz jego masy brutto, tara i netto,
• wskazanie wystawiającego kwit wagowy oraz odbierającego,
• a także informacje dot. kierowcy i numeru rejestracyjnego pojazdu,
• Collection Note - dokument, zawierający wskazanie Spółki i Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, numer zamówienia, a także informacje dotyczące przewoźnika (kierowca, numery rejestracyjne pojazdu, osoba dokonująca załadunku wraz z datą i godziną załadunku) i podpis nabywcy z godziną i datą odebrania towaru.

5. Zestaw 2:

• faktura dokumentująca dokonanie WDT, zawierającą:
• dane nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
• numer i datę wystawienia faktury,
• adres wysyłki,
• nazwę/opis/kod towaru, a co za tym idzie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
• ilość towaru,
• numer zamówienia oraz dokumentu dostawy albo sprzedaży (Customer PO Reference/sales order),
• Goods receipt confirmation - oświadczenie Kontrahenta zawierające dane Spółki i Kontrahenta oraz informacje dotyczące zamówienia takie jak: jego numer, data dostawy i miejsce dostawy, a także posiadające podpis odbierającego towar (czasem z pieczątką Kontrahenta) i datę jego zamieszczenia pod dokumentem. Za pomocą tego dokumentu, i w nawiązaniu do odpowiedniego zamówienia, Kontrahent poświadcza podpisem odbiór towarów na terytorium innego niż Polska kraju UE.

Dokumenty pogrupowane w ramach ww. zestawów są przez Spółkę otrzymywane w formie skanów - za wyjątkiem faktur, które są wystawiane przez Spółkę. W odniesieniu do poszczególnych transakcji Spółka najczęściej dysponuje również listami przewozowymi CMR, które są podpisane przez przewoźnika oraz odbiorcę towarów. Zdarzają się jednak sytuacje, w których dokument CMR nie zostanie przez Spółkę uzyskany lub też jest uzyskany, ale nie jest podpisany - wówczas Spółka dysponuje jedynie dokumentacją z jednego z ww. zestawów.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy dostawy, udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Zestawach 1 i 2 wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, są/powinny być opodatkowane stawką VAT 0%.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny.

Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec powyższego dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Należy zatem przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto wskazać należy, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację.

Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z 9 grudnia 2009 r. o sygn. I FSK 1388/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: „(...) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (...). Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (...) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (...)”.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka w związku z dokonywanymi wewnątrzwspólnotowymi dostawami towarów do Kontrahentów zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innych niż Polska państwach Unii Europejskiej posiada/będzie posiadała dokumenty opisane w Zestawie 1 i 2, w postaci:

1. Zestaw 1:

• faktura dokumentująca dokonanie WDT, zawierającą:
• dane nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
• numer i datę wystawienia faktury,
• adres wysyłki,
• nazwę/opis/kod towaru, a co za tym idzie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
• ilość towaru,
• numer zamówienia oraz dokumentu dostawy albo sprzedaży (tzw. Customer PO Reference/sales order),
• kwit wagowy zawierający:
• numer i datę wystawienia pomiaru,
• godzinę pomiaru,
• wskazanie kontrahenta, którego dotyczy pomiar,
• wskazanie towaru oraz jego masy brutto, tara i netto,
• wskazanie wystawiającego kwit wagowy oraz odbierającego,
• a także informacje dot. kierowcy i numeru rejestracyjnego pojazdu,
• Collection Note - dokument, zawierający wskazanie Spółki i Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, numer zamówienia, a także informacje dotyczące przewoźnika (kierowca, numery rejestracyjne pojazdu, osoba dokonująca załadunku wraz z datą i godziną załadunku) i podpis nabywcy z godziną i datą odebrania towaru.

2. Zestaw 2:

• faktura dokumentująca dokonanie WDT, zawierającą:
• dane nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
• numer i datę wystawienia faktury,
• adres wysyłki,
• nazwę/opis/kod towaru, a co za tym idzie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
• ilość towaru,
• numer zamówienia oraz dokumentu dostawy albo sprzedaży (Customer PO Reference/sales order),
• Goods receipt confirmation - oświadczenie Kontrahenta zawierające dane Spółki i Kontrahenta oraz informacje dotyczące zamówienia takie jak: jego numer, data dostawy i miejsce dostawy, a także posiadające podpis odbierającego towar (czasem z pieczątką Kontrahenta) i datę jego zamieszczenia pod dokumentem. Za pomocą tego dokumentu, i w nawiązaniu do odpowiedniego zamówienia, Kontrahent poświadcza podpisem odbiór towarów na terytorium innego niż Polska kraju UE.

Należy uznać, że gromadzone przez Spółkę dokumenty wymienione w Zestawie 1 i 2 stanowią/stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie potwierdzają/będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do Kontrahentów na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym, ww. dokumenty wskazane przez Spółkę we wniosku w Zestawie 1 i 2, przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy upoważniają/będą upoważniały Spółkę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT).

Zatem Państwa stanowisko, zgodnie z którym dostawy dokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Zestawie 1 i 2 powinny być w świetle art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, opodatkowane 0% stawką VAT należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informujemy, że wydając interpretację nie przeprowadzamy postępowania dowodowego i opieramy się wyłącznie na elementach zdarzenia przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność przemieszczania towarów z Polski do innego kraju mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.