Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT zajęć sportowych w przedszkolach. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 grudnia 2024 r. (wpływ 5 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą (85.51.Z Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych). Prowadzi Pan zajęcia sportowe w przedszkolach przy użyciu własnego sprzętu sportowego. Umowy jakie zawiera Pan z przedszkolami dotyczą jedynie wypożyczenia sali na czas trwania zajęć. Zajęcia odbywają się poza programem nauczania.

W części przedszkoli opłaty za zajęcia pobiera dyrekcja przedszkola i na tej podstawie wystawia Pan faktury. W pozostałych przedszkolach to rodzice dokonują płatności poprzez aplikację (…), za pośrednictwem platformy (...). Za każdy miesiąc (...) wystawia fakturę.

Jest Pan magistrem wychowania fizycznego z wykształceniem pedagogicznym.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Nie jest Pan jednostką objętą systemem oświaty.

Prowadzi Pan i będzie Pan prowadził zajęcia sportowe w przedszkolach samodzielnie i na własny rachunek.

Nie zawiera Pan umów z przedszkolami. Zawiera Pan umowy z rodzicami (warunkiem zapisu jest akceptacja regulaminu przez rodzica). Akceptacja regulaminu jest równoznaczna z zawarciem umowy o świadczenie usług - prowadzenie zajęć sportowych.

Świadczone przez Pana zajęcia sportowe w przedszkolach to 30 minutowe zajęcia ogólnorozwojowe dla dzieci w wieku przedszkolnym. Do prowadzenia zajęć wykorzystuje Pan własny sprzęt sportowy. Zajęcia prowadzi Pan w oparciu o samodzielnie stworzone konspekty zajęć. Podczas zajęć dzieci poznają różne sporty (m.in. piłka nożna, hokej, piłka koszykowa, piłka siatkowa, lekkoatletyka). Przebieg zajęć jest zawsze odpowiednio dostosowany do wieku i możliwości danej grupy przedszkolnej.

Celem prowadzenia dodatkowych zajęć sportowych w przedszkolach jest wszechstronny rozwój zarówno fizyczny, jak i mentalny dzieci oraz rozpowszechnianie i propagowanie zdrowego i sportowego trybu życia wśród najmłodszych.

W odpowiedzi na pytanie 6: „Czy zakres prowadzonych przez Pana zajęć obejmuje/będzie obejmował materiał dydaktyczny realizowany przez przedszkola w ramach programu nauczania dla tych placówek oświatowych”, odpowiedział Pan: „Nie obejmuje i nie będzie obejmował”.

W odpowiedzi na pytanie 7: „Czy zajęcia sportowe w przedszkolach świadczy/zamierza Pan świadczyć w ramach klubu sportowego, związku sportowego, związku stowarzyszeń lub innych osób prawnych, którym celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu” odpowiedział Pan: „Nie świadczę i nie będę świadczyć”.

W odpowiedzi na pytanie 8: „Czy zajęcia sportowe w przedszkolach są/będą stanowić usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym” odpowiedział Pan: „Są to dodatkowe zajęcia sportowe związane z różnymi dyscyplinami sportowymi”.

W odpowiedzi na pytanie 9: „Czy zajęcia sportowe w przedszkolach są/będą konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim”, odpowiedział Pan: „Nie są i nie będą konieczne. Są to dodatkowe zajęcia sportowe realizowane poza programem dydaktycznym”.

W odpowiedzi na pytanie 10: „Czy zajęcia sportowe w przedszkolach są/będą świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym”, odpowiedział Pan: „Nie są i nie będą świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym”.

W odpowiedzi na pytanie 11: „Czy osiąga/będzie Pan osiągał w sposób systematyczny zyski z prowadzonej działalności gospodarczej”, odpowiedział Pan: „Tak”.

W odpowiedzi na pytanie 12: „Czy osiągane zyski z działalności gospodarczej zamierza Pan przeznaczyć w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług”, odpowiedział Pan: „Nie, ponieważ jest to moje źródło utrzymania. Część zysków zamierzam przeznaczyć na zakup dodatkowego sprzętu sportowego”.

Pytanie

Czy jest Pan zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana przekonaniu oraz z informacji jakie uzyskał Pan na stronach podatkowych uważa Pan, że Pana działalność podporządkowana do numeru PKD 85.51 .Z (Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych) oraz wykształcenie pedagogiczne w kierunku wychowania fizycznego podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl z art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zwolnienie od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy:

Z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, zajętym w wyroku C-445/05 z 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób. W orzeczeniu tym Trybunał nadmienił, że pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Jednocześnie, zdaniem Trybunału, przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób.

Powyższe przepisy są odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

W tym miejscu należy przywołać postanowienie TSUE z 7 października 2019 r. w sprawie C-47/19, które dotyczy podmiotu prowadzącego kursy surfingu i żeglarstwa. W ww. postanowieniu TSUE wskazał, że pytania sądu odsyłającego zmierzają do ustalenia, czy pojęcie „nauczania szkolnego i uniwersyteckiego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono lekcje surfingu i żeglarstwa udzielane przez szkoły surfingu i żeglarstwa szkołom i uniwersytetom, w których lekcje te są częścią programu zajęć sportowych lub kształcenia nauczycieli wychowania fizycznego i mogą być uwzględnione przy wystawianiu ocen.

TSUE podkreślił jeszcze raz, że ww. przepisy dyrektywy nie zawierają definicji „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej”, jednocześnie wskazał, że obejmuje ono działalność, która charakteryzuje się zarówno szczególnym charakterem, jak i kontekstem, w którym jest prowadzona. Wynika z tego, że prawodawca Unii zamierzał odnieść się do pewnego rodzaju sytemu nauczania wspólnego dla wszystkich państw członkowskich, niezależnie od odpowiedniej specyfiki systemów krajowych. Dla celów systemu VAT pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” odnosi się zatem ogólnie do zintegrowanego systemu nauczania wiedzy i umiejętności związanych z szerokim i zróżnicowanym zakresem przedmiotów oraz utrwalania i rozwijania tej wiedzy i umiejętności przez uczniów i studentów zgodnie z ich postępami i specjalizacją na różnych poziomach tworzących ten system.

W ww. postanowieniu TSUE stwierdził, że nauczanie surfingu i żeglarstwa w szkołach takich jak te będące przedmiotem postepowania głównego obejmuje nauczanie różnych umiejętności praktycznych i teoretycznych, lecz mimo to pozostaje nauczaniem specjalistycznym i selektywnym, które samo w sobie nie jest różnoznaczne z nauczaniem, utrwalaniem i rozwijaniem wiedzy i umiejętności dotyczących szerokiego i zróżnicowanego zakresu przedmiotów, co jest charakterystyczne dla nauczania szkolnego i uniwersyteckiego.

W konsekwencji TSUE przyjął, że pojęcie „nauczanie szkolne i uniwersyteckie” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono lekcji surfingu i żeglarstwa udzielanych przez szkoły surfingu i żeglarstwa, takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, szkołom i uniwersytetom, w których te lekcje stanowią część programu sportowego lub kształcenia nauczycieli sportu i mogą być włączone do formowania ocen.

Ponadto należy zwrócić uwagę na wyrok TSUE z 21 października 2021 r. w sprawie C‑373/19 Dubrovin & Tröger GbR – Aquatics, w którym Trybunał rozpatrywał kwestię, czy pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono udzielanie lekcji pływania przez szkołę pływania.

Jak wskazał TSUE:

W konsekwencji TSUE orzekł:

Natomiast w odniesieniu do przesłanki podmiotowej, zauważenia wymaga, że pod pojęciem nauczyciela należy rozumieć osobę, która posiada i przekazuje wiedzę i umiejętności, przy czym nie musi to być nauczyciel w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela. Może to być zatem osoba, która posiada wykształcenie kierunkowe (np. ukończone studia wyższe), jak również osoba posiadająca wiedzę i kwalifikacje nabyte w inny sposób. Przykładowo może to być osoba, która ukończyła stosowny kurs kierunkowy, posiada odpowiednią wiedzę, kwalifikacje, doświadczenie. Zauważyć bowiem należy, że system oświaty w pewnych dziedzinach nie przewiduje odrębnego kształcenia kierunkowego, zatem gdy dana osoba zdobyła wiedzę np. w ramach kursu, to też zasadne jest przyjęcie, że posiada wiedzę i kwalifikacje pozwalające pełnić rolę nauczyciela.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w powołanych wyrokach TSUE: C-473/08 z 28 stycznia 2010 r. w sprawie Eulitz oraz C-445/05 z 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer. Z wyroków tych wynika, że nie należy dokonywać rozróżnienia dla celów podatku VAT pomiędzy nauczaniem uczniów lub studentów w ramach nauczania szkolnego lub uniwersyteckiego i nauczania osób posiadających już dyplom szkolny lub uniwersytecki, które na podstawie tego dyplomu kontynuują naukę zawodu. Podobnie jest w przypadku nauczania obejmującego tę edukację. Tym samym posiadanie przez nauczyciela wiedzy i kwalifikacji pozwalających na pełnienie roli nauczyciela gwarantuje jakość świadczonych przez niego usług, które mają umożliwiać uzyskanie określonego wykształcenia w celu wykonywania danego zawodu.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, wykształcenie to zasób wiedzy określony programem danej szkoły, jednocześnie, np. wykształcenie podstawowe, to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole podstawowej i gimnazjum, wykształcenie średnie, to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole średniej, wykształcenie wyższe, to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w wyższej uczelni. Musi zatem istnieć związek pomiędzy treścią przekazywaną na lekcji, a posiadanymi kwalifikacjami nauczającego.

Innymi słowy przesłanka podmiotowa nie odwołuje się bezpośrednio do kwestii wiedzy osoby uczącej (tą zdobywa się bowiem niezależnie od charakteru w jakim dana osoba ją zdobywa – uczy się) lecz wprost do określonego miejsca w schemacie tego uczenia, tj. do posiadania kwalifikacji w działaniu jako „nauczyciel”.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy:

Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy:

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy:

Pana wątpliwości dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy dla opisanych usług prowadzenia zajęć sportowych w przedszkolach.

Aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty. Ponadto z treści wniosku nie wynika, aby posiadał Pan status uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk lub instytutu badawczego. Zatem dla świadczonych przez Pana usług obejmujących zajęcia sportowe dla dzieci w przedszkolach nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Natomiast z powołanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Jak wskazano wyżej, art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy zawiera zarówno przesłankę podmiotową, jak i przedmiotową, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku. Dla zastosowania ww. zwolnienia, przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, jest Pan magistrem wychowania fizycznego z wykształceniem pedagogicznym. Zatem w analizowanej sprawie jest spełniona przesłanka podmiotowa zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

W odniesieniu natomiast do przesłanki przedmiotowej, mając na uwadze powołane orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19 należy uznać, że ze zwolnienia określonego w treści art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy będą korzystały te usługi prywatnego nauczania świadczone przez nauczycieli, w ramach których nauczanie będzie się wiązało z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także dotyczyło ich pogłębiania oraz rozwoju.

W opisie sprawy wskazał Pan, że: prowadzi Pan zajęcia sportowe w przedszkolach przy użyciu własnego sprzętu sportowego w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Umowy jakie zawiera Pan z przedszkolami dotyczą jedynie wypożyczenia sali na czas trwania zajęć. Zajęcia odbywają się poza programem nauczania. Prowadzi i będzie Pan prowadził zajęcia sportowe w przedszkolach samodzielnie i na własny rachunek. Nie zawiera Pan umów z przedszkolami. Zawiera Pan umowy z rodzicami (warunkiem zapisu jest akceptacja regulaminu przez rodzica). Świadczone przez Pana zajęcia sportowe w przedszkolach to 30 minutowe zajęcia ogólnorozwojowe dla dzieci w wieku przedszkolnym. Do prowadzenia zajęć wykorzystuje Pan własny sprzęt sportowy. Zajęcia prowadzi Pan w oparciu o samodzielnie stworzone konspekty zajęć. Podczas zajęć dzieci poznają różne sporty (m.in. piłka nożna, hokej, piłka koszykowa, piłka siatkowa, lekkoatletyka). Przebieg zajęć jest zawsze odpowiednio dostosowany do wieku i możliwości danej grupy przedszkolnej. Celem prowadzenia dodatkowych zajęć sportowych w przedszkolach jest wszechstronny rozwój zarówno fizyczny, jak i mentalny dzieci oraz rozpowszechnianie i propagowanie zdrowego i sportowego trybu życia wśród najmłodszych. Zakres prowadzonych przez Pana zajęć nie obejmuje i nie będzie obejmował materiału dydaktycznego realizowanego przez przedszkola w ramach programu nauczania dla tych placówek oświatowych.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz tezy wynikające z powołanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C‑373/19, należy uznać, że świadczone przez Pana usługi obejmujące zajęcia sportowe w przedszkolach, nie są usługami obejmującymi kształcenie powszechne na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym. Nauczanie to nie ma w świetle ww. orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, charakteru kształcenia powszechnego ani wyższego, gdyż nie wiąże się z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz rozwojem.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19 jednoznacznie wynika, że udzielanie lekcji pływania, ma pewne znaczenie i realizuje cel leżący w interesie ogólnym, jednak jest ono nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie jest samo w sobie równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego lub wyższego, w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy.

Analiza ww. orzeczenia prowadzi do wniosku, że ma ono również zastosowanie w odniesieniu do innych usług prywatnego nauczania, które są nauczaniem specjalistycznym, świadczonym – tak jak ww. lekcje pływania – w sposób doraźny i które nie spełniają przesłanek do uznania ich za kształcenie powszechne lub wyższe, w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy.

Prowadzone przez Pana zajęcia sportowe w przedszkolach są właśnie takim nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie stanowi przekazywania wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębiania oraz rozwoju.

W zakresie zajęć sportowych w przedszkolach wskazał Pan, że odbywają się one poza programem nauczania. Świadczone przez Pana zajęcia sportowe w przedszkolach to 30 minutowe zajęcia ogólnorozwojowe dla dzieci w wieku przedszkolnym. Podczas zajęć dzieci poznają różne sporty (m.in. piłka nożna, hokej, piłka koszykowa, piłka siatkowa, lekkoatletyka). Zakres prowadzonych przez Pana zajęć nie obejmuje i nie będzie obejmował materiału dydaktycznego realizowanego przez przedszkola w ramach programu nauczania dla tych placówek oświatowych.

Zatem z całokształtu przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że zakres i charakter świadczonych przez Pana usług, określonych we wniosku jako zajęcia sportowe w przedszkolach, nie spełnia przesłanek do uznania tych usług za kształcenie powszechne.

W opisie sprawy wskazał Pan, że celem prowadzenia dodatkowych zajęć sportowych w przedszkolach jest wszechstronny rozwój zarówno fizyczny, jak i mentalny dzieci oraz rozpowszechnianie i propagowanie zdrowego i sportowego trybu życia wśród najmłodszych.

Z powyższego wynika, że celem świadczonych przez Pana usług jest ogólny rozwój fizyczny uczestników zajęć, a nie kształcenie powszechne lub wyższe rozumiane jako przekazywanie wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianie oraz rozwój. Ponadto wskazał Pan, że zakres prowadzonych przez Pana zajęć nie obejmuje i nie będzie obejmował materiału dydaktycznego realizowanego przez przedszkola w ramach programu nauczania dla tych placówek oświatowych. Fakt, że w ramach świadczonych przez Pana usług dzieci poznają różne sporty oraz, że rozpowszechnia i propaguje Pan zdrowy i sportowy tryb życia wśród najmłodszych nie powoduje, że świadczone usługi można uznać za kształcenie powszechne.

Zatem w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19, nie można uznać, że świadczone przez Pana osobiście usługi, obejmujące zajęcia sportowe w przedszkolach, objęte są pojęciem kształcenia powszechnego lub wyższego. Prowadzone przez Pana nauczanie nie może korzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego dla prywatnego nauczania. Dodatkowe zajęcia sportowe w przedszkolach nie można uznać za nauczanie, które stanowi usługi kształcenia powszechnego w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy.

Opisując świadczone usługi wskazał Pan, że w ramach prowadzonych zajęć dzieci poznają różne sporty, takie jak: piłka nożna, hokej, piłka koszykowa, piłka siatkowa, lekkoatletyka. W świetle orzeczenia C-373/19 nauczanie w powyższym zakresie jest nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, którego głównym celem jest rozwijanie i doskonalenie umiejętności w danej dziedzinie.

Zatem, prowadzone przez Pana nauczanie nie ma, w świetle ww. orzeczenia TSUE, charakteru kształcenia powszechnego ani wyższego, gdyż nie wiąże się z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębiania oraz rozwoju. Prowadzone zajęcia wpisują się w zakres edukacji sportowej, a tym samym stanowią nauczanie specjalistyczne, które samo w sobie nie jest równoznaczne z pojęciem „kształcenia powszechnego lub wyższego”.

W konsekwencji, świadczone przez Pana usługi polegające na prowadzeniu zajęć sportowych w przedszkolach nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, stanowiącego implementację art. 132 ust. 1 lit. j) Dyrektywy.

Rozpatrując natomiast kwestię zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy VAT, stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy tego przepisu mogą korzystać usługi ściśle związane ze sportem świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, jeżeli są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu, a świadczący te usługi nie jest nastawiony na osiąganie zysków oraz usługi świadczone są na rzecz osób uprawiających sport. Przy czym, z niniejszego zwolnienia wyłączone są usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością. Ponadto, powyższe zwolnienie ma zastosowanie w sytuacji, gdy podmiot wykonujący ww. czynności nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a jeśli je osiąga – są one w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Zarówno ustawa, jak i przepisy wykonawcze do niej, nie zawierają definicji klubu sportowego, związku sportowego, związku stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Działalność klubów sportowych i związków sportowych regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1488).

Stosownie do art. 3 ustawy o sporcie:

W myśl art. 6 ustawy o sporcie:

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ustawy o sporcie:

Z opisu sprawy wynika, że zajęć sportowych w przedszkolach nie świadczy i nie będzie Pan świadczyć w ramach klubu sportowego, związku sportowego, związku stowarzyszeń lub innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Zajęcia sportowe w przedszkolach nie są i nie będą konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim. Są to dodatkowe zajęcia sportowe realizowane poza programem dydaktycznym. Zajęcia sportowe w przedszkolach nie są i nie będą świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Osiąga/będzie Pan osiągał w sposób systematyczny zyski z prowadzonej działalności gospodarczej. Osiąganych zysków z działalności gospodarczej nie zamierza Pan przeznaczyć w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług, ponieważ jest to Pana źródło utrzymania.

Tym samym, dla świadczonych przez Pana usług obejmujących zajęcia sportowe dla dzieci w przedszkolach nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

W konsekwencji, świadczone przez Pana usługi obejmujące zajęcia sportowe w przedszkolach nie są/nie będą zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).