Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu faktur dokumentujących dodatkową ekspozycję towarów na półce.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

„A” S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest polską spółką kapitałową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podatnikiem VAT czynnym.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej „A” S.A. prowadzi (…). Dodatkowo prowadzi również działalność w zakresie (…). Spółka funkcjonuje jako przedsiębiorstwo wielooddziałowe, w skład którego wchodzi (…) nowoczesnych zakładów produkcyjnych, posiadających w swojej strukturze szereg komórek organizacyjnych odpowiedzialnych za procesy produkcji, magazynowania, sprzedaży i zakupu. W zakresie swojej działalności Spółka dokonuje sprzedaży produktów poprzez własne (…) oraz poprzez sieć sklepów firmowych w ramach spółki zależnej „B. Sp. z o.o.”

„A” S.A. w ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży Produktów m.in. do podmiotów, które prowadzą działalność polegającą na ich dalszej odsprzedaży (np. autoryzowani dystrybutorzy, hurtownie, sieci handlowe, partnerzy handlowi, dalej: „(…)” na podstawie zawartych z Kontrahentami umów. W ramach tych umów Spółka zawiera dodatkowe porozumienia z Kontrahentami dotyczące wystawienia produktów marki A do sprzedaży pod warunkiem zapłaty określonego wynagrodzenia. Czynności określone niniejszym porozumieniem służą promocji oraz intensyfikacji sprzedaży produktów w zamian za uzgodnione wynagrodzenie.

Świadczenie kontrahenta polegać będzie na zapewnieniu konsumentom dostępności produktów oferowanych przez Spółkę w punktach sprzedaży w szczególny sposób, tj. na tzw. miejscach czołowych, w centralnej części placówek handlowych (…), na specjalnych regałach, w głównych ciągach komunikacyjnych, w głównych alejach zakupowych, przy wejściach do hali sprzedażowej przy kasach fiskalnych na ekspozytorach lub paletach ekspozycyjnych oraz w inny podobny sposób. Skorzystanie z opisanych sposobów ekspozycji towarów wiązać się będzie z koniecznością poniesienia na rzecz kontrahentów dodatkowych opłat za umieszczanie towarów wyprodukowanych przez Wnioskodawcę na eksponowanym miejscu. Wysokość i zasady opłat będą ustalane w odrębnych umowach, zawartych pomiędzy Spółką, a jej bezpośrednimi odbiorcami, a także w umowach pomiędzy Spółką a dalszymi nabywcami, którzy nie nabywają bezpośrednio od Wnioskodawcy produkowanych przez niego wyrobów.

Opisane powyżej świadczenie Kontrahentów na rzecz Spółki dokumentowane są wystawianymi fakturami VAT przez Kontrahentów na Wnioskodawcę jako nabywcę usług jako opłaty marketingowe lub opłaty za ekspozycję towaru.

Z tytułu prawidłowego wykonania usługi przez Kontrahentów do Faktury VAT dołączany jest zatwierdzony przez przedstawiciela Wnioskodawcy wniosek promocyjny określający cel promocji, okres jej trwania, rodzaj kosztu oraz zdjęcia eksponowanego produktu.

Promocja i intensyfikacja sprzedaży to kluczowe elementy skutecznej powszechnie stosowanej strategii marketingowej. Odpowiednio zaplanowane działania promocyjne Spółki pozwalają dotrzeć do szerokiego grona odbiorców i zbudować silną markę produktów marki A. Właściwie skonstruowane promocje i ekspozycje zachęcają do natychmiastowego zakupu, zwiększając tym samym przychody Wnioskodawcy.

Zobowiązanie Spółki do wypłaty uzgodnionego z Kontrahentem wynagrodzenia pochodzi ze środków z rocznego budżetu marketingowo - sprzedażowego Wnioskodawcy. Budżet marketingowy to inwestycja, która przynosi Spółce zwrot. Kluczem jest znalezienie złotego środka pomiędzy różnymi formami promocji. Właściwe proporcje zapewniają optymalne wykorzystanie zasobów i maksymalizację zysków. Budżet Marketingowy przeznaczony jest na wspieranie w różnych form sprzedaży produktów Spółki przez Kontrahenta i poszczególne płatności w ramach uzgodnionego Budżetu Marketingowego wypłacane są w trakcie roku na zasadach każdorazowo uzgadnianych pomiędzy przedstawicielami handlowymi Spółki oraz przedstawicielami Kontrahenta. Spółka posiada przewidziany w budżecie Spółki budżet marketingowy przydzielony osobno dla każdego Kontrahenta. W trakcie roku dochodzi do spotkań przedstawicieli Spółki oraz Kontrahenta, w ramach których, w zależności od konkretnych potrzeb, Spółka dokonuje wypłat środków z tego zarezerwowanego budżetu miedzy innymi na działania dotyczące dodatkowej ekspozycji produktów marki A. (marka A. jest jedną z kilku najcenniejszych i najsilniejszych polskich marek w branży (…)).

Dodatkowa ekspozycja produktów na półce to jedna z najskuteczniejszych strategii zwiększania sprzedaży. Kilka sposobów w jaki sposób dodatkowa ekspozycja wpływa na wyniki sprzedaży produktów marki A. to m.in.:

• Zwiększona widoczność. Produkty, które są dobrze wyeksponowane mają większą szansę na zauważenie przez klienta, często lepsza widoczność zachęca do spontanicznych zakupów,
• Lepsze wykorzystanie przestrzeni. Umiejętne rozmieszczenie produktów wpływa na efektywne wykorzystanie przestrzeni co może przyciągnąć uwagę klientów,
• Dodatkowa ekspozycja może wspierać techniki cross - sellingu (sugerowanie produktów komplementarnych) oraz up - sellingu (sugerowanie drobniejszych, ale droższych wersji produktu),
• Budowanie impulsu zakupowego np. w miejscach o dużym natężeniu ruchu,
• Podkreślenie nowości poprzez umieszczenie ich w widocznych miejscach, aby zachęcić konsumentów do wypróbowania czegoś nowego.

Strategiczne rozmieszczenie produktów zwłaszcza w miejscach o dużym natężeniu ruchu lub na wysokości oczu wpływa na wyższy wolumen sprzedaży.

Opisane wyżej działania marketingowe planowane są wspólnie z Kontrahentem z wykorzystaniem jego wiedzy, doświadczenia oraz rekomendacji jakie działania marketingowe w danym okresie mogą przynieść wymierne korzyści. Współpraca między dostawcą a klientem to jeden z kluczowych elementów sukcesu w każdym biznesie. U podstaw tej relacji leży jasna komunikacja, budząca zaufanie i przejrzystość.

Wzajemne zrozumienie potrzeb i oczekiwań obu stron pozwala na budowanie długofalowej, obopólnej korzyści. Skuteczna współpraca opiera się na terminowości, elastyczności i partnerskim podejściu do rozwiązywania problemów. Otwartość na dialog i gotowość do kompromisu sprzyjają budowaniu silnych relacji biznesowych. Zadowolenie klienta jest najlepszą miarą sukcesu dostawcy, dlatego tak ważne jest, aby zawsze stawiać jego potrzeby na pierwszym miejscu. Współpraca oparta na szacunku i wzajemnym zaufaniu prowadzi do osiągnięcia wspólnych celów biznesowych.

Ekonomicznym uzasadnieniem dokonywania przez Spółkę opisanego powyżej działania jest:

• Realizacja przez Spółkę strategii sprzedażowej polegającej na stałej obecności na rynku jej poszczególnych produktów oraz utrzymywania określonego poziomu zapasów przez Kontrahenta,
• Dostępność produktów do sprzedaży w związku z wydatkami dotyczącymi reklamą określonego produktu. W konsekwencji Spółka mogłaby ponieść straty związane z opracowaniem kampanii reklamowej,
• W zakresie zobowiązania się Kontrahenta do wprowadzania nowości, jeżeli Spółka decyduje się na wprowadzenie do obrotu nowego produktu lub produktu sezonowego np. w okresie grillowym.

Ponoszone opłaty przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta mają charakter ekwiwalentny, dobrowolny i wzajemny. Wnioskodawca jako jedna z najbardziej rozpoznawalnych marek w branży (…) w Polsce zdaje sobie sprawę, że prowadzi działalność w coraz trudniejszym i bardziej wymagającym otoczeniu. Dlatego jako znaczący dostawca (…) dokłada wszelkich starań, aby zachować najwyższe standardy w zakresie jakości produktów oraz rozwijać działalność wraz z konsumentami i klientami poprzez zwiększenie sprzedaży produktów marki A. Spółka angażuje się w oparty na faktach dialog z partnerami handlowymi, formułując opinie i podejmując decyzje biorąc również pod uwagę uzyskane od nich informacje.

Pytanie

Czy wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu Faktur dokumentujących dodatkową ekspozycję towarów na półce?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dodatkową ekspozycję towarów na półce.

W myśl art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (Dalej: Ustawa o VAT) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przywołane regulacje wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Niewątpliwie wypłata uzgodnionego z Kontrahentem wynagrodzenia z tytułu opisanych we wniosku działań promocyjnych ma związek z czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 8 Ustawy o VAT Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Dla uznania danego świadczenia na „usługę” w rozumieniu przepisów o VAT musi istnieć stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. W ramach tego stosunku prawnego istnieje zobowiązanie jednej osoby do określonego świadczenia na rzecz drugiej osoby i prawo tej drugiej osoby domagania się wykonania tego świadczenia, świadczenie to musi być odpłatne, musi istnieć wyraźny oraz bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem jednego podmiotu, a wynagrodzeniem wypłacanym przez drugi podmiot.

W opinii Spółki, nawet jeżeli świadczenie kontrahenta związane jest z towarem, który stanowi już jego własność to nie zmienia to okoliczności, że świadczenie takie może zostać uznane za „świadczenie usług” w rozumieniu Ustawy o VAT. Pomimo, że świadczenia Kontrahenta dotyczą jego własnych towarów, to w istocie służą one także zwiększeniu sprzedaży dokonywanej przez Spółkę do Kontrahenta. Pojawia się pytanie czy takie zachowanie może być czynem nieuczciwej konkurencji?

Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 3 Ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, „Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, w szczególności przez: pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży”.

Natomiast zgodnie z art. 6 pkt 2 Ustawy VAT: „Przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.”, zaś zgodnie z artykułem 88 ust. 3a pkt 4 lit. c. Ustawy o VAT „Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności”.

Artykuł 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji zakazuje „utrudniania dostępu do rynku” przez pobieranie „innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży”. Kwestia konstytucyjności tego przepisu trafiła do Trybunału Konstytucyjnego. Wyrokiem z 16 października 2014 r. (SK 20/12) Trybunał rozstrzygnął o jego zgodności z konstytucją. Trybunał wyraził generalny pogląd, że nie zakazuje się bezwzględnie pobierania opłat przez przedsiębiorców przyjmujących towary do sprzedaży, lecz zakazuje pobierania jedynie takich opłat, które utrudniają dostęp do rynku i są sprzeczne z dobrymi obyczajami, zagrażają interesowi innych przedsiębiorców lub klientów albo naruszają ten interes.

Zdaniem Spółki, za czynności, które nie mogą być prawnie skutecznej umowy nie można uznać ponoszenia dodatkowych opłat na rzecz odbiorców swoich towarów, a zwłaszcza dalszych kontrahentów, którzy nie nabywają od Wnioskodawcy bezpośrednio produkowanych przez niego towarów, a które to opłaty są ponoszone z tytułu świadczenia przez te podmioty usług promocyjnych związanych z marketingowo korzystniejszą ekspozycją produktów Wnioskodawcy w punktach sprzedaży należących do kontrahentów.

Przedmiotem zakazu zawartego w art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy jest zachowanie polegające na utrudnianiu dostępu do rynku. Przepis ten szczególną uwagę poświęca relacjom pomiędzy obiektami handlowymi, przedsiębiorstwami sieciowymi i innymi o znaczącym potencjale ekonomicznym. Czynem nieuczciwej konkurencji z zakresu utrudniania dostępu do rynku jest pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży (ust. 1 pkt 4), co należy rozumieć w ten sposób, że odbiorca towaru, który uzależni przyjęcie towaru i wystawienie tego towaru do sprzedaży w swoich sklepach, od poniesienia innych dodatkowych opłat, jak „opłaty półkowe”, czy partycypacji w kosztach wydawania darmowych gazetek reklamowych dopuszcza się czynów nieuczciwej konkurencji. Jednak od przypadku tego odróżnić należy sytuację, w której strony związane umową sprzedaży (zawartą w wykonaniu postanowień umowy ramowej) zawierają kolejną umowę, której celem jest możliwość zajęcia atrakcyjnej z punktu widzenia marketingu powierzchni handlowej możliwość korzystnego wyeksponowania towaru na terenie należącym do kontrahenta Wnioskodawcy. Wprawdzie podejmuje on działania dotyczące własnego już towaru, ale działa także w interesie Wnioskodawcy: jeżeli sieć osiągnie wyższy obrót wyrobami Spółki, Wnioskodawca dostarczać będzie na rynek coraz większe ilości towarów, co ma bezpośrednie przełożenie na osiąganie przychodów przez Spółkę. Mając na uwadze powołane poglądy nie ma podstaw aby twierdzić, że zawarcie przez Wnioskodawcę umów na dodatkowe usługi promocyjne świadczone przez bezpośrednich odbiorców Spółki, a zwłaszcza przez dalszych kontrahentów oznacza ograniczenie dostępu do rynku w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, albowiem może ona swobodnie dystrybuować swoje produkty i może ona mieć wpływ na sposób ich eksponowania u wskazanych kontrahentów.

Wskazać należy, że opłaty nie będą ponoszone z tytułu przyjęcia towaru do sprzedaży, będą natomiast ponoszone dobrowolnie i w ocenie Wnioskodawcy stanowić będą gwarancję efektywnej współpracy i rozszerzania dostępu konsumentów do produktów Wnioskodawcy, jak również przyniosą określone korzyści ekonomiczne zarówno dla kontrahentów, jak i dla Wnioskodawcy. W związku z tym zapłata na rzecz odbiorcy wyrobu wynagrodzenia za realizację dodatkowej umowy łączącej strony nie będzie stanowiła wydatków wynikających z czynności które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Wydatek ten będzie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a także zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu podatkowego lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i jako taki będzie mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Ponieważ brak jest podstaw do stwierdzenia, że wydatek ponoszony na podstawie opisanej umowy podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ma również uzasadnienia dla kwestionowania zasadności odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie tego rodzaju usługi. Ponieważ umowy przewidującej tego rodzaju świadczenia nie można postawić zarzuty nieważności; nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy, zakazujący odliczenia dokumentujące czynności do których ma zastosowanie art. 58 kodeksu cywilnego.

Reasumując, ponieważ w omawianej sytuacji istnieje widoczny i jednoznaczny związek pomiędzy usługą nabywaną przez Spółkę, a jej działalnością opodatkowaną (jaką jest sprzedaż Produktów, do których odnoszą się działania Kontrahenta), Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez kontrahenta na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a) ustawy:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Według art. 88 ust. 4 ustawy:

obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

1)odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług,

2)towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

3)faktura dokumentuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czyli została na niej wskazana kwota podatku.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zatem niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami, a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo podatnikiem VAT czynnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzicie Państwo (…).

Ponadto dokonujecie Państwo sprzedaży Produktów m.in. do podmiotów, które prowadzą działalność polegającą na ich dalszej odsprzedaży (np. autoryzowani dystrybutorzy, hurtownie, sieci handlowe, partnerzy handlowi, dalej: „Kontrahenci”) na podstawie zawartych z Kontrahentami umów. W ramach tych umów Spółka zawiera dodatkowe porozumienia z Kontrahentami dotyczące wystawienia produktów Państwa marki do sprzedaży pod warunkiem zapłaty określonego wynagrodzenia. Czynności określone niniejszym porozumieniem służą promocji oraz intensyfikacji sprzedaży produktów w zamian za uzgodnione wynagrodzenie.

Świadczenie kontrahenta polegać będzie na zapewnieniu konsumentom dostępności produktów oferowanych przez Spółkę w punktach sprzedaży w szczególny sposób, tj. na tzw. miejscach czołowych, w centralnej części placówek handlowych (…), na specjalnych regałach, w głównych ciągach komunikacyjnych, w głównych alejach zakupowych, przy wejściach do hali sprzedażowej przy kasach fiskalnych na ekspozytorach lub paletach ekspozycyjnych oraz w inny podobny sposób. Skorzystanie z opisanych sposobów ekspozycji towarów wiązać się będzie z koniecznością poniesienia na rzecz kontrahentów dodatkowych opłat za umieszczanie towarów wyprodukowanych przez Państwa na eksponowanym miejscu. Wysokość i zasady opłat będą ustalane w odrębnych umowach, zawartych pomiędzy Spółką, a jej bezpośrednimi odbiorcami, a także w umowach pomiędzy Spółką a dalszymi nabywcami, którzy nie nabywają bezpośrednio od Państwa produkowanych przez niego wyrobów.

Ww. świadczenie Kontrahentów na rzecz Spółki dokumentowane są wystawianymi fakturami VAT przez Kontrahentów na Państwa jako nabywcę usług jako opłaty marketingowe lub opłaty za ekspozycję towaru.

Państwa wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu faktur dokumentujących dodatkową ekspozycję towarów na półce.

Jak wcześniej wskazano, prawo do odliczenia podatku naliczonego może być rozpatrywane jedynie w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT.

Jak Państwo wskazali dodatkowa ekspozycja produktów na półce to jedna z najskuteczniejszych strategii zwiększenia sprzedaży, bowiem wpływa na wyniki sprzedaży produktów Państwa marki. Towary, które są dobrze wyeksponowane mają większą szansę na zauważenie przez klienta, a lepsza ich widoczność zachęca do spontanicznych zakupów. Umiejętne rozmieszczenie produktów wpływa na efektywne wykorzystanie przestrzeni co może przyciągnąć uwagę klientów. Dodatkowa ekspozycja może wspierać techniki cross - sellingu (sugerowanie produktów komplementarnych) oraz up - sellingu (sugerowanie drobniejszych, ale droższych wersji produktu), budowanie impulsu zakupowego np. w miejscach o dużym natężeniu ruchu, podkreślenie nowości poprzez umieszczenie ich w widocznych miejscach, aby zachęcić konsumentów do wypróbowania czegoś nowego.

Strategiczne rozmieszczenie produktów zwłaszcza w miejscach o dużym natężeniu ruchu lub na wysokości oczu wpływa na wyższy wolumen sprzedaży. Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo podatnikiem VAT czynnym, a dodatkowa ekspozycja towarów na półce w ramach usługi świadczonej przez Kontrahentów jest związana z Państwa działalnością opodatkowaną (jaką jest sprzedaż tych Produktów).

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro, jak wyżej wskazano, spełnione są przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, to przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usługi dodatkowej - ekspozycji towarów na półce w ramach zawartych umów z Kontrahentami.

W związku z tym, Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym opisanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.