Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
31 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 1. Uzupełnili go Państwo pismem z 2 stycznia 2025 r. (wpływ 2 stycznia 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Gmina „A” (dalej: „Gmina”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).
Wnioskodawca planuje sprzedaż działki położonej w „A” o numerze geodezyjnym 1 dla której prowadzona jest księga wieczysta (…) (dalej: „działka”).
Nabycie przez Gminę działki nastąpiło w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i nie zostało udokumentowane fakturą VAT. Tym samym Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia działki. Gmina stała się właścicielem działki o nr geod. 1 położonej w „A” na podstawie decyzji Wojewody z 30 września 1997 r. nr (…).
Łączna powierzchnia działki wynosi (...) m2, w tym grunt o powierzchni (...) m2 przeznaczony jest pod usługi, a grunt o powierzchni (...) m2 przeznaczony jest do „dolesienia”, obecnie zajętego na powierzchni ok. (...) m2 przez drzewostan różnogatunkowy.
Na części działki usytuowanej, na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem UU3 – usługi różne – bez przesądzania ich profilu, jest wybudowany budynek przeznaczony do prowadzenia działalności usługowej i handlowej.
Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2024 r poz. 725 ze zm.): Budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Gmina nie posiada informacji o roku wybudowania tego budynku, jak również kto go wybudował. Nie jest również w posiadaniu dokumentów dotyczących wyrażenia zgody na jego wybudowanie. Przedmiotowy budynek został bowiem wzniesiony przed datą przekazania Gminie działki o nr geod. 1, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 30 września 1997 r. Ww. decyzja obejmowała wyłącznie przekazanie Gminie gruntu, bez poczynionych nakładów w postaci ww. budynku. Przedmiotowe nakłady – budynek pozostawały we władztwie ekonomicznym osób, którym udostępniano ww. działkę na podstawie umów dzierżaw. Na Gminę nie została odrębnie przekazana w jakikolwiek sposób własność przedmiotowego budynku, a jedynie własność gruntu.
Obecnie w ewidencji gruntów i budynków ww. budynek został sklasyfikowany jako budynek handlowo-usługowy. Jest on trwale związany z gruntem.
Przedmiotem sprzedaży będzie sam grunt. Gmina jest właścicielem i posiada władztwo ekonomiczne tylko nad samym gruntem. Natomiast podmiotem posiadającym władztwo ekonomiczne nad nakładami (budynkiem) są aktualni dzierżawcy. Zapłacie podlegać będzie jedynie cena gruntu, która zostanie ustalona w wysokości nie niższej niż jego wartość ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego.
Przed sprzedażą nie dojdzie zarówno do rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawców na nieruchomość, jak i faktycznego przekazania władztwa ekonomicznego nad nakładami (budynkiem) do Gminy.
Działka położona jest w obrębie 2 „A”. Dla działki o numerze geod. 1 obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta „A” uchwalony Uchwałą (…) Rady Miejskiej w „A” z 2 czerwca 2006 r. Wnioskodawca przewiduje, że na dzień zbycia działki będzie on nadal obowiązywał.
Zgodnie z ww. planem zagospodarowania przestrzennego, działka w zakresie powierzchni (...) m2 jest usytuowana na terenie oznaczonym symbolem UU3 – usługi różne – bez przesądzania ich profilu. Wg przedmiotowego planu oznacza to tereny obiektów usługowych, wydzielone lub funkcjonalnie związane z tymi obiektami, wraz z ich zapleczami, podjazdami, miejscami postojowymi, zielenią towarzyszącą i zewnętrznymi urządzeniami infrastruktury technicznej. Jednocześnie nie dopuszcza się wprowadzania przeznaczenia towarzyszącego, w tym także funkcji mieszkaniowej.
Ponadto część działki, tj. grunt o powierzchni (...) m2 zgodnie z ww. planem zagospodarowania przestrzennego jest usytuowany na terenie oznaczonym symbolem ZL 1 ÷ ZL 5 – lasy. Wg przedmiotowego planu oznacza to tereny gruntów leśnych (figurujących w geodezyjnej ewidencji gruntów) wraz z przyległymi gruntami przeznaczonymi do dolesienia.
Zgodnie z ww. planem zagospodarowania przestrzennego dla tych terenów:
„2. Nie dopuszcza się przeznaczenia towarzyszącego.
3. Ustala się zakaz wszelkiej zabudowy.
4. Zagospodarowanie terenu regulują przepisy gospodarki leśnej”.
W związku z tym, że dla działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy.
Przedmiotowa nieruchomość nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Gminę tylko i wyłącznie do czynności zwolnionych od VAT.
Obecnie dzierżawie podlega część działki o powierzchni (...) m2. Jest to część działki usytuowana na terenie oznaczonym symbolem UU3 – usługi różne – bez przesądzania ich profilu.
Przedmiotowa część działki jest udostępniana przez Gminę na podstawie umowy dzierżawy od 1999 r. Pozostała powierzchnia działki pozostaje niewykorzystana. Nie jest bowiem objęta działalnością gospodarczą Gminy. Nie jest również wydzierżawiona lub wykorzystywana do zadań statutowych Gminy. Obecnie obowiązująca umowa dzierżawy została zawarta 1 lutego 2021 r. na okres od 1 lutego 2021 r. do 31 stycznia 2031 r. z Panią „B” i Panem „D” (dalej: „Dzierżawca”).
Ponadto Dzierżawca 5 kwietnia 2024 r. zawarł umowę cesji (stając się Cedentem) na mocy której wszelkie prawa i obowiązki wynikające z przedmiotowej umowy dzierżawy zostały przeniesione na Cesjonariusza – osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą (dalej: „Cesjonariusz”). Jak wynika z § 2 ust. 1 przedmiotowej umowy cesji: „Cedent oświadcza, iż z dniem 5 kwietnia 2024 r. przenosi na Cesjonariusza wszelkie prawa i obowiązki wynikające z opisanej w § 1 umowy dzierżawy”. W przedmiotowym § 1 została wskazana ww. umowa dzierżawy zawarta 1 lutego 2021 r. Ponadto w § 2 ust. 2 przedmiotowej umowy cesji, został zawarty zapis: „Cedent oświadcza, iż prawa do nakładów na nieruchomość stanowiącą przedmiot dzierżawy przeniesie na podstawie odrębnej umowy, w terminie 7 dni od dnia zawarcia niniejszej umowy cesji”.
Gmina wyraziła zgodę na cesję praw i obowiązków z przedmiotowej umowy dzierżawy oraz na postanowienia w niej zawarte.
O zakup gruntu w drodze bezprzetargowej występuje przedsiębiorca, który nabył w drodze cesji prawa i obowiązki wynikające z ww. umowy dzierżawy, tj. Cesjonariusz. Przedmiotem sprzedaży będzie sam grunt. Gmina jest właścicielem i posiada władztwo ekonomiczne tylko nad samym gruntem.
Natomiast podmiotem posiadającym władztwo ekonomiczne nad nakładami (budynkiem) są aktualni Dzierżawcy (Cesjonariusz ).
Jak stanowi art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 z późn. zm.), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Jak wynika z powyższych przepisów, z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli, posadowionych na cudzym gruncie) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Niemniej jednak podmiot, który je poniósł ma pewne prawo do tych nakładów i może je przenieść na rzecz innego podmiotu, jak również może mieć roszczenie o zwrot wartości tych nakładów. W związku z planowaną sprzedażą po stronie Dzierżawcy (Cesjonariusza) powstanie hipotetyczne roszczenie o zwrot poczynionych nakładów, a po stronie Gminy hipotetyczne roszczenie o wydanie budynku przez Dzierżawcę (Cesjonariusza). Hipotetyczność ta przejawia się tym, że posiadanie zabudowania wzniesionego przez Dzierżawcę nigdy nie zostanie na Gminę przeniesione, a kwota odpowiadająca wartości nakładów nie będzie dzierżawcy fizycznie zapłacona, nie nastąpi również potrącenie z ceny sprzedaży. Nie dojdzie do wydania zabudowań na rzecz Gminy, ani zwrotnego przekazania tych zabudowań na rzecz Dzierżawcy. Umowa dzierżawy, w przypadku dokonania sprzedaży samoistnie wygaśnie z mocy prawa. W obecnie obowiązującej umowie dzierżawy brak jest jakiegokolwiek zapisu, iż dzierżawcy przysługuje prawo do zwrotu nakładów poniesionych na urządzenie nieruchomości (wybudowanie budynku ). Zapłacie będzie podlegać jedynie cena gruntu równa jego wartości, gdyż strony nie planują, że dojdzie do potrącenia wzajemnych roszczeń.
Cena nieruchomości została oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego z rozbiciem na wartość gruntu o powierzchni (...) m2 przeznaczonego pod usługi i odrębnie dla gruntu o powierzchni (...) m2 przeznaczonego „do dolesienia” czyli dla gruntów leśnych. Ww. rzeczoznawca stwierdził również w operacie szacunkowym z 21 października 2024 r., że: „Wartość wycenianego gruntu (…) stanowi jego wartość przy uwzględnieniu faktu, iż grunt ten tylko w około połowie stanowi grunt usługowy, a pozostała jego część posiada przeznaczenie nie budowlane (»do dolesienia«)”. Posłużyło to w jego ocenie ustaleniu ostatecznej wartości całej powierzchni działki. Tym samym Gmina ma możliwość ustalić wartość sprzedaży części działki o powierzchni (...) m2 przeznaczonej pod usługi i odrębnie dla części działki o powierzchni (...) m2 przeznaczonej „do dolesienia” czyli dla gruntów leśnych.
Przy ustalaniu wartości nieruchomości rzeczoznawca majątkowy nie uwzględnił wartości ww. nakładów (budynku), gdyż ich wartość nie będzie miała wpływu na cenę sprzedawanego gruntu.
Ponieważ przedmiotem planowanej transakcji będzie cała powierzchnia, tj. (...) m2 działki o numerze geod. 1, Gmina panuje sprzedaż tej nieruchomości z uwzględnieniem ostatecznej wyceny działki dokonanej przez rzeczoznawcę majątkowego stanowiącej sumę wartości gruntu o powierzchni (...) m2 przeznaczonego pod usługi i wartości gruntu o powierzchni (...) m2 przeznaczonego „do dolesienia” czyli dla gruntów leśnych.
Uzupełnienie opisu sprawy
1.Dla działki nr 1 na dzień sprzedaży nie będą wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, tj. teren budowlany przeznaczony pod usługi i teren niebudowlany przeznaczony do „dolesienia”.
2.W ramach uzupełnienia opisu sprawy Gmina informuje ponadto, iż początkowo planowała dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w drodze bezprzetargowej o co występował przedsiębiorca, który nabył w drodze cesji prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy zawartej 1 lutego 2021 r. Po przeanalizowaniu wszystkich okoliczności sprawy, Gmina uznała jednak, iż nie przychyli się do ww. wniosku przedsiębiorcy o dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w drodze bezprzetargowej i została wszczęta procedura przetargu nieograniczonego, w ramach którego Gmina zamieściła w Biuletynie Informacji Publicznej ogłoszenie o przetargu na sprzedaż nieruchomości dz. nr 1 w obrębie (…) „A”. Ww. przetarg został zaplanowany na dzień 24 stycznia 2025 r.
Pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 2 stycznia 2024 r.)
1.Czy sprzedaż działki położonej w „A” o numerze geod. 1 w zakresie powierzchni (...) m2 stanowiącej tereny gruntów leśnych, zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta „A” uchwalonym Uchwałą (…) Rady Miejskiej w „A” z 2 czerwca 2006 r., podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
2.W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1 – Czy sprzedaż działki o powierzchni (...) m2 położonej w „A” o numerze geod. 1, dla której grunt o powierzchni (...) m2 przeznaczony jest pod usługi, a grunt o powierzchni (...) m2 posiada przeznaczenie nie budowlane – tereny gruntów leśnych, podlega w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 2 stycznia 2024 r.)
Ad 1.
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki położonej w „A” o numerze geod. 1 w zakresie powierzchni (...) m2 stanowiącej tereny gruntów leśnych, zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta „A” uchwalonym Uchwałą Nr (…) Rady Miejskiej w „A” z 2 czerwca 2006 r., podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Ad 2.
W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż działki o numerze geod. 1 jedynie w części stanowiącej powierzchnię (...) m2 posiadającej przeznaczenie nie budowlane i będącej terenami gruntów leśnych podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Natomiast do pozostałej powierzchni działki, tj. (...) m2 przeznaczonej pod usługi Gmina „A” powinna zastosować opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.), zwanej dalej: „ustawą” lub „ustawą o VAT”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Według art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Natomiast, jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy należy przyjąć, że zbycie nieruchomości zabudowanych, jak i niezabudowanych traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Oceniając stan faktyczny planowanej sprzedaży należy uwzględnić, iż działka położona w „A” o numerze geodezyjnym 1, obejmuje powierzchnię (...) m2 usytuowaną na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem UU3 – usługi różne – bez przesądzania ich profilu. Natomiast część działki, tj. grunt o powierzchni (...) m2 zgodnie z ww. planem zagospodarowania przestrzennego jest usytuowany na terenie oznaczonym symbolem ZL 1 ÷ ZL 5 – lasy, co oznacza, że są to tereny gruntów leśnych z całkowitym zakazem wszelkiej zabudowy.
W konsekwencji dostawa działki w zakresie gruntu o powierzchni (...) m2 usytuowanym na terenie gruntów leśnych korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Natomiast część działki obejmująca powierzchnię (...) m2 usytuowaną na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem UU3 – usługi różne – bez przesądzania ich profilu powinna zostać opodatkowana przez Gminę podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy: Przez tereny budowlane – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Natomiast opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego, wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.
Reasumując, mając na uwadze powyższe wskazać należy, że zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, będzie miało zastosowanie do powierzchni działki (...) m2 posiadającej przeznaczenie nie budowlane i będącej terenami gruntów leśnych. Natomiast do pozostałej powierzchni działki (...) m2 przeznaczonej pod usługi, Gmina „A” powinna zastosować opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Według art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika.
W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina planuje sprzedaż działki nr 1 (dalej: „działka”).
Nabycie przez Gminę działki nastąpiło w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i nie zostało udokumentowane fakturą VAT. Gmina stała się właścicielem działki o nr geod. 1 położonej w „A” na podstawie decyzji Wojewody z 30 września 1997 r.
Łączna powierzchnia działki wynosi (...) m2, w tym grunt o powierzchni (...) m2 przeznaczony jest pod usługi, a grunt o powierzchni (...) m2 przeznaczony jest do „dolesienia”, obecnie zajętego na powierzchni ok. (...) m2 przez drzewostan różnogatunkowy.
Na części działki usytuowanej na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem UU3 – usługi różne – bez przesądzania ich profilu jest wybudowany budynek przeznaczony do prowadzenia działalności usługowej i handlowej.
Przedmiotowy budynek został wzniesiony przed datą przekazania Gminie działki o nr geod. 1, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 30 września 1997 r. Ww. decyzja obejmowała wyłącznie przekazanie Gminie gruntu, bez poczynionych nakładów w postaci ww. budynku. Przedmiotowe nakłady – budynek pozostawały we władztwie ekonomicznym osób, którym udostępniano ww. działkę na podstawie umów dzierżaw. Na Gminę nie została odrębnie przekazana w jakikolwiek sposób własność przedmiotowego budynku, a jedynie własność gruntu.
Przedmiotem sprzedaży będzie sam grunt. Gmina jest właścicielem i posiada władztwo ekonomiczne tylko nad samym gruntem. Natomiast podmiotem posiadającym władztwo ekonomiczne nad nakładami (budynkiem) są aktualni dzierżawcy. Zapłacie podlegać będzie jedynie cena gruntu, która zostanie ustalona w wysokości nie niższej niż jego wartość ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego.
Przed sprzedażą nie dojdzie zarówno do rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawców na nieruchomość, jak i faktycznego przekazania władztwa ekonomicznego nad nakładami (budynkiem) do Gminy.
Dla działki o numerze geod. 1 obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta „A” uchwalony Uchwałą Nr (…) Rady Miejskiej w „A” z 2 czerwca 2006 r., na dzień zbycia działki będzie on nadal obowiązywał.
Zgodnie z ww. planem zagospodarowania przestrzennego, działka w zakresie powierzchni (...) m2 jest usytuowana na terenie oznaczonym symbolem UU3 – usługi różne – bez przesądzania ich profilu. Wg przedmiotowego planu oznacza to tereny obiektów usługowych, wydzielone lub funkcjonalnie związane z tymi obiektami, wraz z ich zapleczami, podjazdami, miejscami postojowymi, zielenią towarzyszącą i zewnętrznymi urządzeniami infrastruktury technicznej. Jednocześnie nie dopuszcza się wprowadzania przeznaczenia towarzyszącego, w tym także funkcji mieszkaniowej.
Ponadto część działki, tj. grunt o powierzchni (...) m2 zgodnie z ww. planem zagospodarowania przestrzennego jest usytuowany na terenie oznaczonym symbolem ZL 1 ÷ ZL 5 – lasy.
Dla działki nr 1 na dzień sprzedaży nie będą wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, tj. teren budowlany przeznaczony pod usługi i teren niebudowlany przeznaczony do „dolesienia”.
W związku z tym, że dla działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy.
Przedmiotowa nieruchomość nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Gminę tylko i wyłącznie do czynności zwolnionych od VAT.
Obecnie dzierżawie podlega część działki o powierzchni (...) m2. Jest to część działki usytuowana na terenie oznaczonym symbolem UU3 – usługi różne – bez przesądzania ich profilu.
Przedmiotowa część działki jest udostępniana przez Gminę na podstawie umowy dzierżawy od 1999 r. Pozostała powierzchnia działki pozostaje niewykorzystana. Nie jest bowiem objęta działalnością gospodarczą Gminy. Nie jest również wydzierżawiona lub wykorzystywana do zadań statutowych Gminy. Obecnie obowiązująca umowa dzierżawy została zawarta 1 lutego 2021 r. na okres od 1 lutego 2021 r. do 31 stycznia 2031 r. z Panią "B" i Panem "D" (dalej: „Dzierżawca”).
Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia czy sprzedaż działki nr 1 podlega zwolnieniu od podatku w zakresie powierzchni (...) m2 stanowiącej tereny gruntów leśnych, czy też zwolnieniu od podatku podlega sprzedaż całej działki.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności należy wskazać, że dostawa przez Gminę działki nr 1 będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), nie będzie bowiem wykonywana w ramach zadań publicznych. W odniesieniu do dostawy działki nr 1 nie będą Państwo działać jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Dokonując odpłatnego zbycia ww. działki, będą Państwo działać jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzący działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Wobec tego, powyższa czynność w świetle ustawy o VAT będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.
W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.
Na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego:
Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
Stosownie do art. 47 § 2 ustawy Kodeks cywilny:
Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.
Z kolei w myśl art. 47 § 3 ustawy Kodeks cywilny:
Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.
Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi.
Podkreślić należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy, nie należy utożsamiać z prawem własności.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).
Zaznaczenia wymaga, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.
Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji, pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.
Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe transakcji sprzedaży nieruchomości należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.
Podkreślić przy tym należy, że co do zasady ustawy podatkowe nie uznają za przedmiot opodatkowania umów i czynności cywilnoprawnych, lecz rezultaty tych czynności.
Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.
Powyższe uregulowania wskazują jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Państwa dostawy działki nr 1, należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy. O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim obiektów jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do ich dostawy w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Jak Państwo wskazali na części działki nr 1 usytuowanej na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem UU3 – usługi różne – bez przesądzania ich profilu jest wybudowany budynek przeznaczony do prowadzenia działalności usługowej i handlowej.
W przedmiotowej sprawie na mocy prawa podatkowego nastąpi sprzedaż wyłącznie gruntu, a nie budynku znajdującego się na tym gruncie (działce nr 1). Jak wynika z okoliczności sprawy, są Państwo właścicielem wyłącznie gruntu. Natomiast budynek znajdujący się na działce nr 1, stanowi odrębną ekonomiczną własność dzierżawcy działki nr 1 i w istocie nie będzie stanowił przedmiotu dostawy. Gmina jest właścicielem i posiada władztwo ekonomiczne tylko nad samym gruntem. Natomiast podmiotem posiadającym władztwo ekonomiczne nad nakładami (budynkiem) są aktualni dzierżawcy. Zapłacie podlegać będzie jedynie cena gruntu, która zostanie ustalona w wysokości nie niższej niż jego wartość ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego. Przed sprzedażą nie dojdzie zarówno do rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawców na nieruchomość, jak i faktycznego przekazania władztwa ekonomicznego nad nakładami (budynkiem) do Gminy. Tym samym, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie wystąpi dostawa towaru w postaci ww. budynku w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.
W konsekwencji powyższego, przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie grunt stanowiący działkę nr 1.
Należy wskazać, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności lub zwolnienia od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
W myśl art. 2 pkt 33 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi.
Należy ponadto zauważyć, że według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1.lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2.sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Ponadto, w myśl art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 – Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.
Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę, będzie uznany za teren budowlany. Pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.
Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.
Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r, poz. 725 ze zm.).
Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.
Według art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
W myśl art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Mając na względzie powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro – jak Państwo wskazali – dla działki nr 1 o powierzchni (...) m2, na dzień sprzedaży nie będą wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, tj. teren budowlany przeznaczony pod usługi i teren niebudowlany przeznaczony do „dolesienia”, a działka zabudowana jest budynkiem, to nie można uznać, że działka nr 1 (w całości bądź w części) stanowi teren niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Przedmiotowa działka nr 1 o powierzchni (...) m2, w całości stanowi bowiem teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.
Tym samym w rozpatrywanej sprawie nie może mieć zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, dla dostawy działki nr 1 o powierzchni (...) m2 należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
-towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
-przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 627/12:
„zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przysługuje tylko wtedy, gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.
W wyroku, na który powołuje się NSA, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”. Tym samym przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.
Z opisu sprawy wynika, że nabycie przez Gminę działki nastąpiło w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i nie zostało udokumentowane fakturą.
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro – jak Państwo wskazali – transakcja dostawy ww. działki nie była opodatkowana podatkiem VAT, to przy jej nabyciu nie wystąpił podatek VAT naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu. Zatem nie można uznać, że przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia ww. działki, lub że takie prawo Państwu nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.
Ponadto wskazali Państwo, że przedmiotowa działka nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Gminę w całym okresie jej posiadania tylko i wyłącznie do czynności zwolnionych od VAT.
Tym samym, nie zostały spełnione warunki do zastosowania dla dostawy działki nr 1 o powierzchni (...) m2, zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż przez Państwa opisanej we wniosku działki nr 1 o powierzchni (...) m2, nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Podsumowując, stwierdzić należy, że sprzedaż działki nr 1 o powierzchni (...) m2 nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ani pkt 2 ustawy, lecz będzie w całości opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki podatku od towarów i usług.
Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na informacji, że dla działki nr 1 na dzień sprzedaży nie będą wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.