Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 3 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr (…).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni wraz z Mężem jest właścicielem gruntu rolnego, w skład którego wchodziła m.in. działka o powierzchni (…) ha, nr działki (…).

Nieruchomość została nabyta nieodpłatnie na podstawie umowy darowizny z (…) roku (…) od rodziców Męża Wnioskodawczyni. Z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Przedmiotowa nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, także drogi publiczne, w części tereny rolnicze. Wnioskodawczyni nie uczestniczyła i nie składała żadnego wniosku w zakresie uchwalenia planu.

Nieruchomość ma dostęp do drogi publicznej, która powstała bez jakiejkolwiek inicjatywy/udziału Wnioskodawczyni.

Od momentu nabycia przedmiotowa działka stanowi prywatny majątek Wnioskodawczyni, działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie dla własnych celów/rolniczo.

Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym, Mąż Wnioskodawczyni jest rolnikiem ryczałtowym i dokonywał sprzedaży produktów rolnych (…).

Przedmiotowa nieruchomość nie była oddana osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do odpłatnego używania (w szczególności, najmu, dzierżawy), jak i do nieodpłatnego używania.

Z uwagi na sytuację majątkową i rodzinną Wnioskodawczyni (wiek, pogarszający się stan zdrowia oraz brak następców), Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać nieruchomość.

Ze względu na wielkość nieruchomości i potencjalną trudność w znalezieniu jednego kupującego na tak dużą nieruchomość, Wnioskodawczyni (wraz z Mężem) wystąpiła do Burmistrza z wnioskiem o podział nieruchomości. Decyzją z dnia (…) Burmistrz dokonał podziału działki nr (…) na 15 działek (…), przy czym wydzielone działki (…) zgodnie z przeznaczeniem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego stanowiły drogi publiczne i z mocy prawa przeszły na własność Gminy.

Działki (…) przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, działka (…) stanowi w części tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i w części tereny rolnicze.

Wnioskodawczyni nie dokonała/zamierza ponieść nakładów w celu sprzedaży nieruchomości, w szczególności nie ogrodziła nieruchomości, nie urządziła zieleni, nie dokonała ani nie zamierza dokonać innych działań zwiększających wartość nieruchomości bądź jej atrakcyjności. Wnioskodawczyni nie uzbroiła terenu.

Wnioskodawczyni nie udzieliła kupującym pełnomocnictw.

Wnioskodawczyni nie podjęła i nie zamierza podjąć jakichkolwiek czynności mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w szczególności nieruchomość nie jest/nie będzie poddana żadnym procesom budowlanym.

Nieruchomość nie jest i na moment sprzedaży nie będzie zabudowana, będzie to teren niezabudowany.

Z uwagi na wiek, problemy zdrowotne oraz fakt, że Wnioskodawczyni wcześniej nie dokonywała takich czynności, sprzedaż działek nie byłaby dla niej prosta – sprzedażą zajął się pośrednik w obrocie nieruchomościami, a sama Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań związanych ze sprzedażą. Umowa pośrednictwa nie obejmuje pełnomocnictwa do wydzielenia działek i w swoim zakresie uprawnia tylko do pobierania dokumentów z urzędu zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami. Pośrednik nie występuje/występował jako pełnomocnik Wnioskodawczyni w postępowaniach administracyjnych.

Wnioskodawczyni niniejszą czynność traktuje jako związaną z rozporządzeniem majątkiem prywatnym.

Wnioskodawczyni jest emerytem (emerytura stanowi jej jedyne źródło utrzymania), nie prowadzi działalności gospodarczej (ani nie zamierza prowadzić).

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawczyni nie jest i nigdy nie była podatnikiem VAT.

(…) 2024 r. Wnioskodawczyni sprzedała działki nr (…). Z uwagi na obawy Wnioskodawczyni co do rzetelności transakcji, sprzedaż została poprzedzona umową przedwstępną (data zawarcia …), umowa przedwstępna nie udzielała pełnomocnictwa/nie upoważniała do jakichkolwiek czynności dla Kupującego.

(…) 2024 r. Wnioskodawczyni sprzedała działki nr (…).

Wnioskodawczyni planuje sprzedać działki nr (…).

Po zbyciu przedmiotowych działek Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować innych czynności związanych z nieruchomościami.

Środki uzyskane ze sprzedaży zostaną/zostały przeznaczone na (…).

Pytanie

Czy sprzedaż przedmiotowych działek, o których mowa wyżej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, dokonując sprzedaży działek powstałych na skutek wydzielenia nieruchomości stanowiącej majątek prywatny Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Czynności tej, zdaniem Wnioskodawczyni, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym sprzedaż działek nie podlega opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Podatnikami – według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Jeśli więc osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ma charakter okazjonalny, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Przy czym, przez majątek prywatny wobec braku jego definicji, zdaniem Wnioskodawczyni, należy traktować majątek, który nie jest związany z działalnością gospodarczą.

W tym miejscu warto wskazać na treść orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i 181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą ten podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług. Co więcej TSUE wskazał, że zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Potwierdzenie powyższego znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 czerwca 2020 r., sygn. akt I FSK 1758/17: Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki przeznaczone pod zabudowę działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, przy czym na tego rodzaju aktywność «handlową» wskazywać musi ciąg ustalonych okoliczności. Ocena działalności osoby zbywającej nieruchomość powinna zatem uwzględniać wszystkie etapy jej aktywności, a nie ograniczać się jedynie do wybranych aspektów. Przy czym, wbrew twierdzeniom organu, nie można oceniać działalności Skarżącego łącznie z czynnościami podejmowanymi przez Kupującego”.

Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 30 kwietnia 2021 roku, sygn. akt I FSK 1269/18: „Przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno”.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek. Wnioskodawczyni nie podjęła jakichkolwiek czynności, które wskazywałyby, że działa jak handlowiec (tak np. NSA w wyroku z 9 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 811/13). W tym zakresie istotne znaczenie mają okoliczności nabycia nieruchomości.

Jak przyjął NSA w wyroku z 23 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1629/07: „Decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością handlową”.

Jak zostało wykazane, nabycie nastąpiło do majątku prywatnego Wnioskodawczyni w drodze darowizny, zatem odpada możliwość uznania, że w momencie nabycia nieruchomości przyświecał cel gospodarczy (nie można przypisać Wnioskodawczyni nabycia nieruchomości w celu dalszego zbycia, co wskazywałoby na podejmowanie czynności w formie zorganizowanej). Co więcej, między nabyciem nieruchomości a sprzedażą działek minęło ponad (…) lat, co wskazuje, że w momencie nabycia Wnioskodawczyni nie miała zamiaru sprzedawać nieruchomości.

Jak podkreślił Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16: Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą (tak przynajmniej wskazał ETS w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10). Także pozostałe czynności związane z sprzedażą działek nie mogą być traktowane jak działanie profesjonalisty. TSUE w wyroku C-180/10 i C-181/10 wyraźnie wskazał, że nawet podział nieruchomości na mniejsze, atrakcyjniejsze działki jest wciąż zarządem majątkiem prywatnym. Ponadto, co podkreślił TSUE, za podatnika można uznać osobę angażującą „środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT”, gdy „podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami”.

Także jak wskazał wprost Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, (...) nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (...) Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do tych, które wykorzystałyby osoby profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Skala czynności podjętych przez Wnioskodawcę wskazuje wyłącznie na okazjonalne działanie niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie”.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 września 2020 r., sygn. akt I FSK 1476/17 podkreślił, że: „W sytuacji zaś, gdy działka otrzymana przez Skarżącą nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, nie wykracza poza zarząd majątkiem prywatnym uzyskanie warunków zabudowy i tym samym uzyskanie wskazówek co do możliwego przeznaczenia tej działki. Przeznaczenie działki, określające możliwy sposób jej wykorzystania, wpływa na wartość działki, a uzyskanie informacji o tym przeznaczeniu, istotnej z punktu widzenia ceny sprzedaży, jest uzasadnione przy każdej transakcji sprzedaży i nie może być uznane za charakterystyczne tylko dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Co zauważa także Wnioskodawca, zarząd majątkiem swoim zakresem obejmuje również rozporządzanie składnikami majątku polegające na zbywaniu tych składników z zyskiem, które stanowi element wykonywania prawa własności. Brak jest nie tylko prawnych, ale i racjonalnych podstaw, aby przyjąć, że sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może wiązać się z działaniami zmierzającymi do uzyskania przez sprzedającego korzystnej ceny poprzez ustalenie wartości działki oraz udostępnienie informacji o sprzedaży szerokiemu kręgowi podmiotów”.

Co podkreślił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 175/18: „Powierzenie sprzedaży nieruchomości pośrednikowi jest typową cechą sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej”.

Co więcej, zdaniem Wnioskodawczyni, z punktu widzenia aktywności „handlowej” i przypisania statusu podatnika VAT, zlecenie określonych czynności pośrednikowi świadczy o bierności Wnioskodawczyni, a nie o jej aktywności.

Potwierdzeniem tego jest także np. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16: „Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”; czy Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Sz 435/21: „Wbrew stanowisku organu okoliczność, że Skarżąca korzystała przy dokonywanych czynnościach z usług pełnomocnika oraz biura nieruchomości nie jest równoznaczna ze stwierdzeniem, że Skarżąca sprzedając ww. działki gruntu działała jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności opisanych we wniosku interpretacyjnym, przyjąć należy, że fakt ten przesądza raczej o tym, że potrzebowała ona profesjonalnej pomocy przy załatwianiu tych formalności, jako osoba nie zajmująca się sprzedażą nieruchomości”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunty (działki) spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

W myśl art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Stosownie do art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W oparciu o art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Według art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku prywatnego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy sprzedaż udziału w działkach powstałych w wyniku podziału działki nr (…) podlegała/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, w kwestii opodatkowania sprzedaży udziału w działkach wydzielonych z działki nr (…) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. działek podjęła/będzie Pani podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła/nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. działek) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmowała Pani działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Jak wskazała Pani w opisie sprawy, jest Pani emerytką, nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nie jest i nigdy nie była Pani podatnikiem podatku VAT, nie jest Pani również rolnikiem ryczałtowym.

Wraz z mężem jest Pani właścicielem gruntu rolnego, w skład którego wchodziła m.in. działka nr (…). Nieruchomość została nabyta w (…) r. na podstawie umowy darowizny od rodziców Pani małżonka. Z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Od momentu nabycia działka nr (…) stanowiła majątek prywatny, nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, była wykorzystywana wyłącznie dla własnych celów/rolniczo. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, także drogi publiczne, w części tereny rolnicze. Nie uczestniczyła Pani i nie składała Pani żadnego wniosku w zakresie uchwalenia planu. Nieruchomość nie była oddana osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do odpłatnego używania (w szczególności, najmu, dzierżawy), jak i do nieodpłatnego używania.

Z uwagi na Pani sytuację majątkową i rodzinną, postanowiła Pani sprzedać nieruchomość. W tym celu wystąpiła Pani z wnioskiem o podział nieruchomości i w (…) r. został dokonany podział działki nr (…) na 15 mniejszych działek.

Nie dokonywała i nie zamierza Pani ponosić nakładów w celu sprzedaży nieruchomości, w szczególności nie uzbroiła Pani terenu, nie ogrodziła Pani nieruchomości, nie urządziła zieleni, nie dokonała Pani ani nie zamierza dokonywać innych działań zwiększających wartość nieruchomości bądź jej atrakcyjności. Nie udzieliła Pani kupującym pełnomocnictw, nie podjęła Pani i nie zamierza Pani podjąć jakichkolwiek czynności mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w szczególności nieruchomość nie jest/nie będzie poddana żadnym procesom budowlanym.

Sprzedażą działek zajął się pośrednik w obrocie nieruchomościami, Pani nie podejmowała żadnych działań związanych ze sprzedażą. Umowa pośrednictwa nie obejmuje pełnomocnictwa do wydzielenia działek i swoim zakresem uprawnia tylko do pobierania dokumentów z urzędu zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami. Pośrednik nie występuje i nie występował jako Pani pełnomocnik w postępowaniach administracyjnych.

W (…) r. doszło do sprzedaży części działek powstałych w wyniku podziału działki nr (…), sprzedaż została wówczas poprzedzona umową przedwstępną, umowa przedwstępna nie obejmowała swym zakresem udzielenia pełnomocnictwa i nie upoważniała do jakichkolwiek czynności dla Kupującego. W (…) r. doszło do sprzedaży kolejnych trzech działek powstałych w wyniku podziału działki nr (…). Planuje Pani dalszą sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału działki nr (…). Po zbyciu udziałów w przedmiotowych działkach nie zamierza Pani podejmować innych czynności związanych z nieruchomościami.

Aby wyjaśnić Pani wątpliwości należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działała/będzie Pani działała w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, regulują przepisy ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży, na podstawie art. 535 Kodeksu cywilnego:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 389 § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników podatku VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku z dostawą działek powstałych w wyniku podziału działki nr (…) występowała/będzie Pani występowała

w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podejmowała Pani/nie będzie Pani podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zatem nie wystąpi ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzałyby, że sprzedaż udziałów w działkach wypełnia/będzie wypełniała przesłanki działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie podjęte działania, a w konsekwencji sprzedaż udziałów w działkach powstałych w wyniku podziału działki nr (…) należy uznać za czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując ww. dostawy udziałów korzystała/będzie Pani korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełniała/nie będzie Pani wypełniała przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Tym samym, dostawa udziałów w działkach powstałych w wyniku podziału działki nr (…) jest/będzie działaniem w sferze prywatnej, do której nie mają/nie będą miały zastosowania przepisy ustawy. Skutkiem powyższego, transakcja sprzedaży udziałów w przedmiotowych działkach nie podlegała/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując stwierdzam, że w opisanych okolicznościach sprzedaż udziałów w działkach powstałych w wyniku podziału działki nr (…) nie podlegała/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Dokonując sprzedaży udziałów w przedmiotowych działkach korzystała/będzie Pani korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełniła/nie wypełni Pani przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Tym samym, w stosunku do tych transakcji nie wystąpiła/nie wystąpi Pani w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem, Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

·zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zaznaczam, że interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu okoliczności sprawy, w szczególności w interpretacji przyjęto, że: „Wnioskodawczyni nie dokonała/zamierza ponieść nakładów w celu sprzedaży nieruchomości, w szczególności nie ogrodziła nieruchomości, nie urządziła zieleni, nie dokonała ani nie zamierza dokonać innych działań zwiększających wartość nieruchomości bądź jej atrakcyjności. Wnioskodawczyni nie uzbroiła terenu.

Wnioskodawczyni nie udzieliła kupującym pełnomocnictw. Wnioskodawczyni nie podjęła i nie zamierza podjąć jakichkolwiek czynności mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w szczególności nieruchomość nie jest/nie będzie poddana żadnym procesom budowlanym”. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Dotyczy to sytuacji, gdy w celu dokonania sprzedaży udziałów w przedmiotowych działkach poniesie Pani dodatkowe nakłady, inne niż przedstawione we wniosku.

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawczynię zaznaczam, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Pani małżonka, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.