Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 września 2024 r. za pomocą platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku od towarów i usług, w zakresie określenie miejsca świadczenia usług kolokacji na rzecz podmiotu z spoza UE, zobowiązania do doliczania do kwoty wynagrodzenia podatku VAT i wystawiania faktury VAT wraz z podatkiem VAT. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 grudnia 2024 r. (wpływ 18 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (X.) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w zakresie: 1) kolokacji (udostępnienie szaf serwerowych) - (…), 2) dzierżawy łączy światłowodowych - (…), 3) dostawy gwarantowanej energii elektrycznej - PKD (…). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem w podatku od towarów i usług, w  rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z dnia 13.03.2024 r., Dz.U.2024 poz. 361) (dalej „Ustawa”). Powyższe usługi mają być świadczone na rzecz podmiotu mającego siedzibę poza obszarem Unii Europejskiej oraz biuro na terytorium Holandii i posiadającego holenderski numer identyfikacyjny ale nie mający na terytorium Holandii siedziby na potrzeby podatku VAT i nie mający stałego zakładu w Holandii.

W uzupełnieniu w odpowiedzi na pytanie nr:

1)Czy podmioty nabywające od Państwa usługi są podmiotami,które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 lub osobami prawnymi niebędącymi podatnikami na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej?

Wskazali Państwo:

Wniosek o indywidualną interpretację dotyczy szczególnego przypadku, kiedy Klient jest spoza UE. Firma (Y.) ma swoją siedzibę w (…) (…), (…). (…), (…), (…).(…). Posiada również biuro w Holandii: (…)(…), (…) (…), (…) (…) (…), (…) i posiada NIP: (…) (…).

2)Czy świadczone przez Państwa usługi kolokacji (udostępnienie szaf serwerowych), dzierżawy łączy światłowodowych należą do usług wymienionych w art. 28l ustawy o podatku od towarów i usług?

Odpowiedzieli Państwo: nie.

3)Czy świadczone przez Państwa usługi kolokacji (udostępnienie szaf serwerowych), dzierżawy łączy światłowodowych oraz dostawa gwarantowanej energii elektrycznej stanowią nierozerwalną całość oferowaną klientowi?

Wskazali Państwo: tak.

4)Które z ww. świadczenie jest wiodące, nadaje charakter Państwa usłudze?

Odpowiedzieli Państwo: usługa kolokacji (udostępniania szaf serwerowych).

5)Czy klient może nabyć tylko jedno albo dwa z ww. świadczeń, a jeśli tak to które?

Wskazali Państwo: tak, np. może nabyć usługę polegającą tylko na dzierżawie połączenia światłowodowego.

6)Czy dokonują Państwo sprzedaży energii elektrycznej podmiotom nabywającym  państwa usługi? A jeżeli nie to na czym polega „dostawagwarantowanej energii elektrycznej”, jak jest rozliczana (np. ryczał albo od rzeczywistego zużycia energii prze klienta)?

Odpowiedzieli Państwo: nie sprzedajemy klientom energii elektrycznej na zasadzie odsprzedaży towaru. Jest to sprzedaż usługi gwarantowanej energii elektrycznej polegającej na dostarczeniu klientowi energii elektrycznej za pośrednictwem naszego systemu zasilania gwarantowanego w skład którego wchodzą systemy UPS, agregat prądotwórczy, system chłodzenia. Klient rozliczany jest wg rzeczywistego zużycia energii (odczyt z podlicznika).

7)Czy w ramach świadczonych usług kolokacji Państwa Klienci uzyskują prawa do używania całości lub części konkretnej nieruchomości?

Wskazali Państwo, że: nie.

8)Czy w ramach świadczonych usług kolokacji Państwa Klienci mają swobodny dostęp do swoich szaf serwerowych umieszczonych w Państwa nieruchomości?

Odpowiedzieli Państwo: tak, mają, ale tylko wyłącznie do strefy, w której znajduję się dzierżawione przez klienta szafy serwerowe. Do pozostałej części nieruchomości nie mają dostępu.

9)Czy w ramach świadczonych usług kolokacji Państwa Klienci współdzielą powierzchnię serwerowni z szafami serwerowymi, z szafami innych klientów?

Wskazali Państwo, że: tak.

10)Czy szafy serwerowe stanowią integralną części budynku?

Odpowiedzieli Państwo, że: nie.

11)Czy łącza światłowodowe stanowią integralną części budynku/budowli albo są budowlą w rozumieniu prawa budowlanego?

Wskazali Państwo, że: nie.

12)Czy podmioty na rzecz których dzierżawią Państwo łącza światłowodowe uzyskują prawo do dysponowania nimi na wyłączność czy też uzyskują oni tylko możliwość przesyłania danych (określoną albo nieokreśloną ich ilość)?

Odpowiedzieli Państwo, że: na wyłączność.

Pytanie

Czy wnioskodawca jest zobowiązany do doliczania do kwoty wynagrodzenia podatku VAT i wystawiania faktury VAT wraz z podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdanie wnioskodawcy w przypadku świadczenia usług kolokacji (dzierżawy szafy serwerowej), dzierżawy połączeń światłowodowych oraz dostarczenia energii elektrycznej dla klienta, który posiada siedzibę poza Unią Europejską (Antigua) i numer identyfikacyjny VAT w Holandii, kluczowe jest ustalenie miejsca świadczenia usług zgodnie z przepisami dotyczącymi podatku VAT.

Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT (implementującego Dyrektywę VAT UE), miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, a usługi kolokacji są raczej takimi usługami (ponieważ dzierżawa szafy serwerowej wiąże się z nieruchomością), jest miejsce położenia nieruchomości. W tym przypadku usługi są świadczone w K., co oznacza, że miejscem opodatkowania VAT jest Polska, niezależnie od tego, gdzie klient ma swoją siedzibę. Dla usług takich jak dzierżawa połączeń światłowodowych i dostarczanie energii elektrycznej, które nie są bezpośrednio związane z nieruchomością, miejscem świadczenia usług dla kontrahentów będących przedsiębiorcami (B2B) spoza UE, zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, jest miejsce, w którym kontrahent (nabywca) posiada swoją siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku (Y.). siedziba znajduje się na Antigui, więc te usługi nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce. Usługi kolokacji (dzierżawa szafy serwerowej) są związane z nieruchomością znajdującą się w Polsce, co oznacza, że te usługi powinny być opodatkowane VAT w Polsce, niezależnie od tego, czy klient ma siedzibę w UE, czy poza nią. W takim przypadku nie można wystawić faktury bez VAT. Usługi dzierżawy połączeń światłowodowych oraz dostarczenie energii elektrycznej (jeżeli nie są one bezpośrednio związane z nieruchomością) można potraktować zgodnie z zasadą ogólną dla transakcji B2B z podmiotem spoza UE, co oznacza, że miejscem świadczenia usług jest siedziba nabywcy (Antigua) i te usługi nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy:

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Zgodnie z art. 28a ustawy:

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy:

Z powołanych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady usługa świadczona na rzecz podatnika, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych m.in. z nieruchomościami.

I tak zgodnie z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług:

Wskazany przepis stanowi implementację przepisu art. 47 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1), zgodnie z którym:

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Jednocześnie w art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE. Co więcej w art. 31a ust. 3 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, których nie należy traktować jako usług związanych z nieruchomościami, czyli usług nieobjętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

W art. 31a ust. 3 Rozporządzenia wykonawczego 282/2011 zdefiniowano katalog przesłanek negatywnych tj. usług które nie są uznawane za związane z nieruchomościami:

Rozwiązania wprowadzone powyższym rozporządzeniem 282/2011 mają na celu doprowadzić w całej Unii Europejskiej do wspólnej wykładni i spójnego stosowania przepisu szczególnego, jakim jest art. 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W kwestii klasyfikacji usług jako tych związanych z nieruchomością wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 27 czerwca 2013 r. w sprawie Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej przeciwko RR Donnelly Global Turnkey Solution Poland sp. z o.o.

Powyższy wyrok sprecyzował orzecznictwo Trybunału dotyczące miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami oraz wyjaśnił dla celów stosowania prawa, co Trybunał rozumie pod pojęciem „wystarczająco bezpośredniego” związku.

Powyższy wyrok dotyczył pytania prejudycjalnego skierowanego przez Sąd krajowy zmierzającego do ustalenia, czy art. 47 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek, załadunek oraz w stosunku do niektórych klientów przepakowywanie materiałów dostarczonych w opakowaniach zbiorczych do indywidualnych zestawów, są usługami związanymi z nieruchomościami w rozumieniu tego artykułu.

W zapadłym wyroku TSUE w pierwszej kolejności odniósł się do zagadnienia usług kompleksowych i orzekł, że świadczenie należy uznać za jednolite, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (podobnie wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank, Zb.Orz. s. I-9433, pkt 22; ww. wyrok w sprawie Field Fisher Waterhouse, pkt 16).

W dalszej kolejności Trybunał w ww. wyroku zbadał, czy usługa magazynowania, objęta zakresem sporu w postępowaniu głównym, może być objęta zakresem zastosowania art. 47 dyrektywy 2006/12.

TSUE wskazał, że w zakresie dotyczącym brzmienia wskazanego art. 47, które zasadniczo odpowiada art. 9 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy, należy stwierdzić, że usługi magazynowania nie stanowią usług wymienionych w sposób wyraźny w owym art. 47 i w związku z tym z brzmienia tego przepisu nie można wysnuć użytecznego wniosku dla celów udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie. Jednakże z orzecznictwa Trybunału wynika, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie stosowania wskazanego art. 47 dyrektywy 2006/112 (podobnie ww. wyrok w sprawie Inter-Mark Group, pkt 30). Należy zresztą wskazać, że w takim związku pozostają wszystkie usługi wymienione w tym przepisie.

Jeżeli chodzi o pojęcie „nieruchomości”, należy przypomnieć, że Trybunał orzekł już, iż jedną z jej istotnych cech jest to, że jest związana z określoną częścią terytorium państwa członkowskiego, w którym jest ona usytuowana (podobnie ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 20). W związku z tym aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością.

Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (podobnie ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 25). Należy bowiem stwierdzić, że świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia.

Z powyższego wynika, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

W konsekwencji Trybunał uznał, że artykuł 47 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte tym artykułem jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

Przy czym (w kontekście analizowanej sprawy) odnosząc się do kwestii opodatkowania usług czy dostawy towarów, należy mieć na uwadze instytucję tzw. świadczeń złożonych/kompleksowych.

Przepisy ustawy o VAT oraz regulacje Dyrektywy, nie regulują kwestii czynności złożonych. Wynika ona natomiast z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W sprawie z 25 lutego 1999 r. sygn. C-349/96 Trybunał uznał, że w celu ustalenia, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy zważyć dwie podstawowe zasady rządzące VAT. Po pierwsze, treść art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Po drugie, fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby doprowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu VAT. Zdaniem Trybunału, pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

W orzeczeniu w sprawie C-41/04 z 27 października 2005 r. Trybunał zauważył, że jeżeli dwa lub więcej świadczeń (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.

Powyższe spostrzeżenia pozostają przy tym aktualne także wówczas, gdy wynagrodzenie za poszczególne czynności składające się na jedną usługę jest kalkulowane odrębnie. W tym zakresie wypowiedział się TSUE m.in. w ww. sprawie C-41/04 i w sprawie C-111/05 z 29 marca 2007 r. Z orzeczeń tych wynika jednoznacznie, że odrębna kalkulacja wynagrodzenia za poszczególne czynności składające się na kompleksową usługę, nie uzasadnia podziału takiej usługi na potrzeby opodatkowania.

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie następuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z orzeczenia TSUE z 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vFinanční ředitelství v Ústí nad Labem, ECLI:EU:C:2009:365, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko TSUE oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

A zatem za szczególnie znaczące TSUE uznał to, że sprzątanie może być świadczone w sposób całkowicie niezależny od usługi najmu, np. przez samodzielny zakup danego świadczenia (sprzątania) przez najemcę. To sprawia, że związek pomiędzy najmem i sprzątaniem jest, w ocenie Trybunału na tyle swobodny, że nie można mówić o istnieniu świadczenia złożonego. A zatem, jeśli usługi mogą być rozdzielone bez uszczerbku dla każdej z nich, a zatem w sposób naturalnie uzasadniony, wówczas nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie kompleksowe w rozumieniu Dyrektywy.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 lipca 2011 r., sygn. akt I FSK 1154/11 stwierdził, że: „Kryteria określenia, czy dana czynność złożona powinna zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług wskazał Trybunał w wyroku z 29 marca 2007r., w sprawie C-111/05, Aktiebolaget NN przeciwko Skatteverket, który podał, że należy zidentyfikować przede wszystkim elementy dominujące. Z orzecznictwa Trybunału wynika również, że w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego. Podkreślono także, że koszt materiałów i prac nie może samodzielnie mieć decydującego znaczenia”.

Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy:

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 14 ustawy,

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii opodatkowania usług świadczonych dla kontrahenta zagranicznego w zakresie kolokacji (udostępnienie szaf serwerowych), dzierżawy łączy światłowodowych oraz dostawa gwarantowanej energii elektrycznej.

Wskazali Państwo, że ww. świadczenia stanowią nierozerwalną całość oferowaną klientowi. Wiodące świadczenie, które nadaje charakter Państwa usłudze to usługa kolokacji (udostępniania szaf serwerowych). Klient może nabyć usługę polegającą tylko na dzierżawie połączenia światłowodowego. W ramach świadczonych usług kolokacji Państwa Klienci nie uzyskują prawa do używania całości lub części konkretnej nieruchomości. W ramach świadczonych usług kolokacji Państwa Klienci mają swobodny dostęp do swoich szaf serwerowych umieszczonych w Państwa nieruchomości ale tylko wyłącznie do strefy, w której znajduję się dzierżawione przez klienta szafy serwerowe. Do pozostałej części nieruchomości nie mają dostępu. W ramach świadczonych usług kolokacji Państwa Klienci współdzielą powierzchnię serwerowni z szafami serwerowymi, z szafami innych klientów.

Jednocześnie podali Państwo, że szafy serwerowe i łącza światłowodowe nie stanowią integralnej części budynku albo budowli i że łącza światłowodowe nie sa budowlą w rozumieniu prawa budowlanego. Podmioty na rzecz których dzierżawią Państwo łącza światłowodowe uzyskują prawo do dysponowania nimi na wyłączność.

Odpowidając na Państwa pytanie w pierwszej kolejności należy zauważyć, że usługa kolokacji, nie jest usługa związaną z nieruchomością, o których mowa w art. 28e ustawy.

Jak wynika bowiem z ww. orzeczenia, usługa może być objęta zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE (tj. uznana za usługę związaną z nieruchomością) w przypadku, gdy usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

Należy go zatem uznać za zasadniczy warunek, a w przypadku jego niespełnienia (co ma miejsce w zaistniałej sytuacji) nie można uznać świadczonej usługi za usługę związaną z nieruchomością. Charakter usługi kolokacji wskazuje, że nie jest ona w sensie ścisłym usługą związaną z nieruchomością, ponieważ co prawda jest ona świadczona przy wykorzystaniu nieruchomości, jednak nie sama nieruchomość jest przedmiotem tej usługi. Przedmiotem usługi kolokacji są rzeczy ruchome tj. sprzęt klientów, przyjmowany przez Wnioskodawcę do jego pomieszczeń. Należy uznać, że działania Wnioskodawcy są skierowane na zapewnienie prawidłowego środowiska dla nieprzerwanego działania sprzętu klientów, a nie samo sobie udostępnienie nieruchomości.

Tym samym do określenia miejsca świadczenia usług kolokacji zastosowanie znajdzie art. 28b ustawy, tj. miejscem świadczenia jak i opodatkowania usługi będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Przy czym jak Państwo wskazali usługi kolokacji (udostępnienie szaf serwerowych), dzierżawy łączy światłowodowych oraz dostawa gwarantowanej energii elektrycznej stanowią nierozerwalną całość oferowaną klientowi, gdzie świadczenie, które nadaje charakter Państwa usłudze to usługa kolokacji.

Należy zatem uznać, że w sytuacji gdy na Państwa świadczenie dla danego klienta, składają się wszyskie ww. czynności, to mamy do czynienia z usługa kompleksową. Jako świadczenie wiodące będzie usługa kolokacji, a pozostałe świadczenia należy traktowac jako pomocnicze. W związku z tym, dostawa energii elektrycznej i dzierżawa łączy dzielą los podatkowy świadczenia głównego.

Zatem miejsce świadczenia, a tym samym opodatkowania, tak opisanej usługi kompleksowej, należy ustalić na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy.

W opisanej sytuacji, gdzie usługobiorcą jest klient spoza kraju, świadczona przez Państwo usługa nie będzie opodatkowana w Polsce, co za tym idzie nie doliczacie Państwo podatku VAT do kwoty wynagrodzenia. Tym samy we wystawinej przez Spółke fakturz nie wykazujecie podatku należnego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz.2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).