Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w części odnoszącej się do pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 oraz nieprawidłowe w części odnoszącej się do pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

Informuję, że w zakresie podatku akcyzowego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 30 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒  uznania wprowadzania energii elektrycznej do sieci elektroenergetycznej która zostanie wyprodukowana w instalacjach fotowoltaicznych znajdujących się na dachach budynków użyteczności publicznej Gminy za odpłatną dostawę towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i czy w związku z tym Gmina będzie zobowiązana sprzedaż energii elektrycznej wprowadzonej do sieci a niezużytej na bieżąco udokumentować fakturą na rzecz dostawcy;

‒  prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od faktur przesłanych przez dostawcę energii elektrycznej;

‒  uznania wprowadzenia do sieci na rzecz dostawcy energii elektrycznej nadwyżki energii elektrycznej niezużytej przez Gminę i jej jednostki organizacyjne oraz zakład budżetowy będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług oraz czy z tytułu takiej czynności Gmina będzie podatnikiem podatku VAT zobowiązanym do wystawienia faktury VAT,

wpłynął 30 września 2024 r.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 28 listopada 2024 r. (wpływ 28 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku)

Gmina X (dalej jako: Gmina) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2024 poz. 361) (dalej jako: VAT) oraz wykonuje zadania, dla których została powołana na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. 2024 poz. 609, z późn. zm.). Większość z tych zadań jest realizowana przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego, jednak niektóre czynności Gmina wykonuje na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych i traktuje je jako podlegające regulacjom ustawy o VAT.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała tzw. centralizacji VAT, rozpoczynając od tego dnia wspólne rozliczanie podatku VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi oraz zakładem budżetowym.

Gmina zakończyła realizację inwestycji pn.: „(…)”. W ramach realizacji ww. inwestycji zostały m.in. zamontowane panele fotowoltaiczne na dachach budynków (dalej jako: budynki użyteczności publicznej):

1.(…) - (…) kW;

2.(…) - (…) kW;

3.(…) - (…) kW;

4.(…) - (…) kW;

5.(…) - (…) kW;

6.(…) - (…) kW.

W zakresie montażu paneli fotowoltaicznych bez magazynu energii na swoich obiektach jak i na obiektach jednostek organizacyjnych i zakładu budżetowego, Gmina korzystała z (…).

W związku z przedmiotową inwestycją została zmodyfikowana obowiązująca umowa sprzedaży i świadczenia usług dystrybucji energii elektrycznej pomiędzy Gminą a dostawcą energii. Modyfikacja polegała na dostosowaniu postanowień umowy do regulacji zasad sprzedaży oraz rozliczeń dedykowanych prosumentom energii odnawialnej na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2024 r., poz. 266, z późn. zm.). W związku ze zmianami w umowie kompleksowej ustalony został nowy okres obowiązywania umowy na czas określony, do dnia (…) r., jednak nie dłużej niż 15 kolejnych lat od daty wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii.

Rozliczenie ilości energii elektrycznej pobranej przez Gminę z sieci z ilością energii elektrycznej wprowadzonej przez Gminę do sieci odbywa się w (...) okresie rozliczeniowym.

Dostawca energii elektrycznej dokonuje rozliczenia ilości energii wprowadzonej i pobranej z sieci przez Gminę, zgodnie ze wskazaniami układu pomiarowo-rozliczeniowego dla danej mikroinstalacji.

W przypadku gdy Gmina w ramach rozliczenia nie odbierze energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej w okresie 12 miesięcy od daty jej wprowadzenia do sieci, nieodebraną energią dysponuje sprzedawca w celu pokrycia kosztów rozliczenia. Od rozliczonej energii elektrycznej Gmina nie uiszcza na rzecz dostawcy energii elektrycznej opłat z tytułu jej rozliczenia.

Instalacje fotowoltaiczne zamontowane na dachach budynków użyteczności publicznej produkują energię elektryczną z energii słonecznej. Łączna moc generatorów produkujących energię elektryczną przypadająca na wszystkie powyższe budynki nie przekracza 1 MW.

Instalacja, w której wytwarzana jest energia elektryczna, stanowi mikroinstalację w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2023 r. poz. 1436, z późn. zm.) (dalej jako: ustawa o OZE).

Gmina jest odbiorcą końcowym, tj. odbiorcą dokonującym zakupu paliw lub energii na własny użytek w rozumieniu art. 3 pkt 13a ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne.

Wytwarzanie przez Gminę energii elektrycznej wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji nie stanowi dla Gminy przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej.

Gmina nie wytwarza energii elektrycznej z innych źródeł niż energia słoneczna.

Energia elektryczna wytworzona w instalacji fotowoltaicznej nie zaspokaja całego zapotrzebowania na energię elektryczną poszczególnego budynku użyteczności publicznej. Gmina nabywa więc brakującą energię elektryczną od dostawcy energii elektrycznej. W tym przypadku Gmina nabywa energię elektryczną z zapłaconą akcyzą. Gmina nie posiada bowiem koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne. Na potrzeby budynków użyteczności publicznej, na których znajdują się instalacje fotowoltaiczne Gmina korzysta więc z energii elektrycznej nabytej od dostawcy energii elektrycznej oraz energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej.

Gmina jest prosumentem energii odnawialnej w rozumieniu przepisów o OZE.

Za pośrednictwem jednostek organizacyjnych oraz zakładu budżetowego Gmina wykonuje zarówno zadania własne, jak i opodatkowane podatkiem VAT, zwolnione z VAT oraz niepodlegające VAT.

Zdarza się np., że Gmina wynajmuje osobom trzecim znajdujące się w budynkach (…), na których znajdują się instalacje fotowoltaiczne, (…) w celu przeprowadzenia zajęć np. (…).

W trakcie najmu pomieszczeń może dochodzić do zużycia energii elektrycznej, w szczególności w związku z oświetleniem wynajmowanych pomieszczeń, czy zasilaniem znajdujących się w pomieszczeniu urządzeń. Najemcy mają także zapewniony dostęp do zaplecza sanitarnego (… itp.) oraz części wspólnych (np. …).

Osoba fizyczna, czy instytucja wynajmująca pomieszczenie od Gminy jest obciążana kosztami najmu wg ustalonej stawki za najem pomieszczenia. Powyższa stawka wynika z Zarządzenia (…) i zawartej z Najemcą umowy najmu. W cenę najmu wkalkulowana jest opłata za media.

Gmina pragnie wskazać, że celem montażu paneli fotowoltaicznych na budynkach użyteczności publicznej będzie możliwość obniżenia kosztów utrzymania przedmiotowych budynków poprzez zmniejszenie kosztów energii elektrycznej. Wyprodukowana bowiem przez panele fotowoltaiczne zamontowane na dachach powyższych budynków energia elektryczna będzie w pierwszej kolejności zużywana na potrzeby danego budynku, a w przypadku nadwyżki energia będzie wprowadzona do sieci i rozliczana z operatorem sieci (dostawcą energii). Wprowadzona do sieci elektroenergetycznej energia pomniejsza należność wynikającą ze zużycia energii przez ww. budynki (wyprodukowana i wprowadzona do sieci energia elektryczna będzie zapisywana wartościowo jako tzw. depozyt prosumencki na indywidualnym koncie Gminy). W konsekwencji koszty energii elektrycznej niezbędnej do korzystania z powyższych budynków mogą stać się niższe.

Gmina podkreśla, że panele fotowoltaiczne, które zostały zainstalowane na dachach budynków użyteczności publicznej nie będą wykorzystywane przez inne obiekty/nieruchomości gminne. Wytwarzanie energii elektrycznej w przedmiotowych instalacjach będzie odbywać się w sposób ciągły, lecz Gmina nie będzie jej wykorzystywała w celach zarobkowych. W przypadku występowania nadwyżek wartości energii elektrycznej wyprodukowanej przez panele fotowoltaiczne umieszczone na budynkach użyteczności publicznej nad wartością energii pobranej z sieci i zużytej w tych budynkach, zgodnie z ustawą o OZE, niewykorzystane środki pochodzące z depozytu prosumenckiego będą stanowiły nadpłatę zwracaną Gminie przez dostawcę energii elektrycznej.

Za wprowadzenie energii elektrycznej do sieci dystrybucyjnej Gminie przysługuje wynagrodzenie określone jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikający z salda ujemnego i rynkowej ceny energii elektrycznej.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo:

‒  Realizację inwestycji pn. „(…)” Gmina zakończyła w dniu (…) r.

‒  W przypadku instalacji fotowoltaicznych, o których mowa we wniosku, Gmina korzysta z rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w oparciu o art. 4 ust. 1a ustawy o odnawialnych źródłach energii.

‒  Zawarta umowa z przedsiębiorstwem energetycznym przewiduje wynagrodzenie należne Gminie za wprowadzenie energii elektrycznej do sieci dystrybucyjnej, określone jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikający z salda ujemnego (tj. ilości energii elektrycznej wprowadzonej w poszczególnych godzinach do sieci przez prosumenta - po zbilansowaniu międzyfazowym) i rynkowej ceny energii elektrycznej.

‒  Instalacje fotowoltaiczne, o których mowa we wniosku nie mieszczą się w przepisach określonych w art. 4d ust. 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

‒  Budynkami użyteczności publicznej, które wykorzystują nabywaną z paneli fotowoltaicznych energię elektryczną, o których mowa w pytaniu nr 2 są:

1.(…)

2.(…)

3.(…)

4.(…)

5.(…)

6.(…)

‒  Gmina ma i będzie miała możliwość przyporządkowania poszczególnych faktur przesłanych przez dostawcę energii elektrycznej odrębnie do każdego budynku.

‒  Gmina wykorzystuje wydatki udokumentowane fakturami przesłanymi przez dostawcę energii elektrycznej pozyskanej z paneli fotowoltaicznych do poniższych czynności:

1.(…)

‒czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług w zakresie najmu (…).

‒czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…).

2.(…)

‒czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług w zakresie najmu (…),

‒czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…).

3.(…)

‒czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług w zakresie najmu (..),

‒czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…).

4.(…)

‒czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

‒czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

5.(…)

‒czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

‒czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

6.(…)

‒czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

‒czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

‒czynności zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

‒   W sytuacji, gdy wydatki udokumentowane są fakturami przesłanymi przez dostawcę energii elektrycznej dotyczącymi nabywanej przez Gminę energii elektrycznej z paneli fotowoltaicznych, Gmina ma możliwość przyporządkowania ponoszonych wydatków w całości do celów działalności gospodarczej wg poniższego przyporządkowania:

1.(…) - kwota rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej z ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci w danym okresie na podstawie wyliczenia podanego przez dostawcę energii elektrycznej wykazanego na fakturze wystawionej przez ww. dostawcę,

2.(…) - kwota rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej z ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci w danym okresie na podstawie wyliczenia podanego przez dostawcę energii elektrycznej wykazanego na fakturze wystawionej przez ww. dostawcę,

3.(…) - kwota rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej z ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci w danym okresie na podstawie wyliczenia podanego przez dostawcę energii elektrycznej wykazanego na fakturze wystawionej przez ww. dostawcę,

4.(…)

‒kwota rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej z ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci w danym okresie na podstawie wyliczenia podanego przez dostawcę energii elektrycznej wykazanego na fakturze wystawionej przez ww. dostawcę - pełne odliczenie

‒pozostała kwota - podatek naliczony odliczony prewspółczynnikiem zakładu budżetowego,

5.(…)

‒kwota rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej z ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci w danym okresie na podstawie wyliczenia podanego przez dostawcę energii elektrycznej wykazanego na fakturze wystawionej przez ww. dostawcę - pełne odliczenie

‒pozostała kwota - podatek naliczony odliczony prewspółczynnikiem zakładu budżetowego,

6.(…)

‒kwota rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej z ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci w danym okresie na podstawie wyliczenia podanego przez dostawcę energii elektrycznej wykazanego na fakturze wystawionej przez ww. dostawcę - pełne odliczenie

‒pozostała kwota - podatek naliczony odliczony prewspółczynnikiem z Rozporządzenia MF z dnia 17 grudnia 2015 r. oraz wskaźnikiem struktury sprzedaży zgodnie z art.90 ustawy o podatku od towarów i usług.

‒   Czynności opodatkowane, zwolnione i niepodlegające występują tylko w (…). W sytuacji, gdy wydatki udokumentowane są fakturami przesłanymi przez dostawcę energii elektrycznej dotyczącymi nabywanej przez Gminę energii elektrycznej wyprodukowanej z paneli fotowoltaicznych, Gmina ma możliwości przyporządkowania kwoty podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Jak wspomniano powyżej jest to kwota rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej z ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci w danym okresie na podstawie wyliczenia podanego przez dostawcę energii elektrycznej wykazanego na fakturze wystawionej przez ww. dostawcę. Z pozostałej kwoty (po odjęciu kwoty wspomnianej powyżej) podatek VAT naliczony odliczony jest prewspółczynnikiem z Rozporządzenia MF z dnia 17 grudnia 2015 r. oraz wskaźnikiem struktury sprzedaży zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku w wykonywaniem przez Gminę działalności opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej.

Pytania (oznaczone we wniosku nr 1, 2 i 3, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1)   Czy wprowadzenie przez Gminę energii elektrycznej do sieci elektroenergetycznej, która zostanie wyprodukowana w instalacjach fotowoltaicznych znajdujących się na dachach budynków użyteczności publicznej Gminy, będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i czy w związku z tym Gmina będzie zobowiązana sprzedaż energii elektrycznej wprowadzonej do sieci a niezużytej na bieżąco udokumentować fakturą na rzecz dostawcy?

2)   Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od faktur przesłanych przez dostawcę energii elektrycznej?

3)   Czy wprowadzenie do sieci na rzecz dostawcy energii elektrycznej nadwyżki energii elektrycznej niezużytej przez Gminę i jej jednostki organizacyjne oraz zakład budżetowy będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług oraz czy z tytułu takiej czynności Gmina będzie podatnikiem podatku VAT zobowiązanym do wystawienia faktury VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Ad. 1. Wprowadzenie przez Gminę energii elektrycznej do sieci elektroenergetycznej, która zostanie wyprodukowana w instalacjach fotowoltaicznych znajdujących się na dachach budynków użyteczności publicznej, będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem VAT znajduje się w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W ocenie Gminy, z analizy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym do uznania czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną, co do zasady, w sytuacji, kiedy jest odpłatna.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, za podatników uznaje się bowiem osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie natomiast z ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak już wspomniano powyżej, w przypadku wytworzenia przez Gminę energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii i wprowadzenia jej do sieci elektroenergetycznej, Gmina dokonuje dostawy tej energii, za którą będzie jej przysługiwało wynagrodzenie określone jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikający z salda ujemnego (tj. ilości energii elektrycznej wprowadzonej w poszczególnych godzinach do sieci przez prosumenta - po zbilansowaniu międzyfazowym) i rynkowej ceny energii elektrycznej. Depozyt prosumencki, który pokazuje ilości energii elektrycznej i wartości energii elektrycznej, o których mowa w art. 4 ust. 1a ustawy o OZE oraz wynikającą z nich wartość środków za energię elektryczną należną prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci, jak wynika z powyższych przepisów, może pomniejszyć kwotę zobowiązania prosumenta wobec sprzedawcy energii elektrycznej z tytułu zakupu tej energii od sprzedawcy. Przeznaczenie depozytu prosumenta na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej, z tytułu zakupu energii elektrycznej od dostawcy tej energii, nie powoduje, że nie dochodzi do dostawy energii elektrycznej przez prosumenta na rzecz sprzedawcy energii elektrycznej.

W konsekwencji Gmina, jako prosument - czynny podatnik VAT, poprzez wprowadzanie energii elektrycznej do sieci elektroenergetycznej będzie dokonywać na rzecz dostawcy energii elektrycznej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Fakt wzajemnego kompensowania zobowiązania prosumenta wobec dostawcy energii i tego dostawcy wobec prosumenta (co wynika z art. 4c ust. 3 ustawy o OZE), pozostaje bez wpływu na określenie odpłatnego charakteru dokonywanej przez Gminę dostawy energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji.

Zatem wprowadzenie przez Gminę energii elektrycznej do sieci na rzecz dostawcy energii stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, a Gmina dla tej czynności będą działać w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W odniesieniu do kwestii udokumentowania tej czynności należy wskazać, że na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT: podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, Gmina będzie stroną dokonującą czynności opodatkowanej tym podatkiem i będzie występowała (Gmina) w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, Gmina będzie zobowiązana udokumentować fakturą sprzedaż energii elektrycznej wprowadzonej do sieci a niezużytej na bieżąco przez Gminę na rzecz dostawcy energii elektrycznej, stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad. 2. Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT od faktur przesłanych przez dostawcę energii elektrycznej tylko w części faktury wystawionej przez Gminę, dokumentującej sprzedaż energii elektrycznej wprowadzonej do sieci elektroenergetycznej, a w pozostałej części podatek VAT będzie odliczany w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a - 2h ustawy o VAT oraz wskaźnik struktury sprzedaży obliczony dla Urzędu Gminy zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wskazuje art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku VAT, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania przez tego podatnika czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) i jednocześnie nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z przywoływanego powyżej art. 86 ust. 2a ustawy o VAT wprost wynika, iż w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych VAT oraz zwolnionych z opodatkowania VAT, należy mieć na uwadze również uregulowania zawarte w art. 90 ustawy o VAT, stanowiące uzupełnienie zasad odliczenia uregulowanych w art. 86 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 10a ustawy o VAT, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, iż podatnik zobowiązany jest do wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi VAT, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami zwolnionymi z opodatkowania, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Przedstawione wyżej zasady odliczania podatku naliczonego wskazane w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy o VAT wykluczają zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Z przywołanych regulacji wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, podatnik - w pierwszej kolejności powinien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej z opodatkowania VAT i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem) i następnie dokonać odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego od wydatków związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, w odniesieniu do wydatków, które służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów, innych niż działalność gospodarcza, odliczenia VAT podatnik może dokonać przy zastosowaniu proporcji z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT oraz - jeżeli poniesione wydatki w ramach działalności gospodarczej służą zarówno wykonywaniu przez podatnika czynności opodatkowanych i zwolnionych z opodatkowania VAT - proporcji z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W tym miejscu Gmina pragnie również zauważyć, iż prawo do odliczenia VAT przysługuje wyłącznie podatnikowi w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzające do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, iż jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami VAT jedynie w zakresie tych czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tj. przykładowo w zakresie czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. Tylko bowiem w tym zakresie czynności jednostek samorządu terytorialnego mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, należy uznać, iż energia elektryczna wyprodukowana przez panele fotowoltaiczne na budynkach użyteczności publicznej ma związek zarówno z prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (tj. będą służyły wykonywaniu przez Gminę czynności opodatkowanych VAT oraz zwolnionych z opodatkowania VAT), jak i czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT. Jednocześnie, Gmina ma możliwość przypisania energii elektrycznej wprowadzonej wcześniej do sieci do sprzedaży opodatkowanej tylko w części faktury wystawionej przez Gminę na dostawcę energii elektrycznej. W pozostałym zakresie Gmina nie ma możliwości bezpośredniego przypisania energii elektrycznej do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności.

W takim przypadku zatem, zdaniem Gminy, w pierwszej kolejności powinna ona ustalić kwotę podatku naliczonego w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. Następnie również, jako że wydatki związane z realizacją zadania służą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zarówno wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT jak i czynności zwolnionych z opodatkowania, Gmina, celem określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jest zobowiązany do proporcjonalnego odliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT z zastosowaniem proporcji właściwej dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Ponadto, ponieważ nabywana energia elektryczna będzie służyła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również do czynności zwolnionych od podatku, to w sytuacji gdy nie ma możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Gmina będzie obowiązana do proporcjonalnego odliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT tylko na podstawie faktury wystawionej przez Gminę na dostawcę energii elektrycznej za energię wprowadzoną do sieci, a w pozostałej części częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od dostawcy energii, przy uwzględnieniu przepisów określonych w art. 86 ust. 2a-2 h oraz § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, a także art. 90 ustawy o VAT. Zaznaczenia wymaga też fakt, że w celu ustalenia kwoty podatku VAT podlegającej odliczeniu, należy w pierwszej kolejności wziąć pod uwagę sprzedaż opodatkowaną, a następnie zastosować prewskaźnik obliczony zgodnie z art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT i później współczynnik sprzedaży obliczony dla Urzędu Gminy zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad. 3. Zdaniem Gminy, wprowadzenie do sieci na rzecz dostawcy energii energetycznej nadwyżki energii elektrycznej niezużytej przez Gminę i jej jednostki organizacyjne oraz zakład budżetowy będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów i z tego tytułu Gmina będzie zobowiązana do wystawienia faktury VAT.

Z powołanych przepisów, a mianowicie art. 15 ust. 1, ust. 2 oraz ust. 6 wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

‒podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

‒podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Na gruncie ustawy o VAT sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady, wpisuje się w definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, na zasadach dla niej określonych.

Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą będącą świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego).

Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

W okolicznościach rozpatrywanej sprawy sprzedaż energii elektrycznej należy rozpatrywać więc, w ocenie Gminy, jako działalność gospodarczą w kontekście art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Gminę należy uznać za podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż w tym przypadku nie występuje wyłączenie jednostki samorządu terytorialnego z grona podatników na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT - Gmina dokonywać bowiem będzie dostawy energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji nie jako organ władzy publicznej, lecz na podstawie umowy cywilnoprawnej, która zostanie zawarta z dostawcą energii elektrycznej.

Przepisy art. 4 ust. 1a pkt 2 oraz art. 4 ust. 2b ustawy o OZE wyznaczają wartość kwoty należnej prosumentowi za wprowadzenie energii elektrycznej do sieci dystrybucyjnej określając ją jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikający z salda ujemnego i rynkowej ceny energii elektrycznej. Kwotę tą należy uznać za wynagrodzenie należne Gminie za dostawę energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji.

Z przywołanych przepisów ustawy o OZE wynika również, że wartość depozytu prosumenta jest przeznaczana na rozliczenie zobowiązań prosumenta, a zatem będzie pomniejszać kwotę podlegającą zapłacie przez prosumenta w danym okresie rozliczeniowym. Jak już wskazano w przypadku wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii i wprowadzenia jej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej, dokonywać będziemy dostawy tej energii, za którą będzie przysługiwało wynagrodzenie określone jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikający z salda ujemnego (tj. ilości energii elektrycznej wprowadzonej w poszczególnych godzinach do sieci przez prosumenta - po zbilansowaniu międzyfazowym) i rynkowej ceny energii elektrycznej.

Depozyt prosumencki, który pokazuje ilości energii elektrycznej i wartości energii elektrycznej, o którym mowa w art. 4 ust. 1a, oraz wynikającą z nich wartość środków należnych prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci może pomniejszyć kwotę zobowiązania prosumenta wobec sprzedawcy energii elektrycznej z tytułu zakupu tej energii od sprzedawcy. Przeznaczenie depozytu prosumenta na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej, z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy tej energii, nie powoduje, że nie dochodzi do dostawy energii elektrycznej przez prosumenta na rzecz sprzedawcy energii elektrycznej.

W konsekwencji Gmina jako prosument - czynny podatnik VAT, poprzez wprowadzanie energii do sieci elektroenergetycznej będzie dokonywać na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, wprowadzenie do sieci na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego nadwyżki energii elektrycznej niezużytej przez Gminę, tj. (…) (ilości energii elektrycznej wynikającej z salda ujemnego, tj. wprowadzonej w poszczególnych godzinach do sieci przez prosumenta - po zbilansowaniu międzyfazowym) będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, a Gmina dla tej czynności będzie działać w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT oraz z tytułu tej czynności Gmina będzie zobowiązana do wystawienia faktury stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w części odnoszącej się do pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 oraz nieprawidłowe w części odnoszącej się do pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 2 pkt 6 i 22 ustawy:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na postawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Treść powyższych przepisów znajduje odzwierciedlenie w art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z 11 grudnia 2006 r. L 347/1), zgodnie z którym:

Organy władzy publicznej mają na gruncie podatku od towarów i usług szczególny status, wynikający z art. 15 ust. 6 ustawy, na mocy którego:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań, oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465, ze zm.):

Według art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Gmina, w celu wypełnienia nałożonych na nią zadań, organizuje warunki dla innych podmiotów bądź bezpośrednio uczestniczy w obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1361), zwanej dalej ustawą o OZE: pkt 27a

W świetle art. 2 pkt 27a ustawy o OZE:

Stosownie do art. 3 ustawy o OZE:

Zgodnie z art. 4 ust. 1a pkt 2 ustawy o OZE:

W myśl art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o OZE:

Szczegółowy sposób rozliczania prosumenta z udostępnionej energii regulują przepisy art. 4 ust. 2a-7 ustawy o OZE.

Według art. 4 ust. 3a ustawy o OZE:

Stosownie do art. 4 ust. 2b ustawy o OZE:

Na mocy art. 4 ust. 8 ustawy o OZE:

Na podstawie art. 4 ust. 11 ustawy o OZE:

W świetle art. 4b ust. 1 i ust. 2 ustawy o OZE:

Zgodnie z art. 4c ustawy o OZE:

W myśl art. 40 ust. 1 ustawy o OZE:

Jak stanowi art. 40 ust. 1a ustawy o OZE:

W zakresie, w jakim powołane przepisy dotyczą prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, weszły one w życie 2 lipca 2024 r.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zrealizowali Państwo projekt polegający m.in. na montażu paneli fotowoltaicznych na dachach budynków użyteczności publicznej:

1.(…) - (…) kW;

2.(…) - (…) kW;

3.(…) - (…) kW;

4.(…) - (…) kW;

5.(…) - (…) kW;

6.(…) - (…) kW.

Wskazali Państwo ponadto, że w przypadku powyższych instalacji fotowoltaicznych korzystają Państwo z rozliczenia energii elektrycznej wprowadzonej do sieci wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w oparciu o art. 4 ust. 1a ustawy o odnawialnych źródłach energii. Wprowadzona do sieci elektroenergetycznej energia pomniejsza należność wynikającą ze zużycia energii przez ww. budynki (wyprodukowana i wprowadzona do sieci energia elektryczna będzie zapisywana wartościowo jako tzw. depozyt prosumencki na indywidualnym, należącym do Państwa koncie). W konsekwencji koszty energii elektrycznej niezbędnej do korzystania z powyższych budynków mogą stać się niższe. Wskazali Państwo ponadto, że instalacja, w której wytwarzana jest energia elektryczna, stanowi mikroinstalację w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o OZE oraz że są Państwo prosumentem energii odnawialnej w rozumieniu przepisów o OZE. Z okoliczności sprawy wynika, że w związku z przedmiotową inwestycją została zmodyfikowana obowiązująca umowa sprzedaży i świadczenia usług dystrybucji energii elektrycznej pomiędzy Państwem a dostawcą energii. Modyfikacja polegała na dostosowaniu postanowień umowy do regulacji zasad sprzedaży oraz rozliczeń dedykowanych prosumentom energii odnawialnej na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy Prawo energetyczne. Rozliczenie ilości energii elektrycznej pobranej przez Państwa z sieci z ilością energii elektrycznej wprowadzonej przez Państwa do sieci odbywa się w 2-miesięcznym okresie rozliczeniowym.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1 oraz pytania nr 3 dotyczą:

‒  uznania wprowadzania energii elektrycznej do sieci elektroenergetycznej która zostanie wyprodukowana w instalacjach fotowoltaicznych znajdujących się na dachach budynków użyteczności publicznej Gminy za odpłatną dostawę towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i czy w związku z tym Gmina będzie zobowiązana sprzedaż energii elektrycznej wprowadzonej do sieci a niezużytej na bieżąco udokumentować fakturą na rzecz dostawcy

‒  uznania wprowadzenia do sieci na rzecz dostawcy energii elektrycznej nadwyżki energii elektrycznej niezużytej przez Gminę i jej jednostki organizacyjne oraz zakład budżetowy będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług oraz czy z tytułu takiej czynności Gmina będzie podatnikiem podatku VAT zobowiązanym do wystawienia faktury VAT.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady wpisuje się w definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, na zasadach dla niej określonych.

Kwalifikacji tej nie zmienia treść art. 4 ust. 8 ustawy o OZE, gdyż ustawa o VAT definiuje we własnym zakresie działalność gospodarczą i definicja ta jest szersza niż np. zakres działalności gospodarczej wynikający z ustawy Prawo przedsiębiorców.

Znajduje to potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-219/12 Fuchs, w którym Trybunał uznał, że:

Ustawa nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą będącą świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Jak już więc wskazano, sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady wpisuje się w definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, co znajduje potwierdzenie w ww. wyroku TSUE w sprawie C-219/12.

W okolicznościach niniejszej sprawy sprzedaż energii elektrycznej należy rozpatrywać więc jako działalność gospodarczą w kontekście art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Państwa uznać należy za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W tym przypadku nie występuje wyłączenie jednostki samorządu terytorialnego z grona podatników na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT - bowiem dokonują/będą dokonywali Państwo dostawy energii elektrycznej wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej nie jako organ władzy publicznej, lecz na podstawie umowy sprzedaży i świadczenia usług dystrybucji energii elektrycznej zawartej z dostawcą energii elektrycznej.

W konsekwencji jako zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług, poprzez wprowadzanie energii do sieci energetycznej dokonują/będą Państwo dokonywali (będąc prosumentem energii odnawialnej) na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dostawa energii elektrycznej nie została przez ustawodawcę wymieniona jako zwolniona od podatku, w konsekwencji podlega/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki.

Reasumując, wprowadzenie przez Państwa do sieci energetycznej prądu, który jest produkowany/zostanie wyprodukowany w instalacjach fotowoltaicznych znajdujących się na dachach budynków użyteczności publicznej oraz wprowadzenie do sieci na rzecz dostawcy energii elektrycznej nadwyżki energii elektrycznej niezużytej przez Państwa i Państwa jednostki organizacyjne oraz zakład budżetowy, stanowi/będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku, a Państwo będą z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

W odniesieniu do kwestii udokumentowania tej czynności należy wskazać, że na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że - jak wskazano powyżej - w przedmiotowej sprawie z tytułu wprowadzenia do sieci energetycznej prądu, który jest produkowany/zostanie wyprodukowany w instalacjach fotowoltaicznych znajdujących się na dachach budynków użyteczności publicznej oraz wprowadzenia do sieci na rzecz dostawcy energii elektrycznej nadwyżki energii elektrycznej niezużytej przez Państwa i Państwa jednostki organizacyjne oraz zakład budżetowy, są Państwo stroną dokonującą czynności opodatkowanej tym podatkiem i występują Państwo w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, są Państwo zobowiązani udokumentować fakturą obrót uzyskany z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego, stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że wprowadzenie energii elektrycznej do sieci elektroenergetycznej (oraz jej nadwyżek) która zostanie wyprodukowana w instalacjach fotowoltaicznych znajdujących się na dachach budynków użyteczności publicznej Gminy za odpłatną dostawę towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i w związku z tym będą Państwo zobowiązani sprzedaż energii elektrycznej wprowadzonej do sieci a niezużytej na bieżąco udokumentować fakturą na rzecz dostawcy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 oraz nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotyczą natomiast prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od faktur przesłanych przez dostawcę energii elektrycznej.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT:

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h tej ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy:

Art. 86 ust. 2b ustawy stanowi, że:

Na podstawie delegacji zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 1 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia:

Podatnikami, do których odnoszą się przepisy zawarte w rozporządzeniu, są jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia:

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Ponadto w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 90 ust. 10a ustawy:

Z kolei, na mocy art. 90 ust. 10b ustawy:

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Ponadto w sytuacji, gdy wydatki służą w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku i nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Jak rozstrzygnięto powyżej, wprowadzanie przez Państwa do sieci energii elektrycznej wyprodukowanej w mikroinstalacjach powstałych w wyniku realizacji Projektu, będzie stanowić dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa energii elektrycznej nie została przez ustawodawcę wymieniona jako zwolniona od podatku, w konsekwencji stanowi ona czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, z opisu sprawy wynika, że produkcja energii z instalacji fotowoltaicznych pozwoli obniżyć koszty utrzymania budynków na których one się znajdują. Wyprodukowana bowiem przez panele fotowoltaiczne zamontowane na dachach powyższych budynków energia elektryczna będzie w pierwszej kolejności zużywana na potrzeby danego budynku, a w przypadku nadwyżki energia będzie wprowadzona do sieci i rozliczana z operatorem sieci (dostawcą energii).

Wskazali Państwo również, że w odniesieniu do (…) wykorzystują Państwo wydatki udokumentowane fakturami przesłanymi przez dostawcę energii elektrycznej pozyskanej z paneli fotowoltaicznych do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W odniesieniu natomiast do budynku (…) wykorzystują Państwo wydatki udokumentowane fakturami przesłanymi przez dostawcę energii elektrycznej pozyskanej z paneli fotowoltaicznych do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że w zakresie części wydatków będą Państwo odliczali podatek naliczony prewspółczynnikiem oraz wskaźnikiem struktury sprzedaży zgodnie z art. 90 ustawy o podatku VAT. Świadczy to zatem o tym, że nie mają Państwo możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków w całości do celów działalności gospodarczej.

Zatem mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy wskazać należy, że nie będzie Państwu przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur przesyłanych przez dostawcę energii.

W odniesieniu do wydatków, które są Państwo w stanie przyporządkować do obiektów służących Państwu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz niepodlegających opodatkowaniu, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur przesyłanych przez dostawcę energii przy zastosowaniu prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Natomiast w odniesieniu do wydatków, które są Państwo w stanie przyporządkować do budynku (…), który służy Państwu do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur przesyłanych przez dostawcę energii elektrycznej przy zastosowaniu prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku VAT oraz proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko ściśle względem pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że powyższa interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnienia w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku akcyzowego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Organ informuje również, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku - zadanego pytania Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem zawartym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zaznaczenia również wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.