Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w Państwa biurze.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

X (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką z siedzibą na terytorium Danii, prowadzącą na terytorium Polski działalność gospodarczą za pośrednictwem (przy pomocy) oddziału w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 470 ze zm.), zarejestrowanym w Krajowym Rejestrze Sądowym pod nr (...).

Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”) od dochodów, osiąganych na terytorium Polski za pośrednictwem oddziału. Wnioskodawca jest również czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w Polsce.

Podstawowy przedmiot działalności, prowadzonej przez Spółkę obejmuje świadczenie usług informatycznych na rynku duńskim dla instytucji z sektora finansowego.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że jej usługi, zarówno w Polsce, jak i w państwie członkowskim, w którym znajduje się centrala podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, jak również mogą podlegać zwolnieniu z VAT, w związku z czym Spółka do celów odliczenia VAT wynikających z wydatków związanych z działalnością mieszaną stosuje proporcję, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT.

Metodologia odliczenia VAT oparta została na szczegółowej klasyfikacji faktur zakupowych, względem których Spółce przysługuje:

pełne odliczenie podatku naliczonego;
odliczenie przy zastosowaniu proporcji.

W ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej, Spółka: (i) zatrudnia pracowników - na podstawie umowy o pracę (dalej: „Pracownicy”) oraz (ii) zawarła umowy o współpracę ze spółkami IT, na podstawie których konsultanci zatrudnieni głównie na podstawie umów cywilnoprawnych, świadczą usługi informatyczne na rzecz Spółki (dalej: „Współpracownicy”) (dalej razem: „Personel”).

W ramach dodatkowych świadczeń, zapewnianych Pracownikom i Współpracownikom, Wnioskodawca na swój koszt nabywa posiłki, które są udostępniane Pracownikom i Współpracownikom w biurze, wykorzystywanym przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce (dalej jako: „Posiłki”).

W celu zapewnienia Pracownikom oraz Współpracownikom Posiłków, Spółka korzysta z usług podmiotu zewnętrznego świadczącego usługi cateringowe, w oparciu o zawartą umowę pomiędzy Spółką, a tym podmiotem.

Wnioskodawca wskazuje, iż Posiłki są dostępne w kuchni pracowniczej, znajdującej się w biurze X dla Pracowników, jak i Współpracowników w formie szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu. Skorzystanie z Posiłków jest możliwe przez około półtorej godziny w ciągu dnia.

Udostępniane Posiłki są nieodpłatne dla wszystkich Pracowników i Współpracowników Spółki. Wnioskodawca finansuje je w całości z własnych środków obrotowych na podstawie faktur wystawianych przez firmę cateringową. Ilość zamówionej żywności na dany dzień opiera się na oszacowanym przez Spółkę zapotrzebowaniu w danym okresie, jednakże minimalna, dzienna ilość dostarczanych posiłków wynosi 150. Szacunki te uwzględniają przede wszystkim spodziewaną frekwencję w biurze - przykładowo, Spółka może uznać, że przewidywane zapotrzebowanie w okresie wakacyjnym, jest odpowiednio niższe z uwagi na sezon urlopowy. Ponadto, niezależnie od tego, Spółka bierze pod uwagę sytuację, w której, z uwagi na przedwczesne wyczerpanie posiłków, skorzystanie z bufetu w danym dniu okaże się niemożliwe dla niektórych z zainteresowanych Pracowników/Współpracowników, jak również sytuację odwrotną, w której część produktów nie zostanie skonsumowana. Spółka pragnie zaznaczyć, że pierwszy ze wskazanych scenariuszy nie powoduje możliwości powstania jakichkolwiek roszczeń po stronie Pracowników/Współpracowników.

Pracownicy/Współpracownicy, którzy nie skorzystali z konsumpcji posiłków, nie otrzymują z tego tytułu żadnego ekwiwalentu pieniężnego. Ponadto, Posiłki nie są wydawane nieobecnym Pracownikom/Współpracownikom.

Praca zdalna w Spółce regulowana jest zarówno na poziomie międzynarodowym, jak i lokalnym. Na szczeblu międzynarodowym przyjęto politykę i procedurę biznesową dotyczącą pracy hybrydowej, a na szczeblu lokalnym obowiązują przepisy dotyczące pracy zdalnej. Zarówno Pracownicy, jak i Współpracownicy mają możliwość pracy z domu do 8 dni w miesiącu, a każde żądanie powinno zostać zarejestrowane i zatwierdzone przez kierownika. Kierownik może odrzucić takie żądanie bez uzasadnienia.

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, iż Posiłki dla Pracowników i Współpracowników nie są posiłkami profilaktycznymi w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, wydanego na podstawie art. 232 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. Poz. 1465 ze zm.), które to przepisy zobowiązują pracodawcę do zapewnienia posiłku dla pracownika w określonych sytuacjach.

Oznacza to, że Spółka nie ma obowiązku wynikającego z przepisów prawa pracy i regulacji dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy zapewniania posiłków profilaktycznych i regeneracyjnych Pracownikom oraz Współpracownikom.

Jednakże, aktualny standard rynkowy i sytuacja na rynku pracy wymusza takie działania.

Także, zapewnianie Posiłków Pracownikom/Współpracownikom nie spełnia definicji działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2024 r. Poz. 288), tj. nabycie Posiłków nie jest finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wdrożone rozwiązanie (udostępnianie Pracownikom i Współpracownikom Posiłków w biurze) ma w założeniu przysłużyć się realizacji różnych celów Spółki.

W związku z obserwowanymi zmianami na rynku pracy, zwłaszcza w sektorze IT, gdzie praca zdalna zyskała na znaczeniu i stała się standardem oczekiwanym przez pracowników po okresie pandemii, głównym celem Spółki, przy podjęciu inicjatywy wprowadzenia nieodpłatnych Posiłków dla Personelu, było zachęcenie Pracowników/Współpracowników do regularnej pracy w formie stacjonarnej, tj. z biura, zamiast w formie zdalnej, a tym samym uczestnictwo w życiu biurowym. Obecność Pracowników/Współpracowników w biurze sprzyja lepszemu przepływowi informacji, współpracy oraz wymianie pomysłów, co jest nieocenione w dynamicznie rozwijającym się środowisku technologicznym.

Ponadto, zdaniem Spółki obecność Pracowników i Współpracowników w biurze ma istotny wpływ na kształtowanie pozytywnych relacji międzyludzkich oraz integrację zespołu. Wspólne spożywanie Posiłków przyczynia się do budowania atmosfery wzajemnego zaufania i współpracy, co jest fundamentem dla efektywnego funkcjonowania organizacji. Działanie to ma również za zadanie podkreślenie troski Spółki o dobrostan Pracowników i Współpracowników, co jest istotnym elementem strategii Spółki w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi.

Wprowadzenie nieodpłatnych Posiłków dla Personelu ma również pozytywny wpływ na wizerunek Spółki jako pracodawcy w oczach potencjalnych kandydatów do pracy, co w dłuższej perspektywie przekłada się na zwiększenie atrakcyjności pracodawcy na rynku pracy. Jest to szczególnie istotne w branży IT, gdzie wysoka rotacja pracowników jest zjawiskiem powszechnym i stanowi wyzwanie dla wielu organizacji. Co więcej, w ocenie Wnioskodawcy pozytywny wizerunek Spółki jako pracodawcy i zadowolenie Pracowników Spółki pośrednio wpływa również na zwiększenie satysfakcji klientów Spółki z usług świadczonych na ich rzecz. Klienci chętniej bowiem pracują z podmiotami, w których rotacja pracowników nie jest częstym zjawiskiem, a dany klient współpracuje z zespołem pracowników, którzy znają specyfikę działalności tego klienta.

Należy podkreślić, że oferowanie nieodpłatnych obiadów w miejscu pracy umieszcza Spółkę na pozycji unikalnego pracodawcy. Taka forma benefitu, nieczęsto spotykana na polskim rynku, wyróżnia Spółkę na tle innych i przyciąga uwagę potencjalnych pracowników, którzy poszukują pracodawcy oferującego nie tylko atrakcyjne warunki zatrudnienia, ale także dodatkowe udogodnienia, które podnoszą jakość życia zawodowego.

Do dnia sporządzania tego Wniosku, wydatki poniesione na zakup Posiłków Spółka wyłączała z kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT oraz nie odliczała VAT naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych.

Przedmiotowe usługi są dokumentowane fakturami z wykazaną kwotą podatku VAT, w których jako nabywca figuruje Spółka. Koszty obciążające Spółkę, są wykazywane na fakturze, w zależności od dostawcy, w ujęciu dziennym (opłata za posiłki przygotowane na dany dzień) lub określone są na podstawie ilości sprzedanych posiłków w danym okresie (np. koszt za 4 000 posiłków).

Spółka nie prowadzi ewidencji w zakresie osób spożywających Posiłki. Jednakże, w chwili obecnej Spółka prowadzi na bieżąco weryfikację związaną z obecnością Pracowników i Współpracowników w biurze, wykorzystywanym przez Spółkę w prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej. Frekwencja Pracowników/Współpracowników w biurze określana jest poprzez ilość odbitych kart pracowniczych, których Pracownicy, jak i Współpracownicy muszą użyć podczas wchodzenia do biura. Tym samym, Spółka jest w stanie oszacować, jaki procent Posiłków został wykorzystany przez Pracowników, a jaki przez Współpracowników i w ten sposób dokonać podziału poniesionego przez Spółkę kosztu nabycia Posiłków, tj. w określonej części jako wydatku na nabycie Posiłków dla Pracowników, a w określonej części jako wydatku na nabycie Posiłków dla Współpracowników.

Pytanie

Czy Wnioskodawca, na podstawie przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, posiada prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących nabycie Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w biurze Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w oparciu o przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka posiada prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących nabycie Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w biurze Wnioskodawcy.

1. Związek z działalnością opodatkowaną

Pośredni związek z działalnością opodatkowaną, jako podstawa do odliczenia VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Odwołując się do jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia kwot VAT naliczonego należy oceniać zarówno uwzględniając dorobek doktryny, jak przepisy prawa unijnego, tj. Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT). W szczególności dotyczy to kwestii odnoszących się do oceny celowości poniesienia kosztów.

Zgodnie z brzmieniem Artykułu 168 Dyrektywy VAT, co do zasady, prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT przysługuje, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Jednocześnie, dokonując wykładni ww. artykułu, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wielokrotnie potwierdził, że prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT stanowi integralną część systemu podatku VAT i co do zasady nie może być ograniczane (por. C- 538/08).

Jest to wyraz zasady neutralności, funkcjonującej na gruncie wspólnego systemu VAT, która gwarantuje, iż wszelka działalność gospodarcza (niezależnie od jej celu lub rezultatu), jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi (por. C-268/83).

Z treści ustawy o VAT wynika, że warunkiem do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym, zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych i sądów administracyjnych związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

W konsekwencji, jeżeli w analizowanej sytuacji istnieć będzie chociażby pośredni związek dokonywanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Związek bezpośredni dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą ma miejsce wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży lub nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; w rezultacie bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

W opinii Wnioskodawcy, analizowane wydatki na Posiłki dla Pracowników i Współpracowników spełniają podstawowy warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniający Spółkę do odliczenia VAT naliczonego, tj. pozostają w pośrednim związku z wykonywaną działalnością. Wskazać w tym zakresie przede wszystkim należy, iż Pracownicy i Współpracownicy są nieodzownym, niezbędnym elementem funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa, w tym przedsiębiorstwa Spółki. W opisanym stanie faktycznym związek taki zachodzi w sposób pośredni, gdyż co prawda udostępnione Pracownikom i Współpracownikom Posiłki nie przyczyniają się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez Wnioskodawcę, to poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (komfort, motywację i lepszą jakość pracy Pracowników i Współpracowników, wizerunek jako pracodawca), w szerszej perspektywie mają wpływ na generowanie sprzedaży opodatkowanej.

Motywacja do pracy z biura.

W odpowiedzi na zmiany na rynku pracy spowodowane pandemią Covid-19, gdzie praca zdalna stała się powszechna, Wnioskodawca podjął inicjatywę zapewnienia Posiłków dla Pracowników i Współpracowników. Celem tej inicjatywy było przede wszystkim zachęcenie Personelu do pracy stacjonarnej z biura, co ma znaczący wpływ na integrację zespołu i efektywność współpracy, szczególnie istotne po okresie, kiedy większość Pracowników i Współpracowników wykonywała swoje obowiązki w sposób zdalny. Obecność Personelu w biurze jest kluczowa dla branży IT, gdyż ułatwia dynamiczny przepływ informacji i wymianę pomysłów, szybką adaptację do zmieniających się warunków rynkowych, co ma bezpośredni wpływ na działalność opodatkowaną Spółki.

Lepsza atmosfera i warunki pracy.

Działanie to ma również na celu stworzenie odpowiedniej atmosfery w przedsiębiorstwie, która sprzyja lepszemu samopoczuciu i zadowoleniu z pracy. Wnioskodawca dąży do zwiększenia bieżącej wydajności Pracowników i Współpracowników, co jest możliwe dzięki poprawie warunków pracy i poczucia komfortu w miejscu zatrudnienia.

Poprawa efektywności.

Ponadto, integracja zespołu i budowanie pozytywnych relacji międzyludzkich poprzez wspólne spożywanie Posiłków przekłada się na wzrost efektywności pracy, co jest fundamentem dla osiągania lepszych wyników finansowych. Działanie to wpisuje się w strategię zarządzania zasobami ludzkimi i podkreśla troskę Spółki o dobrostan Personelu, co ma pośredni wpływ na działalność opodatkowaną poprzez zwiększenie produktywności i innowacyjności.

Wzmocnienie więzi i lojalności Personelu.

Ponadto, zapewnienie Posiłków ma na celu pogłębienie więzi pomiędzy Personelem a Spółką, co przekłada się na wzajemne zaufanie i lojalność. Docelowo dzięki podejmowanym działaniom, Wnioskodawca ma na celu tworzenie zespołu oddanych, lojalnych oraz zaangażowanych Pracowników i Współpracowników, których kwalifikacje i znajomość firmy oraz jej otoczenia bezpośrednio przekładać się będą na sprzedaż przez Spółkę usług lepszej jakości, co w praktyce przełoży się na zwiększenie przychodów Spółki, spełniając tym samym warunek zaistnienia związku danego wydatku z działalnością Wnioskodawcy.

Integracja zespołu i budowanie relacji.

Organizacja wspólnych Posiłków to również sposób na zacieśnianie stosunków pomiędzy Pracownikami i Współpracownikami, co jest niezwykle ważne w budowaniu zespołowego ducha i efektywnej współpracy. Integracja zespołu i budowanie dobrych relacji wśród Personelu to kolejne cele, które Spółka ma na uwadze, wierząc, że są one kluczowe dla sukcesu organizacji. Fakt, że posiłki dostępne są jedynie w określonych godzinach zachęca Personel do spędzania tego czasu razem.

Promowanie zdrowego odżywiania i praktyczne aspekty dostępności Posiłków w biurze.

Ostatnim, ale równie istotnym celem jest promowanie zdrowego odżywiania wśród Pracowników i Współpracowników. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że zdrowe nawyki żywieniowe mają pozytywny wpływ na ogólną kondycję fizyczną i psychiczną Personelu, co bezpośrednio przekłada się na ich efektywność w pracy. Zapewnienie Pracownikom i Współpracownikom Posiłku na terenie biura podczas wykonywanej pracy w trakcie przerwy lunchowej pozwala utrzymać odpowiedni poziom energii w trakcie dnia pracy, co przekłada się nie tylko na lepszą koncentrację, wydajność umysłową, efektywność oraz dobre samopoczucie Pracowników/Współpracowników, lecz także pozwala zaoszczędzić czas, który Personel zmuszony byłby poświęcić na opuszczenie biura w celu zakupu i skonsumowania posiłku w lokalu gastronomicznym. Zaoszczędzony czas Pracownicy i Współpracownicy mogą wykorzystać na szybszy powrót do pracy co pozwala im skupić się na wykonywanych zadaniach, odpoczynek lub na zacieśnianie więzi z pozostałym Personelem przebywającym w biurze.

Konkurencyjność na rynku pracy i pozytywny wizerunek firmy.

Dostępność posiłków w biurze jest jednym z benefitów, który zwiększa konkurencyjność Spółki na rynku pracy, ułatwia pozyskiwanie nowych talentów oraz utrzymanie obecnego Personelu. Jak powszechnie wiadomo, aktualnie na rynku mamy do czynienia z tzw. „rynkiem pracownika”. Jest to zjawisko, w którym zapotrzebowanie na pracownika jest większe niż liczba osób chętnych i gotowych do podjęcia pracy. Mając na uwadze dzisiejsze realia gospodarcze kwestia rywalizacji o pracownika jest dla przedsiębiorców bardzo istotna. Szczególnie istotne jest to w branży IT, gdzie pracodawcy spotykają się z wysokim stopniem rotacji pracowników. Istnienie takich benefitów jak: prywatna opieka medyczna, ubezpieczenie grupowe, kursy językowe, karty sportowe są powszechnie dostępnie niemalże w każdej firmie i z perspektywy potencjalnego pracownika są postrzegane jako obowiązkowy element współpracy. Z tego powodu, pracodawcy wiedzą, że aby przyciągnąć najlepszych specjalistów, muszą zaoferować im coś, czego nie proponuje konkurencja oraz zapewnić im jak najlepsze warunki sprzyjające do wykonywania pracy. Dodatkowo, każdy pracodawca dąży do obniżenia kosztów pracowniczych, które związane są m.in. z rotacją pracowników. Z tego powodu utrzymywanie możliwie stałej kadry pracowniczej jest w tym aspekcie istotne.

Pozytywny wizerunek Spółki jako pracodawcy, który dba o swoich Pracowników i Współpracowników, wpływa na atrakcyjność firmy i satysfakcję klientów, którzy preferują stabilność zespołu projektowego. Wydatki na Posiłki, będące mniejszym obciążeniem finansowym niż koszty rotacji pracowników, są inwestycją w kapitał ludzki i przyczyniają się do zwiększenia efektywności działalności podstawowej Spółki, generując przychody podlegające opodatkowaniu. Zadowolenie Pracowników i Współpracowników pośrednio wpływa na satysfakcję klientów Spółki, co jest bezpośrednio związane z działalnością opodatkowaną.

Tożsamy cel wydatków.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na zakup Posiłków dla Pracowników/Współpracowników podczas wykonywania pracy w biurze powinny być traktowane tożsamo z wydatkami na różnego rodzaju spotkania/wyjścia okolicznościowe/integracje zespołowe, których celem jest zacieśnianie więzi personelu, poprawa atmosfery w pracy, poprawa zadowolenia, a w konsekwencji zwiększenie efektywności pracy personelu, wzrost renomy firmy na rynku pracy oraz zmniejszenie rotacji personelu.

Wydatki tego typu zostały uznane przez organy podatkowe za dające prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktury VAT, z uwagi na powiązania z działalnością opodatkowaną przedsiębiorstwa.

Stanowisko to zostało potwierdzone przez organ podatkowy w interpretacji indywidualnej nr 0112- KDIL1-1.4012.71.2024.2.AR z 17 maja 2024 r., w której organ potwierdził prawo wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki:

„(...) * na organizowane w okresie letnim wyłącznie dla pracowników grille (w godzinach pracy), tj. (...) itd.;
na organizowane w okresie przedświątecznym spotkania wigilijne dla pracowników z okazji Świąt Bożego Narodzenia Zamawiany, tj.: catering dla pracowników (...) oraz innych typowych potraw wigilijnych;
na zakup (...), poczęstunków dla pracowników np. z okazji Dnia (...) itd.;
na zakup poczęstunku dla pracowników w celu integracji z okazji jubileuszu firmy”.

Jako zostało wskazane w wyżej wymienionej interpretacji indywidualnej:

„Ww. spotkania i poczęstunki mają charakter motywacyjno-integracyjny, tj. mają na celu poprawę atmosfery pracy oraz integrację pracowników. W efekcie przekłada się to na zwiększenie wydajności pracowników i ich efektywności pracy, tym samym wpływa na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej Spółki”.

A tym samym:

„ww. zakupy związane z organizacją grilli, spotkań wigilijnych oraz okolicznościowych (np. Dzień (...)) oraz z okazji jubileuszu Państwa Spółki, w których uczestniczyć będą pracownicy, mają pośredni związek z wykonywaną działalnością gospodarczą, przez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości - budowanie pozytywnego wizerunku oraz renomy, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji do wykonywania obowiązków pracowniczych - są związane ze sprzedażą opodatkowaną”.

Wnioskodawca uważa, że konkluzje płynące z powyższej interpretacji indywidualnej również można zastosować do stanu faktycznego Wnioskodawcy, przede wszystkim z racji samego celu organizacji Posiłków w biurze. Celem nie jest bowiem zaspokojenie potrzeb prywatnych Pracowników lub Współpracowników, lecz stworzenie dobrych warunków pracy, które wpływają na funkcjonowanie całego przedsiębiorstwa i przekładają się pośrednio na wyniki finansowe.

Reasumując stwierdzić należy, że zakup Posiłków jest mniejszym obciążeniem finansowym dla Spółki niż koszty rotacji Personelu, w związku z tym koszty zakupu Posiłków ponoszone są w imię dobra całego przedsiębiorstwa i związane są z jego prowadzeniem, rentownością, konkurencyjnością oraz efektywnością.

Ponadto, Spółka wskazuje, że celem udostępniania Posiłków przez Wnioskodawcę nie jest zaspokojenie osobistych potrzeb Pracowników i Współpracowników, lecz stworzenie warunków sprzyjających realizacji celów biznesowych Spółki. Decyzja o finansowaniu Posiłków jest elementem strategii mającej na względzie rozwój przedsiębiorstwa, zwiększenie jego rentowności oraz wzmocnienie konkurencyjności. Wnioskodawca podkreśla, że świadczenie tego typu benefitu pracowniczego ma charakter wyłącznie biznesowy i nie jest odpowiedzią na prywatne potrzeby żywieniowe Personelu.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione na nabycie Posiłków dla Pracowników i Współpracowników mają pośredni związek z działalnością opodatkowaną Spółki i jako takie powinny podlegać odliczeniu VAT naliczonego.

2. Usługa cateringowa.

W ocenie Wnioskodawcy, nabywane Posiłki dla Pracowników i Współpracowników stanowią usługę cateringową.

W tym aspekcie należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z ww. przepisem obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). Przepis ten zatem stanowi w rozumieniu Wnioskodawcy, że podatek VAT naliczony nie może zostać odliczony od nabycia usług gastronomicznych (lecz może być np. od usług cateringowych).

Warto nadmienić, że ustawa o VAT nie definiuje ani pojęcia usług gastronomicznych, ani pojęcia usług cateringowych. Korzystając więc zatem z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku na miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby Spółki.

W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Zgodnie z PKWiU z 2015 r. w dziale 56 klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.2 „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności (katering) dla odbiorców zewnętrznych i pozostałe usługi gastronomiczne”.

Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności (katering) dla odbiorców zewnętrznych”, w tym pod symbolem 56.21.11 wskazane zostały „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności (katering) dla gospodarstw domowych”, a pod symbolem 56.21.19 sklasyfikowano „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności (katering) dla pozostałych odbiorców zewnętrznych”. Z kolei pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne”.

Pojęcie „usług gastronomicznych” rozumiane jest wąsko. Jego zakres znaczeniowy pokrywa się z tym określonym w art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112 (Dz. Urz. UE. L 77 z 23 marca 2011 r. str. 1 z późn. zm.) dla „usług restauracyjnych”, które zdefiniowane zostały jako świadczone w lokalu należącym do usługodawcy usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów albo też żywności i napojów stanowić ma przy tym jedynie element większej całości, w której przeważać powinny usługi.

Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, że nie są one tożsame.

Podobne podejście przedstawił TSUE w wyroku w sprawie C-31/94 Faalborg-Gelting. W przytoczonym orzeczeniu udzielono odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. TSUE podkreślił, że usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (szatnia itp.), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków szereg czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE nadmienił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. W takim przypadku mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności) (por. pkt 12-14 uzasadnienia wyroku z 2 maja 1996 r. w wyroku C-231/94).

Powyżej wskazany wyrok można uznać za potwierdzenie rozróżnienia pojęcia usług gastronomicznych od usług cateringowych, czyli potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy, według którego oba pojęcia nie są tożsame.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zewnętrzny podmiot dostarcza gotowe Posiłki do biura Wnioskodawcy. Posiłki te nie są przygotowywane na miejscu, tylko jako gotowe dania są dostarczane do konsumpcji i dostępne w kuchni pracowniczej w formie szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu, a każdy Pracownik/Współpracownik obecny w biurze samodzielnie nakłada posiłek na talerz według osobistych preferencji.

Mając na uwadze powyższe, usługi, które Wnioskodawca kupuje od Wykonawcy, nie stanowią usług gastronomicznych, skutkiem czego nie podlegają one wyłączeniu określonemu w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

3. Podsumowanie.

Wnioskodawca, z pełną świadomością znaczenia budowania pozytywnego środowiska pracy oraz zrozumieniem współczesnych trendów rynkowych, podkreśla znaczenie inwestycji w dobrostan i integrację Personelu, jako kluczowego elementu strategii rozwoju firmy. W świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca argumentuje, że wydatki poniesione na organizację Posiłków dla Personelu są świadomą inwestycją w zwiększenie efektywności, lojalności i satysfakcji Personelu.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, jak i orzecznictwo podatkowe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki ponoszone na zakup Posiłków dla Pracowników i Współpracowników mają związek z działalnością opodatkowaną, ponieważ przyczyniają się do wzrostu jakości świadczonych usług, wzrostu renomy firmy, zwiększenia jej konkurencyjności na rynku oraz zmniejszenia rotacji Personelu. Wydatki te są zatem jednym z elementów wpływających na efektywne prowadzenie działalności gospodarczej oraz wpływającym na jej wyniki finansowe.

Podsumowując, Spółka wyraża przekonanie, że posiada prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na Posiłki dla Pracowników i Współpracowników, co znajduje uzasadnienie w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z uwzględnieniem wyłączeń określonych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT oraz przy zastosowaniu proporcji o której mowa w art. 90 ustawy o VAT.

Wnioskodawca uważa, że takie działanie jest nie tylko zgodne z literą prawa, ale również z duchem przedsiębiorczości, który promuje inwestowanie w ludzi jako najcenniejszy zasób każdej organizacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Należy wskazać, że ustawa nie definiuje pojęcia usług gastronomicznych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu.

Pojęcie „usług gastronomicznych” rozumiane jest wąsko. Jego zakres znaczeniowy pokrywa się z tym określonym w art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112; (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) dla „usług restauracyjnych”, które zdefiniowane zostały jako świadczone w lokalu należącym do usługodawcy usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów albo też żywności i napojów stanowić ma przy tym jedynie element większej całości, w której przeważać powinny usługi.

Podobnie wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, t.j. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TSUE, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TSUE podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności „na wynos” może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Ponadto, z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 1465 ze zm.) wynika, że:

Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Stosownie do art. 237¹⁵ § 1 i § 2 Kodeksu pracy:

§ 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy.

§ 2. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

rozporządzenie Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60 poz. 279 ze zm.),
rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169 poz. 1650 ze zm.).

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką z siedzibą na terytorium (...), prowadzącą na terytorium Polski działalność gospodarczą za pośrednictwem (przy pomocy) oddziału. Są Państwo również czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Podstawowy przedmiot działalności, prowadzonej przez Spółkę obejmuje świadczenie usług informatycznych na rynku duńskim dla instytucji z sektora finansowego. Jednocześnie Spółka wskazuje, że jej usługi, zarówno w Polsce, jak i w państwie członkowskim, w którym znajduje się centrala podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, jak również mogą podlegać zwolnieniu z VAT, w związku z czym Spółka do celów odliczenia VAT wynikających z wydatków związanych z działalnością mieszaną stosuje proporcję, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. W ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej, Spółka: (i) zatrudnia pracowników - na podstawie umowy o pracę oraz (ii) zawarła umowy o współpracę ze spółkami IT, na podstawie których konsultanci zatrudnieni głównie na podstawie umów cywilnoprawnych, świadczą usługi informatyczne na rzecz Spółki. W ramach dodatkowych świadczeń, zapewnianych Pracownikom i Współpracownikom, na swój koszt nabywają Państwo posiłki, które są udostępniane Pracownikom i Współpracownikom w biurze, wykorzystywanym przez Państwa do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W celu zapewnienia Pracownikom oraz Współpracownikom Posiłków, Spółka korzysta z usług podmiotu zewnętrznego świadczącego usługi cateringowe, w oparciu o zawartą umowę pomiędzy Spółką, a tym podmiotem. Posiłki są dostępne w kuchni pracowniczej, znajdującej się w biurze X dla Pracowników, jak i Współpracowników w formie szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu. Skorzystanie z Posiłków jest możliwe przez około półtorej godziny w ciągu dnia.

Z uwagi na charakter szwedzkiego stołu, Posiłki nie są przypisywane do konkretnych Pracowników/Współpracowników (nie jest prowadzona żadna ewidencja w tym zakresie). Jednocześnie, w celu skorzystania z Posiłków, nie istnieje konieczność wcześniejszych zapisów. Tym samym, Spółka nie prowadzi na bieżąco weryfikacji, kto dokładnie korzysta z Posiłków (tj. Pracownicy, czy Współpracownicy). Udostępniane Posiłki są nieodpłatne dla wszystkich Pracowników i Współpracowników Spółki. Finansują je Państwo w całości z własnych środków obrotowych na podstawie faktur wystawianych przez firmę cateringową. Ilość zamówionej żywności na dany dzień opiera się na oszacowanym przez Spółkę zapotrzebowaniu w danym okresie, jednakże minimalna, dzienna ilość dostarczanych posiłków wynosi 150. Pracownicy/Współpracownicy, którzy nie skorzystali z konsumpcji posiłków, nie otrzymują z tego tytułu żadnego ekwiwalentu pieniężnego. Ponadto, Posiłki nie są wydawane nieobecnym Pracownikom/Współpracownikom.

Posiłki dla Pracowników i Współpracowników nie są posiłkami profilaktycznymi w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, wydanego na podstawie art. 232 ustawy Kodeks pracy, które to przepisy zobowiązują pracodawcę do zapewnienia posiłku dla pracownika w określonych sytuacjach. Oznacza to, że Spółka nie ma obowiązku wynikającego z przepisów prawa pracy i regulacji dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy zapewniania posiłków profilaktycznych i regeneracyjnych Pracownikom oraz Współpracownikom. Także, zapewnianie Posiłków Pracownikom/Współpracownikom nie spełnia definicji działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, tj. nabycie Posiłków nie jest finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ponadto, sfinansowanie Posiłków dla Pracowników, jak również dla Współpracowników nie jest elementem należnego im wynagrodzenia, w tym nie jest gwarantowane w umowie o pracę/umowie o współpracy, zawartej z Pracownikami/spółkami IT. Przedmiotowe usługi są dokumentowane fakturami z wykazaną kwotą podatku VAT, w których jako nabywca figuruje Spółka. Koszty obciążające Spółkę, są wykazywane na fakturze, w zależności od dostawcy, w ujęciu dziennym (opłata za posiłki przygotowane na dany dzień) lub określone są na podstawie ilości sprzedanych posiłków w danym okresie (np. koszt za 4 000 posiłków).

Państwa wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących nabycie Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w Państwa biurze.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że zapewnienie pracownikom oraz współpracownikom posiłków służy zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników/współpracowników i odbywa się bez związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą. Brak jest argumentów przemawiających za innym podejściem.

Jak wskazali Państwo we wniosku, posiłki dla Pracowników i Współpracowników nie są posiłkami profilaktycznymi w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, wydanego na podstawie art. 232 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, które to przepisy zobowiązują pracodawcę do zapewnienia posiłku dla pracownika w określonych sytuacjach. Ponadto zapewnianie Posiłków pracownikom/współpracownikom nie spełnia definicji działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, tj. nabycie Posiłków nie jest finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku z 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca przeciwko Skatteministeriet Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zaznaczył, że:

„Poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (…) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje (…).” (pkt 57 wyroku).

Stanowisko to zostało zaakceptowane przez krajowe sądy administracyjne.

Przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 grudnia 2022 r. sygn. akt I FSK 2134/19 Sąd stwierdził, że dostarczenie posiłku służy zaspokojeniu osobistych potrzeb pracownika, którego prywatna korzyść (w relacji do potrzeb przedsiębiorstwa) ma charakter dominujący. Tym samym, oferowanie pracownikom/współpracownikom artykułów spożywczych do swobodnej konsumpcji w ogólnodostępnym pomieszczeniu socjalnym w normalnym toku pracy nie wykazuje związku z działalnością gospodarczą spółki, który uprawniałby ją do dokonywania odliczeń podatku naliczonego od wydatków na zakup danych produktów w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Analogiczny pogląd został również zawarty w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 23 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Op 189/18 (orzeczenie prawomocne), w którym Sąd potwierdził, że wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje. W rezultacie co do zasady brak jest możliwości skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie posiłków na potrzeby osobiste pracowników.

A zatem nie można zgodzić się z Państwem, że analizowane wydatki na posiłki dla pracowników i współpracowników spełniają podstawowy warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniający Spółkę do odliczenia VAT naliczonego, tj. pozostają w pośrednim związku z wykonywaną działalnością.

Zauważyć należy, że przedmiotem Państwa wątpliwości są wydatki, do których nie zobowiązuje Państwa żaden przepis prawa. Konieczność zapewnienia pracownikom/współpracownikom posiłków, nie wynika z żadnych przepisów, (np. bhp), jak również (na co wskazuje ww. orzeczenia TSUE) nie jest niezbędne dla celów prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej.

Podnoszone przez Spółkę argumenty, że integracja zespołu i budowanie pozytywnych relacji międzyludzkich poprzez wspólne spożywanie Posiłków przekłada się na wzrost efektywności pracy, co jest fundamentem dla osiągania lepszych wyników finansowych – są zbyt daleko idące. Umożliwienie przez Spółkę korzystania z takich usług stanowi raczej prywatną korzyść dla pracowników/współpracowników, natomiast korzyści przedsiębiorcy (Spółki) mają tu znaczenie drugorzędne. Wskazać należy, że pracownik/współpracownik ma swobodę w korzystaniu z takich usług, nie są to usługi konieczne i niezbędne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Spółki, a Spółka nie ma obowiązku prawnego zabezpieczenia pracownikom czy współpracownikom takich usług. W związku z powyższym nie można przyjąć by mogli Państwo traktować takie usługi jako element kalkulacyjny swojej działalności.

Integracja zespołu i budowanie pozytywnych relacji międzyludzkich poprzez wspólne spożywanie Posiłków nie wpływa na wzrost efektywności pracy, przez co nie ma związku z Państwa czynnościami opodatkowanymi. Spożywanie posiłków przez pracowników/współpracowników stanowi prywatną korzyść pracownika/współpracownika. Pracownik/Współpracownik może skorzystać ze szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu albo w ogóle nie być zainteresowany spożyciem posiłku w tej formie.

Pracownik/Współpracownik sam decyduje, czy będzie spożywał posiłek i w jakiej formie (czy przyniesie go z domu, kupi po drodze do pracy, czy skorzysta z szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu). Korzystanie ze szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu przez pracowników/współpracowników nie świadczy o ich efektywności w pracy. Oznacza to, że pracownik/współpracownik, który nie skorzysta z posiłku w formie szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu nie jest mniej efektywny w pracy od pracownika korzystającego z zapewnionego przez Państwa posiłku.

Pracownicy/Współpracownicy są obowiązani świadczyć pracę bez względu na to, czy Państwo umożliwią im korzystanie z szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu czy też nie. Zatem poniesione przez Państwa wydatki na Posiłki dla Pracowników i Współpracowników w formie szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu nie są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania Państwa przedsiębiorstwa.

Również Państwa argumenty, że - dostępność posiłków w biurze jest jednym z benefitów, który zwiększa konkurencyjność Spółki na rynku pracy, ułatwia pozyskiwanie nowych talentów oraz utrzymanie obecnego Personelu - pozostają bez wpływu na opisaną sprawę, gdyż jak już wyżej wskazano powyżej pracownicy/współpracownicy mają obowiązek świadczyć prace bez względu na to, czy Państwo umożliwią im korzystanie z szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu, czy też nie.

W analizowanym przypadku ww. wydatki, które będą Państwo ponosić, nie będą więc związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, lecz będą służyć do zaspokojenia prywatnych potrzeb pracowników/współpracowników.

A zatem, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w Państwa biurze, gdyż jak wskazano powyżej, posiłki służą do zaspokojenia potrzeb prywatnych pracowników/współpracowników.

Tym samym nie zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, gdyż nabywane posiłki nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie mają Państwo prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w Państwa biurze.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Jednocześnie, należy zwrócić uwagę, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą organu wydającego interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom.

W odniesieniu do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 maja 2024 r. znak: 0112-KDIL1-1.4012.71.2024.2.AR wskazać należy, że powołany przez Państwa fragment dotyczy zakupów związanych z organizacją spotkań okolicznościowych. A zatem sytuacji odmiennej niż w przedstawionym opisie sprawy.

W powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej znak: 0112-KDIL1-1.4012.71.2024.2.A, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej również nie zgodził się z Wnioskodawcą i wskazał, że „Zatem – jak wskazano wcześniej – wydatki ponoszone na zakup ww. artykułów spożywczych nie dotyczą zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio celów związanych z działalnością gospodarczą opodatkowaną Spółki – dotyczą zużycia na cele osobiste pracowników, jednak przy ich nabyciu – jak rozstrzygnięto wcześniej – nie przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem, czynności te nie wypełniają dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.” Tym samym wskazana interpretacja potwierdza stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedstawionej przez Państwa sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie