Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

27 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 19 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości pozyskanych w drodze dziedziczenia. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 11 grudnia 2024 r. (wpływ 16 grudnia 2024 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

• A.A.

2)Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

• B.B.
• C.C.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W roku 2017 na mocy protokołu dziedziczenia, repertorium A Nr (…) Wnioskodawcy - Pani A.A. (nazwisko panieńskie - (…)), Pani B.B. oraz Pan C.C. nabyli w częściach równych po 1/3 spadek po D.D.

W skład spadku wchodziły nieruchomości, dla których Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą (...) stanowiące działki nr 1, 2, 3 i 4 stanowiące łączny obszar 1,73 ha położone w gminie (...), oraz nieruchomości, dla których Sąd Rejonowy (...) prowadzi księgę wieczystą (...) stanowiące działki nr 5 i 6 stanowiące łączny obszar 0,85 ha, położone w gminie (...). Wnioskodawcy są jedynymi spadkobiercami, są współwłaścicielami wskazanych nieruchomości.

Na początku 2023 r. Wnioskodawcy podjęli decyzję o zbyciu nieruchomości rolnej położonej w miejscowości (...), gminie (...), oznaczonej jako działka numer 3 obszaru 0,72 ha. Działka ta została sprzedana rolnikowi, który do tej pory ją dzierżawił. Pieniądze w ten sposób pozyskane postanowiono przeznaczyć na uporządkowanie działek o numerach 5 i 6 poprzez zburzenie starych, grożących zawaleniem budynków gospodarczych, usunięcie eternitu, starego ogrodzenia drewnianego, wywóz śmieci oraz oczyszczenie jednej kondygnacji domu, która od 2023 r. pozostawała niezamieszkana.

Podjęto również decyzję, aby w celu zrealizowania własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawców dokonać podziału geodezyjnego działek 5 i 6 w celu zbycia zarówno ich, jak pozostałych nieruchomości nabytych tytułem spadku. Uzyskane w ten sposób środki Wnioskodawcy chcieli przeznaczyć na wkład własny kredytów hipotecznych na zakup domu i mieszkania.

Pod koniec sierpnia 2023 r. zakończył się podział geodezyjny i zostało wyodrębnionych 7 działek: 7, 8, 9, 10, 11, 12 (działka drogi wewnętrznej, dającej dostęp do drogi publicznej), 13 (działka zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym). Budynek mieszkalny - dom rodzinny Wnioskodawców - oddany był do użytku w 1974 r. Działki wyodrębnione o numerach 7, 13, 8, 12, 9, 10, 11 w miejscowym planie zagospodarowania oznaczone są jako zabudowa zagrodowa z dopuszczeniem zabudowy jednorodzinnej. Pozostałe to grunty orne, pola, łąki, nieużytki.

Działki dzielą się na:

• działki niezabudowane: 7, 8, 9, 10, 11, 12 (działka drogi wewnętrznej, dającej dostęp do drogi publicznej), 3, 4, 1 oraz 2 (grunty orne, pola, łąki, nieużytki).
• działki zabudowane: 13 (działka zabudowana budynkiem mieszkalnym - dom rodzinny oraz budynkiem gospodarczym).

Działka nr 13 to jedyna działka zabudowana budynkiem mieszkalnym - dom rodzinny oraz budynkiem gospodarczym. Budynek mieszkalny - dom rodzinny - oddany był do użytku w 1974 r. Do dnia zbycia po odziedziczeniu w 2017 r. nie były ponoszone wydatki na jego ulepszenie.

Na moment sprzedaży działek niezabudowanych obowiązuje MPZP z 2003 r. O jego uchwalenie wystąpiła wówczas Gmina (...), Uchwała: nr (…) z 12 grudnia 2023 r. dot.: Gminy (...).

Działki wyodrębnione o numerach 7, 13, 8, 12, 9, 10, 11 w miejscowym planie zagospodarowania oznaczone są jako zabudowa zagrodowa z dopuszczeniem zabudowy jednorodzinnej. Pozostałe 3, 4, 1 oraz 2 to grunty orne, pola, łąki, nieużytki.

Wnioskodawcy nie występowali o decyzję o warunkach zabudowy odziedziczonych działek.

Działki nie były udostępnianie osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. Jedynie działka nr 3 o obszarze 0,72 ha na początku 2023 r. została sprzedana rolnikowi, który do tej pory ja dzierżawił, na podstawie ustnej umowy. Pieniądze w ten sposób pozyskane postanowiono przeznaczyć na uporządkowanie działek o numerach 5 i 6.

W październiku 2023 r. przy drodze wewnętrznej oraz na domu Wnioskodawcy umieścili banery zawierające informację „Sprzedam Działki” oraz „Sprzedam Dom”. W listopadzie 2023 r. zamieszczone zostało również pierwsze ogłoszenie o sprzedaży działek na platformie (...). Wnioskodawcy nie korzystali z ofert biur agencji pośredniczących w transakcjach sprzedaży nieruchomości.

W styczniu 2024 r. sprzedana została działka numer 9 oraz udział w działce numer 12 (droga). Następnie w lutym 2024 r. w jednej transakcji Wnioskodawcy sprzedali działki nr 7 i 8 oraz udział w działce 12 (droga). W kwietniu 2024 r. została sprzedana działka nr 13, zabudowana budynkiem mieszkalnym - domem rodzinnym oraz budynkiem gospodarczym.

Następnie w czerwcu 2024 r. zostały sprzedane działki nr 4, 1 oraz 2 stanowiące grunty orne, pola, łąki, nieużytki. W lipcu 2024 r. została sprzedana działka nr 10 oraz udział w działce numer 12 (droga). Obecnie na zbyciu pozostała jedynie działka nr 11 wraz z udziałem w drodze (działka nr 12).

Celem sprzedaży ww. nieruchomości jest zaspokojenie prywatnych potrzeb mieszkaniowych, gdyż rodzina w chwili obecnej opuściła miejscowość (...) i przeniosła się do (…) oraz w okolice (…).

Do chwili obecnej pozyskane środki przeznaczono na wkład własny do kredytu hipotecznego na zakup domu, w którym zamieszkuje wraz z rodziną C.C., spłatę kredytu hipotecznego oraz wkład własny do kredytu hipotecznego dot. nieruchomości A.A., oraz związane z tym podatki i taksy notarialne.

Wnioskodawcy wskazują, iż nie udzielali i nie będą udzielać pełnomocnictwa osobie trzeciej do działania w ich imieniu w celu uzyskania profesjonalnej pomocy w sprzedaży działek.

Wnioskodawcy wskazują, iż nie zawierali przedwstępnej umowy sprzedaży podczas sprzedaży działek.

Wnioskodawcy wskazują, że Ich celem nie jest i nigdy nie było prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na handlu nieruchomościami, co za tym idzie nie uzbrajali żadnej z działek, nie grodzili ich, nie wnioskowali o zmiany w MPZP, nie korzystali z agencji pośredniczących w sprzedaży nieruchomości. Celem rodziny jest sprzedaż działek w miejscowości (...), tak, aby nie posiadać już w tamtym miejscu żadnych nieruchomości i zobowiązań z tym związanych, a jednocześnie zabezpieczyć potrzeby mieszkaniowe rodziny.

Należy podkreślić, iż sprzedaż nieruchomości ma charakter skończony - Wnioskodawcy wskazują, iż po sprzedaży odziedziczonych działek nie zamierzają nabywać kolejnych nieruchomości w celu ich zbycia i uzyskiwania z tego tytułu korzyści majątkowych. Wnioskodawcy nie są i nie byli zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT, nie prowadzili działalności gospodarczej i nie wykorzystywali działek przeznaczonych do sprzedaży do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie wykonują zawodu związanego ze sprzedażą nieruchomości. Wnioskodawcy nie dokonywali wcześniej, tj. przed nabyciem spadku, sprzedaży nieruchomości.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Nr sprzedanych działek będących przedmiotem wniosku: 7, 13, 8, 12, 9, 10, 3, 4, 1, 2. Działka nr 11 jeszcze nie została sprzedana, jednak jest także przedmiotem wniosku.

W drodze dziedziczenia każdy z Zainteresowanych otrzymał udziały we wskazanych we wniosku działkach oraz każdy z Zainteresowanych był współwłaścicielem wymienionych we wniosku działek.

Działkę nr 3 dzierżawił od Zainteresowanych rolnik na podstawie ustnej umowy, nie było żadnego terminu obowiązywania tej dzierżawy oraz miało to charakter nieodpłatny.

Zainteresowani nie uzbrajali żadnej z działek będących przedmiotem wniosku.

Działki (udziały w działkach) nr 1, 2, 3, 4, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, przez cały okres ich posiadania, tj. od momentu nabycia do momentu ich sprzedaży, nie były przez Zainteresowanych w jakikolwiek sposób użytkowane, stanowiły jedynie majątek własny Zainteresowanych, nabyty w drodze dziedziczenia.

Zainteresowani nie byli i nie są rolnikami ryczałtowymi w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT. Zainteresowani nie prowadzili i nie prowadzą żadnego gospodarstwa rolnego, nie uzyskiwali i nie uzyskują żadnych płodów rolnych z tego tytułu.

MPZP na dzień sprzedaży w przeznaczeniu podstawowym jak i uzupełniającym nie przewidywał możliwości zabudowy dla działek nr 3, 4, 1 oraz 2. Poniżej przeznaczenie wg MPZP na dzień sprzedaży dla poszczególnej działki:

Działka 3 - tereny rolnicze oraz tereny wskazane do zalesień.

Działka 4- tereny upraw polowych.

Działka 1 - tereny upraw polowych.

Działka 2 - tereny upraw polowych, łąki i pastwiska.

Budynek gospodarczy został nabyty przez Zainteresowanych w drodze dziedziczenia po Tacie - D.D. Budynek gospodarczy został wybudowany w latach 50-tych, nabyty przez Zainteresowanych w 2017 roku na mocy Protokołu Dziedziczenia po D.D. Budynek gospodarczy nie był wybudowany przez Zainteresowanych, ale odziedziczony/nabyty w drodze dziedziczenia po śmierci Taty w 2017 roku. Został wybudowany prawdopodobnie w latach 50-tych. W okresie posiadania budynek ten stanowił starą oborę, w złym stanie technicznym, nieużytkowany. Budynek był nieużytkowany, więc nie podlegał podatkowi od towarów i usług. Nie było ponoszonych wydatków na ulepszenie tego budynku, jak wskazano wcześniej stanowił on starą nieremontowaną oborę.

Pytanie

Czy przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pozyskanych w drodze dziedziczenia przez Wnioskodawców kwalifikują się jako przychody z działalności gospodarczej, i co za tym idzie Wnioskodawcy będą musieli zapłacić podatek VAT od sprzedanych nieruchomości?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Mając na uwadze stan faktyczny sprawy, opierając się na obowiązującym stanie prawnym należałoby uznać, iż przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pozyskanych w drodze dziedziczenia przez Wnioskodawców nie kwalifikują się jako przychody z działalności gospodarczej i Wnioskodawcy nie powinni zapłacić podatku VAT od sprzedawanych działek.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) dalej zwanej VATU lub ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 VATU, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 VATU, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 VATU, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 VATU, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 VATU, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 VATU - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 VATU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 VATU, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, co zdaniem Wnioskodawców ma miejsce w niniejszej sytuacji. Jeśli więc osoby fizyczne dokonują sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, jest skończona i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy wskazać, iż Wnioskodawcy czynili wysiłki celem sprzedaży nieruchomości w cenie jak najkorzystniejszej, jednakże w ocenie Wnioskodawców nie jest to równoznaczne ze sprzedażą nieruchomości w ramach działalności gospodarczej w celach zarobkowych.

Dla uznania danego majątku, tutaj nieruchomości, za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Jak wynika z wykładni art. 15 ust. 2 VATU, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Zatem, odnosząc się do powyższych kwestii, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie czynności. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą. Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Ponadto z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł również, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Wnioskodawcy nabyli nieruchomości dla których Sąd Rejonowy (...) prowadzi księgę wieczystą (...) stanowiące działki nr 1, 2,3 i 4 stanowiące łączny obszar 1,73 ha położone w gminie (...), oraz nieruchomości, dla których Sąd Rejonowy (...) prowadzi księgę wieczystą (...) stanowiące działki nr 5 i 6, stanowiące łączny obszar 0,85 ha, również położone w gminie (...), w drodze nabycia spadku. Samo to wskazuje, iż Wnioskodawcy nie nabyli ww. nieruchomości w celach zarobkowych celowo kierując się chęcią sprzedaży. Wnioskodawcy poczynili nakłady w celu oczyszczenia działek i wyburzenia budynków grożących zawaleniem, bądź oczyszczenia domu z przedmiotów osób, które już w nim nie zamieszkują. Celem Wnioskodawców było zbycie wszystkich nieruchomości w miejscowości (...), co wiąże się z zabezpieczeniem potrzeb mieszkaniowych rodziny w innej lokalizacji – (…) i (…).

Wnioskodawcy ponadto dokonali podziału działek nr 5 i 6 na 7 działek: 7, 8, 9, 10, 11, 12 (działka drogi wewnętrznej, dającej dostęp do drogi publicznej), 13 (działka zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym). Czynność ta umożliwiała szybszą sprzedaż nieruchomości z uwagi na ich większą cenową przystępność dla potencjalnych nabywców. Wnioskodawcy samodzielnie umieszczają oferty sprzedaży działek na portalach takich jak (...) czy też umieszczają banery z napisem „sprzedam działkę” czy też „sprzedam dom” na nieruchomościach wystawionych na sprzedaż.

Działki wyodrębnione o numerach 7, 13, 8, 12, 9, 10, 11 w miejscowym planie zagospodarowania oznaczone są jako zabudowa zagrodowa z dopuszczeniem zabudowy jednorodzinnej. Pozostałe to grunty orne, pola, łąki, nieużytki. Wnioskodawcy mają świadomość, iż sprzedaż nieruchomości określonych jako zabudowa zagrodowa objęta jest stawką podatku VAT w wysokości 23%, jednakże mając na uwadze całą powyższą argumentację jak i stan faktyczny sprawy, w ocenie Wnioskodawców nie ma podstaw, aby Wnioskodawcy zobowiązani byli do zapłaty podatku VAT od sprzedawanych działek nabytych w drodze dziedziczenia. Świadczy również o tym stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego który 16 maja 2023 r. wydał wyrok, w którym dokonał wykładni przepisów podatkowych związanych ze sprzedażą majątku z darowizny i kwalifikowaniem ich jako przychody z działalności gospodarczej. Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny: „Nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że nabycie nieruchomości gruntowej w drodze darowizny, następnie jej podział i potencjalna możliwość zmiany ich przeznaczenia, miałyby wykazywać cechy zorganizowania, ciągłości i trwałości działalności gospodarczej. Gospodarowanie własnym mieniem nie może zostać zarezerwowane wyłącznie do czynności jednorazowych. Sukcesywne zbywanie działek jako części wydzielonych z jednego zbioru (jednej nieruchomości gruntowej) nie świadczy o systematycznych, ciągłych działaniach związanych z profesjonalnym nabywaniem i sprzedażą nieruchomości.” Zdaniem Sądu „o zorganizowaniu (art. 5a pkt 6 PDOFizU) nie może świadczyć też uzyskanie warunków zabudowy, które w efekcie podniosły wartość działek. Podkreślenia jednak wymaga, że działania te mieszczą się w pojęciu prawidłowego gospodarowania (gospodarności) własnym mieniem.”

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy wskazują jak na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Zatem, w świetle powołanych powyżej przepisów zbycie nieruchomości (gruntów oraz udziałów w nich, ale i budynków czy budowli) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży udziałów w działkach, tj. w działkach nr 7, 13, 8, 12, 9, 10, 3, 4, 1, 2, 11, istotne jest, czy w celu dokonania sprzedaży ww. działek, podjęli Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Państwa za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym Trybunał stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z opisu sprawy, w 2017 r. na mocy protokołu dziedziczenia, nabyli Państwo w częściach równych po 1/3 spadek po Tacie - D.D.

W skład spadku wchodziły działki nr 1, 2, 3 i 4oraz działki nr 5 i 6, położone w gminie (...). Są Państwo jedynymi spadkobiercami, współwłaścicielami wskazanych nieruchomości. W drodze dziedziczenia każdy z Państwa otrzymał udziały we wskazanych działkach oraz każdy z Państwa był współwłaścicielem wymienionych działek.

Nie byli Państwo i nie są rolnikami ryczałtowymi w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT. Nie prowadzili Państwo i nie prowadzą żadnego gospodarstwa rolnego, nie uzyskiwali i nie uzyskują żadnych płodów rolnych z tego tytułu.

Na początku 2023 r. podjęli Państwo decyzję o zbyciu nieruchomości rolnej położonej w miejscowości (...), oznaczonej jako działka numer 3. Działka ta została sprzedana rolnikowi, który do tej pory ją dzierżawił na podstawie ustnej umowy, nie było żadnego terminu obowiązywania tej dzierżawy oraz dzierżawa miała charakter nieodpłatny.

Pieniądze ze sprzedaży działki 3 postanowili Państwo przeznaczyć na uporządkowanie działek o numerach 5 i 6 poprzez zburzenie starych, grożących zawaleniem budynków gospodarczych, usunięcie eternitu, starego ogrodzenia drewnianego, wywóz śmieci, oraz oczyszczenie jednej kondygnacji domu, która od 2023 r. pozostawała niezamieszkana.

Podjęli Państwo również decyzję, aby w celu zrealizowania Państwa własnych potrzeb mieszkaniowych dokonać podziału geodezyjnego działek 5 i 6 w celu zbycia zarówno ich, jak pozostałych nieruchomości nabytych w spadku. Uzyskane w ten sposób środki chcieli Państwo przeznaczyć na wkład własny kredytów hipotecznych na zakup domu i mieszkania.

Pod koniec sierpnia 2023 r. zakończył się podział geodezyjny i zostało wyodrębnionych 7 działek: 7, 8, 9, 10, 11, 12 (działka drogi wewnętrznej, dającej dostęp do drogi publicznej), 13 (działka zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym).

Na moment sprzedaży działek niezabudowanych obowiązuje MPZP z 2003 r. O jego uchwalenie wystąpiła Gmina (...). Działki wyodrębnione o numerach 7, 13, 8, 12, 9, 10, 11 w miejscowym planie zagospodarowania oznaczone są jako zabudowa zagrodowa z dopuszczeniem zabudowy jednorodzinnej. Pozostałe o numerach 3, 4, 1 oraz 2 to grunty orne, pola, łąki, nieużytki. MPZP na dzień sprzedaży w przeznaczeniu podstawowym jak i uzupełniającym nie przewidywał możliwości zabudowy dla tych działek.

Działka nr 13 to jedyna działka zabudowana budynkiem mieszkalnym - domem rodzinnym oraz budynkiem gospodarczym. Budynek mieszkalny - dom rodzinny - oddany był do użytku w 1974 r. Do dnia zbycia po odziedziczeniu w 2017 r. nie były ponoszone wydatki na jego ulepszenie. Budynek gospodarczy został nabyty przez Państwa w drodze dziedziczenia po Tacie - D.D. Budynek gospodarczy został wybudowany w latach 50-tych, nabyty przez Państwa w 2017 roku na mocy protokołu dziedziczenia po D.D. Budynek gospodarczy nie był wybudowany przez Państwa. W okresie posiadania budynek ten stanowił starą oborę, w złym stanie technicznym. Budynek był nieużytkowany. Nie było ponoszonych wydatków na ulepszenie tego budynku.

Działki (udziały w działkach) nr 1, 2, 3, 4, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, przez cały okres ich posiadania, tj. od momentu nabycia do momentu ich sprzedaży, nie były przez Państwa w jakikolwiek sposób użytkowane, stanowiły jedynie Państwa majątek własny, nabyty w drodze dziedziczenia.

Nie występowali Państwo o decyzję o warunkach zabudowy odziedziczonych działek.

W październiku 2023 r. przy drodze wewnętrznej oraz na domu umieścili Państwo banery zawierające informację „Sprzedam Działki” oraz „Sprzedam Dom”. W listopadzie 2023 r. zamieszczone zostało również pierwsze ogłoszenie o sprzedaży działek na platformie (...). Nie korzystali Państwo z ofert biur agencji pośredniczących w transakcjach sprzedaży nieruchomości.

W styczniu 2024 r. sprzedana została działka numer 9 oraz udział w działce numer 12 (droga). Następnie w lutym 2024 r. w jednej transakcji sprzedali Państwo działki nr 7 i 8 oraz udział w działce 12 (droga). W kwietniu 2024 r. została sprzedana działka nr 13, zabudowana budynkiem mieszkalnym - domem rodzinnym oraz budynkiem gospodarczym.

Następnie w czerwcu 2024 r. zostały sprzedane działki nr 4, 1 oraz 2 stanowiące grunty orne, pola, łąki, nieużytki. W lipcu 2024 r. została sprzedana działka nr 10 oraz udział w działce numer 12 (droga). Obecnie na zbyciu pozostała jedynie działka nr 11 wraz z udziałem w drodze (działka nr 12).

Do chwili obecnej pozyskane środki przeznaczono na wkład własny do kredytu hipotecznego na zakup domu, w którym zamieszkuje wraz z rodziną C.C., spłatę kredytu hipotecznego oraz wkład własny do kredytu hipotecznego dot. nieruchomości A.A., oraz związane z tym podatki i taksy notarialne.

Wskazali Państwo, iż nie udzielali i nie będą Państwo udzielać pełnomocnictwa osobie trzeciej do działania w Państwa imieniu w celu uzyskania profesjonalnej pomocy w sprzedaży działek.

Nie zawierali Państwo przedwstępnej umowy sprzedaży podczas sprzedaży działek.

Wskazali Państwo, że Państwa celem nie jest i nigdy nie było prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na handlu nieruchomościami, co za tym idzie nie uzbrajali żadnej z działek, nie grodzili ich, nie wnioskowali o zmiany w MPZP, nie korzystali z agencji pośredniczących w sprzedaży nieruchomości. Celem sprzedaży ww. nieruchomości jest zaspokojenie prywatnych potrzeb mieszkaniowych.

Po sprzedaży odziedziczonych działek nie zamierzają Państwo nabywać kolejnych nieruchomości w celu ich zbycia i uzyskiwania z tego tytułu korzyści majątkowych. Nie są i nie byli Państwo zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT, nie prowadzili działalności gospodarczej i nie wykorzystywali Państwo działek przeznaczonych do sprzedaży do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie wykonują Państwo zawodów związanych ze sprzedażą nieruchomości. Nie dokonywali Państwo wcześniej, tj. przed nabyciem spadku, sprzedaży nieruchomości.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy przychody uzyskane ze sprzedaży opisanych nieruchomości nabytych w drodze dziedziczenia kwalifikują się jako przychody z działalności gospodarczej i co za tym idzie, muszą Państwo zapłacić podatek VAT z tego tytułu.

W celu wyjaśnienia Państwa wątpliwości należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjęli Państwo w odniesieniu do nieruchomości będących przedmiotem sprzedaży i ustalić, czy w odniesieniu do opisanych transakcji sprzedaży, spełniają Państwo przesłanki do uznania Państwa za podatników podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Jak wynika z treści wniosku, działka nr 3 była nieodpłatnie dzierżawiona.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że w myśl art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny:

Natomiast art. 710 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Istotnymi cechami umowy użyczenia są dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

Zatem należy stwierdzić, że umowa nieodpłatnej dzierżawy stanowiła w swojej istocie umowę użyczenia, gdyż z tytułu nieodpłatnego udostępnienia udziałów w działce nr 3 nie uzyskiwali Państwo przysporzenia majątkowego.

W związku z powyższym, nieodpłatne użyczenie działki nr 3 nie stanowiło działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sytuacji nie wystąpiły okoliczności wskazujące, że dokonaną sprzedaż przez Państwa udziałów w działkach nr 1, 2, 3, 4, 7, 8, 9, 10, 12, 13, a także planowaną sprzedaż udziałów w działce nr 11 należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Państwa za podatników podatku od towarów i usług.

Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie podjęli Państwo w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości przez cały okres ich posiadania.

Mając na uwadze podjęte przez Państwa działania nie można uznać, że stanowią one ciąg zdarzeń przesądzających o uznaniu sprzedaży opisanych nieruchomości za prowadzenie działalności gospodarczej. W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Państwa, w zakresie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, za podatników podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się zatem do sprzedaży ww. nieruchomości stwierdzić należy, że podjęte przez Państwa czynności nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak wynika z opisu sprawy nie dokonywali i nie dokonują Państwo czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak jest przesłanek zawodowego, tj. stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności, co przesądzałoby o tym, że zbycie przez Państwa opisanych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, dokonana przez Państwa sprzedaż udziałów w działkach nr 1, 2, 3, 4, 7, 8, 9, 10, 12, 13, a także planowana sprzedaż udziałów w działce nr 11, nie skutkuje uznaniem Państwa za podatników podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlegała/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja oparta jest na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W związku z tym, że należna wpłata od niniejszego wniosku wynosi 120,00 zł, kwota 1320,00 zł jest wpłatą nienależną, zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi na rachunek, z którego dokonano opłaty za wniosek.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani A.A. (Zainteresowana będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).