Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - 0111-KDIB3-3.4012.483.2024.3.AW

shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 27 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.483.2024.3.AW

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pani wniosek z 15 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący ustalenia, czy może Pani zastosować zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w zakresie sprzedaży działek nr: (...), wpłynął 15 października 2024 r.

Wniosek – w odpowiedzi na wezwanie Organu – uzupełniła Pani pismem z 26 listopada 2024 r., (data wpływu: 26 listopada 2024 r.) oraz pismami z 15 października 2024 r. i 25 listopada 2024 r., które wpłynęły do Organu 18 grudnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Aktem notarialnym z dnia (...) r., nr (...) otrzymała Pani w darowiźnie nieruchomość leżącą w (...) przy ul. (...).

Trzy miesiące wcześniej, tj. (...) r., odkupiła Pani przylegającą wąską, bo (…)-metrową działkę po zmarłym sąsiedzie, gdzie na celu miała Pani, poszerzenie swojej przyszłej przydomowej działki.

Prowadząc prace remontowe w 2020/2021 r., stwierdziła Pani, że większość tylnej części działki jest Pani niepotrzebna, generując tylko koszty.

Po rozmowie z sąsiadem, dowiedziała się Pani, że jest [on] w trakcie wytaczania drogi wzdłuż graniczy z Panią. W 2021 r., sąsiad dokonał wytyczenia drogi wzdłuż granicy Pani działki, a Pani uzyskała do niej dostęp w ramach służebności aktem notarialnym.

Początkowo podjęła Pani próbę sprzedaży tylnej części działki, jednak okazało się, że działka jest zbyt duża i ciężko było ją sprzedać bo ludzie obecnie wolą zdecydowanie mniejsze działki. Dlatego z czasem podjęła Pani decyzję o podziale części Pani działki na kilka optymalnych działek. Łącznie wyszło Pani 8 działek, z czego do siedmiu w tym roku poczyniła Pani spory nakład finansowy i zrobiła Pani przyłącze prądu, a jedną działkę przylegającą do tyłu Pani działki z domem, zostawiła sobie Pani bez przyłącza jako alternatywę, w razie gdyby z czasem okazało się, że jednak potrzebuje Pani troszkę większej działki niż ma Pani obecnie przy domu.

Teraz planuje Pani sprzedać te 7 wytyczonych działek, dlatego kieruje Pani to pismo do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w celu uzyskania informacji czy jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej może Pani sprzedać działki bez doliczania podatku VAT. Nigdy wcześniej nie miała Pani styczności z podziałem działki, co i tak Panią przerosło, dowiedziawszy się o podatku adiacenckim, który Pani nie ominie.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku, na pytanie Organu:

O ilość działek które planuje Pani sprzedać i które mają być przedmiotem interpretacji indywidualnej,

wskazała Pani:

Ilość działek które mają być przedmiotem interpretacji indywidualnej to 7 szt.

Na pytanie Organu:

O oznaczenie (numery) działek, które powstały w wyniku podziału działki o której mowa we wniosku, a które mają być przedmiotem interpretacji indywidualnej,

Wskazała Pani:

Numery działek, o których mowa: (...).

Na pytanie Organu:

Czy w związku z nabyciem działki, której podziału Pani dokonała przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Wskazała Pani:

Nie.

Na pytanie Organu:

W jaki sposób, do jakich celów wykorzystywała Pani działkę/działki będącą/będące przedmiotem wniosku – od dnia nabycia do dnia planowanej dostawy?

Wskazała Pani:

Od dnia nabycia działka była nieużytkiem rolnym.

Na pytanie Organu:

Czy była/jest Pani rolnikiem ryczałtowym oraz dokonywała Pani sprzedaży ewentualnych produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na gruncie (działce/działkach) będących przedmiotem wniosku?

Wskazała Pani:

Nie była Pani rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywała Pani [sprzedaży] ewentualnych produktów rolnych.

Na pytanie Organu:

Czy wykorzystywała Pani ww. działkę/działki w działalności gospodarczej?

Wskazała Pani:

Nie wykorzystywała Pani działki w działalności gospodarczej i teraz działek już po podziale też nie.

Na pytanie Organu:

Czy działka/działki opisane we wniosku były/będą udostępniane przez Panią osobom trzecim? Jeżeli tak, to należy wskazać, na podstawie jakich umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie) oraz czy było/będzie to udostępnianie odpłatne czy nieodpłatne (odpowiedź należy odnieść do każdej działki będącej przedmiotem wniosku).

Wskazała Pani:

Działka nie była udostępniania osobom trzecim i działki już po podziale (nr (...)) nie były i nie będą udostępnianie osobom trzecim.

Na pytanie Organu:

Czy w stosunku do ww. działki/działek, poza czynnościami już wymienionymi we wniosku poczyniła Pani/planuje Pani poczynić jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia nieruchomości, jeśli tak to, jakie oraz kiedy i w jakim celu?

Wskazała Pani:

Zostały poczynione działania zawarte już we wniosku, czyli podział na przełomie 2023/2024 r. oraz doprowadzenie prądu – (…) 2024 r. Na tę chwilę nie planuje Pani innych działań uatrakcyjnienia nieruchomości.

Na pytanie Organu:

Proszę dokładnie opisać co ma Pani na myśli, pisząc w opisie zdarzenia przyszłego, że do siedmiu działek poczyniła Pani w tym roku spory nakład finansowy. Proszę dokładnie opisać na co i w jakim celu przeznaczyła Pani środki i do których konkretnie działek (proszę podać ich numery) ma to doniesienie.

Wskazała Pani:

W tym roku w sierpniu do działek nr (...) został dociągnięty prąd, powstały skrzynie elektryczne przy każdej z ww. działki. Koszt tego przyłącza to 7698,89 zł.

Na pytanie Organu:

Czy planuje Pani zawrzeć umowę/umowy przedwstępne z kupującym/kupującymi ww. działku? Jeśli tak, to czy w umowie przedwstępnej/umowach przedwstępnych zawartej z przyszłym kupującym/kupującymi zostaną ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność nieruchomości na nabywcę? (należy wskazać konkretnie jakie).

Wskazała Pani:

Nie planuje Pani na dzień dzisiejszy zawierać umowy przedwstępnej z kupującym/kupującymi ww. działki.

Na pytanie Organu:

Czy nabywca/nabywcy poniesie/będą ponosić jakiekolwiek nakłady finansowe związane z nieruchomością od momentu podpisania umowy przedwstępnej do zawarcia umowy finalnej?

Wskazała Pani:

Nie dotyczy.

Na pytanie Organu:

Czy kupującemu/kupującym zostanie udzielone pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne do działania w Pani imieniu? Jeśli tak, to w zakresie jakich czynności?

Wskazała Pani:

Nie zostanie udzielone kupującemu/kupującym pełnomocnictwo w Pani imieniu.

Na pytanie Organu:

Czy na moment planowanej transakcji sprzedaży działki będą stanowiły teren zabudowany budynkami i/lub budowlami czy też będą stanowiły teren niezabudowany? Proszę wskazać dla każdej wydzielonej ewidencyjnie działki będącej przedmiotem wniosku.

Wskazała Pani:

Na moment planowanej transakcji sprzedaży działka nr (...) będą stanowiły teren niezabudowany.

Na pytanie Organu:

Jeżeli działki stanowią lub na moment sprzedaży będą stanowiły teren niezabudowany to proszę wskazać:

-jakie jest/będzie przeznaczenie działek zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego?

-czy zgodnie z tym planem są/będą to działki przeznaczona pod zabudowę?

-czy dla działek będących przedmiotem wniosku, na moment sprzedaży będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy? Jeżeli tak to jaki rodzaj zabudowy będzie ona przewidywała?

Wskazała Pani:

Teren na którym leżą Pani działki nie posiada planów zagospodarowania przestrzennego.

Na pytanie Organu:

Czy wystąpiła/wystąpi Pani o wydanie ww. decyzji o warunkach zabudowy dla działek będących przedmiotem wniosku – jeśli tak, to z jakiego powodu?

Wskazała Pani:

Wystąpiła Pani o warunki zabudowy. W 2021 r., wydana została decyzja o warunkach zabudowy dla działek (…) i (…), które to nie były jeszcze podzielone. Wniosek złożyła Pani w celach informacyjnych, czy jest możliwość budowy na tych terenach.

Pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT może Pani zastosować zwolnienie z VAT dokonując sprzedaży działek: nr (…)?

Pani stanowisko w sprawie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Podpierając się art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, uważa Pani, że sprzedawane działki nr (...)spełniają warunki do zastosowania zwolnienia z VAT, gdyż są to tereny niezabudowane. Z wypisu rejestru gruntów wprost wynika, że są to grunty orne.

Ocena stanowiska

Stanowisko które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

a)dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;

b)dostawa terenu budowlanego.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że planuje Pani sprzedaż 7 działek niezabudowanych, tj. działek nr (...) które powstały po podziale działek (...) i (...). Z wniosku wynika, że podziału działek dokonała Pani w celu ich sprzedaży bowiem według Pani ludzie wolą obecnie kupować mniejsze działki. Ponadto wystąpiła Pani o warunki zabudowy, w 2021 r., wydana została decyzja o warunkach zabudowy dla działek (...) i (...), które to nie były jeszcze podzielone. Wniosek złożyła Pani w celach informacyjnych, czy jest możliwość budowy na tych terenach. Wskazać również należy, że do działek poczyniła Pani spory nakład finansowy i zrobiła Pani przyłącze prądu. Do działek o nr (...) został dociągnięty prąd, powstały skrzynie elektryczne przy każdej z ww. działki.

Zatem biorąc pod uwagę informacje podane przez Panią w treści wniosku i uzupełnieniu wniosku należy wskazać, że dokonała Pani szeregu działań w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości, a czynności te przybierają formę zorganizowaną. Są to działania charakterystyczne dla podmiotów profesjonalnie zajmujących się sprzedażą nieruchomości.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że dokonała Pani podziału działek na bardziej optymalne pod względem ich wielkości, które łatwiej będzie Pani sprzedać potencjalnym nabywcom. Wystąpiła Pani także o warunki zabudowy – co prawda, jak Pani wskazała – w celach informacyjnych, jednakże niewątpliwie podnosi to atrakcyjność omawianych działek, które mają być przedmiotem sprzedaży. Ponadto jak Pani wskazała, w odniesieniu do działek poczyniony został spory nakład finansowy – został dociągnięty prąd, powstały skrzynie elektryczne przy każdej z ww. działki.

Wobec powyższego sprzedając działki, nie będzie Pani dokonywała tego w ramach przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności.

Zatem skoro wystąpi Pan dla tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, planowana sprzedaż działek będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż działek wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 977 ze zm.):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Zgodnie z przedstawionymi okolicznościami sprawy, zanim dokonała Pani podziału na mniejsze działki działek nr (...) i (...) to wystąpiła Pani o warunki zabudowy, decyzja w tym zakresie wydana została w 2021 r., zatem omawiane działki nr (...) stanowią teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie ich sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu Nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w  art. 43  ust.  1  pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w  oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie  przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w  art.  43  ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przenosząc powyższą analizę na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, nie wykorzytsywała Pani ani działek przed podziałem ani działek po podziale w ogóle w działności gospodarczej. Skoro działki nie były wykorzystywane w żadnej działlności gospodarczej to nie możliwe jest również stwierdzenie że były wykorzytsywane w działalności zwolnionej.

Oznacza to, że nie został spełniony jeden z warunków do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, co jest wystarczające do braku możliwości skorzystania z tego zwolnienia w ogóle.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż niezabudowanych działek nr (...), będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy, a zatem będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla przedmiotu dostawy.

Zatem Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo  o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.