Interpretacja indywidualna  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny działki wraz budynkiem na rzecz syna.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Przedmiotem interpretacji jest darowizna budynku użytkowego o powierzchni użytkowej około 750 m² położonego na działce o pow. 7,51 ara synowi.

Budynek położony jest w  ... przy ul.  .... Księga wieczysta nr  ....

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 2007 roku. Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej przeważająca działalność to „Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek” oznaczona kodem PKD: 68.10.Z.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega głównie na kupnie oraz sprzedaży nieruchomości gruntowych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest żonaty, pozostaje z żoną we wspólności majątkowej ustawowej małżeńskiej.

Wnioskodawca nabywa w ramach prowadzonej działalność gospodarczej nieruchomości niezabudowane i dokonuje ich sprzedaży, traktując jako towar inwestycyjny.

Transakcje kupna lub sprzedaży odbywają się średnio co 2, 3 lata.

Wnioskodawca od 1993 r. jest właścicielem zabudowanej nieruchomości położonej w  ... przy ul.  .... Nieruchomość stanowi jego majątek odrębny. Przy nabyciu ww. nieruchomości, nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT. Do ceny zakupu działki nie był doliczony podatek VAT. W 2006 roku budynek został rozbudowany, znajduje się w nim 16 lokali, które w całości przeznaczone są na wynajem. Lokale nie stanowią wyodrębnionych nieruchomości. Na cały budynek założona jest jedna księga wieczysta. Nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na rozbudowę budynku i Wnioskodawca ich nie odliczał.

Nieruchomość stanowi prywatny majątek wnioskodawcy. Nieruchomość nigdy nie była, ani obecnie nie jest w ewidencji środków trwałych i nie była amortyzowana.

Od 2011 roku wynajem nieruchomości jest opodatkowany przez Wnioskodawcę jako osobę prywatną, w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Od przychodów z czynszu najmu odprowadzany jest podatek VAT. Koszty utrzymania budynku nie są odliczane od przychodów. Wynajem nie jest prowadzony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze względu na wiek i zły stan zdrowia Wnioskodawca chce darować nieruchomość synowi. Syn nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Darowizna nieruchomości nie zmieni jej statusu ani wysokości odprowadzanych podatków.

Pytanie

Czy darowizna synowi ww. nieruchomości, tj. działki z budynkiem, w którym znajdują się lokale na wynajem, z majątku prywatnego Wnioskodawcy do majątku prywatnego syna podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna ww. gruntu z budynkiem użytkowym przeznaczonym na wynajem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opisana nieruchomość została zakupiona do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Przy nabyciu ww. działki, nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT. Nie przysługiwało również Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na rozbudowę budynku.

Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomość do uzyskiwania przychodów z wynajmu lokali. Wynajmuje jako osoba prywatna i opodatkowuje wynajem ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Nie podjął działań mających na celu sprzedaż nieruchomości.

Od 1993 roku jest właścicielem nieruchomości i ze względu na wiek chce ją darować synowi.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami, według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sprzedaż gruntów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, (...), nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. W podobny sposób kwestię opodatkowania dostawy gruntu rozstrzygnięto w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego, formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Osoby fizyczne, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, co do zasady dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym i wykluczone są z grona podatników VAT.

Wnioskodawca nie chce sprzedać nieruchomości. Chce, aby ona pozostała w rodzinie. Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług. Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, podatnik zakupił wyżej wymienioną działkę do majątku prywatnego. Tak więc planowana darowizna (a więc czynność nieodpłatna) działki z budynkiem na rzecz syna nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy:

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W myśl art. 2 pkt 14a ustawy:

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto należy zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji zbycia nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od 1993 r. jest Pan właścicielem zabudowanej nieruchomości położonej w  ... przy ul.  .... Nieruchomość stanowi Pana majątek odrębny. Przy nabyciu ww. nieruchomości, nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT. Do ceny zakupu działki nie był doliczony podatek VAT. W 2006 roku budynek został rozbudowany, znajduje się w nim 16 lokali, które w całości przeznaczony są na wynajem. Lokale nie stanowią wyodrębnionych nieruchomości. Na cały budynek założona jest jedna księga wieczysta. Nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na rozbudowę budynku i ich Pan nie odliczał. Od 2011 roku z tytułu wynajmu nieruchomości rozlicza się Pan jako osobę prywatna, w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Od przychodów z czynszu najmu odprowadzany jest podatek VAT. Koszty utrzymania budynku nie są odliczane od przychodów. Ze względu na wiek i zły stan zdrowia Pana chce Pan darować nieruchomość synowi. Syn nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że taka sytuacja może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji sprzedaży nieruchomości za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań jakie wnioskodawca podjął w odniesieniu do tej nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) – zwanej dalej Kodeks cywilny:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wynika z tego, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę. Charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Z uwagi na powyższe przepisy, odpłatne udostępnianie lokali znajdujących się w przedmiotowym budynku przez Pana innym podmiotom na podstawie umowy najmu skutkuje uzyskiwaniem przez Pana korzyści majątkowej, a tym samym wypełnia określoną w cyt. art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. W analizowanym przypadku wystąpiły więc okoliczności, które wskazują, że dla zamierzonej czynności będzie występował Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Przechodząc natomiast do Pana wątpliwości, czy przedmiotowa darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT należy wskazać, że planowana darowizna działki wraz z budynkiem na rzecz syna nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że czynność ta będzie co prawda czynnością wykonywaną przez podmiot uznany za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, w wyniku której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania ww. nieruchomością (towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) jak właściciel. Jednakże z okoliczności sprawy wynika, że nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości oraz nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na rozbudowę budynku.

W tym miejscu należy zauważyć, że z powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, jest także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, aby doszło do uznania czynności nieodpłatnego przekazania towarów za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

-dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,

-przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,

-przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar (lub jego części składowe), w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Jak wskazał Pan  we wniosku,  w związku z nabyciem nieruchomości nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponosił Pan wydatki na rozbudowę budynku mającego być przedmiotem darowizny, ale nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na jego rozbudowę.

Analiza okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów prowadzi do wniosku, że w sytuacji gdy przy nabyciu działki wraz budynkiem nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na rozbudowę budynku, to darowizna ww. nieruchomości na rzecz Pana syna nie spełnia przesłanek wynikających z art. 7 ust. 2 ustawy i nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Oceniając całościowo Pana stanowisko, pomimo iż wywiódł Pan prawidłowy skutek prawny w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług darowizny działki wraz budynkiem na rzecz syna, z uwagi na wskazanie przez Pana, że: „w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług”, uznałem je za nieprawidłowe

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W  związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo należy zauważyć, że wskazany przez Pana publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany we wniosku przez Pana, tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej