Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że stanowisko Państwa Gminy w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 października 2024 r. wpłynął wniosek Państwa Gminy z 22 października 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
‒uznania wniesienia w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki za czynność pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT,
‒braku obowiązku wystawiania faktury VAT na Spółkę w związku z wniesieniem w formie aportu koparko-ładowarki.
Uzupełnili go Państwo pismem z 18 grudnia 2024 r. (data wpływu 18 grudnia 2024 r.), w którym wskazali Państwo, że wniosek dotyczy wyłączenie zdarzenia przyszłego.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
1.
Gmina A o statusie miejskim (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Gmina realizuje zadania publiczne na podstawie ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r., poz. 1465 ze zm.). Zasadniczo, zadania te wykonywane są przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego. Jednocześnie, Wnioskodawca wykonuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tymi czynnościami, Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.
2.
Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Jednym z takich zadań są sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).
W celu realizacji ww. zadania własnego w zakresie dróg gminnych, Gmina zakupiła koparko-ładowarkę kołową (marka ..., rok produkcji 2003). Koparko-ładowarka została zakupiona na potrzeby Referatu Drogowego. Referat Drogowy wykorzystywał koparko-ładowarkę do wykonywania bieżących napraw i remontów dróg gminnych oraz w części do zadań inwestycyjnych na drogach wyłącznie gminnych (np. budowa nowego chodnika czy parkingu).
Z uwagi na wykorzystywanie koparko-ładowarki wyłącznie do czynności będących poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT (tj. wyłącznie do zadań bieżących i inwestycyjnych w zakresie dróg gminnych), Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją koparko-ładowarki. Gmina nie dokonywała zatem odliczeń VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem koparko-ładowarki oraz wydatków związanych z bieżącym wykorzystywaniem koparko-ładowarki (tj. wydatków w zakresie paliwa, części zamiennych, serwisu i innych). Koparko-ładowarka nie była wykorzystywana do czynności zwolnionych z VAT.
3.
Gmina zamierza wnieść koparko-ładowarkę jako wkład niepieniężny (aport) do spółki komunalnej, w której posiada 100% udziałów, tj. do spółki B w ... (dalej: Spółka). Spółka prowadzi działalność gospodarczą z zakresu użyteczności publicznej, w szczególności w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków.
W Spółce koparko-ładowarka będzie wykorzystywana m.in. do remontów sieci wodociągowych i kanalizacyjnych, do budowy przyłączy wod-kan do nieruchomości stanowiących własność przeróżnych podmiotów oraz może być wynajmowana wraz z operatorem koparki dla różnych podmiotów.
Wątpliwości Gminy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportu do Spółki.
Pytania
1. Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym aport koparko-ładowarki dokonywany przez Gminę do Spółki będzie czynnością pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT?
2. Czy Gmina ma obowiązek wystawić fakturę VAT na Spółkę w związku z aportem koparko-ładowarki?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy:
W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym aport koparko-ładowarki dokonywany przez Gminę do Spółki będzie czynnością pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT.
Gmina nie powinna wystawiać faktury VAT na Spółkę w związku z aportem koparko-ładowarki.
Poniżej Gmina przedstawia szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska.
Ad. 1
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot działający w charakterze podatnika VAT.
Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Wskazane stanowisko zostało przedstawione przykładowo:
‒w interpretacji indywidualnej z 5 grudnia 2018 r. (nr 0113-KDIPT1-2.4012.725.2018.1.AJB), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS lub Organ) wskazał, że: „Z opisu sprawy wynika, że Gmina ma zamiar sprzedać wóz strażacki na złom na podstawie umowy sprzedaży i wystawić fakturę dokumentującą czynność niepodlegającą podatkowi od towarów i usług. Pojazd był wykorzystywany przez OSP do ochrony przeciwpożarowej. Przy nabyciu ww. samochodu Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i pojazd był wykorzystywany wyłącznie do czynności z zakresu zadań publicznych dotyczących ochrony przeciwpożarowej (akcje ratowniczo-gaśnicze), nałożonych odrębnymi przepisami. Samochód jest własnością Gminy od 1991 r., członkowie OSP korzystali nieodpłatnie z ww. samochodu do prowadzenia akcji ratowniczo-gaśniczych. Samochód był wykorzystywany wyłącznie na cele ochrony przeciwpożarowej czyli działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedstawione okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów pozwalają stwierdzić, że skoro wóz strażacki nie został nabyty na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, lecz jako służący do wykonywania działalności publicznoprawnej, to Wnioskodawca sprzedając ww. wóz nie będzie działał dla tej czynności w charakterze podatnika. Sprzedaży przedmiotowego wozu strażackiego, wykorzystywanego w ramach władztwa publicznego Gminy nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że sprzedaż ww. wozu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.”;
‒w interpretacji indywidualnej z 7 grudnia 2022 r. (nr 0112-KDIL3.4012.415.2022.1.MC), w której Organ wskazał, iż: „Transakcja sprzedaży samochodu strażackiego wykorzystywanego do działalności wynikającej z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowanych w ramach reżimu publicznoprawnego, pozostaje poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Taka czynność zrealizowana będzie przez Państwo poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że sprzedaż ww. samochodu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Podsumowując, sprzedaż przez Państwa samochodu strażackiego, o którym mowa we wniosku, służącego wyłącznie celom statutowym, tj. bezpieczeństwu przeciwpożarowemu, zrealizowana będzie przez Państwo poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT”;
‒w interpretacji indywidualnej z 28 czerwca 2021 r. (nr 0111-KDIB3-2.4012.312.2021.1.KK), w której Organ wskazał, iż: „Analiza okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów pozwala stwierdzić, że skoro 14 szt. maszyn do szycia, pawilon wystawienniczy oraz 40 kompletów stolików z dwoma ławami nie zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, lecz wyłącznie do celów niekomercyjnych i wykorzystywane były podczas organizacji wydarzeń i warsztatów na terenie Gminy, a więc do realizacji jej zadań własnych, czyli do wykonywania działalności publiczno-prawnej i Wnioskodawcy przy nabyciu tego sprzętu nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, to Wnioskodawca sprzedając ww. sprzęt nie działa dla tej czynności "w charakterze podatnika". Sprzedaży przedmiotowego sprzętu, wykorzystywanego do wykonywania zadań publicznych nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że sprzedaż 14 szt. maszyn do szycia, pawilonu wystawienniczego oraz 40 kompletów stolików z dwoma ławami nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego sprzedaż przedmiotowych środków trwałych nie podlega opodatkowaniu VAT, jest prawidłowe”.
Co prawda wskazane interpretacje indywidualne dotyczyły transakcji sprzedaży (a w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, planowaną transakcją jest wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki), tym niemniej, argumentacja w nich wskazana powinna również znaleźć zastosowanie w przypadku aportu. W wyniku aportu prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi bowiem na spółkę/podmiot do którego wnoszony jest aport, a zatem transakcja ta stanowi - na gruncie podatku VAT - sprzedaż (dostawę towarów).
Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym aport koparko-ładowarki dokonywany przez Gminę do Spółki będzie czynnością pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT. Przy nabyciu koparko-ładowarki Gminie nie przysługiwało bowiem prawo do odliczenia VAT naliczonego. Koparko-ładowarka była - przez cały okres jej posiadania przez Gminę - wykorzystywana wyłącznie do realizacji zadań własnych Gminy z zakresu dróg gminnych. Gmina nie dokonywała odliczeń VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i korzystaniem z koparko-ładowarki. W konsekwencji, dla transakcji wniesienia koparko-ładowarki aportem do Spółki, Gmina nie działa w charakterze podatnika VAT. Aport będzie zatem czynnością pozostającą poza zakresie opodatkowania podatkiem VAT.
Ad. 2
Ponieważ - w opinii Wnioskodawcy - aport koparko-ładowarki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT), czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.
Zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, faktura VAT jest dokumentem zarezerwowanym do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 106b ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z pewnymi wyjątkami.
Ze wskazanego przepisu wynika, że fakturę VAT wystawia podatnik przy wykonywaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Ponieważ w analizowanej sytuacji Gmina nie będzie występować w charakterze podatnika VAT, wniesienie aportu nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła we wniosku Państwa Gmina jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez pojęcie sprzedaży, rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.
Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:
‒dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
‒odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.
Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.
Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy, jak i cytowany przepis Dyrektywy, wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, organy oraz urzędy publiczne generalnie są uznawane za podatników. Dotyczy to jednakże tylko tej sfery, w której faktycznie występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego.
Kryterium decydującym o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika podatku od towarów i usług jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne czynności lub bardzo zbliżone czynności bądź też transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).
Pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.
W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.
W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.
Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane ramach reżimu publicznoprawnego, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
W tym miejscu wskazania wymaga, że w postanowieniu z 20 marca 2014 r. w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że:
„(…) dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez Gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.
W świetle powołanych unormowań, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Mając na względzie powyższe należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku jednostki samorządu terytorialnego podlega wyłączeniu z VAT. Przy czym w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy o VAT) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.
Przenosząc zatem powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy w pierwszej kolejności ustalić czy dokonując wniesienia w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki będą działali Państwo charakterze podatnika VAT.
Z opisu sprawy wynika, że Państwa Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina realizuje zadania publiczne na podstawie ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zadania te wykonywane są przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego. W celu realizacji zadania własnego w zakresie dróg gminnych, Gmina zakupiła koparko-ładowarkę kołową. Koparko-ładowarka została zakupiona na potrzeby Referatu Drogowego. Referat Drogowy wykorzystywał koparko-ładowarkę do wykonywania bieżących napraw i remontów dróg gminnych oraz w części do zadań inwestycyjnych na drogach wyłącznie gminnych (np. budowa nowego chodnika czy parkingu). Z uwagi na wykorzystywanie koparko-ładowarki wyłącznie do czynności będących poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją koparko-ładowarki. Gmina nie dokonywała zatem odliczeń VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem koparko-ładowarki oraz wydatków związanych z bieżącym wykorzystywaniem koparko-ładowarki. Gmina zamierza wnieść koparko-ładowarkę jako wkład niepieniężny (aport) do spółki komunalnej, w której posiada 100% udziałów.
Przedstawione okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prowadzą do stwierdzenia, że skoro koparko-ładowarka, mająca być przedmiotem wniesienia w formie aportu do Spółki, wykorzystywana była przez Państwa wyłącznie do realizacji ww. zadania własnego i nie dokonywali Państwo odliczenia podatku naliczonego, gdyż takie prawo Państwu nie przysługiwało, to w odniesieniu do czynności wniesienia w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki nie będą działali Państwo dla tej czynności w charakterze podatnika. Transakcja wniesienia w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki, wykorzystywanej do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT - wynikającej z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowanych w ramach reżimu publicznoprawnego, będzie pozostawała poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność ta będzie bowiem realizowana przez Państwa poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że wniesienia w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki, wykorzystywanej do działalności niepodlegającej VAT, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
Podsumowując stwierdzam, że w odniesieniu do wniesienia w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki nie będą działali Państwo w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W tym zakresie będą Państwo objęci regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy. Tym samym wniesienia w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki będzie stanowiło czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku wystawienia faktury VAT na Spółkę w związku z wniesieniem w formie aportu koparko-ładowarki, należy zauważyć, że definicja faktury została określona w art. 2 pkt 31 ustawy, w myśl którego:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.
Zgodnie z dyspozycją art. 106a ustawy:
Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:
1)sprzedaży, z wyjątkiem:
a)przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów,
b)czynności rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska;
2)dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
a)państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
b)państwa trzeciego;
3)dostawy towarów i świadczenia usług rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby tych procedur, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest Rzeczpospolita Polska;
4)sprzedaży na odległość towarów importowanych, rozliczanej w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby tej procedury, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tego rozdziału jest Rzeczpospolita Polska.
Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że:
Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.
W świetle art. 106b ust. 3 ustawy:
Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
a)czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,
b)czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,
1a)otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
a)przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,
b)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2)sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że faktura VAT dokumentuje dokonanie sprzedaży, przez którą rozumie się odpłatne wydanie towaru lub odpłatne świadczenie usług, czyli czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
Natomiast w niniejszej sprawie – jak rozstrzygnięto powyżej – Państwa Gmina z tytułu wniesienia w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem skoro wniesienie w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to nie będzie podstaw dla udokumentowania go na zasadach określonych w art. 106b ustawy, czyli za pomocą faktury.
Podsumowując, wniesienie w formie aportu koparko-ładowarki do Spółki będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT. W konsekwencji, Państwa Gmina nie będzie zobowiązana do wystawienia faktury dokumentującej dokonanie tej czynności.
Wobec powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 i nr 2 uznałem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które przedstawiła Państwa Gmina i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa Gminę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli sytuacja Państwa Gminy będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i Państwa Gmina zastosuje się do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.