Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 17 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął 17 października 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) r. zawarł Pan umowę kupna samochodu (…) od obywatelki (…). Samochód spełniał definicję nowego środka transportu w związku z powyższym:

‒złożył Pan deklarację AKC-US i opłacił Pan podatek akcyzowy dnia (…) r.;

‒złożył Pan deklarację VAT-10 i opłacił Pan (…) r. podatek VAT oraz złożył Pan deklarację VAT-23.

W kolejnym kroku złożył Pan dokumenty w Starostwie Powiatowym w (…) w celu zarejestrowania auta. (…) roku otrzymał Pan decyzję o czasowym zarejestrowaniu pojazdu, a (…) r. decyzję o rejestracji pojazdu.

W dniu (…) r. na podstawie art. 228 k.p.k zakupiony przez Pana pojazd marki (…) został przekazany (…).

(…) r. została wydana decyzja (…) w której orzeczono: uchylenie w całości decyzji własnej w sprawie rejestracji pojazdu z dnia (…) r. oraz odmówiono ponownej rejestracji rzeczonego pojazdu. W decyzji podano, że zakupiony przez Pana pojazd został skradziony prawidłowemu właścicielowi w (…), w związku z tym nabycie pojazdu pochodziło z czynu zabronionego (art. 291 paragraf 1 k.k.). W świetle powyższego, mimo iż zakupił Pan pojazd w dobrej wierze, nie dysponował Pan prawidłowym dowodem własności. Nabywając pojazd od osoby nieuprawnionej nie mógł Pan przedstawić kluczowego dokumentu dającego podstawę do zarejestrowania pojazdu ani też skutecznie uzyskać od sprzedającego tytułu własności pojazdu pochodzącego z kradzieży. Dokumentem własności musi być dokument przenoszący w konkretnej sytuacji prawo własności (wyrok NSA z 25.01.2000 r., sygn. akt II SA 2506/99).

W związku z powyższym de facto nigdy skutecznie nie nabył Pan prawa własności pojazdu i nie miał Pan podstaw do zapłacenia podatku VAT oraz podatku akcyzowego. Umowa od samego początku była nieważna i nie dawała Panu podstaw do dokonania czynności związanych z rejestracją pojazdu w Polsce, w tym do składania deklaracji VAT-10, VAT-23 oraz AKC-US. Po wydaniu pojazdu przedstawicielowi (…), pojazd został przekazany prawowitemu właścicielowi w (…). Po otrzymaniu decyzji (…) r. pojazd został wykreślony z ewidencji pojazdów w Polsce.

Uważa Pan, że w związku z zaistniałą sytuacją powinien Pan złożyć korektę deklaracji VAT-10, VAT-23 oraz korektę deklaracji AKC-US, ponieważ przedstawiona w nich sytuacja jest niezgodna z prawdą i pozostaje w sprzeczności z rzeczywistością.

Pytania

1.Czy w związku z sytuacją opisaną powyżej słusznie uważa Pan, że powinien Pan dokonać korekty złożonych przez Pana deklaracji: VAT-10, VAT-23 oraz AKC-US?

2.Czy w związku ze złożonymi korektami będzie Panu przysługiwał zwrot zapłaconych podatków?

Pana stanowisko w sprawie

1.Uważa Pan, że powinien Pan złożyć korekty deklaracji VAT-10, VAT-23 oraz AKC-US, ponieważ nigdy nie był Pan właścicielem nowego pojazdu sprowadzonego z innego kraju UE, a zgłoszenia których Pan dokonał nie odzwierciedlają stanu faktycznego, w świetle okoliczności opisanych, a stwierdzonych przez organy państwowe.

2.Uważa Pan, że w związku z dokonanymi korektami deklaracji będzie Panu przysługiwał zwrot zapłaconych podatków.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o VAT:

Należy zauważyć, iż w określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, iż dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów. Wówczas ustawodawca użyłby w definicji „dostawy” sformułowania „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel”, co implikuje zmianę właściciela, a zatem przeniesienie prawa własności.

Jak stanowi art. 5 ust. 2 ustawy o VAT:

Przepis ten odnosi się m.in. do sytuacji, gdy dana czynność jest dozwolona, ale jej dokonanie nastąpiło z naruszeniem odrębnych przepisów. Jednakże owo naruszenie odrębnych przepisów nie wywołuje skutków nieważności czynności. Wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodu osobowego winno mieć miejsce w oparciu o umowę sprzedaży z podmiotem będącym właścicielem danego pojazdu. Zatem jest to czynność, która może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Konsekwentnie zatem sam zakup samochodu od podmiotu, który nie był właścicielem tego pojazdu (samochód pochodził bowiem z kradzieży) nie wypełnia dyspozycji przepisu art. 6 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl bowiem art. 6 pkt 2 ustawy o VAT:

Należy zauważyć, że celem tego przepisu jest nieopodatkowywanie zachowań sprzecznych z prawem (np. przemyt, łapownictwo, handel narkotykami), by nie stwarzać pozorów ich legalizacji.

Wykładnia tego przepisu musi być jednak dokonywana z uwzględnieniem cech wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i orzecznictwa ETS. W przepisach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. U. UE. L. Nr 145, poz. 1 z późn. zm.) oraz obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), brak jest tak stanowczego wyłączenia z systemu VAT czynności, które uznawane są za nielegalne, a orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje, że dla opodatkowania tym podatkiem nie jest w zasadzie istotna nielegalność danej transakcji, lecz jak ta transakcja rzutuje na realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług, w aspekcie przede wszystkim na konkurencyjność.

Powyższe prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu podatkiem VAT nie podlegają jedynie takie czynności nielegalne, które nie mają wpływu na konkurencyjność w legalnym sektorze obrotu takimi samymi towarami lub usługami. Jeżeli zatem, istnieje legalny rynek obrotu danymi towarami lub usługami, to należy stwierdzić, że nielegalny nimi obrót, który ma wpływ, z uwagi na konkurencyjność na rynek legalny, nie może pozostawać poza obrotem komercyjnym i nie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W odniesieniu natomiast do zagadnień związanych z podatkiem akcyzowym wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1542, ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 100 ust. 4 ustawy:

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy:

W myśl art. 106 ust. 1-3 ustawy:

Jednocześnie, należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 5 ustawy o podatku akcyzowym:

Z przedstawionego przez Pana we wniosku opisu sprawy wynika, że nabył Pan od obywatelki (…) samochód, który spełniał definicję nowego środka transportu, w związku z czym złożył Pan deklarację AKC-US i opłacił Pan podatek akcyzowy oraz złożył Pan deklaracje VAT 10 oraz VAT-23 i opłacił Pan podatek VAT.

Następnie złożył Pan w Starostwie Powiatowym dokumenty w celu zarejestrowania samochodu, otrzymał decyzję o czasowym zarejestrowaniu pojazdu oraz kolejno decyzję o rejestracji pojazdu.

Z okoliczności sprawy wynika ponadto, że zakupiony przez Pana pojazd został przekazany przedstawicielowi (…). Ponadto wskazał Pan, że Starosta wydał decyzję w zakresie uchylenia w całości decyzji w sprawie rejestracji pojazdu oraz odmówił ponownej rejestracji pojazdu ze względu na okoliczność kradzieży przedmiotowego pojazdu w (…), w związku z czym nabył Pan pojazd uzyskany wcześniej z czynu zabronionego. W konsekwencji pojazd ten został wykreślony z ewidencji pojazdów w Polsce.

Wskazał Pan również, że po wydaniu pojazdu przedstawicielowi (…), pojazd ten został przekazany prawowitemu właścicielowi w (…).

Pana wątpliwości dotyczą prawidłowości uznania, że powinien Pan dokonać korekty złożonych deklaracji oraz prawa do zwrotu zapłaconych podatków.

W odniesieniu do powyższych okoliczności należy w pierwszej kolejności wskazać na pojęcie obowiązku podatkowego.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.):

Podkreślenia wymaga, że obowiązek podatkowy jest instytucją obiektywną w tym znaczeniu, że o jego powstaniu nie decyduje wola podmiotów nim objętych. Na powstanie obowiązku podatkowego nie ma więc wpływu żadna umowa cywilnoprawna, ani też wola lub działanie podmiotów. Podmioty nie mogą w sposób dowolny kształtować sytuacji prawnopodatkowej w związku z dokonaniem czynności podlegającej opodatkowaniu. Powstanie obowiązku podatkowego jest zależne wprost od zaistnienia określonych zdarzeń, które wynikają wprost z przepisów ustawy.

Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że art. 5 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 5 ustawy o podatku akcyzowym stanowią, że czynności dokonane przez dany podmiot podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Powyższe przepisy, wraz z pozostałymi regulacjami normującymi powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, wskazują zatem, że wystąpienie konkretnych stanów faktycznych jest niezależne od tego, czy czynności powodującej powstanie obowiązku podatkowego dokonano z zachowaniem wymaganych warunków i form określonych przepisami prawa (w tym w zakresie ich legalności, czyli zgodności z prawem).

W konsekwencji, z punktu widzenia powstania obowiązku podatkowego - także w przypadku samochodów osobowych - kluczowe jest już samo dokonanie czynności, z którą ustawy wiąże powstanie tego obowiązku; nawet jeżeli czynność ta zostałaby dokonana z naruszeniem przepisów (np. w drodze czynu zabronionego).

Z kolei na mocy art. 5 Ordynacji podatkowej:

Zobowiązanie podatkowe to wyraz konkretyzacji uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego, wskazujący na ich wymagalność, tj. na obowiązek spełnienia świadczenia i wykonania ciążącego zobowiązania. Treść art. 5 Ordynacji podatkowej przesądza o tym, że z zobowiązaniem podatkowym mamy do czynienia wtedy, gdy na podstawie określonej regulacji zawartej w ustawach podatkowych dokonuje się konkretyzacja powinności danego podatnika do zapłacenia podatku na rzecz m.in. Skarbu Państwa, co do trzech następujących elementów: wysokości świadczenia, terminu płatności i miejsca spełnienia świadczenia.

Innymi słowy, zobowiązanie podatkowe zaistnieje wówczas, gdy wystąpi podmiot, przedmiot (czynność opodatkowana) i podstawa opodatkowania, dla których określona jest stawka podatku oraz warunki techniczne związane z jego poborem - a więc wtedy, gdy można wskazać podatnika oraz wszystkie elementy techniczne podatku i określić jego wysokość.

Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów, w zakresie podatku od towarów i usług czynnością opodatkowaną jest - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT - wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W zakresie podatku akcyzowego natomiast przepis art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym jednoznacznie wskazuje, że przedmiotem opodatkowania akcyzą jest nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Mając na uwadze powyższe wskazać zatem należy, że skoro nabył Pan samochód w przekonaniu, że pojazd jest z legalnego źródła (z opisu sprawy wynika bowiem, że samochód Pan nabył w dobrej wierze), zawarł umowę kupna na terytorium UE oraz dokonał jego przemieszczenia na terytorium Polski, to tym samym dokonał Pan wskazanych powyżej czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz podatkiem akcyzowym.

Z tego tez względu powstał po Pana stronie obowiązek podatkowy w obu podatkach, co wiązało się z obowiązkiem złożenia przez Pana odpowiednich deklaracji oraz wpłaceniu odpowiednich kwot należnych podatków, co też Pan uczynił mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy.

Zaznaczyć należy, że wskazana przez Pana okoliczność nabycia samochodu pochodzącego z przestępstwa kradzieży, przekazania go przez Pana (…), a następnie prawowitemu właścicielowi, nie zmienia faktu, że czynność opodatkowana podatkiem VAT oraz podatkiem akcyzowym została przez Pana dokonana.

Jak zostało bowiem już wyżej wskazane, obowiązek podatkowy powstaje niezależne od tego, czy czynności powodującej powstanie obowiązku podatkowego dokonano z zachowaniem wymaganych warunków i form określonych przepisami prawa (w tym w zakresie ich legalności, czyli zgodności z prawem).

Oznacza to, że w niniejszej sprawie nie wystąpiły przesłanki uzasadniające dokonanie korekty złożonych deklaracji w zakresie podatku VAT i podatku akcyzowego, bowiem dokonał Pan czynności opodatkowanej podatkiem VAT oraz podatkiem akcyzowym, które wiązały się z obowiązkiem złożenia odpowiednich deklaracji oraz wpłaceniu należnych kwot podatków (które to obowiązki Pan wypełnił, mając na uwadze przedstawiony przez Pana opis sprawy). Tym samym, skoro prawidłowo zostały rozliczone oraz odprowadzone należne podatki z tytułu dokonanych przez Pana czynności, za niezasadne uznać również należy ubieganie się o zwrot zapłaconych podatków.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższą argumentację, w Pana sytuacji nie powinien Pan dokonywać korekty złożonych deklaracji VAT-10, VAT-23 oraz AKC-US oraz nie będzie Panu przysługiwał zwrot zapłaconych podatków.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 oraz nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie Pana sytuacji prawnopodatkowej oraz spraw będących przedmiotem zadanych pytań i została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.