Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 5 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 23 grudnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej, w której skład wchodzi m.in. działka nr 1 o powierzchni 8362 m², obręb ewidencyjny (...), jednostka ewidencyjna (...), położonej w miejscowości (...), w gminie (...), powiat (…), województwo (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…).

Działka ta pozostaje w posiadaniu Wnioskodawcy na podstawie umowy darowizny z 21 listopada 1997 r.

Niezabudowana działka o powierzchni około (+/- 5%) 4900 m² powstanie z wydzielenia jej z niezabudowanej nieruchomości opisanej powyżej, składającej się między innymi z opisanej działki 1.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta oznaczona jest symbolem P/U1 – produkcja i usługi komercyjne. W rejestrze gruntów oznaczona jest symbolami: „RV” – grunty orne; „ŁIV” – łąki trwałe i „W-ŁIV” – grunty pod rowami.

Wnioskodawca jest w trakcie zawierania umowy kupna-sprzedaży powyższej działki, z przedstawicielem spółki B. z o. o.  z siedzibą w (…), dla potrzeb przedsięwzięcia gospodarczego, polegającego na prowadzeniu placówki handlowej w ramach sieci handlowej (…).

3 października 2023 r. Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży, Repertorium A numer (…), z wstępnie ustaloną kwotą netto i informacją o ewentualnym powiększeniu tej kwoty o wartość podatku od towarów i usług, o ile będzie konieczny.

Na podstawie tego dokumentu Wnioskodawca jest zobowiązany dostarczyć spółce B.  informacji dotyczącej indywidualnej interpretacji podatkowej tej transakcji.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Działkę, będącą przedmiotem sprzedaży, do tej pory Wnioskodawca wykorzystywał jako pole (obsiewane zbożem lub kukurydzą), w rejestrze gruntów posiada symbol: „RV” grunty orne.

Działka ta nie była w przeszłości, nie jest obecnie i nie będzie w przyszłości - dzierżawiona odpłatnie.

Sprzedającym jest Wnioskodawca — A.A., a kupującym jest spółka B. sp. z o.o. z siedzibą w (…). Przedmiotem transakcji jest działka niezabudowana o pow. 4900,00 m² która zostanie wydzielona z działki nr 1 o pow. 8362 m² znajdującej się w miejscowości (...), w gminie (...) (woj. (…)).

Strony ustaliły cenę (…) pln (netto). Termin zawarcia umowy przyrzeczonej jest określony do 30 dni po skompletowaniu wszystkich niezbędnych dokumentów, pozwalających rozpocząć budowę planowanego dyskontu, jednak nie później niż 30 kwietnia 2025 r. Termin zapłaty ceny to 14 dni od daty wydania nieruchomości. Termin zawarcia umowy przyrzeczonej jest też terminem wydania przez Wnioskodawcę nieruchomości Kupującemu.

Przed ostatecznym zbyciem działki Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa do uzyskania niezbędnych dokumentów i pozwoleń na budowę:

• wystąpienie o pozwolenie na budowę,
• podłączenie do sieci energetycznej,
• podłączenie do sieci wodno-kanalizacyjnej.

Wszelkie koszty ponosi Kupujący.

Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej, w której wykorzystywałby działkę, będącą przedmiotem zapytania. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca działki tej nie doinwestowywał, nie jest ogrodzona i nie ma na niej żadnych podłączeń mediów. Sam nigdy żadnej swojej działki nie ogłaszał do sprzedaży. Potencjalny nabywca sam się skontaktował z Wnioskodawcą i złożył propozycję, na którą Wnioskodawca przystał.

21 maja 2010 r. Wnioskodawca sprzedał działkę nr 2, o pow. 900 m², wraz z budynkiem jednorodzinnym wolnostojącym w stanie surowym otwartym. Działkę Wnioskodawca nabył od babci i dziadka na podstawie umowy darowizny z 21 listopada 1997 r. Działkę tą Wnioskodawca sprzedał obecnemu właścicielowi, ponieważ spodobała mu się okolica i zdecydował się akurat na to miejsce.

21 stycznia 2011 r. Wnioskodawca sprzedał działkę nr 3, niezabudowaną, o pow. 0,0267 ha, nabył ją na podstawie umowy darowizny z 21 listopada 1997 r. Sprzedał ją po namowie obecnego właściciela, który chciał powiększyć sobie posiadaną już działkę nr 2.

1 lipca 2014 r. Wnioskodawca sprzedał działkę nr 4, o pow. 0,0047 ha, niezabudowaną. Wnioskodawca nabył ją na podstawie umowy darowizny z 21 listopada 1997 r. Sprzedał ją, ponieważ obecny właściciel nie miał dojazdu do swojej posesji z drogi głównej .

Wyżej wymienione działki przed sprzedażą byty wykorzystywane jako pola uprawne. W związku z ich sprzedażą Wnioskodawca nie był zobowiązany do zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT i nie musiał odprowadzać podatku VAT.

Pytanie

Czy Wnioskodawca jako Sprzedający działa jako podatnik VAT oraz czy powyższa transakcja podlega opodatkowaniu VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT od sprzedaży nieruchomości firmie B. Sp. z o. o. nie powinien być naliczony.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny. Obejmuje pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność i występują w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalnością gospodarczą jest wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych, które powtarza się lub trwa przez długi okres. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Z grona podatników należy wykluczyć osoby fizyczne, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy, lecz wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Dotyczyło ono kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę - podatnika podatku od wartości dodanej - części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika między innymi, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego. Nie może to stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie, podział gruntu na działki, aby w momencie sprzedaży osiągnąć wyższą cenę łączną – nie jest decydująca. Nie ma również znaczenia długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Wszystkie ww. elementy mogą bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał w tej sprawie stwierdził również:

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (to jest jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Może to być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” musi wskazywać ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż wydzielonej części działki z działki nr 1 na rzecz Spółki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, dokonywana przez podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

W kwestii opodatkowania sprzedaży niezabudowanej działki wydzielonej z działki nr 1 istotne jest zatem, czy podjął lub podejmie Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami. Należy rozważyć przy tym czy będzie Pan angażować środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w Pana sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Pan podjął/podejmie w odniesieniu do sprzedaży ww. nieruchomości.

W tym miejscu, wskazać należy, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, istotne znaczenie ma również kwestia udzielonego przez Pana pełnomocnictwa do działania w Pana imieniu.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:

Na mocy art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 108 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 109 Kodeksu cywilnego:

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem, każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa, wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z wniosku wynika, że 3 października 2023 r. zawarł Pan przedwstępną umowę sprzedaży działki ze Spółką, która planuje na niej wybudować i prowadzić placówkę handlową w ramach jej sieci handlowej.

Warunkiem zawarcia umowy przyrzeczonej jest skompletowanie wszystkich niezbędnych dokumentów, pozwalających rozpocząć budowę dyskontu, zgodnie z planami inwestycyjnymi Spółki.

Jednocześnie, udzielił Pan pełnomocnictwa do uzyskania niezbędnych dokumentów i pozwoleń, tj. w zakresie: wystąpienia o pozwolenie na budowę, podłączenia działki do sieci energetycznej, podłączenia działki do sieci wodno-kanalizacyjnej.

Powyższe wskazuje, że celem udzielenia pełnomocnictwa jest takie przekształcenie działki, które pozwoli na szybkie zbycie tej nieruchomości na rzecz Spółki. W momencie sprzedaży działki ma być ona przystosowana do koncepcji Spółki oraz jej planów inwestycyjnych.

W opisanej sytuacji dla uznania Pana za podatnika podatku VAT z tyt. sprzedaży działki istotne jest udzielenie przez Pana na rzecz Nabywcy działki pełnomocnictwa. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Spółkę wywołają bowiem skutki bezpośrednio w Pana sferze prawnej, jako mocodawcy. Spółka, dokonując ww. działań, przygotuje działkę do własnych planów inwestycyjnych, jednakże działka ta stanowi nadal Pana majątek.

Podjęte działania mają doprowadzić do zawarcia transakcji na potrzeby wybudowania na ww. nieruchomości zaplanowanej przez Spółkę inwestycji. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej nieruchomości te podlegać więc będą wielu ww. czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w Pana sferze prawnopodatkowej. W efekcie dokonanego szeregu ww. czynności, sprzeda Pan nieruchomość gruntową o zupełnie innym charakterze, niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej, uatrakcyjnioną, gotową do realizacji zamierzeń inwestycyjnych Nabywcy. Ww. decyzje nie będą zatem wykonywane w związku z użytkowaniem działki na Pana cele osobiste.

Tym samym, udzielenie przez Pana stosownego pełnomocnictwa i zgody spowodowało, że wszystkie ww. czynności podejmowane są i będą przez Kupującego w Pana imieniu, ponieważ to Pan posiada prawo własności tej nieruchomości i to Pan jest stroną uzyskującą stosowne decyzje, pozwolenia, warunki itp. związane z realizacją inwestycji Kupującego. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez Kupującą Spółkę.

Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że tak szeroko zakrojony zakres przygotowania nieruchomości do sprzedaży nie jest typowy dla działań podejmowanych przez osoby fizyczne, w zakresie zarządzania majątkiem osobistym – prywatnym.

Należy wskazać, że wcześniej kilkakrotnie dokonywał Pan sprzedaży nieruchomości. 21 maja 2011 r. sprzedał Pan działkę nr 2 wraz z budynkiem jednorodzinnym w stanie surowym otwartym, 21 stycznia 2011 r. sprzedał Pan niezabudowaną działkę nr 3, 1 lipca 2014 r. sprzedał Pan niezabudowaną działkę nr 4.

Tym samym Pana aktywność wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do sprzedaży działki wydzielonej z działki nr 1. Podejmował Pan te same aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, które w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawie C-181/10 i C-180/10 wskazywał TSUE.

Zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, będzie Pan działać jak podatnik podatku VAT. Sprzedając działkę po podziale, nie będzie Pan korzystać z prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym. Podejmowane przez Pana działania poprzez pełnomocnika wykluczają sprzedaż tej nieruchomości w ramach zarządu majątkiem osobistym.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości będzie:

1.zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;

2.podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W efekcie należy stwierdzić, że sprzedaż przez Pana nieruchomości gruntowej będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku, albo może być opodatkowana preferencyjną stawką podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane. W przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku takiego planu wiążąca jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wskazał Pan we wniosku działka, z której zostanie wydzielona działka będąca przedmiotem sprzedaży, objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jej przeznaczenie to produkcja i usługi komercyjne. Tym samym, ww. działka będąca przedmiotem zapytania, będzie stanowiła teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie sprzedając ww. działkę nie będzie Pan mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1.towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;

2.brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że:

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Oznacza to, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, prawo własności nieruchomości nabył Pan w drodze darowizny. Nie wystąpił wtedy podatek VAT naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu. Nie można tym samym uznać, że nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

Zatem, do sprzedaży wskazanej działki wydzielonej z działki nr 1, nie będzie miał zastosowania również art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie są spełnione warunki zwolnienia zawarte w tym przepisie.

W efekcie należy stwierdzić, że sprzedaż przez Pana działki wydzielonej z działki nr 1, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 bądź pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż działki wydzielonej z działki nr 1, dokonana przez Pana na rzecz Spółki będzie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki wydzielonej z działki nr 1 uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Nadmieniam, że niniejsza interpretacja dotyczy opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki wydzielonej z działki nr 1. Natomiast w odniesieniu do określenia wysokości stawki podatku VAT zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

  1) z zastosowaniem art. 119a;

  2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.