Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy dla wykonywanych przez Państwa usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Spółka jest liderem w branży udzielania konsumenckich pożyczek gotówkowych na rynku pozabankowym, oferującym swoje usługi w wielu kanałach sprzedaży, w tym przy pomocy doradców klienta, tj. osób fizycznych działających w imieniu Spółki na podstawie umowy o świadczenie usług.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - oprócz m.in. sprzedaży pożyczek konsumenckich, abonamentów medycznych oraz wydawania kart kredytowych, umożliwia swoim klientom zawarcie za pośrednictwem Wnioskodawcy umów ubezpieczenia indywidualnego. Obecnie Spółka zamierza rozszerzyć ofertę umów ubezpieczenia indywidualnego, które będzie można zawrzeć za jej pośrednictwem, tj. Spółka rozpoczyna współpracę z kolejnym zakładem ubezpieczeń.

W związku z powyższym, Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę agencyjną (dalej: „Umowa”) z zakładem ubezpieczeń prowadzącym działalność ubezpieczeniową i reasekuracyjną w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych (dalej: „Kontrahent”). Kontrahent jest niepowiązanym ze Spółką podmiotem, który posiada zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej wydane przez Komisję Nadzoru Finansowego.

W przypadku zawarcia Umowy, Spółka będzie zobowiązana do realizacji usługi polegającej na podejmowaniu szeregu działań mających na celu doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a Kontrahentem. Działania te będą obejmowały w szczególności:

a) przygotowanie bazy danych klientów Spółki, którzy spełniają warunki umożliwiające złożenie im oferty ubezpieczenia Kontrahenta,

b) wybór klientów Spółki do dedykowanej wysyłki wiadomości push z ofertą ubezpieczeniową przy zastosowaniu każdorazowo ustalanych kryteriów,

c) wysyłkę do klientów Spółki wiadomości push za pośrednictwem aplikacji mobilnej Wnioskodawcy, zawierających zatwierdzoną przez Spółkę oraz Kontrahenta treść oraz link do strony internetowej, za pośrednictwem której możliwe będzie zawarcie z Kontrahentem umowy ubezpieczenia,

d) przeprowadzanie regularnych działań sprzedażowo-obsługowych z wykorzystaniem Voicebota (tj. głosowy program komputerowy, służący do obsługi konwersacji z klientem) poprzez dedykowaną aplikację, z możliwością przekierowania połączenia do konsultanta z centrum obsługi klienta Wnioskodawcy, zakładających, że:

1. poprzez kampanie telefoniczne z wykorzystaniem Voicebota Spółka informuje swoich klientów o ofercie ubezpieczeniowej Kontrahenta, wysłanej w wiadomości push z poziomu aplikacji Wnioskodawcy,
2. w przypadku, gdy po stronie klienta podczas połączenia pojawią się dodatkowe pytania lub potrzeba dalszej pomocy, klient może skorzystać z możliwości połączenia bezpośrednio z certyfikowanym przez Kontrahenta konsultantem z centrum obsługi klienta Wnioskodawcy celem uzyskania dodatkowych informacji dotyczących procesu nabycia ubezpieczenia,
3. konsultanci z centrum obsługi klienta Spółki z certyfikacją Kontrahenta zapewniają kompleksowe wsparcie klientom Wnioskodawcy w procesie sprzedażowym, udzielając informacji o produktach będących przedmiotem umowy ubezpieczenia i sposobie wypełnienia formularza sprzedaży oraz sposobie dokonania płatności,
4. w przypadku, gdy klient nie otrzymał lub usunął wiadomość push, konsultanci z centrum obsługi klienta Wnioskodawcy będą przesyłać dedykowany link do strony internetowej Kontrahenta za pośrednictwem wiadomości e-mail,

e) kontakt z klientem przez konsultanta centrum obsługi klienta Wnioskodawcy w przypadku, gdy klient wypełnił formularz sprzedażowy a nie dokonał płatności, w celu ustalenia przyczyn oraz w przypadku takiej woli klienta udzielenia wsparcia w zakresie ponownego wypełnienia formularza sprzedażowego i opłacenia polisy,

f) badanie zainteresowania klientów ofertą przedstawianą przez Spółkę oraz skutecznością działań zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia z Kontrahentem - w przypadku braku reakcji klienta na wysłaną przez Spółkę wiadomość push, Wnioskodawca będzie ponownie podejmował próbę kontaktu z klientem za pomocą Voicebota w celu zidentyfikowania przyczyn braku reakcji ze strony klienta (np. usunięcie wiadomości), ponownego zaprezentowania mu oferty czy dalszej pomocy w procesie zawierania umowy.

Wszystkie powyżej wymienione działania będą miały miejsce przed zawarciem umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a Kontrahentem, nie będą w żaden sposób wykraczać poza ten proces (ani funkcjonalnie, ani czasowo), a ich celem będzie przeprowadzenie całego procesu nacelowanego na doprowadzenie do zawarcia ww. transakcji pomiędzy Kontrahentem a klientem.

W celu wykonywania wskazanych powyżej czynności, Kontrahent udzieli Wnioskodawcy właściwego pełnomocnictwa i będzie dostarczał Spółce materiały promocyjne / reklamowe dotyczące oferowanych usług oraz wszelkie wymagane przepisami dokumenty. Wnioskodawca nie będzie jednak upoważniony do samodzielnego zawierania w imieniu lub na rzecz Kontrahenta umów ubezpieczenia.

Realizacja opisanych wyżej czynności będzie odbywała się przede wszystkim za pośrednictwem aplikacji mobilnej Spółki ((...)), wykorzystywanej do bieżących kontaktów z klientami. Aplikacja ta umożliwia klientowi zarządzanie posiadanymi produktami oraz nabywanie nowych usług. Strona Kontrahenta, na której możliwe jest zawarcie umowy ubezpieczenia, nie będzie dostępna w inny sposób niż poprzez dedykowany link otrzymany w wiadomości push z aplikacji mobilnej Spółki, który umożliwia bezpośrednie zawarcie umowy ubezpieczenia.

Ponadto, Spółka każdorazowo przeprowadzać będzie wstępną selekcję klientów przy zastosowaniu każdorazowo ustalanych kryteriów jeszcze przed przedstawieniem im oferty, a także dokona wyboru grupy konsultantów z prowadzonego przez siebie centrum obsługi klienta, którzy posiadać będą certyfikację Kontrahenta. Ostateczne wymagania i potrzeby klienta w zakresie ochrony ubezpieczeniowej będą natomiast ustalane na zakupowej stronie internetowej Kontrahenta, do której kierować klientów będzie Spółka.

Za dokonywanie powyższych czynności Spółce przysługiwać będzie wynagrodzenie prowizyjne kalkulowane na bazie liczby umów ubezpieczenia zawartych w czasie obowiązywania Umowy. Będzie ono kalkulowane w oparciu o wysokość składek ubezpieczeniowych zainkasowanych przez Kontrahenta w związku z działaniami Wnioskodawcy, w tym również tych, które wpłyną na rachunek Kontrahenta po rozwiązaniu umowy.

Spółka nie jest uprawniona do pobierania od ubezpieczających składek ubezpieczeniowych oraz ich pierwszych rat. W związku z tym, Kontrahent zobowiązany jest do przekazywania Spółce zweryfikowanych danych dotyczących składki przypisanej i inkasa składek ubezpieczeniowych stanowiących podstawę do naliczenia należnego wynagrodzenia.

Po zawarciu przez klienta umowy ubezpieczenia z Kontrahentem, Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych czynności i nie będzie podejmował żadnych działań względem tego klienta na rzecz Kontrahenta. Jedynie w przypadku wpłynięcia do Wnioskodawcy reklamacji od klienta lub odstąpienia od umowy, przekaże on je Kontrahentowi (wykonywanie tych czynności przez Wnioskodawcę jest jego obowiązkiem ustawowym). Za proces obsługi i rozpatrzenia reklamacji odpowiedzialny jest już bezpośrednio Kontrahent. Wskazane powyżej działania nie będą objęte żadnym dodatkowym wynagrodzeniem.

Pytanie

Czy wskazana w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego usługa wykonywana przez Wnioskodawcę będzie podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, wskazana w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego usługa wykonywana przez Wnioskodawcę będzie podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Przepisy prawa podatkowego znajdujące zastosowanie w niniejszych okolicznościach

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast świadczeniem usług jest - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jednocześnie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jak natomiast wynika z art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, wskazane powyżej zwolnienie nie może znaleźć zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2. usług doradztwa;

3. usług w zakresie leasingu.

Należy również zauważyć, że powyższa regulacja ustawy o VAT ustanawiająca zwolnienie dla usług związanych z ubezpieczeniami stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347 str. 1 ze zm., dalej: „Dyrektywa VAT”) do polskiego porządku prawnego. Przepis ten wskazuje bowiem, że państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Intencją unijnego prawodawcy było sporządzenie wspólnego wykazu zwolnień, w celu ujednoliconej podstawy VAT i ustanowienia wspólnego rynku, wspierającego zdrową konkurencję i mającego cechy podobne do cech prawdziwego rynku wewnętrznego. W konsekwencji, regulacja zawarta w ustawie o VAT powinna być interpretowana nie tylko w oparciu o wyroki polskich sądów administracyjnych, ale również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE” lub „Trybunał”).

Definicja usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych

Mając na uwadze charakter czynności wykonywanych przez Spółkę oraz treść przedstawionych przepisów, kluczowe z perspektywy niniejszego wniosku jest ustalanie zakresu i cech terminu „pośrednictwo”. Termin ten nie został zdefiniowany w ustawie o VAT oraz w Dyrektywie VAT, niemniej jednak był przedmiotem licznych orzeczeń TSUE oraz sądów administracyjnych.

Definicję „pośrednika ubezpieczeniowego” można znaleźć w wyroku TSUE w sprawie C-8/01 Taksatorringen (wyrok z 20 listopada 2003 r.), w którym Trybunał stwierdził, że pojęcie usług pokrewnych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy VAT, świadczonych przez brokerów i pośredników ubezpieczeniowych, odnosi się wyłącznie do świadczeń profesjonalistów utrzymujących relacje z ubezpieczycielem i ubezpieczonym, zakładając, że broker jest wyłącznie pośrednikiem.

Dla omawianej sprawy istotna jest także opinia Rzecznik Generalnej Juliane Kokott z 23 grudnia 2015 r. w sprawie Aspiro SA o sygn. C-40/15. W pkt 31 opinii, Rzecznik Generalny stwierdziła bowiem, że: „Na podstawie art. 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy VAT z podatku VAT zwolnione są tylko „usługi pokrewne” transakcjom ubezpieczeniowym i reasekuracyjnym. Wyrażenie to jest dość szerokie i może obejmować wszystkie usługi mające związek z ubezpieczeniem”.

Wskazówki dotyczące definicji pośrednictwa można znaleźć również w wyroku w sprawie C‑235/00 CSC Financial Services Ltd (wyrok z 13 grudnia 2001 r.). Trybunał stwierdził, że pośrednikiem jest podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy, ale świadczy usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. Celem tej usługi jest umożliwienie zawarcia umowy przez dwie strony i może ona obejmować negocjacje, ale nie dotyczy sytuacji, gdy jedna ze stron zleca podwykonawcy tylko część czynności.

W sprawie C-453/05 Volker Ludwig (wyrok z 21 czerwca 2007 r.) Trybunał stwierdził z kolei, że „pośrednictwo to działalność polegająca na pośredniczeniu, obejmująca wskazywanie okazji do zawarcia umowy, a celem jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma interesu w treści umowy”. Pośrednictwo nie wymaga bezpośredniego kontaktu z obiema stronami umowy, o ile działalność ta nie ogranicza się tylko do części czynności faktycznych związanych z umową.

Orzecznictwo TSUE wskazuje również, że usługa pośrednictwa może obejmować różnorodne czynności. Jak wyjaśniono w opinii Rzecznika Generalnego z 12 stycznia 2005 r. w sprawie C‑472/03 Arthur Andersen & Co. Accountants pojęcie „usług pokrewnych” świadczonych przez brokerów i pośredników ubezpieczeniowych odnosi się do działania pośrednika między ubezpieczycielem a ubezpieczającym, co jest związane z relacją między tymi stronami. Oznacza to, że usługa pośrednictwa zazwyczaj nie ma charakteru jednorazowego - agent utrzymuje kontakty z klientem, aby umowa została zawarta ponownie lub przedłużona. Czynności wykonywane wobec obecnego klienta, zmierzające do efektywnego wykonywania i utrzymywania umowy, są związane z jej zawarciem, przedłużeniem lub rozszerzeniem.

Zaprezentowana powyżej wykładnia pojęcia pośrednictwa znalazła odzwierciedlenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 lipca 2018 r. (sygn. III SA/Wa 3353/17) wskazano, że kluczowym kryterium ustalenia czy podmiot jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, jest charakter wykonywanych przez niego czynności. Czynności obejmujące obsługę procesu zawarcia umowy pośrednictwa mieszczą się w zakresie usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Podobne tezy znalazły się również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 października 2013 r. (sygn. akt I FSK 1513/12). Jednym z podstawowych kryteriów uznania usług za pośrednictwo jest wykonywanie czynności wykraczających poza zwykłe pozyskiwanie bazy klientów. Czynności pośrednika powinny zmierzać do zawarcia umowy przez klienta, co może przekładać się na pełną obsługę procesu prowadzącego do zawarcia umowy ubezpieczenia. Istotnym potwierdzeniem intencji stron jest uzależnienie wynagrodzenia od liczby sprzedanych produktów.

Sądy administracyjne podkreślają również, że pośrednictwem są „(...) czynności, które wymagają od pośrednika zaangażowania lub także kontaktu z potencjalnym indywidualnym klientem, takie jak «stworzenie użytkownikowi możliwości kontaktu z doradcą lub możliwości pobrania, wypełnienia i złożenia wniosku, a następnie zawarcia umowy», a więc zachęcenie, udzielenie informacji w żądanym zakresie, doręczenie formularzy czy odbiór dokumentów od kredytobiorcy” (sygn. I FSK 1989/18).

Co istotne, sądy zgodnie orzekają, że usługi pośrednictwa mogą być świadczone również przez Internet. Przykładowo w wyrokach NSA z 26 czerwca 2013 r. sygn. I FSK 923/12 oraz I FSK 922/12) czytamy: „W dobie nowoczesnych technik komunikacji możliwe jest świadczenie usług pośrednictwa w nabywaniu szeroko rozumianych usług finansowych (ubezpieczeniowych i bankowych) przy wykorzystaniu sieci Internet i nowoczesnych narzędzi elektronicznych. Świadczone przez skarżącą usługi to nie tylko zamieszczanie linków o charakterze pasywnym - jak twierdzi organ podatkowy - lecz aktywne działania umożliwiające zapoznanie się z ofertą instytucji finansowych (ubezpieczeniowych i bankowych) i zawarcie umowy o nabycie ich produktów. Świadczone za pomocą sieci Internet usługi polegające na prezentacji i możliwości zapoznania się z ofertą instytucji finansowych, a w przypadku zainteresowania produktem danej instytucji finansowej stworzenia użytkownikowi możliwości kontaktu z doradcą lub możliwości pobrania, wypełnienia i złożenia wniosku, a następnie zawarcia umowy i nabycia danego produktu finansowego, stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych określonych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT”.

Zastosowanie powyższych przepisów oraz orzecznictwa do niniejszych okoliczności

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy przede wszystkim wskazać, że całokształt czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę ma na celu połączenie stron transakcji, tj. Kontrahenta (będącego zakładem ubezpieczeń) z klientem Spółki (zainteresowanym nabyciem oferowanych ubezpieczeń) poprzez doprowadzenie klienta do momentu podpisania umowy ubezpieczenia.

Celem Umowy jest bowiem pozyskanie klienta dla Kontrahenta, do czego doprowadzić mają wszystkie, każdorazowo wykonywane przez Spółkę działania - począwszy od utworzenia dedykowanej bazy klientów oraz wyboru klientów Spółki przy zastosowaniu każdorazowo ustalanych kryteriów, poprzez przesłanie wiadomości push z linkiem do oferty ubezpieczeniowej, przeprowadzenie dalszych działań sprzedażowych obejmujących m.in. kampanie telefoniczne z wykorzystaniem Voicebota czy wsparcie konsultanta Spółki w wyjaśnianiu wątpliwości i pytań dotyczących oferty. Oznacza to, że katalog czynności przewidzianych w Umowie z Kontrahentem będzie stały i nie będzie możliwe wykonanie przez Spółkę wyłącznie niektórych jej elementów (co więcej, Kontrahent nie jest zainteresowany wykonaniem jedynie wybranych czynności, a z jego perspektywy wszystkie czynności składają się na proces pośrednictwa mający doprowadzić do zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy nim a klientem Spółki). Odrębne lub niezależne od siebie wykonywanie poszczególnych zobowiązań byłoby zatem bezcelowe i nieefektywne z ekonomicznego punktu widzenia.

Wszystkie wykonywane czynności łącznie pozwolą bowiem przedstawić konkretny produkt (jak np. pakiet NNW, czy pakiet Assistance domowy) klientowi, który może być nim zainteresowany i tym samym zmaksymalizować szansę na faktyczne zawarcie umowy pomiędzy Kontrahentem i klientem. Ponadto, pozwolą one nie tylko „wstępnie” pozyskać klienta, lecz także w dalszej kolejności przeprowadzić go przez proces zawarcia umowy dotyczącej precyzyjnie dopasowanego do niego produktu. Co więcej, w określonych przypadkach, Spółka zapewni klientowi wsparcie również w procesie opłacenia polisy ubezpieczeniowej. W żadnym wypadku czynności podejmowane przez Spółkę nie będą ograniczały się więc do wykonania czynności marketingowych czy administracyjnych, a ich istotą jest faktyczne połączenie dwóch stron w celu zawarcia umowy.

W ramach takiej relacji, Wnioskodawca pozostaje w stosunku zarówno z klientami (poprzez aplikację i kontakt telefoniczny), jak też z Kontrahentem (świadcząc na jego rzecz usługę, której kształt został ustalony podczas uzgodnień biznesowych na etapie zawierania umowy o współpracę), jednocześnie nie mając żadnego interesu w zakresie treści umowy. Takie ukształtowanie relacji i wykonywanych czynności niewątpliwie wpisuje się w specyfikę i charakter pośrednictwa ubezpieczeniowego realizowanego.

Co więcej, Wnioskodawca z uwagi na posiadane zasoby i know-how (rozwiązania technologiczne oraz bazę danych dotyczącą jego klientów) jest podmiotem wyspecjalizowanym w świadczeniu usług pośrednictwa (w tym pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych) i konsekwentnie jest podmiotem gwarantującym profesjonalne wykonanie usługi (tj. efektywne przeprowadzenie procesu selekcji klientów, procesu sprzedażowego i doprowadzenie do zawarcia umowy).

Również prowizyjny model wynagradzania Wnioskodawcy potwierdza charakter wykonywanych czynności i rolę Wnioskodawcy jako pośrednika dążącego do zawarcia umowy pomiędzy klientem i zakładem ubezpieczeń. Wynagrodzenie Spółki kalkulowane będzie bowiem na podstawie zainkasowanych przez Kontrahenta składek ubezpieczeniowych i tym samym będzie związane z liczbą zawartych umów. Zdaniem Wnioskodawcy, fakt otrzymywania prowizji wyłącznie za osiągnięcie celu jednoznacznie wpisuje się w charakterystykę usługi pośrednictwa, gdzie wynagrodzenie jest wypłacane często tylko za „sukces” i jest bezpośrednio uzależnione od faktu zawarcia przez strony umowy. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy świadczona przez Spółkę na rzecz Kontrahenta usługa spełnia wszystkie kryteria kwalifikujące ją jako usługę pośrednictwa ubezpieczeniowego, zgodnie z praktyką TSUE oraz polskich sądów administracyjnych.

Bez znaczenia w kontekście powyższej klasyfikacji pozostaje fakt, że Spółka do realizacji czynności wchodzących w zakres usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego wykorzystywać będzie posiadane rozwiązania informatyczne (tj. proces zawarcia umowy ubezpieczenia przez klienta z Kontrahentem rozpoczynać będzie się od udostępnienia komunikatu push za pośrednictwem aplikacji Wnioskodawcy lub alternatywnie, od rozmowy z konsultantem Spółki w celu omówienia oferty ubezpieczeniowej). Stosowana formuła „dojścia” i przedstawienia oferty ubezpieczeniowej klientowi wynika bowiem z tego, iż jest to najbardziej efektywna metoda selekcji klientów Spółki (z uwagi na posiadane dane o klientach), dla których uzasadnione jest przedstawienie oferty i skontaktowanie z Kontrahentem.

Wyselekcjonowany klient Spółki, korzystając z aplikacji i odpowiadając na czynności podejmowane przez Spółkę (tj. przesłanie wiadomości push z linkiem oraz - jeżeli będzie to niezbędne - kontakt z konsultantem Spółki przedstawiającym szczegóły oferty), będzie zgłaszał zainteresowanie produktem ubezpieczeniowym i za pośrednictwem Spółki nawiązywał kontakt z Kontrahentem w celu nabycia jego usług. Proces sprzedaży ochrony ubezpieczeniowej będzie uzupełniany przez Spółkę również poprzez kontakt z konsultantem Wnioskodawcy, który będzie wyjaśniał klientom wszelkie wątpliwości i pytania dotyczące oferty.

Nie ulega zatem wątpliwości, że takie działania odzwierciedlają charakterystykę usługi pośrednictwa i zmierzają do zawarcia umowy ubezpieczenia przez klienta Spółki z Kontrahentem (jednocześnie istotnie wykraczając poza proste działania marketingowe czy techniczne mające na celu jedynie prezentację oferty zakładu ubezpieczeń).

Co więcej, podkreślenia wymaga fakt, że strona internetowa Kontrahenta, na której możliwe będzie zawarcie umowy ubezpieczenia, nie będzie dostępna w inny sposób niż poprzez otrzymany w wiadomości push z aplikacji mobilnej Spółki dedykowany link, który umożliwia bezpośrednie zawarcie umowy ubezpieczenia. Powyższe oznacza, że de facto jedyną drogą do strony Kontrahenta, na której możliwe jest zawarcia umowy ubezpieczenia klienta Spółki z Kontrahentem, jest skorzystanie z dedykowanego linku, co potwierdza kluczową rolę Wnioskodawcy w procesie zawierania umowy ubezpieczenia.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawca nie negocjuje z klientem bezpośrednio w imieniu Kontrahenta konkretnych warunków umowy. Należy bowiem wskazać, że oferta prezentowana przez Spółkę została przygotowana we współpracy z Kontrahentem, z myślą już konkretnie o klientach Wnioskodawcy, a wykonywany przez Spółkę proces selekcji klientów powoduje, że produkt ma charakter finalny i nie przewiduje się dalszych zmian na potrzeby indywidualnego klienta. Wnioskodawca, mając wiedzę o danym kliencie, jest w stanie zaproponować mu bowiem odpowiedni produkt (np. pakiet NNW w przypadku osób, które nabyły samochód).

W konsekwencji, w ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że wykonywane na podstawie Umowy czynności, mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia przez klientów z Kontrahentem, stanowić będą usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i tym samym będą zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Stanowiska sadów administracyjnych i organów podatkowych w analogicznych sprawach

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie także w wyrokach sądów administracyjnych i interpretacjach indywidualnych wydanych w podobnych stanach faktycznych (tj. gdy wnioskodawca, wykorzystując kanały informatyczne, wykonuje czynności wchodzące w zakres pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych lub ubezpieczeniowych). Takie stanowisko zostało wyrażone m.in. w:

- wyroku NSA z 16 maja 2022 r. (sygn. I FSK 1989/18):

„Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że opisane we wniosku czynności stanowią działania mające na celu pozyskiwanie potencjalnych nowych klientów dla instytucji finansowych. Ukierunkowane są bowiem nie tylko na zaprezentowanie oferty i udzielenie informacji odnośnie do możliwości i warunków kredytowania (co wymaga udziału w szkoleniach wewnętrznych pracowników spółki), ale również na zapewnienie kontaktu z bankami (organizowanie POK-ów ratalnych i kierowanie do nich klientów po uprzednim wystawieniu stosownego zamówienia, w oparciu, o które może zostać udzielona pożyczka), przez co klient ma możliwość zawarcia stosownej umowy kredytowej. Przy czym, wbrew stanowisku organu, pośrednictwo nie w każdym przypadku musi polegać na negocjowaniu warunków umowy”,

- wyroku WSA z 3 kwietnia 2012 r. (sygn. I SA/Po 5/12):

„Biorąc pod uwagę powyższe, należało zgodzić się ze Skarżącą, że Spółka realizuje usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, świadczeniu usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, lokat, zakładania rachunków pieniężnych (kont rozliczeniowych i oszczędzających), świadczeniu usług w zakresie rachunków inwestycyjnych, funduszy inwestycyjnych, asset management, świadczeniu usług doradztwa ds. nieruchomości, prawno-podatkowego, pośrednictwo w świadczeniu usług art. bankingu, w nabyciu usług wsparcia w dochodzeniu odszkodowań oraz pośrednictwo w nabyciu przez firmy usług księgowości, leasingu, windykacji należności i factoringu. Usługi te polegają bowiem na tym, że Spółka zobowiązuje się do świadczenia usług polegających na pozyskaniu za jej pośrednictwem użytkowników zainteresowanych produktami oferowanymi przez instytucje finansowe, poprzez to, że Spółka udostępnia instytucjom finansowym przestrzeń na stronach internetowych serwisu internetowego lub stronach internetowych partnerów z systemu partnerskiego. Użytkownik poprzez internetowy pasaż finansowy może nie tylko przeglądać ofertę dotyczącą produktów finansowych poszczególnych instytucji finansowych, ale także po wybraniu opcji «złóż wniosek» lub «kontakt z doradcą», zgłosić aktywne zainteresowanie produktem”.

- interpretacji indywidualnej z 7 marca 2023 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.886.2022.2.WN), w której organ stwierdził, że:

„Czynności wykonywane przez Państwa nie będą ograniczać się wyłącznie do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową (np. wyłącznie do udostępniania informacji stronom transakcji finansowej), ale będą obejmować m in. oferowanie na stronie internetowej sklepu internetowego możliwości zapłaty za towar/usługę z wykorzystaniem produktu kredytowego Banku, udostępnienie Konsumentowi na stronie sklepu internetowego narzędzia, tj. kalkulatora ratalnego, zapewnienie konsumentowi dostępu do formularza, wsparcie w wypełnieniu wniosku, prezentowanie produktów kredytowych Banku, informowanie Konsumenta o pozytywnej lub negatywnej decyzji kredytowej i udostępnienie Klientowi możliwości podpisania umowy z bankiem (w przypadku decyzji pozytywnej) poprzez odpowiednie przekierowania i instrukcje zależne od wymagań danego banku.

Pośrednictwo w udzielaniu kredytów, którego Państwo się podejmą doprowadzi do zmiany w stosunkach majątkowych Banku i Konsumenta w rezultacie zawarcia przez te podmioty umowy kredytu. Państwo jako pośrednik nie będą mieć żadnego interesu w zakresie treści umowy kredytu zawartej przez Bank z Konsumentem. Świadczona przez Państwa usługa nie będzie obejmowała w swoim zakresie czynności ściągania długów, w tym factoringu ani doradztwa bądź usługi w zakresie leasingu. Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że Państwo dokonując ww. czynności zmierzające do zawarcia umowy kredytu pomiędzy ostatecznym Konsumentem a Bankiem, będą korzystać ze zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Podsumowując, w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz Kontrahenta czynności stanowiące kompleksową usługę pośrednictwa ubezpieczeniowego. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy wykonywana usługa będzie podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o  podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o  charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy:

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek odzwierciedlenia odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust.  1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Należy wskazać, że ww. zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi - cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianych zwolnień wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku ze wskazanymi w ww. przepisach czynnościami, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Powyższy pogląd potwierdza orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą, podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Mając na uwadze wykładnię zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy oraz w art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że „(…) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w wyroku z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa.

Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa powinna stanowić:

• usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie;
• z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej;
• celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy);
• usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W konsekwencji, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest, aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

• wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy;
• uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę;
• prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji;
• nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Nie oznacza to, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Zamierzają Państwo rozszerzyć ofertę umów ubezpieczenia indywidualnego, które będzie można zawrzeć za Państwa pośrednictwem, tj. Spółka rozpoczyna współpracę z kolejnym zakładem ubezpieczeń.

W związku z powyższym, planują Państwo zawrzeć umowę agencyjną z zakładem ubezpieczeń prowadzącym działalność ubezpieczeniową i reasekuracyjną w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych. Kontrahent jest niepowiązanym z Państwem podmiotem, który posiada zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej wydane przez Komisję Nadzoru Finansowego.

W przypadku zawarcia Umowy, będą Państwo zobowiązani do realizacji usługi polegającej na podejmowaniu szeregu działań mających na celu doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a Kontrahentem. Działania te będą obejmowały w szczególności:

a) przygotowanie bazy danych Państwa klientów, którzy spełniają warunki umożliwiające złożenie im oferty ubezpieczenia Kontrahenta,

b) wybór Państwa klientów do dedykowanej wysyłki wiadomości push z ofertą ubezpieczeniową przy zastosowaniu każdorazowo ustalanych kryteriów,

c) wysyłkę do Państwa klientów wiadomości push za pośrednictwem Państwa aplikacji mobilnej, zawierających zatwierdzoną przez Państwa oraz Kontrahenta treść oraz link do strony internetowej, za pośrednictwem której możliwe będzie zawarcie z Kontrahentem umowy ubezpieczenia,

d) przeprowadzanie regularnych działań sprzedażowo-obsługowych z wykorzystaniem Voicebota (tj. głosowy program komputerowy, służący do obsługi konwersacji z klientem) poprzez dedykowaną aplikację, z możliwością przekierowania połączenia do konsultanta z centrum Państwa obsługi klienta, zakładających, że:

1. poprzez kampanie telefoniczne z wykorzystaniem Voicebota informują Państwo swoich klientów o ofercie ubezpieczeniowej Kontrahenta, wysłanej w wiadomości push z poziomu Państwa aplikacji,
2. w przypadku, gdy po stronie klienta podczas połączenia pojawią się dodatkowe pytania lub potrzeba dalszej pomocy, klient może skorzystać z możliwości połączenia bezpośrednio z certyfikowanym przez Kontrahenta konsultantem z centrum obsługi Państwa klienta celem uzyskania dodatkowych informacji dotyczących procesu nabycia ubezpieczenia,
3. konsultanci z Państwa centrum obsługi klienta z certyfikacją Kontrahenta zapewniają kompleksowe wsparcie Państwa klientom w procesie sprzedażowym, udzielając informacji o produktach będących przedmiotem umowy ubezpieczenia i sposobie wypełnienia formularza sprzedaży oraz sposobie dokonania płatności,
4. w przypadku, gdy klient nie otrzymał lub usunął wiadomość push, konsultanci z Państwa centrum obsługi klienta będą przesyłać dedykowany link do strony internetowej Kontrahenta za pośrednictwem wiadomości e-mail,

e) kontakt z klientem przez konsultanta Państwa centrum obsługi klienta w przypadku, gdy klient wypełnił formularz sprzedażowy a nie dokonał płatności, w celu ustalenia przyczyn oraz w przypadku takiej woli klienta udzielenia wsparcia w zakresie ponownego wypełnienia formularza sprzedażowego i opłacenia polisy,

f) badanie zainteresowania klientów ofertą przez Państwa przedstawianą oraz skutecznością działań zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia z Kontrahentem - w przypadku braku reakcji klienta na wysłaną przez Państwa wiadomość push, będą Państwo ponownie podejmować próbę kontaktu z klientem za pomocą Voicebota w celu zidentyfikowania przyczyn braku reakcji ze strony klienta (np. usunięcie wiadomości), ponownego zaprezentowania mu oferty czy dalszej pomocy w procesie zawierania umowy.

Wszystkie powyżej wymienione działania będą miały miejsce przed zawarciem umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a Kontrahentem, nie będą w żaden sposób wykraczać poza ten proces, ani funkcjonalnie, ani czasowo, a ich celem będzie przeprowadzenie całego procesu nacelowanego na doprowadzenie do zawarcia ww. transakcji pomiędzy Kontrahentem a klientem.

W celu wykonywania wskazanych powyżej czynności, Kontrahent udzieli Państwu właściwego pełnomocnictwa i będzie dostarczał Państwu materiały promocyjne / reklamowe dotyczące oferowanych usług oraz wszelkie wymagane przepisami dokumenty. Nie będą Państwo jednak upoważnieni do samodzielnego zawierania w imieniu lub na rzecz Kontrahenta umów ubezpieczenia.

Realizacja opisanych wyżej czynności będzie odbywała się przede wszystkim za pośrednictwem Państwa aplikacji mobilnej, wykorzystywanej do bieżących kontaktów z klientami. Aplikacja ta umożliwia klientowi zarządzanie posiadanymi produktami oraz nabywanie nowych usług. Strona Kontrahenta, na której możliwe jest zawarcie umowy ubezpieczenia, nie będzie dostępna w inny sposób niż poprzez dedykowany link otrzymany w wiadomości push z Państwa aplikacji mobilnej, który umożliwia bezpośrednie zawarcie umowy ubezpieczenia.

Ponadto, każdorazowo będą Państwo przeprowadzać wstępną selekcję klientów przy zastosowaniu każdorazowo ustalanych kryteriów jeszcze przed przedstawieniem im oferty, a także dokonają Państwo wyboru grupy konsultantów z prowadzonego przez siebie centrum obsługi klienta, którzy posiadać będą certyfikację Kontrahenta. Ostateczne wymagania i potrzeby klienta w zakresie ochrony ubezpieczeniowej będą natomiast ustalane na zakupowej stronie internetowej Kontrahenta, do której będą Państwo kierować klientów.

Za dokonywanie powyższych czynności będzie Państwu przysługiwać wynagrodzenie prowizyjne kalkulowane na bazie liczby umów ubezpieczenia zawartych w czasie obowiązywania Umowy. Będzie ono kalkulowane w oparciu o wysokość składek ubezpieczeniowych zainkasowanych przez Kontrahenta w związku z Państwa działaniami, w tym również tych, które wpłyną na rachunek Kontrahenta po rozwiązaniu umowy.

Nie są Państwo uprawnieni do pobierania od ubezpieczających składek ubezpieczeniowych oraz ich pierwszych rat. W związku z tym, Kontrahent zobowiązany jest do przekazywania Państwu zweryfikowanych danych dotyczących składki przypisanej i inkasa składek ubezpieczeniowych stanowiących podstawę do naliczenia należnego wynagrodzenia.

Po zawarciu przez klienta umowy ubezpieczenia z Kontrahentem, nie będą Państwo wykonywali żadnych czynności i nie będą podejmowali żadnych działań względem tego klienta na rzecz Kontrahenta. Jedynie w przypadku wpłynięcia do Państwa reklamacji od klienta lub odstąpienia od umowy, przekażą Państwo je Kontrahentowi. Za proces obsługi i rozpatrzenia reklamacji odpowiedzialny jest już bezpośrednio Kontrahent. Wskazane powyżej działania nie będą objęte żadnym dodatkowym wynagrodzeniem.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia, czy wskazane przez Państwa usługi, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości stwierdzić należy, że niewątpliwie wskazane przez Państwa czynności mają/będą miały na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeń. Wskazane czynności nie ograniczają się jedynie do czynności administracyjnych czy technicznych, nie polegają też jedynie na przekazywaniu informacji stronom transakcji. Ponadto jak Państwo wskazali, za dokonywanie powyższych czynności przysługuje/będzie przysługiwać wynagrodzenie prowizyjne kalkulowane na bazie liczby umów ubezpieczenia zawartych w czasie obowiązywania Umowy. Będzie ono kalkulowane w oparciu o wysokość składek ubezpieczeniowych zainkasowanych przez Kontrahenta w związku z Państwa działaniami, w tym również tych, które wpłyną na rachunek Kontrahenta po rozwiązaniu umowy. Dokonują/będą dokonywać Państwo szeregu czynności zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeń, wskazanych w orzecznictwie TSUE jako wymagane elementy pośrednictwa.

Biorąc zatem pod uwagę powołane wcześniej przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Państwa usługi, opisane we wniosku, spełniają/będą spełniały definicję usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. W związku z tym, wykonywane przez Państwa usługi korzystają/będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Państwa stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).