Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania odpłatnego udostępnienia pasa drogowego. Uzupełnili go Państwo ­­– w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 grudnia 2024 r. (wpływ 9 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina (...) (dalej: Gmina) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), zarejestrowanym jako podatnik czynny.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej: ustawa o samorządzie gminnym), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy, do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należą m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym.

Wnioskodawca, jako zarządca dróg gminnych, zawiera z inwestorami umowy cywilnoprawne na zajęcie pasa drogowego dróg publicznych oraz dróg wewnętrznych znajdujących się na terenie Gminy (dalej: Umowy). Zajęcie pasa drogowego może mieć na celu np. prowadzenie robót w pasie drogowym (umieszczenie przyłącza wody bądź kanalizacji, wykonanie zjazdów), umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej obcych (sieci kabli światłowodowych, kabli elektroenergetycznych) lub umieszczenie obiektów budowlanych. Gmina ponadto zawiera umowy na zajęcie pasa drogowego w celu prowadzenia handlu lub reklamy.

Umowy - w zależności od przypadku - zawierane są na jeden dzień lub dłuższy okres. Tym samym opłaty są, odpowiednio - jednorazowe bądź roczne. W przypadku umieszczenia przez inwestora urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, Gmina nalicza opłatę roczną.

W przypadku dróg publicznych, wysokość wymienionych wyżej opłat ustalana jest na podstawie Uchwały Rady Gminy (...) Nr (...) z 19 grudnia 2019 r. w sprawie stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych na terenie Gminy (...) (dalej: Uchwała), natomiast w przypadku dróg wewnętrznych wysokość wymienionych wyżej opłat ustalana jest na podstawie obowiązującego Zarządzenia Nr (...) Wójta Gminy (...) z 21 października 2019 r. w sprawie ustalenia zasad zajmowania dróg wewnętrznych, stanowiących własność Gminy (...) (dalej: Zarządzenie).

Wniosek dotyczy dróg publicznych oraz dróg wewnętrznych ogólnodostępnych, za których zajęcie pobiera się opłaty, w przypadku gdy zajęcie dróg publicznych i dróg wewnętrznych przez inwestorów nie jest związane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego.

Pytanie

Czy odpłatne udostępnianie przez Gminę pasa drogowego drogi publicznej lub wewnętrznej na podstawie Umów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Odpłatne udostępnianie przez Gminę pasa drogowego drogi publicznej lub wewnętrznej na podstawie Umów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, zgodnie z ust. 6 przedmiotowej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zatem organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług - w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

• jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ;
• odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle uregulowań zawartych w ustawie ustrojowej, województwo, podobnie jak powiat czy gmina jest specyficznym podmiotem publicznym, który pełni funkcje organu władzy i administracji publicznej, jak też może wykonywać zadania publiczne w ramach działalności gospodarczej.

Przepis art. 15 ust. 6 ustawy VAT stanowi próbę implementacji do prawa krajowego normy wynikającej z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 112/2006/WE (Dz. U. UE. z 2006 r. poz. 2006.347.1; dalej: Dyrektywa 112), zgodnie z którą krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Gmina pragnie zwrócić uwagę, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej prezentowanym m.in. w wyroku z 19 stycznia 1982 r. w sprawie 8/81 Becker, wyroku z 15 stycznia 2014 r. w sprawie C-176/12 Association de médiation socjale, wyroku z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie C-337/13 Almos Agrárkülkereskedelmi, jeśli państwo członkowskie nie zaimplementowało lub zaimplementowało niewłaściwie przepisy dyrektywy do krajowego systemu prawnego w określonym terminie, jednostki mogą powoływać się na przepisy dyrektywy przed sądami krajowymi przeciwko państwu, we wszystkich wypadkach, gdy przepisy te są z punktu widzenia ich treści bezwarunkowe i wystarczająco precyzyjne. Zgodnie z tym orzecznictwem, przepis prawa Unii jest bezwarunkowy, jeżeli ustanawia zobowiązanie niepoddane żadnym warunkom i nieuzależnione, w zakresie jego wykonania lub skutków, od wydania przez instytucje Unii lub państwa członkowskie jakiegokolwiek aktu. Oznacza to, że w przypadku braku implementacji dyrektywy podatnik ma prawo bezpośredniego stosowania przepisów dyrektywy, o ile przepisy te są bezwarunkowe i wystarczająco precyzyjne.

W opinii Gminy, krajowa regulacja zawarta w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie stanowi precyzyjnej implementacji przepisów Dyrektywy 112 i normuje status organu władzy publicznej (podmiotu prawa publicznego) jako podatnika VAT w sposób odmienny do przedstawionego w art. 13 ust. 1 Dyrektywy 112.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami VAT w sytuacji, gdy wykonują czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, zatem gdy pobierają należności o charakterze cywilnoprawnym. Artykuł 13 dyrektywy VAT w ogóle nie odnosi się do formy czynności wykonywanych przez organy władzy publicznej (formy umowy cywilnoprawnej), a w szczególności nie przewiduje, aby podjęcie przez organ czynności w formie umowy cywilnoprawnej miało skutkować automatycznie potraktowaniem organu władzy publicznej jako podatnika VAT. Przepisy art. 13 Dyrektywy 112 wskazują natomiast bezwarunkowo i precyzyjnie, że organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego mogą być uznane za podatników, gdy pobierają należności, składki opłaty lub płatności w związku z podejmowanymi działaniami, tylko jeżeli wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji. Art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, koncentrując się na formie czynności prawnej podejmowanej przez organ władzy publicznej jako okoliczności nadającej organowi status podatnika, pomija więc całkowicie kryterium „znaczących zakłóceń konkurencji”.

Z powołanych przepisów wynika więc, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności o charakterze cywilnoprawnym. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku VAT, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, za wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT uznawane są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Do zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym należą sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 320), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jednocześnie, w myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarządcą dróg gminnych jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych, w szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym urządzeń obcych oraz reklam, może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, wydawanym w drodze decyzji administracyjnej - zezwolenie nie jest wymagane w przypadku zawarcia umowy, o której mowa w ust. 7 lub w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c (...). Natomiast, zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy o drogach publicznych zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg, wymaga zezwolenia zarządcy drogi, wydanego w drodze decyzji administracyjnej - zezwolenie nie jest wymagane w przypadku zawarcia umowy, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c.

Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy o drogach publicznych zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy:

1)prowadzenia robót w pasie drogowym;

2)umieszczania w pasie drogowym liniowych urządzeń obcych;

3)umieszczania w pasie drogowym urządzeń obcych innych niż wymienione w pkt 2 oraz reklam;

4)zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Jednocześnie, zgodnie z art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych, za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę.

Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Gminy, udostępnianie ogólnodostępnych dróg publicznych oraz wewnętrznych za odpłatnością należy postrzegać jako czynność ze sfery publicznoprawnej. Gmina działa w tym zakresie jako organ władzy publicznej. Ponadto, żaden podmiot prywatny nie może wykonywać czynności z zakresu zarządzania drogami publicznymi. Wykluczenie Gminy z kategorii podatników w zakresie czynności będących przedmiotem wniosku nie może więc prowadzić do zakłóceń konkurencji. Zatem zdaniem Gminy, pobierane przez nią opłaty za zajęcie pasa drogowego, ustalone na podstawie Uchwały oraz Zarządzenia, stanowią daniny o charakterze publicznym i nie stanowią one zapłaty za świadczenie usług.

Gmina pragnie ponadto zaznaczyć, że czynności z zakresu udostępniania ogólnodostępnych dróg publicznych oraz wewnętrznych za odpłatnością nie zostały wymienione w Załączniku I do Dyrektywy 112, stanowiącym wykaz czynności, w związku z wykonywaniem których podmioty prawa publicznego są uważane za podatników.

W konsekwencji, odpłatne udostępnianie przez Gminę pasa drogowego drogi publicznej oraz drogi wewnętrznej, w tym również na podstawie Umowy nie podlega opodatkowaniu.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym odpłatne udostępnianie przez Gminę pasa drogowego drogi wewnętrznej na podstawie umów cywilnoprawnych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydawanych w podobnych sprawach. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 26 kwietnia 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.153.2023.2.MD, w której organ wskazał: „Środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym są w szczególności następujące dochody budżetu państwa, dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego albo przychody państwowych funduszy celowych: - dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw. Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że pobierając opłaty za zajęcie pasa drogowego będą Państwo wykonywać działania mieszczące się w zakresie Państwa zadań własnych. Zatem w przedmiotowej sprawie pobierana przez Państwa danina o charakterze publicznym nie będzie stanowiła zapłaty za świadczenie usług. Należy uznać, że w zakresie realizacji ww. zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa są Państwo adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.”

Podobnie organ podatkowy wypowiedział się w interpretacji indywidualnej z 10 października 2023 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.608.2023.1.KW, w której czytamy: „Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. (...) Tym samym ww. opłata za zajęcie pasa drogowego pobierana przez Państwa nie podlega/nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.”

Stanowisko to zostało potwierdzone przez Organ również w interpretacji indywidualnej z 25 lipca 2024 r., o sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.319.2024.1.MJ, w której organ wskazał: „Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego. (...) Zatem w przedmiotowej sprawie pobierana przez Państwa danina o charakterze publicznym nie stanowi/nie będzie stanowiła zapłaty za świadczenie usług. Należy uznać, że w zakresie realizacji ww. zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa są Państwo adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Tak więc ww. opłata za zajęcie pasa drogowego drogi wewnętrznej pobierana przez Państwa nie podlega/nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.”

Stanowisko Gminy w zakresie braku opodatkowania czynności odpłatnego udostępniania gminnych dróg publicznych oraz wewnętrznych na podstawie Umów znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z 2 maja 2024 r., o sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.165.2024.1.MGO, w której Organ wskazał, że „Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że pobierając opłaty za zajęcie pasa drogowego wykonują/będą Państwo wykonywać działania mieszczące się w zakresie Państwa zadań własnych. Zatem w przedmiotowej sprawie pobierana przez Państwa danina o charakterze publicznym nie jest/nie będzie stanowiła zapłaty za świadczenie usług. Należy uznać, że w zakresie realizacji ww. zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa są Państwo adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Tym samym ww. opłata za zajęcie pasa drogowego pobierana przez Państwa nie podlega/nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.”

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również m in. w interpretacji indywidualnej z 26 lipca 2024 r., o sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.426.2024.1.AG, interpretacji indywidualnej z 20 października 2020 r., o sygn. 0114-KDIP4-3.4012.372.2.MAT, interpretacji indywidualnej z 14 lipca 2023 r., o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.406.2023.1.AM oraz interpretacji indywidualnej z 16 kwietnia 2024 r., o sygn. 0112-KDIL1-2.4012.107.2024.1.PM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Zatem organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług – w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

• jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ;
• odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Jako zarządca dróg gminnych, zawierają Państwo z inwestorami umowy cywilnoprawne na zajęcie pasa drogowego dróg publicznych oraz dróg wewnętrznych znajdujących się na terenie Gminy. Zajęcie pasa drogowego może mieć na celu np. prowadzenie robót w pasie drogowym (umieszczenie przyłącza wody bądź kanalizacji, wykonanie zjazdów), umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej obcych (sieci kabli światłowodowych, kabli elektroenergetycznych) lub umieszczenie obiektów budowlanych. Ponadto, zawierają Państwo umowy na zajęcie pasa drogowego w celu prowadzenia handlu lub reklamy.

Umowy - w zależności od przypadku - zawierane są na jeden dzień lub dłuższy okres. Tym samym opłaty są, odpowiednio - jednorazowe bądź roczne. W przypadku umieszczenia przez inwestora urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, naliczają Państwo opłatę roczną.

W przypadku dróg publicznych, wysokość wymienionych wyżej opłat ustalana jest na podstawie Uchwały Rady Gminy (...) Nr (...) z 19 grudnia 2019 r. w sprawie stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych na terenie Gminy (...), natomiast w przypadku dróg wewnętrznych wysokość ww. opłat ustalana jest na podstawie obowiązującego Zarządzenia Nr (...) Wójta Gminy (...) z 21 października 2019 r. w sprawie ustalenia zasad zajmowania dróg wewnętrznych, stanowiących Państwa własność.

Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy odpłatne udostępnianie pasa drogowego drogi publicznej lub wewnętrznej na podstawie Umów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Istota problemu sprowadza się zatem do ustalenia, czy wykonując czynności z obszaru publicznoprawnego, spełniają Państwo obie wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy przesłanki, tj. czy są Państwo organem władzy publicznej oraz czy pobieranie określonych opłat jest czynnością ze sfery cywilnoprawnej, czy publicznoprawnej.

Należy zaznaczyć, że takie pojęcia jak „organ władzy publicznej”, czy „urzędy obsługujące te organy” nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Choć w wielu aktach normatywnych ustawodawca posługuje się pojęciem „władza publiczna”, czy „organy władzy publicznej”, to jednocześnie nigdzie nie definiuje tych pojęć.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.):

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym:

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym:

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym:

W myśl art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym:

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 320 ze zm.):

Według art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Na mocy art. 21 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Jak wynika z art. 39 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Jednak art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych stanowi, że:

Na mocy art. 40 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Według art. 40 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 4 pkt 1 i 2 ustawy o drogach publicznych:

W myśl przepisu art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych:

Jak stanowi art. 40 ust. 11 ustawy o drogach publicznych:

Stosownie do przepisu art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych:

Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1530 ze zm.):

W myśl art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych:

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że pobierając opłatę za zajęcie pasa drogowego wykonują Państwo działania mieszczące się w zakresie Państwa zadań własnych. Zatem w przedmiotowej sprawie pobierana przez Państwa danina o charakterze publicznym nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Należy stwierdzić, że w zakresie realizacji ww. zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa są Państwo adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Tym samym, odpłatne udostępnianie przez Państwa pasa drogowego drogi publicznej lub wewnętrznej na podstawie umów nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Państwa stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).