Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 listopada 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 17 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek powstałych z podziału Nieruchomości. Uzupełniła go Pani pismem z 17 listopada 2024 r. (data wpływu 13 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani A.A (dalej: Wnioskodawczyni lub Podatniczka) ma 70 lat, od roku 2014 pozostaje na emeryturze, a od 2021 r. jest wdową. Podatniczka jest obecnie właścicielką nieruchomości gruntowej opisanej poniżej, którą zamierza sprzedać m.in. w związku z podeszłym wiekiem, a także ze względu na fakt, iż od roku 2001 cierpi na nieuleczalną chorobę (stwardnienie rozsiane) i potrzebuje środków m.in. na leczenie oraz rehabilitację.

Umową darowizny z dn. 27.02.1976 r. małżonkowie C. i . D. dokonali notarialnie (nr Rep. A-l-nr …) darowizny na rzecz swojego syna, tj. E.E. Przedmiotem darowizny była nieruchomość położona w ... przy ul. …, stanowiąca działkę o numerze ewidencyjnym .., o obszarze wynoszącym 0,5176 ha (dalej zwana: Nieruchomością). Analiza zmian danych ewidencyjnych odnoszących się do Nieruchomości wskazuje, że była ona oznaczona jako „Użytek gruntowy : B- SIII a”. Darowizna nastąpiła do majątku osobistego E.E.. Wnioskodawczyni oraz A.A w dn. 11.11.1978 r. wstąpili w związek małżeński.

W dn. 28.08.2014 r. aktem notarialnym zawartym w Kancelarii Notarialnej w (...) przed notariuszem (...) (Repertorium A nr .) między małżonkami (E.E oraz Wnioskodawczynią) zawarta została umowa o rozszerzeniu wspólności ustawowej. Zgodnie z treścią § 2 ww. umowy, małżonkowie rozszerzyli „wspólność ustawową panującą w ich małżeństwie na wszystkie prawa, które zostały nabyte przez którekolwiek z nich, przed zawarciem związku małżeńskiego, jak i w czasie jego trwania”.

W dniu 22.01.2021 r. E.E. zmarł po długiej i ciężkiej chorobie (tj. po 10 latach od diagnozy).

Małżonek pozostawił po sobie testament. W efekcie dziedziczenia po zmarłym mężu, co zostało potwierdzone zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia (akt notarialny Repertorium A nr …), Wnioskodawczyni nabyła udział w Nieruchomości, stając się w ten sposób wyłącznym właścicielem Nieruchomości.

Sama Nieruchomość była w rodzinie męża od roku 1961. Nieruchomość była gruntem rolnym i w takim zakresie była wykorzystywana przez rodziców zmarłego męża. Nieruchomość nigdy nie była z kolei zarobkowo wykorzystywana rolniczo przez samą Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni nigdy też nie prowadziła zarobkowo działalności gospodarczej w jakimkolwiek zakresie. Nieruchomość nie była także przedmiotem najmu lub dzierżawy, gdzie wydzierżawiającym lub wynajmującym byłby małżonek Wnioskodawczyni lub też ona sama.

Nieruchomość ma specyficzny kształt oraz wymiary. Jej długość wynosi ok. 200 metrów a szerokość to ok. 18 metrów (od strony drogi) i lekko rozszerza się ku końcowi do wartości ostatecznej 22 metry. Jest to zatem bardzo wąski i długi pasek gruntu. Nieruchomość ma dostęp do drogi publicznej tylko od jednej strony i to w dodatku tej węższej. Nadto od strony drogi (czyli tej węższej) znajduje się dom mieszkalny, w którym Podatniczka obecnie zamieszkuje już sama. Budynek jest typowym jednorodzinnym domem mieszkalnym z przełomu lat 70/80. Szerokość domu to 10 metrów. Po każdej stronie, patrząc od przodu budynku i drogi przebiegającej wzdłuż ściany frontowej tego budynku, do granicy działki każdego z sąsiadów, tj. po lewej i prawej stronie od każdego narożnika budynku, jest po 4 metry. Budowę tego budynku mieszkalnego rozpoczął mąż Podatniczki jeszcze pod koniec lat 70. Budowę ukończono na początku lat 80. Obecnie budynek wymaga istotnych nakładów remontowych. Za tym budynkiem znajduje się stary budynek gospodarczy, który wymagałby rozebrania.

Wnioskodawczyni m.in. ze względu na trudną sytuację życiową jest zmuszona sprzedać część Nieruchomości. Środki są jej potrzebne m.in. na utrzymanie, leki i rehabilitację w związku z postępującą chorobą, o której mowa wyżej. Część środków ze sprzedaży Wnioskodawczyni zamierza darować dzieciom, gdyż ma już dorosłego syna i córkę. Wnioskodawczyni nie planuje inwestować jakichkolwiek środków uzyskanych ze sprzedaży – w zakup innej nieruchomości, jak też nie zamierza przeznaczyć tych środków na otwarcie lub prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Próba sprzedaży części Nieruchomości miała już miejsce wcześniej. Jednakże niekorzystny, opisany wyżej, kształt Nieruchomości istotnie utrudnia spieniężenie wydzielonych działek. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawczyni nie widzi zatem sensu, aby w dalszym ciągu być właścicielem całej Nieruchomości, tym bardziej, że chciałaby pomóc swoim dzieciom, ograniczyć koszty utrzymania, wyremontować własny dom i mieć środki na godne życie i leczenie. Dziś Wnioskodawczyni wykorzystuje Nieruchomość raptem w ok. 5% jej powierzchni, a pozostała część to faktyczne nieużytki. Jak się zresztą ostatnio okazało, na końcowej części tej działki są znoszone nawet śmieci przez nieznane jej osoby.

Wnioskodawczyni i jej mąż (jeszcze przed śmiercią męża) – podjęli próbę wydzielenia części Nieruchomości i doprowadzenia do sprzedania planowanych do wydzielenia działek, jako części tej Nieruchomości. Już wtedy mieli na uwadze głównie postępującą chorobę męża i samej Wnioskodawczyni. Specyficzny kształt Nieruchomości powodował jednak, że zachodziła trudność z wydzieleniem działek pod sprzedaż. Przede wszystkim nie sposób było wydzielić drogę, która zapewniłaby działkom powstałym z wydzielenia dostęp do drogi publicznej. A jak wiadomo warunkiem podziału jest zapewnienie wydzielonym działkom dostępu do drogi publicznej. Jednocześnie działki bez dostępu do drogi są w zasadzie niezbywalne.

Okazało się zatem, że w zasadzie jedyną szansą byłoby, aby porozumieć się z właścicielem działki przylegającej do dłuższego boku Nieruchomości bądź od jednej, bądź od drugiej strony. Działki sąsiadów także mają wydłużony kształt, podobnie jak działka Wnioskodawczyni. Chodziłoby bowiem głównie o to, że warunkiem było wspólne wydzielenie drogi pod wydzielane w przyszłości działki usytuowane w tylnych częściach dwóch nieruchomości (tj. jednej należącej do Wnioskodawczyni, a drugiej należącej do któregoś z sąsiadów). Droga zatem musiałaby powstać w części „kosztem” Nieruchomości Wnioskodawczyni oraz w części „kosztem” nieruchomości sąsiada. Przy takim wspólnym porozumieniu udałoby się być może sprzedać część Nieruchomości należącej obecnie do Wnioskodawczyni.

Początkowo przeprowadzone rozmowy z sąsiadami nic nie dały. Sąsiedzi się wycofywali.

W styczniu 2020 r. małżonkowie podpisali umowę pośrednictwa w sprzedaży. Umowa została zawarta na okres do 31.12.2020 r. Była to umowa rezultatu. Zatem typowa umowa na pośrednictwo w sprzedaży nieruchomości z wynagrodzeniem dla pośrednika ujętym jako success fee, czyli jako % od uzyskanej ceny ze sprzedaży. Ze względu na wiek i choroby - Wnioskodawczyni z mężem nie byli w stanie sami zajmować się sprzedażą. Pośrednik jednak nie doprowadził do sprzedaży części Nieruchomości.

Jedyne co, to skontaktował się z małżonkami deweloper, z którym podjęte zostały wstępne rozmowy. Deweloper ten był zainteresowany kupnem części Nieruchomości, ale tylko łącznie z całą działką sąsiednią. Deweloper ten wystąpił nawet (w swoim imieniu) do Prezydenta Miasta o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Wniosek dotyczył Nieruchomości Wnioskodawczyni (działka nr …) oraz sąsiada (działka nr …). W dniu 06.03.2020 r. – na wniosek dewelopera została wydana taka decyzja. Z jej treści wynikało, że: „ustala się warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 8 budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, przewidziana do realizacji na działkach nr … i …, obręb ...., położonych w ... przy ulicy …”. Jednym z uwarunkowań tej decyzji było dopuszczenie wydzielenia 8 działek budowlanych pod projektowane budynki w zabudowie bliźniaczej oraz maksymalne 3 działki budowlane pod istniejące budynki, a także drogi wewnętrzne, z następującymi uwagami:

-powierzchnia każdej działki budowlanej - minimum 700 m²;

-droga wewnętrzna zlokalizowana wzdłuż wschodniej granicy terenu inwestycji o szerokości minimum 6 m;

-zaleca się zakończenie drogi nawrotka o normatywnych odległościach.

Ówcześnie sąsiedzi jednak nie zgodzili się ostatecznie na transakcję. Do transakcji zatem nie doszło.

W roku 2021 na sąsiedniej działce z tyłu inny deweloper rozpoczął inwestycję. Wnioskodawczyni skontaktowała się z nim. Zaproponowała mu sprzedaż części Nieruchomości. Deweloper był zainteresowany. Ostatecznie jednak także się wycofał.

W międzyczasie jednak w związku z planowaniem ww. transakcji z deweloperem Wnioskodawczyni otrzymała dwie interpretacje indywidualne dot. podatku VAT:

1.         z dn. 13.10.2021 r. nr 0112-KDIL3.4012.242.2021.4.AK oraz

2.         z dn. 06.12.2021 r. nr 0112-KDIL3.4012.350.2021.1.AK.

We wnioskach o wydanie obu ww. interpretacji opisano zdarzenia przyszłe różniące się między sobą tym, że w jednym przypadku deweloper miał otrzymać od Wnioskodawczyni pełnomocnictwo do wystąpienia o wydanie warunków zabudowy, a w drugim nie. Ostatecznie takie pełnomocnictwo nie zostało jednak udzielone i to właśnie ta okoliczność zadecydowała, że deweloper się wycofał z transakcji. Zatem zdarzenia przyszłe opisane we wnioskach o wydanie wzmiankowanych interpretacji – się nie ziściły.

Wnioskodawczyni, po nieudanych próbach sprzedania części Nieruchomości, w pełni zdała sobie już sprawę, że bez zapewnienia dostępu do drogi publicznej i wydzielenia działek pod drogę zapewniającą komunikację dla wydzielanych działek z wąskiego prostokąta Nieruchomości – część Nieruchomości jest w zasadzie „niesprzedawalna”. W tym miejscu wskazuje się, że Wnioskodawczyni podejmowała także próby, polegające na kierowaniu stosownych próśb do władz samorządowych, o wyznaczenie drogi, co umożliwiłoby w końcu wydzielenie na tyłach Nieruchomości dalszych działek i ich sprzedaż. Niestety prośby spełzły na niczym.

Wnioskodawczyni musiałaby zatem sprzedać Nieruchomość jako całość, ale wówczas nie miałaby sama gdzie zamieszkać, a nadto nie mogłaby darować działki swoim dzieciom. Takie rozwiązanie zatem nie wchodzi w rachubę. Na ten bowiem moment syn Wnioskodawczyni zamierza na wydzielonej części Nieruchomości, którą otrzyma w darowiźnie od Wnioskodawczyni wybudować swój własny dom.

W roku 2022 okazało się, że jeden z sąsiadów (działka nr …) sprzedał swoją działkę w całości nowemu nabywcy (dalej: Nowy Właściciel). Nowy Właściciel skontaktował się z Wnioskodawczynią i zaproponował dostęp do drogi publicznej, właśnie na takiej zasadzie, że każda ze stron wydzieli ze swojej nieruchomości skrawek pod drogę dojazdową i obciąży swoją część stosowną służebnością na rzecz drugiej strony. W efekcie Wnioskodawczyni oraz nowy właściciel działki sąsiedniej w dn. 22.11.2023 r. zawarli w formie aktu notarialnego umowę, którą zatytułowano: „Przedwstępne Umowy Ustanowienia Służebności”. Według § 3 tej umowy Wnioskodawczyni „oświadcza, że planuje dokonać podziału geodezyjnego działki numer … zapisanej w księdze wieczystej pod oznaczeniem (...), w efekcie którego ma powstać 6 (sześć) działek gruntu – o projektowanych numerach od … (...) do … (...), w tym jedna wydzielona pod drogę wewnętrzną – o projektowanym numerze …(...)”. Z kolei Nowy Właściciel „oświadcza, że planuje dokonać podziału geodezyjnego działki numer … zapisanej w księdze wieczystej pod oznaczeniem (...), w efekcie którego ma powstać 7 (siedem) działek gruntu – o projektowanych numerach od … (...) do … (...), w tym jedna wydzielona pod drogę wewnętrzną – o projektowanym numerze … (...). Dalej stwierdzono w treści tegoż § 3, co następuje: „Stawający zgodnie oświadczają, że zarówno ilość, numeracja, jak i powierzchnia działek mogą ulec zmianie. Stawający oświadczają ponadto, że projektowane działki drogowe samodzielnie nie spełniają warunków przewidzianych dla dróg, wobec czego istnieje konieczność wzajemnego ustanowienia służebności gruntowych na tych działkach”.

Każda ze stron zobowiązała się w tej przedwstępnej umowie przedłożyć do umowy przyrzeczonej dokumenty geodezyjne pozwalające na ujawnienie podziału geodezyjnego obu działek w księgach wieczystych, a także wszelkie inne niezbędne do zawarcia umowy przyrzeczonej dokumenty. Strony zobowiązały się, że ustanowienie służebności nastąpi najpóźniej w terminie do 31.12.2024 r. Wedle treści § 5 umowy przedwstępnej Wnioskodawczyni zobowiązała się zatem, iż „ustanowi na nieruchomości stanowiącej o projektowanym numerze …, dla której zostanie założona nowa księga wieczysta po odłączeniu jej z księgi wieczystej Kw. numer (...) – nieodpłatną i na czas nieokreślony służebność gruntową polegającą na prawie swobodnego przejazdu i przechodu przez tę działkę, jak również na prawie przeprowadzania i utrzymywania w należytym stanie sieci przyłączy gazowych, elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, telekomunikacyjnych, cieplnych i wszelkich innych mediów oraz na swobodnym dostępie i dojeździe do tych sieci w celu usuwania awarii, wykonywania prac eksploatacyjnych, konserwatorskich, remontowych lub modernizacyjnych, przez nieruchomość obciążoną – na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiących działki o projektowanych numerach od … do …, które powstaną z podziału geodezyjnego działki numer … zapisanej w księdze wieczystej Kw. numer (...) celem umożliwienia dostępu do drogi publicznej, a przebieg projektowanej służebności został zaznaczony kolorem zielonym na załączniku do niniejszego aktu”.

Następnie w treści § 6 tegoż aktu, drugostronnie Nowy Nabywca poczynił analogiczne zobowiązanie, tj., że „ustanowi na nieruchomości stanowiącej o projektowanym numerze …, dla której zostanie założona nowa księga wieczysta po odłączeniu jej z księgi wieczystej Kw. numer (...) - nieodpłatną i na czas nieokreślony służebność gruntową polegającą na prawie swobodnego przejazdu i przechodu przez tę działkę, jak również na prawie przeprowadzania i utrzymywania w należytym stanie sieci przyłączy gazowych, elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, telekomunikacyjnych, cieplnych i wszelkich innych mediów oraz na swobodnym dostępie i dojeździe do tych sieci w celu usuwania awarii, wykonywania prac eksploatacyjnych, konserwatorskich, remontowych lub modernizacyjnych, przez nieruchomość obciążoną – na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiących działki o projektowanych numerach od … do …, które powstaną z podziału geodezyjnego działki numer … zapisanej w księdze wieczystej Kw. numer (...) celem umożliwienia dostępu do drogi publicznej, a przebieg projektowanej służebności został zaznaczony kolorem zielonym na załączniku do niniejszego aktu”.

W treści tej umowy przedwstępnej każda ze stron zastrzegła na swoją rzecz karę umowną na wypadek, gdyby druga strona wycofała się z zawarcia umowy przyrzeczonej. Kara miałaby odpowiadać sumie kosztów poniesionych przez daną stronę z tytułu podziału geodezyjnego, w tym opłaty urzędowe, koszty uzyskania dokumentów geodezyjnych, wynagrodzenie geodety i opłaty publicznoprawne z tytułu podziału, w tym opłatę adiacencką, i to w terminie 7 dni kalendarzowych od dnia zapłaty.

Wnioskodawczyni, jak i Nowy Właściciel, przystąpili następnie do czynności związanych z podziałem swoich nieruchomości.

Nieruchomość należąca do Wnioskodawczyni (działka przed podziałem nr …) na skutek ostatecznej decyzji administracyjnej zatwierdzającej projekt podziału (z dn. 23.05.br.) została podzielona na następujące działki:

1.         nr … o pow. 918 m.kw, oznaczenie B,

2.         nr … o pow. 378 m.kw, oznaczenie B i pow. 583 m.kw oznaczenie S-Rllla,

3.         nr … o pow. 1054 m.kw oznaczenie S-Rllla,

4.         nr … o pow. 845 m.kw oznaczenie S-Rllla,

5.         nr … o pow. 844 m.kw oznaczenie S-Rllla

6.         nr … o pow. 69 m.kw, oznaczenie B i pow. 475 m.kw oznaczenie S-Rllla

Również nieruchomość Nowego Właściciela została podzielona na 7 działek, w tym wydzielono działkę nr … o pow. 165 m.kw, oznaczenie BP i pow. 283 m.kw oznaczenie S-Rllla.

Przywołana wyżej decyzja administracyjna odnosi się do wszystkich 13 działek zlokalizowanych zarówno na Nieruchomości, jak też do nieruchomości Nowego Właściciela.

W dn. 26.06.2024 r. Wnioskodawczyni oraz Nowy Właściciel zawarli umowę przyrzeczoną (akt notarialny rep. A nr …). W jej treści oświadczyli, że „działki oznaczone numerami … i … stanowić będą drogowe drogi wewnętrzne, jednakże samodzielnie nie spełniają warunków przewidzianych dla dróg, wobec czego istnieje konieczność wzajemnego ustanowienia służebności gruntowych na tych działkach”.

Następnie Wnioskodawczyni (§ 5) oświadczyła, że „ustanawia na nieruchomości stanowiącej działkę o numerze … (...) dla której zostanie założona nowa księga wieczysta po odłączeniu jej z księgi wieczystej Kw. numer (...) - nieodpłatną i na czas nieokreślony służebność gruntową polegającą na prawie swobodnego przejazdu i przechodu przez tę działkę jak również na pawie przeprowadzenia i utrzymywania w należytym stanie sieci przyłączy gazowych, elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, telekomunikacyjnych, cieplnych i wszelkich innych mediów oraz na swobodnym dostępie i dojeździe do tych sieci w celu usuwania awarii, wykonywania prac eksploatacyjnych, konserwatorskich, remontowych lub modernizacyjnych, a także wywozu odpadów stałych i ciekłych przez nieruchomość obciążoną - na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiącej działki o numerach od … do … powstałe z podziału geodezyjnego działki numer … (...) celem umożliwienia dostępu do drogi publicznej, a przebieg projektowanej służebności został zaznaczony kolorem zielonym na złączniku do niniejszego aktu”. Nowy Właściciel wyraził zgodę, jako właściciel służebności władnącej.

I dalej w § 6 tegoż aktu Nowy Właściciel ustanowił analogiczną służebność na rzecz „każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiącej działki o numerach od … do …powstałe z podziału geodezyjnego działki numer ... (...) celem umożliwienia dostępu do drogi publicznej (...)”. Jako działkę obciążoną służebnością wskazano tym razem działkę nr …. Wnioskodawczyni także wyraziła na powyższe zgodę.

Działka nr … nie została objęta służebnością, gdyż posiada ona bezpośredni dostęp do drogi publicznej i zostanie ona wyodrębniona do nowo założonej księgi wieczystej. Wnioskodawczyni na mocy § 10 wniosła o odłączenie z dotychczasowej księgi wieczystej Kw. numer (...) działki nr … i założenie dla niej nowej księgi wieczystej z wpisem prawa własności na rzecz Wnioskodawczyni. Jest to bowiem działka, na której stoi dom Podatniczki i której nie zamierza się wyzbywać, a jak wspominano już na wstępie, ta część jej Nieruchomości ma bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Z powyższego wynika zatem, że pozostała część Nieruchomości, a więc stanowiąca działki … do …, pozostają w dotychczasowej księdze wieczystej. Natomiast dla działki nr …, jak już wskazano wyżej – także będzie założona nowa księga wieczysta.

Wobec faktu, że na chwilę obecną wyodrębnione działki mają już zapewniony dostęp do drogi publicznej poprzez ustanowioną służebność – Wnioskodawczyni w dniu 08.11.2024 r. zawarła umowę darowizny (repozytorium A numer …), w której na mocy § 3 daruje działkę o numerze ewidencyjnym … oraz udziały wynoszące 1/4 części działki o numerze ewidencyjnym … swojej córce do jej majątku osobistego oraz umowę darowizny (repozytorium A numer …), w której na mocy § 3 daruje działkę o numerze ewidencyjnym … oraz udziały wynoszące 1/4 części działki o numerze ewidencyjnym … swojemu synowi do jego majątku osobistego.

Wnioskodawczyni zamierza pozbyć się wydzielonych działek o numerach ewidencyjnych … i … oraz 2/4 udziałów w działce o numerze ewidencyjnym … sprzedając je na rynku.

Sprzedając powstałe z podziału działki, Wnioskodawczyni wskazuje, że:

1.         działki, które będą sprzedawane będą działkami niezabudowanymi;

2.         działki te będą miały zapewniony dostęp do drogi publicznej, a to dzięki ustanowionym służebnościom gruntowym, o czym była mowa powyżej;

3.         działki, które będą zbywane nie były nigdy z jej udziałem lub udziałem jej męża przedmiotem umowy dzierżawy, najmu lub przedmiotem innej podobnej do tychże umowy obligacyjnej;

4.         w stosunku do sprzedawanych działek nie będzie Wnioskodawczyni doprowadzała żadnych mediów (prąd, woda, gaz, etc.);

5.         w stosunku do sprzedawanych działek nie będzie Wnioskodawczyni występowała o jakąkolwiek zmianę przeznaczenia lub odrolnienie, nie będzie też występowała o wydanie warunków zabudowy, pozwolenia na budowę, ani też nie będzie udzielała żadnemu podmiotowi stosownych w tym zakresie pełnomocnictw;

6.         na dzień złożenia tego wniosku Nieruchomość nie są objęta planem zagospodarowania przestrzennego;

7.         Wnioskodawczyni nie wykorzystywała i do dnia sprzedaży nie zamierza wykorzystywać działek w celach w jakikolwiek sposób związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą lub rolniczą, albowiem jak wskazywano ona takiej nigdy nie prowadziła i nie zamierza prowadzić;

8.         Wnioskodawczyni niej jest i nigdy nie była podatnikiem VAT;

9.         Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek na rynku nie posłużą ani na nabycie innych nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży, ani nie zostaną w żaden sposób zainwestowane w związku z jakąkolwiek działalności gospodarczą;

10. Wnioskodawczyni nie posiada ani nie jest właścicielem żadnej innej nieruchomości;

11. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży żadnych innych nieruchomości;

12. Poza wskazanymi w niniejszym wniosku działaniami - Wnioskodawczyni nie planuje podejmowania żadnych dalszych czynności, które miałyby zmierzać do uatrakcyjnienia działek przed ich sprzedażą;

13. Wnioskodawczyni zawrze umowę przedwstępną sprzedaży jeśli przyszli kupujący będą chcieli taką umowę zawrzeć. Wnioskodawczyni będzie w tej materii uzależniona od woli nabywców, którzy w ten sposób będą chcieli zabezpieczyć ustalone warunki sprzedaży.

Pytanie

Czy planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż działek powstałych z podziału przedmiotowej Nieruchomości poprzedzona zawarciem umowy przedwstępnej, będzie podlegała opodatkowaniu na gruncie ustawy z dn. 11.03.2024 r. o podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

W przekonaniu Wnioskodawczyni – dokonując w przyszłości sprzedaży działek powstałych z podziału Nieruchomości, sprzedaż tych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu na gruncie ustawy z dn. 11.03.2024 r. o podatku od towarów i usług (dalej: VatU).

Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawczyni nie jest i nie może być uznana za podatnika VAT w związku z planowaną sprzedażą działek.

W pierwszej kolejności należało zważyć, że w zakresie, w jakim Wnioskodawczyni będzie realizować sprzedaż działek - nie będzie ona działać w charakterze profesjonalisty. Przepisy VatU stanowią tymczasem regulację, która odnosi się do obrotu profesjonalnego. Aby można było przypisać planowanym transakcjom walor profesjonalny należałoby z kolei wcześniej przesądzić, że wobec Wnioskodawczyni spełnione są przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 i ust. 2 VatU.

Z brzmienia art. 15 ust. 1 VatU wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wedle art. 15 ust. 2 VatU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w zakresie planowanej sprzedaży przedmiotowych działek nie sposób przypisać jest, że działać będzie jako podatnik VAT.

Aktywności Wnioskodawczyni nie można bowiem przypisać, że spełnia ona cechy działalności prowadzonej w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wnioskodawczyni zamierza jedynie ze względu na wiek, chorobę oraz chęć doposażenia własnych dzieci, etc. – rozporządzić częścią swojego prywatnego majątku. Natomiast jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz TSUE – w zakresie, w jakim dany podmiot rozporządza swoim majątkiem prywatnym to tym samym nie działa jako podatnik VAT.

Dokonując analizy opisanego stanu faktycznego oraz zamierzonego w przyszłości zdarzenia przyszłego (tj. zamierzona sprzedaż działek) – trzeba uwzględnić, że Wnioskodawczyni nie nabyła tych działek z zamiarem zbycia.

W szczególności nie można też przypisać działaniom Wnioskodawczyni, że zakresem aktywności przekroczyła ramy zarządu majątkiem prywatnym, po przekroczeniu których to ram można już mówić, iż dana aktywność staje się aktywnością producenta, wytwórcy lub usługodawcy. Wnioskodawczyni nie zamierza środków ze sprzedaży inwestować w jakąkolwiek działalność, której można by przypisać cechy działalności gospodarczej w rozumieniu VatU. Środki zamierza wykorzystać m.in. na lepsze życie, a to głównie w związku z chorobą, na którą cierpi, zakup leków, które nie są refundowane przy chorobie na którą cierpi. Nie można także twierdzić, że dany podmiot działa jako podatnik VAT, jeżeli podejmuje działania, które – jak w stanie faktycznym tej sprawy – mają doprowadzić w końcu do tego, że dana część nieruchomości uzyska cechy akceptowalne na rynku oraz wymagane przez przepisy prawa administracyjnego (dostęp do drogi publicznej). Przeciwko możliwości uznania Wnioskodawczyni za działającą w charakterze podatnika VAT przemawia nadto fakt, iż szereg wcześniejszych prób zbycia swojego majątku prywatnego się nie powiodło. Jest też oczywistym fakt, że wielość tych prób dokonywanych w przeszłości – zresztą nieudanych – nie może być uznana za działalność o charakterze „ciągłym” w rozumieniu art. 15 ust. 2 VatU. Z „ciągłością” mielibyśmy bowiem do czynienia, gdyby środki ze sprzedaży jednej działki były inwestowane w kolejne nieruchomości, które z kolei byłyby przedmiotem dalszej odsprzedaży. W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy z takim przypadkiem nie mamy jednak do czynienia. Najnowsze orzecznictwo nie pozwala także na przyjęcie tezy, że fakt wydania przed sprzedażą danej działki/działek decyzji o warunkach zabudowy – może być postrzegany na gruncie VatU jako przesłanka przesądzająca o spełnieniu się warunków określonych w art. 15 ust. 1-2 VatU. W najnowszym orzecznictwie wskazuje się, że jest to typowe działanie właściciela, które nosi znamiona racjonalnego kroku wpływającego na uzyskanie wyższej ceny ze sprzedaży. Działanie takie jako w pełni racjonalne mieści się jeszcze ciągle poza zakresem pojęcia działalność gospodarcza, które definiuje się w VatU. W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy dodatkowo trzeba jednak odnotować, iż decyzja WZ nie została wydana z wniosku Wnioskodawczyni, a jedynie z wniosku dewelopera, który wcześniej interesował się zakupem, od którego zresztą później odstąpił.

W dniu 10.10.2024 r. została wydana interpretacja indywidualna nr 0112-KDIL1-2.4012.461.2024.1.NF, w której stwierdza się, że planowana przez Wnioskodawczynię (...) sprzedaż działek powstałych z podziału Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na gruncie ustawy. Jednocześnie w niniejszej interpretacji w dodatkowych informacjach o zakresie rozstrzygnięcia zaznaczono, że w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. W szczególności jeśli okaże się, że z potencjalnym nabywcą zawrze (...) z Wnioskodawczynią (...) umowę przedwstępną interpretacja straci swoją aktualność. Zawarcie umowy przedwstępnej sprzedaży między Wnioskodawczynią a kupującym nie może być postrzegana na gruncie VatU jako przesłanka przesądzająca o spełnieniu się warunków określonych w art. 15 ust. 1-2 VatU. W praktyce bardzo często przed podpisaniem ostatecznej umowy sprzedaży nieruchomości zawierana jest umowa przedwstępna. Z reguły jest to robione po to, żeby kupujący zdołał zdobyć finansowanie na zakup działki, np. otrzymać kredyt w banku. Banki wymagają kopii umów przedwstępnych do udzielenia kredytu. Kupujący dzięki umowie przedwstępnej chce też zabezpieczyć się przed tym, że właściciel sprzeda w międzyczasie nieruchomość komuś innemu. Zawarcie umowy przedwstępnej sprzedaży nosi znamiona racjonalnego kroku zabezpieczającego interesy kupującego, jak i sprzedającego. Działanie takie jako w pełni racjonalne mieści się jeszcze ciągle poza zakresem pojęcia działalność gospodarcza, które definiuje się w VatU. W stanie faktycznym tej sprawy analiza zatem, czy w odniesieniu do działek powstałych z podziału i planowanych do sprzedaży przez Wnioskodawczynię, wydano decyzję WZ lub czy istnieje plan zagospodarowania przestrzennego oraz czy Wnioskodawczyni zawrze umowę przedwstępną z kupującym – nie wydaje się mieć większej doniosłości. Nie wydaje się także celowe, jako przedwczesne, badanie przesłanek ewentualnego zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 VatU. Wynika to z faktu, że najpierw należałoby potwierdzić, że Wnioskodawczyni będzie działać jako podatnik VAT, a dopiero później można by się zastanawiać, czy zachodzą przesłanki do zastosowania zwolnienia przedmiotowego. W stanie faktycznym tej sprawy – zdaniem Wnioskodawczyni – taka sytuacja nie ma miejsca, albowiem planowana sprzedaż działek będzie następowała w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a co za tym idzie, czynności sprzedaży będą poza systemem VatU.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości zarówno gruntowych, jak i zabudowanych dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Natomiast wykorzystywanie składników majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania i które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku prywatnego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W rozpatrywanej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani właścicielką działki nr …. Podejmowała Pani wcześniej nieudane próby jej sprzedaży. Zawarła Pani umowę z właścicielem sąsiedniej działki w celu wydzielenia działki stanowiącej drogę wewnętrzną. Następnie przystąpiła Pani do czynności związanych z podziałem swojej nieruchomości. Działka nr … została podzielona na działki: nr …, …, …, …, … i ... Planuje Pani sprzedać działki o numerach ewidencyjnych … i … oraz 2/4 udziałów w działce o numerze ewidencyjnym …. Działki te będą niezabudowane. Będą miały zapewniony dostęp do drogi publicznej, a to dzięki ustanowionym nieodpłatnym służebnościom gruntowym. Działki, które będą zbywane nie były nigdy przedmiotem umowy dzierżawy, najmu lub przedmiotem innej podobnej do tychże umowy obligacyjnej. W stosunku do sprzedawanych działek nie będzie Pani doprowadzała żadnych mediów (prąd, woda, gaz, etc.) oraz nie będzie Pani występowała o jakąkolwiek zmianę przeznaczenia lub odrolnienie, nie będzie też występowała Pani o wydanie warunków zabudowy, pozwolenia na budowę, ani też nie będzie udzielała żadnemu podmiotowi stosownych w tym zakresie pełnomocnictw. Na dzień złożenia tego wniosku Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Nie wykorzystywała Pani i do dnia sprzedaży nie zamierza Pani wykorzystywać działek w celach w jakikolwiek sposób związanych z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą lub rolniczą, albowiem takiej Pani nigdy nie prowadziła i nie zamierza prowadzić. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek na rynku nie posłużą ani na nabycie innych nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży, ani nie zostaną w żaden sposób zainwestowane w związku z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Nie posiada Pani, ani nie jest Pani właścicielem żadnej innej nieruchomości. Nie sprzedawała Pani wcześniej żadnych innych nieruchomości. Poza wskazanymi działaniami nie planuje Pani podejmowania żadnych dalszych czynności, które miałyby zmierzać do uatrakcyjnienia działek przed ich sprzedażą. Zawrze Pani umowę przedwstępną sprzedaży, jeśli przyszli kupujący będą chcieli taką umowę zawrzeć. Będzie Pani w tej materii uzależniona od woli nabywców, którzy w ten sposób będą chcieli zabezpieczyć ustalone warunki sprzedaży.

Odnosząc się do zakresu niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek o numerach ewidencyjnych … i … oraz 2/4 udziałów w działce o numerze ewidencyjnym … zauważam, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Panią w związku ze sprzedażą działek o numerach ewidencyjnych … i … oraz 2/4 udziałów w działce o numerze ewidencyjnym … za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie będzie Pani podejmowała szeregu aktywnych działań w stosunku do działek, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców w ramach działalności gospodarczej. Z kolei wskazane przez Panią czynności względem ww. działek nie przesądzają o prowadzeniu przez Panią działalności w zakresie obrotu nieruchomościami w formie zorganizowanej, handlowej. Jak bowiem Pani wskazała, ww. działki stanowią Pani majątek prywatny i nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub przedmiotem innej podobnej do tychże umowy obligacyjnej.

Zatem w tej sytuacji będzie Pani dokonywała sprzedaży tych działek i udziałów w działkach w ramach majątku prywatnego, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy.

W związku z powyższym, sprzedaż działek o numerach ewidencyjnych … i … oraz 2/4 udziałów w działce o numerze ewidencyjnym … – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że planowana przez Panią sprzedaż działek powstałych z podziału Nieruchomości, która to sprzedaż będzie poprzedzona zawarciem umowy przedwstępnej, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na gruncie ustawy.

Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Zatem interpretacja ta nie wywiera skutków prawnych dla Pani syna i córki.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w.... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.