Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 12 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług polegających na wystawianiu widowisk artystycznych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 grudnia 2024 r. (wpływ 9 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w branży artystycznej, m.in. w zakresie PKD:

‒(…).

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany, jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawca zawiera szereg umów z (…). W widowiskach występują artyści. Wnioskodawca w samych widowiskach czasami występuje w charakterze muzyka – (…). Osoby występujące w widowiskach – artyści, Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umów cywilno-prawnych oraz w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy któryś z artystów zawierających z Wnioskodawcą umowę, jest czynnym podatnikiem podatku VAT, Wnioskodawca otrzymuje fakturę ze stawką zw. w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Przykładowo w ramach zawieranych przez Wnioskodawcę umów, wykonawca zobowiązany jest do:

1)(…).

Artyści występujący w widowiskach świadczą na rzecz Wykonawcy usługi to indywidualni twórcy lub artyści wykonawcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).

Wnioskodawca za widowiska/koncerty otrzymuje stosowne wynagrodzenie.

Na chwilę obecną Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z podatku VAT w oparciu o art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

W wyniku zrealizowania widowiska/koncertu powstaje utwór/utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Organizując koncerty/widowiska Wnioskodawca zawierając umowy działa we własnym imieniu i na własny rachunek. W trakcie realizacji widowisk/koncertów Wnioskodawca nie świadczy usług wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Widowiska, o których mowa we wniosku, stanowią usługi kulturalne.

Organizowane przez Wnioskodawcę widowiska/koncerty wpisują się w usługi kulturalne. Co prawda na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie zdefiniowano pojęcia „usługi kulturalne”. W związku z tym definicję „usług kulturalnych” należy ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W polskim prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie odgrywa wykładnia językowa.

W tym miejscu przywołać należy interpretację z 24 lipca 2013 r. (nr IPPP3/443-436/13-2/MK), zgodnie z którą kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym). Tak usługi kulturalne rozumieją też sądy, np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 1 czerwca 2009 r. (sygn. akt III SA/GI 259/09).

Wnioskodawca zamierza zarejestrować się jako czynny podatnik podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku na zadane pytania udzielono następujących odpowiedzi:

Pytanie nr 1 „Czy usługi, o których mowa we wniosku, świadczy Pan, jako indywidualny twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych?”.

Odpowiedź:

„Jak już była o tym mowa we wniosku, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności na podstawie umów zawieranych z (…) świadczy usługi polegające na wykonaniu widowisk artystycznych. W widowiskach występują artyści, w tym Wnioskodawca, który czasami występuje w charakterze muzyka – (…). Tym samym nie można uznać, iż usługi (widowiska artystyczne) są wykonywane tylko i wyłącznie przez Wnioskodawcę, jako indywidualnego twórcę/artystę. W widowiskach, których organizatorem jest Wnioskodawca i których dotyczy wniosek występuje wielu artystów (w tym Wnioskodawca, o ile występuje …) zatrudnianych przez Wnioskodawcę na podstawie umów cywilnoprawnych, ewentualnie w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczej.

Pytanie nr 2 „Proszę jednoznacznie wskazać czy w związku z wykonywaniem widowisk, o których mowa we wniosku, przysługuje Panu Wynagrodzenie w formie honorarium?”.

Odpowiedź:

„Na tak postawione pytanie nie sposób wprost odpowiedzieć. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż żadne znane Wnioskodawcy przepisy nie definiują pojęcia „wynagrodzenia w formie honorarium”. Potocznie honorarium to wynagrodzenie za pracę wykonywaną jednorazowo lub nieregularnie. Jeżeli przyjąć przywołaną powyżej definicję pojęcia honorarium, to uznać należy, iż za wykonywanie widowisk Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie w formie honorarium”.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym, świadczone przez Wnioskodawcę usługi, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług dalej u.p.t.u. - zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych - dalej u.p.a.p.p., do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b u.p.t.u. - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z kolei jak stanowi art. 1 ust. 2 u.p.a.p.p. - w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1)wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2)plastyczne;

3)fotograficzne;

4)lutnicze;

5)wzornictwa przemysłowego;

6)architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7)muzyczne i słowno-muzyczne;

8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9)audiowizualne (w tym filmowe).

W myśl art. 8 ust. 1 u.p.a.p.p., prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu (art. 8 ust. 2 u.p.a.p.p.).

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 3 u.p.a.p.p., dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

a.mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

b.stanowić przejaw działalności twórczej,

c.posiadać indywidualny charakter.

Po drugie zauważyć należy, iż ustawa o VAT nie zawiera definicji usług kulturalnych. Tu jednak należy zauważyć, że w tym zwolnieniu nie ma odesłania do klasyfikacji statystycznej (PKWiU), przepis nie identyfikuje tej usługi za pomocą symbolu statystycznego. Wtedy usługa taka nie jest identyfikowana za pomocą klasyfikacji statystycznej, ale faktycznie wykonywanych czynności, ustalając jej zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa oraz orzecznictwa sądów. Można pokusić się o twierdzenie, odwołując się do znaczenia słownikowego kultury, że usługi kulturalne powinny dotyczyć, w szczególności wytworów o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym, widowisk artystycznych.

Pojęcie znaczenia „usług kulturalnych” należy ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp.

Z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 marca 2015 r. nr IBPP3/4512-48/15/MN wynika, że podatnik działający jako artysta wykonawca, który otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium za świadczone usługi kulturalne w postaci koncertów organizowane przy zatrudnieniu w oparciu o umowy o dzieło artystów, korzystają ze zwolnienia.

Podatnik jest kierownikiem zespołu, zatrudniającym członków zespołu oraz stroną zawieranych umów cywilnoprawnych w zakresie wykonania usługi (koncertu). Zatem przedmiotowe usługi będzie świadczył nie zespół, ale podatnik (artysta wykonawca).

W interpretacji z 6 czerwca 2018 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.214.2018.2.RR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał – „Jak wynika z opisu analizowanej sprawy Wnioskodawca jest stroną umów na wystawianie przedstawień artystycznych w zakresie w jakim dotyczą one świadczenia przedmiotowych usług, jako artysta wykonawca. Dlatego też po uwzględnieniu powołanych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy Wnioskodawca korzysta/będzie mógł korzystać w odniesieniu do świadczonych przez Stronę usług polegających na wystawianiu przez Wnioskodawcę wraz z zespołem przedstawień artystycznych w postaci koncertów”.

W interpretacji z 22 lipca 2019 r. nr 0115-KDIT1-1.4012.382.2019.1.JF, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził – „Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy prowadzi Pan działalność gospodarczą związaną z kierowaniem orkiestrą. Zatrudnia Pan członków orkiestry (na podstawie umowy o dzieło), w ilości niezbędnych osób do utworzenia orkiestry i wykonywaniu utworu na danej imprezie kulturalnej”. Wykonując przedmiotowe utwory działa Pan jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, wynagradzany w formie honorarium za przekazanie praw autorskich do artystycznego wykonania utworów. Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro - jak wskazano we wniosku - świadcząc, jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, opisane usługi kulturalne wynagradzane w formie honorarium za przekazanie praw autorskich do artystycznego wykonania utworów, to korzystają one ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy”.

Natomiast w interpretacji z 21 marca 2018 r. nr 0112-KDIL1-2.4012.46.2018.1.AW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał działalność Wnioskodawcy w ramach zespołu muzycznego polegać będzie na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci koncertów. Wnioskodawca jest członkiem zespołu muzycznego pełniącym nieformalną funkcję kierownika w nim i zatrudni w swoim zespole artystów w oparciu o umowy cywilnoprawne. (...) świadczone przez Wnioskodawcę, (jako stronę umowy cywilnoprawnej) usługi polegające na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci koncertów, będą miały niewątpliwie związek z kulturą rozumianą, jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci szeroko rozumianych występów artystycznych. Wobec tego przedmiotowe usługi - jak sam Wnioskodawca wskazał - będą usługami kulturalnymi. Jednocześnie w niniejszej sprawie Wnioskodawca poinformował, że występuje, jako artysta wykonawca oraz jest twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto, Wnioskodawca za zrealizowane koncerty będzie wynagradzany w formie honorarium. W konsekwencji powyższego, z uwagi na spełnienie wymaganych przesłanek określonych regulacją art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy stwierdzić, że świadczone wyłącznie przez Wnioskodawcę usługi, polegające na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci koncertów, będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie ww. przepisu. Podkreślenia wymaga fakt, że ww. usług nie będzie świadczył zespół muzyczny, ale Wnioskodawca, gdyż to on jest stroną umowy cywilnoprawnej z kontrahentem”.

Z przytoczonych w odpowiedzi interpretacji wynika, że artysta, który zawiera umowy, jest stroną umów zawieranych z odbiorcami koncertów i do wykonania tych koncertów zatrudnia członków zespołu na podstawie umów o dzieło może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b u.p.t.u.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca spełnia warunki - wynikające z treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b u.p.t.u. umożliwiające korzystanie ze zwolnienia z podatku VAT w przypadku świadczenia usług opisanych w stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy na możliwość zastosowania powyższego zwolnienia, bez wpływu jest fakt, że Wnioskodawca nie zawsze bierze czynny udziału w widowisku artystycznym jako artysta.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a)podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b)indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 19 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1)usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2)wstępu:

a)na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b)do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c)do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3)wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4)usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5)działalności agencji informacyjnych;

6)usług wydawniczych;

7)usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8)usług ochrony praw.

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87):

Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług należy wskazać, że art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W myśl art. 1 ust. 2 pkt 7, pkt 8 i pkt 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

7)muzyczne i słowno-muzyczne,

8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,

9)audiowizualne (w tym filmowe).

Według art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

-mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

-stanowić przejaw działalności twórczej,

-posiadać indywidualny charakter.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Na mocy art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do:

1)ochrony dóbr osobistych, w szczególności w zakresie:

a)wskazywania go jako wykonawcy, z wyłączeniem przypadków, gdy pominięcie jest zwyczajowo przyjęte,

b)decydowania o sposobie oznaczenia wykonawcy, w tym zachowania anonimowości albo posłużenia się pseudonimem,

c)sprzeciwiania się jakimkolwiek wypaczeniom, przeinaczeniom i innym zmianom wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię;

2)korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na następujących polach eksploatacji:

a)w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,

b)w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono - wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,

c)w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b - nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w branży artystycznej. Nie jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Zamierza Pan zarejestrować się jako czynny podatnik podatku VAT. Zawarł Pan szereg umów z (…) na wykonanie widowisk artystycznych. W widowiskach występują artyści. Czasami w samych widowiskach występuje Pan w charakterze muzyka – (…). Zatrudnia Pan osoby występujące w widowiskach – artystów – na podstawie umów cywilnoprawnych oraz w ramach prowadzonych działalności gospodarczej.

W ramach zawieranych przez Pana umów, zobowiązany jest Pan m.in. do:

‒(…).

Artyści występujący w widowiskach świadczą na rzecz Pana usługi, zarówno jako indywidualni twórcy lub artyści wykonawcy w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Widowiska, o których mowa we wniosku, stanowią usługi kulturalne. W wyniku realizacji widowisk powstają „utwory” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykonując widowiska nie świadczy Pan usług wskazanych w art. 43 ust. 19 ustawy. W związku z wykonywaniem widowisk otrzymuje Pan stosowne wynagrodzenie w formie honorarium.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy, w ramach świadczonych usług opisanych we wniosku podejmuje Pan szereg czynności, które prowadzą do realizacji jednego celu, tj. wykonania widowisk artystycznych, które stanowią usługi kulturalne. Jak Pan wskazał, widowiska stanowią usługi kulturalne, z kolei w wyniku realizacji widowisk powstają „utwory” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W świetle całokształtu okoliczności sprawy stwierdzić należy, że usługi wykonania widowisk artystycznych, o których mowa we wniosku, świadczy Pan jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, za których wykonanie otrzymuje Pan wynagrodzenie w formie honorarium. Tym samym ww. usługi wykonania widowisk artystycznych, o których mowa we wniosku, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

A zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).