Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 listopada 2024 r. (data wpływu 2 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”), która zajmuje się działalnością związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych - klasyfikowaną według Polskiej Klasyfikacji Działalności pod kodem - PKD 90.01.Z.

W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się przygotowywaniem i produkcją wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, tj. Festiwali (...). Festiwale organizowane są głównie na rzecz miast, natomiast podmiotami, które występują jako zleceniobiorcy w zawartych umowach mogą być również jednostki podległe, których działalność polega na świadczeniu usług kulturalnych, np. domy kultury. Za świadczone usługi Spółka otrzymuje wynagrodzenie w postaci honorarium.

Przykładowe wykonanie usługi artystycznej polega na:

1)wykonaniu oświetlenia architektonicznego wybranej części obiektu,

2)podświetleniu wybranej części obiektu laserami wraz z urządzeniami wytwarzającymi dym,

3)zamontowaniu świetlnych instalacji interaktywnych w wybranych miejscach,

4)zapewnieniu balonów LED z podświetleniem,

5)przygotowaniu głównego pokazu ze specjalnie przygotowanym autorskim show,

6)zapewnieniu obsługi lektorskiej - przygotowanie wstępu i zakończenia pokazu oraz informacji w trakcie trwania wydarzenia,

7)przygotowaniu plakatu wydarzenia,

8)realizacji filmu z wydarzenia,

9)produkcji autorskiego mixu pokazu głównego,

10)nagłośnieniu głównego pokazu,

11)zapewnieniu ochrony zabezpieczającej dostarczone urządzenia,

12)przygotowaniu koncepcji wydarzenia, pokazu multimedialnego, koordynacji wydarzenia na miejscu.

Organizowane festiwale są utworami w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.) dalej jako „ustawa o prawie autorskim”, które są wykonywane przez Spółkę osobiście, a także nie stanowią opracowania cudzego dzieła. Spółce przysługują pełne prawa majątkowe do wytworzonego utworu, które każdorazowo po przygotowaniu i wykonaniu wydarzenia artystycznego są przenoszone na rzecz nabywcy. Przeniesienie praw obejmuje wszelkie prawa do rozporządzania i korzystania z utworu (wykonania) w pełnym zakresie i w nieograniczonym czasie zarówno w Polsce, jak i na obszarze całego świata, w zakresie następujących pól eksploatacji: projekt utworu, a także wyprodukowany kontent multimedialny.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1. W opisie stanu faktycznego złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca dokonał opisu świadczonych przez siebie usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, podkreślając, iż łączą one w sobie elementy sztuki, technologii i rozrywki, przyczyniając się do popularyzacji nowych form artystycznego wyrazu.

Złożonym wnioskiem o interpretację Wnioskodawca oczekuje od organu podatkowego potwierdzenia czy ww. usługi wypełniają definicję usług kulturalnych w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

2. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę przyczyniają się do upowszechniania dorobku kulturalnego. Upowszechnianie dorobku kulturalnego przejawia się w wyjściu sztuki poza mury galerii i muzeów, umożliwiając szeroki odbiór Festiwali (...) przez mieszkańców poszczególnych miast, na rzecz których są organizowane.

3. W ramach usług objętych zakresem wniosku Wnioskodawca nie wykonuje usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.).

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych powyżej, świadczenie usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych powyżej, świadczenie usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a)podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b)indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednocześnie w świetle art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1)usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2)wstępu:

a)na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b)do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c)do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3)wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4)usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5)działalności agencji informacyjnych;

6)usług wydawniczych;

7)usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8)usług ochrony praw.

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienie to nie ma zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z tymi usługami, jeżeli nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W pierwszej kolejności należy zdefiniować pojęcie usługi kulturalne, albowiem ustawa o VAT, nie definiuje tego pojęcia. Jego znaczenie ustala się w oparciu o metodę wykładni językowej, która jest podstawową wykładnią stosowaną w prawie podatkowym. Zatem, zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, należy stwierdzić, że pojęcie to oznacza usługi odnoszące się do kultury. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności”. Działalność kulturalna w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2024 r. poz. 87), polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W związku z tym za usługi kulturalne można uznać usługi polegające na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się przygotowywaniem i produkcją wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, tj. Festiwali (...). Festiwale organizowane są głównie na rzecz miast, natomiast podmiotami, które występują jako zleceniobiorcy w zawartych umowach mogą być również jednostki podległe, których działalność polega na świadczeniu usług kulturalnych, np. domy kultury, których celem jest tworzenie i upowszechnianie kultury.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca spełnia przesłankę o charakterze przedmiotowym, albowiem działalność polegająca na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi należy zakwalifikować do usług kulturalnych, których celem jest tworzenie i upowszechnianie kultury.

Warunkiem zastosowania omawianego zwolnienia, oprócz spełnienia przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wykonywania usług kulturalnych jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy. Zgodnie z ustawą zwolnieniu podlegają usług kulturalne świadczone przez ściśle określone grupy podmiotów. Podmiotami tymi są m.in. indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. W tym miejscu należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, do której ustawodawca odwołuje się w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, zgodnie z którym przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1)wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, programy komputerowe);

2)plastyczne;

3)fotograficzne;

4)lutnicze;

5)wzornictwa przemysłowego;

6)architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7)muzyczne i słowno-muzyczne;

8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9)audiowizualne (w tym filmowe).

W świetle art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Z przytoczonych przepisów wynika, iż twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim. Użyte w tym przepisie określenie przejaw „działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca jest Spółką, która prowadzi działalnością związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych - klasyfikowaną według Polskiej Klasyfikacji Działalności pod kodem - PKD 90.01.Z. W ramach świadczonej usługi Wnioskodawca podejmuje szereg czynności, które prowadzą do jednego celu, tj. przygotowywania i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, tj. Festiwali (...).

Za świadczenie powyższych usług, dotyczących przygotowywania i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, Spółka otrzymuje wynagrodzenie w postaci honorarium. Ponadto Wnioskodawcy przysługują pełne prawa majątkowe do wytworzonego utworu, które każdorazowo po przygotowaniu i wykonaniu wydarzenia artystycznego są przenoszone na rzecz nabywcy.

Tym samym, skoro Wnioskodawca świadczy usługi kulturalne polegające na przygotowywaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi jako twórca lub artysta/wykonawca, w wyniku których powstaje utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, a usługi wynagradzane są w formie honorarium, to korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Końcowo należy stwierdzić, iż działalność Wnioskodawcy nie została wymieniona w art. 43 ust. 19 pkt 1-8 ustawy o VAT, w którym ustawodawca określił negatywny krąg usług, które nie mogą korzystać z przedmiotowego zwolnienia.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, świadczenie usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Z analizy powołanego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jednoznacznie wynika, że zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Oznacza to, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na jego podstawie jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury, w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, albo indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym za wykonaną usługę w formie honorarium.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy w stosunku do świadczonych usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, wymienił usługi indywidualnych twórców i artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Na podstawie art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1)stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy),

2)stanowić przejaw działalności twórczej,

3)mieć indywidualny charakter.

Tak sformułowana treść przepisów określających zwolnienie od podatku od towarów i usług, gdzie szczególnie akcentowana jest „indywidualność twórców i artystów wykonawców”, w zestawieniu z brzmieniem przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwala stwierdzić, iż intencją ustawodawcy podatkowego było objęcie zwolnieniem wyłącznie takich usług kulturalnych, które świadczone są przez twórców, artystów wykonawców, z uwzględnieniem ich szczególnych relacji z dziełem, utworem.

Powyższego przymiotu twórcy, czy artysty wykonawcy z pewnością nie można przypisać spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zauważyć należy, iż w myśl obowiązujących przepisów kształtujących zakres podmiotowy nie wymieniono usług kulturalnych świadczonych przez osoby prawne np. spółki z o.o., lecz przez indywidualnych twórców lub artystów wykonawców. Gdyby ustawodawca chciał objąć zwolnieniem także przypadki świadczenia usług przez spółki, przewidziałby to wprost w treści regulacji.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w zakresie swojej działalności nie może korzystać z ww. zwolnienia, gdyż jako podmiot gospodarczy nie posiada statusu indywidualnego twórcy lub artysty wykonawcy. Status taki może być przyznany wyłącznie personalnie konkretnej osobie będącej twórcą lub artystą, a nie spółce, która ze swojej istoty jest podmiotem zbiorowym. A zatem tylko i wyłącznie usługi świadczone przez osoby fizyczne posiadające statusu indywidualnego twórcy lub artysty wykonawcy objęte będą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku wykonywane przez Spółkę usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnym nie będą podlegały zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, ponieważ spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie może zostać uznana za podmiot wskazany w tym przepisie.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która zajmuje się działalnością związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych.

Spółka zatem nie spełnia definicji żadnego z podmiotów wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od podatku. Wnioskodawca jako Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jak zostało wskazane wyżej nie może być uznana za indywidualnego twórcę. Tym samym nie jest podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Stąd świadczone przez Państwa w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnym nie korzystają ze zwolnienia od podatku przewidzianego przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, ze względu na niespełnienie przesłanki podmiotowej.

Odnosząc się natomiast do przesłanki przedmiotowej, należy zbadać czy świadczone przez Państwa usługi polegające na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnym stanowią usługi kulturalne.

Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić na podstawie dostępnej metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. („Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Ponadto Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia „kultura” w znaczeniu, w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2024 r. poz. 87) definiujących m.in. pojęcie działalności kulturalnej.

Na podstawie art. 1 ust. 1 ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

W myśl art. 2. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Jak wskazano w opisie sprawy – w ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się przygotowaniem i produkcją wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnymi, tj. Festiwali (...). Organizowane festiwale są utworami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Łączą one w sobie elementy sztuki, technologii i rozrywki, przyczyniając się do popularyzacji nowych form artystycznego wyrazu. Usługi wykonywane przez Spółkę przyczyniają się do upowszechniania dorobku kulturalnego. Upowszechnianie dorobku kulturalnego przejawia się w wyjściu sztuki poza mury galerii i muzeów, umożliwiając szeroki odbiór Festiwali (...) poprzez mieszkańców poszczególnych miast, na rzecz których są organizowane.

W konsekwencji mając na uwadze wskazane okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że analizowanym przypadku, spełniają Państwo przesłankę przedmiotową wskazaną w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

Jak wskazano powyżej, zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Stwierdzam zatem, że dla świadczonych usług polegających na przygotowaniu i produkcji wydarzeń artystycznych o charakterze plenerowym z pokazami multimedialnym, z uwagi zatem na niespełnienie przesłanki podmiotowej nie przysługuje Państwu prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).