Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

ShutterStock
Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku usług uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 13 grudnia 2024 r. (wpływ 13 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego    

A. Sp. z o.o. („Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność m.in. w zakresie opieki paramedycznej w obszarze uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii (działalność paramedyczna - PKD 86.90.D).

Uzdrawianie ma formę terapii indywidualnej lub grupowej i może odbywać się zarówno stacjonarnie, w gabinecie, jak i w formie on-line, w zależności od potrzeb i możliwości logistycznych pacjenta. Terapię uzdrawiania prowadzić będą wykwalifikowani terapeuci („Terapeuci”), którzy będą zatrudnieni przez Spółkę na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia lub umowy o współpracę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Terapeutami będą zarówno osoby będące jednocześnie wspólnikami Spółki, jak i osoby niepowiązane ze Spółką. W szczególności, Spółka zapraszać będzie do współpracy światowej sławy uzdrowicieli praktykujących na co dzień w innych krajach - zarówno w innych krajach UE, jak i w krajach trzecich. Każdy Terapeuta będzie posiadał odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie potrzebne do należytego wykonania zleconych usług, przy czym rodzaj kwalifikacji i wykształcenia zależeć będzie od kraju, w którym Terapeuta się kształcił. Terapeuci będący wspólnikami Spółki posiadają: certyfikat trenera oddechu, certyfikat „(...)”, ukończony Kurs Bioenergoterapii I stopnia, organizowany przez (...) („B.”).

W trakcie terapii, Terapeuta będzie diagnozował zaburzenia emocjonalne i zaburzenia w narządach, w tym identyfikował narządy wymagające oczyszczenia. Uzdrawianie będzie polegało na usuwaniu emocji i bólu z ciała, usuwaniu blokad energetycznych, oczyszczaniu ciała i narządów oddechem, odbudowywaniu aury danej osoby, odblokowywaniu naturalnego przepływu energii w ciele, usuwaniu negatywnych energii z ciała. Terapeuta będzie pracował z wykorzystaniem Techniki uzdrawiania ciała i umysłu, emocji za pomocą energii oraz technik oddechowych i uzdrawiania oddechem. Warunkiem uczestnictwa pacjenta w sesji terapeutycznej jest umożliwienie zapoznania się przez Terapeutę z kopią dokumentacji medycznej pacjenta lub przeprowadzenie wywiadu medycznego, przy czym Terapeuci nie będą prowadzili dokumentacji medycznej.

Celem sesji terapeutycznych jest zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia fizycznego lub psychicznego pacjentów. Terapia prowadzona przez Terapeutów ma na celu uzupełnienie leczenia medycyną konwencjonalną i jest prowadzona w najlepszym interesie pacjenta. Terapeuci współpracujący ze Spółką będą zobowiązani do aktualizowania i poszerzania swojej wiedzy m.in. poprzez uczestnictwo w kursach i warsztatach, innych dostępnych formach samodoskonalenia zawodowego oraz przestrzegania etycznych standardów Bioenergoterapeuty.

Spółka nie posiada statusu podmiotu leczniczego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t .j. Dz. U. z 2024 r. poz. 799).

Zawód bioenergoterapeuty został sklasyfikowany pod nr 323002 w Klasyfikacji Zawodów  i Specjalności na Potrzeby Rynku Pracy uregulowanej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia listopada 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania, tj. mieści się w grupowaniu 3230 „niekonwencjonalne lub komplementarne metody terapii”.

W chwili składania niniejszego wniosku, Spółka nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, ponieważ korzysta ze zwolnienia na mocy art. 113 ust. 1 Ustawy VAT, tj. od momentu wznowienia działalności (co nastąpiło 1 sierpnia 2024 r.) sprzedaż nie przekroczyła 200.000 zł.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Usługi uzdrawiania nie będą świadczone w ramach wykonywania zawodu lekarza, pielęgniarki, zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

Terapeuci z innych krajów nie będą posiadali kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych uzyskanych/uznawanych w Polsce.

Usługi uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii będą zmierzać do likwidacji zaburzeń, zmian chorobowych zagrażających życiu lub zdrowiu, na przykład zaburzeń depresyjnych, lękowych, stresu, traumy, PTSD, jakości snu. Usługi bioenergoterapii mają na celu poprawienie parametrów fizjologicznych, jak i psychologicznych, w tym jakości życia, emocji, zmęczenia, snu, lęku jak również poprawiają zmienne sercowo-naczyniowe i autonomiczne.

Bez względu na powyższe, działalność związana z uzdrawianiem za pomocą bioenergoterapii w żaden sposób nie zastępuje medycyny konwencjonalnej - bioenergoterapia wspomaga likwidację zaburzeń i zmian chorobowych.

W odpowiedzi na pytanie, czy świadczone przez Państwa usługi stanowić będą metody leczenia potwierdzone i stosowane powszechnie, zaakceptowane metody medyczne i czy skuteczność tych metod została potwierdzona doniesieniami towarzystw naukowych, czy też uznanych autorytetów medycznych w danej dziedzinie, wskazali Państwo, że kluczową metodą leczenia stosowaną podczas świadczonych Usług będzie metoda leczenia/uzdrawiania oddechem. Terapeuci świadczący Usługi będą certyfikowanymi terapeutami oddechu. Skuteczność technik oddechowych została potwierdzona naukowo w wielu zagranicznych badaniach. Na gruncie polskim, podsumowanie badań (głównie zagranicznych) w zakresie skuteczności technik oddechowych w psychiatrii opublikowane zostało w 2023 r. przez czasopismo naukowe „(…)”, które jest organem (…), w artykule: pt.: „(…).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że Usługi będą stanowiły zaakceptowane metody leczenia, których skuteczność została potwierdzona w badaniach naukowych, jako metoda wspomagająca konwencjonalną medycynę (bioenergoterapia nie zastępuje medycyny konwencjonalnej, jedynie wspomaga likwidację zaburzeń i zmian chorobowych).

Pytanie

Czy usługi uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii są zwolnione od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, usługi uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii są zwolnione od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Jednocześnie, ustawodawca wprowadził wyjątki od ww. zasady opodatkowania świadczonych usług.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów: a. lekarza i lekarza dentysty, b. pielęgniarki i położnej, c. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 160, z późn. zm.), d. psychologa.

Przytoczone powyżej przepisy krajowe w zakresie opieki medycznej stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b i c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 z 11 grudnia 2006 r.) -„Dyrektywa 112”.

W związku z tym, zwolnienia wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 Ustawy VAT, powinny być interpretowane zgodnie z celem Dyrektywy 112, z uwzględnieniem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. b i c Dyrektywy 112, Państwa Członkowskie zwalniają następujące transakcje:

  1. opiekę szpitalną i medyczną oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;
  2. świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy korzysta ona ze zwolnienia z podatku VAT. Aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny. Celem tego zwolnienia jest bowiem ułatwienie ochrony zdrowia ludzkiego, która obejmuje diagnozę i badania w celu sprawdzenia, czy osoba cierpi na jakąś chorobę i jeżeli to możliwe, zapewnia jej leczenie (wyrok w sprawie C-212/01, wyrok w sprawie -384/98).

Dodatkowo, TSUE w wyroku w sprawie C-141/100 wskazał, że „zwolnienie przyznane w art. 13(A) (J)c) Szóstej Dyrektywy (aktualnie art. 132 ust. 1 lit. c Dyrektywy 112) nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne. TSUE wyjaśnił również, że „W dosłownej interpretacji, przepis ten (art. 132 ust. 1 lit. c Dyrektywy 112) nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika w konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki:

  • musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe.

A zatem, w przypadku w którym Terapeuta, jako pracownik lub zleceniobiorca Spółki, świadczy na rzecz pacjentów usługi bioenergoterapii w celu poprawy zdrowia pacjenta (fizycznego lub psychicznego), usługi powinny korzystać ze zwolnienia z VAT, ponieważ:

i.usługi obejmują usługi medyczne oraz

ii.są wykonywane przez Terapeutów posiadających konieczne kwalifikacje zawodowe.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Powyższe zwolnienie od podatku, adresowane jest do podmiotów leczniczych, które świadczą usługi opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dokonują dostawy towarów i świadczenia usług ściśle z tymi usługami związane.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

a) lekarza i lekarza dentysty,

b) pielęgniarki i położnej,

c) medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2024 r. poz. 799),

d) psychologa.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki – służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i świadczone są w ramach wykonywanych zawodów (lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa i osób świadczących powyższe usługi w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w ustawie o działalności leczniczej).

Przytoczone powyżej przepisy krajowe w zakresie opieki medycznej stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b) oraz lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z 11 grudnia 2006 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

b)opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;

c)świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki: służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę wprost podmioty. Zwolnienie powyższe ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Precyzując czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia należy zastosować wykładnię językową.

„Profilaktyka” to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk, to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom. Zatem profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

„Zachowywanie” rozumiane jest zaś jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie.

Interpretując słowo „ratowanie” należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia.

Pojęcie „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić, odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. Pojęcie „przywracanie zdrowia” oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

„Poprawa” to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie. Z kolei termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, zgodnie z wykładnią literalną, oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Zatem dokonując ustalenia, czy dana usługa korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Zauważenia wymaga, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że:

pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d´Ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Należy więc uznać, że pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez Trybunał „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40).

Ani przepisy Dyrektywy, ani orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia, nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie     C-212/01.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie Margarete Unterpertinger v Pensionsversicherungsanstalt der Arbeiter C-212/01 stwierdził, że:

(…) to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy powinna ona być zwolniona z podatku VAT. Dlatego też, jeśli kontekst, w jakim taka usługa jest wykonywana, pozwala ustalić, że jej głównym celem nie jest ochrona zdrowia, włączając w to utrzymanie lub przywrócenie zdrowia, lecz udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących skutki prawne, zwolnienie nie ma zastosowania do takiej usługi.

Również z orzeczenia C-384/98 wynika, że preferencji podlegać mogą jedynie te usługi, które mają cel terapeutyczny bądź profilaktyczny, a nie podlegają mu takie, które mają charakter czysto ekspercki i doradczy (np. orzekanie o stanie zdrowia dla potrzeb przyznania renty, bądź dla instytucji ubezpieczeniowych dla ustalenia wysokości składki ubezpieczenia na życie).

Ponadto jak zauważył Rzecznik Generalny w sprawie C-262/08:

„Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia, jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania”. Rzecznik zauważa również, że: „działalność, którą uznano za części składowe opieki medycznej (leczenia medycznego), obejmuje: opiekę terapeutyczną jako część usługi ambulatoryjnej świadczonej przez wykwalifikowane pielęgniarki; leczenie psychoterapeutyczne świadczone przez wykwalifikowanych psychologów; prowadzenie badań lekarskich bądź pobieranie krwi lub innych próbek do badania pod kątem występowania choroby, na rzecz pracodawców lub ubezpieczycieli, albo poświadczanie zdolności medycznej do odbycia podróży, jeżeli celem tych usług zasadniczo pozostaje ochrona zdrowia zainteresowanych osób; oraz badania medyczne umożliwiające obserwację i zbadanie pacjentów, zanim zajdzie konieczność diagnozowania, rozciągnięcia opieki bądź leczenia potencjalnej choroby, zlecone przez internistów i wykonywane przez zewnętrzne laboratoria prywatne”.

Dodatkowo Rzecznik zauważa, że:

usługi są ściśle związane z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym) jedynie wówczas, gdy są one rzeczywiście świadczone jako usługi pomocnicze względem takiej opieki świadczonej pacjentom jako świadczenie główne, tylko wówczas jeżeli wpisują się one w logiczny sposób w ramy świadczenia tejże opieki i stanowią w procesie świadczenia tejże opieki niezbędny etap, aby osiągnąć cele terapeutyczne, którym służą, gdyż jedynie takie usługi mogą mieć wpływ na koszty opieki zdrowotnej, która staje się dostępna w drodze zwolnienia od podatku.

W tym miejscu warto powołać wyrok TSUE C-141/00 w którym wskazano, że:

„zwolnienie przyznane w art. 13(A)(J)(c,) Szóstej Dyrektywy (aktualnie art. 132 ust. 1 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady) nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie”.

W wyroku tym TSUE wyjaśnił również:

„W dosłownej interpretacji, przepis ten (art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy) nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe” (pkt 27).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują usług w zakresie opieki medycznej. Takiej definicji nie zawiera również Dyrektywa w sprawie VAT.

Wobec powyższego przy definiowaniu tych usług należy kierować się orzecznictwem TSUE w tym zakresie. Trybunał Sprawiedliwości UE w swoich wyrokach podkreśla, że zwolnieniu od podatku nie powinny podlegać takie usługi, których celem nie jest ochrona zdrowia, a pojęcie „opieki medycznej” należy odnosić do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia (wyrok TSUE z 8 czerwca 2006 r. w sprawie C-106/05, pkt 27).

Użyte w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez TSUE „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”.

Konieczne jest więc każdorazowe wnikliwe badanie i ustalanie na podstawie całokształtu okoliczności sprawy, jaki jest charakter świadczonej przez danego podatnika usługi w kontekście możliwości uznania jej za usługę z zakresu opieki medycznej służącą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Jeżeli bowiem świadczone usługi nie odpowiadają koncepcji opieki medycznej, to nie korzystają one ze zwolnienia od podatku.

Dokonując oceny przedstawionych okoliczności sprawy należy mieć na względzie zasadę wykładni zwolnień, stanowiących w istocie odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym, wszelkie zwolnienia należy interpretować możliwie ściśle i wąsko tak, aby nie doprowadzić do rozszerzenia zwolnień.

Z opisu sprawy wynika, że nie posiadają Państwo statusu podmiotu leczniczego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Tym samym świadcząc usługi uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii, nie będą Państwo korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Zatem zbadać należy, czy w analizowanej sprawie zostaną spełnione warunki do zastosowania dla świadczonych usług zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy.

Warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

  • przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia,
  • przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być osobą wykonującą zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa lub inny zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o  działalności leczniczej.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie to nie ma zastosowania.

Analiza powołanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy prowadzi do stwierdzenia, że dla zastosowania zwolnienia od VAT istotny jest cel wykonywanych świadczeń. Ze zwolnienia będą generalnie korzystać tylko te czynności, które mają charakter diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy). Jeśli świadczenie nie będzie służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, to wówczas nie będzie objęte zwolnieniem podatkowym. W związku z tym każdorazowo należy poddawać analizie, jaki cel przyświeca danej usłudze świadczonej na rzecz pacjenta. Zauważyć należy, że nie w każdym przypadku działania podejmowane na rzecz pacjenta mają na celu zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę jego zdrowia. Na podstawie ww. przepisu zwolnione są od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Zatem wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem - nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu medycznego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie pewnych porad, nie ma zastosowania zwolnienie od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność m.in. w zakresie opieki paramedycznej w obszarze uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii. Terapię uzdrawiania prowadzić będą wykwalifikowani terapeuci zatrudnieni przez Państwa na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o współpracę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Terapeutami będą zarówno osoby będące wspólnikami Spółki, jak i osoby niepowiązane ze Spółką. Terapeuta będzie diagnozował zaburzenia emocjonalne i zaburzenia w narządach, w tym identyfikował narządy wymagające oczyszczenia. Uzdrawianie będzie polegało na usuwaniu emocji i bólu z ciała, usuwaniu blokad energetycznych, oczyszczaniu ciała i narządów oddechem, odbudowywaniu aury danej osoby, odblokowywaniu naturalnego przepływu energii w ciele, usuwaniu negatywnych energii z ciała. Terapeuta będzie pracował z wykorzystaniem Techniki uzdrawiania ciała i umysłu, emocji za pomocą energii oraz technik oddechowych i uzdrawiania oddechem. Warunkiem uczestnictwa pacjenta w sesji terapeutycznej jest umożliwienie zapoznania się przez Terapeutę z kopią dokumentacji medycznej pacjenta lub przeprowadzenie wywiadu medycznego, przy czym Terapeuci nie będą prowadzili dokumentacji medycznej. Celem sesji terapeutycznych jest zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia fizycznego lub psychicznego pacjentów. Terapia prowadzona przez Terapeutów ma na celu uzupełnienie leczenia medycyną konwencjonalną i jest prowadzona w najlepszym interesie pacjenta. Usługi uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii będą zmierzać do likwidacji zaburzeń, zmian chorobowych zagrażających życiu lub zdrowiu, na przykład zaburzeń depresyjnych, lękowych, stresu, traumy, PTSD, jakości snu. Usługi bioenergoterapii mają na celu poprawienie parametrów fizjologicznych, jak i psychologicznych, w tym jakości życia, emocji, zmęczenia, snu, lęku jak również poprawiają zmienne sercowo-naczyniowe i autonomiczne. Działalność związana z uzdrawianiem za pomocą bioenergoterapii w żaden sposób nie zastępuje medycyny konwencjonalnej - bioenergoterapia wspomaga likwidację zaburzeń i zmian chorobowych. Kluczową metodą leczenia stosowaną podczas świadczonych Usług będzie metoda leczenia/uzdrawiania oddechem. W Państwa ocenie Usługi będą stanowiły zaakceptowane metody leczenia, których skuteczność została potwierdzona w badaniach naukowych, jako metoda wspomagająca konwencjonalną medycynę (bioenergoterapia nie zastępuje medycyny konwencjonalnej, jedynie wspomaga likwidację zaburzeń i zmian chorobowych).

W świetle przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że bioenergoterapia to świadczenie standardowych usług medycznych. Trudno za takie świadczenie uznać, np. diagnozowanie zaburzeń emocjonalnych i zaburzeń w narządach, w tym identyfikowanie narządów wymagających oczyszczenia, usuwanie emocji i bólu z ciała, usuwanie blokad energetycznych, oczyszczanie ciała i narządów oddechem, odbudowywanie aury danej osoby, odblokowywanie naturalnego przepływu energii w ciele, usuwanie negatywnych energii z ciała. Jak Państwo sami wskazali – działalność związana z uzdrawianiem za pomocą bioenergoterapii w żaden sposób nie zastępuje medycyny konwencjonalnej - bioenergoterapia wspomaga likwidację zaburzeń i zmian chorobowych. Kluczową metodą leczenia stosowaną podczas świadczonych Usług będzie metoda leczenia/uzdrawiania oddechem. W ocenie tut. Organu metody tej nie można uznać jako metody stosowanej w standardowym leczeniu i tym samym jako sprawdzonej i uznanej metody służącej profilaktyce zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia. Jest to jedynie - jak Państwo podali metoda wspomagająca, a nie zastępująca konwencjonalnej medycyny. Nie będą więc podejmowane działania spełniające cel terapeutyczny, a związek z ochroną, utrzymaniem bądź przywróceniem zdrowia nie będzie wyraźny i bezpośredni.

Ponadto warto zwrócić uwagę na to, że wykonywanie czynności z zakresu bioenergoterapii nie jest traktowane jako udzielanie świadczeń z zakresu opieki zdrowotnej. Te czynności nie zostały bowiem ujęte w rozporządzeniach w sprawie świadczeń gwarantowanych wydanych na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t. j. Dz. U z 2024 r. poz. 146).

Trudno zatem uznać, że świadczone przez Państwa usługi są usługami medycznymi w rozumieniu ustawy o VAT służącymi profilaktyce oraz ratowaniu życia lub przywracaniu zdrowia osób chorych.

Mając na uwadze zakres świadczonych usług sprowadzających się do diagnozowania zaburzeń emocjonalnych i zaburzeń w narządach, w tym identyfikowania narządów wymagających oczyszczenia, usuwania emocji i bólu z ciała oraz blokad energetycznych, oczyszczanie ciała i narządów oddechem, odbudowywania aury danej osoby, w tym naturalnego przepływu energii w ciele, usuwania negatywnych energii z ciała stwierdzić należy, że w zakresie świadczonych przez Państwa usług nie zostanie spełniony warunek przedmiotowy pozwalający na zwolnienie od podatku podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy. Opisanych przez Państwa usług nie można uznać za usługi w zakresie opieki medycznej korzystających ze zwolnienia od podatku na art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy. Usługi te nie będą spełniać warunków wymaganych dla uznania ich za usługi w zakresie opieki medycznej w rozumieniu zakreślonym przez orzecznictwo TSUE, gdyż w tym przypadku nie będą podejmowane działania spełniające cel terapeutyczny, a związek z ochroną, utrzymaniem bądź przywróceniem zdrowia nie będzie wyraźny i bezpośredni. W ramach świadczonych Usług będą podejmowane przez Państwa działania polegające m.in. na identyfikowaniu narządów wymagających oczyszczenia, usuwaniu emocji z ciała, usuwaniu blokad energetycznych, oczyszczaniu ciała i narządów oddechem, odbudowywaniu aury danej osoby, odblokowywaniu naturalnego przepływu energii w ciele, usuwaniu negatywnych energii z ciała. Stosowane metody opierać się więc będą na metodach niestosowanych przez oficjalną medycynę.

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy ma zastosowanie do usług, które mają charakter diagnostyczny i terapeutyczny (leczniczy). Tymczasem świadczone przez Państwa usługi nie mają charakteru diagnostycznego i terapeutycznego (leczniczego).

Nawet jeżeli usługi te będą skierowane do konkretnego pacjenta, ich celem nie będzie cel terapeutyczny, a wykonywanych w ramach poszczególnych usług czynności nie można uznać za czynności w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, ratowaniu czy też przywracaniu zdrowia pacjenta. Podkreślić należy, że wszędzie gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku. Głównym celem opisanych przez Państwa usług nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale poprawa parametrów fizjologicznych, jak i psychologicznych, w tym jakości życia, emocji, zmęczenia, snu, lęku co nie odpowiada koncepcji opieki medycznej.

Tym samym, mając na uwadze wykładnię wynikającą z orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że świadczonych przez Państwa usług nie można uznać za usługi opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. W związku z czym nie zostanie spełniona przesłanka przedmiotowa określona w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy.

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, ustawodawca odwołał się do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz.  799) o działalności leczniczej:

Użyte w ustawie określenia oznaczają - osoba wykonująca zawód medyczny - osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej:

Użyte w ustawie określenia oznaczają - świadczenie zdrowotne - działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku VAT są usługi w zakresie opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, czy diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi, istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, że pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Wykładnia normy zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy wskazuje, że zwolnienie od podatku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej dotyczy podatników będących osobami wskazanymi w tym przepisie (lekarzy i lekarzy dentystów, pielęgniarki i położne, osoby wykonujące zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o  działalności leczniczej oraz psychologów), nie wykluczając jednocześnie możliwości zastosowania zwolnienia, np. w sytuacji świadczenia tych usług przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Pomocniczo przy ustalaniu kręgu osób wykonujących zawód medyczny posiłkować się można rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 10 lipca 2023 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz.  1515), które w załączniku zawiera taryfikator kwalifikacyjny pracowników działalności podstawowej. Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia przez wykształcenie wyższe medyczne należy rozumieć posiadanie tytułu zawodowego nadawanego absolwentom studiów prowadzonych w uczelniach medycznych albo innych uczelniach, które prowadzą działalność dydaktyczną w dziedzinie nauk medycznych i nauk o zdrowiu, na kierunku przyporządkowanym do dyscypliny nauki medyczne, nauki farmaceutyczne lub nauki o zdrowiu. Przy czym, przy stosowaniu wspomnianego taryfikatora jednak zaliczenie każdego wyodrębnionego stanowiska do grupy osób wykonujących zawód medyczny podlegać musi weryfikacji pod kątem zarówno posiadania kwalifikacji, jak i udzielania świadczeń zdrowotnych.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz przedstawionego opisu sprawy, nie można uznać, że usługi uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii realizowane przez Państwa za pośrednictwem zatrudnienych osób na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o współpracę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, nie będą wykonywane przez osoby wykonujące zawód medyczny. Z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, aby osoby te posiadały wykształcenie w dziedzinie medycyny. Co prawda nie można kwestionować uprawnień tych osób do udzielania świadczeń w zakresie uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii, jednakże nie można stwierdzić, że osoby te będą wykonywać zawód medyczny. Świadczenie usług wykonywanych przez uzdrowicieli praktykujących na co dzień w innych krajach - zarówno w innych krajach UE, jak i w krajach trzecich, terapeutów będący wspólnikami Spółki posiadających certyfikat trenera oddechu, certyfikat „(...)”, ukończony Kurs Bioenergoterapii I stopnia, organizowany przez (...) lub osoby posiadające np. kwalifikacje bioenergoterapeuty, nie jest świadczeniem w ramach wykonywania zawodów medycznych i paramedycznych określonych przez ustawodawstwo krajowe przez osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny. Ponadto, jak Państwo wskazali, terapeuci z innych krajów nie będą posiadali kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych uzyskanych/uznawanych w Polsce.

Tym samym, realizacja przez Państwa usługi uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii przez zatrudniene osoby na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o współpracę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, nie będzie spełniać przesłanki podmiotowej do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy.

Podkreślić należy, że zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, nie przysługuje każdemu, kto pomaga pacjentowi dojść do zdrowia. Legitymowanie się certyfikatem „(...)”, czy też ukończony Kurs Bioenergoterapii I stopnia, organizowany przez (...) lub też posiadanie dyplomu bioenergoterapeuty nie pozwala na przyjęcie, że ww. osoby mają uprawnienia do wykonywania zawodu medycznego. Zwolnienie to obejmuje świadczenie usługi z zakresu opieki medycznej, ale wyłącznie wówczas, gdy będzie ono świadczone w ramach wykonywania zawodu medycznego. Z kolei ten zawód medyczny musi być regulowany przepisami prawa (przez osobę uprawnioną na podstawie przepisów prawa) lub potwierdzony posiadanymi fachowymi kwalifikacjami do udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu medycyny czy dziedziny medycyny. Wobec tego, że nie ma żadnej procedury mogącej potwierdzić nabycie, posiadanie, zweryfikowanie, potwierdzenie tych kwalifikacji, co pozwoliłoby na uznanie ich za uprawniające do wykonywania zawodu medycznego, to nie można przyjąć, że ww. osoby wykonują zawód medyczny w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej.

Przewidziany ustawą o podatku od towarów i usług warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się  nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej, wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących. Osoby wykonujące zawody medyczne to osoby, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje natomiast należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Analiza powyższego prowadzi zatem do wniosku, że nie zostanie również spełniona przesłanka podmiotowej wskazana w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, bowiem usługi  uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii nie będą świadczone przez określone ustawą podmiot, tj. w ramach wykonywania zawodu medycznego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Warto też zaznaczyć, że w polskim systemie ochrony zdrowia nie występuje zawód bioenergoterapeuty i nie prowadzi się kształcenia przygotowującego do jego wykonywania. Podkreślenia również wymaga fakt, że osoby posiadające kwalifikacje do wykonywania danego zawodu medycznego przygotowywane są do wykonywania wybranych świadczeń zdrowotnych, które ujęte są w ww. rozporządzeniach w sprawie świadczeń gwarantowanych. Jak wskazano uprzednio, usługi bioenergoterapeuty nie znajdują się na ww. liście świadczeń gwarantowanych, a zatem bioenergoterapeuta nie posiada uprawnień do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Wobec powyższego, świadczone przez Państwa usługi uzdrawiania za pomocą bioenergoterapii nie będą spełniać zarówno przesłanki przedmiotowej, jak i podmiotowej i w konsekwencji nie będą korzystać ze zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).