Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 24 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Pani za podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, z tytułu sprzedaży działek od nr 3 do nr 9.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 listopada 2024 r. (wpływ 25 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani X (dalej jako: Wnioskodawczyni) jest polskim rezydentem podatkowym, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest również rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawczyni otrzymała (…) lutego 2020 r. od męża, Pana Y, w darowiźnie niezabudowane nieruchomości:

1.Działkę nr 3 o pow. (…) ha;

2.Działkę nr 4 o pow. (…) ha;

3.Działkę nr 5 o pow. (…) ha;

4.Działkę nr 6 o pow. (…) ha;

5.Działkę nr 7 o pow. (…) ha;

6.Działkę nr 8 o pow. (…) ha;

7.Działkę nr 9 o pow. (…) ha;

– które są położone (…).

Działki te powstały w wyniku podziału działki nr 2. Podziału działki dokonał mąż Wnioskodawczyni. Pan Y stał się ich właścicielem w drodze darowizny od siostry, Pani Z. Otrzymane w darowiźnie działki zostały odłączone z księgi wieczystej nr (…), gdzie była wpisana wraz z działką numer 1, niebędącą przedmiotem niniejszego wniosku.

Działki od nr 3 do nr 9 objęte są wpisem w księdze wieczystej nr (…). Działki, o których mowa w stanie faktycznym posiadają dojazd do drogi publicznej poprzez powstałą w wyniku podziału działkę nr 3. Przedmiotowe nieruchomości objęte są obowiązującym MPZP zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy (...) z (…) października 2018 r. i oznaczone są następująco:

·działki nr 3, 4, 5, 6, 7, 8 – tereny zabudowy mieszkaniowej (jednorodzinne i wielorodzinne) oraz usługowo-gospodarczej, stanowiące tereny istniejącego wielofunkcyjnego zainwestowania wiejskiego, zabudowa zagrodowa, zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna w budynkach do 4 mieszkań, zabudowa usługowa z wyłączeniem stacji paliw;

·działka nr 9 – R1.1 – tereny rolnicze.

W ewidencji gruntów sklasyfikowane są jako Grunty orne – RIIIa, RIIIb, RIVa. Działki, o których mowa, nie były i nie są zabudowane. Nie były i nie są przedmiotem umowy najmu czy dzierżawy. Nie znajdowały się w posiadaniu ani władaniu osób trzecich.

Nieodpłatnie tereny te wykorzystuje jedynie rolnik, z którym znał się jeszcze teść Wnioskodawczyni na potrzeby własne. Z rolnikiem nie została i nie jest zawarta jakakolwiek umowa. Wnioskodawczyni jest i była tym samym usatysfakcjonowana z uwagi na to, że upatruje w tym obopólną korzyść – Wnioskodawczyni nie musi dokonywać żadnych nakładów związanych z poprawnym ich utrzymaniem (np. ponosić koszty związane z usuwaniem chwastów z pól), a rolnik może uprawiać na niej potrzebne płody rolne.

Nadmienia się, że Wnioskodawczyni nie jest stroną żadnego stosunku prawnego zobowiązującego do zbycia Nieruchomości.

Wnioskodawczyni prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą w okresie od (…) maja 2008 roku do (…) września 2021 roku. Na potrzeby zabezpieczenia do banku oraz w związku ze stawianymi przez niego wymaganiami odnośnie udzielonego kredytu obrotowego i factoringu, Wnioskodawczyni (…) marca 2020 roku wprowadziła na potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa do kapitału zapasowego wszystkie otrzymane w darowiźnie działki, tj. od działki nr 3 do 9. Podnosi się, że czynność ta dokonała się tylko i wyłącznie w wyniku powyższych okoliczności. Nieruchomości te nigdy nie były przedmiotem amortyzacji ani też nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, nie miały być potraktowane w działalności gospodarczej jako towar handlowy. Nie były wykorzystywane w jakikolwiek sposób w działalności gospodarczej. Wskazać należy, że wszystkie powyższe działki zostały wycofane z bilansu (…) maja 2021 roku.

Na nieruchomościach nie dokonywano ulepszeń. Jedyne nakłady, jakie ponoszono, dotyczyły wykonania przyłącza do sieci dystrybucyjnej oraz podpisania w związku z tym umowy z (…) i dotyczą one działek od nr 4 do 8 (teren jest przygotowany pod podłączenie prądu, sam jednak prąd przez nią jeszcze nie płynie). Dodatkowo, dla działek od nr 3 do nr 8 zniesiono służebność przesyłu, również dla (…). Podkreślenia wymaga, że działania te są powszechnie stosowaną praktyką przy nabyciu nieruchomości. Dla działki rolnej o nr 9 wystąpiono o warunki przyłączenia wody, jednak nie dokonano do chwili obecnej jej przyłączenia. Wystąpiono o nie jedynie z uwagi na to, że przy ewentualnym doprowadzeniu wody do dalszych działek, warunki te mogą być wydane jedynie do działki graniczącej z działką, w której jest wodociąg. Działką tą jest właśnie działka o nr 9. Poza powyższymi działaniami, Wnioskodawczyni nie dokonywała innych działań skutkujących ewentualnym zwiększeniem wartości Nieruchomości. Wnioskodawczyni nie prowadzi działań marketingowych w celu ich sprzedaży, nie korzysta z usług biura nieruchomości. Na chwilę obecną nie są planowane jakiekolwiek czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzające do dodatkowego podniesienia wartości działek.

Wnioskodawczyni nie dokonywała w przeszłości zbycia jakichkolwiek nieruchomości. W przyszłości, w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni zamierza dokonać sprzedaży działek, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym. Czynności te realizowane są celem powiększenia majątku prywatnego i będą stanowić zabezpieczenie finansowe Wnioskodawczyni oraz jej rodziny.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość odnośnie opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem dochodowym od osób fizycznych transakcję sprzedaży nieruchomości.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z 25 listopada 2024 r. (wpływ 25 listopada 2024 r.) doprecyzowała Pani opis sprawy o następujące informacje:

1.Między małżonkami istnieje ustrój rozdzielności majątkowej. Mając to na uwadze, mąż Wnioskodawczyni chcąc zabezpieczyć finansowo na przyszłość majątek prywatny Wnioskodawczyni zdecydował o darowaniu jej działek od nr 3 do nr 9. Nie było innych powodów ani okoliczności przekazania powyższych działek.

2.O warunki przyłączenia wody dla działki 9 wystąpił mąż Wnioskodawczyni na Jej prośbę, na mocy udzielonego przez Nią pełnomocnictwa. Podkreślić należy, że wystąpienie o warunki przyłączenia wody nie stanowi jednoznacznie o tym, że dojdzie do rzeczywistego przyłączenia. Celem takiego działania było sprawdzenie, czy taka możliwość w ogóle istnieje, a jeżeli tak to pozostawienie sobie możliwości do potencjalnego doprowadzenia wody do działki. Sama umowa o przyłączenie nie została jednak podpisana.

3.Wnioskodawczyni wskazuje, że nie planuje przeznaczenia środków ze sprzedaży działek na zakup innych nieruchomości. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, sprzedaż działek realizowana jest celem powiększenia majątku prywatnego i będą stanowić zabezpieczenie finansowe Wnioskodawczyni oraz Jej rodziny. Niemniej, gdyby Podatniczka miała na coś przeznaczyć otrzymane środki, rozważa ulokowanie części z nich w formie zakupu instrumentów finansowych, również celem zabezpieczenia bytu rodziny. Są to jednak na ten moment jedynie plany i nie świadczą o ostatecznym przeznaczeniu środków ze sprzedaży działki we wskazany sposób.

Wnioskodawczyni chciałaby jednak dodać, że zadane przez Organ pytanie dotyczące przeznaczenia środków ze sprzedaży działek nie znajduje w Jej ocenie uzasadnienia, a udzielona odpowiedź nie powinna mieć wpływu na rozstrzygnięcie. Pytanie dotyczy bowiem rozporządzania pieniędzmi, które będą znajdowały się w majątku prywatnym Wnioskodawczyni i które to ma prawo przeznaczać w dowolny, wybrany przez siebie sposób.

4.Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży (oprócz wymienionych we wniosku).

5.Wnioskodawczyni jest jedynym właścicielem działek od nr 3 do nr 9, będących przedmiotem sprzedaży.

6.Celem doprecyzowania stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazuje, że ewidencja operacji gospodarczych w odniesieniu do prowadzonej przez Nią jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzona była na tzw. pełnych księgach, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm., dalej jako: ustawa o rachunkowości).

Tym samym, wprowadzenie na potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa do kapitału zapasowego działek od nr 3 do 9 nastąpiło za pomocą odpowiedniego zapisu księgowego w księgach handlowych, mając na uwadze kwoty otrzymane z operatów szacunkowych. Ich wykonanie miało zaś na celu określenie realnej wartości działek.

Nadmienić należy, że działki te zostały wprowadzone do przedsiębiorstwa jedynie dla celów bilansowych, a nie podatkowych. Nieruchomości te nigdy nie były przedmiotem amortyzacji ani też nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, nie miały być potraktowane w działalności gospodarczej jako towar handlowy. Nie były wykorzystywane w jakikolwiek sposób w działalności gospodarczej. Na działkach nie dokonywano żadnych prac, nie ponoszono jakichkolwiek kosztów z nimi związanych.

Stąd też, skoro przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię pod kątem podatkowym, a wyłącznie rachunkowym, wskazana w pytaniu czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

7.Działki od nr 3 do 9 zostały wprowadzone do jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, która prowadziła ewidencję operacji gospodarczych na tzw. pełnych księgach, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, niniejsze działki zostały wprowadzone do przedsiębiorstwa na potrzeby zabezpieczenia do banku oraz w związku ze stawianymi przez niego wymaganiami odnośnie udzielonego kredytu obrotowego i factoringu.

Określenie „kapitału zapasowego” wskazuje tym samym na pozycję w bilansie, w części dot. pasywów, gdzie ujęto wartość przedmiotowych działek za pomocą zapisu księgowego.

Jak również podniesiono w stanie faktycznym, działki nie były w ogóle wykorzystywane w przedsiębiorstwie. Nie były przedmiotem amortyzacji, nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, nie były traktowane jako towar handlowy. Działki zostały tylko i wyłącznie wprowadzone do bilansu, bez jakiegokolwiek ich podatkowego ujęcia.

8.Jak wskazano w poprzednich odpowiedziach, jednoosobowa działalność gospodarcza Wnioskodawczyni prowadzona była zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Tym samym, wycofanie z bilansu prowadzonego przedsiębiorstwa działek od nr 3 do 9 nastąpiło za pomocą odpowiedniego zapisu księgowego w księgach handlowych.

Stąd też, skoro przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię pod kątem podatkowym, a wyłącznie rachunkowym, wskazana w pytaniu czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

9.Od momentu wycofania działek z prowadzonego przedsiębiorstwa do momentu sprzedaży Wnioskodawczyni nie wykorzystywała ani nie zamierza ich wykorzystywać w jakikolwiek sposób.

10.Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, na moment złożenia wniosku wykonano przyłącze do sieci dystrybucyjnej i podpisania w związku z tym umowy z (…) i dotyczą one działek od nr 4 do 8 (teren jest przygotowany pod podłączenie prądu, sam jednak prąd przez nie jeszcze nie płynie). Same przyłącza są wykonane, jednak z informacji posiadanych przez Wnioskodawczynię wynika, że z uwagi na problemy po stronie wykonawcy przyłączy nie jest możliwe korzystanie z prądu.

W ocenie Wnioskodawczyni jest prawdopodobnym, że do momentu sprzedaży działek prąd zacznie płynąć, jednak z uwagi na powyższe na chwilę obecną nie może Ona udzielić jednoznacznej odpowiedzi.

Wnioskodawczyni nie zajmuje się na co dzień transakcjami związanymi z obrotem nieruchomościami, w związku z czym nie jest w stanie wskazać wprost, czy wykonanie takich przyłączy prowadzi do wzrostu wartości działek.

Mając na uwadze, że w ocenie Wnioskodawczyni wykonanie przyłącza do sieci dystrybucyjnej stanowi w obecnej rzeczywistości gospodarczej powszechnie stosowaną praktykę wśród właścicieli działek, może Ona jedynie domniemywać, że takie działanie nie prowadzi do wzrostu wartości działek. Działanie to stanowi w Jej ocenie zwykłe rozporządzanie posiadanym mieniem.

11.Jak wskazano powyżej, wystąpienie o warunki przyłączenia wody nie stanowi wprost o tym, że dojdzie do rzeczywistego jej przyłączenia. Celem poczynionego działania było sprawdzenie, czy taka możliwość w ogóle istnieje, a jeżeli tak to pozostawienie sobie możliwości do potencjalnego doprowadzenia wody do działki. Sama umowa o przyłączenie nie została jednak podpisana. Wnioskodawczyni tym samym nie jest w stanie jednoznacznie wskazać, czy do owego przyłączenia dojdzie.

Wnioskodawczyni nie zajmuje się na co dzień transakcjami związanymi z obrotem nieruchomościami, w związku z czym nie jest w stanie wskazać wprost, czy wykonanie takich przyłączy prowadzi do wzrostu wartości działek.

Mając na uwadze, że w ocenie Wnioskodawczyni wykonanie przyłącza do sieci dystrybucyjnej stanowi w obecnej rzeczywistości gospodarczej powszechnie stosowaną praktykę wśród właścicieli działek, może Ona jedynie domniemywać, że takie działanie nie prowadzi do wzrostu wartości działek. Działanie to stanowi w Jej ocenie zwykłe rozporządzanie posiadanym mieniem.

12.Wnioskodawczyni w przeszłości ani obecnie nie poszukuje nabywców działek, nie prezentowała/nie prezentuje ofert sprzedaży ani nie prowadzi oraz nie prowadziła działań marketingowych dotyczących sprzedaży działek.

13.Wnioskodawczyni nie zawarła do tej pory jakiejkolwiek umowy przedwstępnej sprzedaży. Nie jest również w stanie wskazać, czy do jej zawarcia w przyszłości może dojść.

14.Wnioskodawczyni nie udzieliła i nie planuje udzielać przyszłemu nabywcy działek pełnomocnictwa do występowania w Jej imieniu w sprawach, które dotyczą przedmiotowych działek .

15.Wnioskodawczyni nie sprzedawała wcześniej innych nieruchomości.

Pytanie

Czy wobec opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT z tytułu sprzedaży działek o nr 3 do nr 9, znajdujących się w majątku prywatnym Wnioskodawczyni?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, w ramach sprzedaży działek o nr od 3 do nr 9, stanowiących majątek prywatny Wnioskodawczyni, nie będzie Ona działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE 1

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT: „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej «podatkiem», podlegają (…) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Norma art. 2 pkt 6 ustawy o VAT wskazuje, że: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o (…) towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”.

Zgodnie z powyższym uznać należy, że sprzedaż niezabudowanych działek traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów, o czym mowa w przepisie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Pomimo tego, nie każda odpłatna dostawa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Żeby dostawa towarów miała podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, czynność ta winna być dokonana przez podatnika, stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W odniesieniu do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Ustęp 2 cytowanego wyżej przepisu zaś stanowi, że: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Stąd też, aby dana czynność faktycznie była objęta podatkiem VAT wymaganym jest, aby została zrealizowana przez podmiot, który dla zaistniałej w ustawie o VAT czynności działał jako podatnik VAT. Definicja działalności gospodarczej ma w tym wypadku uniwersalny charakter. Tym samym, obejmuje pojęciem „podatnik” wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dla ustalenia, czy konkretny podmiot sprzedając działkę działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, kluczowym jest obiektywna ocena przesłanek, która odseparowuje działania noszące znamiona działalności profesjonalnej od działań, które klasyfikuje się jako rozporządzanie majątkiem prywatnym. Nie należy brać pod uwagę intencji, jakimi kieruje się podmiot w momencie nabycia i późniejszej sprzedaży nieruchomości. Przyjmując, że dana osoba sprzedając działkę działa jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinno się ustalić, czy działania w tym zakresie miały charakter profesjonalny, będący wynikiem ciągu zaistniałych okoliczności. Mogą one odnosić się np. do uzbrojenia gruntu, prowadzenia działalności gospodarczej w zbliżonym charakterze, czy zakupu kolejnych działek. Mimo to, działania te powinny być powtarzalne i stałe – a contrario, nie powinny mieć charakteru incydentalnego. Przytoczona powyżej treść art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie określa wprost, że każdy podmiot dokonujący choć jednorazowej transakcji, która może mieścić się w definicji działalności gospodarczej sprawia, że podmiot dokonujący sprzedaży określonego towaru działa w charakterze podatnika podatku VAT. Uwypuklenia wymaga, że przy uwzględnieniu powyższych przepisów nie można pozbawiać właścicieli nieruchomości prawa do podejmowania działań mających na celu zbycie nieruchomości przy założeniu, że ich zamiarem jest osiągnięcie korzystnej ceny. Nie znajduje również uzasadnienia przyjęcie, że dokonywanie czynności, które mogą wpłynąć na finalną cenę sprzedaży powoduje, że sprzedający automatycznie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Obranie takiego stanowiska jest nieuzasadnione i w konsekwencji doprowadziłoby do absurdu, zgodnie z którym prawie każdy podatnik, który nie prowadzi działalności gospodarczej byłby zobowiązany do stosowania przepisów ustawy o VAT.

Osoba fizyczna, która podejmuje działania w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym również ma prawo działać w celu zwiększenia swojej korzyści – nie jest to działanie przewidziane wyłącznie dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Ewentualne ponoszenie w związku z tym kosztów również nie powinno tego determinować tylko dlatego, że każdy przejaw aktywności, prowadzący potencjalnie do zwiększenia atrakcyjności działki skutkuje uznaniem podmiotu za podatnika podatku VAT.

Konkludując, z grona podatników podatku od towarów i usług należy wyłączyć osoby fizyczne będące w posiadaniu majątku prywatnego, którego nie nabyły w celu dalszej odsprzedaży czy dokonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Obrót „nieprofesjonalny” podlega przepisom ustawy o PCC.

W następstwie, nie jest podatnikiem VAT osoba, która jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej dokonuje jednorazowych czy okazjonalnych transakcji, za które nie otrzymuje regularnej zapłaty oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Również dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonego przedsiębiorstwa nie pozwala na przyjęcie danego podmiotu za podatnika podatku VAT.

Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Zakres transakcji nie ma być czynnikiem potwierdzającym, czy dana czynność jest wykonywana w ramach majątku prywatnego, czy jednak jest działaniem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W ślad za dalszą częścią wyroku, zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT. Jedynym bowiem przychodem może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy, a to nie stanowi samo z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy VAT. Trybunał wskazał tamże, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

W niniejszej sprawie na uwagę zasługuje również treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. I SA/Łd 174/18 gdzie Sąd podniósł, że: „Przy dokonywaniu oceny, czy dana osoba sprzedaje rzeczy, czy też, jak stanowi ustawa o VAT, dokonuje dostawy towarów wynika z faktu, iż umowa sprzedaży nie jest umową typową wyłącznie dla działalności gospodarczej. Po drugie, zarówno sprzedający nieruchomość (a także ruchomości) w ramach zarządu majątkiem prywatnym jak i w ramach wykonywanej działalności gospodarczej dąży do uzyskania jak najkorzystniejszej ceny. Chęć osiągnięcia jak najwyższej ceny za sprzedawaną rzecz, jest cechą wspólną dla sprzedawców zawodowych jak i osób dokonujących sprzedaży majątku prywatnego. Podobnie, okolicznością rozstrzygającą powyższe wątpliwości nie jest umieszczenie ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości np. w Internecie. Zarówno handlowiec jak i osoba nim nie będąca musi w jakiś sposób uzewnętrznić zamiar sprzedaży. Jest oczywiste, że uzewnętrznienie tego zamiaru w środkach masowego przekazu (w Internecie) daje większą szansę na znalezienie nabywcy, który zaoferuje atrakcyjną dla sprzedającego cenę, niż przekazywanie tej informacji pojedynczym osobom. Również podjęcie przez sprzedającego starań by przedmiot sprzedaży był atrakcyjny dla jak największej liczby potencjalnych nabywców, np. podział nieruchomości, nie musi oznaczać, że sprzedający stał się profesjonalnym handlowcem”.

W przedmiocie rozstrzygnięcia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2023 roku, sygn. I FSK 2290/18 wskazuje się, że: „Przypomnieć należy, że art. 15 ust. 2 u.p.t.u. zawiera ogólną definicję działalności gospodarczej na potrzeby podatku od towarów i usług. Jednoznaczne sprecyzowanie sytuacji, w których aktywność danej osoby można kwalifikować jako zwykłe zbycie majątku prywatnego, a w jakim momencie działania te przeradzają się w działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu tą daniną wynika z oceny konkretnego stanu faktycznego. Przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować różne działania przygotowawcze, np. w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wystąpić o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę, oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają jednak podstaw do kwalifikowania, że są one typowe dla działań »handlowca«, tj. podatnika podatku od towarów i usług”.

W świetle zaś wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lipca 2023 r., sygn. I FSK 427/23: „Nie mogą być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej same z siebie czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie ma też decydującego charakteru sama liczba i zakres transakcji sprzedaży. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego”.

Podobnie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach z dnia 27 czerwca 2024 r. sygn. I SA/Ke 219/24 stanowiąc o tym, iż: „Dokonując kwalifikacji działalności związanej z obrotem nieruchomościami w celu oceny możliwości zaliczenia jej do działalności gospodarczej, należy uwzględnić, że przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować działania przygotowawcze, np. wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają podstaw do zakwalifikowania, że są one typowe dla działań »handlowca«, a więc podatnika podatku VAT”.

Naczelny Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2023 r. sygn. I FSK 25/20 podniósł, że: „W kontekście sprzedaży gruntu (działek budowlanych) przyjmuje się, że taka dostawa może zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu, jeżeli sprzedający występuje jako profesjonalista w zakresie obrotu nieruchomościami, a więc w sposób zawodowy, tj. zorganizowany i ciągły. Takie działanie ma miejsce w szczególności w sytuacji, gdy sprzedawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców np. polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności dany podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Nie może być bowiem mowy o działaniu w charakterze podatnika VAT w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego (osobistego), tj. takiego, który nie jest przez nią wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności”.

Uwagę zwraca również treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 grudnia 2021 r. sygn. I SA/Łd 714/21 gdzie wskazano, że: „Brak jest podstaw do kwalifikowania jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie swoich potrzeb. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą”.

W świetle powyższego należy uznać, że w ramach kwalifikacji podmiotu jako prowadzącego działalność gospodarczą na gruncie przepisów ustawy o VAT niezbędne jest uwzględnienie czynności podejmowanych na poszczególnych etapach w ich całokształcie.

Po pierwsze, należy uwzględnić elementy które pozwolą ocenić, czy podmiot działał aktywnie, angażując nakłady inwestycyjne wykraczające poza działania w ramach zarządu majątkiem prywatnym tak, jak ma to miejsce np. w przypadku handlowców. Dodatkowo, ocenie podlega fakt, czy dany podmiot działa w sposób profesjonalny. Wyłącznie te działania skutkują zakwalifikowaniem danego podmiotu za podatnika podatku VAT.

Nawiązując do niniejszej sprawy Wnioskodawczyni wskazuje, że nie jest podatnikiem podatku VAT z jakiegokolwiek tytułu, a prawa związane z posiadanymi działkami nabyła w wyniku darowizny otrzymanej od męża. Nie można zatem przyjąć, że nabyła je z zamiarem dalszej odsprzedaży. Nieruchomości stanowią majątek prywatny Wnioskodawczyni, który nie był wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W Jej ocenie nie przemawia za tym fakt ich wprowadzenia do bilansu jako zabezpieczenia do banku oraz w związku ze stawianymi przez niego wymaganiami, o których mowa w stanie faktycznym. Był to bowiem jedyny cel, dla którego postąpiono w powyższy sposób. Nieruchomości te nie były rzeczywiście przez Wnioskodawczynię w jakikolwiek sposób wykorzystywane; nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Działki nie były również amortyzowane ani nie były i nie są przedmiotem umowy dzierżawy, najmu lub użyczenia (oprócz nieodpłatnego użyczenia rolnikowi). Co prawda Wnioskodawczyni jest w trakcie finalizowania wykonania przyłącza celem podłączenia prądu, zniosła służebność przesyłu oraz wystąpiła o warunki przyłączenia, jednak czynności te nie stanowią wyjątku od powszechnych zachowań realizowanych przez właścicieli działek niezabudowanych. Nie powinny zatem nosić znamion prowadzonej działalności gospodarczej. Działanie to stanowi zwykłe rozporządzanie posiadanym mieniem. W innym przypadku, zdecydowana większość (jeśli nie każda) dokonywanych transakcji przez podatników musiałaby być realizowana przy uwzględnieniu przepisów ustawy o VAT. W sposób oczywisty doprowadziłoby to do nadużycia prawa. Sprzedaż działek ma służyć powiększeniu majątku prywatnego i będzie bez wątpienia stanowić zabezpieczenie finansowe Wnioskodawczyni oraz Jej rodziny na przyszłość. W przeszłości Wnioskodawczyni nie dokonała sprzedaży innych nieruchomości. Dlatego też Wnioskodawczyni jest zdania, że w przypadku przyszłej sprzedaży działać Ona będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a podejmowane czynności nie wykraczają poza ten zakres. Prowadzone działania nie przybierają formy handlowej; nie są to również czynności wykonywane w sposób ciągły.

Pojedynczy i powszechnie przyjęty rodzaj aktywności podejmowany przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie pozwala na stwierdzenie, że noszą one znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Na mocy powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni nie występują przesłanki do uznania, że w momencie sprzedaży działek działać Ona będzie w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a jednocześnie prowadzić działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Tak więc, w przypadku przyszłego zdarzenia, jakim będzie sprzedaż działek będzie rozporządzała majątkiem własnym (czyli działała w sferze prywatnej). Do powyższego zaś przepisy ustawy o VAT nie mają zastosowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11.12.2006 r., s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży ww. działek podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że otrzymała Pani (…) lutego 2020 r. od męża, w darowiźnie niezabudowane nieruchomości:

1.Działkę nr 3 o pow. (…) ha;

2.Działkę nr 4 o pow. (…) ha;

3.Działkę nr 5 o pow. (…) ha;

4.Działkę nr 6 o pow. (…) ha;

5.Działkę nr 7 o pow. (…) ha;

6.Działkę nr 8 o pow. (…) ha;

7.Działkę nr 9 o pow. (…) ha.

Prowadziła Pani jednoosobową działalność gospodarczą w okresie od (…) maja 2008 r. do (…) września 2021 r. Na potrzeby zabezpieczenia do banku oraz w związku ze stawianymi przez niego wymaganiami odnośnie udzielonego kredytu obrotowego i factoringu, (…) marca 2020 roku wprowadziła Pani na potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa do kapitału zapasowego wszystkie otrzymane w darowiźnie działki, tj. od działki nr 3 do 9. Ewidencja operacji gospodarczych w odniesieniu do prowadzonej przez Panią jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzona była na tzw. pełnych księgach zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Tym samym, wprowadzenie na potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa do kapitału zapasowego działek od nr 3 do 9 nastąpiło za pomocą odpowiedniego zapisu księgowego w księgach handlowych, mając na uwadze kwoty otrzymane z operatów szacunkowych. Ich wykonanie miało zaś na celu określenie realnej wartości działek. Określenie „kapitału zapasowego” wskazuje tym samym na pozycję w bilansie, w części dot. pasywów, gdzie ujęto wartość przedmiotowych działek za pomocą zapisu księgowego. Wszystkie powyższe działki zostały wycofane z bilansu (…) maja 2021 roku. Wycofanie z bilansu prowadzonego przedsiębiorstwa działek od nr 3 do 9 nastąpiło za pomocą odpowiedniego zapisu księgowego w księgach handlowych. Czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, wynikająca z opisu Pani koncepcja wykorzystania ww. działek dowodzi, że została wykonana czynność, która świadczy o tym, że sprzedaż działek nie może stanowić jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wprowadzenie działek od nr 3 do 9 na potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa w celu zabezpieczenia do banku oraz w związku ze stawianymi przez niego wymaganiami odnośnie udzielonego kredytu obrotowego i factoringu spowodowało, że działki utraciły charakter majątku prywatnego.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiła okoliczność, która wskazuje, że sprzedaż działek jest dokonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wskazano wcześniej, z wyroku TSUE w sprawie C-291/92 wynika, że podatnik w całym okresie posiadania nieruchomości musi wykazywać zamiar wykorzystania jej do celów prywatnych aby uznać, że mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego.

W przedmiotowej sprawie po nabyciu od męża (…) lutego 2020 r. w drodze darowizny działek od nr 3 do nr 9, (…) marca 2020 roku wprowadziła Pani na potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa w celu zabezpieczenia do banku oraz w związku ze stawianymi przez niego wymaganiami odnośnie udzielonego kredytu obrotowego i factoringu wszystkie otrzymane w darowiźnie działki, zatem nie cele osobiste, a cele gospodarcze leżały u podstaw Pani działania.

Ponadto, na moment złożenia wniosku wykonano przyłącze do sieci dystrybucyjnej i podpisano w związku z tym umowę z (…) – która dotyczy działek od nr 4 do 8 (teren jest przygotowany pod podłączenie prądu, sam jednak prąd przez nią jeszcze nie płynie). Same przyłącza są wykonane, jednak z informacji posiadanych przez Panią wynika, że z uwagi na problemy po stronie wykonawcy przyłączy nie jest możliwe korzystanie z prądu.

Jednocześnie, dla działki rolnej o nr 9 wystąpiono o warunki przyłączenia wody, jednak nie dokonano do chwili obecnej jej przyłączenia. Wystąpiono o nie jedynie z uwagi na to, że przy ewentualnym doprowadzeniu wody do dalszych działek warunki te mogą być wydane jedynie do działki graniczącej z działką, w której jest wodociąg. Działką tą jest właśnie działka o nr 9. Jak wskazano w opisie sprawy – wystąpienie Pani o warunki przyłączenia wody nie stanowi wprost o tym, że dojdzie do rzeczywistego jej przyłączenia. Celem poczynionego działania było sprawdzenie, czy taka możliwość w ogóle istnieje, a jeżeli tak to pozostawienie sobie możliwości do potencjalnego doprowadzenia wody do działki. Sama umowa o przyłączenie nie została jednak podpisana. Tym samym, nie jest Pani w stanie jednoznacznie wskazać, czy do owego przyłączenia dojdzie.

Wobec powyższego, analiza okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów prawa prowadzi do wniosku, że sprzedaż przez Panią ww. działek będzie dostawą dokonywaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będą Pani składniki majątku osobistego i ich sprzedaż będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą działek od nr 3 do nr 9, będzie Pani działała jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a czynność sprzedaży ww. działek będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja stanowi ocenę Pani stanowiska wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Ponadto, zauważyć należy, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego.

W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Panią w przedmiotowym wniosku wyroków sądu, należy zauważyć, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem, wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).