Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy do świadczonych przez Pana usług związanych z prywatnym nauczaniem z zakresu edukacji muzycznej i gry na ukulele.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego  

Od listopada 2024 roku jest Pan płatnikiem VAT. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, a Pana głównym obszarem działalności jest prowadzenie zajęć edukacyjnych z zakresu edukacji muzycznej i nauki gry na ukulele.

Prowadzi Pan prywatne, regularne zajęcia z uczniami w wieku przedszkolnym, wczesnoszkolnym, ponadpodstawowym i z dorosłymi. Jest Pan wykwalifikowanym nauczycielem muzyki i pedagogiem, wykształconym muzykiem, absolwentem studiów I i II stopnia Edukacji Muzycznej na Akademii … w …, certyfikowanym nauczycielem gry na ukulele przez (...). Nie zatrudnia Pan nikogo, a zajęcia prowadzi Pan sam i ma Pan bezpośredni kontakt z Pana uczniami, nauczając przy tym muzyki i gry na ukulele.

Prowadzone przez Pana lekcje gry na ukulele obejmują również zakres szeroko pojętej edukacji muzycznej. Podczas Pana zajęć uczniowie zdobywają wiedzę dotyczącą muzyki - historii i teorii muzyki, czytania nut, kompozytorów, dźwięku i gry na instrumencie. Pana nauczanie ma na celu poszerzanie wiedzy i umiejętności uczniów, studentów i dorosłych i nie ma wyłącznie charakteru rekreacyjnego. Pana  uczniowie występują podczas koncertów w instytucjach kultury, biorą udział w konkursach, chodzą do szkół muzycznych oraz do Pana traktując na równi Pana nauczanie z nauczaniem w państwowych szkołach muzycznych.

Podczas Pana lekcji dochodzi do przekazania wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin - nie tylko muzyki, ale również fizyki (podstawy akustyki) i historii (historia muzyki). Pana lekcje odbywają się regularnie - uczniowie przychodzą do Pana raz w tygodniu lub częściej, ma Pan uczniów, którzy chodzą na Pana zajęcia od początku istnienia Pana działalności (2021 rok), zdobywając wiedzę z zakresu edukacji muzycznej na coraz to lepszym poziomie. Nie jest to więc doraźny sposób nauczania.

Pana nauczanie obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez państwowe szkoły muzyczne I stopnia, a program gry na ukulele stworzony jest na podstawie programu (...). Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli są zwolnione z VAT.

W związku z tym sądzi Pan, że prowadzenie przez Pana prywatnych zajęć z zakresu edukacji muzycznej i nauczania gry na ukulele powinno być zwolnione z podatku od towarów i usług.

Bardzo prosi Pan o indywidualną interpretację. Opisany przez Pana przypadek nie jest przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub skarbowej.

Pytanie

Czy w związku z tym na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT przysługuje Panu zwolnienie z VAT z usług związanych z prywatnym nauczaniem z zakresu edukacji muzycznej i gry na ukulele?

Pana stanowisko w sprawie

Prowadzenie przez Pana prywatnych zajęć z zakresu edukacji muzycznej i nauczania gry na ukulele powinny być zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy:

Powyższy przepis jest odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. j) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

Z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu).

Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Przywołany wyżej przepis umożliwia nauczycielom zwolnienie od podatku świadczonych przez nich usług nauczania prywatnego na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym.

Powyższe stanowisko potwierdza analiza orzeczeń TSUE. W zapadłym rozstrzygnięciu C‑473/08 z 28 stycznia 2010 r. w sprawie Eulitz, Trybunał stwierdził, że nauczyciele świadczący usługi w ramach kursów organizowanych przez podmiot trzeci nie mogą zostać uznani za osoby nauczające „prywatnie” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. j VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE). W wyroku tym wskazano także, że:

Z kolei w wyroku TSUE z 14 czerwca 2007 r. C-445/05 w sprawie Werner Haderer, Trybunał wskazał, że:

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, zajętym w wyroku C-445/05 z 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób. W orzeczeniu tym Trybunał nadmienił, że pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Jednocześnie, zdaniem Trybunału, przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób.

W tym miejscu należy przywołać postanowienie TSUE z 7 października 2019 r. w sprawie C-47/19, które dotyczy podmiotu prowadzącego kursy surfingu i żeglarstwa. W ww. postanowieniu TSUE wskazał, że pytania sądu odsyłającego zmierzają do ustalenia, czy pojęcie „nauczania szkolnego i uniwersyteckiego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono lekcje surfingu i żeglarstwa udzielane przez szkoły surfingu i żeglarstwa szkołom i uniwersytetom, w których lekcje te są częścią programu zajęć sportowych lub kształcenia nauczycieli wychowania fizycznego i mogą być uwzględnione przy wystawianiu ocen.

TSUE podkreślił jeszcze raz, że ww. przepisy dyrektywy nie zawierają definicji „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej”, jednocześnie wskazał, że obejmuje ono działalność, która charakteryzuje się zarówno szczególnym charakterem, jak i kontekstem, w którym jest prowadzona. Wynika z tego, że prawodawca Unii zamierzał odnieść się do pewnego rodzaju sytemu nauczania wspólnego dla wszystkich państw członkowskich, niezależnie od odpowiedniej specyfiki systemów krajowych. Dla celów systemu VAT pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” odnosi się zatem ogólnie do zintegrowanego systemu nauczania wiedzy i umiejętności związanych z szerokim i zróżnicowanym zakresem przedmiotów oraz utrwalania i rozwijania tej wiedzy i umiejętności przez uczniów i studentów zgodnie z ich postępami i specjalizacją na różnych poziomach tworzących ten system.

W ww. postanowieniu TSUE stwierdził, że nauczanie surfingu i żeglarstwa w szkołach takich jak te będące przedmiotem postepowania głównego obejmuje nauczanie różnych umiejętności praktycznych i teoretycznych, lecz mimo to pozostaje nauczaniem specjalistycznym i selektywnym, które samo w sobie nie jest różnoznaczne z nauczaniem, utrwalaniem i rozwijaniem wiedzy i umiejętności dotyczących szerokiego i zróżnicowanego zakresu przedmiotów, co jest charakterystyczne dla nauczania szkolnego i uniwersyteckiego.

W konsekwencji TSUE przyjął, że pojęcie „nauczanie szkolne i uniwersyteckie” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono lekcji surfingu i żeglarstwa udzielanych przez szkoły surfingu i żeglarstwa, takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, szkołom i uniwersytetom, w których te lekcje stanowią część programu sportowego lub kształcenia nauczycieli sportu i mogą być włączone do formowania ocen.

Ponadto należy zwrócić uwagę na wyrok TSUE z 21 października 2021 r. w sprawie C-373/19 Dubrovin & Tröger GbR – Aquatics,  w którym Trybunał rozpatrywał kwestię, czy pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono udzielanie lekcji pływania przez szkołę pływania.

Jak wskazał TSUE:

W konsekwencji TSUE orzekł:

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy prowadzone przez Pana usługi związane z prywatnym nauczaniem z zakresu edukacji muzycznej i gry na ukulele korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Jak wskazano wyżej, art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy zawiera zarówno przesłankę podmiotową, jak i przedmiotową, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku. Dla zastosowania ww. zwolnienia, przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, a Pana głównym obszarem działalności jest prowadzenie zajęć edukacyjnych z zakresu edukacji muzycznej i nauki gry na ukulele. Prowadzi Pan prywatne, regularne zajęcia z uczniami w wieku przedszkolnym, wczesnoszkolnym, ponadpodstawowym i z dorosłymi. Jest Pan wykwalifikowanym nauczycielem muzyki i pedagogiem, wykształconym muzykiem, absolwentem studiów I i II stopnia Edukacji Muzycznej na Akademii … w …, certyfikowanym nauczycielem gry na ukulele. Nie zatrudnia Pan nikogo, a zajęcia prowadzi Pan sam i ma Pan bezpośredni kontakt z Pana uczniami, nauczając przy tym muzyki i gry na ukulele. Prowadzone przez Pana lekcje gry na ukulele obejmują również zakres szeroko pojętej edukacji muzycznej. Podczas Pana zajęć uczniowie zdobywają wiedzę dotyczącą muzyki - historii i teorii muzyki, czytania nut, kompozytorów, dźwięku i gry na instrumencie. Pana nauczanie ma na celu poszerzanie wiedzy i umiejętności uczniów, studentów i dorosłych i nie ma wyłącznie charakteru rekreacyjnego. Podczas Pana lekcji dochodzi do przekazania wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin - nie tylko muzyki, ale również fizyki (podstawy akustyki) i historii (historia muzyki). Pana nauczanie obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez państwowe szkoły muzycznej I stopnia, a program gry na ukulele stworzony jest na podstawie programu (...).

Jak wyżej wskazano, z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób.

Pod pojęciem nauczyciela należy rozumieć osobę, która posiada i przekazuje wiedzę i umiejętności. Przy czym nie musi to być nauczyciel w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 986 ze zm.). Może to być zatem osoba, która posiada wykształcenie kierunkowe (np. ukończone studia wyższe), jak również osoba posiadająca wiedzę i kwalifikacje nabyte w inny sposób.

Jak wskazano wyżej, art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy zawiera zarówno przesłankę podmiotową, jak i przedmiotową, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku. Dla zastosowania ww. zwolnienia, przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że jest Pan wykwalifikowanym nauczycielem muzyki i pedagogiem, wykształconym muzykiem, absolwentem studiów I i II stopnia Edukacji Muzycznej na Akademii … w …, certyfikowanym nauczycielem gry na ukulele.

Zatem opisane we wniosku usługi związane z prywatnym nauczaniem z zakresu edukacji muzycznej i gry na ukulele są świadczone przez Pana jako osobę, która legitymuje się wiedzą i kwalifikacjami pozwalającymi pełnić rolę nauczyciela. Tym samym w analizowanym przypadku jest spełniona przesłanka podmiotowa zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w zakresie świadczonych przez Pana usług z edukacji muzycznej i gry na ukulele dla osób dorosłych, niebędących studentami, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, ponieważ nie są to usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym.

W konsekwencji opisane przez Pana usługi z zakresu edukacji muzycznej i gry na ukulele dla osób dorosłych, niebędących studentami, nie stanowią usług prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, tym samym, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

W odniesieniu do przesłanki przedmiotowej, w odniesieniu do świadczonych przez Pana usług z zakresu edukacji muzycznej i nauki gry na ukulele dla dzieci, młodzieży i studentów, mając na uwadze powołane orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19 należy uznać, że ze zwolnienia określonego w treści 43 ust. 1 pkt 27 ustawy będą korzystały te usługi prywatnego nauczania świadczone przez nauczycieli, w ramach których nauczanie będzie się wiązało z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także dotyczyło ich pogłębiania oraz rozwoju.

Mając na uwadze ww. orzeczenie TSUE C-373/19 oraz opis sprawy nie można uznać, że świadczone przez Pana usługi edukacji muzycznej i nauki gry na ukulele dla dzieci, młodzieży i studentów mające na celu rozwój uzdolnień muzycznych u dzieci i dorosłych, będących studentami, mają charakter kształcenia powszechnego. W analizowanym przypadku nie mamy do czynienia z przekazaniem wiedzy w zakresie obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, lecz z nauczaniem obejmującym przekazanie zakresu wiedzy, nakierowanym na zaspokojenie specyficznych potrzeb uczestnika zajęć (rozwijanie określonych umiejętności oraz zainteresowań muzycznych). Nauczanie to nie ma w świetle ww. orzeczenia TSUE C-373/19, charakteru kształcenia powszechnego, gdyż - wbrew Pana twierdzeniu - nie wiąże się z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębiania oraz rozwoju.

Należy mieć na uwadze, że z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej    C-373/19 jednoznacznie wynika, że udzielanie lekcji pływania, ma pewne znaczenie i realizuje cel leżący w interesie ogólnym, to jednak jest ono nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie jest samo w sobie równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego lub wyższego, w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112.

Analiza ww. orzeczenia prowadzi do wniosku, że ma ono również zastosowanie w odniesieniu do innych usług prywatnego nauczania, które są nauczaniem specjalistycznym, świadczonym – tak jak ww. lekcje pływania - w sposób doraźny i które nie spełniają przesłanek do uznania ich za kształcenie powszechne lub wyższe, w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112.

Należy stwierdzić, że usługi z zakresu edukacji muzycznej i gry na ukulele są właśnie takim nauczaniem specjalistycznym, które nie stanowi przekazywania wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębiania oraz rozwoju. W efekcie wykonywanych przez Pana usług, osoby z nich korzystające będą nabywać wiedzę oraz doskonalić umiejętności w zakresie edukacji muzycznej i gry na ukulele. W świetle ww. orzeczenia TSUE C-373/19, takich usług nie można uznać za usługi obejmujące kształcenie powszechne – na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym.

Mając na uwadze postanowienie TSUE z 7 października 2019 r. w sprawie C-47/19, należy wskazać, że ujęcie w podstawie programowej na danym poziomie edukacji treści w zakresie danej dziedziny (dyscypliny nauki) może być wskazówką dla rozstrzygnięcia, że usługi świadczone przez nauczyciela dotyczą nauczania na określonym poziomie – o ile nie jest to nauczanie specjalistyczne, świadczone w sposób doraźny. Pana usługa ma charakter nauczania specjalistycznego, dlatego też fakt, iż Pana nauczanie obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez państwowe szkoły muzyczne I stopnia nie może być przesądzający w tej sprawie.

Biorąc zatem pod uwagę ww. orzeczenie TSUE oraz okoliczności przedmiotowej sprawy należy uznać, że świadczone przez Pana usługi edukacji muzycznej i nauki gry na ukulele dla dzieci, młodzieży i studentów nie są usługami obejmującymi kształcenie powszechne na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym.  

Dla świadczonych usług nie jest tym samym spełniona przesłanka o charakterze przedmiotowym.

Tym samym świadczone przez Pana usługi edukacji muzycznej i nauki gry na ukulele dla dzieci, młodzieży, studentów i dorosłych nie mogą korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Zatem Pana stanowisko, zgodnie z którym do świadczonych przez Pana usług ma zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.