Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie inicjacyjne należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 grudnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zaistniałego stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji (...) oraz handlu detalicznego ww. wyrobami.

Wnioskodawca współpracuje z siecią sprzedaży detalicznej (dalej jako Komisant) na bazie umowy komisu sprzedaży (dalej jako Komis). Wnioskodawca jako Komitent zobowiązuje się oddawać produkty (dalej jako „Towary”) Komisantowi w Komis. Zgodnie z par. 3 umowy, Komisant natomiast zobowiązuje się do sprzedaży Towarów na zasadach Komisu tj. we własnym imieniu, lecz na rachunek Komitenta.

Zgodnie z przepisami o VAT, wydanie towaru w ramach komisu jest traktowane jako dwie następujące po sobie kolejno dostawy towarów, tj. pierwsza z nich dokonywana jest przez Komitenta na rzecz Komisanta, a kolejna przez Komisanta na rzecz osób trzecich. W związku z tym, w świetle par. 7 ust. 7 umowy, Wnioskodawca jako Komitent zobowiązany jest wystawić na rzecz Komisanta fakturę.

Równocześnie, zgodnie z par. 8 ust.1 lit. b) umowy Komisu, tytułem wynagrodzenia za wszelkie czynności faktyczne i prawne podejmowane przez Komisanta w wykonaniu postanowień niniejszej umowy oraz w związku ze wszelkimi zobowiązaniami przyjętymi przez Komisanta niniejszą umową, Komitent zobowiązany był do zapłaty na rzecz Komisanta m.in. jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego. Tytułem jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego Komitent zapłacił na rzecz Komisanta kwotę (…) netto plus (…) VAT na podstawie wystawionej przez Komisanta faktury VAT.

W praktyce, wynagrodzenie inicjacyjne ma na celu pokryć koszty Komisanta związane z zawarciem umowy Komisu i wykonywanie obowiązków z niej wynikających (Komisant nie ma doświadczenia w prowadzeniu sprzedaży komisowej stąd musiał ponieść wydatki mające na celu dostosowanie systemów informatycznych, księgowych, logistycznych itp.).

Wynagrodzenie inicjacyjne jest ponoszone niezależnie od pozostałych obowiązków wynikających z samej umowy Komisu oraz późniejszych rozliczeń związanych z jej realizacją. Brak opłaty z tytułu zawarcia umowy Komisu skutkowałby brakiem możliwości podjęcia współpracy z Komisantem.

Kalkulacja wartości wynagrodzenia inicjacyjnego została oparta o realne koszty poniesione przez Komisanta mające na celu dostosowania m.in. systemów finansowych, księgowych, magazynowych czy logistycznych do możliwości współpracy z Wnioskodawcą w ramach umowy Komisu.

Zawarcie umowy Komisu oraz uiszczenie wynagrodzenia inicjacyjnego na rzecz Komisanta pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w szczególności przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży za pośrednictwem umowy Komisu.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1.   Jakie dokładnie czynności faktyczne i prawne podejmowane są przez Komisanta w wykonaniu postanowień umowy oraz w związku z jakimi zobowiązaniami przyjętymi przez Komisanta wypłacane jest wynagrodzenie przez Komitenta (Wnioskodawcę)?

Komisant - zgodnie z art. 765 kodeksu cywilnego, jako przyjmujący zlecenie umowy komisu zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży na zasadach komisu, tj. we własnym imieniu, lecz na rachunek Komitenta, towarów nabytych uprzednio przez Komitenta.

Ponadto, obowiązki Komisanta obejmują:

•wskazywania Komitentowi towarów, których sprzedażą jest zainteresowany, poprzez wskazanie ich precyzyjnego oznaczenia oraz ilości,

•wskazywania Komitentowi podmiotów, od których towary te Komitent może nabyć,

•wskazywania Komitentowi maksymalnych cen netto poszczególnych towarów, po których Komitent może nabyć wskazane towary,

•przygotowania i przekazywania Komitentowi raportów sprzedaży towarów objętych umową komisu,

•przekazywanie na rachunek bankowy Komitenta wszelkich należności z tytułu ceny uzyskanych z tytułu sprzedaży towarów.

Zakres czynności, za które Komisant otrzymał wynagrodzenie inicjacyjne obejmuje:

•przygotowanie infrastruktury informatycznej w zakresie obsługi i zarządzania powierzonymi towarami w magazynie głównym oraz (...) sklepach stacjonarnych w zakresie:

-utworzenia indeksów towarów komisowych zgodnie z wymogami Komitenta,

-dostosowania systemu magazynowego w Centrum Logistycznym do zarządzania towarami powierzonymi tj. przyjęcia, przesunięcia do sklepów, zwrotów,

-dostosowania systemu obsługi sklepów stacjonarnych do sprzedaży towarów powierzonych w komis;

•modyfikacja systemów księgowych w zakresie ewidencji księgowej przyjęcia powierzonych towarów w komis, sprzedaż towarów komisowych oraz rozliczenie się z Komitentem;

•opracowanie i wdrożenie raportowania na potrzeby rozliczania z Komitentem sprzedanych towarów w komisie: o raportowanie dzienne o wystawionych fakturach sprzedaży komisowej,

-raportowanie tygodniowe z wpłat dla Komitenta,

-raportowanie miesięczne z rozliczenia należnej prowizji;

•dostosowanie systemów zarządczych Komisanta do spełnienia wymogów raportowych na potrzeby Komitenta.

Innymi słowy, wynagrodzenie inicjacyjne stanowi wynagrodzenie Komisanta za zgodę na zawarcie umowy Komisu i wykonywania obowiązków z niej wynikających. Brak wypłaty wynagrodzenia inicjacyjnego skutkowałby brakiem zgody kontrahenta na podjęcie współpracy w ramach Komisu, a nawet utratą danego kontrahenta, który mógłby podjąć współpracę z innym dostawcą.

2.Czy wynagrodzenie w ostatecznym rozrachunku obciąża Państwa zasoby majątkowe?

Tak. W ostatecznym rozrachunku wypłacane wynagrodzenie inicjacyjne obciążą zasoby majątkowe Wnioskodawcy.

3.Czy wydatek na wynagrodzenie jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku (wynagrodzenia) nie zostanie Państwu w jakikolwiek sposób zwrócona?

Tak. Wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku na wynagrodzenie nie zostanie Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona.

4.Czy są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT?

Tak. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

5.Jakie konkretnie świadczenie otrzymują Państwo od Komisanta za wpłatę jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego?

Tak jak wskazano w punkcie 1 wynagrodzenie inicjacyjne stanowi wynagrodzenie Komisanta za zgodę na zawarcie umowy Komisu i wykonywania obowiązków z niej wynikających. Brak wypłaty wynagrodzenia inicjacyjnego skutkowałby brakiem zgody kontrahenta na podjęcie współpracy w ramach Komisu, a nawet utratą danego kontrahenta, który mógłby podjąć współpracę z innym dostawcą.

W zamian za wynagrodzenia inicjacyjne Komisant przeprowadził szereg czynności mających na celu realizację umowy. Czynności te objęły:

•przygotowanie infrastruktury informatycznej w zakresie obsługi i zarządzania powierzonymi towarami w magazynie głównym oraz (...) sklepach stacjonarnych w zakresie:

-utworzenia indeksów towarów komisowych zgodnie z wymogami Komitenta,

-dostosowania systemu magazynowego w Centrum Logistycznym do zarządzania towarami powierzonymi tj. przyjęcia, przesunięcia do sklepów, zwrotów,

-dostosowania systemu obsługi sklepów stacjonarnych do sprzedaży towarów powierzonych w komis;

•modyfikację systemów księgowych w zakresie ewidencji księgowej przyjęcia powierzonych towarów w komis, sprzedaż towarów komisowych oraz rozliczenie się z Komitentem;

•opracowanie i wdrożenie raportowania na potrzeby rozliczania z Komitentem sprzedanych towarów w komisie: o raportowanie dzienne o wystawionych fakturach sprzedaży komisowej,

-raportowanie tygodniowe z wpłat dla Komitenta,

-raportowanie miesięczne z rozliczenia należnej prowizji;

•dostosowanie systemów zarządczych Komisanta do spełnienia wymogów raportowych na potrzeby Komitenta.

6.W jaki sposób ww. świadczenie wykonane przez Komisanta przekłada się na Państwa działalność opodatkowaną?

Świadczenie wykonane przez Komisanta przekłada się bezpośrednio na możliwość współpracy w ramach umowy Komisu i w rezultacie realizowania sprzedaży towarów (opodatkowanej VAT) na rzecz Komisanta.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług

Czy w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 361 ze zm., dalej jako „ustawa o VAT”), Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie inicjacyjne należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu?

Państwa stanowisko

W oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie inicjacyjne należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu.

1) Świadczenie usług opodatkowane VAT

Podstawowym prawem podmiotu wykonującego czynności opodatkowane VAT jest prawo do odliczenia VAT naliczonego poniesionego w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do prowadzonej działalności gospodarczej (dla celów VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT oznacza ono każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

•      przeniesienie praw do wartości materialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

•      zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

•      świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Tym samym, pojęcie usług zostało zdefiniowane w ustawie o VAT bardzo szeroko. Wynika to z faktu, że przepisy o VAT realizują zasadę powszechności opodatkowania, która ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Powyższe wynika z przepisów Unii Europejskiej. Przepisy Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa VAT”), wprowadzają szeroką definicję świadczenia usług. Zgodnie bowiem z Dyrektywą VAT, „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Jak natomiast wynika z art. 25 Dyrektywy VAT, świadczenie usług może obejmować między innymi jedną z następujących czynności:

•       przeniesienie praw do wartości niematerialnych, bez względu na to, czy są one przedmiotem dokumentu ustanawiającego tytuł prawny, czy nie,

•       zobowiązanie do zaniechania działania lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

•       świadczenie usług na podstawie nakazu wydanego przez organ władzy publicznej lub w jego imieniu lub z mocy prawa.

Kluczową kwestią warunkującą przy tym uznanie danej czynności (świadczenia) za transakcję objętą VAT jest jej uznanie za odrębną i niezależną. Szczegółowe przesłanki pozwalające na stwierdzenie czy na gruncie VAT następuje świadczenie usług wynikają z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE"). Analizując kwestię świadczenia usług, TSUE wypracował konkretne warunki, których łączne spełnienie umożliwia uznanie określonej czynności za odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu VAT, tj.: pomiędzy daną usługą, a otrzymanym w zamian za jej wykonanie wynagrodzeniem istnieje bezpośredni i ścisły związek oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami (przykładowo wyrok z 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 - Associetion cooperative "Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA"),

•     w ramach danego stosunku prawnego muszą istnieć co najmniej dwa podmioty, z których jeden będzie świadczył usługi, drugi zaś będzie ich beneficjentem (przykładowo wyrok z 29 lutego 1996 r. w sprawie C-215/94 Jurgen Mohr),

•     stosunek prawny łączący usługodawcę i usługobiorcę opiera się na zasadzie wzajemności (przykładowo wyrok z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma),

•     wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu.

Powyższe kryteria znajdują również potwierdzenie w stanowisku wyrażanym przez sądy administracyjne. Przykładowo NSA w wyroku z 14 listopada 2012 r., sygn. I FSK 196/12, wskazał: „Przyjmuje się, iż aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem musi być bezpośredni, co oznacza, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę”.

Jak natomiast wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka w celu zawarcia umowy Komisu z Komisantem wypłaca na rzecz Komisant wynagrodzenie inicjacyjne. Przedmiotowe wynagrodzenie ma na celu wynagrodzenie kontrahenta za zawarcie umowy Komisu i wykonywania obowiązków z niej wynikających. Brak wypłaty wynagrodzenia inicjacyjnego skutkowałby brakiem zgody kontrahenta na podjęcie współpracy w ramach Komisu, a nawet utratą danego kontrahenta, który mógłby podjąć współpracę z innym dostawcą.

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy uznać należy, że pomiędzy Spółką a kontrahentem dochodzi do zawiązania odrębnego od umowy Komisu stosunku zobowiązaniowego, którego istotą jest z jednej strony zgoda kontrahenta na zawarcie umowy Komisu, z drugiej natomiast uiszczenie przez Spółkę na rzecz kontrahenta uzgodnionej kwoty wynagrodzenia inicjacyjnego. Przedmiotowa wynagrodzenie zostało wypłacone na rzecz konkretnego podmiotu, który wyraził zgodę na podjęcie współpracy w ramach umowy Komisu.

W rezultacie występuje wyraźny związek pomiędzy wynagrodzeniem (inicjacyjnym) wypłacanym przez Spółkę, a wzajemnym zachowaniem kontrahenta - wyrażeniem zgody na proponowaną przez Spółkę współpracę w ramach umowy Komisu.

Warto podkreślić, że wynagrodzenie inicjacyjne jest ponoszona niezależnie od obowiązków wynikających z samej umowy Komisu oraz późniejszych rozliczeń wynikających z realizacji tej umowy. Opłata motywacyjna stanowi zatem samoistne wynagrodzenie należne kontrahentowi za jego określone zachowanie.

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym spełnione zostaną wszystkie przesłanki warunkujące uznanie ww. czynności za odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, tj.:

•     Spółkę oraz kontrahenta otrzymującego wynagrodzenie inicjacyjne łączy stosunek zobowiązaniowy, którego istotą jest z jednej strony zgoda na podjęcie współpracy w ramach umowy Komisu (czyli pewne określone zachowanie), z drugiej uiszczenie przez Spółkę na rzecz kontrahenta wynagrodzenia inicjacyjnego,

•     istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę, tj. kontrahenta, gdyż za swoje zachowanie (wyświadczenie usługi) otrzymuje wynagrodzenie inicjacyjne,

•     istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie nabywającego usługę, tj. Spółki, która zyskuje pewność, że dany kontrahent, na rzecz którego uiszczana jest wynagrodzenie inicjacyjne podejmie współpracę ze Spółką w ramach umowy Komisu,

•    odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością kontrahenta, tym samym istnieje element wzajemności pomiędzy zachowaniem podmiotów,

•    wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę (Komisanta) stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za świadczenie, jakim jest zobowiązanie się kontrahenta do podjęcia współpracy w ramach umowy Komisu zawartej ze Spółką,

•     istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia, w analizowanym przypadku kontrahent ma prawo żądać wypłaty określonej kwoty, co oznacza, że kwota świadczenia jest jasno i precyzyjnie określona przez strony umowy.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym wynagrodzenie inicjacyjne stanowi w świetle przepisów ustawy o VAT wynagrodzenie z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki przez kontrahenta i tym samym podlega opodatkowaniu VAT.

2) Odliczenie VAT

Podstawowym prawem podmiotu wykonującego czynności opodatkowane VAT jest prawo do odliczenia VAT naliczonego poniesionego w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do prowadzonej działalności gospodarczej (dla celów VAT).

System odliczeń ma bowiem na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT. Celem powyższej zasady jest zachowanie neutralności VAT dla podatników, bez względu na cel i rezultaty prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem, że działalność ta, co do zasady, sama podlega opodatkowaniu VAT. Ostateczny ciężar podatku powinien być ponoszony przez konsumenta

Kluczowym przepisem w zakresie ustalenia prawa do odliczenia VAT naliczonego jest art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, które nie znajdują zastosowania w omawianym przypadku).

Dalsza analiza treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wskazuje, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia VAT naliczonego jest spełnienia przesłanek „pozytywnych”, wynikających z tego przepisu, czyli związku wydatków ponoszonych przez podatnika z bieżącymi lub planowanymi czynnościami opodatkowanymi VAT. Z interpretacji ww. przepisu wynika jasno, że czynności nie tylko muszą podlegać przepisom ustawy o VAT ale także, że muszą to być czynności, które - co do zasady - efektywnie prowadzą do obowiązku zapłaty VAT należnego. Celem poniesienie wydatku w postaci wynagrodzenia inicjacyjnego jest możliwość dokonywania sprzedaży towarów w ramach umowy Komisu.

Tymczasem czynności dostawy towarów w ramach Komisu podlegają co do zasady stawce 23% VAT (niniejszy wniosek nie zmierza do potwierdzenia faktu opodatkowania dostawy towarów stawką 23%).

Istnienie związku między wydatkami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia VAT również na podstawie przepisów Dyrektywy VAT oraz orzecznictwa Trybunału.

Uzyskanie zgody kontrahenta na zawarcie umowy Komisu, w zamian za wynagrodzenie inicjacyjne, stanowiła niezbędny etap działalności gospodarczej, jaką - dla celów VAT - jest sprzedaż towarów w ramach Komisu. Bez takich wydatków nie byłoby możliwe generowanie obrotu z tytułu sprzedaży towarów w ramach Komisu.

W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z czynnościami dostawy towarów w ramach Komisu. W szczególności dotyczy to uzyskania zgody kontrahenta na zawarcie umowy Komisu, w zamian za wynagrodzenie inicjacyjne. Nie ulega bowiem wątpliwości, że omawiana zgoda jest kluczowa dla czynności dokonywanych w ramach Komisu. Bez nich wskazane czynności stałyby się bezprzedmiotowe.

Oznacza to, że spełniona jest podstawowa przesłanka odliczenia VAT naliczonego ponieważ występuje bezpośredni związek zakupów usług z czynnościami opodatkowanymi, tzn. dostawą towarów w ramach Komisu opodatkowanymi stawką 23% VAT.

W praktyce gospodarczej często pojawiają się sytuacje, gdy jedna ze stron za rozpoczęcie współpracy/modyfikację modelu współpracy oczekuje wynagrodzenia. Przedmiotowe wynagrodzenie jest uzyskiwane w zamian za wykonanie pewnych czynności, takiej jak uzyskania zgody/akceptacji na rozpoczęcie współpracy/modyfikację współpracy. Jakkolwiek Wnioskodawcy nie są znane konkretne przypadki związane z umową Komisu to powszechność różnego rodzaju opłat o podobnej naturze można spotkać w różnych okolicznościach biznesowych. W takiej sytuacji, dla strony inicjującej współpracę zapłata wynagrodzenia za rozpoczęcie współpracy czy zmiany modelu współpracy jest konieczna i tym samym nierozerwalnie związana z możliwością generowania obrotu z tytułu czynności opodatkowanych VAT

Prawidłowość powyższego wniosku znajduje potwierdzenie w różnych stanach faktycznych będących przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Przykładowo pismo wydane 12 sierpnia 2020 r. przez DKIS, nr 0112- KDIL3.4012.414.2020.2.LS, dotyczyło ponoszenia opłaty motywacyjnej w zamian za zmianę warunków umowy. Stwierdzono w niej jednoznacznie, że „skoro przedstawiona w opisie sprawy Opłata motywacyjna w sytuacji gdy kontrahent zmieni warunki, wyrazi gotowość do zmiany warunków Umowy handlowej, stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia realizowanego na rzecz Wnioskodawcy, które podlega/będzie podlegać opodatkowaniu VAT, to Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych od kontrahentów faktur dokumentujących usługi, za które Opłata motywacyjną jest wypłacana”

Co warte podkreślenia - w nawiązaniu do kwestii Komisu - w stanie faktycznym przedmiotowej interpretacji wskazano, że „Opłata motywacyjna jest ponoszona niezależnie od pozostałych obowiązków wynikających z samej Umowy handlowej oraz późniejszych rozliczeń związanych z realizacją Umowy handlowej”. Tym samym, opłata motywacyjna stanowił wynagrodzenie odrębne od pozostałych rozliczeń. W przypadku Wnioskodawcy wynagrodzenie inicjacyjne pełni taką samą rolę.

Co do natury opłaty za wyrażenie zgody na współpracę, podobnie wypowiedział się DKIS w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej 23 listopada 2021 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.732.2021.2.KO, w sprawie gdzie głównym celem opłaty motywacyjnej było „skłonienie kontrahenta do wyboru/utrzymania Spółki jako swojego dostawcy w zakresie produktów oferowanych przez Spółkę”. W związku z powyższym „Opłaty motywacyjne z tytułu zawarcia/przedłużenia/zmiany umowy, tj. opłatę/opłaty w zamian za zawarcie bądź przedłużenie Umowy handlowej z danym kontrahentem. Głównym celem Opłaty motywacyjnej będzie skłonienie kontrahentów do rozpoczęcia lub kontynuowania współpracy ze Spółką, jako dostawcą, w zakresie produktów oferowanych przez Spółkę. W związku z powyższym wypłacanie przez Wnioskodawcę Opłat motywacyjnych będzie pozostawało w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wykazanego na otrzymywanych od kontrahentów fakturach dokumentujących Opłaty motywacyjne, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.”

Do tych samych wniosków doszedł również DKIS w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej 31 marca 2022 r., nr 0114-KDIP1- 1.4012.31.2022.3.RR, w odniesieniu do tzw. Support Payment. W przedmiotowym piśmie uznano, że „jednorazowa płatność Support Payment jest związana z określonym zachowaniem się Zainteresowanego, a tym samym świadczeniem przez niego usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i w konsekwencji - wynagrodzenie wypłacone w postaci kwoty Support Payment, przez Spółkę na rzecz Zainteresowanego, przeznaczona na pokrycie całości lub części kosztów związanych z dostosowaniem hotelu do standardów danej marki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy (...) Tym samym, stwierdzić należy, że podatek VAT wykazany na fakturze wystawionej przez Zainteresowanego będzie stanowił dla Spółki podatek naliczony, a tym samym Spółka uprawniona będzie do pomniejszenia o ten podatek kwotę podatku należnego.”

W związku z powyższym, mając na uwadze fakt, że uiszczane przez Spółkę wynagrodzenie inicjacyjne ma na celu podjęcie współpracy przez kontrahenta w ramach umowy Komisu (czyli pewne określone zachowanie) i tym samym przyczynia się do możliwości wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych (sprzedaży towarów Spółki do Komisanta), Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego wykazanego na otrzymywanych od kontrahentów fakturach.

Reasumując, w świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 86 w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie inicjacyjne należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, iż pojęcie usługi w prawie polskim zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Ponadto, pomocniczo należy przywołać art. 25 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Z powołanego przepisu wynika, że świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiekolwiek czynności lub podjęcia działania. Dyrektywa obejmuje definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do tolerowania czynności lub sytuacji.

W konsekwencji, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W kwestii odpłatności za ww. świadczenie wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zagadnienie odpłatności świadczenia jako przesłanki opodatkowania było przedmiotem licznych rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. W innym orzeczeniu, w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Analizując dokładniej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council wskazał, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wyjaśnił, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Z wniosku wynika, że są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i prowadzą Państwo działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych oraz handlu detalicznego ww. wyrobami.

Współpracują Państwo z siecią sprzedaży detalicznej (dalej jako Komisant) na bazie umowy komisu sprzedaży (dalej jako Komis). Zobowiązują się Państwo jako Komitent oddawać produkty (dalej jako „Towary”) Komisantowi w Komis. Zgodnie z par. 3 umowy, Komisant natomiast zobowiązuje się do sprzedaży Towarów na zasadach Komisu tj. we własnym imieniu, lecz na rachunek Komitenta. Zgodnie z par. 8 ust. 1 lit. b) umowy Komisu, tytułem wynagrodzenia za wszelkie czynności faktyczne i prawne podejmowane przez Komisanta w wykonaniu postanowień niniejszej umowy oraz w związku ze wszelkimi zobowiązaniami przyjętymi przez Komisanta niniejszą umową, Komitent zobowiązany był do zapłaty na rzecz Komisanta m.in. jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego. Tytułem jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego Komitent zapłacił na rzecz Komisanta kwotę (…) netto plus (…) VAT na podstawie wystawionej przez Komisanta faktury VAT.

W praktyce, wynagrodzenie inicjacyjne ma na celu pokryć koszty Komisanta związane z zawarciem umowy Komisu i wykonywanie obowiązków z niej wynikających (Komisant nie ma doświadczenia w prowadzeniu sprzedaży komisowej stąd musiał ponieść wydatki mające na celu dostosowanie systemów informatycznych, księgowych, logistycznych itp.).

Wynagrodzenie inicjacyjne jest ponoszone niezależnie od pozostałych obowiązków wynikających z samej umowy Komisu oraz późniejszych rozliczeń związanych z jej realizacją. Brak opłaty z tytułu zawarcia umowy Komisu skutkowałby brakiem możliwości podjęcia współpracy z Komisantem.

Brak wypłaty wynagrodzenia inicjacyjnego skutkowałby brakiem zgody kontrahenta na podjęcie współpracy w ramach Komisu, a nawet utratą danego kontrahenta, który mógłby podjąć współpracę z innym dostawcą.

Wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku na wynagrodzenie nie zostanie Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona.

W zamian za wynagrodzenia inicjacyjne Komisant przeprowadził szereg czynności mających na celu realizację umowy. Czynności te objęły:

•przygotowanie infrastruktury informatycznej w zakresie obsługi i zarządzania powierzonymi towarami w magazynie głównym oraz (...) sklepach stacjonarnych w zakresie:

-utworzenia indeksów towarów komisowych zgodnie z wymogami Komitenta,

-dostosowania systemu magazynowego w Centrum Logistycznym do zarządzania towarami powierzonymi tj. przyjęcia, przesunięcia do sklepów, zwrotów,

-dostosowania systemu obsługi sklepów stacjonarnych do sprzedaży towarów powierzonych w komis;

•modyfikację systemów księgowych w zakresie ewidencji księgowej przyjęcia powierzonych towarów w komis, sprzedaż towarów komisowych oraz rozliczenie się z Komitentem;

•opracowanie i wdrożenie raportowania na potrzeby rozliczania z Komitentem sprzedanych towarów w komisie: o raportowanie dzienne o wystawionych fakturach sprzedaży komisowej,

-raportowanie tygodniowe z wpłat dla Komitenta,

-raportowanie miesięczne z rozliczenia należnej prowizji;

•dostosowanie systemów zarządczych Komisanta do spełnienia wymogów raportowych na potrzeby Komitenta.

Świadczenie wykonane przez Komisanta przekłada się bezpośrednio na możliwość współpracy w ramach umowy Komisu i w rezultacie realizowania sprzedaży towarów (opodatkowanej VAT) na rzecz Komisanta. Świadczenie wykonane przez Komisanta należy traktować jako wykonanie usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opisana we wniosku  transakcja ma charakter ekwiwalentny – świadczenie jednej strony stosunku zobowiązaniowego następuje w zamian za odpowiadające mu określone świadczenie drugiej strony. Tym samym w opisanej sprawie wystąpi element wzajemności, konieczny aby uznać, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Zatem Państwo zapłacą Komisantowi jednorazowe wynagrodzenie inicjacyjne, a Komisant w zamian: przygotuje infrastrukturę informatyczną w zakresie obsługi i zarządzania powierzonymi towarami w magazynie głównym oraz (...) sklepach stacjonarnych modyfikację systemów księgowych w zakresie ewidencji księgowej przyjęcia powierzonych towarów w komis, sprzedaż towarów komisowych oraz rozliczenie się z Komitentem, opracuje i wdroży raportowania na potrzeby rozliczania z Komitentem sprzedanych towarów w komisie, dostosuje systemy zarządcze Komisanta do spełnienia wymogów raportowych na potrzeby Komitenta.

Ponadto w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do ustawy, opisane we wniosku czynności świadczone przez Komisanta nie zostały wymienione przez ustawodawcę wśród usług zwolnionych od podatku. W konsekwencji, świadczenie ww. usług przez Komisanta jest opodatkowane właściwą stawką podatku VAT.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast pośredni związek nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy występuje wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Z podanych przez Państwa informacji wynika, że są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i prowadzą Państwo działalność w zakresie produkcji komputerów, wyrobów elektronicznych  i optycznych oraz handlu detalicznego ww. wyrobami. Świadczenie wykonane przez Komisanta przekłada się bezpośrednio na możliwość współpracy w ramach umowy komisu i w rezultacie realizowania sprzedaży towarów (opodatkowanej VAT) na rzecz Komisanta.

Zatem z powyższych okoliczności wynika, że wypłata jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego jest związana z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Gdyby nie uiszczone przez Państwa wynagrodzenie inicjacyjne kontrahent nie wyraziłby zgody na podjęcie współpracy w ramach umowy komisu.

W konsekwencji, skoro – jak wskazano powyżej – przedstawione w opisie sprawy jednorazowe wynagrodzenie inicjacyjne stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT) to Państwu przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Komisanta, dokumentującej opisane świadczenie. Wynika to z faktu, że w analizowanym przypadku są spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabywane przez Państwa usługi wykorzystywane są do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zaznaczyć jednak należy, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje, jeśli nie zaistnieją inne przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko  w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja rozstrzyga w zakresie podatku od towarów i usług. Ocena Państwa stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.