Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
-uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną,
-ustalenia który z podmiotów jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
-ustalenia danych do wykazania w informacji podsumowującej.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 grudnia 2024 r. (wpływ 31 grudnia 2024 r.).
Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Firma X Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na dokonywaniu zgłoszeń celnych importowanych towarów w procedurze 4200. Wnioskodawca występuje jednocześnie jako przedstawiciel podatkowy kontrahenta z Estonii (dalej: Importer), który nabywa towary z krajów trzecich (spoza Unii Europejskiej). Importowane towary, zgodnie z zasadami procedury 4200, są przeznaczone do innego kraju Unii Europejskiej niż Polska. W opisywanej sytuacji towary nie są przeznaczone do Estonii, ponieważ Importer odsprzedaje je kontrahentowi z Niemiec (dalej: Kontrahent Niemiecki). Zgodnie z dokumentem przewozowym CMR, miejscem przeznaczenia towarów są Włochy. Jest tak dlatego, że Kontrahent Niemiecki odsprzedaje te towary kontrahentowi z Włoch (dalej: Odbiorca Włoski). Towary są transportowane bezpośrednio z Polski do Włoch, bez fizycznego przemieszczania do Estonii czy Niemiec. Wnioskodawca jest zaangażowany w proces importu towarów na terytorium Polski oraz w ich dalszy transport do Włoch, działając jako przedstawiciel podatkowy Importera z Estonii.
Wnioskodawca pragnie uzyskać interpretację podatkową w zakresie prawidłowego rozliczenia podatku VAT w opisanej sytuacji, w szczególności w kontekście stosowania procedury 4200 oraz obowiązków podatkowych związanych z importem i dostawą towarów do innego kraju UE niż Polska.
Ponadto, w odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania o treści:
Od kiedy (proszę wskazać dzień, miesiąc i rok) prowadzą Państwo działalność gospodarczą?
Odp. Data rozpoczęcia działalności gospodarczej: X prowadzi działalność gospodarczą od dnia 26 czerwca 2020 r.
Czy posiadają Państwo siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski?
Odp. Siedziba działalności gospodarczej: Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski, pod adresem wskazanym powyżej.
Czy są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?
Odp. Status podatnika VAT: Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).
Czy są Państwo podatnikiem podatku VAT UE?
Odp. Status podatnika VAT UE: Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.
Jakie towary są przedmiotem transakcji opisanej we wniosku i do czego są wykorzystywane ww. towary?
Odp. Towary będące przedmiotem transakcji: Przedmiotem transakcji są butelki ze szkła bezbarwnego przeznaczone jako opakowania jednostkowe towarów.
Czy działają Państwo:
a)w imieniu i na rzecz podmiotu z Estonii, jako przedstawiciel podatkowy bezpośredni, o którym mowa w art. 18c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) czy
b)w imieniu własnym i na rzecz podmiotu z Estonii, jako przedstawiciel podatkowy pośredni, o którym mowa wart. 18d ww. ustawy o podatku od towarów i usług?
Odp. Zakres działania: Spółka działa w imieniu własnym i na rzecz podmiotu z Estonii jako przedstawiciel podatkowy pośredni, o którym mowa w art. 18d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Czy uczestnicy transakcji będącej przedmiotem wniosku, tj. podmiot z Estonii, Kontrahent Niemiecki i Odbiorca Włoski są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej? Należy wskazać w jakich państwach.
Odp. Uczestnicy transakcji: Uczestnicy transakcji, tj. podmiot z Estonii (zarejestrowany w Estonii), kontrahent z Niemiec (zarejestrowany w Niemczech) oraz odbiorca z Włoch (zarejestrowany we Włoszech), są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoich państwach członkowskich.
Czy podmiot z Estonii jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce?
Odp. Status podmiotu z Estonii w Polsce: Podmiot z Estonii nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce.
Który podmiot uczestniczący w transakcji opisanej we wniosku organizował transport towarów z Polski do miejsca przeznaczenia na terytorium Włoch lub na rzecz którego podmiotu transport ten został zorganizowany?
Odp. Organizacja transportu: Transport towarów z Polski do Włoch został zorganizowany przez podmiot z Estonii.
Czy drugi w kolejności podatnik VAT (Kontrahent z Niemiec) dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT (Odbiorcy z Włoch) nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka?
Odp. Status drugiego podatnika VAT: Drugi w kolejności podatnik VAT (kontrahent z Niemiec) nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport (Włochy).
Czy drugi w kolejności podatnik VAT (Kontrahent z Niemiec) stosuje wobec pierwszego w kolejności podatnika VAT (Kontrahenta z Estonii) i ostatniego w kolejności podatnika VAT (Odbiorcy z Włoch) ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka?
Odp. Numer VAT kontrahenta niemieckiego: Drugi w kolejności podatnik VAT (kontrahent z Niemiec) stosuje wobec pierwszego podatnika VAT (kontrahenta z Estonii) i ostatniego podatnika VAT (odbiorcy z Włoch) ten sam numer VAT nadany przez państwo członkowskie inne niż Polska i Włochy.
Czy ostatni w kolejności podatnik VAT (Odbiorca z Włoch) stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka?
Odp. Numer VAT odbiorcy z Włoch: Ostatni w kolejności podatnik VAT (odbiorca z Włoch) stosuje numer VAT nadany przez państwo członkowskie, w którym kończy się transport (Włochy).
Czy ostatni w kolejności podatnik VAT (Odbiorca z Włoch) został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT (Kontrahenta z Niemiec) jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej?
Odp. Obowiązek rozliczenia VAT przez odbiorcę z Włoch: Nie posiadają Państwo informacji, czy ostatni w kolejności podatnik VAT (odbiorca z Włoch) został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT (kontrahenta z Niemiec) jako obowiązany do rozliczenia VAT, ale zakładają Państwo, że rozliczenie nastąpi w ramach procedury uproszczonej.
Pytania
1. Czy opisana transakcja, polegająca na imporcie towarów na terytorium Polski w procedurze 4200 przez Wnioskodawcę działającego jako przedstawiciel podatkowy kontrahenta z Estonii, a następnie odsprzedaży tych towarów przez kontrahenta z Estonii kontrahentowi z Niemiec, który z kolei odsprzedaje je kontrahentowi z Włoch, przy czym towary są bezpośrednio transportowane z Polski do Włoch, może być uznana za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną w rozumieniu art. 135–138 Dyrektywy 2006/112/WE oraz odpowiednich przepisów krajowych ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Który z podmiotów jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 200 Dyrektywy 2006/112/WE? (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
3. Numer VAT UE którego kontrahenta powinien zostać wskazany w informacji podsumowującej VAT-UE składanej przez przedstawiciela podatkowego?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja spełnia kryteria wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w art. 135–138 Dyrektywy 2006/112/WE oraz w odpowiednich przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2023 poz. 1570 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT).
Uzasadnienie:
1. Uznanie transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną.
Zgodnie z art. 135 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna to transakcja, w której: uczestniczą trzej podatnicy VAT zarejestrowani w trzech różnych państwach członkowskich UE, przedmiotem transakcji jest ten sam towar, towar jest bezpośrednio wysyłany lub transportowany z jednego państwa członkowskiego do innego. W przedstawionym stanie faktycznym: Podmiot A (Importer z Estonii) nabywa towary z krajów trzecich i dokonuje importu na terytorium Polski w procedurze 4200, Podmiot B (kontrahent z Niemiec) nabywa towary od Podmiotu A, Podmiot C (odbiorca z Włoch) nabywa towary od Podmiotu B, towary są transportowane bezpośrednio z Polski do Włoch. Wszystkie podmioty są zarejestrowanymi podatnikami VAT w swoich krajach. Towar jest przedmiotem kolejnych dostaw pomiędzy trzema podmiotami, a fizycznie przemieszczany jest bezpośrednio z Polski do Włoch. W związku z powyższym, transakcja spełnia warunki uznania jej za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną.
2. (sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Zgodnie z art. 200 Dyrektywy 2006/112/WE, każda osoba dokonująca podlegającego opodatkowaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest zobowiązana do zapłaty VAT.
W związku z tym:
-Jeżeli procedura uproszczona jest stosowana zgodnie z przepisami, obowiązek zapłaty VAT spoczywa na ostatnim w kolejności podatniku VAT, tj. odbiorcy z Włoch.
-W przypadku braku stosowania procedury uproszczonej, obowiązek zapłaty VAT może również ciążyć na drugim w kolejności podatniku VAT, tj. kontrahencie z Niemiec, w zależności od konkretnych ustaleń transakcji i organizacji transportu.
3. Wskazanie numeru VAT UE w informacji podsumowującej VAT-UE składanej przez przedstawiciela podatkowego
Wnioskodawca, działając jako przedstawiciel podatkowy Importera z Estonii (Podmiot A), dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Niemiec (Podmiot B). Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów są zobowiązani do składania informacji podsumowujących (VAT-UE), w których wykazują m.in. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów na rzecz podatników VAT z innych państw członkowskich. W związku z tym, w informacji podsumowującej VAT-UE Wnioskodawca powinien wskazać numer VAT UE kontrahenta z Niemiec (Podmiot B), na rzecz którego dokonuje dostawy towarów.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 1 ustawy:
Przez terytorium kraju rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:
Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).
Na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy:
Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Art. 9 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1) nabywcą towarów jest:
a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;
2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Jak stanowi art. 13 ust. 3 ustawy:
Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną;
Stosownie do art. 17 ust. 1b ustawy:
W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustanowiły przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, podatnikiem jest ten przedstawiciel podatkowy - w zakresie, w jakim działa w imieniu własnym na rzecz tych podmiotów.
Jednocześnie art. 18a ust. 2 ustawy, stanowi że:
Podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju może ustanowić przedstawiciela podatkowego.
Zgodnie z art. 18c ust. 1 i ust. 2 ustawy:
1. Przedstawiciel podatkowy wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika, dla którego został ustanowiony:
1) obowiązki tego podatnika w zakresie rozliczania podatku, w tym w zakresie sporządzania deklaracji podatkowych oraz informacji podsumowujących, o których mowa w art. 100 ust. 1, a także w zakresie prowadzenia i przechowywania dokumentacji, w tym ewidencji, na potrzeby podatku;
2) inne czynności wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli został do tego upoważniony w umowie.
2. Przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza w imieniu i na rzecz tego podatnika.
W myśl art. 18d ust. 1 i ust. 2 ustawy:
W przypadku podatnika, który:
1) dokonuje na terytorium kraju wyłącznie importu towarów, których miejscem przeznaczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i wywóz z terytorium kraju jest dokonywany przez importera tych towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oraz
2) nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny - przedstawiciel podatkowy wykonuje, w imieniu własnym i na rzecz tego podatnika, obowiązki tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 1, oraz - jeżeli umowa tak stanowi - inne czynności tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 2.
Podatnik, o którym mowa w ust. 1, odpowiada solidarnie z przedstawicielem podatkowym za zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza w imieniu własnym na rzecz tego podatnika.
Zatem, ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje dwie formy przedstawiciela podatkowego, tj. przedstawiciela działającego w imieniu i na rzecz mocodawcy (tzw. przedstawiciel podatkowy bezpośredni) oraz przedstawiciela działającego w imieniu własnym i na rzecz mocodawcy (tzw. przedstawiciel podatkowy pośredni).
Przedstawiciel podatkowy, o którym w art. 18c ust. 1 ustawy (przedstawiciel podatkowy bezpośredni) wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika, dla którego został ustanowiony obowiązki tego podatnika w zakresie rozliczania podatku, w tym m.in. składa w jego imieniu deklaracje VAT, przechowuje rejestry tego podatku oraz wykonuje inne czynności wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli został do tego upoważniony w umowie.
Druga forma przedstawicielstwa podatkowego uregulowana w art. 18d ustawy dedykowana jest do podatników, którzy nie posiadają w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, nie są zarejestrowani w Polsce dla celów VAT i którzy dokonują wyłącznie importu towarów przeznaczonych do bezpośredniego wywozu do innego państwa Unii Europejskiej w ramach wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów. Zatem, ta forma przedstawicielstwa stanowi uproszczenie dla podatnika, który dokonuje importu towarów będących następnie przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy:
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku - towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku - towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy;
Jak stanowi art. 22 ust. 2 ustawy:
W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.
Zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy:
W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.
Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 2d ustawy:
Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.
Natomiast art. 22 ust. 2c ustawy stanowi, że:
W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.
Na podstawie art. 22 ust. 2e ustawy:
W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:
1) pierwszego dostawcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;
2) ostatniego nabywcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.
Powołany art. 22 ust. 2b ustawy wprowadza domniemanie, że w przypadku gdy towar jest wysyłany lub transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego UE, przy czym towar jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wówczas transakcją „ruchomą” jest dostawa dokonana na rzecz podmiotu pośredniczącego. Jednocześnie przez podmiot pośredniczący, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. Przy czym, w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazuje swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.
Natomiast w sytuacji, gdy towar transportowany jest przez pierwszego dostawcę lub ostatecznego nabywcę, transport należy przyporządkować odpowiednio pierwszej lub ostatniej dostawie. Jeśli więc za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei gdy za transport odpowiedzialny jest ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).
Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która:
1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.
W celu uproszczenia rozliczeń z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabycia towarów, w art. 135-138 ustawy ustawodawca wprowadził specjalne zasady dotyczące tzw. wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.
Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o VAT - rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej.
Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - rozumie się przez to transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:
a) trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
b) przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego;
Na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy:
Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów - rozumie się przez to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz;
W myśl art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy:
Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o procedurze uproszczonej - rozumie się przez to procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
a) dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
b) drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
c) drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
d) ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
e) ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
Przy tym, stosownie do art. 136 ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e, następujące informacje:
1) adnotację "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu" lub "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE";
2) stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
3) numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
4) numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.
Na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy w procedurze uproszczonej ostatnim w kolejności podmiotem jest podatnik wymieniony w art. 15 lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97, a drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej określony w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury.
W świetle powołanych regulacji, procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na:
‒objęcie obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcę towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu;
‒uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.
Zatem, pomimo że w transakcję trójstronną zaangażowane są trzy podmioty, to jedynym podatnikiem, który zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT, jest ostateczny nabywca towaru (trzeci w kolejności podatnik), który dokonuje samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktuje to nabycie, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. Z uwagi na zastosowanie procedury uproszczonej rozliczania podatku VAT w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, w stosunku do drugiego podatnika w łańcuchu ograniczone są obowiązki rejestracyjne dla celów VAT, a podatek jest rozliczany przez ostatniego podatnika.
Procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.
Z powołanych przepisów prawa wynika, że transakcja trójstronna ma miejsce wówczas gdy spełnione są łącznie następujące warunki: uczestnikami są trzej podatnicy z różnych państw Unii Europejskiej, każdy z podatników jest zarejestrowany w innym państwie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, dostawa towaru formalnie odbywa się między pierwszym i drugim oraz pomiędzy drugim i ostatnim w kolejności, natomiast towar jest fizycznie wydawany przez pierwszego bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi i jest transportowany z terytorium jednego państwa unijnego na obszar innego państwa UE.
Wskazać również należy, że w przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu lub wysyłki towaru do konkretnej dostawy. Niemniej jednak, warunkiem uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną jest to, aby transport towaru został dokonany przez pierwszego lub drugiego uczestnika transakcji lub na ich rzecz.
Łączne zrealizowanie ww. warunków wynikających z art. 135 ust. 1 ustawy umożliwia zakwalifikowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. Jeżeli chociaż jeden z ww. warunków nie jest spełniony, dostawa nie może być uznana za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną dokonywaną w procedurze uproszczonej, a w konsekwencji musi być opodatkowana na zasadach ogólnych.
W analizowanej transakcji – jak wynika z okoliczności sprawy po jej weryfikacji – uczestniczyły trzy podmioty, tj. podmiot z Estonii, na rzecz którego działają Państwo jako przedstawiciel podatkowy pośredni, kontrahent z Niemiec (drugi podmiot w łańcuchu dostaw) oraz odbiorca z Włoch. Uczestnicy ww. transakcji są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej: podmiot z Estonii w Estonii, kontrahent z Niemiec w Niemczech, odbiorca z Włoch we Włoszech. Dostawa towaru dokonana została pomiędzy pierwszym i drugim podatnikiem (podmiotem z Estonii a kontrahentem z Niemiec) oraz między drugim i ostatnim podatnikiem (kontrahentem z Niemiec a odbiorcą z Włoch). Towar był transportowany z terytorium państwa członkowskiego UE, tj. z Polski bezpośrednio do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej – Włoch.
Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, jednym z warunków uznania transakcji za transakcję trójstronną jest dokonanie transportu przez pierwszego lub drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz. Jak wynika z okoliczności sprawy transport towarów z Polski do Włoch został zorganizowany przez podmiot z Estonii (pierwszego uczestnika transakcji).
Mając zatem na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy uznać należy, że transakcja dokonywana pomiędzy podmiotem z Estonii, na rzecz którego działają Państwo jako przedstawiciel podatkowy pośredni, kontrahentem z Niemiec i odbiorcą z Włoch, stanowi wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznałem za prawidłowe.
Przechodząc do kwestii objętych zakresem zadanego we wniosku pytania nr 2, wskazać należy na przepis art. 200 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym:
Każda osoba dokonująca podlegającego opodatkowaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest zobowiązana do zapłaty VAT.
Przy czym jak wynika z Państwa własnego stanowiska oczekują Państwo odpowiedzi na pytanie nr 2 w zakresie ustalenia, który z podmiotów jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku zastosowania rozliczenia w ramach procedury uproszczonej, jak również w przypadku braku zastosowania rozliczenia w ramach procedury uproszczonej.
Z całokształtu okoliczności sprawy wynika, dostawa dokonana na rzecz odbiorcy z Włoch winna być bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podmiotu, tj. kontrahenta z Niemiec. Drugi w kolejności podatnik VAT (kontrahent z Niemiec) nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport (Włochy). Drugi w kolejności podatnik VAT (kontrahent z Niemiec) stosuje wobec pierwszego podatnika VAT (kontrahenta z Estonii) i ostatniego podatnika VAT (odbiorcy z Włoch) ten sam numer VAT nadany przez państwo członkowskie inne niż Polska i Włochy. Ostatni w kolejności podatnik VAT (odbiorca z Włoch) stosuje numer VAT nadany przez państwo członkowskie, w którym kończy się transport (Włochy). Przy czym, gdy ostatni w kolejności podatnik (odbiorca z Włoch) zostanie wskazany przez podmiot będący drugim w kolejności (kontrahenta z Niemiec), jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej, to zaistnieją przesłanki zastosowania rozliczenia w ramach procedury uproszczonej. W przypadku skorzystania z rozliczenia w ramach procedury uproszczonej, to odbiorca z Włoch jako ostatni w kolejności podatnik VAT winien dokonać samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktować to nabycie, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. Z uwagi na zastosowanie procedury uproszczonej rozliczania podatku VAT w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, w stosunku do drugiego podatnika w łańcuchu (w niniejszej sprawie kontrahenta z Niemiec) ograniczone są obowiązki rejestracyjne dla celów VAT, a podatek w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów jest rozliczany przez ostatniego podatnika (odbiorcę z Włoch).
Jeżeli natomiast nie skorzystają Państwo z rozliczenia w ramach procedury uproszczonej dla transakcji, będącej przedmiotem zapytania, stwierdzić należy, że zastosowanie znajdą zasady ogólne przewidziane dla transakcji łańcuchowych. Jak wynika bowiem z wniosku w niniejszej sprawy będą występowały dwie dostawy pomiędzy kontrahentem z Estonii, na rzecz którego działają Państwo jako przedstawiciel podatkowy pośredni a kontrahentem z Niemiec oraz kontrahentem z Niemiec a odbiorcą z Włoch, przy czym towary transportowane są bezpośrednio od Państwa do ostatecznego nabywcy (odbiorcy z Włoch). Transportu dokonuje pierwszy podmiot w łańcuchu, tj. kontrahent z Estonii, na rzecz którego działają Państwo jako przedstawiciel podatkowy pośredni. W związku z czym zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 2e pkt 1 ustawy, zgodnie z którym transport należy przyporządkować do dostawy dokonanej przez kontrahenta z Estonii. Tym samym, dostawa pomiędzy kontrahentem z Estonii a kontrahentem z Niemiec stanowi dostawę ruchomą, tj. opodatkowaną jako transakcja międzynarodowa, co oznacza, że kontrahent z Estonii powinien rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, co odpowiada wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów po stronie kontrahenta z Niemiec. Wobec powyższego, w przypadku niezastosowania procedury uproszczonej dla transakcji, będącej przedmiotem zapytania, stwierdzić należy, że kontrahent z Niemiec jako drugi w kolejności podatnik VAT powinien dokonać rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznałem za prawidłowe.
Odnosząc się do zakresu zadanego we wniosku pytania nr 3 wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.
Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
Według art. 100 ust. 3 ustawy:
Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
1) powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4;
2) dokonano przemieszczenia towarów lub zmiany w zakresie procedury, o których mowa w ust. 1 pkt 5.
Stosownie do art. 100 ust. 8 ustawy:
Informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:
1) nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji i przemieszczeń, o których mowa w ust. 1;
2) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
4) łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów;
5) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych podatnika podatku od wartości dodanej nadany mu przez państwo członkowskie, na terytorium którego towary zostały przemieszczone w procedurze magazynu typu call-off stock - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5.
Na podstawie art. 100 ust. 9 ustawy:
W przypadku transakcji, o której mowa w art. 136, informacja podsumowująca powinna dodatkowo zawierać adnotację, że nabycie i dostawa zostały dokonane w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.
Zgodnie z art. 100 ust. 12 ustawy:
Przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18d ust. 1, składa, za okresy miesięczne, informacje podsumowujące zawierające zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, do rozliczenia których został upoważniony.
Z okoliczności sprawy wynika, że podmiot z Estonii, na rzecz którego działają Państwo jako przedstawiciel podatkowy pośredni, dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Niemiec. Tym samym Państwo - działając jako przedstawiciel podatkowy pośredni kontrahenta z Estonii - są podatnikiem podatku VAT zobowiązanym do złożenia informacji podsumowującej, w której wskażą Państwo numer VAT UE kontrahenta z Niemiec, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów.
W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 uznałem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zauważam, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy tylko Państwa i nie wywołuje skutków podatkowych dla kontrahentów.
Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),
albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).