Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 15 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku zapłaty VAT z tytułu dostawy działki o pow. 0,4585 ha w drodze zamiany z Miastem.

Opis stanu faktycznego

W dniu 15.02.2024 r. na wniosek – propozycję Urzędu Miasta w (...) doszło do sfinalizowania zamiany nieruchomości w postaci gruntów ornych pomiędzy Panem a Urzędem Miasta.

Działka, którą Pan zbył na rzecz UM, była Panu przekazana w darowiźnie od rodziców, a także budynki gospodarcze oraz lokal mieszkalny w celu kontynuacji-utrzymania gospodarstwa rolnego, które zapoczątkował Pana dziadek, przejął Pana ojciec, a teraz Pan je prowadzi.

Działka należała zatem do Pana majątku osobistego a całe gospodarstwo zostało Panu darowane w 2014 r., które prowadzi Pan nieprzerwanie do chwili obecnej z zamiarem dalszej kontynuacji i do czasu zamiany przedmiotowa nieruchomość wchodziła w jego skład.

1.Zgodnie z Dz. U. z 2024 r. poz. 226, ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

2.Przedmiotowa działka zbyta przez Pana na rzecz Urzędu Miasta położona jest w miejscowości (...), (...), pow. 0,4585 ha, w momencie zamiany stanowiła grunt niezabudowany.

3.Na działce nie prowadził Pan żadnych działań aby ją uatrakcyjnić lub zwiększyć jej wartość.

4.Działka została zbyta na rzecz Miasta (...).

5.Umowa została zawarta w formie protokołów rokowań jako zamiana nieruchomości w ramach odszkodowania za działkę przejętą pod drogę publiczną.

6.Zamiana nieruchomości nastąpiła na cele uzasadniające jej wywłaszczenie w związku z zawartym, nowym MPZP z przeznaczeniem pod drogę publiczną. Nie zostało wszczęte postępowanie wywłaszczeniowe.

7.Operat szacunkowy określający wartość zamienionych nieruchomości sporządzony został przez rzeczoznawcę majątkowego powołanego przez Urząd Miasta.

8.W ramach zamiany otrzymał Pan działki o pow. 0,0341 ha oraz drugą przyległą do pierwszej o pow. 0,3156 ha. Łączna powierzchnia otrzymanych działek to 0,3156 ha, o 0,1088 mniejsze od działki, którą zbył Pan na rzecz UM. W związku z powyższym, iż powierzchnia przejętych przez Pana gruntów jest mniejsza od tej, którą Pan zbył, otrzymał Pan kompensatę finansową obliczoną, wynikającą z różnicy powierzchni.

9.Posiada Pan również inne nieruchomości, w postaci gruntów ornych, łąk oraz budynki gospodarcze wchodzące tylko i wyłącznie w skład Pana gospodarstwa rolnego. Dodatkowo Pan dzierżawi od Urzędu Miasta grunty orne, które Pan obsiewa zbożem. Jedną z działek, jaką Pan posiada wykorzystuje Pan na cele niezwiązane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, z tego względu, iż działka na prośbę ówczesnych władz Miasta, za zgodą Pana ojca, byłego właściciela Pana gruntów, została utwardzona a na jej powierzchni nieodpłatnie zostały postawione kontenery- baraki mieszkalne dla powodzian w 1997 r. Po tej operacji działka nie nadaje się do użytku pod dalsze uprawy zbóż i dlatego jest wynajmowana, a rozliczenie podatkowe następuje w formie podatku ryczałtowego. Powierzchnia tej działki to 0,1790 ha.

10.Nigdy w przeszłości nie dokonywał Pan ani jednej sprzedaży, ani jednego zakupu nieruchomości w formie gruntu ani innej formie. Zaznaczył Pan, że na propozycję zamiany przez UM było to jednorazowe zbycie przez Pana gruntu przy jednoczesnym nabyciu od Urzędu Miasta w ramach odszkodowania. Nigdy nie zamierzał Pan nabywać innych ziem w celu dalszej ich odsprzedaży. Zamierza natomiast Pan w przyszłości nabyć dodatkową ziemię rolną aby przyłączyć ją i powiększyć Pana małe rodzinne, gospodarstwo rolne.

11.Przedmiotową działkę wykorzystywał Pan tylko i wyłącznie na cele rolnicze – uprawa zbóż oraz ich sprzedaż.

12.Nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

13.Posiada Pan status rolnika ryczałtowego. Nie posiada Pan zidentyfikowanego numeru NIP, nie prowadzi Pan żadnej działalności gospodarczej. W ramach prowadzenia gospodarstwa rolnego za sprzedane przez Pana zboże wystawia Pan fakturę RR ich nabywcom.

14.Działka, którą Pan zbył, nigdy nie była wykorzystywana do żadnej działalności gospodarczej w rozumieniu ar. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

15.Z inicjatywy Urzędu Miasta, stary MPZP objęty uchwałą nr (...) został zastąpiony nowym nr (...), w którym na części Pana przedmiotowej działki, przewidziana została droga publiczna.

16.Nigdy nie występował Pan o zmianę przeznaczenia terenu, bądź o decyzję o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej.

17.W momencie zbycia działki, ani wcześniej, nie starał się Pan o wydanie warunków zabudowy i taka decyzja nie została nigdy wydana. Również nigdy nie było Panu wydane pozwolenie na budowę.

Pytanie

Czy jest Pan zobowiązany do zapłacenia podatku VAT od towarów i usług w związku z zaistniałym stanem faktycznym?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie zaistniałego stanu faktycznego, uważa Pan, iż nie jest zobowiązany do zapłacenia podatku VAT od towarów i usług z powodu transakcji zamiennej gruntów, o której mowa w opisie.

Na podstawie art. 15 ust. 1 „podatnikami są osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą …”

Art. 15 ust. 2 „działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości materialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Nie prowadzi Pan żadnej działalności gospodarczej, nie posiada Pan zidentyfikowanego numeru NIP. Nigdy w przeszłości nie dokonał Pan ani jednej sprzedaży czy też zakupu jakiejkolwiek nieruchomości w postaci gruntów lub budynków, o czym już wcześniej wspomniał Pan w opisie.

Zaznaczył Pan, iż pod pojęciem zbycia, jakie tu Pan używa, nie kryje się żadna sprzedaż lecz przekazanie, pod pojęciem nabycia-przejęcie. Nie ma mowy zatem o żadnej sprzedaży czy zakupie przez Pana nieruchomości w postaci gruntów. Nie było żadnej umowy kupna-sprzedaży. Na propozycję Miasta – była to tylko i wyłącznie zamiana i tak w protokole rokowań (…)

Wspomniał Pan jeszcze, że jako rolnik ryczałtowy wpisany do ewidencji producentów rolnych (numer identyfikacyjny (...)) na podstawie decyzji nr (...), nie jest Pan zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Uważa Pan, że opisana przez Pana sytuacja wyjaśnia dlaczego nie powinien być Pan obciążony obowiązkiem płacenia podatku VAT od towarów i usług.

Fakt, że jest Pan osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gosp. przy ewentualnej sprzedaży ziemi, dotyczy Pana podatek PIT od dochodu. Jednak działka została zamieniona, a niesprzedana, a gospodarstwo posiada Pan od prawie 10 lat, świadczy, że i podatek dochodowy PIT również obecnie Pana nie dotyczy.

Uważa też Pan, że decyzje innych, na które nie miał Pan wpływu, nie mogą powodować, że ma Pan za nie ponosić jakiekolwiek koszty. Nie chciał Pan aby na Pana działce zaplanowano budowę drogi, nie chciał Pan pozbyć się swojej ziemi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową – zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną – zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Stosownie do treści art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).:

Na gruncie regulacji ustawy Kodeks cywilny, w wyniku umowy zamiany następuje zatem przeniesienie własności rzeczy o charakterze odpłatnym, bowiem w wyniku rozporządzenia prawem własności na rzecz drugiej strony następuje wzajemne rozporządzenie prawem własności innej rzeczy stanowiące o odpłatnym charakterze zawartej umowy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Na mocy art. 604 ustawy Kodeks cywilny:

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony do przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Natomiast, w świetle art. 158 ustawy Kodeks cywilny:

Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną.

Dostawa towarów jest – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co również ma miejsce w przypadku umowy zamiany w odniesieniu do obu stron transakcji. Dokonanie zatem zamiany nieruchomości jest zamianą towarów, czyli odpłatną dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli jest realizowana przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania, zamianę nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, traktuje się jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działki/ zamiany działki istotne jest, czy w danej sprawie, w celu dokonania sprzedaży gruntów / zamiany gruntów sprzedający podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednej z wymienionych czynności, tylko wtedy działania Sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Nie podjął Pan ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu. Zbył Pan działkę o pow. 0,4585 ha na rzecz Miasta (...), na podstawie umowy w formie protokołów rokowań - zamiana nieruchomości. Nie zostało wszczęte postępowanie wywłaszczeniowe. Nigdy w przeszłości nie dokonywał Pan ani sprzedaży ani zakupu nieruchomości. Przedmiotową działkę wykorzystywał Pan tylko i wyłącznie na cele rolnicze – uprawa zbóż oraz ich sprzedaż. Działka nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Posiada Pan status rolnika ryczałtowego. Nigdy nie występował Pan o zmianę przeznaczenia terenu, bądź o decyzję o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej. W momencie zbycia działki, ani wcześniej, nie starał się Pan o wydanie warunków zabudowy i taka decyzja nigdy nie została wydana. Nie było wydane pozwolenie na budowę.

Zatem, w rozpatrywanej sprawie dostawę działki o pow. 0,4585 ha w drodze zamiany z Miastem należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując dostawy działki o pow. 0,4585 ha w drodze zamiany z Miastem korzysta Pan z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Pana, w zakresie dostawy działki o pow. 0,4585 ha w drodze zamiany, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż / zamianę działki za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą / zamianą działki jako podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy jest składnik Pana majątku osobistego, a zamiana działki, stanowi realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzam, że z tytułu planowanej dostawy działki o pow. 0,4585 ha w drodze zamiany z Miastem, nie działa Pan w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem dostawa działki o pow. 0,4585 ha w drodze zamiany z Miastem, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem nie ma Pan obowiązku zapłaty VAT z tytułu dostawy działki o pow. 0,4585 ha w drodze zamiany z Miastem.

Tym samym, Pana stanowisko, że nie jest Pan zobowiązany do zapłacenia podatku VAT od towarów i usług z powodu transakcji zamiennej gruntów, uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).