Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 21 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego dla świadczenia usług kompleksowej naprawy i serwisu pojazdów samochodowych z wykorzystywaniem części, w tym oleju silnikowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest mechanikiem samochodowym i prowadzi warsztat od 1993 r. Wnioskodawca jest również podatnikiem VAT.

Wnioskodawca świadczy tylko usługi naprawy i konserwacji samochodów osobowych wykorzystując do tego zakupione części i olej silnikowy. Ich wartość uwzględnia w cenie usługi. Nigdy nie sprzedaje ani nie sprzedawał części ani oleju jako osobnej pozycji na fakturze czy paragonie, zawsze ten koszt jest uwzględniony w cenie całkowitej usługi. Na bieżąco kupuje wszystkie odpowiednie części i oleje.

Praca Wnioskodawcy polega jedynie na świadczeniu usług klientowi i wykorzystaniu do tego odpowiednich materiałów. Klient zamawia usługę serwisową, diagnostykę, przegląd lub naprawę, czyli wymianę zepsutego albo zużytego elementu swojego auta, wtedy Wnioskodawca kupuje potrzebne towary. Części i oleje potrzebne do świadczenia usługi klientowi są wliczone w cenę usługi, bo usługa jest dominująca. Dostawa tych materiałów jest niezbędna do należytego wykonania usługi dla klienta. Oleje, które są objęte akcyzą Wnioskodawca kupuje tylko w ilościach potrzebnych dla konkretnej zamówionej wcześniej usługi. Wnioskodawca nie magazynuje ich, ani nie sprzedaje osobno pojemników z olejem.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży hurtowej i detalicznej części i akcesoriów do:

1.pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli PKD 45.3

2.motocykli PKD 45.4

Wnioskodawca nie wykonuje żadnych usług z art. 113 ust. 13 ustawy VAT. Wartość sprzedaży usług nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. W związku z tym Wnioskodawca chciałby zostać zwolniony z bycia podatnikiem podatku VAT.

Pytanie

Czy w przypadku świadczenia wyżej opisanych usług z wykorzystaniem zakupionych części samochodowych i olejów silnikowych Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, że może skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Według art. 113 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 5 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy:

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych m.in. wyżej przytoczonymi przepisami art. 113 ust. 1-10 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W świetle art. 113 ust. 13 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy:

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przypadku świadczenia usług z wykorzystaniem zakupionych części samochodowych i olejów silnikowych może Pan korzystać ze zwolnienia VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnosząc się do Pana wątpliwości, w pierwszej kolejności należy ustalić czy określoną transakcję należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług.

Podkreślić należy, że o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów bądź świadczenia usług rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny, w tym zakres i specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów oraz treść zawartych umów. Jedynie łączna analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, udział materiałów, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwala określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa, czy też jako dostawa towarów. Zatem ustalenie, czy określoną transakcję należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Co do zasady, dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług każde świadczenie powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, to nie powinno być ono sztucznie dzielone dla celów podatkowych. Tym samym, z ekonomicznego punktu widzenia świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedno świadczenie złożone, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego.

Świadczenie złożone zawiera zatem kilka czynności, z tym że jedna z nich jest świadczeniem zasadniczym, przeważającym, nadającym danemu świadczeniu główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym, powinno składać się ono z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu (do wykonania świadczenia zasadniczego), na który składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jako element świadczenia złożonego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez niego świadczenia głównego. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen.

Czy mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji jest wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności mają charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji są inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Sposób identyfikowania świadczeń złożonych również wpisuje się w stanowisko TSUE wyrażone w orzeczeniu z 29 marca 2007 r. w sprawie Aktiebolaget NN v. Skatteverket (C-111/05), w którym TSUE wskazał, że ocena ta powinna być dokonywana z punktu widzenia charakterystycznych cech danej transakcji.

Z innych orzeczeń TSUE w sprawie świadczeń złożonych wynika, że w celu określenia świadczenia głównego w ramach świadczenia złożonego należy zbadać, jakie są oczekiwania klienta (rozumianego jako przeciętny konsument) w ramach transakcji i na tej podstawie ustalać świadczenie główne (wiodące), czyli to świadczenie, którego oczekuje od dostawcy klient (C-41/04).

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan mechanikiem samochodowym i prowadzi warsztat od 1993 r. i jest również podatnikiem VAT. Świadczy Pan tylko usługi naprawy i konserwacji samochodów osobowych wykorzystując do tego zakupione części i olej silnikowy. Ich wartość uwzględnia w cenie usługi. Nigdy nie sprzedaje ani nie sprzedawał Pan części ani oleju jako osobnej pozycji na fakturze czy paragonie, zawsze ten koszt jest uwzględniony w cenie całkowitej usługi. Na bieżąco kupuje Pan wszystkie odpowiednie części i oleje. Pana praca polega jedynie na świadczeniu usług klientowi i wykorzystaniu do tego odpowiednich materiałów. Klient zamawia usługę serwisową, diagnostykę, przegląd lub naprawę, czyli wymianę zepsutego albo zużytego elementu swojego auta, wtedy kupuje Pan potrzebne towary. Dostawa tych materiałów jest niezbędna do należytego wykonania usługi dla klienta. Oleje, które są objęte akcyzą kupuje Pan tylko w ilościach potrzebnych dla konkretnej zamówionej wcześniej usługi. Nie magazynuje ich Pan, ani nie sprzedaje osobno pojemników z olejem. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży hurtowej i detalicznej części i akcesoriów do: pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli PKD 45.3, motocykli PKD 45.4. Nie wykonuje Pan żadnych usług z art. 113 ust. 13 ustawy VAT. Wartość sprzedaży usług nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

W omawianej sprawie użycie materiałów (tj. Części samochodowych i oleju silnikowego) w ramach wykonywanych przez Pana przyszłych usług naprawy/serwisu stanowić będzie składnik jednego kompleksowego świadczenia, jakim będzie dokonanie naprawy/serwisu. Element składowy tego świadczenia, tj. części samochodowe i olej silnikowy, ma dla Pana klientów poboczne znaczenie w świetle celu głównego jakim jest naprawa/serwis pojazdu. Nie można go w racjonalny sposób osiągnąć inaczej, niż przez nabycie kompleksowej usługi, mającej doprowadzić pojazd do stanu używalności.

Skoro zatem przedmiotem świadczenia jest usługa naprawy/serwis pojazdów samochodowych a nie dostawa części/materiałów do pojazdów samochodowych wskazanych w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b) i g) ustawy o podatku od towarów i usług, to przy spełnieniu warunku wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy (wartość sprzedaży w roku podatkowym 2024 nie przekroczy 200 000 zł) może Pan korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Jednocześnie w niniejszej sprawie trzeba mieć na uwadze art. 113 ust. 11 ustawy.

Zatem Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawił Pan i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).