Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy działania w charakterze podatnika przy sprzedaży niezabudowanych działek gruntu. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 grudnia 2024 r. (wpływ 3 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Parafa swym (…) w. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z (…) r. Na podstawie dostępnych źródeł wiadomo, że w latach (…) miejscowość posiadała prawa miejskie. W (…) r. wybudowano niewielki zamek, który oprócz ważnego ogniwa w systemie (…) spełniał również funkcje sakralne. Fortyfikacja przez licznych zarządców była wielokrotnie przebudowana m.in. na (…), a następnie na świątynię katolicką (…). Obecna świątynia wybudowana została w (…) r. i (…).

Własnością Parafii są niezabudowane grunty położone w miejscowości (…). W roku 2024 dokonano podziału działki niezabudowanej nr (…) będącej własnością Parafii, położonej w miejscowości (…). Podział działki został dokonany w ten sposób, że z działki tej wydzielono oddzielne działki, z których jedna będzie stanowiła drogę dojazdową do innych działek będących własnością Parafii a pozostałe to działka ewidencyjna o numerze (…) o powierzchni (…) ha oraz działka ewidencyjna (…) o powierzchni (…) ha. Dla działek tych Sąd Rejonowy prowadzi Księgę Wieczystą o numerze (…).

Parafa  planuje sprzedać wydzielone działki o numerach (…) oraz (…). Nie jest znana historyczna data, od kiedy wymienione ww. grunty stały się własnością Parafii oraz nie wiadomo w jaki sposób Parafia weszła w posiadanie tych nieruchomości. Grunty te stanowią własności Parafii prawdopodobnie od momentu jej utworzenia. Obecnie proboszcz Parafii, po uzyskaniu w dniu (…) r. zgody  planuje dokonać sprzedaży gruntów przynależnych Parafii, tj. działki o numerze ewidencyjnym (…) oraz działki o numerze ewidencyjnym (…).

Działki są uzbrojone, mają bezpośredni dostęp do drogi publicznej oraz są gruntami przeznaczonymi pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Środki uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczone będą w całości na budowę domu parafialnego, który jako budynek użyteczności publicznej będący własnością Parafii będzie ulokowany w pobliżu kościoła parafialnego (…) i będzie przeznaczony na działalność duszpasterską, społeczną i katechetyczną.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Parafia nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Parafia jest w posiadaniu przedmiotowych działek. Działki nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane przez Parafię ani przez inne podmioty.

Przedmiotowe działki nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, użyczenia ani innej umowy o podobnym charakterze.

W odniesieniu do planowanej sprzedaży działek nie została podpisana umowa przedwstępna.

Nie zostały udzielone jakiemukolwiek podmiotowi zgody/pozwolenia/pełnomocnictwa do występowania w sprawach dotyczących zbywania działek.

Nie podejmowano jakichkolwiek działań marketingowych dotyczących planowanej sprzedaży działek.

Parafia nie wnioskowała/nie miała wpływu na określenie przeznaczenia działek w MPZP.

Parafia posiada inne działki, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są terenami rolniczymi. Parafia nie zamierza sprzedać owych działek. Nie jest znana historyczna data, od kiedy Parafia jest właścicielem tych działek. Prawdopodobnie działki stanowią własność Parafii od momentu jej utworzenia.

Parafia do tej pory nie dokonywała sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości.

Pytanie

Czy w związku ze sprzedażą niezabudowanych działek gruntu o numerach (…) oraz (…) Parafia (…) działa w charakterze podatnika podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy sprzedając działki o numerach (...) oraz (...) Parafa nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach — rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w świetle przytoczonych przepisów Parafa zbywając działki gruntów nie działa w charakterze podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą. Zbywane działki stanowią własność Parafii oraz nie były i nie są wykorzystywane przez Parafę do prowadzenia działalności gospodarczej, nie były udostępniane odpłatnie innym podmiotom, a środki pozyskane ze zbycia działek będą przeznaczone na budowę domu parafialnego. Parafa zbywając działki będzie wykonywała czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Okoliczność, że przed sprzedażą dokonano podziału gruntu na mniejsze działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej nie stanowi przesłanki do uznania, że zbycie działek nastąpiło w ramach działalności gospodarczej. Nadmienia się, że Parafia w celu dokonania sprzedaży działek nie będzie podejmowała działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

W świetle przedstawionych argumentów zdaniem wnioskodawcy Parafia z tytułu zbycia działek nie działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki oraz budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy również wskazać, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Z opisu sprawy wynika, iż nie są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Państwa własnością są niezabudowane grunty, które stanowią Państwa własność prawdopodobnie od momentu utworzenia Parafii.

W roku 2024 dokonano podziału działki niezabudowanej nr (…) w ten sposób, że z działki tej wydzielono oddzielne działki, z których jedna będzie stanowiła drogę dojazdową do innych działek, a pozostałe to działka ewidencyjna o numerze (…) oraz działka ewidencyjna (…).

Planujecie Państwo sprzedać wydzielone działki o numerach (…) oraz (…).

Działki są uzbrojone, mają bezpośredni dostęp do drogi publicznej oraz są gruntami przeznaczonymi pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Posiadacie Państwo inne działki, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są terenami rolniczymi, niemniej jednak nie zamierzacie Państwo sprzedać pozostałych działek.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii występowania w charakterze podatnika podatku VAT przy sprzedaży niezabudowanych działek gruntu.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Gdy czynność sprzedaży działek wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem istotne jest, czy w celu dokonania sprzedaży wskazanych we wniosku niezabudowanych działek podjęliście Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomością, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania Państwa za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a w konsekwencji za podatnika podatku od towarów i usług.

W opisie sprawy wskazaliście Państwo, że działki mające być przedmiotem zbycia nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane przez Państwa ani przez inne podmioty, nie były też przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, użyczenia ani innej umowy o podobnym charakterze. W odniesieniu do planowanej sprzedaży działek nie została podpisana umowa przedwstępna ani nie zostały udzielone jakiemukolwiek podmiotowi zgody /pozwolenia /pełnomocnictwa do występowania w sprawach dotyczących zbywania działek. Nie podejmowaliście Państwo jakichkolwiek działań marketingowych dotyczących planowanej sprzedaży działek oraz nie mieliście Państwo wpływu na określenie przeznaczenia działek w MPZP.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczone będą w całości na budowę domu parafialnego, który jako budynek użyteczności publicznej będący Państwa własnością ulokowany będzie w pobliżu kościoła parafialnego (…) i będzie przeznaczony na działalność duszpasterską, społeczną i katechetyczną.

Mając na uwadze powyższe nie można stwierdzić, że w odniesieniu do planowanej przez Państwa sprzedaży wystąpi ciąg zdarzeń, które jednoznacznie będą przesądzały, iż planowana sprzedaż wydzielonych działek będzie wypełniała przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej oraz będzie porównywalna do aktywności podejmowanych przez profesjonalne podmioty działające w tym zakresie.

Ponad to, sprzedaż wskazanych we wniosku działek podyktowana jest chęcią uzyskania środków na budowę domu parafialnego, który jako budynek użyteczności publicznej będzie służył działalności duszpasterskiej, społecznej i katechetycznej.

Tym samym dokonując dostawy wskazanych działek będziecie Państwo korzystali z przysługującego Państwu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z czym nie będą Państwo działali w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że w związku ze sprzedażą niezabudowanych działek gruntu wskazanych we wniosku (…) Parafia (…) nie działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W myśl art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Państwo ponosicie ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).