Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 5 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z opłatami leasingowymi oraz wydatków bieżących związanych z utrzymaniem i eksploatacją przyczepy kempingowej.

Uzupełnił go Pan pismem z 11 grudnia 2024 r. (wpływ 11 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

15 lipca 2024 r. otrzymał Pan fakturę nr (...) dotyczącą opłaty wstępnej oraz administracyjnej do umów nr (...).

Umowa dotyczy leasingu przyczepy kempingowej. Jako przedsiębiorca prowadzi Pan działalność gospodarczą od 2020 r. zarejestrowaną w CEIDG po numerem NIP: (...), REGON: (...).

Czynnym podatnikiem VAT jest Pan od 4 maja 2020 r. Według wpisu do CEIDG miejscem prowadzenia działalności gospodarczej jest adres: (...).

Działalność zarejestrowana jest pod kodem PKD: 62.01.Z działalność związana z oprogramowaniem.

Tak jak wspomniał Pan stałym miejscem wykonywania działalności jest ww. adres gdzie pracuje Pan oraz współpracuje Pan z klientem zdalnie. Świadczenie tego rodzaju usług wymaga odpowiedzialności i odpowiednich warunków, których praca w domu Panu nie zapewnia. Pracuje Pan tak od 2020 r. i dlatego zdecydował się Pan na zakup w formie leasingu przyczepy kempingowej. Przyczepa umożliwia Panu lepszy komfort pracy, ciszę i dyspozycyjność jest dla Pana dużym bodźcem do świadczenia usług, które lubi Pan wykonywać. Przyczepa wyposażona jest w udogodnienia niezbędne do świadczenia usług. Może Pan pozyskiwać nowych klientów, nie będzie Pan uzależniony od niekorzystnych warunków w domu. Praca w nowych warunkach pozwoli również Panu na pozyskanie większych przychodów.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Przedmiotem interpretacji są wydatki związane z opłatami leasingowymi oraz bieżącym utrzymaniem i eksploatacją przyczepy.

Wskazał Pan, że chciałby Pan odliczać koszty leasingowe oraz również koszty eksploatacyjne, jak m.in. wyposażenie, utrzymanie (np. Gaz). Wszystkie wydatki związane z przyczepą kempingową są/będą udokumentowane fakturą wystawioną na Pana działalność.

Przyczepa kempingowa nie jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.).

Przyczepa kempingowa będzie wykorzystywana, tylko do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Na zadane pytanie, jaki jest związek (bezpośredni/pośredni) pomiędzy prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą związaną z oprogramowaniem, a wydatkami związanymi z przyczepą kempingową, wskazał Pan, że mieszka w domu wraz z rodziną i dotychczas głównie w tym miejscu prowadzi Pan swoją działalność. Wskazuje Pan, że nie są to warunki, które w pełni pozwalają Panu na skupienie, szczególnie w przypadku, gdy potrzebuje Pan ciszy na pracę koncepcyjną. Dodatkowo w przyszłości chciałby Pan poszerzyć grono Pana klientów poza firmy mające swoją siedzibę w (...), a posiadanie przyczepy pozwoli Panu na ograniczenie kosztów związanych z noclegami.

Wskazał Pan, że przyczepa kempingowa została/zostanie wyposażona we wszystkie niezbędne w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej przedmioty, tj. m.in. mobilny internet, który jest Panu niezbędny do codziennej pracy. W przyszłości planuje Pan również zakupić internet satelitarny, aby móc rozszerzyć Pana działalność również poza granice kraju.

Wskazał Pan, że chce wykorzystywać Pan przyczepę stacjonarnie. Pozwoli Panu to zupełnie odseparować się od hałasów towarzyszących rodzinie posiadającej małe dzieci. Przyczepa i jej konstrukcja pozwala na spotkania biznesowe z klientami.

Wskazał Pan, że chciałby rozszerzyć Pana działalność na firmy mające swoje siedziby poza (...). W takich przypadkach będzie również wykorzystywał Pan przyczepę. Będzie Pan holował przyczepę w celu odbywania w niej spotkań biznesowych, jak również jako Pana miejsce noclegowe w przypadku dłuższych wyjazdów (dłuższych niż jednodniowe). Przyczepę będzie Pan holował samochodem, który zarejestrowany jest w Pana działalności gospodarczej. Pojazd ten dostosowany jest do ciągnięcia przyczepy kempingowej. Pracę w przyczepie może Pan wykonywać w okresie letnim (posiada klimatyzację), jak również zimowym (posiada ogrzewanie gazowe). Przyczepa wykorzystywana będzie przez cały rok, również w przypadku wyjazdów do klientów.

W przypadku pracy stacjonarnej przyczepy zaparkowana jest/będzie obok Pana domu.

W przypadku wyjazdów przyczepa parkowana będzie na publicznych parkingach, jak również na zamkniętych terenach dostosowanych do obsługi przyczep kempingowych.

Wskazał Pan, że przyczepa kempingowa będzie wykorzystywana tylko na cele służbowe.

Szacuje Pan, że przyczepa kempingowa jest/będzie wykorzystywana do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w 100%.

Pytanie

Czy i w jakim zakresie może Pan odliczać koszty związane z zakupem i eksploatacją przyczepy kempingowej w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Wybrana przez Pana forma zakupu przyczepy kempingowej jest korzystna dla Pana działalności. Nie jest Pan zmuszony do szukania pomieszczenia do wynajmu lokalu co pozwoliło na zaoszczędzenie i zapłacenie raty leasingowej. Przyczepa stoi na Pana własnym placu. Pana zdaniem ma Pan prawo do dokonywana odliczeń w podatku od towarów i usług kwot wynikających z faktur leasinu, tj. VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podatnik posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy:

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2) należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

W powołanych przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50%.

Zgodnie z art. 2 pkt 34 ustawy:

Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

Na podstawie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1251):

Przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 50 ustawy Prawo o ruchu drogowym:

przyczepa to pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem.

Z opisu sprawy wynika, że przyczepa kempingowa nie będzie stanowiła pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, skoro przyczepa kempingowa nie będzie stanowiła pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, to przepisy art. 86a ustawy nie będą mieć zastosowania. Przy czym nie ma znaczenia dla przyznania prawa do odliczenia na podstawie art. 86a ustawy fakt, że przyczepa jest holowana przez samochód osobowy w stosunku do którego przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku w wysokości 50%.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia, jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów, zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik - aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego - nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Zatem niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy (przedsiębiorstwa) - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem licznych orzeczeń TSUE m.in. wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National plc v. Commissioners of Customs & Excisie), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Participations SA v. Directeur region al des impots du Nord-Pas-de-Calats). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Podobny pogląd wyraził Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank. Trybunał nie miał w tej sprawie wątpliwości, że art. 2 Pierwszej Dyrektywy i art. 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika podatku VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa, było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. W uzasadnieniu tego wyroku Trybunał wyjaśnił, że w przypadku gdy podatnik dokonuje transakcji w odniesieniu do których podatek VAT podlega odliczeniu oraz transakcji nie dających podstaw do odliczenia podatku naliczonego, podatnik może dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego od towarów i usług przez niego nabytych w przypadku, gdy towary te pozostają w bezpośrednim związku z transakcjami sprzedaży podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu warto przywołać orzeczenie TSUE z 8 lutego 2007 r. C‑435/05 w sprawie Investrand BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, jako wyraz ugruntowanej linii orzeczniczej w TSUE w zakresie przyznawania prawa do odliczenia podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku.

Należy jednak zauważyć, że w wyroku tym (pkt 23) w pierwszej kolejności TSUE wskazał, że zgodnie z ustalonym orzecznictwem, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku, a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. ww. wyroki: w sprawie Midland Bank, pkt 24; w sprawie Abbey National, pkt 26; oraz wyrok z 3 marca 2005 r. w sprawie C‑32/03 Fini H, Zb.Orz. str. I‑1599, pkt 26). Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów lub usług zakłada, iż wydatki poczynione celem ich nabycia stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzących prawo do jego odliczenia (zob. ww. wyroki: w sprawie Midland Bank, pkt 30, w sprawie Abbey National, pkt 28, jak i wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C‑16/00 Cibo Participations, Rec. str. I‑6663, pkt 31).

Następnie w pkt 24 wyroku TSUE wskazał, że prawo do odliczenia zostaje zatem również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług stanowią część jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią element cenotwórczy dla dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te w rzeczywistości zachowują bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika (zob. w szczególności ww. wyroki w sprawach Midland Bank, pkt 23 i 31 oraz Kretztechnik, pkt 36).

Ostatecznie jednak TSUE doszedł w tej sprawie do konkluzji, że artykuł 17 ust. 2 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że koszty usług doradczych, z których podatnik skorzystał w celu ustalenia kwoty wierzytelności stanowiącej część majątku jego przedsiębiorstwa i związanej ze sprzedażą akcji dokonaną w okresie, w którym nie był on jeszcze podatnikiem podatku VAT, z braku dowodów na to, że wyłączną przyczyną tych usług jest działalność gospodarcza w rozumieniu tej dyrektywy wykonywana przez podatnika, nie wykazują bezpośredniego i ścisłego związku z tą działalnością, a w konsekwencji nie uprawniają do odliczenia podatku VAT, który je obciąża.

W konsekwencji z wyroku tego wynika, że aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT związek pomiędzy zakupami, a działalnością gospodarczą co do zasady powinien być bezpośredni, może być również pośredni jednak tylko gdy zakupy związane są z działalnością gospodarczą („wyłączną przyczyną tych usług jest działalność gospodarcza w rozumieniu tej dyrektywy wykonywana przez podatnika”). W przeciwnym wypadku koszty pośrednie nie wykazują bezpośredniego i ścisłego związku z tą działalnością, a w konsekwencji nie uprawniają do odliczenia podatku VAT, który je obciąża.

Jednocześnie, należy zauważyć, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. 

W opisie sprawy wskazał Pan, że przyczepa kempingowa będzie wykorzystywana tylko do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyczepa wyposażona jest w udogodnienia niezbędne do świadczenia usług. Może Pan pozyskiwać nowych klientów, nie będzie Pan uzależniony od niekorzystnych warunków w domu. Praca w nowych warunkach pozwoli również Panu na pozyskanie większych przychodów. Wszystkie wydatki związane z przyczepą kempingową są/będą udokumentowane fakturą wystawioną na Pana działalność. Wskazał Pan, że przyczepa kempingowa została/zostanie wyposażona we wszystkie niezbędne w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej przedmioty, tj. m.in mobilny internet, który jest Panu niezbędny do codziennej pracy.

Wskazał Pan również, że chce wykorzystywać przyczepę stacjonarnie. Przyczepa umożliwia Panu lepszy komfort pracy, ciszę i dyspozycyjność jest dla Pana dużym bodźcem do świadczenia usług, które lubi Pan wykonywać. Ponadto przyczepa i jej konstrukcja pozwala na spotkania biznesowe z klientami. Pracę w przyczepie może Pan wykonywać w okresie letnim (posiada klimatyzację), jak również zimowym (posiada ogrzewanie gazowe). Przyczepa wykorzystywana będzie przez cały rok, również w przypadku wyjazdów do klientów.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku zachodzi związek pomiędzy wydatkami poniesionymi na opłaty leasingowe oraz wydatkami bieżącymi związanymi z utrzymaniem i eksploatacją przyczepy a wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W analizowanym przypadku przyczepa kempingowa nie będzie bezpośrednio związana z wykonywaniem przez Pana czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ponieważ nabyty towar nie będzie podlegał dalszej odsprzedaży ani służył do wytworzenia towarów i usług będących przedmiotem sprzedaży.

Wystąpi natomiast związek pośredni między nabyciem przyczepy kempingowej a wykonywaniem czynności opodatkowanych. Zakupiona w formie leasingu przyczepa kempingowa będzie służyła Panu w przeważającej mierze w prowadzonej działalności gospodarczej związanej z oprogramowaniem.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są związane z czynnościami opodatkowanymi.

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych do działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych, w odniesieniu do których już w chwili zakupu wiadomo o „mieszanym” przeznaczeniu odliczenie podatku jest możliwe wyłącznie w takiej części, w jakiej nabycie to jest związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W opisie sprawy wskazał Pan, że w przyszłości chciałby Pan poszerzyć grono klientów poza firmy mające swoją siedzibę w (...), a posiadanie przyczepy pozwoli Panu na ograniczenie kosztów związanych z noclegami. Ponadto wskazał Pan, że będzie holował przyczepę w celu odbywania w niej spotkań biznesowych, jak również jako Pana miejsce noclegowe w przypadku dłuższych wyjazdów (dłuższych niż jednodniowe).

Wskazać należy, że opisany przez Pana sposób wykorzystania przyczepy kempingowej nie będzie w wystarczający sposób potwierdzać, że użytkowana przez Pana przyczepa kempingowa będzie wykorzystywana wyłącznie do Pana działalności gospodarczej. Należy zauważyć, że sam charakter wykorzystania przyczepy kempingowej co do zasady pozwala Panu na wykorzystanie przyczepy do celów prywatnych (celów noclegowych).

Jednoznacznie wskazał Pan we wniosku, że przyczepa kempingowa będzie służyła Panu również jako miejsce noclegowe. A zatem wskazać należy, że funkcja noclegowa przyczepy kempingowej nie ma związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą a wskazuje na wykorzystanie przyczepy kempingowej do celów prywatnych (celów noclegowych).

A zatem wskazać należy, że przyczepa kempingowa będzie wykorzystywana przez Pana w sposób mieszany, tj. do celów prywatnych (zapewnienie funkcji noclegowej) i do działalności gospodarczej.

W przypadku przyczepy kempingowej wykorzystywanej w części do działalności gospodarczej, a w części na cele prywatne (zapewnienie noclegu w podróży), nie jest możliwe odliczanie podatku naliczonego z faktur dokumentujących opłaty leasingowe oraz z faktur dokumentujących wydatki bieżące związane z utrzymaniem i eksploatacją przyczepy w pełnej wysokości.

Należy zatem przyjąć, że przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących opłaty leasingowe oraz z faktur dokumentujących wydatki bieżące związane z utrzymaniem i eksploatacją przyczepy, przy czym prawo to przysługuje częściowo w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Tym samym powinien Pan sam obiektywnie określić zakres wykorzystania nabytych towarów i usług do opodatkowanej działalności gospodarczej i tylko w takiej części dokonać odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków.

A zatem oceniając całościowo Pana stanowisko w powyższym zakresie należało je uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny sprawy będące przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).