Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 22 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości. Uzupełniła go Pani pismem z 18 grudnia 2024 r. (wpływ 18 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani polskim rezydentem i podlegam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pozostaje Pani w związku małżeńskim w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej.

Prowadzi Pani obecnie jednoosobową działalność gospodarczą świadcząc usługi stomatologiczne.

Jest Pani zarejestrowana jako podatnik VAT zwolniony.

11 maja 2020 r. nabyła Pani w drodze kupna na podstawie aktu notarialnego do majątku osobistego (tj. przed dniem zawarcia związku małżeńskiego) nieruchomość rolną, stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu o numerze ewidencyjnym 1 o obszarze 1,51 ha oraz działkę gruntu o numerze ewidencyjnym 2 o obszarze 2,62 ha zabudowaną budynkiem mieszkalnym (znajdującym się w stanie do generalnego remontu) oraz budynkiem produkcyjno-usługowym i gospodarczym dla rolnictwa, położonych w miejscowości (...), obręb (...), dla których Sąd Rejonowy w (...) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...).

Nieruchomość rolną składającą się z dwóch działek ewidencyjnych o nr 1 i 2 nabyła Pani jako gospodarstwo rolne. Nabycie nastąpiło po uprzednim uzyskaniu decyzji Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wspierania Rolnictwa w sprawie wyrażenia zgody na nabycie wskazanej nieruchomości rolnej.

Nie jest Pani rolnikiem w rozumieniu ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego oraz nie prowadzi Pani działalności rolniczej w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) - dalej „ustawa o VAT”.

Nie prowadzi Pani działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT, taką działalność na tej nieruchomości prowadzi Pani małżonek, którą jemu nieodpłatnie Pani użyczyła (nieruchomość pozostaje w Pani majątku osobistym).

Wskazane działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wobec działki o numerze ewidencyjnym 2 wydana została w 2021 r. decyzja o warunkach zabudowy. Decyzji takiej nie ma wydanej wobec działki o numerze ewidencyjnym 1.

Nieruchomość (działka nr 1 i 2) nie znajduje się na obszarze zdegradowanym, nie jest objęta obszarem rewitalizacji oraz nie leży w Specjalnej Strefie Rewitalizacji. W rejestrze gruntów Starostwa Powiatowego w (...) działka ewidencyjna o numerze 1 oznaczona jest jako użytek RV (grunty orne), natomiast działka o numerze ewidencyjnym 2 została oznaczona klasą i użytkami Br-PsV, N, PsV, RIVb, RV, RVI.

Na działce nr 2 od dnia nabycia w 2020 r. nie ponosiła Pani w zakresie posadowionych budynków żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w szczególności stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej.

Wskazane działki nie są i nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy (poza bezpłatnym użyczeniem małżonkowi).

Nigdy nie wykorzystywała Pani Nieruchomości do własnej działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT, ponieważ takiej w ogóle Pani nie prowadziła.

Z uwagi na zmianę planów życiowych, planuje Pani dokonać zbycia wskazanych dwóch działek gruntu.

W celu powyższych czynności nie będą udzielane pełnomocnictwa ani inne umocowania prawne do działania w Pani imieniu w związku z planowaną sprzedażą działek.

Nie będzie Pani prowadziła w tym zakresie żadnych działań marketingowych, które miałyby na celu sprzedaż działki, a także nie będzie Pani podejmowała żadnych działań mających na celu podniesienie ich wartości, ponieważ w chwili obecnej zgłosiła się do Pani z własnej inicjatywy osoba fizyczna, która złożyła Pani ofertę zakupu przedmiotowych działek.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Działki o nr 1 i 2 nabyła Pani w 2020 roku w celu osiedlenia się na nieruchomości i zaspokajania celów mieszkaniowych oraz utworzenia i prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nabycie działek nie nastąpiło w ramach czynności opodatkowanej VAT.

Nie wie Pani, czy nastąpiło to w ramach czynności zwolnionej, czy niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ była Pani nabywcą, a nie sprzedawcą. Nabycie nie było udokumentowane fakturą.

Od momentu zakupu, działki utworzyły własne gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, ponieważ to było warunkiem uzyskania zgody Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa na zakup tych nieruchomości oraz były wykorzystywane w celach rekreacyjnych. Po nabyciu działek, dokonała Pani jedynie ich zasiewu i planowała dopiero prowadzenie działalności rolniczej. Od momentu nabycia działek miała Pani zamiar wyremontować budynek mieszkalno-gospodarczy, jednakże z uwagi na zły stan tego budynku i brak na ówczesny moment wystarczających środków finansowych na pokrycie zakresu prac remontowych do wykonania postanowiła Pani grunty oddać mężowi w nieodpłatne użyczenie, odwlekając wykonanie remontu, jak i zamieszkania na tych działkach do czasu uzbierania odpowiednich środków finansowych. Z czasem zniechęciła się Pani do tych działek, jak i miejscem ich położenia, w ramach którego miałaby się Pani osiedlić, w związku z czym zmieniła Pani swoje plany na przyszłość co do miejsca stałego i docelowego zamieszkania i nie ma Pani zamiaru dłużej posiadać tych nieruchomości, w związku z pojawieniem się zainteresowanej osoby ich nabyciem.

Działki nr 1 i 2 nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Panią zwolnionej od podatku od towarów i usług działalności gospodarczej, tj. działalności medycznej. Nie jest Pani rolnikiem w rozumieniu ustawy 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego. Działalność rolniczą w rozumieniu ustawy o VAT na tej nieruchomości od zawarcia małżeństwa w maju 2022 r. prowadzi Pani małżonek, którą jemu te nieruchomości nieodpłatnie Pani użyczyła.

28 listopada 2024 r. dokonała Pani sprzedaży mieszkania w (...). Mieszkanie otrzymała Pani w drodze darowizny od matki 29 stycznia 2016 r. Mieszkanie zostało nabyte w celu zaspokojenia potrzeb bytowych w okresie studiów, które odbywała Pani na Uniwersytecie (...) w latach 2012-2017 oraz stażu podyplomowego w latach 2017-2018. Ponadto w tamtym czasie planowała Pani na stałe osiedlić się w (...). W przedmiotowej nieruchomości mieszkała Pani osobiście.

W 2019 roku wróciła Pani w rodzinne strony, a mieszkanie z racji odległości przez długi czas stało puste generując szereg kosztów z tym związanych. W późniejszym okresie mieszkanie odpłatnie wynajmowała Pani studentom w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Mieszkanie sprzedała Pani 28 listopada 2024 r. z powodu trudności z obsługą najmu na tak dużą odległość od domu (km), liczne problemy z lokatorami, częstą koniecznością naprawy drobnych usterek w lokalu. Częste wyjazdy do (...) trzeba było godzić z obowiązkami rodzicielskimi i zawodowymi. Ponadto środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania (oraz planowanego zbycia działek nr 1 i 2) planuje Pani z mężem przeznaczyć na budowę domu, w którym ostatecznie zamieszka Pani z mężem i dziećmi.

Dotychczas sprzedała Pani jedynie wskazany powyżej lokal mieszkalny. Środki zostały ulokowane na koncie oszczędnościowym, a z nich będzie realizowana w przyszłości budowa domu, na posiadanej przez Panią i Pani męża nieruchomości gruntowej.

Nie posiada Pani innych nieruchomości, które w przyszłości planuje sprzedać.

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym, sprzedając wskazane działki ewidencyjne o numerach 1 i 2 będzie Pani działać jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT?

2.Czy w przypadku uznania, że będzie Pani działać jako podatnik VAT, dostawa działki ewidencyjnej o numerze 1 korzystać będzie ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

3.Czy w przypadku uznania, że będzie Pani działać jako podatnik VAT, dostawa działki ewidencyjnej o numerze 2 korzystać będzie ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

1. Pani zdaniem, w opisanym stanie faktycznym, sprzedając działki nr 1 i 2 nie będzie Pani działać jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

2. Pani zdaniem, w przypadku uznania, że będzie Pani działać jako podatnik VAT, dostawa działki ewidencyjnej nr 1 będzie korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

3. Pani zdaniem, w przypadku uznania, że będzie Pani działać jako podatnik VAT, dostawa działki ewidencyjnej nr 2 będzie korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad 1.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT: Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT: Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 15 ust. 4 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”: „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b). Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że: Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady: Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady: Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zgodnie z potocznym znaczeniem, handlowcem jest osoba, która trudni się handlem, tj. nabywa towary w celu ich odsprzedaży.

Według Słownika języka polskiego PWN handel to działalność polegająca na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług. Pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy przy tym podkreślić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Za podatnika podatku od towarów i usług nie można uznać osoby fizycznej dokonującej jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata ani osoby, która nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko wyzbywa się majątku osobistego.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej i czy miało miejsce wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czyli takie, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań przedsiębiorcy, a okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

W kontekście pojęcia czynności wykonywanych w sposób ciągły dla celów zarobkowych przypomnieć należy interpretację Dyrektora KIS z 25 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.205.2019.3.KK, w której wskazano, iż handlowy charakter będzie wynikał z zamiaru przyświecającego sprzedawcy w momencie sprzedaży. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano. Zamiar ten będzie przejawiał się w czynnościach zmierzających do uatrakcyjnienia działki np. poprzez jej podział na mniejsze działki, doprowadzenie mediów, budowę drogi dojazdowej czy też budowę ogrodzenia. W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się TSUE w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Trybunał, dokonując analizy przedmiotowego zagadnienia, przypomniał, że „czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej” (pkt 36 wyroku), oraz przedstawił istotne wskazówki przy dokonywaniu oceny, czy sprzedaż działek stanowi rozporządzanie prywatnym majątkiem: „Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.”

Podobnie - zdaniem Trybunału - nie ma znaczenia okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Powyższe kwestie mogą bowiem odnosić się dla zarządzania majątkiem prywatnym. Nie ma znaczenia również długość okresu, w jakim te transakcje następowały ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia. Zdaniem Trybunału inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Można do nich zaliczyć czynności podejmowane przez zbywcę mające na celu zmianę planu zagospodarowania przestrzennego gruntów rolnych, polegające na przykład na uzbrojeniu sprzedawanego terenu w media (gaz, prąd, itd.) albo na przeprowadzeniu czynności marketingowych lub wydzieleniu dróg wewnętrznych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, wobec czego w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (pkt 37-41 ww. wyroku). Taką osobę należy uznać za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

W wyroku z 10 listopada 2011 r., I FSK 13/11, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że: „Fakt podjęcia np. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.” Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W tym miejscu należy podkreślić, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, tj. rolnika ryczałtowego. Orzeczenie TSUE odnosi się zatem wyłącznie do sytuacji, gdy sprzedaży gruntów dokonuje rolnik ryczałtowy lub osoba fizyczna z majątku prywatnego. W tych okolicznościach TSUE zaleca badać okoliczności w jakich następuje zbycie gruntów, tj. czy zbywca podejmuje czynności zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty profesjonalnie zajmujące się handlem nieruchomościami, np. podział, uzbrojenie terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie dróg wewnętrznych, czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek. Nie ma ono natomiast odniesienia do okoliczności, gdy przedmiotem dostawy będzie grunt wykorzystywany w działalności gospodarczej (rolniczej), która realizowana jest przez czynnego, zarejestrowanego podatnika podatku VAT.

Warto podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dokonując takiej wykładni zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stanowi, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 października 2020 r., I FSK 190/18, orzekł, że wykładnia art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie pozwala jednoznacznie sprecyzować sytuacji, w których aktywność danej osoby można kwalifikować jako zwykłe odpłatne zbycie majątku prywatnego, a w jakim momencie działania te przeradzają się w działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT.

Ma to o tyle złożony wymiar, że rozpatrzeć trzeba zarówno kwestię prowadzenia działalności rolnej, jak i handlowej działalności gospodarczej, do rangi której urosnąć może zbycie nieruchomości. Jak zauważono w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 stycznia 2010 r. (I FSK 1575/08): „Uznanie, że sprzedaż działek budowlanych nie jest działalnością rolniczą, nie wyklucza uznania tej sprzedaży za inny rodzaj działalności gospodarczej wymienionej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, czyli za działalność handlową, gdyż osoba będąca rolnikiem - obok działalności rolniczej - może jednocześnie wykonywać inną działalność gospodarczą, w tym i działalność handlowca”. Jeżeli zatem sprzedaży gospodarstwa rolnego dokonuje osoba, która nie prowadzi działalności gospodarczej rozumianej jako działalność rolnicza lub jako aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, to nie mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

Z kolei dostawa działek budowlanych przez rolników, którzy podejmują aktywne działania wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w tym dokonujących na własny wniosek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego gruntów rolnych, podlega opodatkowaniu VAT, bez możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego. W swoich orzeczeniach NSA wskazywał, że opodatkowaniu VAT podlegać może sprzedaż działek stanowiących fragment gospodarstwa rolnego (np. wyrok NSA z 9 stycznia 2013 r., I FSK 277/12). Podkreślono, że sprzedaż działek stanowiących fragment gospodarstwa rolnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli działki te były faktycznie wykorzystywane przez podatnika do działalności rolniczej (wyrok NSA z 26 października 2016 r., I FSK 246/15). Nie dotyczy to jednak sytuacji, gdy działki faktycznie wykorzystywane przez podatnika do działalności rolniczej przed sprzedażą zostały przekazane na cele osobiste osoby fizycznej (rolnika). W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc może orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, skutki sprzedaży nieruchomości składających się na gospodarstwo rolne na gruncie VAT zależą od tego, czy ma miejsce jedna z następujących sytuacji: podejmowanie aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami lub faktyczne wykorzystywanie gruntu przez podatnika do działalności rolniczej, po którym nie nastąpiło jego przekazanie na cele osobiste osoby fizycznej. Jeśli grunt był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, to dostawa tego gruntu podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych według stawki 23 %. Taki grunt stanowi składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest również działalność rolnicza. Ścisły związek gruntu z gospodarstwem rolnym (prowadzonym przez zarejestrowanego czynnego podatnika VAT) oznacza, że dostawa działek nie następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym, lecz stanowi zbycie dokonane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (gospodarstwa rolnego).

Jak wynika z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego, w niniejszej sprawie nie są spełnione przesłanki, aby uznać, że w odniesieniu do zbywania rzeczonych działek ewidencyjnych o numerach 1 i 2 działać będzie Pani w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy VAT, bowiem na planowanych do zbycia nieruchomościach nie prowadzi Pani działalności rolniczej, nie jest Pani zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Nieruchomości tych nie wykorzystywała Pani do innej działalności gospodarczej. Kwalifikacji tej nie zmienia fakt prowadzenia na powyższych działkach działalności rolniczej przez Pani męża.

Działek tych też nigdy nie oddała Pani w odpłatne użytkowanie, dzierżawę czy najem.

W odniesieniu do tej nieruchomości nie będzie Pani również angażować podobnych środków wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ad. 2.

Z brzmienia art. 29a ust. 8 ustawy o VAT wynika, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepis ten określa podstawę opodatkowania, a zatem wartość, od której liczy się kwotę podatku. Na mocy tego przepisu w przypadku sprzedaży budynku wartość gruntu, na którym znajduje się ten budynek wchodzi do podstawy opodatkowania sprzedaży tego budynku i podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowany jest sprzedawany budynek.

Innymi słowy przy sprzedaży budynków dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny ww. obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. W orzecznictwie dominuje ugruntowany pogląd, w myśl którego pod pojęciem „gruntu” zawartym w art. 29a ust. 8 ustawy o VAT należy rozumieć działkę ewidencyjną. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 października 2010 r. (I FSK 1698/09, Legalis) stwierdził, że pojęcie „gruntu związanego z budynkiem” obejmuje działkę, na której stoi obiekt budowlany. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (wyrok z 29 października 2013 r., III SA/Wa 1515/13, Legalis) orzekał w sprawie sprzedaży jednej nieruchomości, ale złożonej z dwóch działek ewidencyjnych; na jednej z nich znajdowała się droga wewnętrzna. Istotą sporu była możliwość odrębnego opodatkowania każdej działki ewidencyjnej. Sąd stwierdził, że każda działka, stanowiąc odrębną jednostkę gruntu, jest odrębnym towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. „Sąd podkreśla, że zwolnienie z opodatkowania jest wyjątkiem od reguły opodatkowania każdej sprzedaży i nie może być rozszerzone na całą nieruchomość objętą jedną księgą wieczystą, która stanowi przedmiot sprzedaży, lecz winno być przyporządkowane do konkretnej działki, na której jest budowla, która w chwili sprzedaży podlega temu zwolnieniu. W sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą, zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Zatem określenie stawki, bądź zwolnienia nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniające do stosowania preferencji”.

Wyrok został utrzymany przez NSA wyrok z 14 kwietnia 2015 r., I FSK 362/14, Legalis (podobnie wyrok: WSA w Gdańsku z 17 maja 2016 r., I SA/Gd 382/16, Legalis; WSA w Krakowie z 25 marca 2011 r., I SA/Kr 283/11, Legalis; WSA w Gliwicach z 13 października 2015 r., III SA/Gl 987/15, Legalis).

Reasumując, zasady opodatkowania właściwe dla posadowionych na gruntach budynków i budowli powinny być stosowane do całych działek ewidencyjnych, na których są one posadowione. W przypadku sprzedaży nieruchomości złożonej z działek zarówno zabudowanych, jak i niezabudowanych zasadne jest podzielenie transakcji na poszczególne działki, z których każda może być opodatkowana w odrębny sposób.

Co do zasady, sprzedaż (dostawa) gruntów podlega opodatkowaniu VAT według stawki 23%. Przepisy szczególne mogą przewidywać inne stawki podatku (np. w zakresie budownictwa mieszkaniowego).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolniona jest natomiast dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Kluczowym dla ustalenia czy dostawa gruntów podlega opodatkowaniu jest zatem określenie jakie grunty należy uznać za tereny budowlane.

Dostawa takich terenów podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy o VAT stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że dla ustalenia możliwości zastosowania zwolnienia na gruncie VAT istotny jest charakter (przeznaczenie) gruntu, określany w oparciu o akty prawa miejscowego: istniejący plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Opodatkowane VAT są te dostawy, których przedmiot stanowią nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Sprzedaż terenów niezabudowanych innych niż budowlane (np. rolnych) podlega zwolnieniu z VAT. W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że sprzedaż niezabudowanej działki o numerze ewidencyjnym 1, nieobjętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz decyzją o warunkach zabudowy, w przypadku uznania Pani za podatnika VAT w kontekście tej sprzedaży, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ad 3.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT: Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: 1) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, 2) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT: Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że: a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT stanie się bezzasadne.

W tym miejscu ponownie należy przywołać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z ww. przepisem: W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jak wskazano w pkt 2, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Potwierdzeniem tego jest chociażby teza z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 lipca 2023 r. (SA/Kr 414/23), zgodnie z którą: „1. Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy budowli oraz całej działki ewidencyjnej. Nie ma bowiem żadnych podstaw prawnych do wyodrębniania jakiejkolwiek części działki. To działka ewidencyjna stanowi towar, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 6 ustawy i korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy. 2. Błędna jest wykładnia polegającą na przyjęciu, możliwe jest wyodrębnienie z podstawy opodatkowania dotyczącej dostawy tej budowli wartości części gruntu (podział na część zabudowaną i część niezabudowaną), w sytuacji gdy przedmiotem dostawy, jak i zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, jest budowla położona na jednej działce ewidencyjnej, wraz z tą działka, która dzieli jej los, na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy. Nie ma zatem podstawy prawnej, która dopuszczałaby taki podział działki ewidencyjnej w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy jest jeden towar stanowiący budowlę w postaci nawierzchni asfaltowej wraz z towarzyszącym jej gruntem, który (na podstawie art. 29a ust. 8 dzieli los budowli”.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „urządzenia budowlanego”.

W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane: Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Według art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane: Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Jak stanowi art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane: Ilekroć w ustawie jest mowa o urządzeniu budowlanym - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, objęta decyzją o warunkach zabudowy działka gruntu o numerze ewidencyjnym 2 o obszarze 2,62 ha zabudowana jest budynkiem mieszkalnym (znajdującym się w stanie do generalnego remontu) oraz budynkiem produkcyjno-usługowym i gospodarczym dla rolnictwa i została w rejestrze gruntów Starostwa Powiatowego w (...) oznaczona klasą i użytkami Br-PsV, N, PsV, RIVb, RV, RVI.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że sprzedaż działki o numerze ewidencyjnym 2, w przypadku uznania Pani za podatnika VAT w kontekście tej sprzedaży, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie więc, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania sprzedaży działek o nr 1 i 2, istotne jest zatem, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży podjęła lub podejmie Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani polskim rezydentem i podlegam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pozostaje Pani w związku małżeńskim w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej. Prowadzi Pani obecnie jednoosobową działalność gospodarczą świadcząc usługi stomatologiczne. Jest Pani zarejestrowana jako podatnik VAT zwolniony. 11 maja 2020 r. nabyła Pani w drodze kupna na podstawie aktu notarialnego do majątku osobistego (tj. przed dniem zawarcia związku małżeńskiego) nieruchomość rolną, stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu o nr 1 oraz działkę gruntu o nr 2 zabudowaną budynkiem mieszkalnym (znajdującym się w stanie do generalnego remontu) oraz budynkiem produkcyjno-usługowym i gospodarczym dla rolnictwa. Działki o nr 1 i 2 nabyła Pani w 2020 roku w celu osiedlenia się na nieruchomości i zaspokajania celów mieszkaniowych oraz utworzenia i prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nabycie działek nie nastąpiło w ramach czynności opodatkowanej VAT. Nabycie nie było udokumentowane fakturą. Od momentu zakupu, działki utworzyły własne gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, ponieważ to było warunkiem uzyskania zgody Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa na zakup tych nieruchomości oraz były wykorzystywane w celach rekreacyjnych. Po nabyciu działek, dokonała Pani jedynie ich zasiewu i planowała dopiero prowadzenie działalności rolniczej. Od momentu nabycia działek miała Pani zamiar wyremontować budynek mieszkalno-gospodarczy, jednakże z uwagi na zły stan tego budynku i brak na ówczesny moment wystarczających środków finansowych na pokrycie zakresu prac remontowych do wykonania postanowiła Pani grunty oddać mężowi w nieodpłatne użyczenie, odwlekając wykonanie remontu, jak i zamieszkania na tych działkach do czasu uzbierania odpowiednich środków finansowych. Z czasem zniechęciła się Pani do tych działek, jak i miejscem ich położenia, w ramach którego miałaby się Pani osiedlić, w związku z czym zmieniła Pani swoje plany na przyszłość co do miejsca stałego i docelowego zamieszkania i nie ma Pani zamiaru dłużej posiadać tych nieruchomości, w związku z pojawieniem się zainteresowanej osoby ich nabyciem. Działki nr 1 i 2 nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Panią zwolnionej od podatku od towarów i usług działalności gospodarczej, tj. działalności medycznej. Nie jest Pani rolnikiem w rozumieniu ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego. Działalność rolniczą w rozumieniu ustawy o VAT na tej nieruchomości od zawarcia małżeństwa w maju 2022 r. prowadzi Pani małżonek, którą jemu te nieruchomości nieodpłatnie Pani użyczyła. Wskazane działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wobec działki o numerze ewidencyjnym 2 wydana została w 2021 r. decyzja o warunkach zabudowy. Decyzji takiej nie ma wydanej wobec działki o numerze ewidencyjnym 1. Na działce nr 2 od dnia nabycia w 2020 r. nie ponosiła Pani w zakresie posadowionych budynków żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w szczególności stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej. Wskazane działki nie są i nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy (poza bezpłatnym użyczeniem małżonkowi). Nigdy nie wykorzystywała Pani Nieruchomości do własnej działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT, ponieważ takiej w ogóle Pani nie prowadziła. W celu powyższych czynności nie będą udzielane pełnomocnictwa ani inne umocowania prawne do działania w Pani imieniu w związku z planowaną sprzedażą działek. Nie będzie Pani prowadziła w tym zakresie żadnych działań marketingowych, które miałyby na celu sprzedaż działek a także nie będzie Pani podejmowała żadnych działań mających na celu podniesienie ich wartości, ponieważ w chwili obecnej zgłosiła się do Pani z własnej inicjatywy osoba fizyczna, która złożyła Pani ofertę zakupu przedmiotowych działek.

Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedając działki o numerach 1 i 2 będzie Pani działać jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w tej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Pani podjęła/podejmie w odniesieniu do sprzedaży działek o nr 1 i 2.

W tym miejscu należy również odwołać się do zawartej przez Panią z mężem umowy użyczenia.

Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas i nieodpłatność. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

W świetle powyższych przepisów i okoliczności sprawy stwierdzić należy że czynność użyczenia działek o nr 1 i 2 przez Panią na rzecz męża nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu, gdyż nieodpłatne udostępnienie ww. działek na rzecz męża nastąpi z majątku prywatnego. W odniesieniu do nieodpłatnego użyczenia ww. działek nie będzie Pani działała w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a nieodpłatne użyczenie nie będzie dokonywane w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. Wyżej wymienione działanie nie może więc świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Zatem na podstawie powołanych wyżej przepisów prawa, nie można Pani uznać za podatnika podatku VAT z uwagi na nieodpłatne użyczenie mężowi do działalności rolniczej działek o nr 1 i 2, ww. świadczenie nie stanowi czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Staatssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council, w którym wskazano, że podmiot prowadzący stale i wyłącznie działalność nieodpłatną nie może być uznany za podatnika. Poza nieodpłatnym udostępnieniem ww. działek mężowi, nie udostępniała Pani ich innym osobom, np. na podstawie umowy dzierżawy, najmu, itp.

Ponadto wskazała Pani we wniosku, że działki nr 1 i 2 nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, tj. działalności medycznej. Nie jest Pani również rolnikiem w rozumieniu ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Dodatkowo wskazała Pani, że nie będzie prowadziła żadnych działań marketingowych, które miałyby na celu sprzedaż działki, a także nie będzie Pani podejmowała żadnych działań mających na celu podniesienie ich wartości, ponieważ w chwili obecnej zgłosiła się do Pani z własnej inicjatywy osoba fizyczna, która złożyła Pani ofertę zakupu przedmiotowych działek.

Wobec powyższego, w przedstawionej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia działek o nr 1 i 2, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działek o nr 1 i 2 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Sprzedaż przez Panią działek o nr 1 i 2 można więc uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując dostawy działek o nr 1 i 2 będzie Pani korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pani przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcja zbycia działek o nr 1 i 2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wskazuję, że w związku z uznaniem Pani stanowiska w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, odstąpiłem od odpowiedzi na pytanie nr 2 i 3 ponieważ ww. pytania zostały zadane pod warunkiem uznania, że w stosunku do sprzedaży działek działa Pani jako podatnik VAT.

Dodatkowe informacje

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej - w odpowiedniej części.

W związku z powyższym, nienależną opłatę w kwocie 80 zł, uiszczoną 22 października 2024 r., zwrócimy - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej - na rachunek bankowy, zgodnie z dyspozycją zawartą we wniosku.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).